Η εξαπάτηση της κοινωνίας από την Υπουργό Εργασίας και τα ΜΜΕ

Άρχισε η κυβέρνηση με τη συνδρομή των καθεστωτικών ΜΜΕ να μας προπαγανδίζουν νυχθημερόν τη νέα κοινωνική πολιτική ή το νέο σύστημα πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης με έμφαση στο Εγγυημένο Ελάχιστο Εισόδημα (ΕΕΕ) για πολίτες των οποίων τα εισοδήματα βρίσκονται κάτω από το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Η νέα κοινωνική πολιτική έχει την έγκριση και της τρόικας και βασικά θα ανακατανέμει τα 2,8 δις που σήμερα καταβάλλει το κρατικό ταμείο για στήριξη διάφορων ομάδων του πληθυσμού.

Ο τρόπος που προβάλλεται το θέμα από την κυβέρνηση με τη συνδρομή των καθεστωτικών ΜΜΕ είναι η μισή αλήθεια και συνιστά μια άμετρη εκμετάλλευση της δύσκολης οικονομικά θέσης στην οποία βρίσκονται πολλοί συμπολίτες μας.Παράλληλα,  η προβολή του θέματος συνιστά αδιαμφίσβητητα μια διαδικασία εξαπάτησης της κοινωνίας. Ή συνειδητά η Υπουργός Εργασίας συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.

Τι αποκρύπτεται από τα ΜΜΕ με αποτέλεσμα τη διαστρέβλωση των προθέσεων της κυβέρνησης;

Όταν στις 27 Ιουλίου 2013 ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προχώρησε στη σχετική εξαγγελία, τόνισε εμφαντικά για τους λήπτες του Εγγυημένου Ελάχιστου Εισοδήματος : « Μόνη – και το τονίζω αυτό – αλλά απαραίτητη προϋπόθεση, να μην αρνούνται να αποδεχθούν προσφορές εργασίας και να συμμετέχουν στις πολιτικές ενεργούς απασχόλησης που θα καθορίζονται από το κράτος». Και συνέχισε: «Οι πολιτικές ενεργούς απασχόλησης θα χρηματοδοτούνται κυρίως από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και θα αποσκοπούν στην ενθάρρυνση και διευκόλυνση των ανέργων στην προσπάθειά τους για ανεύρεση εργασίας.Θα αφορούν προγράμματα εκπαίδευσης, πρακτικής εξάσκησης ή επιδοτημένης εργασίας».

Έτσι αποκτούμε μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση της «νέας κοινωνικής πολιτικής». Φυσικά, αυτό που έχει εξαγγελθεί δεν είναι τίποτε άλλο από την περίφημη flexicurity, ευελίξια και ασφάλεια στο τομέα της εργασίας. Είναι πολιτική της ΕΕ και βασικά μιμείται το δανέζικο εργασιακό μοντέλο. Η flexicurity στηρίζεται στους τρεις πυλώνες που έχει ήδη εξαγγείλει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης:

-εύκαμπτη αγορά εργασίας

-προστασία ζωής και εισοδήματος

-πολιτικές ενεργούς απασχόλησης.

Το να εξαγγέλλει ο Πρόεδρος την εφαρμογή της flexicurity και να προβάλλεται από την Υπουργό και τα ΜΜΕ ο ένας πυλώνας –η προστασία ζωής και εισοδήματος- είναι συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης της κοινωνίας.

Ο ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ, το ΕΥΡΩΚΟ και ο Πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών χαιρέτισαν τη νέα κοινωνική πολιτική!!!Δεν είναι μια νέα κοινωνική πολιτική η εξαγγελία της κυβέρνησης, αλλά μια νέα ρύθμιση της αγοράς εργασίας σύμφωνα με τη βούληση της εργοδοσίας. Τώρα, γιατί την χαιρετίζουν χωρίς να ξέρουν τι χαιρετίζουν, είναι άλλο πρόβλημα!

ΥΓ. Ξευτελίστηκαν πανηγυρικά και οι θιασώτες της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς!!! Χωρίς τη συνδρομή της πολιτικής εξουσίας του κράτους, η ιδεολογία τους  θα βρισκόταν στον κάλαθο των αχρήστων!!!

ΥΓ.Πότε θα γίνεις αξιόπιστος κύριε Αναστασιάδη;

Απάτη προεκλογική, απάτη με το κούρεμα, απάτη με τη διερευνητική επιτροπή, απάτη με τη flexicurity! Έλεος!!!

Τα δεσποτικά προνόμια των ολιγαρχικών στην Κύπρο ή τα golden boys της πολιτικής

Όταν ένας πολίτης επιζητεί να έχει προνόμια σε σχέση με τους άλλους πολίτες, τότε η ιδεολογία τους είναι είτε μοναρχική είτε ολιγαρχική. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τις συμμορίες των ολιγαρχικών σήμερα στην Κύπρο. Επιζητούν να κατοχυρώσουν προνόμια, ώστε να δικαρίνονται από τον «όχλο» όντας οι ίδιοι εκλεκτοί. Αυτή η αντίληψη είναι κατάλοιπο την ιδιωτικής δεσποτείας/φεουδαρχίας στα μυαλά ατόμων εξώφθαλμα ξεπερασμένων ή καθυστερημένων σε σχέση με την εποχή μας.

Τι προνόμια θέλουν να απολαμβάνουν οι αδίστακτοι ολιγαρχικοί στην Κύπρο;

-Ασυλία στον ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό τους βίο, δηλαδή ατιμωρησία.

-Επιδόματα για νόμιμη αφαίμαξη του λαού.

-Παχυλές συντάξεις και  εφάπαξ

-Αστυνομική συνοδεία και γραμματείς εφ΄όρου ζωής

-Λιμουζίνες

-Αφορολόγητα

-Χορηγίες από το κρατικό ταμείο

Όλα αυτά συμποσούνται σε εκατοντάδες εκατομμυρίων και μετά διερωτούνται με κάθε σοβαρότητα γιατί χρεοκόπησε το κράτος!

Γιατί κάποιος κρατικός αξιωματούχος ο οποίος αμοίβεται με ετήσιο μισθό πέραν των 100.000 ευρώ πρέπει να έχει το προνόμιο της λιμουζίνας και του οδηγού; Ποια είναι η λογική βάση αυτού του προνομίου; Εξυπηρετεί το κοινωνικό συμφέρον να πληρώνει ο λαός αχρείαστα για τις παράλογες απολαύσεις του καθενός που άρπαξε την εξουσία, ενώ ο λαό πεινά;

Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ετήσιες απολαβές πέραν των 160.000 ευρώ και τις παίρνει ενώ μπορεί να μην τις έχει ανάγκη ή να έχει ανάγκη από πολύ λιγότερα.

Διορίζει 5 αξιωματούχους στο προεδρικό με απολαβές ο καθένας πέραν των 100.000 ευρώ ετησίως. Αυτοί δικαιούνται και εφάπαξ και συντάξεις.

Διορίζει 8 άτομα για να καλύψει τις ανάγκες του, λέει, με ετήσια επιβάρυνση του κρατικού ταμείου άλλες 250.000 ευρώ ετησίως.

Δικαιούνται εφάπαξ πέραν των 100.000 ευρώ και σύνταξη γύρω στις 4.000 ευρώ μηνιαίως.

Εφόρου ζωής θα έχει λιμουζίνα και οδηγό με ετήσιο κόστος τουλάχιστον 25.000 ευρώ και γραμματέα με ετήσιο κόστος γύρω στις 30.000 ευρώ. Και αστυνομική συνοδεία! Και αν ζήσει μετά τη θητεία του 20 χρόνια, τότε το κόστος γιατί ζει ως πρώην πρόεδρος ανέρχεται σε μερικά εκατομμυρία.

Και επιπλέον , τα έξοδα της εκλογής του τα πληρώνει το κρατικό ταμείο με έκτακτη χορηγία!

Ένα άτομο γιατί εκλέγηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας για πέντε χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα τη θεσμοθετημένη λεηλασία του κρατικού ταμείου με δεκάδες εκατομμύρια επ΄ αόριστον. Ένα άτομο που υποτίθεται ότι έχει επιλεγεί για να προσφέρει στην κοινωνία, το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα είναι ότι θα λεηλατεί κυριολεκτικά τους πολίτες.

Και η αποκορύφωση του δράματος: υπάρχουν πολίτες τόσο αφελείς που τους υποστηρίζουν!

Και ακόμα πιο ανόητο: να διορίζονται διερευνητικές επιτροπές από τους λεηλάτες για να ανακαλύψουν τα αίτια της καταστροφής. Έλεος!!!

Τι συζητα η Βουλήμε κάθε σοβαρότητα; Την προστασία των προνομίων των πολιτικών τη στιγμή που ο λαός υποφέρει. Ή, το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει και οι αχάπαροι διασκεδάζουν στις πλάτες του λαού! Και αύριο με κάθε σοβαρότητα θα διερωτούνται: πώς φθάσαμε ως εδώ;

Θα σωθεί η Κύπρος από το κρατικό χρέος; Ούτε θέλουν ούτε μπορούν να τη σώσουν αυτοί που διαχειρίζονται το κρατικό ταμείο. Ούτε καν τους ενδιαφέρει, γιατί η συνταγή σωτηρίας τους είναι έτοιμη:να φτωχοποιηθεί η κοινωνία.

"Ηθικός φρονηματισμός" των δημοσίων υπαλλήλων και άλλα παραμύθια της ανύπαρκτης κυβέρνησης Αναστασιάδη

Μετά τη Χάρτα Δεοντολογίας που υπέγραψαν οι Υπουργοί του κ. Αναστασιάδη για αυτο-ρύθμιση και ηθική αυτο-διαπαιδαγώγηση, τώρα η ευφάνταστη κυβέρνηση κυκλοφόρησε και «οδηγό συμπεριφοράς και δεοντολογίας των δημοσίων υπαλλήλων» (εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, 8/7/2013). Ο οδηγός αποτελεί ένα κείμενο με λόγια του αέρα, δηλαδή «ηθικού φρονηματισμού».

Δε θα αναφερθώ σε κενολόγες διακηρύξεις για «χρηστή διοίκηση», «διαφάνεια», «πάταξη της διαφθοράς», «νομιμότητα», «αντικειμενικότητα» και άλλα παραμύθια που καθημερινά αναιρούνται από τους κυβερνώντες.

Θα περιοριστώ στην πολιτική προσέγγιση του «οδηγού». Αναφέρεται στον «οδηγό»:

«η θεμελιακή υποχρέωση του δημόσιου υπαλλήλου να υπηρετεί το σύνολο του λαού ως εκφραστής της θέλησης του κράτους» ή « ο δημόσιος υπάλληλος ως εκφραστής και εκτελεστής της θέλησης του κράτους» ή «ο δημόσιος υπάλληλος οφείλει να σέβεται την αποστολή του και να αποδεικνύει με τις πράξεις  και τη συμπεριφορά του ότι είναι ταγμένος στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και των πολιτών».

Τι μας λέει λοιπόν η κυβέρνηση;

Διαχωρίζει το κράτος από τον πολίτη και την κοινωνία ή το δημόσιο συμφέρον από το κοινωνικό συμφέρον. Θεωρεί ότι ένα πράγμα είναι το δημόσιο/γενικό/κρατικό/εθνικό συμφέρον και άλλο πράγμα το κοινωνικό συμφέρον ή το συμφέρον του κάθε πολίτη.

Εάν η κυβέρνηση θεωρεί ότι το δημόσιο συμφέρον είναι κάτι άλλο από το κοινωνικό συμφέρον, τότε ποιον αντιπροσωπεύει; Την κοινωνία ή κάτι άλλο; Και ποιο είναι αυτό το άλλο που κρύβεται πίσω από τις νεφελώδεις διακηρύξεις περί δημόσιου/κρταικού/ εθνικού συμφέροντος;

Φυσικά, και δε θα απαντήσουν, γιατί με τη χρήση των λέξεων οι ολιγαρχικοί κομματοκράτορες εξαπατούν κατ΄ εξακολούθηση την κοινωνία.

Ή, όντας πολιτικά απαίδευτοι έμειναν προσκολλημένοι στον 18^ο  αιώνα. Τότε που οι αστοί χρησιμοποίησαν το έθνος για να στραφούν εναντίον της μοναρχίας και στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν το έθνος για να στραφούν εναντίον της κοινωνίας.

Και φτάσαμε στις αρχές του 21^ου αιώνα και να παρουσιάζεται το τραγελαφικό να επιζητούν την ψήφο των πολιτών, αλλά όταν πάρουν την εξουσία, τότε λένε πως εξυπηρετούν όχι το κοινωνικό συμφέρον, αλλά διάφορα βαρύγδουπα, όπως το εθνικό, δημόσιο συμφέρον, κάτι άλλο πάνω και πέρα από την κοινωνία που τους εξέλεξε. Και φυσικά, με επίκληση του δήθεν εθνικού/δημόσιου συμφέροντος να στρέφονται και εναντίον της κοινωνίας.

Και όποιος, φυσικά, εμπιστεύεται τους κομματοκράτορες έχει σοβαρό πρόβλημα αντίληψης και κατανόησης της πραγματικότητας.

Τι είναι στην πραγματικότητα το κυπριακό μνημόνιο

Είναι μια σύμβαση 

που υπέγραψε η τοπική πολιτικοοικονομική ολιγαρχία στην Κύπρο με τη διεθνή ολιγαρχία της οποίας σήμερα φορείς είναι η Γερμανία στην Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και 

με την οποία κατοχυρώνεται ότι τις ζημιές 

από την πολιτικοοικονομική χρεοκοπία της Κύπρου η οποία προκλήθηκε από τους τοπικούς ολιγαρχικούς, 

θα τις πληρώσει η κατακτημένη κυπριακή κοινωνία 

χωρίς να επηρεαστούν τα συμφέροντα των ολιγαρχικών. 

Ή η διεθνής ολιγαρχία θα παρέχει νομιμοποίηση και προστασία στην τοπική ολιγαρχία εναντίον της κυπριακής κοινωνίας.

Τι είναι με άλλα λόγια το κυπριακό μνημόνιο;

Μια σύμβαση κατοχής της κυπριακής κοινωνίας από την τοπική και διεθνή πολιτικοικονομική ολιγαρχία.

Ποιοι εμπλέκονται στο μνημονιακό πολιτικό έγκλημα σε βάρος της κυπριακής κοινωνίας;

Όλοι όσοι ασύστολα έμαθαν να αποζούν σε βάρος του λαού ή οι αδίστακτοι εκμεταλλευτές με πρωτοπαλλήκαρα τους κομματάρχες.

Όλοι αυτοί είναι αντι-κοινωνικοί, αντι-δημοκρατικοί, λάτρεις της φτωχοποίησης του λαού, φερέφωνα ξένων συμφερόντων, εθελόδουλοι,και στυγνοί εκμεταλλευτές.

Όποιος περιμένει σωτηρία από αυτούς , κατά τη γνώμη μου, είναι από πολιτική άποψη ηλίθιος.

Και όποιος δίνει πίστη στις απύθμενες βλακείες τους, έχει  πρόβλημα  στοιχειώδους αντίληψης των πραγμάτων.Και αν κάποιος πει πως υπερβάλλω, για μια στιγμή ας σκεφτεί τέλος πάντων πόσα ψέματα έχουν πει μέχρι τώρα οι συμμορίτες ολιγαρχικοί.

Είναι το υφιστάμενο μνημόνιο μια κάποια λύση;

Όχι.

Αυτό που χρειάζεται η κυπριακή κοινωνία είναι ένα άλλο μνημόνιο, ένα μνημόνιο άρσης των αιτίων της καταστροφής. Και αυτό το μνημόνιο μπορεί να το καθορίσει και να το επιβάλει μόνο η κυπριακή κοινωνία, ο καθένας μας και όλοι μαζί. Οι αντίπαλοι μας είναι πλέον ορατοί στον καθένα. 

Η απάτη με τη Διερευνητική Επιτροπή

Η συνταγή της πολιτικής ολιγαρχίας (όλοι κομματοκράτορες) στην Κύπρο, όταν εγκληματίσει σε βάρος της κοινωνίας, είναι μία: διορισμός διερευνητικής επιτροπής.

Υποτίθεται ότι η διερευνητική επιτροπή (ΔΕ) θα ανακαλύψει αυτά που ξέρουν αυτοί που την διόρισαν! Ή, οι άθλιοι πολιτικοί προσποιούνται ότι δεν ξέρουν τι έκαναν και εγκλημάτισαν σε βάρος του λαού και διορίζουν κάποιο για να τους φωτίσει! Ή, ένας κλέφτης διορίζει έναν ερευνώντα λειτουργό για να του πει πώς έκλεψε! Πιο απλά, ο διορισμός μιας ερευνητικής επιτροπής είναι μια μέθοδος εξαπάτησης της κοινωνίας από τα κόμματα και τους πολιτικούς.

Η τωρινή ερευνητική επιτροπή για την οικονομική κατάρρευση στην Κύπρο είναι μια γελοία διαδικασία από τη γέννησή της. Ο κύριος λόγος είναι πως οι ένοχοι του εγκλήματος είναι γνωστοί προκαταβολικά και δε χρειάζεται να ψάξει κάποιος για να τους βρει:

-Τα Δ.Σ.και οι διευθύνοντες συμβούλοι των τραπεζών Κύπρου και Λαϊκής

-Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας

-Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι Υπουργοί

-Οι 56 βουλευτές

Το μερίδιο της ευθύνης δεν είναι σίγουρα το ίδιο, είναι ζήτημα ποινικής ανάκρισης και δικαστηρίου. Άλλοι ένοχοι δεν υπάρχουν, όσο και να ψάξει κάποιος.

Αν κάποιος αναλογιστεί ότι

α)ο πρόεδρος της δημοκρατίας και οι βουλευτές απολαμβάνουν πολιτικής ασυλίας και δεν μπορούν να τιμωρηθούν για τις πολιτικές τους ευθύνες και αθωώνονται προκαταβολικά,

β)οι πολιτικοί , σύμφωνα με την έκθεση  της ανεξάρτητης επιτροπής για το τραπεζικό σύστημα, διαπλέκονταν με τους τραπεζίτες,

γ)την αποκλειστική ευθύνη για την κατάρρευση των κρατικών οικονομικών την έχουν οι πολιτικοί που δεν τιμωρούνται,

τότε τι είναι αυτό που θα κάνει η διερευνητική επιτροπή πέρα από την εξαπάτηση του λαού και την κάλυψη των πολιτικών εγκληματιών; Η κυπριακή πολιτικοικονομική ολιγαρχία έστησε  ένα θέατρο θεωρώντας πως απευθύνεται σε ηλίθιους.

Τι θα γίνει στη συνέχεια;

Οι αδίστακτοι ολιγαρχικοί θα ψάξουν να βρουν κάποιο εξιλαστήριο θύμα για να του τα φορτώσουν όλα και να εκτονωθεί η μάζα, πως τάχα αποδίδεται δικαιοσύνη. Προσπάθησαν με το Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και δεν τους βγήκε. Θα βρουν κάποιο άλλο εκτός της συμμορίας τους και θα του τα φορτώσουν.

Υπάρχει λύση;

Όλα αυτά γίνονται γιατί  ο λαός με τη σιωπή του τους ανέχεται και το εκλαμβάνουν ως συγχωροχάρτι για να συνεχίζουν το εγκληματικό τους έργο.

Όλα αυτά γίνονται γιατί ο λαός ακόμα να αποφασίσει να δράσει. Και η μοναδική ελπίδα σήμερα είναι ο κάθε πολίτης και η κοινωνία ως σύνολο. Ο εφιάλτης είναι η διαιώνιση του υφιστάμενου καθεστώτος της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΞΙΟΥ ΣΥΝΕΧΙΣΤΉ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ Ν.ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Επαναλαμβάνει ψευδώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι « οι ένοχοι θα τιμωρηθούν». Ας πούμε ότι εσύ ο ίδιος είσαι ένοχος κ. Πρόεδρε. Με ποιο τρόπο, με ποια δικαστική διαδικασία θα τιμωρηθείς; Γιατί εξαπατάς τους πολίτες προσθέτοντας ατιμώρητα ακόμα ένα αδίκημα σε βάρος σου; Έτσι θα αποκτήσεις αξιοπιστία και θα σώσεις τον τόπο;

Φυσικά, ο κ. Αναστασιάδης μαζί με τους Υπουργούς του και τους 56 βουλευτές καθώς και τον προηγούμενο Πρόεδρο με τους Υπουργούς του θα έπρεπε να βρίσκονται ήδη στη φυλακή για τα πολιτικά τους εγκλήματα σε βάρος της κυπριακής κοινωνίας και όχι να παρουσιάζονται υποκριτικά ότι θα μας σώσουν και από πάνω. Έλεος!