Ο παραμυθάς πρόεδρος της Κ.Δ.:"Εφάτσιησα τα χέρια μου πάνω στο τραπέζι"!

Με τη βοήθεια των κατάπτυστων ΜΜΕ, τις ευλογίες του πνευματικού μας ηγέτη Χρυσοστόμου Β΄, των ΟΕΒ-ΚΕΒΕ, ο άξιος συνεχιστής του καταστροφικού έργου του κ. Χριστόφια και νεοεκλεγείς με τη μέθοδο της απάτης νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προσπάθησε και προσπαθεί να μας πείσει ο αθεόφοβος ότι βρέθηκε προ εκβιασμών, απειλών, τετελεσμένων, τραγικών διλημμάτων και άλλων παρομοίων στις Βρεξέλλες και αναγκάστηκε να πάρει ιστορικές αποφάσεις και ευθύνες! Η ανοητολογία σε όλο της το μεγαλείο καταντά σοβαρή υπόθεση όταν αποδέκτες της είναι ανόητοι άνθρωποι.

Είναι τα πράγματα έτσι; Ή ο κύριος Αναστασιάδης συνεχίζει αμέριμνος το έργο της απάτης, αφού μόνο αυτό ξέρει να κάνει;

Η ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ

Τα κατάπτυστα κυπριακά ΜΜΕ  από την πρώτη στιγμή δραματοποίησαν τις αποφάσεις της 16^ης Μαρτίου για το «κούρεμα» των καταθέσεων συνεπικουρούμενοι από διάφορους πολιτικούς, κόμματα, ειδικούς.Τι έγινε στις 15/16 Μαρτίου στο Eurogroup;

Η εικονική πραγματικότητα διαμορφώθηκε από τον αφηγητή-μυθιστοριογράφο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θαυμάστε τις αφηγήσεις του και μην κλάψετε:

ΑΦΗΓΗΣΗ 1^Η

Πήγε λοιπόν ο πρόεδρος στη βουλή στις 18 Μαρτίου 2013 και αφηγήθηκε τις "δραματικές" στιγμές που έζησε στις Βρυξέλλες και οι υψηλού επιπέδου βουλευτές έκατσαν και άκουαν το παραμύθι που τους πλάσαρε:

«Εφάτσιησα τα χέρια μου στο τραπέζι – με συγχωρείτε για τη φράση – και σηκώθηκα να φύγω. Την ώρα που έβγαινα από την πόρτα, μου λέει ο Άσμουσεν, «Κύριε Πρόεδρε, οφείλω να σας ενημερώσω για να μην καταληφθείτε εξ απροόπτου, αυτή την ώρα είμαι υποχρεωμένος να τηλεφωνήσω στον κ. Ντράγκι. Την Τρίτη, βεβαίως η Λαϊκή Τράπεζα θα κλείσει. Ειρήσθω εν παρόδω, η ρευστότητά της δεν υπερβαίνει τα 159 εκατ. Τώρα με τούτες τις περικοπές ενδεχόμενα να φτάσει στο 1 δις – αν και εφόσον υλοποιηθεί – και βεβαίως την επομένη θα κλείσει και η Τράπεζα Κύπρου».

Αυτά δημοσιεύτηκαν στο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ στις 13/4/2013! Μια βουλή που κάθεται και ακούει ιστορικές αφηγήσεις ενός προέδρου πουλώντας παλληκαρισμούς και καλείται να πάρει πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον μιας κοινωνίας!!!

ΑΦΗΓΗΣΗ 2^Η

Σε περίπτωση που κάποιος δεν κατάλαβε το παραμύθι ο μυθιστοριογράφος Πρόεδρος μας φρόντισε να το επαναλάβει με κάθε σοβαρότητα στις 31/3/2013 σε συνέντευξή του –πού άλλου – στο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ με τίτλο «Απείλησαν να κλείσουν τις δυο τράπεζες»:

«Τότε ο κ. Άσμουσεν μου απάντησε πως θα τηλεφωνήσει στον κ. Ντράγκι και να τον ενημερώσει σχετικά, και την Τρίτη, ανέφερε «να μην έχετε παράπονο όταν δεν θα έχετε καμιά από τις δύο τράπεζες να λειτουργεί».. Μου ανέφερε ότι κόβονται τα οποιαδήποτε ποσά ρευστότητας, η Λαϊκή ούτως ή άλλως είναι χρεοκοπημένη, η άλλη δεν θα έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει».

ΔΗΛΩΣΗ 3^Η

Με βάση αυτή τη σοβαρή μυθιστορηματική προσέγγιση που θυμίζει αυτό που λέμε «κατινιό» ο Πρόεδρός μας εξέδωσε και μια δήλωση-ανακοίνωση στις 17/3/2013 που αναπαράγει το απίστευτο παραμύθι του:

«Με την έκτακτη σύγκληση του Eurogroup  βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προειλημμένες αποφάσεις και τετελεσμένα τα οποία μας έθεταν ενώπιον των ακολούθων διλημμάτων:Είτε την Τρίτη 19 Μαρτίου να επιλέξουμε το καταστροφικό σενάριο της άτακτης χρεοκοπίας, είτε το σενάριο μιας επώδυνης αλλά ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, που θα θέτει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα και θα αποτελέσει την αφετηρία επανεκκίνησης της οικονομίας μας».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Με βάση μια αφήγηση, λοιπόν, η οποία επιβεβαιώνει ότι πραγματικά ο Πρόεδρος  βρέθηκε προ διλημμάτων, πλάστηκε ο μύθος της επιλογής του λιγότερου κακού, δηλαδή ελεγχόμενη διαχείριση από την άτακτη χρεοκοπία. Η ουσία του παραμυθιού που πλάσαρε ο Πρόεδρος είναι πως αναγκάστηκε να υποκύψει στον εκβιασμό των «κακών» τροϊκανών,  όταν τον απείλησαν με χρεοκοπία αμέσως των δύο τραπεζών, της Κύπρου και Λαϊκής.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ  ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Δε θα σταθώ στις αφηγήσεις και άλλων παρευρισκομένων στο Eurogroup  -ούτως ή άλλως τα αφηγούνται διαφορετικά -για να ανακαλύψω την πραγματικότητα, δηλαδή να υιοθετήσω τη λογική του κυπριακού κατεστημένου. Άλλο το παραμύθι και άλλο η πολιτική.

Σίγουρα όμως τα πολιτικά δεδομένα δεν είναι αυτά ή ο κ. Αναστασιάδης αν πιστεύει αυτά που αφηγείται, τότε είναι όχι μόνο αχάπαρος αλλά στερείται ικανότητας στοχειώδους κατανόησης της πραγματικότητας.

Στο  Eurogroup, λοιπόν, ούτε τον απείλησε ούτε τον εκβίασε ούτε και ο ίδιος αντέδρασε ποσώς στα διαδραματιζόμενα. Γιατί η λήψη αποφάσεων στην πολιτική στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και όχι σε παραμύθια για ηλίθιους βουλευτές ή πολίτες.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1^Ο

Ο κ. Αναστασιάδης ήταν πλήρως ενήμερος ότι η παροχή ρευστότητας στη Λαϊκή τράπεζα από την ΕΚΤ θα τερματιζόταν στις 21 Μαρτίου 2013. Σε ανακοίνωση της ΚΤΚ την 1^η Απριλίου 2013 (εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος) αναφέρεται:

«Να σημειωθεί ότι το ΔΣ της ΕΚΤ σε συνεδρία του κατά το τέλος Ιανουαρίου 2013 έκρινε ορθό, λαμβάνοντας υπόψη και τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, να επεκτείνει τη διορία της αναστολής της Λαϊκής Τράπεζας στο ELA μέχρι τις 21 Μαρτίου 2013....Την απόφαση αυτη του ΔΣ της ΕΚΤ κοινοποίησε ο διοικητής της ΚΤΚ στο νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας με επιστολή του στις 4 Μαρτίου 2013».

Γνώριζε ,λοιπόν, ο Πρόεδρος ότι η ημερομηνία λήξης για συνομολόγηση του μνημονίου ήταν η 21^η  Μαρτίου. Είχε προειδοποιηθεί έγκαιρα και δεν αντέδρασε. Το αντίθετο, δήλωνε ότι βιαζόταν να υπογράψει το Μνημόνιο. Επομένως οι αναφορές και τα παραμύθια περί εκβιασμών είναι αποκυήματα της φαντασίας του Προέδρου.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 2^Ο

Ήδη από τις 10 Μαρτίου ο κ. Αναστασιάδης είχε αποδεχθεί ότι  η τρόικα θα παραχωρήσει δάνειο 10 δίς και τα υπόλοιπα  θα βρεθούν από ίδιους πόρους, δηλαδή τα υπόλοιπα 8 δις. Και δεδομένης της αφαίρεσης 2 σχεδόν δις από την πώληση των παραρτημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, απέμεινε η εξεύρεση  5.8 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των δύο τραπεζών.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο πρόεδρος πήγε στο Eurogroup με πλήρη γνώση ότι θα έπρεπε να υποδεχθεί ένα μνημόνιο και ότι εκκρεμούσε η εξεύρεση 5.8 δις και για τους τροϊκανούς η λύση –όπως δημοσιεύταν για εβδομάδες προηγουμένως -ήταν μόνο μία, το κούρεμα.

Ο ίδιος πήγε στο Eurogroup χωρίς κανένα σχέδιο Β – όπως το ονομάζουν – και συνειδητά επέλεξε να συμφωνήσει σε ό,τι του πρότειναν. Ούτε σκέφτηκε ούτε σχεδίασε ούτε και ήθελε κάτι άλλο.

Και ο κ. Αναστασιάδης – όπως και άλλοι ομοϊδεάτες του, βλέπε Σαμαράς – έχουν προσδεθεί στο γερμανικό άρμα από το οποίο και προσδοκούν σωτηρία και νομιμοποίηση της εξουσία τους. Ουδεμία σχέση έχει με τον κυπριακό λαό και τα συμφέροντά του. Είναι εθελόδουλος υπηρέτης των γερμανικών συμφερόντων και της πραγματικότητας που αυτό θέλει να επιβάλει, όντας σήμερα η Γερμανία ο νεροκουβαλητής των συμφερόντων των λεγόμενων αγορών εντός της ΕΕ.

Δεν «εφάτσιησε τα χέρια πάνω στο τραπέζι», ούτε καν πέρασε από το μυαλό του τέτοια ιδέα γιατί ο ίδιος ένιωθε πως βρισκόταν ανάμεσα σε φίλους και ομοϊδέατες, τους οποίους γλύφει και θαυμάζει και χαίρεται να υπηρετεί, όντας εθελόδουλος. Το μόνο που τον απασχόλησε – με αυτό ασχολούνταν οι σύμβουλοί του –είναι πως θα περάσει με τη μέθοδο της απάτης τον «πάτσο» που έδωσε στον κυπριακό λαό.Και έπλασαν όλα αυτά τα παραμύθια για μικρά παιδιά και ανόητους βουλευτές.

Είναι όντως ο κ. Αναστασιάδης πανάξιος συνεχιστής του καταστροφικού έργου του προκατόχου του. Μόνο που θα το εμπλουτίσει με τη δική του καταστροφική μανία, ώστε η ιστορία να έχει να γράφει και γι αυτόν κάτι από το ανεξίτηλο και μεγαλειώδες  καταστροφικό του έργο.

Η αυτο-κατάργηση της πολιτικής τάξης στην Κύπρο ή για το πολιτικό πραξικόπημα

Η πολιτική  τάξη στην Κύπρο, δηλαδή κόμματα και πολιτικοί, έχουν ήδη αυτο-καταργηθεί.

Με ποια έννοια;

Πρώτον, την εξουσία την οποία τους έχει εκχωρήσει η κυπριακή κοινωνία την έχουν παραδώσει σε  τρίτους, τους τροϊκανούς, οι οποίοι και ουσιαστικά κυβερνούν. Σε αυτά τα πλαίσια η πολιτική τάξη λειτουργεί απλώς ως εκτελεστής των εντολών τρίτων στους οποίους έχει εκχωρήσει την εξουσία.

Δεύτερον, απέσπασαν την εξουσία από την κυπριακή κοινωνία με απάτη, δηλαδή εξασφάλισαν τη συναίνεση του λαού να ανέλθουν στην εξουσία προβάλλοντας μια ψευδή αναπαράσταση των γεγονότων ή απέκρυψαν τα αληθινά γεγονότα. Άρα, η εξουσία τους δεν είναι νόμιμη ή διενήργησαν ένα πολιτικό πραξικόπημα.

Τρίτον, οι φορείς της πολιτικής εξουσίας στην Κύπρο-κόμματα και πολιτικοί – δηλωμένα θεωρούν ως αντίπαλό τους την κοινωνία εναντίον της οποίας στράφησαν με συγκεκριμένα μέτρα και εξαπατώντας την. Πολιτική  όμως υπάρχει γιατί υπάρχει η κοινωνία. Η πολιτική ολιγαρχία στρεφόμενη εναντίον της κοινωνίας ουσιαστικά καταργεί και την έννοια της πολιτικής ή αυτο-καταργείται.

Με διαφορετικά λόγια, η πολιτική ολιγαρχία της Κύπρου συμμάχησε με εξω-πολιτειακά στοιχεία, δηλαδή τους τροϊκανούς, εναντίον της κυπριακής κοινωνίας προκειμένου να επιβάλουν ένα νέο πολιτικό και οικονομικό σύστημα στην Κύπρο το οποίο εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους χρησιμοποιώντας ως μέσον την απάτη. Το υφιστάμενο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο καταργείται εξώφθαλμα στα πλαίσια μιας «επανεκκίνησης», η οποία θα δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα ή ένα νέο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σύστημα.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα που επέβαλαν στην Κύπρο η διεθνής και η τοπική ολιγαρχία, η κυπριακή κοινωνία έχει δυο επιλογές:

α.Τώρα που αποκαλύφθηκε η μακροχρόνια απάτη των ολιγαρχικών δυνάμεων και, επομένως, η  κοινωνία επανέρχεται στην πραγματική της βούληση, να νομιμοποιήσει έστω και εκ των υστέρων την αυθαιρεσία των αδίστακτων ολιγαρχικών απατεώνων σε βάρος της και να συγκατατεθεί  εκούσια στα όσα έχουν διαπραχθεί. Ή διαφορετικά, να δώσει με την ανοχή ή τη σιωπή της τη συγκατάθεσή της οι απατεώνες πολιτικοί να συνεχίσουν να κυβερνούν.

β.Τώρα που αποκαλύφθηκε η απάτη και η κοινωνία επανέρχεται στην πραγματική της βούληση, να αντιδράσει εναντίον των ολιγαρχικών πολιτικών απατεώνων. Γιατί η  πολιτική πραγματικότητα δεν μπορεί να εδράζεται σε μια αιώνια απάτη. Εφόσον η πολιτική τάξη αποδεδειγμένα αυτο-καταργήθηκε και τώρα πια δεν εκπροσωπεί την κοινωνία –αντίθετα τη θεωρεί αντίπαλο- η τυχόν αντίδραση της κοινωνίας κατ΄ ανάγκη θα στοχεύει στη κάλυψη του κενού εξουσίας που δημιουργείται ή κατ΄ανάγκη αναφερόμαστε σε επιδίωξη αλλαγής του πολιτικού συστήματος. Αυτό προϋποθέτει την έκφραση της βούλησης της κοινωνίας για μια αλλαγή. Σε αυτή την περίπτωση, η κατεστημένη ολιγαρχική πολιτική τάξη μπορεί να προχωρήσει στη χρήση βίας εναντίον της κοινωνίας εφόσον έχει λαϊκή υποστήριξη και η ολιγαρχική τάξη είναι ενωμένη στη διαμάχη της με την κοινωνία. Διαφορετικά, θα καταρρεύσει.

Πιο απλά, το πολιτικό πρόβλημα σήμερα στην Κύπρο είναι αν η κοινωνία θα συγκατατεθεί στους απατεώνες ολιγαρχικούς πολιτικούς και θα υποδουλωθεί στα κελεύσματα της τοπικής και διεθνούς ολιγαρχίας και στα σχέδιά τους για ένα άλλο πολιτικό και οικονομικό σύστημα σαφώς αντι-κοινωνικό ή αν θα αντιδράσει και θα εξαποστείλει τους απατεώνες. Το διακύβευμα δεν είναι οι τράπεζες, όπως οι πολιτικοί απατεώνες προσπαθούν να μας πείσουν, αλλά η υπόσταση της ίδιας της κυπριακής κοινωνίας, αν δηλαδή θα συνεχίσει να υπάρχει ως όλον. Γιατί η κατάργηση της πολιτικής σημαίνει και κατάργηση της κοινωνίας.

Η ολιγαρχική πολιτική τάξη επέλεξε να αυτο-καταργηθεί και να επιβάλει ένα νέο σύστημα κατά το συμφέρον της ιδίας και των διεθνών πατρώνων της ή να δημιουργήσει μια άλλη κοινωνία. Η κοινωνία πρέπει να επιλέξει τι θέλει, αν θα επιβάλει το δικό της σχέδιο ή αν θα υιοθετήσει , έστω και εκ των υστέρων, το σχέδιο των ολιγαρχικών.

Στην πράξη το σχέδιο των ολιγαρχικών δυνάμεων σε αυτή τη φάση είναι η πλήρης υποταγή της κοινωνίας στις δυνάμεις της οικονομικής αγοράς. Αφού η πολιτική ολιγαρχική τάξη έχει ήδη υποταχθεί, το επόμενο βήμα είναι η υποταγή και της κοινωνίας. Στην πράξη και  στο παρόν στάδιο πιστεύουν ότι θα το πετύχουν πρώτον, με την απομείωση της οικονομικής λειτουργίας του κράτους και την εκχώρηση κρατικών λειτουργιών στον ιδιωτικό τόμεα (οι περίφημες ιδιωτικοποιήσεις) και, δεύτερον, με την απομείωση των όποιων δικαιωμάτων προστασίας της μισθωτής εργασίας με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα ή μείωση του εργατικού κόστους στην τελική τιμή ενός προϊόντος ή απαλλαγεί της εργοδοσίας από το κόστος που επέφερε η διαρκής εργασιακή συμβατική σχέση. Σε αυτά τα πλαίσια οι ολιγαρχικοί προσφέρουν τον πλήρη έλεγχο της κοινωνίας στην οικονομική ολιγαρχία ή στις δυνάμεις που ελέγχουν την αγορά και το πολιτικό σύστημα περιορίζεται σε ένα θεραπευτικό ρόλο σε σχέση με την αναδιανομή, δηλαδή τα περίφημα κοινωνικά επιδόματα ή από πολιτική άποψη η κοινωνία υποτάσσεται πλήρως στις δυνάμεις  της αγοράς τις οποίες το πολιτικό σύστημα υπηρετεί. Η βασική λογική στο παρόν στάδιο είναι μια κατανομή ρόλων ανάμεσα στους οικονομικούς και πολιτικούςολιγαρχικούς, οι πρώτοι θα δημιουργούν φτώχεια και οι δέυτεροι θα την περιορίζουν. Και οι πολίτες θα γίνουν αθύρματα στα ταχυδακτυλουργικά τους χέρια.

Επομένως, το διακύβευμα για την κοινωνία στο παρόν στάδιο δεν είναι οι τράπεζες ούτε οι καταθέσεις –αυτά είναι το μέσον για προώθηση του ολιγαρχικού σχεδίου-αλλά αν θα συναινέσει να υποταχθεί πλήρως στην τοπική και διεθνή οικονομική ολιγαρχία. Ή το πολιτικό πρόβλημα είναι ποιος τελικά ελέγχει το πολιτικό και οικονομικό σύστημα: η πολιτική και η οικονομική ολιγαρχία προς το συμφέρον της ή η κοινωνία για το κοινό συμφέρον;

Αν η κοινωνία θεωρεί ότι το οικονομικό και πολιτικό σύστημα υπάρχουν γιατί υπάρχει η κοινωνία και, επομένως πρέπει να την υπηρετούν, τότε μία επιλογή έχει , να αντιδράσει ενάντια στις γελοίες μεθοδεύσεις των αδίστακτων απατεώνων. Ή θα μας «φτιάξουν» όπως θέλουν ή θα τα φτιάξουμε όπως εμείς θέλουμε. Ή θα είμαστε ελεύθεροι πολίτες ή θα φτωχοποιηθούμε και θα σκλαβωθούμε πλήρως σε πολιτικό επίπεδο. Το μόνο σίγουρο είναι πως το σχέδιο της ολιγαρχίας είναι ο εφιάλτης της κοινωνίας. Εννοείται για όσους δεν είναι φερέφωνα ή αφελείς.

ΥΓ. Πολιτικό πραξικόπημα είναι και να δημιουργείς τις συνθήκες εκείνες με τη χρήση της απάτης  για να επιβάλεις μια πολιτική και οικονομική ανατροπή. Είναι πολιτικό πραξικόπημα γιατί δεν έχει το σχέδιό  κοινωνική νομιμοποίηση, εδράζεται στην αυθαιρεσία,στο ψέμα. Στις 15 Μαρτίου 2013  διενεργήθηκε ένα πολιτικό πραξικόπημα. Ναι ή όχι στους πολιτικούς πραξικοπηματίες;