Ευρωκοινοβούλιο: από το φακέλωμα των πολιτών στον ολοκληρωτικό έλεγχο ή ποιος εκτρέφει το φασισμό

Στις 12 Δεκεμβρίου 2007 το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμά του υποστήριζε ότι στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας κουρελιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου σε συνθήκες έλλειψης διαφάνειας, δημοκρατικής λογοδοσίας και δικαστικού ελέγχου.
Το Ευρωκοινοβούλιο στις 17/12/2008, μετά από έκθεση του Ιταλού ευρωβουλευτή Giusto Catania, διαπίστωνε πως για την εφαρμογή των αντιτρομοκρατικών μέτρων στην Ευρώπη καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικότερα σε πολλές περιπτώσεις τα κράτη - μέλη αποδέχτηκαν την υποβάθμιση της ιδιωτικής ζωής , της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της απαγόρευσης των διακρίσεων.

Και ενώ οι ευρωβουλευτές καταγγέλλουν τα κράτη –μέλη ότι δεν αποδέχονται έλεγχο των πολιτικών και των πρακτικών τους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές «φροντίζουν» για την ομαλή παραβίασή τους.
Έτσι, στις 23 Απριλίου του 2009 εγκρίνουν την προώθηση νέων τρομο-μέτρων για πιο αποτελεσματικό φακέλωμα των πολιτών με κριτήριο τη φάτσα τους»!!!
Ακόμα οι κύριοι ευρω-βουλευτές , σύμφωνα με δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ( 7/5/2008 ) , αποφάσισαν νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τα δίκτυα ηλεκτρονικών υπηρεσιών και επικοινωνιών. Με το νέο πλαίσιο ουσιαστικά περιορίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο ή όπως σημειώνει η εφημερίδα στον τίτλο της «ευρωθηλιά στα δικαιώματα». Με πρόσχημα πάλι την ασφάλεια επιβάλλονται περιορισμοί στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των χρηστών.

Κοντά σε αυτά , τα ευρω-φασιστικά, και τα κόμματα στην Κύπρο έχουν την απαίτηση να πάρουν τους εκλογικούς καταλόγους από το κράτος παρά την αντίθετη άποψη της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και γιατί τα κόμματα να πάρουν τους εκλογικούς καταλόγους; Για να φακελώνουν τους πολίτες; Αν θέλουν ψήφους, να αποταθούν στον κάθε πολίτη προσωπικά ή με άλλο τρόπο μαζικής επικοινωνίας. Τα προσωπικά μου στοιχεία δε δικαιούνται να τα έχουν και να γράφουν δίπλα από το όνομά μου αν είμαι δικός τους ή όχι. Και να βάζουν και τα στελέχη τους να χαφιεδίζουν τους πολίτες.
Οι ευρω-ηγεμόνες και οι τοπικοί ηγεμόνες αγωνίζονται απεγνωσμένα να ελέγξουν με αστυνομικές και φασιστικές μεθόδους τους πολίτες τους. Γιατί αυτούς θεωρούν ότι είναι ο εχθρός τους. Με άμετρη υποκρισία και διγλωσσία «παίζουν» με την ελευθερία των πολιτών και από την άλλη ζητούν αναιδώς την ψήφο τους για να συνεχίσουν ανενόχλητοι το «θεάρεστο»έργο τους.
Ευρω-φασισμός είναι η προωθούμενη διαδικασία ολοκληρωτικού ελέγχου της ζωής των πολιτών με σημείο αιχμής τη σύγχρονη τεχνολογία από την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής βρίσκεται η δημοκρατική λογική για την οποία το κύριο ζητούμενο δεν είναι ο έλεγχος των πολιτών από την εξουσία αλλά ο έλεγχος της εξουσίας από τους πολίτες. Αν υπάρχουν υποψηφίοι που εισηγούνται τρόπους ελέγχου των ιδίων, των κομμάτων τους, του ευρωκοινοβουλίου από τους πολίτες, τότε ψηφίστε τους. Σε αντίθετη περίπτωση μη τους νομιμοποιήσετε στην εξουσία με την ψήφο σας για να σας υποδουλώσουν με ένα ολοκληρωτικό καθεστώς ελέγχου της ζωής σας. Αντισταθείτε.

Εκείνοι ευρω-φακέλωμα και εμείς ευρω-μαύρισμα

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 27/4/2009 η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατία με νέα τρομο-μέτρα και πιο αποτελεσματικό φακέλωμα των πολιτών. Το δημοσίευμα αναφέρει και τα εξής:
«Σχέδιο φακελώματος κατά ομάδες, με κριτήριο τη... φάτσα των υπόπτων για... τρομοκρατική δράση, απεργάζεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, κόντρα στη νομολογία του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ενάντια σε κάθε έννοια προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων ελευθεριών.
Το γεγονός αποκαλύφθηκε αργά το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη διάρκεια συζήτησης και ψήφισης της έκθεσης της Αγγλίδας ευρωβουλευτού των Φιλελευθέρων Σαράχ Λούντορφ, που ασχολήθηκε με τις προς εφαρμογήν νέες μεθόδους φακελώματος, με βάση τις οποίες θα τυποποιούνται ως ύποπτες για «τρομοκρατικές» και εγκληματικές ενέργειες ομάδες προσώπων με βάση την εθνοτική ή φυλετική καταγωγή τους, τη συμπεριφορά τους, τις πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις τους και την κοινωνική δράση τους. Η νέα τεχνική θα βασίζεται στον προσδιορισμό των χαρακτηριστικών συγκεκριμένου τύπου ατόμου, με αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων των μυστικών υπηρεσιών της Ε.Ε. και με ταυτοποίηση του προσώπου του, ανάμεσα στη λίστα των «υπόπτων» που πιθανώς να έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά.»
Οι κύριοι ευρω-βολευτές αντί να στοχάζονται για το κοινό καλό των Ευρωπαίων, εφευρίσκουν μέτρα για να τους παρακολουθούν και να τους φακελώνουν συρρικνώνοντας την ελευθερία των πολιτών και με στόχο φυσικά να προστατεύσουν τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Τα κατορθώματά τους είνα απερίγραπτα μέχρι τώρα:

1.Συνεργασία με τη CIA έντεκα χωρών της Ευρώπης σε παράνομες ενέργειες για μεταφορά υπόπτων τρομοκρατίας (Καταγγελία Συμβουλίου της Ευρώπης τον Ιούνιο 2006 και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιανουάριο 2007).
2.Παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και ηλεκτρονικών επικοινωνιών (κινητό και σταθερό τηλέφωνο,SMS, e-mail,περιήγηση σε ιστοσελίδες ) .
3.Αποθήκευση από τους οργανισμούς τηλεπικοινωνιών των στοιχείων της επικοινωνίας που αφορούν τον αποστολέα , τον παραλήπτη, την ώρα, τη διάρκεια, το τόπο για διάστημα 6-24 μηνών. Το κόστος ,που είναι τεράστιο, επαφίεται στα κράτη –μέλη.
4.Ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών – μελών για μετακινήσεις οπαδών αθλητικών ομάδων καθώς και διαδηλωτών ( Άρθρο υπό συζήτηση της Σύμβασης Προυμ).
5.Ανταλλαγή βιομετρικών δεδομένων (DNA), δακτυλικών αποτυπωμάτων, πινακίδων κυκλοφορίας ευρωπαίων πολιτών μεταξύ των κρατών – μελών (Σύμβαση Προυμ)
6.Επιτρέπεται στις διωκτικές αρχές ενός κράτους – μέλους να εισέρχονται ελεύθερα στην επικράτεια του άλλου για σύλληψη και ανάκριση υπόπτων, ακόμα και αν δεν υπάρχει η σχετική άδεια από το τελευταίο.(Άρθρο υπό συζήτηση της Σύμβασης Προυμ).

Τώρα θα φακελώνουν με κριτήριο τη φάτσα οι άθλιοι ευρω-ολιγάρχες και με ρατσιστικά κριτήρια.
Πλησιάζουν και ευρω- εκλογές. Ευρω-μαυρίστε τους. Μην ψηφίσετε τους δήμιούς σας. Μην τους νομιμοποιήσετε στην εξουσία για να σας φακελώνουν. Μη γίνετε συνένοχοι στο έγκλημα τους σε βάρος των πολιτών, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Αν θέλετε φυσικά...

Από την Ευρώπη στην Κύπρο των χαφιε-δεδομένων και του φακελώματος ή "πανουκλιάζουν τους λεπρούς" κατά τα μεσαιωνικά πρότυπα!!!

Οι Υπουργοί Δικαιοσύνης της Ε.Ε. υιοθέτησαν οδηγία το 2005 που επιτρέπει την παρακολούθηση και την αποθήκευση των επικοινωνιών των 25 (τότε ), στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Εγκρίθηκε και από το Ευρωπαικο Κοινοβούλιο το Δεκέμβριο του 2005 με θριαμβολογίες του τύπου «μεγάλη νίκη για τους Ευρωπαίου πολίτες», «σημαντική μέρα για την Ευρώπη»!!!
Η οδηγία προβλέπει την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και ηλεκτρονικών επικοινωνιών των Ευρωπαίων πολιτών και την αποθήκευσή τους από τους οργανισμούς τηλεπεκοινωνιών προκειμένου να βρίσκονται στη διάθεση των διωκτικών αρχών και άλλων υπηρεσιών.Το κόστος επαφίεται στα κράτη – μέλη, δηλαδή θα μετακυλιστεί στον πολίτη!!! Ή αλλιώς θα πληρώνουμε για να μας παρακολουθούν!!!
Οι αρμόδιοι οργανισμοί επικοινωνιών θα καταγράφουν και θα διατηρούν για χρονικό διάστημα 6-24 μηνών τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, τα μηνύματα και τις επικοινωνίες μέσω διαδικτύου ( περιήγηση σε ιστοσελίδες),
Τα εθνικά δεδομένα θα μπορούν να διαβιβάζονται και στις αρχές των άλλων κρατών μελών καθώς και τρίτων χωρών, όπως η ΗΠΑ.
Στην Κύπρο έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων για το θέμα. Τελικά η Βουλή υιοθέτησε την οδηγία στο τέλος του 2007. Στις αρχές του 2008 άρχισε η καταγραφή και φύλαξη δεδομένων που αφορούν τις τηλεφωνικές κλήσεις από σταθερά και κινητά τηλέφωνα. Το Μάρτιο του 2009 ξεκίνησε η καταγραφή και φύλαξη δεδομένων που αφορούν όλες τις κινήσεις των πολιτών στο διαδίκτυο.
Αυτή η τρισάθλια πολιτική σε βάρος της ελευθερίας των πολιτών από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία υλοποιήθηκε από τη συγκύβερνηση Τ. Παπαδόπουλου και την κυβέρνηση Δ. Χριστόφια. Και οι δυο ξέχασαν φυσικά να το συμπεριλάβουν στα προεκλογικά τους προγράμματα!!!

Είναι μυωπικό να υποστηρίζει κάποιος ότι η καθολική επιτήρηση στοχεύει στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας ή της τρομοκρατίας. Αυτά είναι ρητορείες για αφελείς.
Μέσα από την πράξη κατανοείς καλύτερα τους στόχους αυτών που ηγεμονεύουν σήμερα τον κόσμο και των τοπικών φερεφώνων τους – δεξιών και αριστερών. Η εξουσία λοιπόν στοχεύει στον πλήρη έλεγχο του επικοινωνιακού υπόβαθρου της εποχής μας: τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, SMS, e-mail,περιήγηση σε ιστοσελίδες.
Όλοι οι πολίτες θεωρούνται ύποπτοι για τρομοκρατία ή για εγκληματικότητα.Γι αυτό και όλοι θα επιτηρούνται. Η καθολική επιτήρηση των πολιτών συνεπάγεται καθολική αστυνόμευση του χώρου, συνεχή παρακολούθηση και συνεχή καταγραφή δεδομένων.Αυτή η σκοταδιστική λογική ένα μόνο αποτέλεσμα έχει, την κατάργηση της ατομικής ελευθερίας του πολίτη, την εξαφάνιση της ιδιωτικής του ζωής. Το σώμα , ο προφορικός λόγος, ο γραπτός λόγος, η ψυχαγωγία, η ενημέρωση θα ελέγχονται συστηματικά με στόχο τη χειραγώγηση και την υποταγή του πολίτη. Η καθολική επιτήρηση στηρίζεται σε ένα παραλογισμό, «προκαλώ ανασφάλεια στον πολίτη για να εμποδίσω τη δήθεν ανασφάλειά του»!!! Αυτό το «προοδευτικό μοντέλο» υιοθετούν οι ΗΠΑ και τα φερέφωνά της στον πλανήτη, όπως η Κύπρος.
Σε ένα σύστημα καθολικής επιτήρησης ένοχοι και αθώοι, τρομοκράτες και μη τρομοκράτες υποβάλλονται στην ίδια μεταχείριση. Ή αν πάμε στον 17ο αιώνα , που εφευρέθηκε αυτό το σπουδαίο πειθαρχικό σύστημα, πανουκλιάζουν τους λεπρούς και μετά ανακαλύπτουν το λεπρό!!! Ο στιγματισμός σε ένα τέτοιο σύστημα είναι απαραίτητος, στιγματισμός όχι στη βάση αποδείξεων, αλλά απλά και μόνο ενδείξεων που σε καθιστούν ύποπτο. Σε αυτά τα πλαίσια οι πολίτες θα απολαμβάνουν προληπτικές συλλήψεις, προληπτικές φυλακίσεις, προληπτικούς βασανισμούς, προληπτικές καταδίκες και προληπτικούς θανάτους!!!
Αυτό το πειθαρχικό σύστημα στη συνέχεια θα μεταφερθεί στις επιχειρήσεις, ώστε να ελέγχεται ο χώρος εργασίας του πολίτη. Μα ο κύριος στόχος θα είναι η εκπαίδευση.Ο νέος θα πρέπει να εκπαιδευτεί έγκαιρα για να εξοικειωθεί με τη μεγάλη αυτή ανθρώπινη κατάκτηση, δηλαδή την αστυνόμευση, το χαφιεδισμό και το φακέλωμα. Πρέπει να εσωτερικεύσει τους κανόνες της Νέας Τάξης, να τους θεωρήσει δεδομένους, να πιστέψει ότι έτσι είναι ο κόσμος και δεν υπάρχει τίποτε άλλο, καμιά ελπίδα.
Και έτσι θα αρχίσει το φακέλωμα των αθώων παιδιών. Η Βρετανία έδωσε το καλό παράδειγμα. Σύμφωνα με τον τύπο (30/3/2007) η κυβέρνηση Μπλερ προώθησε την παρακολούθηση όλων των παιδιών και το φακέλωμά τους προκειμένου να διαπιστωθεί εάν έχουν κάποια ροπή προς το έγκλημα. Και ανακάλυψαν οι αθεόφοβοι εν έτει 2009 ότι 200 παιδιά είναι εν δυνάμει τρομοκράτες Άλλο ένα προληπτικό μέτρο κατά της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας!!!
Όπως σωστά έχει επισημάνει το 2007 ο επόπτης προσωπικών δεδομένων της ΕΕ Peter Hunstinx «δεν θα πρέπει πλέον να υπνοβατούμε», «ζούμε σε μια κοινωνία γενικευμένης επιτήρησης», «η ιδιωτικότητα είναι μέρος της ασφάλειας. Εάν τις ξεχωρίσουμε, δεν πρόκειται να ηρεμήσουμε, δεν θα αισθανόμαστε ποτέ ελεύθεροι».
Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία με την καθολική επιτήρηση στοχεύει να διαφυλάξει τον πλούτο και τα προνομία της σε μια περίοδο αηξημένης ανισότητας. Αντίπαλός της είναι οι πολίτες της και η κοινωνία. Εναντίον αυτών προετοιμάζεται η διεθνής και τοπική ηγεμονία με τα συστήματα γενικευμένης επιτήρησης των πολιτών.
Και οι πολίτες; «Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς» (Π. Κονδύλης ).

Πολιτική και ξυλοδαρμός πολιτών από την αστυνομία ή "ο ένας τους εαυτός δέρνει μας και ο άλλος τους εαυτός διαμαρτύρεται"!!!

Λογικά θα ανέμενε κάποιος ότι το κράτος έχει αποστολή να υπηρετεί τον πολίτη. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν αδιανόητη η άσκηση βίας εναντίον του πολίτη ή της κοινωνίας. Γιατί θα ακύρωνε το σκοπό του κράτους , το σκοπό της πολιτικής ώς έκφρασης του συμφέροντος της συνολικής κοινωνίας.
Αντίθετα λοιπόν με την κυρίαρχη λογική , το κράτος ασκεί βία εναντίον των πολιτών με διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένου και του ξυλοδαρμού. Τα όργανα άσκησης της βίας είναι οι αστυνομικοί. Οι αστυνομικοί , όταν ξυλοκοπούν τους πολίτες, δεν ενεργούν με δική τους πρωτοβουλία. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, ο πρώτος που θα αποτολμούσε κάτι τέτοιο, θα φαινόταν τόσο παρανοϊκό, που θα εξαποστελλόταν στο πυρ το εξώτερον. Οι αστυνομικοί ασκούν βία συστηματικά
εναντίον των πολιτών και με εντολή ή ανοχή των πολιτικών προϊσταμένων. Οι αστυνομικοί αποτελούν απλώς ένα διοικητικό μηχανισμό του κράτους , τη διαχείριση του οποίου φέρει ο πολιτικός προϊστάμενος. Αυτός φέρει την πολιτική ευθύνη για τις πράξεις της αστυνομίας. Όπως διοικητικός μηχανισμός του κράτους είναι και η δικαιοσύνη η οποία έχει αρμοδιότητα μόνο στους πολίτες και την κοινωνία, αλλά όχι στους πολιτικούς!!!
Επομένως αν δε θέλουμε να είμαστε αιθεροβάμονες, η πραγματική απεικόνιση του γεγονότος είναι: η αστυνομία ξυλοκοπεί τους πολίτες με την ανοχή ή την εντολή των φορέων της εξουσίας, δηλαδή των κομμάτων. Χωρίς αυτή την κάλυψη η αστυνομία δε θα αποτολμούσε να ξυλοκοπεί αυτούς που την πληρώνουν και υποτίθεται ότι αποστολή της είναι να τους υπηρετεί.
Το πολιτικό ζήτημα λοιπόν είναι: γιατί οι φορείς της κρατικής εξουσία (πολιτικοί , κόμματα) επιλέγουν ή ανέχονται τα διοικητικά όργανα να δρούν σε βάρος του πολίτη;
Το ερώτημα μπορεί να επιμεριστεί σε πολλά ειδικότερα:
-Γιατί οι φορείς της εξουσίας ψηφίζουν ένα νόμο, για παράδειγμα ένα όριο στα έξοδα των υποψηφίων σε μια εκλογική αναμέτρηση, και τον παραβιάζουν;
-Γιατί οι πολιτικοί αρνούνται να πληρώσουν τα πρόστιμα για παραβάσεις στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας;
- Γιατί οι πολιτικοί αποφασίζουν ότι το ρουσφέτι είναι παράνομο και στη συνέχεια οι ίδιοι παρανομούν;
- Γιατί οι πολιτικοί ψηφίζουν να χρησιμοποιούν τα χρήματα του κοινωνικού συνόλου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων τους και στη συνέχεια αρνούνται να δώσουν λογαριασμό;
-Γιατί οι πολιτικοί και τα κόμματα διαπλέονται με το ιδιωτικό κεφάλαιο και απομυζούν το δημόσιο πλούτο;
-Γιατί οι βουλευτές και τα κόμματα ψηφίζουν νόμους για την παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πολιτών καταργώντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης επικοινωνίας;
Όλα αυτά τα φαινόμενα εκδηλώνονται σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα , ένα σύστημα εκτροφείο της κατάχρησης και της διαφθοράς.
Δηλαδή οι πολιτικοί, όταν αναλάβουν την εξουσία, αυτονομούνται έναντι του πολίτη και της κοινωνίας. Θεωρούν ότι πια δεν είναι αντιπρόσωποι των πολιτών και στον πολίτη δεν αναγνωρίζεται η αρμοδιότητα να τους ελέγχει ως εντολέας. Έτσι ιδιοποιούνται το πολιτικό σύστημα και ενεργούν κατά τη δική τους βουληση, έστω και αν έρχεται σε σύγκρουση με τη βούληση της κοινωνίας. Η ιδιοποίηση του πολιτικού συστήματος ταυτίζεται με την καταχρηστική λειτουργία της πολιτικής σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή λειτουργούν σε ένα περιβάλλον ανομίας.
Η κατάχρηση δεν τους ενοχλεί γιατί απολαμβάνουν ασυλίας όχι μόνο για τον πολιτικό τους βίο αλλά και τον ιδιωτικό τους βίο. Επιπλέον δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο, αν και οι πράξεις τους είναι περισσότερο επιβλαβείς από το κοινό έγκλημα. Γιατί το ιδιωτικό έγκλημα ενέχει βλάβη μόνο για το θύμα, ενώ το πολιτικό έγκλημα βλάπτει ολόκληρη την κοινωνία. Έτσι η όποια δράση του πολίτη υπόκειται στη δικαιοσύνη, ενώ η όποια δράση του πολιτικού είναι ανεξέλεγκτη (η κατ΄ φαντασία ισονομία).
Το τρίπτυχο λοιπόν ιδιοποίηση-κατάχρηση-ασυλία των φορέων της κρατικής εξουσίας είναι το εκτροφείο του ξυλοδαρμού των πολιτών και όχι μόνο. Και οι πολίτες δε θα πρέπει να αναμένουμε αποδείξεις για τον επόμενο ξυλοδαρμό, ώστε να βγούμε στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε. ΄Η να συστήνουμε παρατηρητήρια για να μετατρέπεται ο ξυλοδαρμός σε ένα στατιστικό αριθμό. Οι πολίτες οφείλουν να προβάλλουν πολιτικές διεκδικήσεις για να βελτιώνεται η θέση όλων, δηλαδή για το κοινωνικό συμφέρον. Και στο θέμα του ξυλοδαρμού αντίπαλος είναι – είτε συνειδητοποιείται είτε όχι – οι φορείς της κρατικής εξουσίας. Και όσο οι πολίτες δε διεκδικούν τη θεσμοθέτηση του ελέγχου των πολιτικών, του ελέγχου των φορέων της κρατικής εξουσίας , τότε απλώς θα επιβραδύνεται ή θα επιταχύνεται, θα αποκαλύπτεται σποραδικά ή θα αποκρύπτεται ο ξυλοδαρμός των πολιτών. Αλλά ο πολίτης θα δέρνεται. Μπορεί να εκλεπτυνθούν και οι μορφές άσκησης βίας, να γίνουν πιο μοντέρνες και πιο αποτελεσματικές. Όμως το πολιτικό ζήτημα είναι εκεί. Και όσο δε δίνεται πολιτική απάντηση από τους πολίτες, οι φορείς της κρατικής εξουσίας θα ασκούν βία γιατί έτσι τους συμφέρει. Και θα μας δέρνουν και ταυτόχρονα θα διαμαρτύρονται στους δρόμους μαζί μας γιατί μας έδειραν!!!
Το πολιτικό ζήτημα λοιπόν του ξυλοδαρμού των πολιτών από την αστυνομία είναι για μεν τους φορείς της κρατικής εξουσίας ( κόμματα) η διαιώνιση της ασυδοσίας να ασκούν βία σε βάρος των πολιτών με διάφορα προσχήματα, για δε τους πολίτες αν θα διαιωνίσουν με την ανοχή τους τη δυνατότητα να «βιάζονται» από τους εξουσιαστές ή αν θα απαίτησουν το δικαίωμα να ελέγχουν τους εξουσιαστές μέσα από θεσμούς, ώστε να αποδίδεται και πολιτική ευθύνη για τις πράξεις τους. Ή όπως στον ίδιωτικό βίο η πρόκληση βλάβης επιφέρει και ενοχή, έτσι και στον πολιτικό βίο η πρόκληση βλάβης στο κοινωνικό σώμα, αν θα επιφέρει και ενοχή των πολιτικών. Θέλουμε ή δε θέλουμε κράτος δικαίου και ισονομία στη θεωρία και στην πράξη;

Βρετανία: καθολική επιτήρηση των πολιτών και η ανακάλυψη των εν δυνάμει παιδιών - τρομοκρατών ή η αναβίωση του μεσαίωνα

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία , όπως είναι γνωστό, πρωτοστατούν στον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Με επίκληση της δήθεν ασφάλειας των πολιτών άρχισαν να συρρικνώνουν τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών με ποικίλα συστήματα παρακολούθησης.
Η έννοια της πρόληψης έγινε «το ευαγγέλιο» της διεθνούς ηγεμονίας:
-προληπτικός πόλεμος
-προληπτικός θάνατος
-προληπτικές συλλήψεις
-προληπτικά βασανιστήρια
-προληπτικές παρακολουθήσεις
Η πρόληψη στο όνομα της ασφάλειας τέθηκε πιο ψηλά από την ανθρώπινη ύπαρξη. Ή η ανθρώπινη ύπαρξη είναι υποδιέστερη από την ασφάλεια της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Στα πιο πάνω πλαίσια εισάγεται η καθολική επιτήρηση των πολιτών της ΕΕ, ο χαφιεδισμός, το φακέλωμα, η αστυνόμευση σε βάρος της ατομικής ελευθερίας των πολιτών. Όλοι οι πολίτες θεωρούνται ύποπτοι και γι αυτό όλοι επιτηρούνται.
Στην Ευρώπη, η Βρετανία σέρνει το χορό της πρόληψης με πληθώρα αποτυχημένων προγραμμάτων. Και αφού τα αποτυχημένα της προγράμματα σε βάρος της ανθρώπινης ελευθέριας, τα αναγορεύσει σε πετυχημένα, τα μεταπωλεί στις άλλες χώρες στα πλαίσια της εναρμόνισης, με το αζημίωτο φυσικά.
Σε αυτά τα πλαίσια, η κυβέρνηση του αυτοαποκαλούμενου σοσιαλιστή Μπλερ αποφάσισε το Μάρτιο του 2007 να προωθήσει νέα προληπτικά προγράμματα. Ανάμεσα στα άλλα ήταν και ένα πρόγραμμα πρόληψης της εγκληματικότητας των παιδιών.Δηλαδή θα έθεταν τα μικρά παιδιά υπό στενή παρακολούθηση από την ημέρα της γέννησής τους για να διαπιστώσουν ποια έχουν «ροπή προς το έγκλημα»!!!
Το πρόγραμμα λοιπόν αυτό εφαρμόστηκε και σύμφωνα με την «Ιντιπέντεντ» 200 παιδιά - ορισμένα από αυτά είναι μικρότερα των 13 χρόνων – βρίσκονται στο στόχαστρο των βρετανικών αρχών γιατί θεωρούνται από την αστυνομία εν δυνάμει τρομοκράτες!!! Δηλαδή αυτά τα παιδιά , λένε, έχουν αναπτύξει αποκλίνουσα συμπεριφορά με εξτρεμιστικές τάσεις.
Ο ολοκληρωτισμός δεν γεννάται εκ του μηδενός. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις προώθησαν και οι πολίτες αποδέχτηκαν τη λογική πως όλοι παρακολουθούνται ,όλοι είναι εν δυνάμεις υποψήφιοι τρομοκράτες και προληπτικά συλλαμβάνονται οι ύποπτοι, έστω και αν δεν υπάρχουν αποδείξεις. Αυτή τη βάρβαρη λογική των ηγεμόνων θα κληθούν να την πληρώσουν τα παιδιά. Όλα θα παρακολουθούνται για να ανακαλύψουν το εν δυνάμει τρομοκράτη!!! Και φυσικά είναι καλά γνωστό ποια παιδιά θα παρακολουθούνται. Και είναι καλά γνωστό ότι θα λειτουργήσει η αυοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Αθώα παιδιά θα στιγματίζονται από τα 13 τους χρόνια και τελικά αντί να υποβοηθηθούν, θα τα εξωθούν σε αυτό που υποτίθεται ότι προσπαθούν να προλάβουν.
Φυσικά απέναντι στη βαρβαρότητα των διεθνών και των τοπικών ηγεμόνων που προσπαθούν να αλυσοδέσουν τους λαούς για να προστατεύσουν την εξουσία και τον πλούτο των λίγων, υπάρχουν και οι έντιμες φωνές που αντιστέκονται:
Ο νομπελίστας συγγραφέας Γκίντερ Γκρας τονίζει σε συνέντευξή του (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 30/12/2002): «Δεν πρέπει να υποτιμούμε την κύρια αιτία της
τρομοκρατίας, που είναι η συγκλονιστική ανισότητα".
Ο Νόαμ Τσόμσκι (Εξουσία και τρομοκρατία, Εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2003) γράφει:
«Εάν δεν μας νοιάζει για το αν θα συμβούν και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις, τότε, εντάξει, μπορούμε να αγνοήσουμε τις αιτίες τους. Αν ενδιαφερόμαστε να τις εμποδίσουμε, πρέπει οπωσδήποτε να αναζητήσουμε αυτές τις αιτίες".
Ο συγγραφέας Μ. Πλωρίτης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (25/12/2005) επισημαίνει: « Με τη δικαιολογία της άμυνας κατά της τρομοκρατίας, όχι μόνο οι ΗΠΑ του Μπους αλλά και η Ευρώπη υιοθετεί μέτρα – μυστικές παρακολουθήσεις, φακελώματα κλπ.-που αναιρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ίδια την ουσία της ελεύθερης δημοκρατίας».
«Ο φόβος για την τρομοκρατία δημιουργεί ένα παγκόσμιο άτυπο και άνομο καθεστώς, όπου η διεκδίκηση της ελευθερίας δεν θα είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη αλλά τεκμήριο ή ένδειξη ενοχής. Και σ΄ένα τέτοιο καθεστώς, ακόμα και οι φανταστικές ενδείξεις θ΄αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις»
Ο Καθηγητής Τ. Φωτόπουλος σε άρθρο του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (23/7/2005) σημειώνει: «Φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ελίτ εκμεταλλεύονται παρόμοιες ενέργειες για να ισχυροποιήσουν ακόμη περισσότερο τον έλεγχο των πληθυσμών τους με τους διάφορους τρομονόμους κλπ., με τους οποίους χτυπούν κάθε εσωτερική αντίσταση στη Νέα Τάξη».
Ο Καθηγητής Νομικής του Α.Π.Θ. Νίκος Παρασκευόπουλος (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 17/5/2006) επισημαίνει: «Οι παρακολουθήσεις αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου κράτους ασφάλειας. Βασικός στόχος της πανεποπτικής εποπτείας είναι ο καθένας, οι πληθυσμοί στο σύνολό τους, ενώ ο έλεγχος της τρομοκρατίας συνιστά μόνο μία ενδεχόμενη παράπλευρη ωφέλεια».

Παρεπιπτόντως, τόσο η κυβέρνηση Τ. Παπαδοπούλου όσο και η κυβέρνηση Χριστόφια συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και σε βάρος, εννοείται, της ελευθερίας των πολιτών!!!

O Πρόεδρος του ΔΗΣΥ "είπε": "Σιωπήηηηη!!! Κινδυνεύει το σύστημα!!!!!"

Όταν το 1999-2000 ξέσπασε η κρίση – κλοπή του χρηματιστηρίου, οι πολιτικοί και τα κόμματα άρχισαν να αλληκατηγορούνται. Το θέαμα ήταν όντως απολαυστικό. Μέχρι που ο κ. Ομήρου υποστηρίξε ότι πρέπει να σιωπήσουν όλοι, γιατί υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα. Πραγματικά όλοι σιώπησαν και οι πολιτικοί και τα κόμματα ξεπέρασαν τότε την κρίση. Υιοθετήθηκε ο νόμος της μαφίας, ο νόμος της σιωπής.
Τώρα πάλι, με αφορμή την κρίση που ξέσπασε μετά την αθωωτική απόφαση του Κακουργιοδικείου και τις αλληκατηγορίες των φορέων της εξουσίας, βγήκε ο κ. Αναστασιάδης και υποστήριξε (28/3/2009) «τον τερματισμό των όποιων δημόσιων αντιπαραθέσεων και αποφυγή των πράξεων και των δηλώσεων που επιτείνουν την εντύπωση ότι οι θεσμοί βάλλονται, υπονομεύονται και διαλύονται». Πάλι ο νόμος της σιωπής.
Καλά κύριε Αναστασιάδη, δεν είστε υπέρ της διαφάνειας και του πλουραλισμού; Ή μήπως είστε με την προϋπόθεση ότι δεν επηρεάζονται τα συμφέροντά σας;
Φυσικά όταν ο κ. Ομήρου ή ο κ. Αναστασιάδης μιλούν για προστασία των θεσμών εννοούν κάτι άλλο. Εννοούν περίπου ότι «ανεξάρτητα από το κουτόχορτο που πουλάμε στο λαό, όλα τα κόμματα και οι πολιτικοί έχουμε κοινά συμφέροντα που πρέπει να διαφυλάξουμε. Άρα το σύστημα πρέπει να το προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού γιατί επιτρέπει σε όλους μας να απολαμβάνουμε πλούτο, προνόμια και εξουσία.Το διακύβευμα για όλους μας είναι τεράστιο. Γι αυτό είναι καλύτερα να βγάλουμε το σκασμό».

Και, ω του θαύματος!!! Το μήνυμα δόθηκε και όλοι σιώπησαν. Ποιοι; Η κρατική εξουσία (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική ) , τα κόμματα, τα ΜΜΕ και όσοι έχουν συμφέρουν να σιωπήσουν (π.χ. Δικηγορικός Σύλλογος). Η σιωπή καλύπτεται πίσω από τη βαρύγδουπη διακήρυξη: προστασία των θεσμών.
Και οι μεν φορείς της κρατικής εξουσίας έχουν κάθε λόγο να σιωπήσουν: διαφυλάσσουν τα πολιτικά και οικονομικά αγαθά που απολαμβάνουν
Τα κόμματα έχουν κάθε λόγο να σιωπήσουν: εξωθεσμικά ελέγχουν το πολιτικό σύστημα με όλα τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Πλησιάζουν και οι ευρωεκλογές και πρέπει να μην ανατραπεί ο κομματικός πραγραμματισμός για έλεγχο των «αμνοεριφίων».
Τα ΜΜΕ έχουν λόγο να σιωπήσουν: κέρδισαν κατά κράτος το δικαίωμα να δημοσιεύουν ειδήσεις χωρίς τους περιορισμούς που αποπειράθηκε να θέσει το Κακουργιοδικείο. Στο όνομα της ενημέρωσης ουσιαστικά κατοχύρωσαν εξωθεσμικά πρόσθετη δύναμη: εκτός από τον έλεγχο της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας προστέθηκε και η δικαστική.
Οι δικηγόροι έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν το σύστημα αφού καρπούνται τεράστια οικονομικά αλλά και πολιτικά οφέλη.
Φυσικά παραμένει μια εκκρεμότητα και αφορά της σύγκρουση εκτελεστικής-δικαστικής εξουσίας. Αλλά αυτή θα διευθετηθεί στο παρασκήνιο.
Και οι πολίτες;
Στο βαθμό που οι αντιδράσεις των πολιτών τροφοδοτούνταν από τα κόμματα και τα ΜΜΕ για τους δικούς τους λόγους, αναμένεται να υπάρξει μια κάμψη.Το θέμα θα πάρει το δρόμο του και ο χρόνος θα επιφέρει τη λήθη.
Στο βάθμο όμως που οι αντιδράσεις των πολιτών ήταν αποτέλεσμα μιας άλλης συνειδητοποίησης , τότε υπάρχει προοπτική. Μια προοπτική που τώρα πια δεν μπορεί να τροφοδοτείται απέξω και από πάνω, αλλά πρέπει να δοθεί από τους ίδιους τους πολίτες.
Το ζήτημα λοιπόν στην παρούσα φάση είναι αν, οι συνελεύσεις της ALERT και οι αυτόνομοι πολίτες ή ομάδες, θα κατορθώσουν να προβάλουν πολιτικές προτάσεις – πέρα από τη οργή ή την άρνηση – που θα δώσουν προοπτική στην κοινωνία και στις διεκδικήσεις.
Οι πάνω επέλεξαν το νόμο της σιωπής γιατί έτσι τους συμφέρει. Οι κάτω;

Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Άκης Παπασάββας, τα ανθρώπινα λάθη και το σύστημα ή η κυπριακή έκδοση "του τέλους της ιστορίας"

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» στις 29 Μαρτίου 2009 ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας δήλωσε ανάμεσα σε άλλα και τα εξής:
«...δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα να μας φταίνε οι θεσμοί. Δεν διορθώνεται η κατάσταση με τροποποιήσεις νόμων και θεσμών, με δημιουργία νέων δομών κ.λπ.. Τα παρατράγουδα δεν οφείλονται ποτέ σε ανεπαρκείς θεσμικές ρυθμίσεις. Οφείλονται σε αστοχίες και λάθη των προσώπων που καλούνται να εφαρμόσουν τους θεσμούς.»
Συνοπτικά ο κ. Άκης Παπασάββας υποστηρίζει ότι για τα λάθη, τις παραλείψεις, «τα παρατράγουδα και τις αστοχίες» της κρατικής εξουσίας δεν ευθύνεται το σύστημα. Οι νόμοι και οι θεσμοί δεν έχουν κάποιο ψεγάδι. Αυτός που ευθύνεται είναι τα πρόσωπα που είναι φορείς της κρατικής εξουσίας. Το σύστημα λοιπόν είναι τέλειο ή σχεδόν τέλειο και τα πρόσωπα αστοχούν. Άρα αν αλλάξουν τα πρόσωπα, τότε το σύστημα θα είναι αψεγάδιαστο.
Ας αποδεχθούμε ότι η λογική του κ. Παπασάββα είναι βάσιμη, ότι δηλαδή για τις αστοχίες ευθύνονται τα πρόσωπα και όχι το σύστημα και τα θεσμικά του όργανα.
Σε σχέση λοιπόν με την κακοποίηση των δύο νεαρών από αστυνομικούς στις 20/12/2005, καταλήγουμε στα ακόλουθα:
1. Ο Γενικός Εισαγγελέας κατείχε το βίντεο από τις 22/12/2005. Μέχρι τις 30/3/2006, οπόταν και δημοσιοποιήθηκε το βίντεο, ουσιαστικά δεν έκανε τίποτε απολύτως για την απόδοση δικαιοσύνης. Και δεν ανέλαβε καμία ευθύνη.
2. Διόρισε ο κ. Γενικός Εισαγγελέας έναν ποινικό ανακριτή που για τρεις μήνες δεν μπόρεσε να ερευνήσει οτιδήποτε. Μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο, εν μια νυκτί, διόρισε οκτώ ποινικούς ανακριτές για να ολοκληρώσουν την έρευνα σε ένα μήνα.Και δεν ανέλαβε καμία ευθύνη.
3. Η αστυνομία παρανόμως προχώρησε στη διεξαγωγή έρευνας , παράλληλα με την υποτιθέμενη έρευνα του ποινικού ανακριτή, με την οποία αθώωνε τους βασανιστές αστυνομικούς. Και δεν ανέλαβε καμία ευθύνη.
4. Οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί στην κακοποίηση των νεαρών κατέθεσαν αγωγή εναντίον τους , την οποία αργότερα απέσυραν υπό το βάρος της δημοσιοποίησης του βίντεο και της αποκάλυψης της αλήθειας. Και δεν ανέλαβαν καμία ευθύνη.
5. Όταν δημοσιοποιήθηκε το βίντεο ο Υπουργός Δικαιοσύνης μπροστά στη γενική κατακραυγή, αρνήθηκε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη.
6. Μετά τη αθωωτική απόφαση του Κακουργιοδικείου, οι βουλευτές μιλούν για ανάγκη τροποποίησης της νομοθεσίας, κάτι που είχαν υποχρέωση να κάνουν νωρίτερα εφόσον γννώριζαν τις αδυναμίες. Και αρνούνται να αναλάβουν τις πολιτικές τους ευθύνες.
Αν λοιπόν ευθύνονται τα πρόσωπα – κατά πως λέει ο κ. Παπασάββας – τότε θα πρέπει να κάνουμε εισαγωγή άλλων προσώπων από το εξωτερικό, γιατί ο κατάλογος είναι ατέλειωτος:αστυνομία, αστυνομικοί, υπουργός, βουλευτές, εισαγγελεία!!!
Φυσικά η θέση του κ. Παπασάββα είναι πονηρή. Ευθύνονται λέει τα πρόσωπα. Είναι τουλάχιστον αστείο να υποστηρίζεις ότι ευθύνονται τα πρόσωπα όταν δεν υπάρχει μηχανισμός απόδοσης ευθυνών σε αυτά τα πρόσωπα. Τότε τα πρόσωπα μετατρέπονται σε ανεύθυνα και απαραβίαστα , κατά το πρότυπο του μεσαιωνικού φεουδάρχη!!! Ευθύνονται λοιπόν τα πρόσωπα, ενώ είναι γνωστό ότι δεν αποδίδονται ευθύνες στα πρόσωπα!!!
Ακόμα ο κ. Παπασάββας με τις δηλώσεις του μετατρέπεται σε απολογητή του συστήματος. Είναι κατεξοχήν μια συντηρητική και αντιδραστική προσέγγιση της πραγματικότητας. Είναι η ίδια λογική που γέννησε το νεοταξικό δόγμα περί «τέλους της ιστορίας». Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελπίζει σε κάποιο καλύτερο σύστημα. αφού η ανθρωπότητα έχει φτάσει στο απόγειο της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης!!!
Αυτές οι προσεγγίσεις είναι ανιστόρητες. Γιατί αν η ανθρωπότητα είχε αποδεχτεί το δόγμα του κ. Παπασάββα, θα είχε παραμείνει στην περίοδο της φεουδαρχίας.Γιατί και τότε το πρόβλημα θα ήταν να φύγει ο «κακός» φεουδάρχης και να έλθει ο «καλός» αφού ευθύνονται τα πρόσωπα και όχι το σύστημα!!!
Αυτή η προσέγγιση είναι η αποθέωση του ατομισμού και της αποϊδελογικοποίησης της πολιτικής. Και ο κ. Παπασάββας όφειλε να γνωρίζει ότι πέρα από το ατομικό συμφέρον , υπάρχει και το κοινωνικό συμφέρον. Η κατοχύρωσή του περνά μέσα από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Και είναι πρωτοφανές να υποστηρίζεται ότι ένα σύστημα που παράγει φτώχεια και αδικία δεν ευθύνεται αλλά ευθύνεται μόνο η διαχείρισή του και οι διαχειριστές, που λειτουργούν σε κάποιο κενό.Λες και αν αλλάξουν, θα παράγεται μόνο πλούτος και δικαιοσύνη!!!
Ευτυχώς που η λογική των πολιτών και της κοινωνίας είναι εντελώς διαφορετική από αυτή των απολογητών της τοπικής και της διεθνούς ηγεμονίας. Ευτυχώς που οι άνθρωποι μέσα στο χρόνο έμαθαν να αγωνίζονται για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, για ένα καλύτερο αύριο. Συστήματα και θεσμοί μεταμορφώνονται/ανατρέπονται για να υπηρετήσουν νέες κοινωνικές ανάγκες ενάντια στη συντήρηση και στη στασιμότητα που διαλαλεί ο κ. Παπασάββας.
Αν λοιπόν στις μέρες μας διογκώνεται η καταχρηστική λειτουργία της κρατικής εξουσίας –εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής – ο λόγος βρίσκεται στο πολιτικό σύστημα και τη λειτουργία του. Γιατί οικειοποιήθηκε την πολιτική και περιθωριοποίησε την κοινωνία. Και ο φορείς της κρατικής εξουσία θεωρούν ότι βρίσκονται υπεράνω του νόμου και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ενώ ο κ. Παπασάββας τους θεωρεί υπεύθυνους!!! Και όσο οι φορείς της όποιας εξουσίας δεν υπόκεινται στο έλεγχο της κοινωνίας μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες , αυτοί θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να αυθαιρετούν σε βάρος της κοινωνίας. Και θα μετατρέπουν τα πολιτικά ζητήματα σε ηθικά: το «καλό» και το «κακό» πρόσωπο. Οι καλοί και οι κακοί δεν ενεργούν με βάση κάποιο μεταφυσικό δόγμα, αλλά σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα όπου η διαμαχη, στην οποία συμμετέχει και ο κ. Παπασάββας, αφορά την κατανομή/ανακατανομή των πολιτικών και οικονομικών αγαθών. Αγαθά που δεν τους ανήκουν, γιατί ανήκουν στην κοινωνία ολόκληρη.
Κοντολογής, για να υπάρχει η πολιτική ευθύνη του ατόμου, κατά πως υποστηρίζει ο κ. Παπασάββας, επιβάλλεται η δημιουργία θεσμών που θα την αποδίδουν. Και σε μια τέτοια περίπτωση ακυρώνεται η συλλογιστική του κ. Παπασάββα, γιατί θα πρέπει να δημιουργηθούν νέοι θεσμοί!!!
Α, ξέχασα να σας πω ότι, όταν ο κύριος Παπασάββας μιλά για ευθύνη των προσώπων και όχι του συστήματος, αυτονόητα εννοεί όλους τους άλλους εκτός από τον ίδιο. Μην τον αμφισβητήσουμε κιόλας!!!

Μια δήλωση του Προέδρου Χριστόφια για την αθωωτική απόφαση του Κακουργιοδικείου ή ο ένας εαυτός μου λυπάται και ο άλλος σέβεται

Σε δηλώσεις του που δημοσιέυτηκαν στον τύπο στις 21/3/2009 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε:"Έχω εκπλαγεί. Ως πολίτης αντιδρώ γιατί αυτή η απόφαση αποτελεί πρόκληση στο περί δικαίου αίσθημα και του τελευταίου πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υπό αυτή την έννοια με θλίβει το γεγονός. Σημείωσε ωστόσο ότι σέβεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης".
Τι μας λέει ο Πρόεδρος;
Ως πολίτης λυπούμαι γιατί λυπούνται όλοι οι πολίτες. Αλλά ως φορέας εξουσίας σέβομαι τις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας.
Αυτές οι προσεγγίσεις είναι η αποθέωση του λαϊκισμού. Τελικά κύριε Πρόεδρε , με ποιους είσαι; Με τους κάτω που αντιδρούν ή με τους πάνω που σέβονται; Γιατί κύριε Πρόεδρε, αντιδράς γιατί δε σέβεσαι την απόφαση. Ή σέβεσαι την απόφαση ως φορέας της κρατικής εξουσίας , οπόταν θα στραφείς εναντίον των αντιδράσεων γιατί σε αμφισβητούν!!! Κάτι που ήδη κάνεις!!! Δε γίνεται , κύριε Προεδρε, να υποστηρίζεις ταυτόχρονα δυο αντίθετες θέσεις!!!
Φυσικά τα γράφει καλύτερα από μένα ο Νόαμ Τσόμσκι:
«Αν και όταν οι άνθρωποι, που ο θεσμικός τους ρόλος τους επιτρέπει να ασκούν εξουσία, διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από το θεσμικό περιβάλλον στο οποίο ανήκουν και γίνουν ανθρώπινα όντα, φορείς ηθικής, τότε θα μπορέσουν να συνενωθούν με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Όσο όμως διαδραματίζουν το ρόλο τους ως άνθρωποι που ασκούν εξουσία, δεν αξίζει τον κόπο να τους απευθύνεις το λόγο. Είναι σπατάλη χρόνου»
Αναγκαστικά λοιπόν δε συνεχίζω, για να μη χάνω την ώρα μου.

Μια προαναγγελθείσα αθωωτική απόφαση της κρατικής τρομοκρατίας ή η κουρδισμένη οργή των εξουσιολάγνων στα ΜΜΕ

Στις 20 Δεκεμβρίου 2005 μια ομάδα αστυνομικών κακοποίησε δύο νεαρούς. Αυτό το γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο.
Στις 19 Μαρτίου 2009 το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας αθώωσε τους δέκα κατηγορούμενους αστυνομικούς. Και αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.
Γιατί λοιπόν οι ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν;
Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Δηλαδή την ταύτισή του με την κρατική εξουσία η οποία ευφυώς διαχωρίζεται σε εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική. Στην ουσία είναι μία και αδιαίρετη κρατική εξουσία και σήμερα αυτός που ελέγχει την λεγόμενη εκτελεστική εξουσία είναι κύριος όλων των επιμέρους εξουσιών.
Όλοι οι φορείς της κρατικής εξουσίας ουσιαστικά επιβιώνουν ασκώντας εξουσία επί των πολιτών, νόμιμη ή παράνομη. Τα συμφέροντά τους είναι κοινά και αντίπαλός τους είναι η κοινωνία.Μια κοινωνία που θα πρέπει να ιδιωτεύει και οι ίδιοι ανενόχλητοι να την κατέχουν, ως νέοι φεουδάρχες.
Η αστυνομία αποτελεί κομβικό σημείο στην διαιώνιση της αυταρχικής κρατικής εξουσίας. Γιατί οι λίγοι για να κατέχουν τους πολλούς, είναι υποχεωμένοι να ασκούν βία. Η αστυνομία λοιπόν είναι ο θεματοφύλακας των συμφερόντων της κρατικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτό το γνωρίζουν οι φορείς της εξουσίας. Γι αυτό και ουδέποτε καταδικάστηκε ενώπιον δικαστηρίου κάποιος αστυνομικός για τις ποικίλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών. Γιατί η τωρινή περίπτωση είναι μια από τις πολλές που κακοποιήθηκαν πολίτες από αστυνομικούς. Και σε όλες τις περιπτώσεις έμειναν ατιμώρητοι.
Το ιδιαίτερο στο γεγονός της 20ης Δεκεμβρίου 2005 ήταν η βιντεογράφηση και η προβολή της κακοποίησης των νεαρών με αποτέλεσμα ο πολίτης να έχει βέβαιη άποψη για το συμβάν. Η κοινοποίηση του γεγονότος και η αγανάκτηση των πολιτών για την εξώφθαλμη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ουσιαστικά εξανάγκασε την κρατική εξουσία να οδηγήσει την υπόθεση στο δικαστήριο. Αυτή η επιλογή δεν ήταν αποτέλεσμα της υψηλής δικαιϊκής αντίληψης των φορέων της εξουσίας, δηλαδή δεν ήταν αποτέλεσμα της δικής της βούλησης. Ήταν αποτέλεσμα εξαναγκασμού. Και είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι η κρατική εξουσία θα φρόντιζε να τιμωρηθούν οι ένοχοι αστυνομικοί. Μια τέτοια επιλογή ουσιαστικά θα οδηγούσε βραχυπρόθεσμα στην απώλεια του κυρίαρχου στηρίγματος της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Τις προθέσεις τους λοιπόν η εκτελεστική εξουσία, η νομοθετική εξουσία, τα κόμματα, ο Γενικός Εισαγγελέας, η Αστυνομία τις είχαν φανερώσει από την αρχή του ξυλοδαρμού των νεαρών, για όσους φυσικά θυμούναι. Απλώς τώρα και η δικαστική εξουσία με διάφορες μεθοδεύσεις συνέπλευσε με τη βούληση των άλλων «διακρινόμενων εξουσιών». Η συγκεκριμένη απόφαση υποδηλώνει ότι και η λεγόμενη δικαστική εξουσία εν πλήρει συνειδήσει ή σπρωγμένη από το κατασκευασμένο μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης (όχι το βίντεο), ταυτίζεται πλήρως με τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας και όχι του πολίτη.
Σε ποια συμπεράσματα μπορεί να οδηγηθεί ο πολίτης με βάση την απόφαση του κακουργιοδικείου;
1. Η κυρίαρχη κρατικής εξουσία είναι ενωμένη και αδιάσπαστη. Για την επιβολή της θέλησής της στους πολίτες χρησιμοποιεί όχι το δίκαιο αλλά τη δύναμή της.
2. Οι θεατρινισμοί και οι αντιδράσεις και οι αγανακτήσεις διαφόρων επωνύμων από τα ΜΜΕ στοχεύουν απλώς να απορροφήσουν τη λαϊκή οργή. Δεν έχουν καμία απολύτως πολιτική σημασία. Είναι ένα συνηθισμένο κατασκευασμένο παιγνίδι της ολιγαρχίας για εξαπάτηση των πολιτών. Δηλαδή οι ένοχοι οργίζονται κουρδισμένα, όχι γιατί το θέλουν αλλά προσποιητά, ώστε να ταυτιστεί ο πολίτης μαζί τους και να μην αντιδράσει εναντίον τους.
3. Επιλογή της κρατικής εξουσίας είναι η δημιουργία συνθηκών μεγαλύτερης αβεβαιότητας στον πολίτη – πολιτικής, οικονομικής, δικαιικής – ώστε να διευκολυνθεί η υποταγή του στα κελεύσματα των ολιγαρχικών σε μια περίοδο που η αμφισβήτηση τους είναι αναπόφευκτη.
4. Η διεχέτευση του σαφούς μηνύματος στην κοινωνία ότι η χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας είναι μονόδρομος. Δηλαδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την εξουσία εναντίον του πολίτη αλλά σε καμία περίπτωση από τον πολίτη εναντίον της εξουσίας.
Επίλογος
Για όσους δεν είναι τυφλωμένοι, είναι αντιληπτό μέσα από δεκάδες παραδείγματα ότι ο λεγόμενος νόμος υπάρχει για να επιβαλλουν οι ισχυροί τη θέλησή τους στους ανίσχυρους, για να υποτάσσονται οι πολίτες στους φορείς της κρατικής εξουσίας. Το αντίστροφο δεν ισχύει και ούτε υπάρχει κάποιος μηχανισμός ελέγχου των πάνω από τους κάτω. Ο πολίτης λοιπόν πρέπει να μάθει να σκύβει το κεφάλι και να σιωπά. Αν τολμήσει να αντιδράσει , υπάρχει και η βία. Και αν τρέφει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να βρει το δίκιο του, τότε απλώς θα αντιληφθεί πως θα του μείνει το ξύλο. Αυτό είναι και το πολιτικό μήνυμα της αθωωτικής απόφασης της δικαστικής εξουσίας στις 19 Μαρτίου 2009.

Ο κ. Κύπρος Χρυσοστομίδης, το ασυμβίβαστο και η λογική της φίμωσης

Ο κύριος Κύπρος Χρυσοστομίδης ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος επί Τάσσου Παπαδόπουλου. Επί Χριστόφια έγινε Υπουργός Δικαιοσύνης. Παραιτήθηκε με αφορμή το σκάνδαλο με την απόδραση του ισοβίτη Κίτα. Έφυγε «δοξασμένος» λόγω της πολιτικής ευθιξίας που επέδειξε τότε.

Μόνο αυτά; Όχι, υπάρχουν και άλλα.
Ο κύριος αυτός όντας Υπουργός Δικαιοσύνης πρότεινε στη βουλή και ψηφίστηκε νόμος(13/11/2008) με τον οποίο καθίσταται δυνατόν η αστυνομία να μπορεί να παρακολουθεί τηλεφωνικές συνδιαλέξεις πολιτών χωρίς δικαστική απόφαση!!!Και το έπραξε κατά απομίμηση ενός νόμου που προώθησε και ο Σαρκοζί στη Γαλλία. Και το έπραξε αυτό, δηλαδή έδωσε μια ενεξέλγκτη δύναμη στην αστυνομία, τη στιγμή που ο ίδιος δεν μπορούσε να την ελέγχει, κάτι που αργότερα οδήγησε στην παραίτησή του!!! Και το έπραξε αυτό γνωρίζοντας ότι τέτοιες ρυθμίσεις είναι επικίνδυνες για την ελευθερία των πολιτών. Γιατί η παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πολιτών, που καταργεί το δικαίωμα της ελεύθερης επικοινωνίας με διάφορα προσχήματα, ουσιαστικά λειτουργεί και ως μηχανισμός προληπτικής φίμωσης. Δηλαδή γνωρίζοντας ο πολίτης ότι μπορεί να τον παρακολουθούν, αυτολογοκρίνεται.

Μόνο αυτά;
Ο κ. Χρυσοστομίδης όντας Υπουργός είχε και δικηγορικό γραφείο το οποίο εκπροσωπούσε συμφέροντα που σχετίζονται με τα καθήκοντα της θέσης του ως Υπουργού. Ο κίνδυνος διαπλοκής είναι εξώφθαλμος. Όμως αυτός ο κίνδυνος δεν υπήρχε κανένας τρόπος να ελεχθεί. Γιατί δε λειτουργούσε η Επιτροπή Διερεύνησης του Ασυμβίβαστου των υπουργών και όχι μόνο. Και ενώ ο νόμος ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 18/9/2008, το υπουργικό συμβούλιο δεν προχώρησε στο διορισμό προέδρου της επιτροπής με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί. Έτσι δεν ήταν δυνατό να ελεχθεί η διαπλοκή υπουργών γιατί ο νόμος ήταν ανενεργός!!! Τελικά το υπουργικό συμβούλιο διόρισε πρόεδρο της επιτροπής για το ασυμβίβαστο στις 18/2/2009 και αφού προηγήθηκαν δημόσιες καταγγελίες!!!

Μόνο αυτά;
Στις 18/2/2009 στην εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ δημοσιεύτηκε ως είδηση ότι ο κ. Χρυσοστομίδης όντας Υπουργός Δικαιοσύνης εκπροσωπούσε μέσω του δικηγορικού του γραφείου μια εταιρεία ηλεκτρονικού τζόγου.Με το δημοσίευμα αφήνονταν σαφείς αιχμές για διαπλοκή.
Ο κ. Χρυσοστομίδης υποστήριξε ότι όταν ενέγραψε την εταιρεία «θέσαμε εξ αρχής όρο να μην υπάρχει τζόγος». Τώρα πώς έθεσε τέτοιο όρο σε μια εταιρεία ηλεκτρονικού τζόγου, εγώ αδυνατώ να αντιληφθώ. Ηλεκτρονικός τζόγος σημαίνει ότι όποιος θέλει μπαίνει στο διαδίκτυο και ποντάρει!!!
Στη συνέχεια ο κ. Χρυσοστομίδης αποτάθηκε στο δικαστήριο και εξασφάλισε διάταγμα εναντίον της εφημερίδας με το οποίο απαγορευόταν να δημοσιεύσει οτιδήποτε για το συγκεκριμένο θέμα. Το διάταγμα στηρίχθηκε σε ένα αναχρονιστικό νόμο. Τα κόμματα και ο δημοσιογραφικός κόσμος στην Κύπρο και την Ελλάδα καταδίκασαν το γεγονός ως προσπάθεια φίμωσης.

Μόνο αυτά; Δυστυχώς όχι.
Το ενδιαφέρον είναι η αντίδραση του κ. Χρυσοστομίδη. Επικαλείται, σε ανακοίνωσή του γραφείου του, τα ανθρώπινα δικαιώματα για την προστασία «της υπόληψης και της τιμής του ατόμου»!!!
Ο κ. Χρυσοστομίδης συγχύζει την ατομική ελευθερία και την πολιτική ελευθερία. Η μια του επέτρεπε να έχει δικηγορικό γραφείο και η άλλη του επέτρεπε να είναι υπουργός. Είναι δύο ξεχωριστές ιδιότητες. Και τα ατομικά δικαιώματά του σίγουρα είναι απαραβίαστα. Όμως για την πολιτική του ιδιότητα, ως Υπουργός Δικαιοσύνης, ελέγχεται από τον καθένα γιατί είχε τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή όλων των πολιτών.
Τι κάμνει τώρα ο κ. Χρυσοστομίδης; Επικαλείται τα ατομικά δικαιώματα για να μη ελέγχεται από κανένα η δημόσια δράση του!!! Δηλαδή με επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων οι δράσεις της εξουσίας δεν πρέπει να ελέγχονται!!! Λες και αφορούν οι δράσεις της εξουσίας μόνο το άτομο και όχι το κοινωνικό σύνολο!!!
Ο κ. Χρυσοστομίδης δυστυχώς γι αυτόν συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία της φίμωσης: της προληπτικής φίμωσης των πολιτών με την υιοθέτηση του νόμου του Σαρκοζί για τις παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πολιτών και της φίμωσης του τύπου με την εξασφάλιση διατάγματος εναντίον εφημερίδας για το γεγονός ότι τον έλεγχε για την πολιτική του δράση!!!
Για ελευθερία, διαπλοκή, διαφθορά, ασυμβίβαστο θα μίλαμε τώρα;

Λωρίδα της Γάζας: από το 2005 στο 2009

Το 2005 προβλήθηκε από τα ΜΜΕ ως μια χρονολογία σταθμός στην εξέλιξη του παλαιστινιακού προβλήματος. Οι Σαρόν και Μπους αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τους παράνομους οικισμούς στη Γάζα. Η απόφαση παρουσιάστηκε πανηγυρικά ότι στόχευε στην ειρήνευση.

Μέχρι τότε οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν κατορθώσει να ενσπείρουν μια θεομηνία και να ισοπεδώσουν τα πάντα στη Λωρίδα της Γάζας. Η Αμίρα Χας, ανταποκρίτρια στη Γάζα, συνοψίζει την τότε πραγματικότητα: «Για χάρη του 0.5% του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας, του εβραϊκού πληθυσμού, αναστατώθηκε και καταστράφησε ολοκληρωτικά η ζωή του υπόλοιπου 99.5%». Και το 0.5% διέμενε σε υπέροχες βίλες, μπορούσε να ποτίζει το γκαζόν με ποτιστήρες, ενώ σε απόσταση 20 μέτρων υπήρχε ένα πυκνοκατοικημένο, ασφυκτικό στρατόπεδο προσφύγων όπου 20.000 άνθρωποι εξαρτιόνταν από τη διανομή νερού με υδροφόρες.

Το 2005 πανηγυρικά οι Μπους και Σαρόν αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τους παράνομους οικισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα. Πρόσχημά τους η ειρήνη. Στην πραγματικότητα η απόφαση πάρθηκε γιατί χρειαζόταν σημαντική δύναμη του ισραηλινού στρατού για την προστασία λίγων χιλιάδων εποίκων που κατείχαν μεγάλο τμήμα της περιοχής και των λιγοστών φυσικών πόρων. Απώτερος σκοπός των ΗΠΑ και του Ισραήλ ήταν να γίνει η Γάζα «η μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη φυλακή στον κόσμο», στην οποία θα σάπιζαν ενάμισυ εκατομμύριο Παλαιστίνιοι αποκλεισμένοι από ξηρά και θάλασσα από τον έξω κόσμο και με λιγοστά μέσα συντήρησης. Η ακαδημαϊκός από το Χάρβαρντ Σάρα Ρόυ υποστηρίζει ότι με την απόφαση ουσιαστικά διασφαλιζόταν η κατοχική παρουσία. Οι κάτοικοι της Γάζας θα περιορίζονταν εντός συνόρων με ηλεκτροφόρο φράχτη.

Από το 2006 και στα πλαίσια της διαδικασίας ειρήνευσης οι Παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας έκαμαν μια επιλογή μη αρεστή στα κράτη-αφέντες. Επέλεξαν να τους εκπροσωπεί η Χαμάς. Από τότε ο εγκλεισμός στη μεγάλη φυλακή έγινε ακόμα πιο βασανιστικός: απαγόρευση της κυκλοφορίας και «απονέκρωση» της οικονομίας. Η ισραηλινή ηγεσία από τότε εφαρμόζει εντατικά «τη θεωρία του τρελλού»:οι εχθροί μας θα πρέπει να κατανοήσουν ότι είμαστε παράφρονες και απρόβλεπτοι, με μια τεράστια καταστροφική δύναμη στα χέρια μας, ώστε να υποταχθούν στη δική μας θέληση από φόβο. Και η δική μας θέληση είναι ο αποκλεισμός της Χαμάς από «τη διαδικασία ειρήνευσης» και εσείς από φόβο θα πρέπει να υποταχθείτε στη θέλησή μας.
Το 2009 απλώς οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συνεχίζουν με συνέπεια να υλοποιούν τους στόχους τους στη Μέση Ανατολή. Και η τυπική νομιμοποίηση των όρων της ειρήνης των ηγεμόνων απαιτεί επιλογή και των κατάλληλων συνομιλητών.Η Χαμάς είναι ακατάλληλος συνομιλητής σύμφωνα με τους αφέντες της περιοχής. Επομένως οι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας θα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εκπροσωπηθούν από κάποιο πρόσωπο αρεστό στους ηγεμόνες.
Κάποτε ο πρεσβευτής του Ρίγκαν στον ΟΗΕ υποστήριξε: «Οι κοινοί θνητοί που μεγαλώνουν σε κάθε κοινωνία εξοικειώνονται με τις δυστυχίες της παραδοσιακής ζωής. Γι αυτό και τις θεωρούν ανεκτές και μαθαίνουν να αντεπεξέρχονται...και επιζούν για το δύστυχο ρόλο που τους επιβάλλεται.» Αυτό είναι το όραμα της νέας τάξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της «δημοκρατίας»; Η υποκρίσια των δυτικών και της Ε.Ε. είναι απύθμενος, όπως και η αηδία των πολιτών.

Το ξέσπασμα των νέων και η υποκρισία του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου

Ορισμένα κόμματα και ΜΜΕ στην Ελλάδα άρχισαν το συνηθισμένο βιολί μετά την πρώτη αμήχανη αντίδραση.
Τι δεν κάνουν; Μα φυσικά το αυτονόητο, δηλαδή να προσπαθήσουν να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο, απαραίτητη προϋπόθεση για να εντοπίσεις τα αίτια και να αναζητήσεις λύσεις. Τέτοιες προσεγγίσεις είναι έξω από τα ενδιαφέροντά τους. Εξάλλου το δόγμα τους είναι σαφές: το σύστημα – κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό – που τους βολεύει εννοείται, είναι τέλειο. Δεν έχει κανένα ψεγάδι. Αυτοί λοιπόν που αντιδρούν, είναι απροσάρμοστοι, αντιδραστικοί, αντιεξουσιαστές, αντικοινωνικοί, αναρχικοί κλπ, κλπ, κλπ.. Αυτοί είναι οι ένοχοι!!!
Άρχισαν λοιπόν κάποιοι φορείς του κατεστημένου το συνηθισμένο τροπάριο, συνεπικουρούμενοι πάντοτε από μερικά ΜΜΕ.

Θυμήθηκαν το κράτος δικαίου!!!
Ποιο κράτος δικαίου; Αυτό που εξαναγκάζει τους νέους να βγαίνουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το δίκιο τους;
Ποιος κράτος δικαίου; Αυτό που στηρίζεται μόνο στην ανοχή των πολιτών; Αυτό που στρέφει τους πολίτες εναντίον των άλλων πολιτών για να μπορούν μια χούφτα ολιγαρχικοί να καρπώνονται πλούτο, προνόμια και εξουσία;

Θυμηθήκαν και τη δημοκρατία !!!
Ποια δημοκρατία είναι αυτή που ο πολίτης είναι εξαναγκασμένος να διαδηλώνει για να ακουστεί; Σε μια δημοκρατία ο πολίτης δε θα διαδήλωνε, γιατί θα συμμετείχε στη λήψη των αποφάσεων για το μέλλον του. Και είναι παράλογο να διαδηλώνεις εναντίον του εαυτού σου!!!
Από κοντά και κάποιοι πολίτες εκφράζουν την οργή τους για τη συμπεριφορά των νέων.Γιατί αυτή η επιλεκτική ευαισθησία, γιατί αυτή η άμετρη υποκρισία;
Ποιος δίδαξε για δεκαετίες τώρα τους νέους με τρόπο συστηματικό την ανομία; Ποιοι μετέτρεψαν το σύνταγμα και τους νόμους σε τυπικές αναφορές χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο; Ποιοι ιδιωτικοποίησαν την εξουσία και προώθησαν το παρασκήνιο, τη συναλλαγή και τη διαφθορά; Ποιοι θεώρησαν ότι το κράτος είναι δικό τους λάφυρο προς διανομή;
Ποιοι δίδαξαν τους νέους ότι στην κοινωνία που ζούμε υπάρχει μόνο ένας νόμος, ο νόμος της δύναμης; Ποιοι ρύθμιζαν τις τύχες μιας ολόκληρης κοινωνίας στις παρυφές των θεσμών και με μόνο κριτήριο την πολιτική, την επικοινωνιακή και την οικονομική δύναμη;
Ποιοι τέλος πάντων για δεκαετίες ολόκληρες κρυμμένοι πίσω από την ασυλία έπρατταν κατά το δοκούν; Ποιοι δίδαξαν τους νέους ότι ο νόμος ισχύει μόνο για τους κάτω και οι πάνω είναι υπεράνω;
Η ανομία και η δύναμη δεν ανακαλύφθηκαν ξαφνικά από τους νέους Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία τους εκπαίδευε συστηματικά για δεκαετίες. Τους εκπαίδευε να υποτάσσονται στο νόμο της δύναμης, το δίκαιο του ισχυρότερου.
Την ανομία και το νόμο της δύναμης οι νέοι τον έμαθαν από τους πολιτικούς, τα κόμματα και τους ισχυρούς οικονομικούς και επικοινωνιακούς παράγοντες.
Έμαθαν οι νέοι τους όρους του παιγνιδιού τους, Τους έμαθαν φυσικά όχι για να υποτάσσονται στις ορέξεις τους ,αλλά να τους χρησιμοποιούν εναντίον τους.
Στο ξέσπασμά τους λοιπόν οι νέοι χρησιμοποιούν αυτό που τους έμαθαν, την ανομία και τη δύναμη. Όμως πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: το νόμο της ζούγκλας δεν τον ανακάλυψαν οι νέοι. Απλώς οι νέοι τον χρησιμοποιούν όπως και κάποιοι άλλοι.
Γιατί η δήθεν έκπληξη; Γιατί τόση υποκρισία; Γιατί τόσες φαιδρές κενολογίες περί κράτους δικαίου και δημοκρατίας;
Και το επιμύθιο του κάθε ολιγαρχικού: «στη δημοκρατίας δεν υπάρχουν αδιέξοδα».Καλά,η τωρινή αντίδραση των νέων είναι μια δημοκρατική διέξοδος;
Δηλαδή το ζήτημα/δίλημμα γι αυτούς είναι: με τους οπλοφόρους ή με τους κουκουλοφόρους; Οι εκπορνευτές της δημοκρατίας γίνονται με τη βούλησή τους καταγέλαστοι.

Αφιερωμένο στον Αλέξη

Ήταν νέος.
Δεν πρόλαβε να ταχύνει την αστραπή.
Δεν πρόλαβε να φέρει την άνοιξη.
Δεν πρόλαβε καν να πιάσει το
«ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και να το γδάρει ίσαμε το πι»
καθώς έλεγε ο ποιητής.

Και τον έγδαραν
οι οπλοφόροι
της κρατικής εξουσίας.

Η νέα τάξη, οι προληπτικές συλλήψεις και η κυβέρνηση Χριστόφια

Η αστυνομία την 1η Οκτωβρίου και λίγο πριν την έναρξη της στρατιωτικής παρέλασης προχώρησε σε προληπτικές συλλήψεις δεκαέξι νεαρών οι οποίοι μοίραζαν φυλλάδια στο χώρο της παρέλασης.
Η ενέργεια της αστυνομίας ήταν προληπτική, είπε ο Υπουργός Δικαιοσύνης.Και ο Αρχηγός της Αστυνομίας συμπλήρωσε πως ήταν «μια προληπτική κίνηση».
Η ανάγκη για πρόληψη προϋποθέτει κάποιο «κακό». Και το «κακό» στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι «πληροφορίες» της αστυνομίας πως κάποιοι θα δημιουργούσαν «τεταμένη κατάσταση» στο χώρο της παρέλασης.
Τέτοιες επαίσχυντες, αντιδημοκρατικές και ανελεύθερες προσεγγίσεις δεν είναι κάτι καινούριο.
Στα αρχαία χρόνια προληπτική πολιτική ασκούσαν οι τύραννοι εγκαθιδρύοντας ένα σύστημα καθολικής επιτήρησης με τους «ωτακουστές». Στο μεσαίωνα η καθολική επιτήρηση χρησιμοποίηθηκε για την αντιμετώπιση της πανούκλας. Και στις μέρες μας επανήλθε γενικευμένα με πρωτοστάτη τις ΗΠΑ και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Το νέο μεγάλο «κακό» είναι η τρομοκρατία, αυτή είναι η πανούκλα της εποχής μας για την οποία επιβαλλέται η καθολική επιτήρηση. Οι νέοι «τύραννοι» της εποχής μας για να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους σε βάρος των λαών εφηύραν τη νέα πανούκλα. Η εφεύρεση αυτή βόλευε για την επιβολή ενός συστήματος καθολικής επιτήρησης των πολιτών με πρόσχημα την πρόληψη του «κακού».
Με πρόσχημα την τρομοκρατία οι ΗΠΑ και η ΕΕ και η Κύπρος φυσικά προώθησαν και προωθούν το κτύπημα των ατομικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία, το χαφιεδισμό και το φακέλωμα. Και όλα αυτά προληπτικά, για το καλό μας!!!
Και η ανθρωπότητα άρχισε να βιώνει τις προληπτικές συλλήψεις, τις προληπτικές φυλακίσεις, τα προληπτικά βασανιστήρια και τους προληπτικούς θανάτους.
Αυτό το κλίμα στην Κύπρο άρχισε να επιβάλλεται από τις «δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις» της τριμερούς διακυβέρνησης του Τάσσου.
Ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος διακήρυττε( World Leadership Forum 2005): «Σε αυτή τη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης και την καθολική πάλη ενάντια στην τρομοκρατία, υπερασπιζόμαστε την πλευρά των ΗΠΑ και εργαζόμαστε μαζί στην καταπολέμηση αυτής της σοβαρής απειλής στον ανθρώπινο πολιτισμό. Έχουμε υποστηρίξει τις ΗΠΑ στην πάλη της ενάντια στην τρομοκρατία».
Συνήργησε λοιπόν η «προοδευτική» τριμερής του Τάσσου,σύμφωνα με καταγγελίες του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωκοινοβουλίου, στις παράνομες πτήσεις της CIA στην Ευρώπη για μεταφορά υπόπτων για τρομοκρατία, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα ,συμφώνησε με τα άλλα κράτη της ΕΕ στον ευρω-χαφιεδισμό και το ευρω-φακέλωμα των πολιτών,αποδέχτηκε τη Σύμβαση του Προυμ,προώθησε στη Βουλή την τροποποίηση του Συντάγματος για άρση του απορρήτου των επικοινωνιών, ώστε να επιτρέπονται οι παρακολουθήσεις πολιτών υπό όρους.
Η κυβέρνηση του «προοδευτικού» κ. Χριστόφια συνεχίζει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, την πρόληψη της πανούκλας. Προσχηματικά εννοείται γιατί οι ανάγκες οι κομματικές και οι καθεστωτικές επιβάλλουν την προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες της Κύπρου.
Τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών που κατέχει το κράτος είναι στην ελεύθερη διάθεση των πολιτικών και των κομμάτων αντίθετα με το νόμο!!!
Εγκαθιστά σύστημα παρακολούθησης των δημόσιων χώρων με 480 κάμερες και κόστος 28 εκατ. ευρώ για αντιμετώπιση δήθεν των τροχαίων παραβάσεων, αλλά οι κάμερες θα μπορούν και να βιντεογραφούν!!!
Προωθεί στη βουλή νομοσχέδιο για παρακολούθηση τηλεφώνων με απόφαση του ανακριτή και χωρίς δικαστική απόφαση για προστασία «της ανθρώπινης ζωής». Και μάλιστα με το αιτιολογικό ότι «παρόμοια ρύθμιση περιέλαβαν οι Γάλλοι στη δική τους νομοθεσία»!!!
Προωθεί στη βουλή νομοσχέδιο που δίνει το δικαίωμα στην αστυνομία και το Γ. Εισαγγελέα να αποφασίζουν ποια οργάνωση θεωρείται τρομοκρατική και προκαλεί την αντίδραση όλων των κομμάτων!!!
Και τη 1η Οκτωβρίο προχώρησε σε προλήπτικές συλλήψεις πολιτών με πρόσχημα πληροφορίες για επεισόδια.
Η λογική των μέτρων και των ενεγειών που προωθούνται είναι πως όλοι οι πολίτες είναι ύποπτοι, άρα επιτήρηση όλων, καθολική επιτήρηση. Όλοι οι πολίτες είναι εκ προοιμίου ύποπτοι στα μάτια της εξουσίας. Η καθολική επιτήρηση επιφέρει την καθολική παρακολούθηση.
Αυτή η προσέγγιση δεν είναι καινούρια. Παραπέμπει σε κάποιους σκοτεινούς χρόνους, που οι άνθρωποι πίστευαν πως είχαν περάσει οριστικά. Όμως επανέρχονται, λες και διανοητικά ο άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει, να προοδεύσει και η μόνη διέξοδός του είναι ο μεσαίωνας.
Στα πιο πάνω πλαίσια εφευρίσκονται οι προληπτικές συλλήψεις, οι προληπτικές φυλακίσεις, οι προληπτικοί βασανισμοί, οι προληπτικοί θάνατοι και οι προληπτικές καταδίκες. Όλα αυτά αποτελούν αποτελεσματικούς τρόπους αποκλεισμού στη βάση της λογικής της εξορίας του λεπρού. Οι αυθαίρετες συλλήψεις, η μεταφορά υπόπτων σε χώρες όπου επιτρέπονται τα βασανιστήρια, το Γκουαντάναμο, τα στρατιωτικά δικαστήρια για εκδικασμό των υπόπτων συντηρούν το πλαίσιο του ατέλειωτου πολέμου,της καθολικής επιτήρησης και του μεγάλου εγκλεισμού των πολιτών.
Η κυβέρνηση Χριστόφια, το ΑΚΕΛ, οι συνοδοιπόροι σε τέτοιες μεθοδεύσεις ανελεύθερες της νέας τάξης γράφουν πράγματι ιστορία. Και πρέπει να συμπεριληφθεί στα σχολικά βιβλία για να γνωρίζουν οι νέοι μας ποιοι «αγωνίζονται» στις μέρες μας για περιορισμό των ατομικών τους ελευθεριών.