Ευρωεκλογές: Η συμμετοχή και η αποχή από την ψηφοφορία ή για την κομματική παχυδερμία

Ολοκληρώθηκε και η ευρω-ψηφοφορία στην Κύπρο για ανάδειξη των έξι ευρωβουλευτών. Το 59% περίπου των πολιτών συμμετείχε στην ψηφοφορία, ενώ το 41% απείχε. Το ποσοστό της αποχής ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τηνΚύπρο.
Τι δηλώνει η συμμετοχή και η αποχή των πολιτών από την ψηφοφορία;
Ένα ποσοστό πολιτών με τη συμμετοχή του στην ψηφοφορία αποφάσισε να νομιμοποιήσει τους εκπροσώπους των κομματών στην εξουσία. Η ψήφος ήταν νομιμοποιητική για τα πρόσωπα, τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα.

Η συμμετοχή στην ψηφοφορία δεν ενέχει τη σημασία της συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία. Γιατί ο πολίτης αποκλείεται και από τη διαβούλευση και από την εισήγηση και την απόφαση σε θέματα που σχετίζονται με το κοινό συμφέρον. Η πολιτική διαδικασία ανήκει στους φορείς που έχουν νομιμοποιηθεί στην εξουσία. Και ο πολίτης αμέσως μετά την ψηφοφορία μετατρέπεται σε ιδιώτη,θεατή της πολιτικής. Γιατί εκχώρησε τα πολιτικά του δικαιώματα σε κάποιο άλλο τρίτο, ο οποίος μπορεί να ενεργεί κατά το δοκούν.

Ένα μικρότερο ποσοστό πολιτών απείχε από την ψηφοφορία. Η αποχή ενέχει τη σημασία της άρνησης της νομιμοποίησης στη εξουσία των εκπροσώπων των κομμάτων. Συνιστά αμφισβήτηση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.
Και όπως ακριβώς ένα πολίτης που συμμετέχει στην ψηφοφορία, εξωθείται από ποικίλους λόγους, έτσι και ένας πολίτης που απέχει, το πράττει για διάφορους λόγους.
Το κυρίαρχο όμως στοιχείο είναι ότι ο ένας νομιμοποιεί στην εξουσία κάποιον τρίτο καθώς και το πολιτικό σύστημα, ενώ ο άλλος αρνείται. Γιατί η ψηφοφορία γίνεται για τη νομιμοποίηση κάποιων προσώπων/κομμάτων στη εξουσία και σε αυτή τη βάση θα πρέπει να αξιολογείται και η στάση του πολίτη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο αυξάνεται σταθερά ο αριθμός των πολιτών που απέχουν από την ψηφοφορία. Επίσης σίγουρο είναι ότι αυτή στάση είναι πιο διαδεδομένη ανάμεσα στους νέους. Επίσης σίγουρο είναι πως αυτή η στάση καθορίζει την πολιτική δυναμική μέσα στην κοινωνία.

Επίσης βεβαία είναι και η εξώφθαλμη ερμημεία αυτής της στάσης. Δηλαδή:
-Κάποιοι πολίτες, ιδιαίτερα νέοι, απέχουν από το μοναδικό ρόλο που τους ανέθεσε το πολιτικό σύστημα, δηλαδή να νομιμοποιούν κάποιους τρίτους στην εξουσία.
-Επίσης απαξιώνουν τους φορείς αυτής της λογικής του πολιτικού συστήματος, δηλαδή τα κόμματα.
Αυτή η προσέγγιση είναι συστημική.

Μια ενδο-συστημική προσέγγιση, δηλαδή με βάση την κυρίαρχη κομματική λογική, θα θέσει άλλα ζητήματα:
-ποιοι ήταν η κομματική ταυτότητα αυτών που απείχαν, λες και ο πολίτης είναι ιδιοκτησία των κομματων
-ποια κόμματα ωφελήθηκαν και ποια έχασαν από την αυξημένη αποχή, λες και αυτή ήταν η λογική του απέχοντος (δηλαδή ο πολίτης σκέφτηκε να απέχει ωστε να ωφεληθεί το άλφα κόμμα και να ζημιώσει το βήτα!!!)
Μια τρίτη προσέγγιση – ενδοσυστημική και αυτή - είναι η
κυνική/ολιγαρχική: τα κόμματα, ανεξάρτητα από το ποσοστό των συμμετεχόντων, πέτυχαν τους στόχους τους, δηλαδή να νομιμοποιηθουν στην εξουσία, έστω και με λιγότερη κοινωνική νιμιμοποίηση.Είναι η λογική του έγκυρου ψηφοδελτίου στην οποία βασίζεται η «ομαλή» λειτουργία του συστήματος. Αυτή η λογική είναι η πιο αντιδημοκρατική γιατί αδιαφορεί για το λόγο ύπαρξης της πολιτικής, δηλαδή την ύπαρξη της κοινωνίας.Και επικεντρώνεται στην εξουσία ανεξάρτητα από την κοινωνία. Αυτή είναι η εκφρασμένη λογική του πλέον αντιδημοκρατικού πολιτικού ανδρός στην κυπριακή κοινωνία, του Προέδρου του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδη. Μας είπε ο άνθρωπος ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αφού στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος εκλέγεται μόνο από το 50% των πολιτών!!!Αυτή η λογική προβλήθηκε και από στελέχη του κομμάτος του σε τηλεοπτικές συζητήσεις όπου προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τους απέχοντες από την ψηφοφορία και όχι τους εαυτούς τους όντες ιδιοκτήτες της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος!!! Δηλαδή ένας επιχειρηματίας που πωλεί ένα προϊόν, αν μείνει απούλητο, τότε ευθύνεται ο καταναλωτής που δεν το αγοράζει!!! Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν -και δυστυχώς πολίτες τους νομιμοποιούν - να εκπροσωπούν το κοινωνικό συμφέρον!!!

Και η συμμετοχή και η αποχή από την ψηφοφορία των ευρωεκλογών έχει καθαρά πολιτικό πρόσημο. Αξιολογείται ως προς τον σκοπό της, δηλαδή τη νομιμοποιητική βάση της ψήφου και όχι τις αρλουμπολογίες των κομμάτων. Και αν γίνεται συζήτηση, είναι γιατί περιορίστηκε σημαντικά η νομιμοποίηση των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος. Οι πολιτικοί –εκτός από τα παχύδερμα – βιώνουν σταδιακά ότι πολιτεύονται «εν κενώ». Τώρα ψάχνονται, αύριο θα κρύβονται.

Ευρωεκλογές: "Αν δεν ψηφίσεις εσύ, κάποιος άλλος θα ψηφίσει..." ή περί αποβλάκωσης

Εν όψει ευρωεκλογών η ΕΕ ετοίμασε μια ιστοσελίδα για ενημέρωση των πολιτών. Ανάμεσα στα άλλα προβάλλεται και ένα διαφημιστικό κείμενο που προτρέπει τους πολίτες να ψηφίσουν. Γιατί λοιπόν να ψηφίσουν οι πολίτες στις ευρωεκλογές;
«Αν δεν ψηφίσεις εσύ, κάποιος άλλος θα ψηφίσει και θα αποφασίσει ποιος θα σε εκπροσωπεί...».
Είναι αυτονόητο ότι κάποιοι θα ψηφίσουν. Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα ψηφίσουν οι υποψήφιοι τους εαυτούς τους, εκτός και αν ξεχαστούν. Τι μας λένε λοιπόν; Όταν εκλείψουν τα επιχειρήματα, οι εξουσιαστές προβάλλουν το αυτονόητο ως μια μέθοδο αποβλάκωσης και εξαπάτησης των πολιτών.
Ή διαφορετικά, όταν δεν έχεις επιχειρήματα για να πείσεις τους πολίτες να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία προβάλλοντας τεκμηριωμένες θέσεις για το κοινό καλό, τότε επιστρατεύεις τη διαφήμιση καλλιεργώντας τα πιο ταπεινά ένστικτα και αποθεώνοντας τη βλακεία.
«Αν δεν ψηφίσεις εσύ, κάποιος άλλος θα ψηφίσει...»
Εδώ προβάλλεται η ματαιότητα του να μην ψηφίσεις. Επομένως ασκείται ένας «δημοκρατικός» εκβιασμός να ψηφίσεις. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής.
Στη συνέχεια προβάλλεται ο ανταγωνισμός των πολιτών: γιατί να αποφασίσει ο άλλος και όχι και εσύ; Υποτίθεται ότι οι εκλογές γίνονται για το κοινό μας μέλλον το οποίο προωθείται ανταγωνιστικά και όχι συνεργατικά.
Φυσικά μια άλλη ανάγνωση λέει πως «είτε ψηφίσεις είτε δεν ψηφίσεις, κάποιοι θα εκλεγούν με ή χωρίς την ψήφο σου και θα αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα»!!! Και αφού δεν είναι αναγκαία η νομιμοποίησή τους από όλους τους πολίτες για να εκλεγούν , τότε εξίσου μάταιο είναι και το να ψηφίσεις!!!
Και η επωδός: «Αν δεν ψηφίσεις, λοιπόν, μην παραπονεθείς». Καλά, και αυτοί που θα ψηφίσουν, μετά τις εκλογές πού θα υποβάλουν το παράπονό τους;
Αλλά και η ιδεολογία των συντακτών είναι εκπληκτική: ποιος φταίει για τα κακώς κείμενα στην ΕΕ για τα οποία παραπονείται ο πολίτης; Φυσικά ο πολίτης, γιατί δεν ψήφισε!!! Ενώ αν ψήφιζε, τα παράπονα όλα θα εξαφανίζονταν ως διά μαγείας !!! Δε φτάνει που μας περιπαίζουν , θέλουν και να μας ενοχοποιήσουν για τα αδιέξοδά τους.

Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία της ΕΕ και τα ντόπια φερέφωνά της χρησιμοποιούν τα πιο φτηνά προπαγανδιστικά μέσα για να υφαρπάσουν την ψήφο των πολιτών, για να νομιμοποιηθούν στην εξουσία. Και μετά θα ξεχάσουν τους πολίτες, ως τις επόμενες εκλογές. Το πρόβλημα είναι γιατί οι πολίτες να τους νομιμοποιήσουν στην εξουσία;
Τι συγκεκριμένο έχουν να προτείνουν οι πολιτικοί και τα κόμματα που να βελτιώνει τη θέση του πολίτη στο ατομικό επίπεδο, στο κοινωνικοοικονομικό και το πολιτικό; Δηλαδή οι πολίτες θα είναι «ες αεί» καταναλωτές προσδοκιών και οι πολιτικοί επικαρπωτές πλούτου, προνομίων και εξουσίας;
Ή όπως υποστηρίζει ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο «Εγχειρίδιο βλακείας»:
«Και φυσικά ένα πρώτης τάξεως ηρεμιστικό των αμνών είναι η φενάκη της ψήφου.Μόνο που η επιλογή είναι προκαθορισμένη στο δίλημμα: κρύα ή ζεστά σκατά».

Ευρωκοινοβούλιο: από το φακέλωμα των πολιτών στον ολοκληρωτικό έλεγχο ή ποιος εκτρέφει το φασισμό

Στις 12 Δεκεμβρίου 2007 το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμά του υποστήριζε ότι στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας κουρελιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου σε συνθήκες έλλειψης διαφάνειας, δημοκρατικής λογοδοσίας και δικαστικού ελέγχου.
Το Ευρωκοινοβούλιο στις 17/12/2008, μετά από έκθεση του Ιταλού ευρωβουλευτή Giusto Catania, διαπίστωνε πως για την εφαρμογή των αντιτρομοκρατικών μέτρων στην Ευρώπη καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικότερα σε πολλές περιπτώσεις τα κράτη - μέλη αποδέχτηκαν την υποβάθμιση της ιδιωτικής ζωής , της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της απαγόρευσης των διακρίσεων.

Και ενώ οι ευρωβουλευτές καταγγέλλουν τα κράτη –μέλη ότι δεν αποδέχονται έλεγχο των πολιτικών και των πρακτικών τους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές «φροντίζουν» για την ομαλή παραβίασή τους.
Έτσι, στις 23 Απριλίου του 2009 εγκρίνουν την προώθηση νέων τρομο-μέτρων για πιο αποτελεσματικό φακέλωμα των πολιτών με κριτήριο τη φάτσα τους»!!!
Ακόμα οι κύριοι ευρω-βουλευτές , σύμφωνα με δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ( 7/5/2008 ) , αποφάσισαν νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τα δίκτυα ηλεκτρονικών υπηρεσιών και επικοινωνιών. Με το νέο πλαίσιο ουσιαστικά περιορίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο ή όπως σημειώνει η εφημερίδα στον τίτλο της «ευρωθηλιά στα δικαιώματα». Με πρόσχημα πάλι την ασφάλεια επιβάλλονται περιορισμοί στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των χρηστών.

Κοντά σε αυτά , τα ευρω-φασιστικά, και τα κόμματα στην Κύπρο έχουν την απαίτηση να πάρουν τους εκλογικούς καταλόγους από το κράτος παρά την αντίθετη άποψη της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και γιατί τα κόμματα να πάρουν τους εκλογικούς καταλόγους; Για να φακελώνουν τους πολίτες; Αν θέλουν ψήφους, να αποταθούν στον κάθε πολίτη προσωπικά ή με άλλο τρόπο μαζικής επικοινωνίας. Τα προσωπικά μου στοιχεία δε δικαιούνται να τα έχουν και να γράφουν δίπλα από το όνομά μου αν είμαι δικός τους ή όχι. Και να βάζουν και τα στελέχη τους να χαφιεδίζουν τους πολίτες.
Οι ευρω-ηγεμόνες και οι τοπικοί ηγεμόνες αγωνίζονται απεγνωσμένα να ελέγξουν με αστυνομικές και φασιστικές μεθόδους τους πολίτες τους. Γιατί αυτούς θεωρούν ότι είναι ο εχθρός τους. Με άμετρη υποκρισία και διγλωσσία «παίζουν» με την ελευθερία των πολιτών και από την άλλη ζητούν αναιδώς την ψήφο τους για να συνεχίσουν ανενόχλητοι το «θεάρεστο»έργο τους.
Ευρω-φασισμός είναι η προωθούμενη διαδικασία ολοκληρωτικού ελέγχου της ζωής των πολιτών με σημείο αιχμής τη σύγχρονη τεχνολογία από την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής βρίσκεται η δημοκρατική λογική για την οποία το κύριο ζητούμενο δεν είναι ο έλεγχος των πολιτών από την εξουσία αλλά ο έλεγχος της εξουσίας από τους πολίτες. Αν υπάρχουν υποψηφίοι που εισηγούνται τρόπους ελέγχου των ιδίων, των κομμάτων τους, του ευρωκοινοβουλίου από τους πολίτες, τότε ψηφίστε τους. Σε αντίθετη περίπτωση μη τους νομιμοποιήσετε στην εξουσία με την ψήφο σας για να σας υποδουλώσουν με ένα ολοκληρωτικό καθεστώς ελέγχου της ζωής σας. Αντισταθείτε.

Ευρωεκλογές: η επιλεκτική μνήμη των σοσιαλδημοκρατών ή άλλος ένας τρόπος υφαρπαγής της ψήφου

Ο Πρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου είναι κατηγορηματικός. Με προφορικές και γραπτές διακηρύξεις του στοχοποιεί τον αντίπαλο. Ποιος φταίει για την κρίση; Ο νεοφιλελευθερισμός, ο νεοσυντηρισμός, η ασύδοτη οικονομία της αγοράς, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Είναι γεγονός ότι εν όψει ευρωεκλογών τα κόμματα θα προβάλουν τις θέσεις τους για να αποσπάσουν την ψήφο των πολιτών. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί ο καθένας να συνθηματολογεί ή να κενολογεί και μάλιστα να θεωρεί πως λέει και κάτι σπουδαίο. Και τώρα , εν όψει εκλογών , να παπαγαλίζουν όλοι το στερεότυπο: «όλα για τον πολίτη»!!!
Ο νεοφιλελευθερισμός λοιπόν δεν ήρθε εξ ουρανού. Μπορεί να τον καταράζεται ο κ. Ομήρου σήμερα, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες συνήργησαν στην προώθησή του. Όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της λεγόμενης σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης κατεδαφίστηκαν συστηματικά και από τη δεξιά και από τη σοσιαλδημοκρατία. Όλες οι σοσιαλδημοκρατικές μεταπολεμικές κατακτήσεις ( πλήρης απασχόληση, κράτος πρόνοιας, δωρεάν υγεία και εκπαίδευση ) έχουν σε μεγάλο βαθμό αναιρεθεί και από τη σοσιαλδημοκρατία με πρωτεργάτη από το 1997 τον κ. Blair.


Αλλά οι Ελληνοκύπριοι σοσιαλδημοκράτες αντί να ψάχνουν στην Ευρώπη οράματα και διεξόδους, ας αναλογιστούν τα έργα και τις ημέρες τους στην Κύπρο. Ιδιαίτερα τη μεγάλη «ανθρωπιστική» κλοπή στο χρηματιστήριο το 1999. Είναι ένα συγκεκριμένο παράδειγμα της μεγάλης έγνοιας τους για τον πολίτη!!!
Εν όψει ευρωεκλογών οι πολιτικοί και τα κόμματα προσπαθούν με διάφορες κενολογίες – δεν έχουν προτάσεις ούτε οικονομικές ούτε πολιτικές για τον πολίτη – να υφαρπάσουν την ψήφο του πολίτη. Και θα τον ξαναθυμηθούν στις επόμενες εκλογές, μετά από πέντε χρόνια. Γι αυτό και ο πολίτης θα πρέπει να τους ευρω-μαυρίσει.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ
ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
ΕΥΡΩ-ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!

Εκείνοι ευρω-φακέλωμα και εμείς ευρω-μαύρισμα

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 27/4/2009 η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατία με νέα τρομο-μέτρα και πιο αποτελεσματικό φακέλωμα των πολιτών. Το δημοσίευμα αναφέρει και τα εξής:
«Σχέδιο φακελώματος κατά ομάδες, με κριτήριο τη... φάτσα των υπόπτων για... τρομοκρατική δράση, απεργάζεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, κόντρα στη νομολογία του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ενάντια σε κάθε έννοια προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων ελευθεριών.
Το γεγονός αποκαλύφθηκε αργά το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη διάρκεια συζήτησης και ψήφισης της έκθεσης της Αγγλίδας ευρωβουλευτού των Φιλελευθέρων Σαράχ Λούντορφ, που ασχολήθηκε με τις προς εφαρμογήν νέες μεθόδους φακελώματος, με βάση τις οποίες θα τυποποιούνται ως ύποπτες για «τρομοκρατικές» και εγκληματικές ενέργειες ομάδες προσώπων με βάση την εθνοτική ή φυλετική καταγωγή τους, τη συμπεριφορά τους, τις πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις τους και την κοινωνική δράση τους. Η νέα τεχνική θα βασίζεται στον προσδιορισμό των χαρακτηριστικών συγκεκριμένου τύπου ατόμου, με αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων των μυστικών υπηρεσιών της Ε.Ε. και με ταυτοποίηση του προσώπου του, ανάμεσα στη λίστα των «υπόπτων» που πιθανώς να έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά.»
Οι κύριοι ευρω-βολευτές αντί να στοχάζονται για το κοινό καλό των Ευρωπαίων, εφευρίσκουν μέτρα για να τους παρακολουθούν και να τους φακελώνουν συρρικνώνοντας την ελευθερία των πολιτών και με στόχο φυσικά να προστατεύσουν τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Τα κατορθώματά τους είνα απερίγραπτα μέχρι τώρα:

1.Συνεργασία με τη CIA έντεκα χωρών της Ευρώπης σε παράνομες ενέργειες για μεταφορά υπόπτων τρομοκρατίας (Καταγγελία Συμβουλίου της Ευρώπης τον Ιούνιο 2006 και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιανουάριο 2007).
2.Παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και ηλεκτρονικών επικοινωνιών (κινητό και σταθερό τηλέφωνο,SMS, e-mail,περιήγηση σε ιστοσελίδες ) .
3.Αποθήκευση από τους οργανισμούς τηλεπικοινωνιών των στοιχείων της επικοινωνίας που αφορούν τον αποστολέα , τον παραλήπτη, την ώρα, τη διάρκεια, το τόπο για διάστημα 6-24 μηνών. Το κόστος ,που είναι τεράστιο, επαφίεται στα κράτη –μέλη.
4.Ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών – μελών για μετακινήσεις οπαδών αθλητικών ομάδων καθώς και διαδηλωτών ( Άρθρο υπό συζήτηση της Σύμβασης Προυμ).
5.Ανταλλαγή βιομετρικών δεδομένων (DNA), δακτυλικών αποτυπωμάτων, πινακίδων κυκλοφορίας ευρωπαίων πολιτών μεταξύ των κρατών – μελών (Σύμβαση Προυμ)
6.Επιτρέπεται στις διωκτικές αρχές ενός κράτους – μέλους να εισέρχονται ελεύθερα στην επικράτεια του άλλου για σύλληψη και ανάκριση υπόπτων, ακόμα και αν δεν υπάρχει η σχετική άδεια από το τελευταίο.(Άρθρο υπό συζήτηση της Σύμβασης Προυμ).

Τώρα θα φακελώνουν με κριτήριο τη φάτσα οι άθλιοι ευρω-ολιγάρχες και με ρατσιστικά κριτήρια.
Πλησιάζουν και ευρω- εκλογές. Ευρω-μαυρίστε τους. Μην ψηφίσετε τους δήμιούς σας. Μην τους νομιμοποιήσετε στην εξουσία για να σας φακελώνουν. Μη γίνετε συνένοχοι στο έγκλημα τους σε βάρος των πολιτών, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Αν θέλετε φυσικά...

Ο κ. Γκόρντον Μπράουν και η προώθηση της λογοκρισίας στα ΜΜΕ για χάρη του "εθνικού συμφέροντος"!!!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ των Αθηνών στις 11/11/2008, η βρετανική κυβέρνηση προωθεί στη βουλη «εισήγηση νομοθεσίας, η οποία θα επιτρέπει στην κυβέρνηση να απαγορεύει στα ΜΜΕ να δημοσιεύουν ειδήσεις που κρίνεται ότι είναι ενάντια στο εθνικό συμφέρον». Δηλαδή αυτό που προωθεί η κυβέρνηση του κ. Μπράουν είναι λογοκρισία στα ΜΜΕ για χάρη του εθνικού συμφέροντος!!!

Τι σημαίνει ένας φορέας της εξουσίας –ο πρωθυπουργός της Βρετανίας - να επικαλείται το εθνικό συμφέρον στη λήψη μιας απόφασης ( λογοκρισία στα ΜΜΕ);

Σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος φορέας της εξουσίας του κράτους κατέχοντας την καθολική πολιτική αρμοδιότητα, λειτουργώντας δηλαδή και ως εντολοδόχος και ως εντολέας, ταυτίζει ετσιθελικά την έννοια του έθνους με την έννοια του κράτους. Αυθαίρετα καθορίζει το σκοπό της πολιτικής σε σχέση όχι με τη βούληση της κοινωνίας, αλλά με την οπτική του φορέα της εξουσίας για το συμφέρον του έθνους. Με αυτη ακριβώς την προσέγγιση το έθνος ιστορείται διά του κράτους.
Είναι γεγονός ότι οι φορείς της κρατικής εξουσίας διατυπώνουν διάφορες μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «δημοσίου, γενικού, εθνικού» συμφέροντος. Αυτό που μόνιμα αποσιωπούν, είναι το κοινωνικό συμφέρον, το συμφέρον του κοινού. Αυτό συμβαίνει γιατί τα πολιτικά συστήματα της νεοτερικότητας δεν είναι καν αντιπροσωπευτικά. Αν ήταν αντιπροσωπευτικά, τότε εντολέας θα ήταν το κοινωνικό σώμα και σε αυτό θα έπρεπε να αναφέρεται ο φορέας της εξουσίας. Επειδή το σύστημα είναι προ-αντιπροσωπευτικό, ο φορέας της εξουσίας νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί διάφορες νεφελώδεις έννοιες όπως το δημόσιο, το γενικό ή το εθνικό συμφέρον και να παρακάμπτει το κοινωνικό συμφέρον ή την κοινωνική βούληση. Γι αυτές τις νεφελώδεις έννοιες ο φορέας της εξουσίας μπορεί και λειτουργεί ως αυθεντικός εκφραστής, κάτι που δε θα μπορούσε να κάνει με το συμφέρον της κοινωνίας και τη δική της βούληση. Δηλαδή η επίκληση του εθνικού συμφέροντος είναι μια μέθοδος για παράκαμψη του κοινωνικού συμφέροντος ή της κοινωνικής βούλησης.
Με βάση το πιο πάνω σκεπτικό ο κ. Μπράουν εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του έθνους και εκφραστής της θέλησής του. Ή γενικεύοντας, θα πούμε ότι το κράτος, η πολιτική τάξη αντιπροσωπεύει το έθνος και όχι την κοινωνία. Δηλαδή απευθύνονται στην κοινωνία για να τους νομιμοποιήσει με την ψήφο της στην εξουσία του κράτους και στη συνέχεια, αυτονομούνται απέναντι στην κοινωνία γιατί εκπροσωπούν το έθνος!!! Και έτσι νομιμοποιούνται να παίρνουν αποφάσεις υπερ του έθνους αλλά και εναντίον της κοινωνίας!!!Αυτή είναι η λογική των πολιτικών συστημάτων της νεοτερικότητας.

Η προβολή της θέσης από την κυβέρνηση του κ. Μπράουν για την επιβολή λογοκρισίας στα ΜΜΕ για χάρη του εθνικού συμφέροντος είναι παραπλανητική στη διατύπωσή της. Ο κ. Μπράουν εξελέγη στην εξουσία από τα μέλη μιας συγκεκριμένης κοινωνίας και μόνο σε αυτή μπορεί να αναφέρεται. Δηλαδή ο κ. Μπράουν οφείλει να εξηγήσει στα μέλη της συγκεκριμένης κοινωνίας και όχι του έθνους, γιατί είναι προς το συμφέρον τους να μην ενημερώνονται για κάποια θέματα, γιατί η έλλειψη διαφάνειας είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας. Οφείλει να εξηγήσει από ποιον θα κινδυνεύει η κοινωνία, αν τα μέλη της γνωρίζουν. Υπάρχει μήπως ο κίνδυνος τα μέλη της κοινωνίας να στραφούν εναντίον του εαυτού τους; Και τι κατοχυρώνει ότι ο ίδιος ο κ. Μπράουν γνωρίζοντας μόνο αυτός, δε θα εξυπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα αλλά το συμφέρον της κοινωνίας που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί;

Η επίκληση λοιπόν από τον κ. Μπράουν και από τον όποιο «Μπράουν» του λεγόμενου εθνικού συμφέροντος έχει ως στόχο την αυτονόμηση της εξουσίας έναντι της κοινωνίας, την περιθωριοποίηση της κοινωνίας και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Η επιβολή δε λογοκρισίας στα ΜΜΕ για χάρη του λεγόμενου εθνικού συμφέροντος υποδηλώνει απλώς την ανάγκη της ολιγαρχίας στον παρόντα χρόνο, η κοινωνία να μην ενημερώνεται για κάποια θέματα. Και ο λόγος είναι γιατί η ενημέρωσή της, θα προκαλέσει και την αντίδρασή της. Γι αυτό και οι φορείς της εξουσίας επιλέγουν το δρόμο της αδιαφάνειας ή και του σκοταδισμού.

Στη Βρετανία, με επίκληση της τρομοκρατίας έχει στηθεί το μεγαλύτερο σύστημα επιτήρησης των πολιτών σε βαθμό που οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαμαρτύρονται για καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων.
Τώρα με την επίκληση του εθνικού συμφέροντος η κυβέρνηση θέλει να ελέγξει την πληροφόρηση του πολίτη. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως προετοιμάζεται το κλίμα για λήψη επώδυνων αποφάσεων σε βάρος των πολίτων ή υπέρ κάποιων άλλων, πράγμα για το οποίο είναι αναγκαία η συσκότιση ή η παραπληρόφορηση του πολίτη.
Όταν ακούεις την κρατική εξουσία να μιλα για «εθνικό συμφέρον» , τότε σημαίνει ότι κάτι ετοιμάζει εν αγνοία ή σε βάρος της κοινωνίας. Δηλαδή η επίκληση του εθνικού συμφέροντος από την κρατική εξουσία είναι ένα παραμύθι για τους αφελείς.

Το ιρλανδικό όχι στην ευρωσυνθήκη: πολιτικές ευαισθησίες και αναισθησίες

Το όχι των Ιρλανδών πολιτών στην ευρωσυνθήκη με δημοψήφισμα ανέδειξε το δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε..
Η πολιτική τάξη της ΕΕ αποφάσισε να κρατήσει τους ευρωπαίους πολίτες σε άγνοια, ώστε μη γνωρίζοντας να μην μπορούν και να αντιδράσουν. Η πολιτική της άγνοιας είναι ταυτισμένη με τον σκοταδισμό αλλά και με ολιγαρχικές αντιλήψεις. Οι ειδικοί ξέρουν, αυτοί θα αποφασίσουν για μας χωρίς εμάς, μόνο για το καλό μας!!! Ο αμαθής όχλος πρέπει να παραμείνει στη θέση του και να μην ασχολείται με θέματα υψηλής πολιτικής!!! Εκφραστές αυτών των αντιλήψεων στην Κύπρο είναι ο Υπουργός των Εξωτερικών και ο ΔΗΣΥ.
Ο αμαθής όχλος λοιπόν θα πρέπει να περιθωριοποιηθεί. Γι αυτό η κύρωση της ευρωσυνθήκης θα γινόταν από τα κρατικά κοινοβούλια. Η έμμεση νομιμοποίηση με τυπικές και συνοπτικές διαδικασίες είχε επιλεγεί, αφού ο συσχετισμός των δυνάμεων στο συγκεκριμένο χρόνο ευνοούσε την πολιτική τάξη της ΕΕ. Έτσι η λεγόμενη κύρωση της ευρωσυνθήκης συνιστούσε όχι επιλογή αλλά ένα προαναγγελθέν «ναι»!!!
Φυσικά την ίδια στιγμή που τα κρατικά κοινοβούλια νομιμοποιούν τη σύνθηκη, απο – νομιμοποιούν την ίδια την ύπαρξή τους. Δηλαδή παίρνουν διαζύγιο από τους πολίτες και ως εκ τούτου, δε νομιμοποιούνται να θεωρούνται όργανα λαϊκής κυριαρχίας !!!
Η πολιτική τάξη της ΕΕ σφυρίζει αδιάφορα. Αντί του προβληματισμού για το ιρλανδικό όχι, αποφασίστηκε να συνεχιστεί η διαδικασία επικύρωσης της ευρωσυνθήκης. Ποιο είναι το μήνυμα; Οι Ιρλανδοί πολίτες δικαιούνταν να ψηφίσουν, φτάνει η θέση τους να ταιριάζει με τη θέση των Βρυξελλών. Δηλαδή είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν μόνο ναι. Διαφορετικά η θέση τους δεν λαμβάνεται υπόψη και η διαδικασία συνεχίζεται!!! Αυτή η αντίληψη εκφράστηκε στην Κύπρο από τα κόμματα ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ. Το ΑΚΕΛ και οι Οικολόγοι επέδειξαν περισσότερη ευαισθησία, αν και το ΑΚΕΛ δεν απέφυγε τη μικροπολιτική.
Όσο για το αστείο επιχείρημα πως δεν μπορούν οι Ιρλανδοί να καθορίσουν από μόνοι τους την τύχη 500 εκατομμ. Ευρωπαίων, η απάντηση είναι απλή: ας ερωτηθούν τα 500 εκατ. Ευρωπαίοι!!!

Η απόφαση της Ε.Ε. για το 65ωρο και η ΠΕΟ

Στη γνωστή απόφαση των Υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας , όπως είναι γνωστό, οι Υπουργοί της Ελλάδας και της Κύπρου τήρησαν αποχή.
Στα κυπριακά ΜΜΕ το θέμα έτυχε περιορισμένης προβολής σε αντίθεση με τα ελλαδικά ΜΜΕ. Σε σχέση με τις αντιδράσεις υπήρξαν δύο τοποθετήσεις στην Κύπρο, μια από τη ΣΕΚ και μια από την ΠΕΟ, με τις οποίες εξέφραζαν την αντίθεσή τους.
Ενδιαφέρον έχει η ανακοίνωση της ΠΕΟ η οποία αναφέρει: « σημειώνει με ικανοποίηση την υπεύθυνη στάση που κράτησε η κυπριακή κυβέρνηση και το Υπουργείο Εργασίας διατυπώνοντας τη διαφωνία της χώρας μας» !!!
Η Υπουργός Εργασίας , αν δεν κατάλαβε η ΠΕΟ, δεν καταψήφισε την πρόταση εφ΄ όσο μάλιστα διαφωνούσε. Απλώς τήρησε αποχή και η στάση της είναι αδικαιολόγητη στην επαίσχυντη απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών. Η αποχή δεν είναι διαφωνία αλλά μια μορφή συναίνεσης. Επομένως η ΠΕΟ να σταματήσει την παραπληροφόρηση των εργαζομένων στα πλαίσια της διατεταγμένης υπηρεσίας της για στήριξη της κυβέρνησης. Η αποστολή της δεν είναι η χειραγώγηση των εργαζομένων για στήριξη της όποιας κυβέρνησης αλλά ο αγώνας για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής.
Στην Ελλάδα η στάση της Υπουργού Φ, Πετραλιά για αποχή χαρακτηρίστηκε ως «ανώδυνη», «απαράδεκτη και υποκριτική».
Οι συγκρίσεις είναι εύκολες για το πώς τα ΜΜΕ και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις χειραγωγούν τους εργαζόμενους στην Κύπρο.

Μαθήματα δημοκρατίας από τους Ιρλανδούς πολίτες

Πριν τρία χρόνια οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί πολίτες απέρριψαν με δημοψήφισμα την πρόταση για το ευρω-σύνταγμα.
Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μαζί με τους εκπροσώπους της ολιγαρχικής πολιτικής τάξης κάθισαν και μηχανεύτηκαν με ποιο τρόπο θα περάσουν το ευρω-σύνταγμα. Η λύση που μηχανεύτηκαν ήταν εκπληκτική και φανερώνει τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της Ε.Ε.. Άλλαξαν λοιπόν το όνομα και τη βάπτισαν τώρα «ευρω-συνθήκη». Στη συνεχεία αποφάσισαν να περάσουν τη συνθήκη από τα ελεγχόμενα κοινοβούλια. Ακόμα να κρατήσουν τους πολίτες σε άγνοια ώστε μη γνωρίζοντας να μην αντιδράσουν!!!
Οι μόνοι πολίτες που κατόρθωσαν να διασώσουν τη δημοκρατική διαδικασία ακυρώνοντας ταυτόχρονα τους ποικιλώνυμους ολιγάρχες, που μοναδική τους έγνοια είναι η περιθωριοποίηση των πολιτών, είναι οι Ιρλανδοί πολίτες.
Οι Ιρλανδοί πολίτες , ενάντια στις μεθοδεύσεις της πολιτικής τάξης στην Ε.Ε., απαίτησαν και πέτυχαν να αποφασίσουν οι ίδιοι με δημοψήφισμα για την αποδοχή ή απόρριψη της ευρω – συνθήκης και όχι με συνοπτικές διαδικασίες το κοινοβούλιο. Είτε την αποδέχονταν είτε την απέρριπταν οι Ιρλανδοί, έδωσαν ένα μάθημα δημοκρατίας σε όλους του Ευρωπαίους. Τελικά την απέρριψαν γι αυτό ακριβώς και αξίζουν πολλαπλάσιου σεβασμού.
Όσο για τους μετριοτάτους ηγετίσκους της Ε.Ε. ψελλίζουν πανικόβλητοι διάφορα ακατανόητα. Όπως ότι οι Ιρλανδοί είναι λιγότερο από το 1% του πληθυσμού της Ε.Ε. και δεν μπορούν να καθορίζουν την τύχη του πληθυσμού της Ε.Ε., που ανέρχεται στα 490 εκατομ. !!! Σε τέτοια ανόητα επιχειρήματα υπάρχουν άπειρα σοβαρά αντεπιχειρήματα!!!Πρώτον, κανένας δε ρώτησε τα 490 εκατομ. Ευρωπαίους. Δεύτερο, αριθμητικά οι Ιρλανδοί που απέρριψαν τη συνθήκη είναι πολύ περισσότεροι από όλα τα μέλη των εθνικών κοινοβουλίων που αποδέχτηκαν τη συνθήκη. Και τρίτο και πιο σημανικό, όπως έδειξαν τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία, Ολλανδία και Ιρλανδία , τα κοινοβούλια δεν αντιπροσωπεύουν τους πολίτες, η βουλή δεν είναι όργανο λαϊκής κυριαρχίας!!!
Κοντολογής, όσοι επιθυμούν την πρόοδο της Ε.Ε., ας δημιουργήσουν μια πολιτεία που θα προάγει τα συμφέροντα των πολιτών της και όχι της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.

Ευρωπαϊκή Ένωση: εργασία ως 65 ώρες εβδομαδιαίως!!!

Οι Υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ συμφώνησαν στις 10/6/2008 να ανοίξουν ένα παράθυρο για αύξηση των ωρών εργασίας ως και 65 την εβδομάδα και παρά την αντίδραση των συνδικάτων.
Στον παρόντα χρόνο η απόφαση εξυπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρήσεων και εντάσσεται στη λογική της λεγόμενης ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Οι επιχειρήσεις δεν αρκούνται στο να καρπωθούν το κέρδος από την ανάπτυξη της τεχνολογίας η οποία λογικά θα έπρεπε να καλυτερεύει τις συνθήκες εργασίας και την ποιότητα ζωής των μισθωτών. Δεν αρκούνται στην υπερεκμετάλλευση των οικονομικών μεταναστών. Δεν αρκούνται στην υπερπροσφορά εργασίας και στην ανεργία, ιδιαίτερα των νέων. Απαιτούν οι άνθρωποι να δουλεύουν όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο και να αμείβονται με όσο το δυνατό λιγότερα χρήματα. Αυτή η λογική υποβαθμίζει τον άνθρωπο αφού τον εξανδραποδίζει, τον κάνει δούλο.
Η Υπουργός Εργασίας της Κύπρου τήρησε αποχή από την ψηφοφορία. Αντί η κ. Σωτηρούλλα Χαραλάμπους να καταψηφίσει την πρόταση, επέλεξε την ανώδυνη στάση της αποχής διευκολύνοντας έτσι την ψήφιση της.
Φυσικά η κ. Χαραλάμπους και ο κ. Χριστόφιας άλλα μας έλεγαν προεκλογικά. Το προεκλογικό πρόγραμμα διακυβέρνησης του Δ. Χριστόφια αναφέρει: « Μείωση του εργάσιμου χρόνου χωρίς μείωση απολαβών ως μέσο για αύξηση της απασχόλησης»!!! Έτσι και στην περίπτωση Χριστόφια επαληθεύεται το δόγμα των πολιτικών στην Κύπρο: άλλα λέμε προεκλογικά και άλλα πράττουμε μετεκλογικά!!! Αυτό όμως συνιστά εξαπάτηση των πολιτών και απόδειξη της αναξιοπιστίας του συγκεκριμένου πολιτικού.

Η Συνθήκη της Λισσαβόνας και η αντιδημοκρατική νοοτροπία της κυβέρνησης Χριστόφια!!!

Ο Υπ. Εξωτερικών Μ. Κυπριανού ανέφερε στη Βουλή στις 22/5/2008 ότι η κυβέρνηση δεν έχει ετοιμάσει ειδικό πρόγραμμα για ενημέρωση των πολιτών αναφορικά με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας.Πρόσθεσε ακόμα ότι δεν κρίθηκε αναγκαία η ενημέρωση γιατί κυρίως αφορά διοικητικά θέματα και δεν επηρέαζει άμεσα τους πολίτες!!!
Αυτή είναι η προσέγγιση της «αριστερής» κυβέρνησης Χριστόφια. Βάση της είναι η άγνοια του πολίτη, δηλαδή η περιθωριοποίηση του πολίτη. Πιο αντιδραστικές λογικές δε γνώρισε ο τόπος. Λογικές που πηγάζουν από τους αντιδραστικούς κύκλους της Ε.Ε.. Ο αρχιτέκτονας του «Ευρωσυντάγματος» ντ΄Εσταίν δήλωσε κυνικά: «Η κοινή γνώμη πρέπει να οδηγηθεί, χωρίς να το γνωρίζει, στην υιοθέτηση των προτάσεων που δεν τολμούμε να τις παρουσιάσουμε με άμεσο τρόπο». Εισηγείται ο άνθρωπος την εξαπάτηση των ευρωπαίων πολιτών και αυτό ακολουθεί και η κυβέρνηση Χριστόφια!!!
Φυσικά η συνέπεια και η αξιοπιστία της κυβέρνησης δεν έχει όρια. Στις 11/4/2008 είχε ενημερώσει τη βουλή ότι ανεξάρτητα από τη συζήτηση του θέματος στη Βουλή η κυβέρνηση θα ενημερώσει τους πολίτες !!! Πότε θα μας ενημερώσετε δηλαδή; Μετά την κύρωση του Συντάγματος από τη Βουλή; Αυτή είναι η δημοκρατική σας ευαισθησία; Η αποθέωση ολιγαρχικών πρακτικών και λογικών μεγαλουργεί και στην Κύπρο και στην Ευρώπη.
Μόνο οι ηλίθιοι δεν οργίζονται με αυτή την προσβλητική αντιμετώπιση της κυβέρνησης είτε αριστεροί είτε δεξιοί είτε κεντρώοι. Εξάλλου η ηλιθιότητα δεν έχει χρώμα!!!
Άντε τώρα, να ζητήσει και δημοψήφισμα!!! Θα σε μαστιγώσουν οι «δημοκράτες» στην πλατεία Ελευθερίας!!!