Βρετανία: καθολική επιτήρηση των πολιτών και η ανακάλυψη των εν δυνάμει παιδιών - τρομοκρατών ή η αναβίωση του μεσαίωνα

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία , όπως είναι γνωστό, πρωτοστατούν στον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Με επίκληση της δήθεν ασφάλειας των πολιτών άρχισαν να συρρικνώνουν τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών με ποικίλα συστήματα παρακολούθησης.
Η έννοια της πρόληψης έγινε «το ευαγγέλιο» της διεθνούς ηγεμονίας:
-προληπτικός πόλεμος
-προληπτικός θάνατος
-προληπτικές συλλήψεις
-προληπτικά βασανιστήρια
-προληπτικές παρακολουθήσεις
Η πρόληψη στο όνομα της ασφάλειας τέθηκε πιο ψηλά από την ανθρώπινη ύπαρξη. Ή η ανθρώπινη ύπαρξη είναι υποδιέστερη από την ασφάλεια της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Στα πιο πάνω πλαίσια εισάγεται η καθολική επιτήρηση των πολιτών της ΕΕ, ο χαφιεδισμός, το φακέλωμα, η αστυνόμευση σε βάρος της ατομικής ελευθερίας των πολιτών. Όλοι οι πολίτες θεωρούνται ύποπτοι και γι αυτό όλοι επιτηρούνται.
Στην Ευρώπη, η Βρετανία σέρνει το χορό της πρόληψης με πληθώρα αποτυχημένων προγραμμάτων. Και αφού τα αποτυχημένα της προγράμματα σε βάρος της ανθρώπινης ελευθέριας, τα αναγορεύσει σε πετυχημένα, τα μεταπωλεί στις άλλες χώρες στα πλαίσια της εναρμόνισης, με το αζημίωτο φυσικά.
Σε αυτά τα πλαίσια, η κυβέρνηση του αυτοαποκαλούμενου σοσιαλιστή Μπλερ αποφάσισε το Μάρτιο του 2007 να προωθήσει νέα προληπτικά προγράμματα. Ανάμεσα στα άλλα ήταν και ένα πρόγραμμα πρόληψης της εγκληματικότητας των παιδιών.Δηλαδή θα έθεταν τα μικρά παιδιά υπό στενή παρακολούθηση από την ημέρα της γέννησής τους για να διαπιστώσουν ποια έχουν «ροπή προς το έγκλημα»!!!
Το πρόγραμμα λοιπόν αυτό εφαρμόστηκε και σύμφωνα με την «Ιντιπέντεντ» 200 παιδιά - ορισμένα από αυτά είναι μικρότερα των 13 χρόνων – βρίσκονται στο στόχαστρο των βρετανικών αρχών γιατί θεωρούνται από την αστυνομία εν δυνάμει τρομοκράτες!!! Δηλαδή αυτά τα παιδιά , λένε, έχουν αναπτύξει αποκλίνουσα συμπεριφορά με εξτρεμιστικές τάσεις.
Ο ολοκληρωτισμός δεν γεννάται εκ του μηδενός. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις προώθησαν και οι πολίτες αποδέχτηκαν τη λογική πως όλοι παρακολουθούνται ,όλοι είναι εν δυνάμεις υποψήφιοι τρομοκράτες και προληπτικά συλλαμβάνονται οι ύποπτοι, έστω και αν δεν υπάρχουν αποδείξεις. Αυτή τη βάρβαρη λογική των ηγεμόνων θα κληθούν να την πληρώσουν τα παιδιά. Όλα θα παρακολουθούνται για να ανακαλύψουν το εν δυνάμει τρομοκράτη!!! Και φυσικά είναι καλά γνωστό ποια παιδιά θα παρακολουθούνται. Και είναι καλά γνωστό ότι θα λειτουργήσει η αυοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Αθώα παιδιά θα στιγματίζονται από τα 13 τους χρόνια και τελικά αντί να υποβοηθηθούν, θα τα εξωθούν σε αυτό που υποτίθεται ότι προσπαθούν να προλάβουν.
Φυσικά απέναντι στη βαρβαρότητα των διεθνών και των τοπικών ηγεμόνων που προσπαθούν να αλυσοδέσουν τους λαούς για να προστατεύσουν την εξουσία και τον πλούτο των λίγων, υπάρχουν και οι έντιμες φωνές που αντιστέκονται:
Ο νομπελίστας συγγραφέας Γκίντερ Γκρας τονίζει σε συνέντευξή του (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 30/12/2002): «Δεν πρέπει να υποτιμούμε την κύρια αιτία της
τρομοκρατίας, που είναι η συγκλονιστική ανισότητα".
Ο Νόαμ Τσόμσκι (Εξουσία και τρομοκρατία, Εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2003) γράφει:
«Εάν δεν μας νοιάζει για το αν θα συμβούν και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις, τότε, εντάξει, μπορούμε να αγνοήσουμε τις αιτίες τους. Αν ενδιαφερόμαστε να τις εμποδίσουμε, πρέπει οπωσδήποτε να αναζητήσουμε αυτές τις αιτίες".
Ο συγγραφέας Μ. Πλωρίτης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (25/12/2005) επισημαίνει: « Με τη δικαιολογία της άμυνας κατά της τρομοκρατίας, όχι μόνο οι ΗΠΑ του Μπους αλλά και η Ευρώπη υιοθετεί μέτρα – μυστικές παρακολουθήσεις, φακελώματα κλπ.-που αναιρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ίδια την ουσία της ελεύθερης δημοκρατίας».
«Ο φόβος για την τρομοκρατία δημιουργεί ένα παγκόσμιο άτυπο και άνομο καθεστώς, όπου η διεκδίκηση της ελευθερίας δεν θα είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη αλλά τεκμήριο ή ένδειξη ενοχής. Και σ΄ένα τέτοιο καθεστώς, ακόμα και οι φανταστικές ενδείξεις θ΄αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις»
Ο Καθηγητής Τ. Φωτόπουλος σε άρθρο του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (23/7/2005) σημειώνει: «Φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ελίτ εκμεταλλεύονται παρόμοιες ενέργειες για να ισχυροποιήσουν ακόμη περισσότερο τον έλεγχο των πληθυσμών τους με τους διάφορους τρομονόμους κλπ., με τους οποίους χτυπούν κάθε εσωτερική αντίσταση στη Νέα Τάξη».
Ο Καθηγητής Νομικής του Α.Π.Θ. Νίκος Παρασκευόπουλος (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 17/5/2006) επισημαίνει: «Οι παρακολουθήσεις αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου κράτους ασφάλειας. Βασικός στόχος της πανεποπτικής εποπτείας είναι ο καθένας, οι πληθυσμοί στο σύνολό τους, ενώ ο έλεγχος της τρομοκρατίας συνιστά μόνο μία ενδεχόμενη παράπλευρη ωφέλεια».

Παρεπιπτόντως, τόσο η κυβέρνηση Τ. Παπαδοπούλου όσο και η κυβέρνηση Χριστόφια συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και σε βάρος, εννοείται, της ελευθερίας των πολιτών!!!

Γράμμα με αποδέκτη

Αν γράφω αυτό το γράμμα, είναι γιατί δεν είχα την ευκαιρία ή δε θέλησα να σου πω αυτά που η σχολική καθημερινότητα ακυρώνει. Αν γράφω λοιπόν αυτό το γράμμα, είναι γιατί ξέρω πως κάποιος θα το διαβάσει. Μακριά από τελετουργίες και θεατρινισμούς, με προκαθορισμένους ρόλους και εσένα στο ρόλο του κομπάρσου. Εκεί όπου σε «έταξαν» χωρίς να σε ρωτήσουν.
Πρώτιστα θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που δε συμμορφώθηκες σε ένα κόσμο που κάποιοι άλλοι διαμόρφωσαν, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να σου εξηγήσουν. Να σε ρωτήσουν, πάει πολύ!!! Δεν αρμόζει στις ποικίλες ανώνυμες και επώνυμες ιεραρχίες που σε καταδυναστεύουν. Αυτοί ξέρουν, αυτοί αποφασίζουν και ...εσύ; Ένα πιόνι; Ένα άδειο δοχείο;
Σε ευχαριστώ επίσης που δεν παραμορφώθηκες. Κράτησες με νύχια και με δόντια το αληθινό σου πρόσωπο. Και μας πέταξες κατάμουτρα με όση δύναμη έβγαινε από μέσα σου: «Εγώ θα παραμείνω άνθρωπος».
Θα ήθελα ακόμα να σου πω, πως σε θαυμάζω. Γιατί διαφύλαξες με αποφασιστικότητα την ελευθερία σου. Δηλαδή την αυτοκαθοριστική σου δυνατότητα. Και αν σε κάποιες στιγμές «συμβιβάστηκες», το έκανες γιατί ήσουν πιο ώριμος από τους «ώριμους». Στην εθελοδουλία προέβαλες αταλάντευτα την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου.
Ξέρω πως συχνά πληγώθηκες από τις επικρίσεις των πιο μεγάλων , των πιο «σοφών». Κουνούσαν απαξιωτικά το κεφάλι όταν τους έλεγες πως «ο κόσμος τους έχει πεθάνει, είναι νεκρός. Και η ιστορία δε γυρίζει πίσω». Δε σε άκουσαν, όταν εσύ κραύγαζες ζητώντας ένα στήριγμα ή μια διέξοδο. Με τη σιωπή τους θα φτιάξετε τον κόσμο σας. Ένα καλύτερο κόσμο για σας και για όλους. Με όνειρα, πολλά όνειρα. Και με τη γνώση ότι τα όνειρα δεν πεθαίνουν. Όσοι αποπειράθηκαν να τα δολοφονήσουν, απονεκρώθηκαν οι ίδιοι πνευματικά.
Αν πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη για κάτι, είναι που δε σε βοήθησα να αναπτύξεις την υπευθυνότητά σου. Δηλαδή προσπάθησα, αλλά απέτυχα. Βλέπεις είναι και οι άνωθεν εντολές που πρέπει να εκτελούνται, είναι και αυτός ο άκρατος ανταγωνισμός που ακυρώνει την έννοια της συλλογικής ευθύνης, είναι και κείνο το σύνθημα «καλός μαθητής ο υπάκουος μαθητής». Είναι έξω από την κυρίαρχη λογική η αποδοχή της θέσης ότι «ο ελεύθερος άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος άνθρωπος». Το ξέρεις.
Όλη η ζωή του ανθρώπου είναι ένας αγώνας για την ατομική, κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Η παιδεία είναι στήριγμα αυτού του αγώνα. Καλά, «εσύ ωρίμασες νωρίς». Σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες. Έτσι μπόρεσα και γω να συμβάλω ελάχιστα στη δημιουργία μιας ανθρώπινης σχέσης, σε μια «πράξη ελευθερίας».
Τώρα πια, χωρίς τους καταναγκασμούς και τις υποκρισίες, είσαι στην αφετηρία μιας άλλης πορείας. Ως ελεύθερη οντότητα θέλω να ξέρεις πως είμαστε εδώ.

«Χωρίς ψεγάδι» το εξεταστικό δοκίμιο των Νέων Ελληνικών!!!

Η Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Κυπρίων Φιλολόγων βγήκε στις τηλεοράσεις στις 26/5/2008 και μας διαβεβαίωσε ότι «στο εξεταστικό δοκίμιο των Νέων Ελληνικών δεν υπήρχε ούτε ένα ψεγάδι». Τα ΜΜΕ μετά την κατηγορηματική δήλωση της ειδικού σιώπησαν !!! Ούτε μια εφημερίδα δεν έχει ένα συνεργάτη για αξιολόγηση ενός δοκιμίου!!! Και φυσικά ο κόσμος κοιμάται ήσυχος.

Το αψεγάδιαστο εξεταστικό δοκίμιο είχε την ακόλουθη έκθεση: «Σε άρθρο σου που θα δημοσιευτεί σε τοπική εφημερίδα, να παρουσιάσεις τους κινδύνους που εγκυμονεί για την ελευθερία του σύγχρονου ανθρώπου η διαφήμιση αλλά και να διερευνήσεις τη δυνατότητα συμβολής της στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων κοινωνικών προβλημάτων».

Το άρθρο αφορμάται από ένα επικαιρικό γεγονός. Ποιο είναι αυτό;
Το άρθρο – όχι η επιστολή – απαιτεί ένα τίτλο ώστε το κείμενο να έχει μια συνοχή. Με βάση τα ζητούμενα ποιος τίτλος ταιριάζει στο άρθρο αυτό;
Ζητάτε από τους μαθητές να διερευνήσουν, δηλαδή να εξετάσουν λεπτομερώς όλες τις πτυχές του ζητήματος σε ένα όριο 250 λέξεων!!! Έλεος κύριοι!!!
Και φυσικά αφού διερευνήσουν το ζήτημα , αυτό που αναμένετε, ως αποτέλεσμα της διερεύνησης , είναι την αποδοχή της θέσης ότι η συμβολή της διαφήμισης είναι θετική!!! Αν αυτό είναι το ζητούμενο, γιατί δεν ζητήσατε «τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να συμβάλει η διαφήμιση...» και χρησιμοποιείτε πομπώδεις φράσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο;
Το εξεταστικό δοκίμιο δεν ήταν αψεγάδιαστο. Έχει και άλλες αδυναμίες είτε σας αρέσει είτε όχι!!!

Απουσίες των μαθητών και δημοσιογραφική δεοντολογία

Η δημοσιογράφος Χρ. Κυριακίδου της εφ. «Ο Φιλελεύθερος» έκανε θέμα (13/5/2008) μια εγκύκλιο της Διευθύντριας Μέσης Εκπαίδευσης με τίτλο «Μηδενική ανοχή σε μαθητές» και περιεχόμενο τις οδηγίες της για τις απουσίες και τους πανηγυρισμούς των τελειοφοίτων.
Στη συνέχεια, με δύο δημοσιεύματά της στις 20 και 23 Μαίου μας πληροφορεί ότι έχουν περιοριστεί αισθητά οι απουσίες των τελειόφοιτων μαθητών και ότι τα πράγματα καλυτερεύουν!!! Και όλα αυτά χάρη σε μια απλή εγκύκλιο!!!Φανταστείτε να έστελλε εγκυκλίους πιο συχνά.Δεν θα απουσίαζε κανένας από το σχολείο.
Και πώς διαπιστώθηκε ότι "καλυτερεύουν τα πράγματα"; Οι πηγές της είδησής της ήταν κάποιοι διευθυντές και δυο καθηγητές!!!
Έλεος κ. Κυριακίδου. Αν ήθελες να διερευνήσεις το θέμα, θα μπορούσε να ζητήσεις συγκριτικά στατιστικά στοιχεία για να έχεις δεδομένα, πριν βγάλεις την είδηση. Δεν μπορείς να περνάς μηνύματα στην κοινωνία ότι «καλυτερεύουν τα πράγματα» χωρίς τεκμηρίωση.
Υπάρχει και κάτι που λέγεται δημοσιογραφική δεοντολογία και επιβάλλει περισσότερο σεβασμό στον αναγνώστη.

Τα ασήμαντα για τον Υπουργό Παιδείας και τα σημαντικά για τους πολίτες

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα " O Φιλελεύθερος" στις 18/5/2008 ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού προσπάθησε να μας πείσει ότι το θέμα εισδοχής φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ήταν , από τη μια , σύγκρουση Πανεπιστημίου – ΟΕΛΜΕΚ και από την άλλη, ένα όχι και τόσο σημαντικό θέμα.
Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν το πανεπιστήμιο , δύο μήνες πριν τις τελικές εξετάσεις των μαθητών και χωρίς να προηγηθεί κοινωνικός διάλογος ή καμία μελέτη ή τεκμηρίωση, αποφάσισε να διαφοροποιήσει το σύστημα εισδοχής φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Πέρα από τη διαδικασία που ήταν πρόκληση για κάθε δημοκρατικό πολίτη, επί της ουσίας επέφερε μια σημαντική αλλαγή: καταργούσε την ενιαία εξέταση όλων των μαθητών ανεξάρτητα από το σύστημα εκπαίδευσης που είχαν ακολουθήσει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στη θέση της υιοθετούσε μια νέα λογική: κάθε μαθητής μπορεί να διεκδικήσει θέση στο Πανεπιστήμιο Κύπρου με κριτήριο τον τίτλο που παρέχει το σύστημα εκπαίδευσης που επέλεξε στη δευτεροβαθμία εκπαίδευση. Και για να κατοχυρωθεί αυτό, εισάγεται η λογική της ποσόστωσης στη θέση της ενιαίας εξέτασης. Αυτή η νέα προσέγγιση απαιτεί σοβαρή μελέτη και τεκμηρίωση ώστε η κοινωνία να έχει πειστικές απαντήσεις σε κάθε απορία, κάτι που δεν έγινε. Και σε κάθε περίπτωση αυτή η νέα προσέγγιση είναι πολύ σοβαρή ως προς τις συνέπειές της: κοινωνικές , οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές.
Από την πρώτη στιγμή το θέμα ήταν μείζον. Και απέκτησε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν όλοι αντελήφθηκαν ότι δεν ήταν ένα «γινάτι» του πανεπιστημίου στα πλαίσια της δήθεν αυτονομίας τους. Εννοώ ότι από τη μια η κυβέρνηση και από την άλλη ο ΔΗΣΥ ουσιαστικά στήριζαν την απόφαση του πανεπιστημίου χρησιμοποιώντας διάφορους νεφελώδεις όρους όπως αυτονομία, εκσυγχρονισμός, εξευρωπαϊσμός, κοινωνική δικαιοσύνη. Δηλαδή και οι φορείς της εξουσίας συναινούσαν με την απόφαση του πανεπιστημίου χωρίς να δικαιολογούν τη θέση τους.
Εξίσου αιφνιδιαστικά, λοιπόν, στις 9/5/2008 ανακοινώθηκε στον τύπο ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου παραχωρεί 35 θέσεις σε Τουρκοκύπριους. Συμφωνώ με τη φοίτηση Τουρκοκυπρίων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Γιατί η απόφαση του Πανεπιστημίου υλοποιούσε το προεκλογικό πρόγραμμα του Προέδρου Χριστόφια το οποίο αναφέρει κατά λεξη:"Υιοθέτηση πρακτικών μέτρων που θα διευκολύνουν τη φοίτηση Τουρκοκυπρίων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου". Δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση το Πανεπιστήμιο λειτούργησε με βάση την αυτονομία του ή εκτελούσε εντολές της εκτελεστικής εξουσίας ή τέλος πάντων αποτελούσε συναπόφαση; Ακόμα από τις 9/5/2008 οι Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο Κύπρου με δύο διαφορετικά συστήματα εισδοχής, και με τo GCE και με τις ειδικές θέσεις για Τουρκοκύπριους!!! Γιατί;
Σε συνάρτηση με τα πιο πάνω είναι και η υλοποίηση της προεκλογικής δέσμευσης του Προέδρου Χριστόφια για «την προώθηση της πολυπολιτισμικότητας» και «τον αναπροσανατολισμό της εκπαίδευσης από τον εθνοκεντρισμό στην πολυπολιτισμική αντίληψη του κόσμου». Και αυτή η διάσταση του προεκλογικού προγράμματος του Προέδρου είναι ιδιαίτερα σημαντική και σίγουρα επιβάλλεται να γίνει αντικείμενο δημόσιου διαλόγου.
Επομένως δε συμφωνώ με τη θέση του Υπουργού Παιδείας ότι το θέμα δεν είναι μείζον. Μια τέτοια προσέγγιση υποβαθμίζει τη σημασία του προγράμματος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και από την άλλη, το να παρουσιάζεται το ζήτημα ως διαφορά Πανεπιστημίου – ΟΕΛΜΕΚ, συνιστά ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του κυβερνητικού προγράμματος. Λες και η ευθύνη της υλοποίησής του ανήκει είτε στο Πανεπιστήμιο είτε στην ΟΕΛΜΕΚ και το Υπουργείο Παιδείας είναι ένας θεατής!!!
Και η κοινωνία θεώρησε σημαντικό το ζήτημα για λόγους που σχετίζονται και με τη διαδικασία αλλά και την ουσία.

Αυτονομία του Πανεπιστημίου Κύπρου; ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ!

Στις 9/5/2008 το Πανεπιστήμιο Κύπρου ανακοίνωσε ότι παραχωρεί 35 συνολικά θέσεις σε Τουρκοκύπριους.
Αφού οι Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να εισαχθούν με την προηγούμενη ρύθμιση με το GCE, γιατί γίνεται η νέα ρύθμιση;
Φαίνεται ότι η ρύθμιση με τις διεθνείς εξετάσεις δε θα περάσει, αφού προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Και δεδομένου ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας θέλει οπωσδήποτε να μπουν Τουρκοκύπριοι στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, όπως προβλέπει το προεκλογικό του πρόγραμμα, τους έστειλε μήνυμα να προχωρήσουν στη νέα ρύθμιση. Και η Σύγκλητος φυσικά υπάκουσε.
Για ποια αυτονομία μιλάτε; Την κομματική χειραγώγηση ονομάζετε αυτονομία;

Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κύπρου. τα κόμματα και ο υποτιθέμενος διάλογος

Για δύο σχεδόν μήνες η κυπριακή κοινωνία παρακολουθεί τα όσα πρωτοφανή συμβαίνουν με την απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου για αλλαγή των κριτηρίων εισδοχής των φοιτητών. Πέρα από την ουσία του ζητήματος, αυτό που είναι πράγματι εκπληκτικό είναι η διαδικασία που επέλεξε η Σύγκλητος να ακολουθήσει.
Είναι λυπηρό να αναγκάζεται κάποιος να αναφέρεται στα αυτονόητα προκειμένου να αντικρούσει επικίνδυνες για την κοινωνία απόψεις. Εννοώ τις προσεγγίσεις των εκπροσώπων του Πανεπιστημίου Κύπρου για το διάλογο. Όποιος εκφράσει την αντίθεσή του στην απόφαση της Συγκλήτου, τότε τον καλούν σε διάλογο!!!
Τι νόημα έχει ο διάλογος μετά τη λήψη της απόφασης από τη Σύγκλητο; Αυτο το ερώτημα έθεσαν και οι εκπρόσωποι των μαθητών στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Τα ίδια τόνισε και η ΟΕΛΜΕΚ, το ίδιο και δημοσιογράφοι και πολίτες..
Στο συγκεκριμένο ζήτημα αναφερόμαστε σε πολιτικό διάλογο με την έννοια της συλλογικής διαπραγμάτευσης για το κοινό καλό. Και τουλάχιστον γνωσιολογικά ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων ως τις μέρες μας θεωρεί ότι η πολιτική λειτουργία αναλύεται σε τρεις θεμελιώδεις φάσεις: τη διαβουλευτική κατά την οποία καταγράφεται η κοινωνική αντιπαράθεση και αρθρώνονται οι αντικειμενικοί λόγοι γύρω από ένα ζήτημα , την αποφασιστική και την εκτελεστική. Ο διάλογος προηγείται μιας απόφασης για το κοινό μας καλό.
Πώς θεμελιώνει το Πανεπιστήμιο τη θέση του ότι ο διάλογος ακολουθεί και δεν προηγείται μιας απόφασης, δηλαδή σε ποια πολιτική θεώρηση στηρίζει αυτή την προσέγγιση , έχει υποχρέωση να την επεξηγήσει στην κοινωνία. Και όσο το Πανεπιστήμιο αρνείται το διάλογο, τότε μπορεί ο καθένας και να κάνει υποθέσεις και να χαρακτηρίζει τις επιλογές της Συγκλήτου. Και έχει δημόσια χαρακτηριστεί η συμπεριφορά της Συγκλήτου ως αυταρχική και αλαζονική.
Και αν οι εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου Κύπρου από τη μια και οι εκπρόσωποι της ΟΕΛΜΕΚ και της ΠΣΕΜ από την άλλη δε συμφωνούν για το θεμελιώδες «τι είναι διάλογος», τότε πώς θα κάνουν διάλογο; Δηλαδή βασική προϋπόθεση για το διάλογο είναι να δίνουν οι εμπλεκόμενοι το ίδιο περιεχόμενο στις λέξεις-έννοιες, διαφορετικά είναι ματαιοπονία.
Στην όλη συζήτηση έχουν εμπλακεί – η αλήθεια με πολλή προσοχή – και τα κόμματα αλλά και η κυβέρνηση με τη μονιμη επωδό « να ανασταλεί για ένα χρόνο η υλοποίηση της απόφασης ώστε να προηγηθεί ο διάλογος»!!! Η στάση των κομμάτων και της κυβέρνησης είναι υποκριτική. Αφενός μεν γιατί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι εκείνοι έδωσαν το «πράσινο φως» στη Σύγκλητο να αναλάβει τώρα τη συγκεκριμένη αρμοδιότητα. Είναι οι ίδιοι ακριβώς που προηγούμενως δεν της επέτρεπαν να καθορίζει τα κριτήρια εισδοχής, αν και ο νόμος της παρείχε το δικαίωμα. Αφετέρου η παραχώρηση της συγκεκριμένης αρμοδιότητας στη Σύγκλητο έγινε με πλήρη γνώση των κομμάτων ότι η πολιτική διαδικασία περέμενε υπό το δικό τους έλεγχο. Επομένως η αποστασιοποίηση των κομμάτων, η προσπάθεια «ενοχοποίησης» της Συγκλήτου είναι και αυτό μια μεθόδευση που αποκρύπτει τη δική τους παρασκηνιακή συναίνεση αλλά και συναλλαγή στα πλαίσια του πολυδιαφημισμένου διαλόγου βουλής-πανεπιστημίου για το νέο ρόλο του πανεπιστημίου στη βάση της «συμμετοχικής δημοκρατίας»!!!
Κοντολογής η απόφαση της Συγκλήτου εξυπηρετεί κομματικά και κατ΄ επέκταση προσωπικά συμφέροντα. Από άποψη ουσίας το πρόβλημα δεν είναι η αυτονομία του πανεπιστημίου αλλά η συνάρτησή του από την κομματική εξουσία. Δηλαδή η κατάργηση της υποτιθέμενης αυτονομίας του!!!
Και όλα αυτά σε βάρος των μαθητών του δημόσιου σχολείου, δυο μήνες πριν τις τελικές εξετάσεις.

Inta pao skolio;

Σε κάποιο τοίχο σχολικό και ανάμεσα σε πολλά άλλα μηνύματα ήταν ριγμένο και αυτό: "Ιντα πάω σχολείο";

Δεν ξέρω πώς και το μάτι μου έπεσε επάνω σε αυτό το μήνυμα-ερώτημα.

Πάντως την επομένη ο τοίχος ήταν φρεσκοπογιατισμένος. Οι τοίχοι εξέπεμπαν την πρέπουσα κοσμιότητα σκεπάζοντας τα μιαρά συνθήματα.

Τη μεθεπομένη στο φρεσκοπογιατισμένο τοίχο υπήρχε μόνο ένα τεράστο μήνυμα. Κάλυπτε ολόκληρο τον τοίχο και ήσουν πια αναγκασμένος να το δεις: "Inta pao skolio";

Πρέπει πολλοί να το είχαν διαβάσει, έστω και με φευγαλέα ματιά καθώς περπατούσαν.

Δεν ξέρω αν προβληματίστηκαν για το γεγονός ότι ένας νέος έθετε ένα τέτοιο ερώτημα ή προείχε το καθάρισμα του τοίχου για να επανέλθει η ομαλότητα.

Πάντως την επομένη ο τοίχος ήταν και πάλι φρεσκοπογιατισμένος.

Και για δεύτερη φορά το ερώτημα κάποιου μαθητή είχε μείνει αναπάντητο.

Ποιος θα δώσει απάντηση σε κείνο τον ανώνυμο μαθητή που απελπισμένα έψαχνε να βρει μια διέξοδο στο εναγώνιο ερώτημα που τον απασχολούσε;

Τέλος πάντων, έστω και καθυστερημένα ψελλίστε κάποιες απαντήσεις. Και να είστε σίγουροι ότι θα είναι χωρίς κανένα νόημα. Και να είστε σίγουροι ότι όλο και πιο συχνά θα εμφανίζεται με πιο μεγάλα γράμματα στους τοίχους των σχολείων το ερώτημα των μαθητών: "Inta pao skolio";

Οι νέοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην αναζήτηση ενός νοήματος στη ζωή τους. Και τα όνειρά τους θα αμφισβητούν τους φρεσκοπογιατισμένους τοίχους των σχολείων.

Νέο σύστημα εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (2)

Πώς εξηγείται λοιπόν η εξαγγελία του Πανεπιστημίου Κύπρου για νέο σύστημα εισδοχής; Γιατί ο Υπουργός Παιδείας έσπευσε να συμφωνήσει;
Πέρα από τις αναφορές για αυτονομία και τα τοιαύτα η απάντηση βρίσκεται στο προεκλογικό πρόγραμμα Χρσιτόφια.Στο κεφάλαιο "Επαναπροσέγγιση" (σελ. 17) αναφέρει και τα εξής: "Υιοθέτηση πρακτικών μέτρων που θα διευκολύνουν τη φοίτηση Τουρκοκυπρίων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου".
Ένα τέτοιο μέτρο είναι και η απόφαση του Πανεπιστημίου Κύπρου αφού με το ποσοστό 10% και το αγγλικό πιστοποιητικό εκπαίδευσης υλοποιείται το πρόγραμμα για τους Τουρκοκύπριους που φοιτούν στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας.
Γιατί δε λένε την αλήθεια στους πολίτες και προβάλλεται όλη αυτή η σκηνοθεσία; Γιατί οι πανεπιστημιακοί και ο Υπουργός Παιδείας δε σέβονται τους πολίτες που τους συντηρούν;

Kαι ξαφνικά: Νέο σύστημα εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου

Λίγες μέρες μετά την εκλογή Χριστόφια στην προεδρία της Δημοκρατίας, το Πανεπιστήμιο Κύπρου αποφάσισε να δέχεται επιπλέον ένα ποσοστό 10% φοιτητών με κριτήριο τα πιστοποιητικά σπουδών Αγγλίας (GCE).

Γιατί; Απλά το Πανεπιστήμιο είναι αυτόνομο, είπαν οι πανεπιστημιακοί.Και συνέχισαν: τι θα απογίνουν τα παιδιά που φοιτούν στα ιδιωτικά σχολεία και το ποσοστό τους είναι γύρω στο 10%;

Και εντελώς ξαφνικά συμφώνησε - ωσάν έτοιμος από καιρό - και ο νέος Υπουργός Παιδείας Α. Δημητρίου.

Τελικά με ποιο επιχείρημα, με ποια μελέτη και ποια προοπτική προτείνονται όλα αυτά; Κανείς δε λέει.

Ακολουθούν το δόγμα: "Ο πολίτης δε χρειάζεται να γνωρίζει".

Και ακόμα χειρότερα: δεν ενέταξαν το θέμα στο πολυδιαφημισμένο από το ΑΚΕΛ δομημένο διάλογο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση !!! Τώρα που έγιναν κυβέρνηση ο δομημένος διάλογος - πάει κι αυτός - θα καταρρεύσει με ευθύνη των άλλων.

Φυσικά όλα αυτά που λένε, δε σχετίζονται με την πραγματικότητα των παρασκηνίων. Εκεί που συντονίζονται οι διάφοροι εμπλεκόμενοι και παίρνονται οι αποφάσεις. Και φυσικά σκηνοθετείται η υλοποίησή τους.

Ποια είναι η πραγματικότητα που δε λένε στους πολίτες; Στο επόμενο δημοσίευμα.