Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το σύνταγμα και ο νόμος της ζούγκλας

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι, λέει, «θεματοφύλακας του Συντάγματος»!!!

 Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος έχετε παρέμβει στην ποινική διαδικασία εναντίον του Β.Γ.Γ.;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος έχετε διορίσει το Ρίκκο Ερωτοκρίτου στη θέση του Β.Γ.Γ. , μια θέση που ανήκει σε Τουρκοκύπριο; Και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης επιβαρύνοτας το δημόσιο ταμείο αχρείαστα με ποσό πέραν των 200.000 ευρώ ετησίως; Αυτό λέγεται χρηστή διοίκηση;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος θεωρείτε ότι ο σκοπός της πολιτικής είναι να υπηρετεί τις αγορές και όχι την κοινωνία;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος παραδώσατε την εξουσία του κράτους στους τροϊκανούς;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος διορίσατε παρανόμως συμβούλους και παρασυμβούλους, όπως κατήγγειλε ο Γενικός Εισαγγελέας στη Βουλή;

Και αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε και ξεείπε, προσπάθησε εκ τους ασφαλούς «να την φέρει» του Γενικού Εισαγγελέα: «δεν θα παραλείψω εντούτοις να σας καλέσω όπως αξιοποιήσετε τη βοήθεια που  η Πολιτεία σας παραχώρησε , προκειμένου το ταχύτερο δυνατό να προσαχθούν επιτέλους ενώπιον της δικαιοσύνης οι υπεύθυνοι για την οικονομική καταστροφή του κράτους».

Καλά, η Γενική Εισαγγελεία εξετάζει την οικονομική καταστροφή του κράτους; Ποιος της έδωσε τέτοιες οδηγίες; Ή κύριε Πρόεδρε, ποιες συγκεκριμένες πτυχές του τραπεζικού συστήματος εξετάζει η Γ.Ε. με δική σας συμφωνία;

Αν πράγματι σας απασχολεί η οικονομική καταστροφή του κράτους, τότε γιατί αθωώσατε προκαταβολικά τους πολιτικούς με το διορισμό ερευνητικής επιτροπής; Γιατί αν το κράτος καταστράφηκε χωρίς να πάρουν είδηση η πολιτικοί, τότε πρόκειται περί ηλιθίων.

Από την άλλη, μια από τις αιτίες της οικονομικής καταταστροφής είναι η διαπλοκή πολιτικών-τραπεζιτών. Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί έστω και ένας ένοχος για την καταστροφή; Αυτά είναι αερολογίες για αφελείς.

Και επί της ουσίας: Ο Αρχηγός της Αστυνομίας υπάγεται απευθείας σε εσάς. Τι μπορεί να κάμει ο όποιος Γενικός Εισαγγελέας, εάν οι πολιτικοί ως διαπλεκόμενοι αποφάσισαν να καλύψουν το έγκλημα, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει;

Είναι αμοραλισμός να καλείς το Γενικό Εισαγγελέα να κάνει κάτι, όταν εσύ γνωρίζεις ότι είναι αδύνατο να το κάνει. Τον εκθέτεις εκ του ασφαλούς. Γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας όσο και να διερευνά, μπορεί να βρει κάποια επιμέρους αδικήματα στους τραπεζίτες, αλλά τους υπεύθυνους της οικονομικής καταστροφής δε θα τους βρει ποτέ. Και το γνωρίζεις  πολύ καλά κύριε Πρόεδρε.

 Είναι λοιπόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεματοφύλακας του συντάγματος; Το γεγονός ότι το τονίζει δημόσια, ενώ μπορούσε να σιωπήσει, φανερώνει την πρόθεση του να ξηλώσει το σύνταγμα και να λειτουργήσει ως ένας απόλυτος μονάρχης. Η περίπτωση του τέως διοικητή και της νυν διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας, η περίπτωση του Γενικού Εισαγγελέα φανερώνουν πως όποιος αντιτάσσεται στη βούληση του «μονάρχη» , θα πηγαίνει στο σπιτάκι του «νομότυπα».

Το κράτος πρέπει να λειτουργήσει όπως και οι αγορές, ώστε να τις υπηρετεί καλύτερα. Δηλαδή, να επικρατεί μόνο ένας νόμος, ο νόμος της δύναμης ή ο νόμος της ζούγκλας. Έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Όλα αυτά που κάνει ο Πρόεδρος είναι μια σταδιακή εξοικείωση των πολιτών με την εφαρμογή του νόμου της δύναμης. Και ο νόμος της δύναμης δεν ανέχεται τα όποια όρια. Γι αυτό ακριβώς το ξήλωμα του συντάγματος ή της  εξουσίας του κράτους είναι βασική προϋπόθεση για την εξυπηρέτηση της ντόπιας και διεθνούς ολιγαρχίας.

Θα οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι ένοχοι της οικονομικής καταστροφής; Ποτέ. Μπορεί να οδηγηθούν κάποιοι που θα δώσει το «πράσινο φως» ο Πρόεδρος είτε γαι εκτόνωση του «όχλου» είτε για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στις αντιμαχόμενες ολιγαρχικές συμμορίες, αλλά για δευτερεύσης σημασίας θέματα.

Θα δει άσπρη μέρα η κυπριακή κοινωνία; Για δεκαετίες θα προσπαθεί απεγνωσμένα να κτίσει και να ξανακτίσει τη ζωή της και συνεχώς θα ανακαλύπτει ότι το μόνο που επιτυγχάνει είναι να κτίζει τη ζωή των άλλων, των αδίστακτων ολιγαρχικών.

ΥΓ1. Μετά την εκλογή στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας των κ.κ. Χριστόφια και Αναστασιάδη, είναι νόμιμο και λογικό το αίτημα να μην γίνουν ξανά εκλογές και να γίνεται κλήρωση για την κατάληψη του αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα είναι και ανέξοδο. Και θα επιλύσει και τη διαφορά των οριζοντίων με τους κάθετους!!!

ΥΓ2. Οι πολιτικοί, τα κόμματα και οι αγορές θα αυτορυθμίζονται. Και η κοινωνία των δουλοπαροίκων θα πληρώνει για την ικανοποίηση των αυτορυθμιζομένων. Αυτή είναι η ιδεολογία και η πρακτική τους.

Τα δεσποτικά προνόμια των ολιγαρχικών στην Κύπρο ή τα golden boys της πολιτικής

Όταν ένας πολίτης επιζητεί να έχει προνόμια σε σχέση με τους άλλους πολίτες, τότε η ιδεολογία τους είναι είτε μοναρχική είτε ολιγαρχική. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τις συμμορίες των ολιγαρχικών σήμερα στην Κύπρο. Επιζητούν να κατοχυρώσουν προνόμια, ώστε να δικαρίνονται από τον «όχλο» όντας οι ίδιοι εκλεκτοί. Αυτή η αντίληψη είναι κατάλοιπο την ιδιωτικής δεσποτείας/φεουδαρχίας στα μυαλά ατόμων εξώφθαλμα ξεπερασμένων ή καθυστερημένων σε σχέση με την εποχή μας.

Τι προνόμια θέλουν να απολαμβάνουν οι αδίστακτοι ολιγαρχικοί στην Κύπρο;

-Ασυλία στον ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό τους βίο, δηλαδή ατιμωρησία.

-Επιδόματα για νόμιμη αφαίμαξη του λαού.

-Παχυλές συντάξεις και  εφάπαξ

-Αστυνομική συνοδεία και γραμματείς εφ΄όρου ζωής

-Λιμουζίνες

-Αφορολόγητα

-Χορηγίες από το κρατικό ταμείο

Όλα αυτά συμποσούνται σε εκατοντάδες εκατομμυρίων και μετά διερωτούνται με κάθε σοβαρότητα γιατί χρεοκόπησε το κράτος!

Γιατί κάποιος κρατικός αξιωματούχος ο οποίος αμοίβεται με ετήσιο μισθό πέραν των 100.000 ευρώ πρέπει να έχει το προνόμιο της λιμουζίνας και του οδηγού; Ποια είναι η λογική βάση αυτού του προνομίου; Εξυπηρετεί το κοινωνικό συμφέρον να πληρώνει ο λαός αχρείαστα για τις παράλογες απολαύσεις του καθενός που άρπαξε την εξουσία, ενώ ο λαό πεινά;

Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ετήσιες απολαβές πέραν των 160.000 ευρώ και τις παίρνει ενώ μπορεί να μην τις έχει ανάγκη ή να έχει ανάγκη από πολύ λιγότερα.

Διορίζει 5 αξιωματούχους στο προεδρικό με απολαβές ο καθένας πέραν των 100.000 ευρώ ετησίως. Αυτοί δικαιούνται και εφάπαξ και συντάξεις.

Διορίζει 8 άτομα για να καλύψει τις ανάγκες του, λέει, με ετήσια επιβάρυνση του κρατικού ταμείου άλλες 250.000 ευρώ ετησίως.

Δικαιούνται εφάπαξ πέραν των 100.000 ευρώ και σύνταξη γύρω στις 4.000 ευρώ μηνιαίως.

Εφόρου ζωής θα έχει λιμουζίνα και οδηγό με ετήσιο κόστος τουλάχιστον 25.000 ευρώ και γραμματέα με ετήσιο κόστος γύρω στις 30.000 ευρώ. Και αστυνομική συνοδεία! Και αν ζήσει μετά τη θητεία του 20 χρόνια, τότε το κόστος γιατί ζει ως πρώην πρόεδρος ανέρχεται σε μερικά εκατομμυρία.

Και επιπλέον , τα έξοδα της εκλογής του τα πληρώνει το κρατικό ταμείο με έκτακτη χορηγία!

Ένα άτομο γιατί εκλέγηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας για πέντε χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα τη θεσμοθετημένη λεηλασία του κρατικού ταμείου με δεκάδες εκατομμύρια επ΄ αόριστον. Ένα άτομο που υποτίθεται ότι έχει επιλεγεί για να προσφέρει στην κοινωνία, το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα είναι ότι θα λεηλατεί κυριολεκτικά τους πολίτες.

Και η αποκορύφωση του δράματος: υπάρχουν πολίτες τόσο αφελείς που τους υποστηρίζουν!

Και ακόμα πιο ανόητο: να διορίζονται διερευνητικές επιτροπές από τους λεηλάτες για να ανακαλύψουν τα αίτια της καταστροφής. Έλεος!!!

Τι συζητα η Βουλήμε κάθε σοβαρότητα; Την προστασία των προνομίων των πολιτικών τη στιγμή που ο λαός υποφέρει. Ή, το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει και οι αχάπαροι διασκεδάζουν στις πλάτες του λαού! Και αύριο με κάθε σοβαρότητα θα διερωτούνται: πώς φθάσαμε ως εδώ;

Θα σωθεί η Κύπρος από το κρατικό χρέος; Ούτε θέλουν ούτε μπορούν να τη σώσουν αυτοί που διαχειρίζονται το κρατικό ταμείο. Ούτε καν τους ενδιαφέρει, γιατί η συνταγή σωτηρίας τους είναι έτοιμη:να φτωχοποιηθεί η κοινωνία.

"Χάρτα δεοντολογίας" Αναστασιάδη και άλλα παραμύθια

Χάρτα δεοντολογίας υπέγραψαν οι Υπουργοί της κυβέρνησης Αναστασιάδη με στόχο την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους πολίτες. Η Χάρτα συνιστά ένα θεωρητικό κείμενο χωρίς ιδιαίτερη πρακτική αξία. Όμως και έτσι, αντανακλά τη φιλοσοφία των κυβερνώντων σήμερα.

Η Χάρτα δεοντολογίας εκφράζει την κυρίαρχη λογική της διεθνούς ολιγαρχίας –οικονομικής και πολιτικής – περί της ανάγκης αυτο-ρύθμισης. Δηλαδή, η αγορά αυτορυθμίζεται, τα κόμματα αυτο-ρυθμίζονται. Κατά  ανάλογο τρόπο και τα μέλη της κυβέρνησης αυτο-ρυθμίζονται με ένα κώδικα που εφηύραν οι ίδιοι και θα εφαρμόσουν (;) οι ίδιοι.

Η έννοια της αυτο-ρύθμισης , όπως γίνεται κατανοητή σήμερα, είναι το όχημα για απομείωση της σημασίας του νόμου αλλά και αποδυνάμωσης του φορέα του νόμου, δηλαδή αυτού που ονομάζεται κράτος. Η επιβολή του από την οικονομική ολιγαρχία και η αποδοχή του από τη πολιτική ολιγαρχία έχει ως αποκλειστικό σκοπό να τεθούν υπεράνω του νόμου –κράτους και να ενεργούν χωρίς κανένα κοινωνικό έλεγχο. Ή, η αναγνώριση της αρχής πως το κράτος και η πολιτική θα υπηρετούν την αυτο-ρυθμιζόμενη αγορά, δηλαδή αυτούς που ελέγχουν την οικονομία ή τους κάτόχους του πλούτου, των προνομίων και της εξουσίας.

Σε αυτά τα πλαίσια η Χάρτα δεν έχει κάποια πολιτική σημασία με την έννοια ότι δεσμεύει πολιτικά κάποιον, αλλά μόνο ηθική, Δηλαδή στόχος της δεν είναι η επίλυση προβλημάτων της κοινωνίας , αλλά η ηθική διαπαιδάγωγηση ανήθικων πολιτικών!

Έτσι, η Χάρτα Αναστασιάδη αποτυπώνει με τις αναφορές της τη σήψη και τη διαφθορά που επικρατεί στο πολιτικό προσωπικό και προσπαθεί να το διαπαιδαγωγήσει ηθικά, ώστε να βελτιωθεί κάπως και να μην προκαλούν την κοινωνία με τη συμπεριφορά τους.

Η ηθική προσέγγιση πολιτικών προβλημάτων αναδεικνύει ότι δεν υπάρχουν πολιτικές προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και αναδεικνύει τη Χάρτα σε ένα κείμενο γενικόλογο αλλά και γελοίο.

Ειδικότερα:

Είναι μη λογικό στην πολιτική να φτιάχνεις κώδικες χωρίς μηχανισμό ελέγχου. Τι μας λέει η Χάρτα; Για παράδειγμα, ένας Υπουργός που θα κάνει κάποιο ρουσφέτι, θα πρέπει ταυτόχρονα να ετοιμάσει την επιστολή παραίτησης του!Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει!!!

Αν τώρα ψιλοκοσκινήσεις το ζήτημα και δεδομένου ότι κανείς δεν κρατεί αποδεικτικά στοιχεία για ρουσφέτι, τότε ένας υπουργός πώς θα παραιτηθεί για κάτι που δεν μπορεί να αποδεικτεί;

Αν προχωρήσεις πιο πέρα, διερωτάσαι γιατί ο Πρόεδρος δεν έδωσε εντολή στον Γενικό Εισαγγελέα να εφαρμόσει το νόμο περί ρουσφετιού, κάτι που ο Γενικός Εισαγγελεάς αρνείται να πράξει, παραβιάζοντας το σύνταγμα και τους νόμους;

Και αν πάρεις το γράμμα της Χάρτας που καλεί τους υπουργούς να «απέχουν από την όποια παρέμβαση που μπορεί να εκληφθεί ως εύνοια ή προνομιακή μεταχείριση προς οποιονδήποτε», τότε τι γίνεται με την εφευρετική προσέγγιση του ΔΗΚΟ πως οι παρεμβάσεις γίνονται για την αποφυγή αδικίας και εφαρμογή της αξιοκρατίας; Ποια είναι τα όρια της εύνοιας από την αποφυγή αδικίας για να ξέρουν και οι υπουργοί τι κάνουν;

Και αν πάρεις τις απόψεις του κ. Αναστασιάδη  που ταύτιζε την αξιοκρατία με τον μη αποκλεισμό των μελών του ΔΗΣΥ από διορισμούς και προαγωγές, τέτοιες παρεμβάσεις υπουργών θεωρούνται ρουσφέτι;

ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΡΟΥΣΦΕΤΙ. Ας το πιστέψουμε. Τότε, ο μόνος που απομένει από κυβερνητικής πλευράς να κάνει ρουσφέτι είναι ο κ. Αναστασιάδης. Αυτόν ποιος θα τον ελέγχει; Και τι θα γίνει με τα κόμματα και τους βουλευτές; Μήπως είναι τελικά πρόθεση της κυβέρνησης το ρουσφέτι να το αφήσει στα χέρια τους;

Tι είναι λοιπόν η Χάρτα Αναστασιάδη; Απόδειξη της πλήρους υποταγής της πολιτικής στην αυτο-ρυθμιζόμενη  οικονομία της αγοράς, επιβεβαίωση της ολιγαρχικής πολιτικής του και πρόθεση δημιουργίας μιας κοινωνίας της ζούγκλας με απομείωση της σημασίας του νόμου. 

ΥΓ. Απορία αφελούς πολίτη: Εφαρμόστηκαν οι αρχές της Χάρτας στις πρόσφατες μετακινήσεις των μελών της αστυνομικής δύναμης; Δηλαδή, δεν έγινε επιλογή των μελών της προεδρικής φρουρας με αναφορές του τύπου «τούτος είναι δικός μας» ή «τηλεφώνησε ο τάδε για μετακίνηση του τάδε»; 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι θεσμοί και άλλα παραμύθια

Η είδηση που δημοσιεύτηκε στις 14/5/2010 στην εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» είχε τίτλο: « Ο Πρόεδρος ενώπιον της Κεντρικής του ΑΚΕΛ για πλήρη ενημέρωση των κομματικών στελεχών». Και στη συνέχεια ανέφερε: «Το βασικό θέμα της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ θα είναι η παρούσα φάση του Κυπριακού και τα επόμενα βήματα».

Όσο και αν η είδηση δεν φαίνεται να παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εν τούτοις προκύπτουν κάποια σημαντικά ερωτήματα:

Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προσέλθει στην Κ.Ε. του ΑΚΕΛ για ενημέρωση των κομματικών στελεχών;

Η ενημέρωση θα μπορούσε να γίνει από το Γ.Γ. του κόμματος, όπως γίνεται η ενημέρωση σε όλα τα κόμματα από τους αρχηγούς τους.

Φυσικά η αυτονόητη απάντηση που θα δοθεί, είναι πως το ΑΚΕΛ είναι «κυβερνών κόμμα».

Στο σημείο αυτό τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται:

Ποιο άρθρο του συντάγματος προβλέπει τέτοιο θεσμό, δηλαδή «κυβερνών κόμμα»;Κανένα απολύτως.

Ποιος αποφάσισε ότι το ΑΚΕΛ είναι «κυβερνών κόμμα»; Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ από μόνοι τους.

Δηλαδή τι έγινε στις προεδρικές εκλογές του 2008; Οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να αναθέσουν την κρατική «εκτελεστική» εξουσία στο Δ. Χριστόφια. Έτσι ο κ. Χριστόφιας κατείχε θεσμική εξουσία νομιμοποιημένη από το λαό. Στη συνέχεια «ελέω θεού» - αυθαίρετα – ο ίδιος και το ΑΚΕΛ αποφάσισαν να την μεταβιβάσουν στο κόμμα ΑΚΕΛ. Ή διαφορετικά, η θεσμική εξουσία μεταφέρθηκε σε ένα εξωθεσμικό όργανο, το ΑΚΕΛ.

Το ΑΚΕΛ, όπως και τα άλλα κόμματα, δεν υπάγονται στο νόμο, στη δικαιϊκη νομιμότητα. «Αυτορυθμίζονται» - όπως ακριβώς και η οικονομική αγορά – και λειτουργούν με βάση του συσχετισμούς δύναμης στο εσωτερικό τους και σε διαπλοκή με τις άλλες δυνάμεις στο παρασκήνιο.

Επομένως η επιλεκτική ενημέρωση από τον Πρόεδρο της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ είναι παράνομη – εκτός των θεσμών – αλλά και παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών, αφού ο Πρόεδρος θεωρεί ορθό να ενημερώνει προνομιακά κάποια μέλη ενός κομματικού οργάνου περιφρονώντας τους πολίτες του κράτους, τους οποίους υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει και έχουν κατοχυρωμένα θεσμικά δικαιώματα.

Άρα, το ΑΚΕΛ και η κυβέρνηση όταν μιλούν για σεβασμό στους θεσμούς, οφείλουν πρωταρχικά οι ίδιοι να απαντήσουν στο ερώτημα: Οι ίδιοι σέβονται τους θεσμούς; Ή μήπως πιστεύουν ότι οι ίδιοι μπορούν να πράττουν κατά βούληση στηριγμένοι όχι στην εξουσία αλλά στη δύναμή τους και οι δουλοπάροικοι είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν τις εντολές του αφέντη;

Πώς εξηγείται πολιτικά το φαινόμενο αυτό;

Το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο από το 2003 ταυτίστηκε με την κομματοκρατία. Δηλαδή το κομματικό σύστημα αυτονομημένο από την κρατική εξουσία κυριαρχεί επί των τυπικών θεσμών του κράτους. Σε αυτά τα πλαίσια οι θεσμοί καλούνται απλώς να επικυρώσουν τη βούληση της κομματικής γραφειοκρατίας. Με διαφορετική διατύπωση, η λεγόμενη «εκτελεστική εξουσία» του κράτους απλώς είναι εκτελεστική των αποφάσεων του κομματικού μηχανισμού, ενός μηχανισμού που λειτουργεί εκτός των αρχών του θεσμοθετημένου πολιτικού συστήματος.

Επομένως στην κομματική διαπάλη, όταν ο Πρόεδρος τονίζει ότι ο λαός έδωσε στον ίδιο την εντολή και δε θα την εκχωρήσει σε κάποιο τρίτο, καταφανώς αντιφάσκει. Γιατί από τη μια προβάλλει το γεγονός της νομιμοποίησης της εξουσίας του από το λαό για να εξουδετερώσει τους κομματικούς αντιπάλους και από την άλλη, αντίθετα με τη βούληση του λαού εκχώρησε την εξουσία στο κόμμα του, το ΑΚΕΛ.

Παράλληλα, η λογική της κυριαρχίας του κόμματος επί του κράτους οδηγεί και στην εμφάνιση παράδοξων φαινομένων. Από τη μια είναι το κόμμα ως συλλογικός φορέας το οποίο δρα εξωθεσμικά. Από την άλλη είναι ο φορέας της εντολής του λαού, δηλαδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας . Ο Πρόεδρος είναι προσωποκεντρικός θεσμός του κράτους ο οποίος νομιμοποιεί μια εξω-κρατική εξουσία. Σε αυτά τα πλαίσια ο συλλογικός φορέας , το κόμμα, ο οποίος δρά στο παρασκήνιο είναι υποχρεωμένος να προβάλλει τον ηγέτη, γιατί είναι το μέσο για νομιμοποίηση των αποφάσεων του. Γι αυτό και το ΑΚΕΛ μερονυκτίς υπερασπίζεται μέχρι εικονικής προσωπολατρείας τον Χριστόφια, αν και είναι το κόμμα «της συλλογικής σοφίας». Αυτός ο αγώνας για υποστήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν συνιστά ενίσχυση του Προέδρου αλλά ενίσχυση του κόμματος. Και φυσικά είναι μάταιος, γιατί το κομματικό φαινόμενο σήμερα μπορεί να λειτουργήσει και λειτουργεί διαιρετικά προς την κοινωνία.

Και φυσικά τα περί ενότητας είναι παραμύθια για αφελείς. Ενότητα μπορεί να υπάρξει μόνο αν η πολιτική ολιγαρχία αντιληφθεί ότι με τιςπρακτικές της διακυβεύονται τα συμφέροντά της ως πολιτικής τάξης, ως σύνολο και όχι για χάρη του κυπριακού.

Επιλογικά υποστηρίζω ότι με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και την αυτορύθμιση της αγοράς, τα κόμματα άρπαξαν την ευκαιρία και ενίσχυσαν «την αυτορύθμισή» τους ,όπως και η αγορά. Δηλαδή και το πολιτικό σύστημα και η αγορά εναρμονίστηκαν και τέθηκαν εκτός οιουδήποτε ελέγχου της κοινωνίας, χάρη στην οποία υπάρχουν. Τα κόμματα και η αγορά είναι συγκοινωνούντα δοχεία και η λεγόμενη αυτορύθμισή τους γίνεται «δαπάναις» της κοινωνίας. Γι αυτό και παρατηρείται μια επιβάρυνση της θέσης του πολίτη στις μέρες μας. Γιατί η μεν οικονομική ολιγαρχία απομείωνει τα όποια εργασιακά δικαιώματα η δε πολιτική ολιγαρχία έχει υποταχθεί πλήρως στην αγορά και αδυνατεί να υποστηρίξει διά της πολιτικής τους πολίτες. Και ο πολίτης βρίσκεται σε αδιέξοδο σε συνθήκες αυξανόμενης ανομίας, μιας ανομίας που συντηρείται από αυτούς που ελέγχουν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα ώστε να ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, με σκοπό να προστατεύσουν δήθεν τον πολίτη!Φυσικά μόνο για τα δικά τους συμφέροντα γνοιάζονται και όχι για τον πολίτη, τον οποίο θεωρούν και τον αντιμετωπίζουν ως κάτι, ως κάτι ηλίθιο.

Τώρα αν κάποιοι καταράζονται τον φιλελευθερισμό και τον υπηρετούν πιστά σε πολιτικό επίπεδο, αυτό είναι μια άλλη απάτη.

Και μια αφελής απορία: αφού το ΑΚΕΛ θέλει να ονομάζεται κυβερνών κόμμα γιατί δεν νομιμοποιεί τις επιλογές του προτείνοντας και στη λύση του κυπριακού ένα κοινοβουλευτικό και όχι προεδρικό πολιτικό σύστημα; Χα, χα, χα!!!

Ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας, το προεδρικό αξίωμα και η απάτη

Το γεγονός ότι στη διαχρονία ο κάθε εξουσιαστής χρησιμοποιεί δυο μέσα – τη βία και την απάτη – σε βάρος του λαού, είναι καλά γνωστό. Αυτό το «δημοκρατικό» και « προοδευτικό» πλαίσιο σε βάρος του λαού χρησιμοποιεί και ο "φιλολαϊκός" πρόεδρος Δ. Χριστόφιας.

Πριν τις προεδρικές εκλογέςτου 2008 ο τότε υποψήφιος Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας τόνιζε δημόσια ότι «θα είναι πρόεδρος μιας πενταετίας». Αυτή ήταν η διακήρυξή του προς την κοινωνία. Και αυτά άκουε ο πολίτης και έκανε τις επιλογές του αναδεικνύοντάς τον στην προεδρία της δημοκρατίας.

Τώρα άλλαξε τροπάριο. Αν δε λυθεί το κυπριακό , τότε δε θα είναι υποψήφιος. Αν λυθεί, τότε θα επαναδιεκδικήσει την προεδρία. Έτσι λέει τώρα ο κ. Χριστόφιας.

Το πρόβλημα φυσικά είναι άλλο. Ποιος πολίτης δίνει σημασία στα λεγόμενά του; Πόσο αξιόπιστος είναι ο κ. Χριστόφιας, όταν άλλα λέει προεκλογικά για να υφαρπάσει την ψήφο του λαού και άλλα μετεκλογικά; Και γιατί να τον πάρουμε στα σοβαρά, όταν ο ίδιος δε σοβαρολογεί;

Και αν ο κ. Χριστόφιας υποτιμά τόσο προκλητικά τη νοημοσύνη της κοινωνίας, γιατί η κοινωνία να τον σεβαστεί;

Κάποιοι σε αυτό τον τόπο με ολιγαρχική νοοτροπία έχουν καβαλήσει προ πολλού το καλάμι. Αυτο-αναγορεύονται σε σωτήρες και νομίζουν ότι είναι ταγμένοι σε κάποια θεάρεστη αποστολή. Και ίσως και να πιστεύουν ότι μας κάνουν και χάρη που κατέχουν την εξουσία και μας κυβερνούν!!!

Ο κ. Χριστόφιας λοιπόν, αν δεν είναι ένας ακόμα εξαπατητής της κοινωνίας, να κρατήσει τον προεκλογικό λόγο του και να μας αδειάζει τη γωνιά. Είτε λυθεί είτε δε λυθεί το κυπριακό. Χορτάσαμε από μονάρχες και σωτήρες σε αυτό τον τόπο.

Κύριε Πρόεδρε. μα περιπαίζετε τον περήφανο κυπριακό λαό;

Έγινε ο διαμοιρασμός των λαφύρων ανάμεσα στα κόμματα με το διορισμό της πενταμελούς Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας. Ενδιαφέρον έχουν οι πανηγυρικοί που εκφωνήθηκαν μπροστά στα ΜΜΕ για κατανάλωση από το λαό.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας λοιπόν μίλησε και ζήτησε από την ΕΔΥ «της εξάλειψης της παγιωμένης αντίληψης ότι αν ο πολίτης δεν έχει μέσο δεν μπορεί να διοριστεί ή να προαχθεί» και «να εμπεδώσουν πνεύμα αξιοκρατίας».
Οι πιο πάνω αναφορές του Προέδρου δεν πείθουν κανένα ούτε καν τον ίδιο που τα λέει. Γιατί χάνει την ώρα του με τέτοιες κενολογίες, δε γνωρίζω.
1.Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι δηλωμένος οπαδός του κομματικού ρουσφετιού. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα ραβασάκια των πολιτικών για ρουσφέτια στην Εθνική Φρουρά, δήλωε στην εφημερίδα Ο ΠΟΛΙΤΗΣ (19/11/2006): «Μα δεν είναι θεσμικά όργανα τα κόμματα; Δεν κατάλαβα. Τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα που υπάρχουν αν θέλετε και οι βουλευτές και ηγετικά στελέχη των κομμάτων βεβαίως είναι θεσμικοί παράγοντες»!!!Και στο ερώτημα δημοσιογράφου για το τι πρέπει να κάνουν όσοι δεν ανήκουν σε κόμματα.ο κ. Χριστόφιας τους παρέπεμψε στους βουλευτές της επαρχίας τους!!!
2.Από τη μια ο Πρόεδρος δηλώνει οπαδός του κομματικού μέσου, το οποίο θεωρεί και θεσμικό, και από την άλλη διακηρύττει ότι πρέπει να εξαλειφθεί η αντίληψη που ο ίδιος και το κόμμα του επέβαλαν!!! Το δούλεμα πάει κάπνος προς τους αφελείς πολίτες.
3.Ποιος θα εξαλείψει την αντίληψη ότι «αν δεν έχεις μέσο», τίποτε δε γίνεται; Τα μέλη της ΕΔΥ που διορίστηκαν με κομματικό μέσο!!! Θα μας τρελλάνουν οι άνθρωποι.
4.Και το κερασάκι είναι άλλη μια διακήρυξη περί αξιοκρατίας. Μα αφού κύριε Πρόεδρε, γνοιάζεσαι τόσο πολύ για την αξιοκρατία, γιατί δεν την εφάρμοσες πρώτος διορίζοντας άξιους στην ΕΔΥ; Ή το δόγμα σου είναι αναξιοκρατία για τους πάνω και αξιοκρατία για τους κάτω;
5.Τα μέλη της ΕΔΥ είναι αδύνατο να εφαρμόσουν την αξιοκρατία αφού οι ίδιοι είναι ευεργεθητέντες του κομματικού μέσου, το οποίο στη συνείδησή τους ταυτίζουν με την «αξιοκρατία», γιατί είναι αδύνατο κάποιος να υποτιμήσει τον εαυτό του λέγοντας «ναι, είμαι ανίκανος αλλά τα κατάφερα με το κομματικό ρουσφέτι».
6.Η αξιοκρατία, κύριε Πρόεδρε , δεν είναι κομματοκρατία. Και εσείς και οι διορισθέντες στην ΕΔΥ από εσάς, είστε δέσμιοι της κομματοκρατίας , δηλαδή με την προώθηση του κομματικού συμφέροντος σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος. Είναι αδύνατο για εσάς και τους διορισθέντες από εσάς να απεγκλωβιστείτε από την κομματική λογική και να αποκτήσετε μια συνολική αντίληψη της κοινωνίας, από την οποία θα επιλέξετε τους πιο ικανούς για να προωθήσουν τα συμφέροντά της.
7.Όσο για τη θέση σας πως «τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα», αν δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας, τότε είναι επικίνδυνη για όλους τους πολίτες.

Η καταλήστευση λοιπόν του δημόσιου πλούτου από τα κόμματα θα συνεχιστεί ομαλώς. Το έκαναν και παλαιότερα οι κυβερνήσεις, το κάνει και τώρα η κυβέρνηση Χριστόφια. Το μόνο που αλλάζει είναι ποιος νέμεται περισσότερο το δημόσιο πλούτο. Για τον πολίτη όμως τίποτε απολύτως δεν αλλάζει αφού είτε κλέφτει ο άλφα είτε ο βήτα, ο ίδιος είναι μονίμως το θύμα της κλοπής. Τα κόμματα λοιπόν είναι ίδια και απαράλλαχτα στη νομή του πλούτου και της εξουσίας σε βάρος των πολιτών. Οι ιδεολογικές διαφορές τους είναι προεκλογικές και εικονικές και απευθυνονται στους αφελείς. Είναι μια τάξη όλοι τους πολιτική, αντίστοιχη της οικονομικής ολιγαρχίας, που καταδυναστεύει, οπως κάθε κατακτητής – ντόπιος ή ξενος – ,το λαό.