Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Χρ. Στυλιανίδης και η "λαϊκή συναίνεση" για την ευρωσυνθήκη

Ο κ. Στυλιανίδης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» στις 22/6/2008 υποστηρίζει για τη Συνθήκη της Λισαβόνας: «Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί στην ουσία μέρος της Συνταγματικής Συνθήκης. Για να φτάσουμε εκεί προηγήθηκε η ίδρυση της Συντακτικής Συνέλευσης, όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και όλων των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, Τώρα έχουμε ενώπιόν μας μια επανέκδοση της Συνταγματικής Συνθήκης αλλά με καλύτερους πολιτικούς όρους. Χρόνια έχει να υπάρξει τόση λαϊκή συναίνεση στην Ευρώπη».
Ο κ. Στυλιανίδης φυσικά και δεν τα λέει όλα. Όπως για παράδειγμα τη μετονομασία της συνταγματικής συνθήκης σε ευρωσυνθήκη, ώστε να παρακαμφθούν οι πολίτες και τα δημοψηφίσματα!!!
Το πιο εκπληκτικό όμως είναι ο τρόπος που ο κ. Στυλιανίδης αντιλαμβάνεται την έννοια της λαϊκής συναίνεσης. Επειδή, λέει, στη διαμόρφωση της συνταγματικής συνθήκης συμμετείχαν και ευρωβουλευτές και βουλευτές των κρατών, καταλήγει στο συμπέρασμα περί ύπαρξης λαϊκής συναίνεσης!!!
Στα πλαίσια λοιπών της «τόσης λαίκής συναίνεσης» μέχρι σήμερα οι λαοί τριών κρατών , οι οποίοι ερωτήθηκαν, έχουν απορρίψει την συνταγμα-ευρω-συνθήκη!!!
Θα πρέπει φυσικά ο κ. Στυλιανίδης να εννοεί κάτι άλλο με τη «λαϊκή συναίνεση», αλλά σίγουρα όχι τους λαούς. Ίσως να εννοεί τα μέλη της πολιτικής τάξης των κρατών και της Ευρώπης. Μόνο αυτοί συμμετείχαν στη διαμόρφωση και έγκριση της ευρωσυνθήκης!!!
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τις αντιλήψεις του κ. Στυλιανίδη για τη «λαϊκή συναίνεση». Για πρώτη φορά οι λαοί της Ευρώπης αντιλαμβάνονται τόσο καθαρά ότι τα κοινοβούλια δεν είναι όργανα λαϊκής κυριαρχίας!!! Αποδεικτικό στοιχεία η βούληση των τριών λαών που ερωτήθηκαν και ήταν αντίθετη από τη θέση των κοινοβούλιων. Στο όνομα της νομιμοποίησης της ευρωσυνθήκης τα κοινοβούλια απο – νομιμοποιούνται στη συνείδηση των λαών.
Αυτή η πραγματικότητα αποτελεί πολιτική εξέλιξη κεφαλαιώδους σημασίας για την πορεία του ανθρώπου και τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Αυτή η συνειδητοποίηση των κοινωνιών έχει ανυπολογίστες προεκτάσεις και όχι η έγκριση της ευρωσυνθήκης.

2 σχόλια:

Nasos είπε...

ειναι ηλιου φαινοτερο οτι δνε υπαρχει λαικη συναινεση σε καμμια σχεδον αποφαση των ''εκλεκτων'' καθε κρατους. υπαρχει ομως καποια καλυτερη μορφη δημοκρατιας απο αυτη που εχουμε τωρα? αν ναι ποια ειναι αυτη? δεν ειναι επικινδυνο για καθε νομοσχεδιο να ζητατε η λαικη βουληση?

andreas f.stavrou είπε...

Στα νεότερα χρόνια η λαϊκή συναίνεση εξασφαλιζόταν με τη ιδεολογική προσχώρηση των πολιτών στα κόμματα, δηλαδή σοσιαλισμός και καπιταλισμός. Μετά το 1990 και τις συνεπακόλουθες αλλαγές υπάρχει πρόβλημα νομιμοποίησης των αποφάσεων της εξουσίας. Γι αυτό και τα κόμματα διενεργούν συνεχώς δημοσκοπήσεις γιατί νιώθουν ότι πολιτεύονται εν κενώ. Γι αυτό και εμπλέκουν στην πολιτική τις λεγόμενες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, γιατί αναζητούν νομιμοποίηση.
Η νομιμοποίηση εφόσον δεν είναι ιδεολογική κατ΄ανάγκη θα γίνει εντολική και εξελεγκτική. Δηλαδή ο πολίτης να αποκτήσει το δικαίωμα να έχει έννομο συμφέρον να ενάγει τον πολιτικό αν ενεργεί αντίθετα με την εντολή που έχει πάρει. Για τα σημαντικά θέματα θα πρέπει να υπάρχει το δημοψήφισμα, κάτι που γίνεται πολύ σύχνα σε άλλα κράτη. Είναι πολύ εύκολο αν αξιοποιηθεί η σύγχρονη τεχνολογία για εμπέδωση της δημοκρατίας καιόχι για την παρακολούθηση των πολιτών.