Δεν θα επικεντρωθώ στα τετριμμένα των κομματικών με αφορμή τη συνέντευξη-απολογισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας.Θα προσπαθήσω να κατανοήσω τα όσα διασκεδαστικά συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες με διάθεση πολιτική, δηλαδή σε συνάρτηση με το υπαρκτό πολιτικό σύστημα και τη σχέση του με την κοινωνία.
Οι καταγγελίες του Πρόεδρου
Αφορμή για το σάλο που δημιουργήθηκε ήταν συγκεκριμένες αναφορές του Προέδρου σε συνέντευξη τύπου στις 5/4/2011.Ήταν ολοφάνερη η προσπάθεια του Πρόεδρου να κάνει μαθήματα ηθικής και να προβάλει τον εαυτό του ως πρότυπο πολιτικού ήθους.
Σε αυτά τα πλαίσια υποστηριξε στις 5/4/2011 για τον Υπουργό που έπαιρνε ανεργιακό επίδομα ότι «αν ήταν υπουργός μου, θα τον έπαυα. Σας το λέγω με όλη την ειλικρίνεια. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ο υπουργός παίρνει μια αντιμισθία η οποία είναι αξιοπρεπέστατη. Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί αυτό το προνόμιο που του έδωσαν κάποιες κυβερνήσεις». Την επομένη 6/4/2011 υποστήριξε – μετά το θόρυβο που ξεσήκωσε μόνος του – «εγώ εκείνο που ήθελα να ψέξω είναι το θέμα του ήθους που πρέπει να έχουν τα δημόσια πρόσωπα. Θα μου πείτε, μα ο οποιοσδήποτε υπουργός, με βάση το νόμο, τότε, είχε το δικαίωμα να το πράξει. Το δέχομαι. Το θέμα είναι να απεκδυθείς του δικαιώματος. Εδώ είναι το μεγάλο θέμα».
Το πρόβλημα
Δε θα αναφερτώ στις λεκτικές ακροβασίες του Προέδρου. Το πολιτικό πρόβλημα που θέτει ο Πρόεδρος είναι σε συνάρτηση με την οικονομική πτυχή του κράτους - τα δημόσια οικονομικά , όπως λέγονται – και τη στάση της πολιτικής τάξης. Ή ακόμα πιο γενικά, το ζήτημα της αντίκρυσης της διαφθοράς των πολιτικών.
Διαφθορά και ηθική
Ο Πρόεδρος προέβαλε την αντίληψη ότι η πολιτική διαφθορά είναι ηθικό πρόβλημα. Η ηθική προσέγγιση του Προέδρου στηρίζεται στην παραδοχή ότι επιβάλλεται να υιοθετηθεί από την πολιτική ολιγαρχία ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς που θα στηρίζεται στην αυτοδέσμευση του υπευθύνου. Γι αυτό και επικεντρώνεται στην ατομική συνείδηση των πολιτικών που ως φορείς της εξουσίας αυτοδεσμεύονται ανεξάρτητα από το νόμο και συμπεριφέρονται με τρόπο που αναμένει η ηθική της κοινωνίας. Με μια διαφορετική διατύπωση, ο Πρόεδρος υποστηρίζει ότι ανεξάρτητα από το νόμο, οι φορείς της κρατικής εξουσίας σε σχέση με την ιδιοποίηση του κρατικού πλούτου θα αποφασίζουν οι ίδιοι αν,πότε και πόσα θα πάρουν με βάση την καλή τους προαίρεση!!!
Η προβολή αυτής της θέσης από τον Πρόεδρο , δηλαδή της ηθικής προσέγγισης της διαφθοράς με βάση την αυτοδέσμευση των ολιγαρχικών, έγινε γιατί αυτή είναι η πάγια θέση του κόμματος, του ΑΚΕΛ. Και στη βουλή, κατά τη συζήτηση του θέματος για προσωρινή μείωση της αποζημίωσης των βουλευτών κατά 10%, το ΑΚΕΛ διαφώνησε να ρυθμιστεί με απόφαση της βουλής, αλλά να γίνει με άτυπη αυτοδέσμευση των βουλευτών, κατά ανάλογο τρόπο, όπως αυτοδεσμεύθηκαν προηγουμένως ο Πρόεδρος και οι Υπουργοί. Ή ακόμα το ΑΚΕΛ, τάχθηκε αναφανδόν εναντίον του ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων υποστηρίζοντας την αυτο-ρύθμιση.
Ηθική και πολιτική
Η πιο πάνω αντίληψη του Προέδρου και του ΑΚΕΛ είναι υπερμέτρως δεσποτική. Η πολιτική διαφθορά δεν είναι θέμα ατομικής συνείδησης αλλά πολιτικού συστήματος, άρα και κανονιστικού περιβάλλοντος στο οποίο εγγράφεται η ηθική συμπεριφορά. Επομένως, το ζήτημα είναι αν το πολιτικό σύστημα παρέχει δικλείδες ασφαλείας ώστε ο φορέας της εξουσίας να συμπεριφέρεται σύμφωνα με το συμφέρον της κοινωνίας ή το ίδιον συμφέρον ή να ελαχιστοποιούνται τα φαινόμενα ιδιοποίησης του δημόσιου πλούτου.
Η αντίληψη ότι επαφίεται αποκλειστικά στο φορέα της εξουσίας να καθορίζει πόσα θα υφαρπάζεει και για πόσο διάστημα αγαθά που δεν του ανήκουν, είναι καθαρά δεσποτική. Το ίδιο ακριβώς έπραττε και ο σουλτάνος και οι Άγγλοι κατακτητές, κατεξοχήν εκπρόσωποι της δεσποτικής λογικής στην Κύπρο.
Είναι δεσποτική η λογική του Προέδρου και του ΑΚΕΛ για την ηθικοποίηση της διαχείρισης του δημόσιου πλούτου; Αδιαμφίσβήτητα. Θεωρούν ότι ο δημόσιος πλούτος ,ο οποίος δεν τους ανήκει, μπορούν να τον διαχειρίζονται κατά το δοκούν και να αναλαμβάνουν το ρόλο και του ελεγκτή και του ελεγχόμενου. Ή να ενεργούν κατά τη δική τους βούληση ανεξάρτητα από τη βούληση της κοινωνίας και στη βάση της καλής τους προαίρεσης. Η πλήρης αποδέσμευση του κατόχου της εξουσίας από το νόμο ή την κοινωνία είναι η βάση κάθε δεσποτικής λογικής.
Το ερώτημα
Αν ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ κρίνουν ότι ένας υπουργός δεν πρέπει να παίρνει ανεργιακό επίδομα, τότε γιατί δεν καταθέτουν σχετική πρόταση νόμου ; Ή γιατί συνειδητά επιλέγουν ένα ζήτημα κατεξοχήν πολιτικό – η διαχείριση και η νομή του δημόσιου πλούτου – να το μετατρέπουν σε ηθικό, λες και η ηθική είναι ανεξάρτητη από το υπαρκτό σύστημα ή θα φτιάξουμε αγγέλους σε έναν κόσμο δαιμονικά πλασμένο;
Το αντίστροφο τώρα: προκειμένου οι πολιτικοί να επιβεβαιώσουν το ήθος τους, να ψηφίζουν νόμους χαριστικούς για τους ίδιους, τους οποίους δε θα υλοποιούν!!!Κάπως έτσι ανοίγει μεγαλόπρεπα η πόρτα του τρελλοκομείου.
Η πολιτική ως ρυθμιστική λειτουργία μιας κοινωνίας εκφράζεται με νόμους. Η κατάργηση ή η απομείωση της σημασίας των νόμων ήταν πάντοτε επιλογή των ολιγαρχικών δυνάμεων στην ιστορία και όχι της κοινωνίας. Αυτή η λογική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια όχι σε ηθικοποίηση της πολιτικής και των πολιτικών αλλά σε διάλυση της πολιτικής και της κοινωνίας με ανάπτυξη ενός κλίματος γενικευμένης ανομίας, κάτι ήδη που παρατηρείται σήμερα στην Κύπρο.
Η πραγματική διάσταση του προβλήματος
Αυτά που λέγονται και γίνονται στην Κύπρο του 2011 είναι αποτέλεσμα της υπαρκτής πολιτικής πραγματικότητας η οποία εκτρέφει την αυθαιρεσία και τη διαφθορά.
Στα εξουσιαστικά συστήματα – όπως το δικό μας – ο κάτοχος της εξουσίας ιδιοποιείται το δημόσιο πλούτο, ενώ δεν είναι ιδιοκτήτης του. Αυτή είναι η βάση της διαφθοράς. Στη συνέχεια τίθεται υπεράνω του νόμου και απολαμβάνει ασυλίας, ώστε να τον ιδιοποιείται χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Ούτε σκέψη για λογοδοσία και έλεγχο ή πολιτικό δίκαιο. Ή με ξένα λεφτά κάμνουμε ό,τι θέλουμε και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Και ενώ όλα τα κόμματα φωνασκούν για τη διαπλοκή και τη διαφθορά των πολιτικών δεν προτείνουν απολύτως τίποτε. Αντίθετα, παρατηρείται σε όλες τις περιπτώσεις οικονομικής υαφαρπαγής του δημόσιου πλούτου από τους πολιτικούς και τα κόμματα θαυμαστή ομοφωνία!!! Και σερβίρουν στο λαό μαθήματα ηθικής και διάφορες κενολογίες, ώστε να αντέξει τη λεηλασία του με την προσφορά μιας ελπίδας σε ηθικό επίπεδο και όχι πολιτικό.
Οι παρενέργειες
Όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες γύρω από τον Πρόεδρο αναδεικνύουν τον εξευτελισμό των πολιτικών οι οποίοι δεν έχουν να προτείνουν κάτι και το «γύρισαν» στην ηθική.
Αυτό απαξιώνει την ολιγαρχική τάξη περαιτέρω στα μάτια της κοινωνίας και επιπλέον ο ηθικός χαβαλές προετοιμάζει το δρόμο για να εμφανιστεί επιτέλους και στην Κύπρο κάποιος Μπερλουσκόνι. Τουλάχιστον εκείνος θα είναι πιο διασκεδαστικός!!! Εκτός από «τα φάρμακα και το ψητό στο Κελλάκι» ,ως δημόσιο πρόβλημα, θα μας μιλά και για τις γκόμενές του, ένα θέμα πολύ πιο πιπεράτο!!!
Επίλογος
Αν οι πράξεις των πολιτικών συνάδουν με την ηθική της κοινωνίας, τότε αντίθετα από ότι υποστηρίζει το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές.Και πρώτιστα να αρθεί η ασυλία των πολιτικών και να αποδεχθούν τον έλεγχο από την κοινωνία με παράλληλη υπαγωγή τους στη δικαιοσύνη. Το πολιτικό έγκλημα είναι τρισχειρότερο από το ατομικό γιατί βλάπτει τους πολλούς.
Υ.Γ.Η ιδεολογική διαφορά του ΑΚΕΛ με το ΔΗΣΥ είναι ότι το ΑΚΕΛ εισηγείται να λεηλατούν το λαό με ατομικά ηθικά κριτήρια, ενώ ο ΔΗΣΥ με αγοραία. Από τη φύση του κάθε ολιγαρχικός είναι και λεηλάτης των άλλων ή φανατικός υποστηρικτής της οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
