Το πολιτικό παραμύθι "φταίνε οι τράπεζες"

Κυριολεκτικά έχω βαρεθεί το μονότονο σύνθημα του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης: «Φταίνε οι τράπεζες και οι τραπεζίτες».
Θα πει κάποιος: «Δεν είναι έτσι;»
Η απάντηση είναι: «Εξαρτάται από το έτσι». Αν δεν ορίσεις το έτσι, δεν μπορείς να αποδίδεις ευθύνες.

Η πραγματικότητα
Η κυπριακή κοινωνία δε σχετίζεται πολιτικά με τις τράπεζες: ούτε τις ελέγχει ούτε καθορίζει το θεσμικό πλαίσιο της λειτουργίας τους. Με λίγα λόγια, η κυπριακή κοινωνία απλώς συναλλάσσεται με τη μεσολάβηση των τραπεζών. Επομένως, όταν κάποιος λέει πως «φταίνε οι τράπεζες», εμένα δε μου λέει κάτι. Γιατί στη συνείδηση της κοινωνίας οι τράπεζες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και με βάση τη λογική της εποχής μας οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν ελέγχονται ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από την κοινωνία. Πιο απλά, για την κοινωνία δεν τίθεται πολιτικό θέμα με τις τράπεζες γιατί είναι εκτός των πολιτικών της δικαιωμάτων. Γι αυτό ακριβώς και οι πολίτες διερωτούνται «γιατί να πληρώσουμε εμείς τις ζημιές των τραπεζών».
Για την κοινωνία πολιτικό θέμα υπάρχει με αυτούς που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν την εξουσία του κράτους με «εντολή» της κοινωνίας και -από τυπική άποψη- προς όφελός της. Και αυτοί είναι στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρίως και η Βουλή. Επομένως, αν υπάρχουν παραλείψεις, λάθη ή άλλες αδυναμίες από μέρους τους , για την κοινωνία αυτοί είναι πολιτικά υπεύθυνοι και κανένας άλλος. Αυτοί έχουν τις αρμοδιότητες να ελέγχουν, να παρεμβαίνουν και να προβαίνουν σε διορθωτικές πράξεις, αν κριθεί αναγκαίο. Και αυτό αφορά όχι μόνο το κράτος αλλά και τους ημικρατικούς οργανισμούς και τους ανεξάρτητους αξιωματούχους που διορίζονται στις θέσεις τους.
Τι μας λέει το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος; Ότι η εκτελεστική εξουσία (ο Πρόεδρος) διόρισε ένα Διοικητή και ένα Συμβούλιο στην Κεντρική Τράπεζα, οι οποίοι ήταν παντελώς ανίκανοι να εποπτεύουν κάποιες τράπεζες και τα συμβούλια αυτών των τραπεζών οδήγησαν την κυπριακή κοινωνία στην καταστροφή! Και εγώ ως εξουσία απλώς τους κατηγορώ ενώπιον του λαού για να περνώ την ώρα μου!!!Καλά, ρε αθεόφοβοι, με τόση εξουσία στα χέρια σας και αφήσατε ένα διορισμένο υπάλληλο , όντας ανίκανος κατά σας , να καταστρέψει την κοινωνία; Ποια λογική έχει αυτή η θέση;
Δηλαδή, είναι δυνατόν ένας διορισμένος υπάλληλος σε αυτό τον τόπο να έχει τόση εξουσία, ώστε να μας καταστρέψει όλους; Μα περιπαίζετέ μας; Γιατί δεν το στείλατε έγκαιρα στο σπίτι του, αφού είναι η κυβέρνηση που εποπτεύει τους διορισμένους;
Δηλαδή, τι μας λέει το ΑΚΕΛ; Πως η πολιτική ευθύνη για την καταστροφή δεν ανήκει στους πολιτικούς αλλά σε υπαλλήλους και τραπεζίτες!!! Μα, αν εκείνοι έχουν την πολιτική ευθύνη, τότε γιατί η κοινωνία δεν εκλέγει εκείνους και εκλέγει εσάς;
Με τέτοια τεχνάσματα το ΑΚΕΛ ουσιαστικά αυτο-εξευτελίζεται, αφού θεωρεί ότι οι πολιτικοί είναι «γλάστρες» στα χέρια τεχνοκρατών και τραπεζιτών!!! Ε, τότε γιατί να σας ψηφίσει η κοινωνία; Αφού είστε έρμαιο στα χέρια του ιδωτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και δεν μπορείτε να κάνετε κάτι;

Το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης
Το ΑΚΕΛ καλό είναι να σταματήσει τον αυτο-εξευτελισμό του για να καλύψει τις ασήκωτες πολιτικές του ευθύνες. Γιατί αν φτάσαμε ως εδώ πολιτικά υπεύθυνος κατά κύριο λόγο είναι ο κ. Χριστόφιας και το κυβερνών ΑΚΕΛ που είχε την ευθύνη και να κυβερνά και να ελέγχει!!! Γιατί ο διορισμός ή η παύση ενός αξιωματούχου γίνεται με πολιτική απόφαση, με πολιτική απόφαση δόθηκαν εν μια νυκτί τα εκατομμύρια στη Λαϊκή Τράπεζα, με πολιτική απόφαση μεταφέρθηκαν οι ζημιές των τραπεζών στο κράτος και από το κράτος στην κυπριακή κοινωνία, με πολιτική απόφαση προσφύγαμε στην τρόικα και με πολιτική απόφαση θα εγκριθεί το όποιο μνημόνιο.

Διαπλοκή και της διαφθορά
Πέρα από τα αυτονόητα οι πολιτικές ευθύνες γίνονται πιο μεγάλες λόγω της παραδοσιακής διαπλοκής των πολιτικών και των κομμάτων με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που όλοι γνωρίζουν και προσποιούνται ότι είναι αχάπαροι. Πιο απλά, πολιτικοί και κόμματα έκαναν πλάτες στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο προκειμένου να αποκομίσουν είτε ίδιον είτε κομματικό όφελος. Ή αλλιώς έθεταν την πολιτική εξουσία στη διάθεση των τραπεζιτών αντί προς όφελος του λαού. Επομένως οι ευθύνες των πολιτικών και των κομμάτων δεν περιορίζονται σε κάποιου είδους ανικανότητα αλλά και σε απληστία, όπως ακριβώς είναι και το νόημα της ύπαρξης των τραπεζιτών.
Η διαγραφή χρεών κομμάτων και φίλα προοσκειμένων οργανώσεων από τους τραπεζίτες, οι χορηγίες, ο διορισμός τραπεζιτών στη θέση υπουργού, η μεγάλη κλοπή του χρηματιστηρίου αποδεικνύουν περίτρανα τη διαπλοκή των πολιτικών και των κομμάτων. Ότι σκοπός τους δεν ήταν η εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος αλλά του ιδίου συμφέροντος.

Η αδιαφάνεια
Ο βαθμός διαφθοράς των πολιτικών και των κομμάτων δεν είναι γνωστός ακόμα στην κοινωνία γιατί όλα τα κόμματα είτε ψήφιζαν «πελλό-νομους» ή παρεμπόδιζαν την εφαρμογή τους , ώστε να συνεχίσουν το μεγάλο φαγοπότι σε βάρος του λαού. Φρόντιζαν με μεγάλη συνοχή να επιβάλουν ένα σκοταδιστικό σύστημα, ώστε να μην γνωρίζει κανένας τα εισοδήματά τους και τις διαπλοκές τους. Και ο νόμος περί δήθεν προσωπικών δεδομένων έγινε το εφαλτήριο της προστασίας της κάθε μορφής παρανομίας.

Η ασυλία
Οι άνοες και άπληστοι που αυτοαποκαλούνται πολιτικοί και συστεγάζονται σε συμμορίες που αυτοαποκαλούνται «κόμματα», γνωρίζοντας τις παρανομίες τους, φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους. Έθεσαν τον εαυτό τους υπεράνω του νόμου και για το δημόσιο και για τον ιδωτικό τους βίο ως γνήσια φεουδαρχικά κατάλοιπα με τη βοήθεια του περιβόητου Γενικού Εισαγγελέα. Γιατί, λέει, πρέπει να αυτορυθμίζονται! Εγκληματούν σε βάρος της κοινωνίας αυτορυθμιζόμενοι ως γνήσιοι μαφιόζοι!

Η ιδεολογία
Όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως υπηρέτησαν πιστά το νεοφιλεύθερο δόγμα, ότι η πολιτική και η κοινωνία πρέπει να υπηρετούν την οικονομική αγορά. Και αφού οι ίδιοι έγινα σφογγοκωλάριοι του χρηματοπιστωτικού κεφαλάιου με το αζημίωτο, τώρα στενά συνεργαζόμενοι προσπαθούν να μετατρέψουν την κυπριακή κοινωνία σε δουλοπαροικιακή. Είναι αδίστακτοί γιατί είναι και άνοες και άπληστοι. Και πωλούν στον κόσμο διάφορα δραματικά σενάρια διάσωσης , αφού, πρώτα τον κατέστρεψαν.

Επίλογος
Την πολιτική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση τη φέρει κατεξοχήν ο πρόεδρος και το ΑΚΕΛ και η βουλή. Οι τραπεζίτες ευθύνονται; Αδιαμφισβήτητα. Όμως η πολιτική ευθύνη ανήκει σε αυτούς που αυτο-αποκαλούνται πολιτικοί. Η αδίστακτη πολιτική ολιγαρχία της Κύπρου είναι διπλά υπεύθυνη: και γιατί αποδείχτηκε ανίκανη να διαχειριστεί το πολιτικό σύστημα και γιατί μετατράπησε σε σφογγοκωλάριο των τραπεζιτών με αποτέλεσμα την καταστροφή της κυπριακής κοινωνίας.
ΓΙ ΑΥΤΌ ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ ΣΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΎΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. ΣΕ ΣΑΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ Ο ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΘΥΤΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΊΓΟΥΡΑ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ.ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΒΛΑΚΑΣ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ!

Ο Χριστόφιας, ο Αναστασιάδης και....ο Χίτλερ

Οι φορείς της πολιτικής εξουσίας στην Κύπρο κυριολεκτικά δε ντρέπονται. Ανοίγουν το στόμα τους και ότι θέλουν πετάσσουν. Είναι τόσο υπερμεγέθεις οι ανοησίες τους που κυριολεκτικά δε βρίσκεις λογικό επιχείρημα να τους αντιμετωπίσεις. Οι πρωτομάστορες της καταστροφής της Κύπρου , το αμίμητο δίδυμο Χριστόφια – Αναστασιάδη, έχουν κυριολεκτικά γίνει πρωταγωνίστες ενός θεάτρου με τίτλο: «Πώς εξαπατούμε το λαό;»Υποτίθεται ότι για μήνες αντιδικούσαν για το μημόνιο. Ο ένας έλεγε εδώ και τώρα μνημόνιο και ο άλλος έλεγε: «μη βιάζεσαι Νίκο, σιγά-σιγά, θέλει τρόπο το πράμα». Και για μήνες ολόκληρους αμφότεροι αερολογούσαν και κινδυνολογούσαν, ώστε σε αγαστή συνεργασία με τους τραπεζίτες να τα φορτώσουν στο λαό.
Σε αυτά τα πλαίσια και σε συνθήκες πλήρους σκοταδισμού συζητούσαν με την τρόϊκα για το περιεχόμενο του μνημονίου χωρίς να ενημερώνουν το λαό με πρόσχημα ότι είναι απαίτηση της τρόϊκας δήθεν. Αιφνιδιαστικά τροϊκανοί και κυβέρνηση συμφώνησαν σε ένα μνημόνιο και τώρα με συνοπτικές διαδικασίες πρέπει να περάσει από τη βουλή για να σωθεί ο τόπος, να προλάβουν , λένε, το επόμενο eurogroup. Χριστόφιας και Αναστασιάδης χέρι – χέρι περνούν τα νομοσχέδια για το μνημόνιο στο άψε-σβήσε μήπως και προλάβει κάποιος και αντιδράσει. Δηλωμένος εχθρός και των δύο είναι ο λαός.
Και οι πάτρωνές τους απο το εξωτερικό θα τους δίνουν συγχαρητήρια για τις ασύλληπτες ικανότητες τους στην επιβολή των μεθοδεύσεων τους σε βάρος του λαού. Και θα ανταγωνίζονται ποιος είναι το καλύτερο τσιράκι της διεθνούς ολιγαρχίας στην Κύπρο.
Τι κοινό έχουν αυτά τα δύο υπολείμματα της δεσποτείας στην Κύπρο; Η πίστη τους στον σκοταδισμό, η αποφασιστικότητά τους στη λήψη μέτρων εναντίον του λαού, η ανευθυνότητά τους ως πολιτικών και πάνω απ΄ όλα η δεσποτική τους νοοτροπία. Και οι δυο ακόμα είναι καλά μαθητάκια του νεοφιλελευθερισμού: όπως οι ιδιοκτήτες του οικονομικού συστήματος θέλουν να αυτορυθμίζονται – η λεγόμενη ελεύθερη αγορά – έτσι και οι ίδιοι ως ιδιοκτήτες του πολιτικού συστήματος θέλουν να αυτορυθμίζονται. Και φυσικά η αυτορύθμισή τους θα γίνεται με έξοδα των δουλοπαροίκων της κυπριακής κοινωνίας.
Και ο δεσποτισμός τους είναι τόσο έντονος που τα κόμματά τους προκειμένου να τους ξεφορτωθούν, η μόνη λύση που βρήκαν, ήταν να τους φορτώσουν στον κυπριακό λαό!!!
Να φανταστείτε, προκειμένου να κατανοήσω τις υψηλού επιπέδου προσεγγίσεις τους, άρχισα να διαβάζω Χίτλερ. Όπως τους κανόνες που έθεσε το 1938 για την πληροφόρηση:
«1.Μην πληροφορείτε κανένα που δεν χρειάζεται να ενημερωθεί.
2.Κανείς να μην μάθει περισσότερα απ΄ όσα χρειάζεται να μάθει.
3.Κανείς να μην μαθαίνει κάτι πιο γρήγορα απ΄ ότι χρειάζεται».
Άμα τα κάμνει ο Χίτλερ είναι φασίστας, άμα τα κάμνουν οι τωρινοί πολιτικάντηδες είναι δημοκρατικοί!!! Αυτά για όσους διερωτούνται ποιος εκτρέφει το φασισμό στην Κύπρο.
Κανένας Χριστόφιας και κανένας Αναστασιάδης δεν έχουν άμεσα ή έμμεσα εξουσιοδότηση να δεσμεύσουν ένα λαό με μνημόνια. Ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει για το μέλλον του είναι ο ίδιος ο λαός με δημοψήφισμα.
Οι κύριοι Χριστόφιας και Αναστασιάδης ως δεσποτίσκοι στην πολιτική είναι απόλυτο φυσικό να μην αποδέχονται κάτι τέτοιο, γιατί θεωρούν ότι η ψήφος του λαού είναι εν λευκώ εξουσιόδοτηση στο πρόσωπό τους. Όπως παλαιότερα υπήρχε εν λευκώ εξουσιόδοτηση του θεού στον απόλυτο μονάρχη!Τι να κάνουμε; Ας πάνε στο σπιτάκι τους να κάνουν τους δεσπότες. Γιατί να τους ανεχόμαστε εμείς όντας ανίκανοι δεσποτίσκοι και λεηλάτες;

ΥΓ. Το κείμενο δεν απευθύνεται σε τυφλά ή συμφεροντολόγα κομματόσκυλα.