Τα κράτη κακοποιοί και η εξέλιξή τους

Σύμφωνα με το Νόαμ Τσόμσκι το κράτος κακοποιός ορίζεται ως το κράτος που θεωρεί ότι δεν δεσμεύεται από τους διεθνείς κανόνες. Ο Τζον Ρόουλς τα ονομάζει παράνομα κράτη.

Σύμφωνα με τον Τσόμσκι τέτοιο κράτος κακοποιός είναι οι ΗΠΑ. Θεωρούν ότι οι προκλήσεις εναντίον της ισχύος τους «δεν αποτελεί νομικό ζήτημα». Γι αυτό και δεν δεσμεύονται από το διεθνές δίκαιο. Το χρησιμοποιούν όμως , όταν τους συμφέρει «για να επικαλύπτει τις θέσεις μας με ένα ήθος».Σε αυτά τα πλαίσια οι ΗΠΑ φροντίζουν ο ΟΗΕ « να καταστεί απολύτως ανενεργός σε όλα τα μέτρα που λαμβάνει» και δε συμβαδίζουν με το συμφέρον τους. Ακόμα οι ΗΠΑ και οι Βρετανία είναι οι πρωταθλητές στην άσκηση του βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Μετά το 1990 η ρύθμιση των διεθνών σχέσεων με βάση την ισχύ ουσιαστικά επιβλήθηκε κυνικά από τις ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Φυσικά για τις ΗΠΑ κράτος κακοποιός είναι εκείνο που δεν υποκύπτει στα κελεύσματά της.

Το δικαίωμα να είσαι κράτος κακοποιός οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι πρέπει να το έχουν μόνο οι ίδιες και επικαλούνται την απροσμέτρητη ισχύ τους. Όμως διατηρούν το δικαίωμα να το μεταβιβάζουν «στους υποτελείς της κατά περίπτωση». Σε αυτά τα πλαίσια σε διάφορες χρονικές στιγμές ανέλαβαν το ρόλο του παραρτηματικού κακοποιού κράτους πολλά άλλα κράτη, ανάμεσά τους και το Ισραήλ και η Τουρκία. Γενικά τα κράτη κακοποιοί λειτουργούν ως δορυφόροι του αρχι-μαφιόζου. Ή, η χρήση της δύναμης από τα παραρτηματικά κράτη κακοποιούς γίνεται μόνο με την έγκριση του πιο ισχυρού, δηλαδή των ΗΠΑ.

Το πρόσφατο επεισόδιο με την απόπειρα αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στη μεγαλύτερη ανθρώπινη φυλακή στον πλανήτη, τη Γάζα, ενέχει κάποια νέα στοιχεία σε σχέση με την εξέλιξη των κρατών κακοποιών. Το μεν Ισραήλ εφάρμοσε τη «θεωρία του τρελού» του Νίξον σκοτώνοντας εν ψυχρώ μέλη της αποστολής. Δηλαδή σύμφωνα με την ευγενική αυτή θεωρία των πολιτισμένων κρατών «ο εχθρός πρέπει να αναγνωρίσει ότι είμαστε παράφρονες και απρόβλεπτοι με εξαιρετικά καταστροφική δύναμη στα χέρια μας, έτσι ώστε να υποταχθούν στη θέλησή μας από φόβο». Το Ισραήλ είναι το κράτος κακοποιός που ενσπείρει το φόβο, σύμφωνα με την παραδοσιακή τακτική των κρατών κακοποιών.

Η αδυναμία της θεωρίας του τρελού είναι ότι στηρίζεται μονομερώς στο φόβο.Και το ξεπέρασμα του φόβου μπορεί να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Γι αυτό και η θεωρία του τρελού φαίνεται να συμπληρώνεται στον παρόντα χρόνο και με τη θεωρία της ελπίδας. Αυτό το ρόλο ανέλαβε ο άλλος κακοποιός, η Τουρκία. Ο ένας κακοποιός στηριγμένος στη δύναμή του σκοτώνει και ο άλλος κακοποιός στηριγμένος στη δύναμή του προσφέρει την ελπίδα. Σίγουρα αυτή η συνταγή των ΗΠΑ είναι πολυ αποτελεσματική για τον έλεγχο των λαών της περιοχής. Και όλοι οι κακοποιοί κερδίζουν.

Στις προσεγγίσεις των κρατών κακοποιών η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει μόνο η κατοχύρωση των συμφερόντων της τοπικής και διεθνούς ολιγαρχίας μέσω του ελέγχου των λαών και των ηγεσιών. Και με το φόβο και την ελπίδα που προσφέρουν οι κακοποιοί ο στόχος στον παρόντα χρόνο φαίνεται ότι επιτυγχάνεται.

Τώρα αν τον έλεγχο της περιοχής συνεχίσει να γίνεται από το Ισραήλ μέσω της χρήσης βίας και φόβου ή από την Τουρκία μέσω της λεκτικής βίας και της ελπίδας, η ουσία δεν αλλάζει: εξασφαλίζεται ο έλεγχος της περιοχής. Και αυτό συμφέρει σε όλους τους κακοποιούς. Και δίνει και ένα καλό πρότυπο και για τους υποψήφιους κακοποιούς του πλανήτη. Για τους λαούς τα πράγματα είναι αδιέξοδα: δε συνιστά επιλογή ποιον κακοποιό θα διάλεξω!!!

Κομματικές ανοησίες για τους ημικρατικούς ή "άλλα θωρούν, αλλά γροικούν τζι άλλα παν τζαι πετάσσουν"

Όταν ακούς τι λένε η κυβέρνηση και τα κόμματα για το μεγάλο φαγοπότι στους διορισμούς των ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών, δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάς ή να κλαίεις.
Η επιχειρηματολογία που προβάλλεται είναι ποικίλη και αντανακλά μια αγωνιώδη προσπάθεια της πολιτικής ολιγαρχίας να πείσει την κοινωνία για τη «νομιμότητα» των διαδραματιζομένων.
1.Η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα ΑΚΕΛ – άκου κυβερνών κόμμα σε προεδρικό σύστημα- καθώς και οι συνεργαζόμενοι στη νομή της εξουσίας προσπαθούν να πείσουν ότι οι ημικρατικοί οργανισμοί είναι προέκταση του κράτους και της προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής. Συμφωνούμε ότι έτσι είναι. Γιατί πρέπει να διοριστούν κομματικοί στα ΔΣ; Και μη κομματικοί να διοριστούν πάλι η κυβερνητική πολιτική θα προωθείται, αφού οι προϋπολογισμοί του κάθε οργανισμού εγκρίνονται από την κυβέρνηση και τη βουλή.
Από την άλλη ,ο ΔΗΣΥ λέει ότι θέλει να συμμετέχει με ένα εκπρόσωπό του για να ελέγχει τους άλλους. Μα ο έλεγχος με βάση το σύνταγμα γίνεται από τη βουλή και όχι από το κόμμα. Δηλαδή στη βουλή τι θα κάνετε κύριοι του ΔΗΣΥ;
Φυσικά όλα αυτά αποτελούν κενολογίες. Οι διορισμοί είναι σημαντικοί για βόλεμα ημετέρων στα ΔΣ αλλά και για επεμβάσεις/ρουσφέτια στους διορισμούς και προαγωγές.Επιπρόσθετα είναι σημαντική η παρουσία των κομματικών για εξασφάλιση χορηγιών από τους οργανισμούς αλλά και για μίζες στα πλαίσια διευκολύνσεων και προσφορών στο κεφάλαιο με το οποίο διαπλέκονται.Ακόμα είναι σημαντικοί για εκδουλεύσεις στους πολίτες για διεκπεραίωση διαφόρων αιτημάτων τους.
Άρα οι διορισμοί είναι συνυφασμένοι με την πολιτική και οικονομική επιβίωση των κομμάτων, με τη νομή και την ιδιοποίηση της εξουσίας σε βάρος της κοινωνίας.
2.Ένα επιχείρημα που προβλήθηκε από στέλεχος του ΑΚΕΛ είναι και το εξής: με το διορισμό κομματικών διασφαλίζεται «σε μεγαλύτερο βαθμό ο δημοκρατικός αλληλοέλεγχος και κατά συνέπεια μεγαλύτερη θωράκιση απέναντι σε φαινόμενα αυθαιρεσίας οποιασδήποτε μορφής».
Πέρα από η διαστρέβλωση των λέξεων – δημοκρατικός αλληλοέλεγχος- αφού τέτοιος όρος δεν είναι υπαρκτός ( δημοκρατικός έλεγχος είναι η δυνατότητα των μελών της κοινωνίας να ελέγχουν την εξουσία, κάτι που δεν υπάρχει στο πολιτικό σύστημα ), θεωρεί ότι με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων στα ΔΣ περιορίζει την αυθαιρεσία. Καλά, σε πιο υπαρκτό δεδομένο το στηρίζει; Αντίθετα, η συμμετοχή όλων εξασφαλίζει ότι θα αυθαιρετούν όλοι αναλαγικά, σύμφωνα με τη δύναμη των κομμάτων. Αυτό λέει η πραγματικότητα και όχι τα παραμύθια που πλασάρουν οι διάφοροι κομματικοί έμμισθοι.
3.Το θέατρο του παραλόγου των κομμάτων και της κυβέρνησης συμληρώνεται με το θέμα της ευθύνης γι αυτές τις γελοιότητες των ανθρώπων που διαχειρίζονται την τύχη του λαού μας.Ο Πρόερος του ΔΗΣΥ δηλώνει στις 7 Ιουλίου 2009 ότι «το Πολιτικό Γραφείο αποφάσισε να ανταποκριθεί θετικά στην πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας να υποδέιξει άτομα», ενώ στις 9 Ιουλίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε: «Έχουν όλοι απαίτηση να πάρουν μέρος στα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών σαν να είναι κεκτημένο αυτό το πτάγμα, είτε είναι συμπολίτευση είτε αντιπολίτευση, και εγώ ανταποκρίνομαι».
Ο ένας τα ρίχνει πάνω στον άλλο γνωρίζοντας όλοι ότι παρανομούν, ώστε να μη βρεθεί ο ένοχος. Φυσικά την πολιτική ευθύνη για αυτή τη λαφυραγωγία του δημόσιου πλούτου την έχει αποκλειστικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γαιτί ακριβώς αντισυνταγματικά αποφάσισε «να ανταποκριθεί" στις διεκδικήσεις των κομμάτων.
4. Η νομιμοποίηση της κομματικής λαφυραγωγίας συμπληρώνεται με βαρύγδουπες αναλύσεις περί δημοκρατίας. Και ο Λευτέρης Χριστοφόρου του ΔΗΣΥ δηλώνει ευθαρσώς: «στη δημοκρατία λειτουργούν τα κόμματα» και «οι εκπρόσωποι του ΔΗΣΥ θα είναι και εκπρόσωποι του κοινωνικού συνόλου». Ενώ ο Γιώργος Λουκαίδης του ΑΚΕΛ δηλώνει με βεβαιότητα: «Η κομματοκρατία δεν συνιστά παρά τη μορφή της δημοκρατίας».
Συμφωνούν λοιπόν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ότι κομματοκρατία =δημοκρατία. Καλά, είναι δυνατό να είναι το ίδιο πράγμα να κυβερνά το κόμμα με το να κυβερνά ο λαός; Ή οι λέξεις έχουν πρόβλημα ή αυτοί που χρησιμοποιούν τις λέξεις έχουν πρόβλημα όταν ταυτίζουν το κόμμα με το κοινωνικό σύνολο. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα άλμα διανοητικής αυθαιρεσίας και γνωσιολογικής ανεπάρκειας.
5. Το γελοίο κομματικό σκηνικό συμπληρώνεται με τη μόνιμη επωδό ότι είναι «αποκλειστικό δικαίωμα που παρέχει το σύνταγμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας»!!! Αφού ο ίδιος ο Πρόεδρος το εκχώρησε στα κόμματα και τα κόμματα διεκδικούν τα ίδια να αποφασίσουν, τι νόημα έχει η αναφορά; Για να μας πουν ότι όλα λειτουργούν με βάση το Σύνταγμα; Μα περιπαίζετέ μας;

Το παζάρι για τους ημικρατικούς δεν είναι απλώς λαφυραγωγία, ρουσφέτι, διαπλοκή, διαφθορά, αυθαιρεσία, νομή και μίζες. Είναι κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα που άπτεται της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και όπου επιβεβαιώνεται ότι οι θεσμοί υπάρχουν και λειτουργούν τυπικά ενώ στην πράξη η πολιτική λειτουργία έχει μεταφερθεί στα κόμματα,που είναι εξωθεσμικοί φορείς. Αυτή η διάσταση της πολιτικής, η οποία επιβλήθηκε από το επιχειρηματικό κεφάλαιο στα πλαίσια της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική για την κοινωνία.
Αλλά αφορά και το κυπριακό πρόβλημα. Γιατί αυτή η λογική για πρόσληψη της πολιτικής ουσιαστικά ακυρώνει την όποια προσπάθεια για εξεύρεση ενός πολιτικού συστήματος για τη λύση εφόσον αυτοί που διαβουλεύονται τη λύση θεωρούν αυτονόητο ότι θα λειτουργούν εκτός των θεσμών!!! Λειτουργούν όχι με βάση τους θεσμούς αλλά με βάση τη νομή των θεσμών και της εξουσίας!!!Έτσι σκεφτόταν και το 1960 ο Μακάριος. Η διαφορά είναι πως από τη νομή της εξουσίας από τον ένα, τώρα αναφερόμαστε στη νομή από τους λίγους. Σίγουρα είναι μια πρόοδος γι αυτούς που νέμονται την εξουσία. Αλλά όχι για την κοινωνία.
Ζήτω λοιπόν και η Κυπριακή Δημοκρατία, ζήτω και η υπό εκκόλαψη ομόσπονδη δημοκρατία, ζήτω και η ειρήνη, ζήτω και η βλακεία όλων μας.Βλακεία γιατί η πρόοδος σημαίνει πρόταση πρός όφελος της κοινωνίας για τη λειτουργία του πολιτικού και οικονομικου συστήματος και όχι αερολογίες και κενολογίες και συνθηματολογίες που σερβίρουν οι ολιγαρχικοί και αναπαράγουν τα φερέφωνά τους με θαυμαστή πίστη.
(Ο στίχος στον τίτλο είναι του Χριστόφορου Παλαίση)

Οι βουλευτές παρανομούν, ο Γενικός Εισαγγελέας τους καλύπτει και εγώ λέω να πάει σπίτι του

Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Τάσος Μητσόπουλος υπέβαλε ερώτηση στο Υπουργείο των Εσωτερικών αναφορικά με το ποιοι υποψήφιοι βουλευτές στις εκλογές της 21ης Μαίου 2006 υπεβαλαν έκθεση εκλογικών εξόδων.
Η απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών είναι συγκλονιστική: 28 από τους 56 βουλευτές δεν κατέθεσαν ως όφειλαν τις προεκλογικές του δαπάνες!!!
Οι νομοθέτες παρανομούν και δεν ιδρώνει το αυτί τους!!! Υποτίθεται ότι ψήφισαν το νόμο για πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς αλλά οι ίδιοι επιμένουν και να διαπλέκονται και να διαφθείρονται!!! Ψήφισαν το νόμο, έτσι για πλάκα, για να υπάρχει. Οι πολιτικοί λοιπόν είναι αυτοί που γεννούν την ανομία, τη διαφθορά και τη διαπλοκή και όχι ο υπόκοσμος.
Οι 28 βουλευτές είναι «ένοχοι παρανόμου ενεργείας», όπως λέει ο νόμος. Λογικά θα πρέπει να προσαχθούν ενώπιον δικαστηρίου, όπως και ο κάθε πολίτης που παρανομεί.
Θα προσάγονταν ενώπιον δικαστηρίου, αν δεν τους κάλυπτε ο σεβαστός Γενικός Εισαγγελέας. Έμαθε το ποίημά του απέξω: «απολαμβάνουν ασυλίας». Αυτό είναι το μόνιμο τροπάριο του Γενικού Εισαγγελέα.
Ποιο άρθρο του συντάγματος καθορίζει ότι «απολαμβάνουν ασυλίας»; Πού το βρήκε ο Γενικός Εισαγγελέας; Ή μήπως το κατασκεύασε ο ίδιος για να λειτουργεί ως προστάτης των πολιτικών και όχι ως θεματοφύλακας του Συντάγματος;
Εγώ το μόνο Σύνταγμα που γνωρίζω, δεν περιέχει τέτοια ασυλία για τους βουλευτές.
Το άρθρο 83 του Συντάγματος αναφέρει:
1. Οι βουλευται δεν υπόκεινται εις ποινικήν δίωξιν και δεν ευθύνονται αστικώς ένεκεν οιασδήποτε εκφρασθείσης γνώμης ή ψήφου δοθείσης υπ΄ αυτών εν τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
2. Ο βουλευτής δεν δύναται άνευ αδείας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να διωχθή, συλληφθή ή φυλακισθή εφ΄ όσον χρόνον εξακολουθεί να είναι βουλευτής.

Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρο.Για το θέμα της ασυλίας του βουλευτή ρητώς αναφέρεται ότι αυτή αφορά γνώμη ή ψήφο εντός της Βουλής. Και αυτή η αναφορά του Συντάγματος συνάδει και με σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Νοέμβριος 2006).Παράλληλα θεσμοθετείται μια διαφορετική διαδικασία δίωξής του με κύριο γνώρισμα την έκδοση άδειας από το Ανώτατο Δικαστήριο. Αυτή η διαδικαστική διαφοροποίηση των βουλευτών είναι και η μόνη σε σύγκριση με τους πολίτες. Αν και επιφέρει μια διαδικαστική διάκριση, δεν καταργεί την ισότητα όλων των πολιτών ενώπιον του νόμου.
Τι θα ζητήσει ο Γενικός Εισαγγελέας από το Ανώτατο Δικαστήριο; Την άρση της ασυλίας λόγω εκλογικού αδικήματος, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Και από τη στιγμή που θα καταδικαστούν , με βάση πάλι το Σύνταγμα, στερούνται της «εκλογιμότητος» και δε δικαιούνται να είναι ξανά υποψήφιοι βουλευτές!!!
Και αν το Ανώτατο αρνηθεί την άρση της ασυλίας, τότε το αδίκημα δεν παραγράφεται και με τη λήξη της θητείας του βουλευτή διώκεται κανονικότατα.
Ο Γενικός Εισαγγελέας λοιπόν παραπληροφορεί την κοινωνία και συνειδητά παραβιάζει το Σύνταγμα, αντίθετα με την αποστολή του. Και επειδή δεν υπάρχει θεσμοθετημένη διαδικασία να τον ελέγξω ούτε και είναι εφικτή η κομματική αντιμετώπισή του προβλήματος , γιατί είναι τους κομματικούς που προστατεύει, ζητώ όπως αυτός ο κύριος παραιτηθεί γιατί βλάπτει το δημόσιο συμφέρον. Και επειδή επανειλημμένως έχει αρνηθεί να διώξει βουλευτές για τις παρανομίες τους, δηλαδή επανειλημμένως έχει βλάψει το κοινωνικό σύνολο, ζητώ όπως του αφαιρεθούν και τα πολιτικά του δικαιώματα για πέντε χρόνια., ώστε να κατανοήσει τη σημασία της ιδιότητας του πολίτη και της λειτουργίας της πολιτείας με βάση το νόμο και όχι με βάση το συμφέρον των ολιγαρχικών.

Δυστοκίες, παρανομίες και η ΕΔΕΚ: άλλα λέω και άλλα κάνω

Η είδηση στο σημερινο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ (1/7/2009 )είναι ενδιαφέρουσα.
Υπάρχει , λέει, δυστοκία στο διορισμό της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας γιατί διαφωνούν Χριστόφιας-Ομήρου για το άτομο που θα προέρχεται από το χώρο της ΕΔΕΚ. «Ο μεν Γιαννάκης Ομήρου επιμένει στον επαναδιορισμό του Μιχάλη Στασόπουλου» και «δεν συζητά οποιοδήποτε άλλο όνομα» ενώ ο Πρόεδρος Χριστόφιας «άφησε να διαφανεί η προτίμησή του στην Κατερίνα Φλουρέντρζου-Μελισσηνού (υποψήφια ευρωβουλευτής της ΕΔΕΚ)».
Η πιο πάνω είδηση μπορεί να προσεγγιστεί από πολλές πλευρές.Μια από αυτές είναι και η ανομία.
Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος –έχουμε και τέτοιο – ο Πρόεδρος διαπραγματεύεται με τα κόμματα –εξωθεσμικοί φορείς – κάτι που ανήκει στην αρμοδιότητά του;
Ο Πρόεδρος παρανομεί όχι μόνο σε σχέση με την εκχώρηση αρμοδιότητας αλλά και σε σχέση με την παραβίαση του άρθρου 28 για την ίση μεταχείριση όλων των πολιτών.
Θα πει κάποιος: Μα ο Πρόεδρος δε θα διαβουλεύεται πριν τη λήψη μιας απόφασης;
Μπορεί να διαβουλευτεί με τα θεσμικά όργανα της πολιτείας: το υπουργικό συμβούλιο, τη βουλή αλλά όχι με εξωθεσμικούς φορείς και μάλιστα στα πλαίσια μιας συναλλαγής.

Ο κ. Ομήρου της ΕΔΕΚ πράγματι προασπίζει τους θεσμούς!!!Αν θεωρήσουμε ότι η πολιτική λειτουργία περιέχει τα στάδια της διαβούλευσης-εισήγησης, απόφασης και εκτέλεσης, ουσιαστικά ο κ. Ομήρου θέλει να αποφασίσει ο ίδιος εξωθεσμικά και όχι ο αρμόδιος κρατικός θεσμός!!!
Τα πράγματα γίνοναι πιο ενδιαφέροντα γιατί ο κ. Ομήρου πριν καμιά εβδομάδα είχε ξεκινήσει πόλεμο κατά της ανομίας και του υποκόσμου και του «λευκού κολλάρου». Είχε βασικά ξεκινήσει πόλεμο κατά του εαυτού του. Και το διατυμπάνιζε συνεχώς ώστε να πιστέψουμε ότι ο ίδιος εξαιρείται της ανομίας, της διαφθοράς και της διαπλοκής!!!
Οι πολιτικοί βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Το πρόβλημα είναι πως σέρνουν και ένα λαό πίσω τους.Στόχος τους είναι να τον βουτήξουν στη δική τους σήψη και διαφθορά!!! Ευτυχώς οι πολίτες αντιστέκονται και οι πολιτικοί ευτυχώς ανακυκλώνονται στα αξιώματά τους, δηλαδή στη διαφθορά τους. Ευτυχώς που επαναδιορίζονται πάντοτε οι ίδιοι. Έτσι γλυτώνει αρκετός κόσμος από τη διαφθορά αλλά και δημιουργούν ακόμα πιο πολλούς αντιπάλους. Ευτυχώς που αποφάσισαν τα κόμματα να αυτο-ξεμπερδευτούν.

Ο κυβερνητικός βίος του κ. Πολυνείκη ή ο ουρανός βρέχει χρήματα

Ποιος είναι ο κ. Πολυνείκης; Ο Υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση Χριστόφια.
1.Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του μας είπε ότι θα φέρει νερό από το Λίβανο. Ο Λίβανος δεν είχε ιδέα ότι θα μας δώσει νερό δωρεάν και γελοιοποιήθηκε η κυβέρνηση παγκοσμίως!!!

2.Στις 26/3/2008 κατέθεσε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο για «επέκταση της δυναμικότητας της χερσαίας μονάδας αφαλάτωσης στη Μονή Λεμεσού από 20.000 σε 40.000 κυβικά μέτρα νερού την ημέρα». Η κοινοπραξία, ενώ τα πρώτα 20.000 κ.μ.ν. τα χρεώνει προς 1,387 ευρώ ανά κ.μ., τα υπόλοιπα τα χρεώνει προς 2,25 ευρώ!!! Αυτό σημαίνει ότι ο Κύπριος πολίτης επιβαρύνεται με 16 εκατομμύρια ευρώ!!!Παρενέβη το Συμβούλιο Προσφορών και ζήτησε και άλλες προσφορές. Το Υπουργικό Συμβούλιο πήρε την απόφασή του χωρίς να «γνωρίζει το παρασκήνιο των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν»!!!

3.Ακόμα κατέθεσε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 11/4/2008 για διαγραφή οφειλών 1835 ατόμων που χρωστούσαν μέχρι το Δεκέμβριο του 2005 στο Τμήμα Υδάτων το ποσό των 4.131.000 ευρώ. Στα 1835 άτομα συμπεριλαμβάνονταν μεγαλοκτηματίες, ξενοδόχοι, βιομηχανίες, επιχειρηματίες. Δημιουργήθηκε σάλος και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου δήλωναν ότι δεν είχαν ενημερωθεί σωστά για το ποιοι πραγματικά εξυπηρετούνταν από τη βεβιασμένη απόφαση τους!!!

4.Ο κ. Πολυνείκης ως πολιτικός προϊστάμενος του Υπουργείου Γεωργίας έχει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο που ξέσπασε με τις αφλατοξίνες τον Απρίλιο και το Μάιο του 2008. Αμέλησε να ενημερώσει έγκαιρα τους πολίτες, με παραπλανητικές δηλώσεις προσπαθούσε να καθησυχάσει τους πολίτες ότι όλα είναι υπό έλεγχο, αδυνατούσε να συντονίσει στοιχειωδώς τις υπηρεσίες του υπουργείου του, προέβαινε σε αντιφατικές δηλώσεις και προκαλούσε σύγχυση στους πολίτες. Και στο τέλος θυματοποιήθηκαν δυο μικροπαραγωγοί γαλακτομικών προϊόντων !!!

5.Τον Ιούνιο του 2008 το Συμβούλιο Προσφορών του Τμήματος Υδάτων ανέθεσε σε συγκεκριμένη εταιρεία τη μονάδα αφαλάτωσης στην Επισκοπή. Μετά από δημόσιες καταγγελίες , το Συμβούλιο αναγκάστηκε να ακυρώσει την κατακύρωση της προσφοράς!!! Ο Υπουργός διοχέτευε στον τύπο ότι «δεν υπέκυψε σε πιέσεις»!!!

Στη συνέχεια το Συμβούλιο Προσφορών κατακύρωσε το έργο σε εταιρεία που προηγουμένως είχε απορρίψει!!!

6.Ακόμα η κυβέρνηση με συνοπτικές διαδικασίες προχώρησε στην ανάθεση της μεταφοράς νερού από την Ελλάδα στην ναυτιλιακή εταιρία Ocean Tankers έναντι 35 εκατομμυρίων λιρών και παρά τις αποθαρρυντικές θέσεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων. Η Γενική Ελέγκτρια θεώρησε τη σύμβαση ως διασπάθιση του δημόσιου χρήματος!!! Και τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν διαβάζεις στον τύπο ότι η συγκεκριμένη ναυτιλιακή εταιρία άρχισε τις χορηγίες προς τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Έτσι αρχικά έκανε εισφορά στην Ομόνοια. Στη συνέχεια ζήτησε εισφορά και το ΑΠΟΕΛ και ανταποκρίθηκε.

Ακόμα αποφάσισε σε συνεργασία με την εκκλησία και τις τοπικές αρχές να οργανώσουν τελετή υποδοχής του δεξαμενόπλοιου που μεταφέρει νερό από την Ελλάδα!!! Λες και είναι δωρεάν και θα εκφράσουμε έτσι την ευγνωμοσύνη μας προς το δωρητή.

7.Το Γενάρη του 2009 το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να ακυρώσει προηγούμενη απόφασή του για κατασκευή πλωτής μονάδας αφαλάτωσης με τη μέθοδο της διαπραγμάτευσης και με παράκαμψη της διαδικασίας της δημόσιας προσφοράς. Προηγήθηκαν καταγγελίες ότι η απευθείας ανάθεση του έργου «φωτογράφιζε» συγκεκριμένο προσφοροδότη!!!

Συμπεράσματα;

Σε ένα διάστημα δέκα μηνών έχουν συμβεί τόσα σκάνδαλα στο Υπουργείο Γεωργίας που ο κ. Υπουργός θα έπρεπε ήδη να παραιτηθεί. Το γεγονός ότι παραμένει στη θέση του ευθύνεται αποκλειστικά ο Πρόεδρος Χριστόφιας.

Ακόμα το υπουργικό συμβούλιο συμπεριφέρέται ανεύθυνα με την έννοια ότι παίρνει αποφάσεις και μετά δηλώνουν ότι «δεν γνώριζαν» ή αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να αλλάξουν τις αποφάσεις τους.

Επιπλέον φαίνεται πως το θέμα του νερού δίνει την ευκαιρία για ένα μεγάλο φαγοπότι σε βάρος των χρημάτων του λαού. Τα χρήματα είναι πολλά και καθόλου δε λαμβάνονται υπόψη οι επισημάνσεις της Γενικής Ελέγκτριας που έφερε ως παράδειγμα διαφθοράς τις προσφορές του δημοσίου.

Τέλος η κυβέρνηση συστηματικά επιλέγει την απευθείας ανάθεση προσφορών, αν και γνωρίζει ότι η διαδικασία αυτή στερείται διαφάνειας και ο κίνδυνος διαφθοράς ή συναλλαγής είναι μεγαλύτερος.

Και μετά;
Πήρα το προεκλογικό πρόγραμμα Χριστόφια. Διάβασα για τη «διαφάνεια», τη «χρηστή διοίκηση» και την καταπολέμηση «των σκανδάλων, της σήψης και της διαφθοράς».
Και μετά;
Ήταν νύκτα χωρίς φεγγάρι. Και χιόνιζε.
Και μετά;
Δε ξύπνησα από τον εφιάλτη. Και τους έβλεπα να τρώνε όλο και περισσότερα και μας έβλεπα να βασανιζόμαστε να αποδώσουμε στις λέξεις το αληθινό τους νόημα. Και μας έμειναν οι λέξεις και τους έμεινε το χρήμα.

Η ανομία ή το ξεχαρβάλωμα των θεσμών ή περί κομματοκρατίας

Η κυβέρνηση αποφάσισε να διορίσει στη θέση του Ρυθμιστή Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων τον Πόλυ Μιχαηλίδη. Ο κ. Μιχαηλίδης, προέρχεται σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου, από το χώρο της ΕΔΕΚ και η επιλογή του εντάσσεται στη νομή των διαφόρων αξιωμάτων από τα κόμματα και στις σχετικές ισορροπίες. Συνταξιοδοτείται τον προσεχή Μάρτιο και βρήκε τρόπο να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του για το κοινό μας καλό.
Δε θα αναφερτώ στη κομματοκρατία ούτε και στη γεροντοκρατία ούτε στην αναξιοκρατία ούτε και στην ανακύκλωση προσώπων σε διάφορες θέσεις. Δε θα σχολιάσω την αντίληψη των κομμάτων ότι το κράτος είναι λάφυρο προς διανομή ανάμεσα στα κόμματα.
Θα επικεντρωθώ στο νόμο για να αποδείξω ότι το καθεστώς ανομίας που εγκαθιδρύουν τα κόμματα, δε θα αφήσει τίποτε όρθιο και θα επιφέρει το νόμο της ζούγκλας. Είναι τόσο αδίστακτοι στην προώθηση του προσωπικού και κομματικού συμφέροντος, που ο νόμος έχει μόνο μια διάσταση, τον ψηφίζουμε για να τον παραβιάζουμε. Οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι υπεράνω του νόμου, μπορούν και τον ερμηνεύουν κατά το δοκούν και πωλούν κουτόχορτο στο λαό.
Ο νόμος λοιπόν προβλέπει για το διορισμό του Ρυθμιστή Επικοινωνιών: «Το Υπουργικό Συμβούλιο αφού διαβουλευθεί με την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, διορίζει ως Επίτροπο Ρυθμίσεως....».
Ο νόμος λοιπόν προβλέπει ότι, πριν το διορισμό από το Υπουργικό Συμβούλιο, γίνεται διαβούλευση με την αρμόδια επιτροπή της βουλής. Τι είναι η διαβούλευση; Στα πλαίσια της πολιτικής λειτουργίας υπάρχουν διάφορα στάδια: η διαβούλευση, η εισήγηση, η απόφαση, η επικύρωση, η εκτέλεση. Η διαβούλευση είναι το αρχικό στάδιο της ανταλλαγής απόψεων για διαμόρφωση εισήγησης προς απόφαση.
Η κυβέρνηση λοιπόν αφού διόρισε το Ρυμιστή Επικοινωνιών, ανακοίνωσε την απόφασή της στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Αυτή η διαδικασία προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των βουλευτών του ΔΗΣΥ γιατί δεν τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία. Και οι βουλευτές του ΔΗΣΥ, ανεξάρτητα από μικροπολιτικές επιδιώξεις ή υποκριτική στάση, από νομική και πολιτική άποψη είχαν δίκιο.Ο νόμος είναι σαφής.
Ο Υπουργός των Συγκοινωνιών υπεραμύνθηκε της επιλογής του συγκεκριμένου προσώπου –δεν ήταν αυτό το πρόβλημα –και οι βουλευτές του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ θεώρησαν τη διαδικασία νομότυπη!!! Δηλαδή οι βουλευτές ψήφισαν ένα νόμο και στη συνέχεια εγκρίνουν νόμιμα την παραβίασή του με το σκεπτικό ότι είναι πλειοψηφία στη βουλή και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν!!! Αυτό που μετρά είναι οι συσχετισμοί δύναμης σε μια δεδομένη στιγμή και όχι ο νόμος!!! Συσχετισμοί δύναμης που είχαν διαμορφωθεί πιο νωρίς, στο παρασκήνιο και στη συναλλαγή ανάμεσα στα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
Έτσι η βουλή αυτο-εξευτελίζεται και γίνεται τόπος επικύρωσης αποφάσεων που λαμβάνονται στο παρασκήνιο. Η βουλή σταδιακά χάνει το δια-βουλευτικό της χαρακτήρα και μετατρέπεται σε χώρο συνάντησης κομμάτων. Σταδιακά όλοι οι κρατικοί θεσμοί ξεχαρβαλώνονται, τα κόμματα θεωρούν το κράτος ως λάφυρο προς διαμοιρασμό, επικρατεί η ανομία και η δύναμη και όχι ο νόμος.
Φυσικά η λογική της δύναμης μεταφέρεται στο εσωτερικό των κρατών ως αποτέλεσμα της νέας τάξης πραγμάτων στον πλανήτη και την υιοθέτησή της από τις τοπικές δυνάμεις. Τα κόμματα δηλαδή με την πρακτική που ακολουθούν, γίνονται καλοί αγωγοί αυτού που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση. Σε αυτά τα πλαίσια το λεγόμενο κράτος-δικαίου αργοπεθαίνει και δίκιο πια είναι το δικαίωμα του ισχυρού να επιβάλλεται στον ανίσχυρο. Αυτή η κυρίαρχη λογική του συστήματος , όταν υιοθετηθεί και από την κοινωνία,τότε θα επέλθουν κοσμογονικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Επί του παρόντοςη κοινωνία θα βιώνει την ολιγαρχία, το παρασκήνιο, τη συναλλαγή, τη διαφθορά των κρατούντων και, φυσικά, θα απαξιώνει όλο και περισσότερο τους πολιτικούς και τα κόμματα σε πείσμα των κομματικών φερεφώνων και των εξουσιολάγνων.Και οι πολιτικοί θα καταγγέλλουν την ανομία, τη σήψη και τη διαφθορά τους!!! Και η κοινωνία θα διερωτάται όλο κια πιο συχνά: «τώρα τι λέει αυτός;» Όσο οι πολίτες χαμογελούν με τα τερτίπια των πολιτικών και τους ανέχονται , τότε το σύστημα θα λειτουργεί. Όταν οργιστούν, τότε....