Το ψευτοδίλημμα του κ. Κατσουρίδη για τις ευθύνες της οικονομικής κρίσης

Σε συνέντευξη του στην καθεστωτική εφημερίδα Ο φιλελεύθερος στις 26/5/2013 ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ Ν. Κατσουρίδης ασχολείται με την κρίση στην Κύπρο.

Ποια είναι η λογική βάση  όλης της συνέντευξης του κ. Κατσουρίδη; Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Κατσουρίδης:

«Στην κοινωνία μας, έστω και αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν, έστω κι αν πολλοί δεν το συνειδητοποιούν, διεξάγεται μια σοβαρή ιδεολογική σύγκρουση. Όποιος απαντήσει στο ερώτημα για την κρίση στην Κύπρο και αποφανθεί ότι οι ευθύνες είναι μόνο κυπριακές, έχει μια ιδεολογική τοποθέτηση. Όποιος αποφανθεί ότι υπάρχουν και κυπριακές αλλά υπάρχουν και εισαγόμενες –που κατά τη γνώμη μου είναι υπέρτερες των όποιων εσωτερικών – αν απαντήσει ότι η πρώτη ευθύνη, δηλαδή το σημείο από το οποίο ξεκινά το κακό, είναι το σύστημα και το μοντέλο που εφαρμόζεται και οι αποφάσεις που λαμβάνονται εκτός  Κύπρου αποτελεί μια άλλη ιδεολογική τοποθέτηση».

Το ιδεολογικό δίλημμα που θέτει ο κ. Κατσουρίδης είναι εκ του πονηρού και συνιστά ακόμα ένα ψευτοδίλημμα, από αυτά που φτιάχνουν οι πολιτικοί για να περνούν την ώρα τους.Ειδικότερα:

1.Είναι δεδομένο προκαταβολικά γνωστό σε όλους ότι το κυπριακό κράτος και η κυπριακή οικονομία δεν είναι αποκομμένη από τα άλλα κράτη και οικονομίες. Είναι,δηλαδή, εκ των πραγμάτων ενταγμένη σε ένα ευρύτερο σύστημα, όπου λειτουργεί και συνυπάρχει. Επίσης είναι δεδομένο ότι υπάρχουν επιδράσεις που μπορεί να λειτουργήσουν θετικά είτε αρνητικά για την Κύπρο. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει ένα κοσμο-σύστημα στο οποίο εντάχθηκε με δική μας επιλογή και το δικό μας σύστημα. Τα δεδομένα δημιουργούν γνώση και η γνώση οδηγεί στη λήψη αποφάσεων. Άρα, όταν στην Κύπρο κάποιοι έπαιρναν αποφάσεις συνεκτιμούσαν τα εξωτερικά δεδομένα, άρα ευθύνονται. Και αν δεν τα συνεκτιμούσαν, πάλιν ευθύνονται.

2. Σε αυτό το κοσμοσύστημα η εξέλιξη δεν είναι γραμμική με την έννοια ότι στον παρόντα χρόνο άλλες χώρες αντιμετωπίζουν κρίση και άλλες όχι. Επίσης η μορφή της κρίσης δεν είναι παντού η ίδια. Επομένως, η ισοπεδωτική προσέγγιση του κοσμο-συστήματος είναι άστοχη.

3. Η υφιστάμενη οικονομική κρίση ξέσπασε το 2008  στις ΗΠΑ. Το 2008 η Κύπρος δεν αντιμετώπιζε οικονομική κρίση. Σήμερα, το 2013 έχει χρεοκοπήσει. Πώς οδηγήθηκε μέσα σε μια πενταετία στη χρεοκοπία; Αν η λογική του κ. Κατσουρίδη έχει λογική βάση, τότε από το 2008 το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να υποστηρίξει ότι η κρίση είναι δεδομένη και για την Κύπρο! Γιατί δεν το είπε; Και αντίθετα, υποστήριζαν πως η κρίση δεν θα μας αγγίξει;

4. Αν πάλι η ευθύνη του κοσμο-συστήματος είναι υπέρτερη-όπως υποστηρίζει ο κ. Κατσουρίδης –γιατί και τα όποια θετικά δεν τα αποδίδει στο κοσμο-σύστημα, αλλά αντίθετα θεωρεί ότι είναι αποτέλεσμα δικών του αγώνων; Γιατι λιβανίζει το κόμμα του, αφού –κατά τα λεγόμενά του –είναι απλώς μαριονέτες στα χέρια τρίτων;

Και ιδεολογικοποίηση ευθυνών!

Ο κ. Κατσουρίδης εκλαμβάνει τα αυτονόητα ως πολιτική ανάλυση και μάλιστα τα ιδεολογικοποιεί. Αν πεις φταίει ο καπιταλισμός, είναι μια ιδελογική τοποθέτηση. Αν πεις φταίει το κυπριακό πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι μια άλλη ιδεολογική τοποθέτηση. Λες, και τα δυο είναι διαχωρισμένα στην Κύπρο.

Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Το υπαρκτό πολιτικοοικονομικό σύστημα και στην Κύπρο και διεθνώς είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Και αποτυπώνεται σε αυτό που ονομάζεται καπιταλισμός και φυσικά, στον πολιτικό εκφραστή του, δηλαδή το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα, μέρος του οποίου είναι και το ΑΚΕΛ.

Ναι υπάρχει και ιδεολογικό πρόβλημα, όχι όμως αυτό που επιχειρεί να προβάλει ο κ. Κατσουρίδης για να δικαιώσει τον κόσμο του και το κόμμα του. Από τη μια είναι οι δυνάμεις της ολιγαρχίας – οικονομικής και πολιτικής- που στηρίζουν την ύπαρξή τους στην εκμετάλλευση των πολλών και από την άλλοι είναι οι πολλοί οι οποίοι δέχονται την επίθεση των ολιγαρχικών, οι οποίοι αξιοποιούν τον πλούτο, τα προνόμια και την εξουσία που έχουν, ώστε να κρατούν υποταγμένους τους πολλούς. Το πρόβλημα είναι για την κοινωνία –είτε το συνειδητοποιεί ο κ. Κτασουρίδης είτε όχι – πως οι όποιοι υπεύθυνοι της κρίσης ούτε θα  πληρώσουν ούτε θα τιμωρηθούν. Δηλαδή, ο κ. Κατσουρίδης που αποδέχεται πως έχει μερίδιο ευθύνης ούτε πληρώνει μία και φορτώνει τα βάρη στην κοινωνία ούτε και θα τιμωρηθεί, αλλά μας βγαίνει και πολιτικός αναλυτής και ιδεολογικός ερμηνευτής  της!

Βεβαίως ευθύνεται ολοκληρωτικά το υπαρκτό πολιτικοοικονομικό σύστημα, βεβαίως ευθύνεται η διεθνής ολιγαρχία, βεβαίως ευθύνονται τα τοπικά ολιγαρχικά φερέφωνα. Το πρόβλημα με τον κ. Κατσουρίδη είναι πως έχει πρόβλημα ταυτότητας. Πιο απλά, πού εντάσσει τον εαυτό του ο κ. Κατσουρίδης;

Τέλος πάντων, ο κ. Κατσουρίδης τι είναι, ολιγαρχικός ή δημοκρατικός; Ανάλογα με την ιδεολογία σου είναι και η ανάλυσή σου. Και η ανάλυση του κ. Κατσουρίδη είναι μια συνήθης ολιγαρχική ανάλυση που μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο στα πλαίσια του παλαιού καθεστώτος από το οποίο ζει και συντηρείται ο κ. Κατσουρίδης και προσπαθεί με σοφίσματα να αθωώσει, όπως εξάλλου ο κάθε αντιδραστικός και συντηρητικός.

ΥΓ. Σε μια δημοκρατία ο κ. Κατσουρίδης και οι βουλευτές και ο πρόεδρος θα ήταν όλοι στο σπιτάκι τους τουλάχιστον λόγω ανεπάρκειας. Γιατί αποδείχτηκαν λόγω ανικανότητας, απληστίας, διαφθοράς και διαπλοκής ακατάλληλοι να προωθήσουν το κοινωνικό συμφέρον. Και αφού κατέστρεψαν την κοινωνία, εφευρίσκουν σχέδια διάσωσής της.  Και διακηρύσσουν ότι δε δέχονται «ποινικοποίηση της πολιτικής». Γιατί θέλετε να είστε ανεύθυνοι και απαραβίαστοι; Μια απάντηση υπάρχει: είστε όλοι γνήσια παιδιά της ευγενικής δεσποτείας. Ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά τέτοιοι είσαστε. 

Ο κενολόγος Μ. Κάρογιαν συνεντευξιάζεται στον καθεστωτικό "Ο φιλελεύθερος'

Σε συνέντευξή του στη εφημερίδα  «Ο Φιλελεύθερος» στις 12/5/2013 ο κενολόγος Πρόεδρος του ΔΗΚΟ  Μ. Κάρογιαν λέει πολλά και γλαφυρά.Στην ερώτηση: «Θα λέγατε ένα mea culpa στην κοινή γνώμη για όσα έχουν γίνει και έχουν φέρει τα πάνω-κάτω στον τόπο μας;»,  η απάντηση ήταν η αναμενόμενη από ένα δειλό πολιτικάντη: «Το  mea culpa οφείλει να το πει όλο το πολιτικό σύστημα».

Δηλαδή; Ποιος;

Το κράτος;

Τα κόμματα;

Οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι;

Ποιος;

Και θα μαζευτούν όλοι μαζί και θα εκδώσουν μια ανακοίνωση;

Ή ο κάθενας χωριστά αλλά με παρασκηνιακή συνεννόηση; Και αν κάποιος σας γελάσει;

Και μετά;

Τι θα γίνει μετά;

Τι θα κάνετε μετά;

Θα συνεχίσετε αμέριμνος την πολιτική σας καριέρα;

Θα πάτε στο σπιτάκι σας ήσυχα και ωραία και θα απαλλαγούμε από την παρουσία σας και να ζήσετε με τις ενοχές σας;

Θα ζητήσετε να δικαστείτε και να τιμωρηθείτε παραδειγματικά γιατί εγληματίσατε σε βάρος της κοινωνίας και θα λυτρωθείτε από το έγκλημά σας;

Ένας ανίκανος και άπληστος πολιτικάντης προκαλεί τη νοημοσύνη μιας κοινωνίας με τη βοήθεια του καθεστωτικού Φιλελεύθερου. Αυτοί οι άνθρωποι κατέστρεψαν μια κοινωνία και τώρα επαγγέλλονται ξεδιάντροπα τους σωτήρες της!

Από την άλλη, μια εφημερίδα να παραχωρεί μια σελίδα στην κυριακάτική της έκδοση για μια ανούσια συνέντευξη ενός ενόχου για πολιτικό έγκλημα σε βάρος της κυπριακής κοινωνίας, αποτελεί πρόκληση υπερμεγέθη. Και φανερώνει ποιος είναι ο ρόλος που επιτελούν τα ΜΜΕ στην Κύπρο: στήριξη ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, αφού η στήριξή του είναι προϋποθεση για να συνεχίσει η εφημερίδα να είναι ενταγμένη στη συμμορία των κατακτητών της κυπριακής κοινωνίας.

Τουλάχιστον, να ήταν ορατοί στον καθένα ποιοι είναι οι αντίπαλοί μας!

Απόδοση ευθυνών και εκκόλαψη δικτατοριών στην Κύπρο

Επειδή οι λέξεις από τους εκαστότε κυβερνώντες δεν χρησιμοποιούνται τυχαία και επειδή δεν μπορώ να πιστέψω  ότι στην κυβέρνηση μαζεύτηκαν όλοι οι αγράμματοι της Κύπρου, γι αυτό και έχω ως πολίτης κάθε δικαίωμα να υποπτεύομαι:

Τι σημαίνει η δήλωση της κυβέρνησης Αναστασιάδη πως «δεν θα διστάσει να αποδώσει ευθύνες»; Από πότε η κυβέρνηση αποδίδει ευθύνες και με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος;

Μήπως προετοιμάζεται πολιτικό πραξικόπημα;

Εξ άλλου, σήμερα στην Κύπρο ένα πείραμα γίνεται και όλα επιτρέπονται. Πώς θα γίνει το πείραμα, εάν ισχύει το σύνταγμα, δηλαδή η προηγούμενη συνταγματική τάξη πραγμάτων;

Και επειδή τα αυταρχικά καθεστώτα επιβάλλονται και με "ες μικρόν" ή με μικρές αλλαγές, και επειδή τελευταία γίνονται πολλές μικρές αλλαγές με επίκληση όχι του νόμου ή του δικαίου, αλλά ως αποτέλεσμα εκβιασμών και τετελεσμένων από τους ντόπιους και διεθνείς ολιγαρχικούς, έχουμε κάθε δικαίωμα να ανησυχούμε.

Λέω, όπως τότε που ξαφνικά ξυπνήσαμε κουρεμένοι, μήπως το ίδιο ξαφνικά ξυπνήσουμε και φιμωμένοι;

Ξέρει κανείς τι σημαίνει η κυβέρνηση "αποδίδει ευθύνες", ώστε να μην ανησυχώ άδικα;

Το πόρισμα Πολυβίου,"παίζω και ξεπαίζω" και άλλα τραγελαφικά

Δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα Πολυβίου. Όπως ήταν αναμενόμενο ο εν λόγω κύριος απένειμε πολιτικές ευθύνες, τις ποινικές τις ανέλαβε η αστυνομία.

Οι αντιδράσεις της κομματικής ολιγαρχίας είναι εκπληκτικές.

ΤΟ ΑΚΕΛ

Το πιο εκπληκτικό είναι η αμφισβήτηση του πορίσματος από αυτούς που τον διόρισαν και τον πολυδιαφήμιζαν.Αυτό με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην πλήρη κατάρρευση και των θεσμών και των κομμάτων.

Από την άλλη ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ φωνασκούν ότι ο κ. Πολυβίου ξέφυγε από τους όρους εντολής του και ασχολείται στο πόρισμά του με την εξωτερική πολιτική, με στρατηγική, με κοινωνιολογικές αναλύσειςκλπ..

Αυτή η θέση είναι γελοία. Εφόσον ο κ. Πολυβίου θα απένειμε πολιτικές ευθύνες , είναι δεδομένο ότι θα εξέταζε το γεγονός σε συνάρτηση με τα συστατικά του στοιχεία, δηλαδή τη λήψη της απόφασης και τη διαχείριση του, την εξωτερική πολιτική από την οποία ευθύς εξαρχής ήταν συναρτημένο, την κοινωνία η οποία υποστασιοποιεί το πολιτικό γεγονός και άνευ της οποίας δεν υπάρχει πολιτική.

Η άποψη ότι ο κ. Πολυβίου θα έπρεπε να εξετάσει το πολιτικό γεγονός από νομικής πλευράς είναι αφελής. Γιατί δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο για να προσεγγιστεί νομικά το θέμα.Ή σύμφωνα με αυτή τη λογική δεν έπρεπε να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες γιατί δεν υπάρχει δίκαιο. Τότε γιατί το διορίσατε κύριοι τον κ. Πολυβίου; Για να μας περιπαίζετε ομαδικά;

Η τρίτη άποψη που προβάλλει το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος είναι οι δύσκολες περιστάσεις που περνά ο τόπος που καθιστούν αναγκαία την μη παραίτηση του Προέδρου. Αυτή ηπροσέγγιση είναι «πού σου νέφκω, πού πάεις». Δηλαδή, επικαλείται άλλα γεγονότα , άσχετα με το υπό εξέταση θέμα, για να μην αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες. Τούτο το βιολί που άνθισε τη δεκαετία του 1960, όταν λόγω κρίσιμων «εθνικών προβλημάτων» εγίνονταν εκλογές στη χάση και στη φέξη, λες και οι εκλογές θα τα επιδεινώναν τα προβλήματα, χαρακτηρίζει τον κάθε εξουσιολάγνο. Και δεν έχει καμία λογική βάση.

ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Συνεχίζουν αμέριμνοι το βιολί της παράιτησης – όχι γιατί είναι πολιτικά ευαίσθητοι –αλλά σαν τα κοράκια να ορμήσουν να υφαρπάξουν τη λατρεμένη τους εξουσία. Αγνοούν ότι πρόβλημα που δημιουργήθηκε αποτυπώνει τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος.Αγνοούν ότι αυτό που αποζητούν στην τύφλα τους είναι να σημαδέψουν με την παρουσία τους το βούλιαγμα του καραβιού. Κανένα κόμμα δε δίνει απαντήσεις πολιτικές στο συστημικό πρόβλημα. Και με το να φωνασκούν νομίζουν ότι ταυτίζονται με την κοινωνία και θα αντλήσουν κομματική πελατεία.Είναι όμως βαθειά νυκτωμένοι.

Η ΟΥΣΙΑ

Για २.5 χρόνια άφησαν μια βόμβα εκτεθειμένη και περίμεναν να εκραγεί. Αμέριμνοι οι άθλιοι χρησιμοποιούσαν τη βόμβα για να ασκούν – έτσι νόμιζαν –εξωτερική πολιτική. Και όταν εκράγηκε η βόμβα –όντας όλοι ασήμαντα ανθρωπάκια – προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φορτώσουν ευθύνες ο ένας στον άλλον ή ο σωζων εαυτόν σωθήτω.Αυτό που έγινε ονομάζεται πολιτικό έγκλημα.

ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Νομίζει το ΑΚΕΛ ότι αν παραιτηθεί ο Πρόεδρος θα πληγεί το ίδιο και θα κερδισουν οι άλλοι. Και οι άλλοι επιχαίρονται από τώρα για τα λάφυρα της εξουσίας. Οι άλλοι όμως να είναι σίγουροι θα βιώσουν πολύ χειρότερα απ΄ότι ο κ. Χριστόφιας σήμερα.Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι στην κοινωνία επήλθαν σημαντικές αλλαγές. Η παραίτηση του κ. Χριστόφια σήμερα δεν είναι τιμωρία, αλλά σωτηρία. Στην τύφλα του και αυτός και περιστοιχισμένος από αυλοκόλακες της εξουσίας αδυνατεί να αντιληφθεί το ορθό και για τον ίδιο και για το κόμμα του και για την κοινωνία.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Το πολιτικό ζήτημα για την κοινωνία είναι ένα: να δημιουργηθεί πολιτικό δίκαιο για τα πολιτικά εγκλήματα,ώστε ο κάθε πολίτης να μπορεί να ελέγχει τους πολιτικούς και οι πολιτικοί να είναι πάντοτε έτοιμοι να λογοδοτούν και να πληρώνουν το τίμημα των λανθασμένων επιλογών τους που βλάπτουν την κοινωνία.

ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΕΝΩ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΒΛΑΠΤΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΥΣ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ. ΜΟΝΟ ΣΕ ΔΕΣΠΟΤΙΚΆ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΤΈΤΟΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ.

"Ήλιος" , "Μαρί" και το αντιδραστικό ΑΚΕΛ

Το ΑΚΕΛ και η κυβέρνηση Χριστόφια, μετά τις πρώτες σπασμωδικές του αντιδράσεις σε σχέση με τη φονική έκρηξη στο Μαρί, άρχισαν να επιχειρηματολογούν υπέρ της μη παραίτησης Χριστόφια. Η γραμμή του κόμματος μεταφέρεται, λες και έχουν όλοι οι ακελικοί μαγνητόφωνο μες στο στόμα τους, πανομοιότυπα: άντληση παραδειγμάτων μη παραίτησης Προέδρων από την παγκόσμια και τοπική ιστορία!!! Το μήνυμα είναι σαφές: αφού κανένας και ποτέ και παντού δεν παραιτήθηκε, γιατί τώρα να παραιτηθεί ο δικός μας;
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιδραστικής λογικής του ΑΚΕΛ είναι και το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» (8/8/2011) από το μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ Ν. Παπαλαζάρου.
Παραλληλισμός με την τραγωδία της «Ηλιος»
Διερωτάται ο κ. Παπαλαζάρου: «Γιατί κ. Αναστασιάδη δεν επιδείξατε την ανάλογη ευαισθησία και δεν ζητήσατε την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδοπούλου, όταν τον Αύγουστο του 2005 το αεροπλάνο της ΗΛΙΟΣ, που είχε αδειοδοτηθεί και ελεγχόταν από τα αρμόδια όργανα του κράτους, κατέπεσε στην Ελλάδα, σκοπρώντας το θάνατο σε 121 συνανθρώπους μας και ξεκλήρισε ολόκληρες οικογένειες(γονείς και παιδιά);»
Η απορία του κ. Παπαλαζάρου αφορά τη στάση του Προέδρου του ΔΗΣΥ σήμερα και όχι το θάνατο των 121 συνανθρώπων μας. Και χρησιμοποεί την εξής λογική: όπως τότε που πέθαναν 121 άνθρωποι και κανένας δε ζήτησε την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, έτσι και τώρα που πέθαναν μόνον 13 , πρέπει να βγάλετε όλοι τον σκασμό!!!
Αυτή η θέση στηρίζεται στη δεσποτική λογική ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την άσκηση των καθηκόντων του μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο συμπολίτες μας, αλλά αυτός είναι ανεύθυνος και απαραβίαστος εσαεί!!! Η αποθέωση του συντηρητισμού και του δεσποτισμού ταυτισμένη με την αυτο-αποκαλούμενη ως αριστερά.
Ποιο είναι το μήνυμα του ΑΚΕΛ προς την κοινωνία; Ο εκάστοτε πρόεδρος της δημοκρατίας – ο εκάστοτε κομματικός εγκάθετος -με τα λάθη ή τις παραλείψεις του μπορεί να σας σκοτώνει, αλλά εσείς δεν έχετε δικαίωμα να ζητάτε να παραιτηθεί!!!
Η απορία του κ. Παπαλαζάρου και οι απορίες του πολίτη
Γιατί λοιπόν τότε ο κ. Αναστασιάδης «έκαμε την πάπια»; Γιατί δεν τον έπαιρνε αλλιώς. Πολιτικές ευθύνες για την αδειοδότηση και τον μη έλεγχο της ΗΛΙΟΣ είχε και ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων το 1999 Αβέρωφ Νεοφύτου. Γι αυτό και ο ΔΗΣΥ, όταν ξέσπασε η τραγωδία της ΗΛΙΟΣ, κυριολεκτικά έκρυψε τον πάντοτε λαλίστατο Α. Νεοφύρου και έβαλε το βουλευτή Γιώργο Γεωργίου να φωνάζει χαλαρά στα ΜΜΕ.
Φυσικά αυτές οι μικροκομματικές αηδίες του ΔΗΣΥ είναι γνωστές. Τον πολίτη όμως δεν τον ενδιαφέρουν τα παιγνίδια του ΔΗΣΥ και του κ. Αναστασιάδη. Και αντί ο κ. Παπαλαζάρου να διερωτάται για τον κ. Αναστασιάδη, είναι πιο λογικό να διερωτάται για τη στάση του δικού του κόμματος μπροστά στο θάνατο 121 συνανθρώπων μας. Και αναφέρομαι πάντοτε στις πολιτικές ευθύνες, που ομολογεί ο κ. Παπαλαζάρου ότι υπήρχαν.
Ο ακελικός Κίκης Καζαμίας, Υπουργός Συγκοινωνιών στη κυβέρνηση Τ. Παπαδοπούλου, δήλωνε στον τύπο (5/7/2006) ότι η επιστολή του Βρετανού Συμβούλου με την οποία επισημαίνονταν οι θανάσιμοι κίνδυνοι στην ασφάλεια των πτήσεων «εξ όσων θυμάμαι,δεν έφθασε ενώπιον μου»!!! ‘Η επί το κυπριακώτερον: «εγώ εν τζιαι ήξερα»!!!Όπως σήμερα δηλώνουν οι πολιτικά ανεύθυνοι Γ. Ομήρου και Δ. Χριστόφιας.
Ο διάδοχός του, επίσης ακελικός Χ. Θράσου, πρότυπο πολιτικού αμοραλισμού, αρνήθηκε να αναλάβει οποιεσδήποτε πολιτικές ευθύνες για το θάνατο των 121 με το σκέπτικό ότι παρέλαβε από τον προηγούμενο ακελικό υπουργό «χάος»!!!
Το δε ΑΚΕΛ , τότε συγκυβερνών, έκαμε ότι μπορούσε από το χέρι του, για να πέσει στα μαλακά η υπόθεση των 121 νεκρών. Και σήμερα – 6 χρόνια μετά - οι συγγενείς των νεκρών ζητούν την απόδοση ευθυνών. Αυτό ακριβώς θέλει ο κ. Παπαλαζάρου και για τους 13 νεκρούς στο Μαρί. Οι ανίκανοι Προέδροι να σκοτώνουν τον κόσμο και ο κόσμος να εισπράττει μια έρευνα αθώωσης των ενόχων!!!
Ο θάνατος ως «πρόοδος» και ως «συντήρηση»
Ο κ. Παπαλαζάρου βρίσκει και ταξικά επιχειρήματα για να υπερασπίσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: «Η αλήθεια είναι πως κάποιοι δεν χώνεψαν ποτέ ότι ο ηγέτης του ΑΚΕΛ και το κόμμα της εργατικής τάξης μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες να εκλέξουν Πρόεδρο, ένα γνήσιο τέκνο του ταξικού κινήματος της Κύπρου».
Το γεγονός ότι οι διαφωνούντες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα τον πολεμήσουν, είναι αυτονόητο στα πλαίσια του κομματικού ανταγωνισμού για κατάληψη της εξουσίας. Είναι ο κομματικός ανταγωνισμός που γεννά την αντιπαλότητα και όχι γιατί ο Πρόεδρος είναι γνήσιο τέκνο του ταξικού κινήματος. Τούτο το θέμα όμως ποια σχέση έχει με το θάνατο των 13 στο Μαρί; Τι θέλει να μας πει ο κ. Παπαλαζάρου;
Ότι όταν ένας Πρόεδρος έχει εργατική προέλευση, δικαιούται να σκοτώνει «με πολιτικό τον τρόπο» συμπολίτες μας και πρέπει να σιωπούμε γιατί ο θάνατος προήλθε από ένα ταξικό Πρόεδρο; Δηλαδή, όταν σκοτώνει πολίτες ένας κεφαλαιοκράτης Πρόεδρος τότε να φωνάζουμε και όταν σκοτώνει ένας εργατικής προέλευσης Πρόεδρος να σιωπούμε; Έχει οποιαδήποτε λογική βάση αυτή προσέγγιση;
Φυσικά ο κ. Παπαλαζάρου εννοεί ότι ο όχλος πρέπει πάντα να σιωπά είτε τον σκοτώνουν κεφαλαιοκράτες είτε ταξικοί. Και ακριβώς αυτή η προσέγγιση δείχνει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του ΑΚΕΛ εφόσον στο ζήτημα της εξουσίας δε διαφωνεί σε τίποτε απολύτως από την αντιδραστική ή κεφαλαιοκρατική δεξιά και η κύρια έγνοια του είναι να καρπώνεται πλούτο, προνόμια και εξουσία σε βάρος της κοινωνίας.
Και υπερασπιστής του αστικού κράτους
Ο κ. Παπαλαζάρου προκειμένου να υπερασπιστεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επικαλείται και «τους νόμους και τους θεσμούς του κράτους». Αυτούς τους νόμους τους έφτιαξαν οι αστοτσιφλικάδες σε συνεργασία με τους Άγγλους αποικιοκράτες για να καταδυναστεύουν το λαό και να τον λεηλατούν ξεδιάντροπα. Γιατί δεν τους αλλάζετε τους νόμους περί πολιτικής ευθύνης κ. Παπαλαζάρου; Δε λέω να κρεμίσετε το κράτος των αστών, απλώς να το βελτιώσετε κάπως για να μην μας σκοτώνουν οι αστοί ή και να μας κλέφτουν ατιμώρητα. Γιατί δεν το κάμνετε; Γιατί. όπως οι κεφαλαιοκράτες, θέλετε και εσεις, οι «προοδευτικοί», να μας σκοτώνετε και να μας κλέπτετε ατιμώρητα;
ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ!!!
Η ουσία είναι πως το ΑΚΕΛ και τα άλλα κόμματα σε πλήρη αρμονία με την οικονομική ολιγαρχία άρχισαν να μιλούν για την ανάγκη σωτηρίας της Κύπρου. Δεν θα επικεντρωθώ στο αυτονόητο ερώτημα: Από ποιον θα μας σώσουν;
Η ουσία είναι πως η προβολή και η επιβολή ενός σωτηριακού λόγου είναι μια μη ορθολογιστική προσέγγιση της πραγματικότητας και προσφέρει το έδαφος για την εκκόλαψη εθνο-σωτήρων. Στην πράξη αυτό σημαίνει επίθεση στα κατώτερα στρώματα. Και η άρθρωση σωτηριακού λόγου εκ μέρους του ΑΚΕΛ είναι μια άλλη απόδειξη του αντιδραστικού του χαρακτήρα.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΚΕΛ
Σε τρεις μήνες «τραβάτε» μας ακόμα μια καταστροφή, ώστε να μπορέσετε να μας σώ σετε για άλλη μια φορά। Ή σύντροφοι, έχετε χάσει πλήρως την επαφή σας με την κοινωνική πραγματικότητα.
ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Η βουλή κατέληξε σε πόρισμα για την τραγωδία στο Μαρί. Το πόρισμα περιέχει τα αυτονόητα:όλοι φταίνε εκτός φυσικά από τους βουλευτές. Τώρα μην ρωτήσετε ποιος έχει αρμοδιότητα να ελέγχει την κυβέρνηση.Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν αντιληφθεί ότι στις έντεκα Ιουλίου αυτό που κατέρρευσε είναι το πολιτικό σύστημα και ο κρατικός μηχανισμός μαζί। Και προσπαθούν φωνασκώντας να σώσουν το τομάρι τους!Τελείως ξεδιάντροπα!Σπίτι σας άχρηστοι πολιτικάντηδες.

Η πολιτική ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας, το σύνταγμα, ο Γ. Εισαγγελέας και η απάτη

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Το άρθρο 45 του συντάγματος ορίζει τα εξής:
1.Ο Πρόεδρος ή ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας δεν υπόκειται εις οιανδήποτε ποινικήν δίωξιν διαρκούσης της θητείας αυτού, ειμή μόνο ως εν τω παρόντι άρθρω ορίζεται.
2. Ο Πρόεδρος ...της Δημοκρατίας δύναται να διωχθή επί εσχάτη προδοσία.
3. Ο Πρόεδρος... της Δημοκρατίας δύναται να διωχθή ποινικώς δι οιονδήποτε αδίκημα ατιμωτικόν ή ηθικής αισχρότητος.
5.Τηρουμένων των διατάξεων της δευτέρας και τρίτης παραγράφου του παρόντος άρθρου ο Πρόεδρος...δεν διώκεται δι οιονδήποτε αδίκημα τελεσθέν υπ΄ αυτού εν τη ασκήσει του λειτουργήματός του, πλην όμως δύναται να διωχθή μετά την λήξιν της θητείας αυτού δι οιονδήποτε έτερον αδίκημα τελεσθέν κατά τη διάρκεια αυτής.
6.Ο Πρόεδρος...δεν δύναται να εναχθή δι οιανδήποτε πράξιν ή παράλειψιν αυτού εν τη εκτελέσει του λειτουργήματός του.Ουδέν όμως των εν τη παρούση παραγράφω οριζομένων δύναται να ερμηνευθή ως απσοτερούν καθ΄ οιονδήποτε τρόπον οιονδήποτε πρόσωπον του δικαιώματος εναγωγής της Δημοκρατίας ως ο νόμος προβλέπει.
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ
Σε συνέντευξή του ο Γενικός Εισαγγελέας στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» στις 17/7/2011είπε και τα εξής:
«Ερώτηση: Είπατε ότι άσυλο έχουν μόνο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όχι οι Υπουργοί. Εάν οι ευθύνες αγγίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τι θα γίνει;
Απάντηση: Κάνεις αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για άρση της ασυλίας».
Η ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν αφελής. Θα μπορούσε να ρωτήσει: «Ποιες ευθύνες είναι δυνατόν με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία είναι δυνατον να αποδώσετε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα πλαίσια της έρευνάς σας;»
Τότε, η απάντηση θα ήταν ΚΑΜΙΑ.
Η ΑΠΑΤΗ
Φυσικά ο Γ. Εισαγγελέας λαϊκίζει ασύστολα.Γιατί με βάση το σύνταγμα δεν μπορεί να αποδώσει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΥΘΥΝΗ στον Πρόεδρο. Και όταν αναφέρεται πως θα απευθυνθεί στο Ανωτατο Δικαστήριο για άρση της ασυλίας, ας μας πει σε ποιο άρθρο του συντάγματος στηρίζεται.Γιατί στην περίπτωση της δολοφονίας των 13 στο Μαρί δεν έχουμε ούτε εσχάτη προδοσία ούτε ατιμωτικόν ούτε ηθικής αισχρότητας αδίκημα. Είναι πολιτικό έγκλημα που προκύπτει από την άσκηση των καθηκόντων του Προέδρου της Δημοκρατίας και για τα οποία το σύνταγμα ρητώς ορίζει ότι δεν διώκεται. Από πολιτική άποψη το αξίωμα του Προέδρου είναι υπεράνω του νόμου, ανεύθυνος και απαραβίαστος.
Από την άλλη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν δεσμεύεται ότι θα αποδοθούν ευθύνες και στο υψηλότερο επίπεδο, και αυτός περιπαίζει μας. Γιατί γνωρίιζει πολύ καλά ότι με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία και διαδικασία, προκαταβολικά είναι αθώος. Άρα, είναι αδύνατο να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες στον Πρόεδρο ή ποινικές.
Η διαδικασία έρευνας είναι απλώς μια διαδικασία εξαπάτησης της κοινωνίας. Είναι η συνήθης τακτική που ακολουθεί το άθλιο πολιτικό κατετσημένο της Κύπρου για να αυτοαθωώνεται.. Έτσι και τώρα.
Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ειλικρινής, θα έπρεπε να στείλει ο ίδιος τροποποίηση των εδαφίωνν 5 και 6 του άρθρου 45 του συντάγματος στη Βουλή, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα να διώκεται για τα τυχόν πολιτικά του εγκλήματα.
ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Γ. Εισαγγελέας τι μας λένε;
Ο εκλεγμένος ανώτατος άρχοντας του τόπου διόρισε ένα υπάλληλό του να του αποδώσει ευθύνες!!!Έλεος , κύριοι, μην αυτο-εξευτελίζεστε.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ
Το πρόβλημα της μη απόδοσης πολιτικών ευθυνών είναι άμεσα συνυφασμένο με τον αποκλεισμό της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα. Γιατί οι πολιτικοί μπορεί να είναι υπόλογοι μόνο απέναντι σε αυτούς που εκπροσωπούν, δηλαδή τους πολίτες.
Όμως, εάν εμένα οι πολιτικοί αξιωματούχοι του κράτους με τις ενέργειες ή παραλείψεις του με εμπαίζουν, με κλέπτουν ή και με σκοτώνουν, δεν μπορώ να κάνω τίποτε απολύτως, Μόνο να φωνάζω και να διαδηλώνω. Ή να κινηθώ εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, οπόταν θα κληθεί το κοινωνικό σύσνολο να πληρώσει για τα εγκλήματα των πολιτικών!!!
ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗ «ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ»
Στο παρόν σύστημα η κοινωνία δεν μπορεί να ελέγξει την κυβέρνηση. Πολιτικό έλεγχο στην κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει μόνο η Βουλή. Οι κύριοι εκεί προσποιούνται ότι δε συμβαίνει τίποτε. Η μεγαλύτερη τραγωδία του τόπου είναι πως ολόκληρο το πολιτικό και διοικητικό σύστημα, στάθηκε αδύνατο να αποτρέψουν το θάνατο 13 συμπολιτών μας και καθόλου δεν προβληματίζονται. Και φυσικά καμία πρόταση για να βελτιωθούν τα πράγματα.Οπόταν, περιμένουμε το επόμενο πολιτικό έγκλημα για να ξαναβγούμε στους δρόμους, για να γίνει πάλι μια άλλη ερευνητική επιτροπή, για να...
Υ.Γ.Η παραίτηση δε συνιστά απόδοση πολιτικής ευθύνης. Απόδοση πολιτικής ευθυνης σημαίνει κύρωση/τιμωρία και απαιτείται και δίκαιο και δικαιοδοτικό όργανο το οποίο θα απονέμει την πολιτική ευθύνη. Όμως οι πολιτικοί στην Κύπρο θεωρούν ότι είναι σωστό την πολιτική ευθύνη να την αναλαμβάνουν μόνοι τους!!!Και να παραιτούνται με δική τους πρωτοβουλία και τις ζημιές από τα εγκλήματά τους να τις πληρώνουμε όλοι μαζί!!!

Νεκρολογίες εναντίον νεκρού πολιτικού λόγου ή η διάσταση κοινωνίας και κομμάτων στην Κύπρο

Τα κόμματα, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ με αφορμή τη δολοφονία 13 συμπολιτών μας έστησαν ένα σκηνικό αηδιαστικό. Οι τρεις φορείς – κατακτητές της κυπριακής κοινωνίας συνεχίζουν να παίζουν το πιο ανέντιμο και ανήθικο παιγνίδι σε βάρος των πολιτών.
Σύγκρουση των ολιγαρχικών
Τα κόμματα σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, με αφορμή τη δολοφονία των 13, έστησαν ένα παιγνίδι ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με στόχο το μοναδικό λόγο ύπαρξής τους:ποιος θα νέμεται την εξουσία.
Το ΑΚΕΛ παρουσιάζεται δέσμιο της βλακώδους και αντι-συνταγματικής επιλογής του να αυτο-αναγορευτεί σε κυβερνών κόμμα. Έτσι ταυτίζει την τύχη του με το μέλλον της κυβέρνησης, κάτι που επέβαλε στο κόμμα ο κ. Χριστόφιας.
Τα άλλα κόμματα άρπαξαν την ευκαιρία να λαϊκίσουν σε βάρος της κυβέρνησης με την ελπίδα ότι θα είναι οι μελλοντικοί κάτοχοι της εξουσίας. Ή η διαμάχη των νεκρολάγνων πολιτικών είναι η μεν κυβέρνηση -ΑΚΕΛ να περιορίσουν τη ζημιά που προκαλούν οι νεκροί , της δε αντιπολίτευσης είναι να προσπορτιστεί όφελος από τους νεκρούς.
Ένας Πρόεδρος εκτός τόπου και χρόνου
Το διάγγελμα του Προέδρου είναι απόδειξη του αδιεξόδου της κυβέρνησης. Δεν είπε τίποτε καινούριο. Αντίθετα, ακολουθώντας τη γνωστή τακτική προσπάθησε ο Πρόεδρος να πείσει ο Πρόεδρος το λαό ότι κινδυνεύει η δημοκρατία με ανούσιες συγκρίσεις με το 1974!!! Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος έχει μανία να θέλει να αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων, όταν και εξώφθαλμα είναι ουραγός.
Από την άλλη, ανέδειξε ο Πρόεδρος ότι και ο ίδιος και το κόμμα του είναι κατεξοχήν φορείς της συντήρησης και της αντίδρασης στην Κύπρο. Γιατί το ουσιαστικό κάλεσμά του ήταν προς τα άλλα κόμματα να συνεργαστούν μαζί του εναντίον του κινδύνου που ονομάζεται λαός. Αντί, ο προοδευτικός κύριος Χριστόφιας να αρπάξει την ευκαιρία και να ταυτιστεί με το λαό σε όλα, επέλεξε για χάρη της καρέκλας, να ζητήσει τη συνδρομή του κατεστημένου εναντίον της κοινωνίας!!! Αντί ο κύριος Χριστόφιας να αξιοποιήσει την αντίδραση του λαού εναντίον του αστικού κράτους, επέλεξε να το προασπιστεί!!! Φυσικά, μπορεί το ΑΚΕΛ να νιώθει μια πίκρα, γιατί για χρόνια πρόσφερε -περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα- νομιμοποιήση στο παρόν τρισάθλιο πολιτικό συστημα, και τώρα που ήλθε η στιγμή να καρπωθούν και οι ίδιοι κάποια ωφελήματα με την κατάληψη της εξουσίας, βλέπουν όλα γύρω τους να γκρεμίζονται. Αυτό φυσικά αφορά το ΑΚΕΛ, δεν αφορά την κοινωνία.
Οι αερολογίες των αντι-πολιτευομένων
Τα αντι-πολιτευόμενα κόμμματα πήραν χρόνο στα ΜΜΕ και μαζεύονται νυχθημερόν στα ΜΜΕ και θρηνούν τους αδικοχαμένους και ζητούν την απόδοση ευθυνών!!! Όταν μιλούν για απόδοση ευθυνών εννοούν μόνο ένα, να παραιτηθεί ο Χριστόφιας για να αναλάβουν οι ίδιοι. Ουδόλως τους ενδιαφέρει η τιμωρία των ενόχων, γιατί και οι ίδιοι, όπως και ο κ. Χριστόφιας απολαμβάνουν της περιβόητης ασυλίας.
Όταν λοιπόν το ΑΚΕΛ τους κατηγορεί ότι λαϊκίζουν σε μεγάλο βαθμό έχει δίκιο. Όμως δεν είναι αρκετό αυτό.Η στάση του ΑΚΕΛ τους διευκολύνει να λαϊκίζουν.
Από την άλλη τα αντι-πολιτευόμενα κόμματα που τώρα θρηνούν νυχθημερόν το χαμό των 13 συμπολιτών μας, γνώριζαν και αποδείκτηκαν ανίκανοι να ασκήσουν αποτελεσματικό έλγχο στην κυβέρνηση. Αν το μισό χρόνο από όσο διαθέτουν τώρα για θρηνωδίες, τον διέθεταν προηγουμένως για κοινοβουλευτικό έλεγχο, ίσως κάτι να περισωζόταν.Γι αυτό και οι πιο πολλοί πολίτες δεν τους παίρνουν στα σοβαρά, όσο και αν κλαψουρίζουν ή πομπωδώς απαιτούν την απόδοση ευθυνών.
Στην περίπτωση της δολοφονίας των 13 το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε χρεοκοπημένο τόσο στο επίπεδο της εκτελεστικής όσο και της νομοθετικής εξουσίας.
ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σε αυτό το άθλιο σκηνικό , η κοινωνία επικεντρώνεται σε κάτι άλλο: όχι απόδοση ευθυνών γενικά και αόριστα, όχι παραιτήσεις για ανάληψη ευθυνών, αλλά τιμωρία των ενόχων.
Στο σημείο αυτό δημιουργείται ένα πολιτικό πρόβλημα. Πρώτον, κανένας Υπουργός από ιδρύσεως Κυπριακής Δημοκρατίας δεν οδηγήθηκε σε δικαστήριο και να τιμωρηθεί για τις πολιτικές του αποφάσεις, έστω και αν προκλήθηκε βλάβη στην κοινωνία. Δεύτερον, ο Πρόεδρος και οι βουλευτές απολαμβάνουν «ασυλίας», είναι υπεράνω του νόμου και σε καμία περίπτωση δεν διώκονται αν οι πολιτικές τους επιλογές έβλαψαν την κοινωνία.
Παράλληλα, η κοινωνία ξανα-ανακαλύπτει το όλον, δηλαδή το άτομο επανεντάσσει τον εαυτό του στο εξελεκτικό γίγνεσθαι ως μέλος της κοινωνίας.Ή ο επιμέρους κομματικός πατριωτισμός εξασθενεί υπέρ ενός πολιτικού πατριωτισμού με άξονα τη βούληση της κοινωνίας και το κοινό καλό.
Παράλληλα, εγκαθιστά στα πλαίσια των διαδηλωσέων δημοκρατικές διαδικασίες.Οι πολίτες ανακαλύπτουν ξανά τη δημοκρατία και εντάσσουν τους εαυτούς τους ως μόριον εντός του όλου, της πολιτικής κοινωνίας.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η σύγκρουση στο παρόν αφορά από τη μια ένα μέρος της κοινωνίας που διαδηλώνει στους δρόμους και απαιτεί τιμωρία και από την άλλη την κομματική ολιγαρχία που συγκρούεται για τη νομή της εξουσίας. Είναι μια διπλή σύγκρουση.
Στο βαθμό που οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν και θα αποκτήσουν αυξημένη συμμμετοχή – η κοινωνία ως δύναμη- αναπόφευκτα όλα τα κόμματα θα αναγκαστούν να συνεργαστούν για να περισώσουν τα κεκτημένα τους.Θα χρησιμοποίησουν την ανάγκη της «ειρήνης, της τάξης και της ασφάλειας», τα οικονομικά προβλήματα, το κυπριακό σε επίπεδο ρητορείας. Σε επίπεδο πράξης θα χρησιμοποιήσουν τη δύναμη του κράτους εναντίον της δύναμης των πολιτών. Κάποιες προβοκάτσιες είναι αναγκαίες δεδομένου ότι οι διαδηλώσεις είναι ειρηνικές.
Ανεξάρτητα από την επιτυχία ή όχι των διεκδικήσεων των διαδηλωτών, η κοινωνία εισέρχεται σε μια νέα περίοδο συνειδητοποίησης, που αναπόδραστα- «ακαταμάχητα» - θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα.
ΠΡΟΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ
Το πρόβλημα που δημιούργηθηκε είναι πολιτικό, συνιστά μια σύγκρουση ανάμεσα στην κοινωνία και τα κόμματα ως φορείς της εξουσίας. Είναι και προς το συμφέρον σας να προσαρμοστείτε τώρα στις απαιτήσεις της κοινωνίας με αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, που θα στρέφονται μάλιστα εναντίον σας, τώρα. Είναι τραγικό για σας κάτι τετοιο, το ξέρω, η εξουσία είναι ο έρωτάς σας. Όμως αν δεν το πράξετε τώρα, τότε το πολιτικό σας μέλλον θα είναι τρισχειρότερο με δικής σας αποκλειστικά ευθύνη. Γιατί , όταν θα έπρεπε να συλλάβετε τα μηνύματα, αδυνατούσατε. Και αντί να ταυτιστείτε με την κοινωνία – που είναι και ο μοναδικός λόγος της ύπαρξης σας–επιλέξατε να την αγνοήσετε ή και αν στραφείτε εναντίον της. Έχετε την ευκαιρία να υλοποιήσετε τώρα ανώδυνα όλες τις απαιτήσεις της κοινωνίας.Τώρα.
Διαφορετικά, θα βιώσετε τον εφιάλτη ενός προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου, πολύ χειρότερου και πιο επώδυνου και από τον προαναγγελθέντα θάνατο των 13. Ή οι νεκρολογίες μπροστά στα άψυχα σώματα των 13, θα διαλύσουν τον νεκρό πολιτικό λόγο. Έχετε γνώση τώρα: η έκρηξη στη ναυτική βάση στο Βασιλικό ήταν αναπόδραστη, αφέθηκε να γίνει αναπόδραστη. Φανταστείτε μόνο την έκρηξη σε μια κοινωνία ποιους θα συμπαρασύρει στο πέρασμά της. Γι αυτό σας λέω, ξυπνήστε τώρα, υποκύψετε στις απαιτήσεις της κοινωνίας.Τουλάχιστον έτσι θα εξασφαλίσετε ακόμα λίγο καιρό το πολιτικό μέλλον σας, «ίσια με πάρατζι» που λέμε στα κυπριακά.
ΖΗΤΩ Η ΕΧΕΦΡΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ
(για να δείτε πόσο πολύ σας σκέφτομαι και σας αγαπώ, σας δίνω και προτάσεις διεξόδου, ρε άθλιοι ολιγάρχες)

Υ.Γ. Ένας ακελικός διερωτήθηκε: "Καλά, θα πήγαινε ο Πρόεδρος να καθαρίσει το χόρτο στο στρατόπεδο;" Η απάντηση είναι όχι.Αλλά αν έχει ένα διοικητικό μηχανισμό και δεν μπορεί να τον λειτουργήσει αποτελεσματικά, τότε - ναι - την πολιτική ευθύνη να καθαρίσει το χορτάρι την έχει ο ίδιος.

Το πολιτικό έγκλημα στην Κύπρο και τα αβάσταχτα δάκρυα της υποκρισίας

ΟΙ 121 ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ «ΗΛΙΟΣ»
Όταν στις 14 Αυγούστου 2005 κατέπεσε το αεροπλάνο της «ΗΛΙΟΣ» και χάθηκαν τελείως άδικα 121 άνθρωποι, ελάχιστοι συγκινήθηκαν. Χάθηκαν 121 άνθρωποι.
Οι πολιτικοί και τότε έδειξαν εγκληματική αμέλεια. Η κυβέρνηση Κληρίδη φιλελευθεροποίησε τις αεροπορικές συγκοινωνίες, αλλά το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας ήταν ανεπαρκές για έλεγχο της εταιρείας με αποτέλεσμα να τίθεται συνεχώς σε κίνδυνο η ασφάλεια όσων ταξίδευαν με τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Ποιος είχε την πολιτική ευθύνη για αυτή την εξώφθαλμή έλελιψη που στοίχισε τη ζωή σε 121 ανθρώπους; Φυσικά, ο Υπουργός Συγκοινωνιών ο τότε – ο κ. Θράσου- αλλά και οι προκάτοχοί του – Κ. Καζαμίας και Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτοί έπρεπε να κατοχυρώσουν την ασφάλεια των ανθρώπων, αλλά ύπνωτταν.
Κανένας πολιτικός τότε δεν παραιτήθηκε , κανένας φυσικά δεν τιμωρήθηκε. Διόρισαν μια ερευνητική επιτροπή και κουκούλωσαν τα πάντα.
ΟΙ 12 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Αν διαβάσεις τον τύπο της εποχής, οι πολιτικοί λες και έχουν μαγνητόφωνο μέσα στο στόμα τους: «τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου». Ύφος θλίψης για το δυσάρεστο γεγονός, έκφραση αποφασιστικότητας «να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση». Τότε το πρόβλημα ήταν να ξεφορτωθούν ανώδυνα τους 121 νεκρούς. Σήμερα το πολιτικό πρόβλημα είναι επίσης πως να ξεφορτωθούν τους 12 νεκρούς.
Η ΕΡΕΥΝΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
Όποτε ξεσπάσει ένα σκάνδαλο ή συμβεί ένα δυσάρεστο γεγονός, οι φορείς της εξουσίας έχουν έτοιμη τη συνταγή: ερευνητική επιτροπή. Η ερευνητική επιτροπή που διορίζεται είναι το μέσον με το οποίο ο φορέας της εξουσίας κερδίζει χρόνο μέχρι να ξεχαστεί το θέμα.Παράλληλα, είναι το μέσον με το οποίο ο φορέας της εξουσίας δημιουργεί την αλήθεια που θα πλασάρει στον «όχλο». Γιατί την αλήθεια τη γνωρίζει πολύ καλά ο πολιτικός, απλώς με την επιτροπή διορίζει ανθρώπους στους οποίους δίνει στοιχεία για να πλάσουν μια αλήθεια. Και φυσικά η διορισμένη επιτροπή ουδέποτε θα αποδώσει ευθύνες σε αυτόν που τη διόρισε. Θα βρει κανένα κατώτερο υπάλληλο ή κανένα πεθαμένο να τα φορτώσει.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Οι κομματάρχες, όταν ξεσπάσει κάτι ανεπιθύμητο, χρησιμοποιούν όλοι – κυβέρνηση και αντιπολίτευση – τα ίδια λόγια εξαπάτησης του «όχλου»: ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ. Αν η πίεση από την κοινωνία είναι μεγάλη, μπορεί να παραιτηθεί κανένας Υπουργός. Ως εκεί. Η αντιπολίτευση είναι ικανοποιημένη γιατί κέρδισε λίγους πόντους στην προσπάθειά της να καταλάβει την εξουσία.
Τι σημαίνει για όλα τα κόμματα –όλη τη συντροφιά της πολιτικής ολιγαρχίας - απόδοση ευθυνών; Ο αρμόδιος επιδεικνύει ευθυξία και παραιτείται. Ως εκεί. Αυτό υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα. Ο θιγόμενος πολιτικός εξαναγκάζεται κάτω από την πίεση των πραγμάτων να αναλάβει ο ίδιος –από μόνος του –την ευθύνη για το ανεπιθύμητο γεγονός.Ή αν είναι πολύ παχύδερμος, μπορεί αυτός που τον διόρισε –ο Πρόεδρος- να τον παραιτήσει.
ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΌ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Το σύστημα δικαίου που υπάρχει στη Δύση και στην Κύπρο –κληρονομιά του δεσποτισμού - αποδίδει ευθύνες και τιμωρεί μόνο για τα ατομικά εγκλήματα. Αν ένα άτομο σκοτώσει κάποιο άλλο, πάει δικαστήριο και εφόσον αποδειχτεί η ευθύνη του, τότε τιμωρείται.
Για τα πολιτικά εγκλήματα, τα οποία είναι πολύ πιο σοβαρά από τα ατομικά, γιατί το ατομικό έγκλημα συνήθως βλάπτει έναν ,ενώ το πολιτικό έγκλημα βλάπτει πολλούς, δεν υπάρχει σύστημα τιμωρίας, δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΩΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΝΕΟ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ
Οι πολιτικοί δεν αποδέχονται ότι υπάρχει έννομο συμφέρον του πολίτη από την πολιτική και ως εκ τούτου δεν μπορείς να τους ενάγεις αν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους βλάψουν την κοινωνία. Κατά απομίμηση της μεσαιωνικής φεουδαρχίας θεωρούν τους εαυτούς τους ανεύθυνους και απαραβίαστους , όπως ο ελέω θεού βασιλιάς. Γι αυτό και δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο, γι αυτό και οι πολιτικοί μπορούν να σε κλέπτουν ή να σε σκοτώνουν με τις πράξεις ή παραλείψεις τους, αλλά κανένας δεν τους αγγίζει. Οι ίδιοι είναι υπεράνω του νόμου, ανεύθυνοι και απαραβίαστοι. Και όλοι οι πολιτικοί το γνωρίζουν και για αυτό διαπλέκονται, διαφθείρονται, είναι παντελώς ανίκανοι, αλλά ουδόλως τους ενδιαφέρει. Δεν λογοδοτούν ούτε τους πιάνει ο νόμος.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Ο θάνατος 12 συμπατριωτών μας στη ναυτική βάση στο Μαρί είναι ένα πολιτικό έγκλημα. Οι αρμόδιοι Υπουργοί και μη με τις πράξεις ή παραλείψεις τους ουσιαστικά επέφεραν το θάνατό τους.
Το πολιτικό έγκλημα είναι δεδομένο. Δε χρειάζεται καμία έρευνα, δεν χρειάζεται καμία απόδειξη. Γι αυτό και κάποιοι υπέβαλαν τις παραιτήσεις του αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη.Μέχρις εκεί.
Δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο στην Κύπρο που να οδηγεί σε δικαστήριο για τιμωρία τον πολιτικό που έβλαψε την κοινωνία και να τιμωρηθεί. Ή τα πολιτικά εγκλήματα δεν τιμωρούνται στην Κύπρο. Οι πολιτικοί λένε ότι αποδίδεται δικαιοσύνη μέσω της εκλογικής διαδικασίας κάθε 5 χρόνια!!! Αυτή φυσικά είναι μια ανόητη θέση.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;
Το να φωνάζουν οι πολίτες ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι, δε σημαίνει ότι θα συμβεί κιόλας. Πιο ορθολογιστική προσέγγιση θα ήταν τώρα που όλα τα κόμματα έχουν ερωτευτεί με τη φράση «απόδοση ευθυνών» , να μας απαντήσουν και «ποιος θα τις αποδώσει». Δηλαδή επιβάλλεται η δημιουργία πολιτικού δικαίου ώστε να οδηγούνται στα δικαστήρια οι πολιτικοι εκείνοι που βλάπτουν αποδεδειγμένα την κοινωνία.Δηλαδή επιβάλλεται να χορηγηθεί το δικαίωμα στον πολίτη να οδηγεί ενώπιον της δικαιοσύνης όποιον πολιτικό έβλαψε την κοινωνία, δηλαδή να αναγνωρισθεί ότι ο πολίτης έχει έννομο συμφέρον από την πολιτική.
Φυσικά, κανένα κόμμα δε θα δεχθεί να χάσει τα προνόμια που τώρα έχει. Εδω τα πρόστιμα από παραβάσεις της τροχαίας δεν δέχονται να πληρώνουν , όπως όλοι οι πολίτες, και θα δεχθούν να ελέγχονται από το λαό για τις πολιτικές τους αποφάσεις;
Σήμερα, η επικρατούσα ιδεολογία στην Κύπρο είναι η ολιγαρχική και όχι η δημοκρατική. Ο λαός δεν είναι κυρίαρχος, αλλά κατακτημένος από τους φορείς της πολιτικής ολιγαρχίας, τα κόμματα.
ΕΠΩΔΟΣ
Τα δάκρυα των πολιτικών, οι ρητορείες τους, ο χρόνος και η βλακεία θα δώσουν τόπο στην οργή. Για άλλη μια φορά θα επικρατήσει η γενικευμένη ανικανότητα ή βλακεία.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
Υ.Γ. Στο προεκλογικό πρόγραμμα του Τ. Παπαδοπούλου το 2003 υπήρχε μια δέσμευση για θεσμοθέτηση της ποινικής ευθύνης Υπουργών. Δεν έγινε τίποτε. Η ίδια αναφορά υπάρχει και στο προεκλογικό πρόγραμμα Χριστόφια. Δεν έγινε τίποτε.Καληνύκτα.

ΖΗΤΩ Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΈΛΕΙ ΚΑΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΖΗΤΩ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Από τους ρύπους της ΑΗΚ στους κομματικούς ρύπους ή "κατακτημένοι, σιωπάτε να περάσουμε"

Δεν ήλθε έγκαιρα το φυσικό αέριο στην Κύπρο. Τα κόμματα και οι πολιτικοί -όντας κοινωνικά ανεύθυνοι – τσακώνονταν αν η μονάδα έλευσης του φυσικού αερίου θα είναι πλωτή ή χερσαία. Αποτέλεσμα είναι σήμερα η επιβολή προστίμου στην ΑΗΚ η οποία ευφυώς το φορτώνει στους καταναλωτές (αύξηση 3% στους λογαριασμούς). Συνολικά θα εισπράξει η ΑΗΚ από τις τσέπες των καταναλωτών 11 εκ. ευρώ για το 2009 και συνολικά 76 εκ. ευρώ για την επόμενη πενταετία.
Ο διορισμένος με κομματικά κριτήρια πρόεδρος της ΑΗΚ Χ. Θράσου – γνωστός ως ο πολιτικά ανεύθυνος Υπουργός των 121 νεκρών της ΗΛΙΟΣ – μαζί με τον άλλο κομματικά διορισμένο Ρυθμιστή Ενέγειας, αφού συνεννοήθηκαν με αυτούς που τους διόρισαν, δηλαδή την κυβέρνηση, μας είπαν:
«Επειδή δεν ευθύνεται η ΑΗΚ και επειδή κινδυνεύει η βιωσιμότητά της , θα πρέπει να πληρώσουν το πρόστιμο οι καταναλωτές»!!!
Ο συλλογισμός τους είναι για το τρελλοκομείο!!!
1.Αποδέχονται την αρχή ότι αυτός που ευθύνεται θα πληρώσει.
Η ΑΗΚ δεν ευθύνεται και δεν πληρώνει.
Το κράτος ευθύνεται και δεν πληρώνει.
Ο καταναλωτής δεν ευθύνεται και πληρώνει.
Γιατί επικαλείστε την έννοια της ευθύνης εφόσον δεν μπορείτε να την αποδώσετε για σκοπούς τιμωρίας; Για να περιπαίζετε τον κόσμο;
2.Αποδέχονται και την αρχή της βιωσιμότητας της ΑΗΚ.
Ποια βιωσιμότητα επικαλείστε; Την απάντηση σας την έδωσε η Γενική Ελέγκτρια.Στο διάστημα 2002-2007 η κυβέρνηση εισέπραξε 128 εκ. ευρώ με τη μορφή μερισμάτων. Τότε δεν κινδύνευε η βιωσιμότητα της ΑΗΚ;
Αφού υπάρχει πρόβλημα βιωσιμότητας γιατί από το 2002 ως το 2006 δώσατε χορηγίες προς τα κόμματα και τις εξαρτημένες οργανώσεις τους 1.5 εκ.λίρες (ΠΟΛΙΤΗΣ, 12/7/2006); Είναι χρηστή διοίκηση να τα παίρνεις από το λαό και να τα δίνεις στα κόμματα για να ξεπληρώσουν τα μέλη του Δ.Σ. το χρέος τους προς τους κομματικούς πάτρωνές τους, που τους διόρισαν στη θέση;
Οι εθελόδουλοι της εξουσίας λένε ότι τους πούνε χωρίς να γνοιάζονται αν γελοιοποιούνται με τις θέσεις που προβάλλουν.
Συγχωρητέοι να είναι αφού η δήλωση υποταγής στον αφέντη ήταν πάντοτε η πρακτική που χρησιμοποιούσαν για να καταλάβουν τα αξιώματά τους.

Εκτός από τις κενολογίες των διαφόρων νεροκουβαλητών και δουλοφρόνων, έχουμε και τις «σοβαρές προσεγγίσεις» των κομμάτων και των πολιτικών.
Ο Λευτέρης Χριστοφόρου (ΔΗΣΥ) υποστήριξε ότι το 3% πρέπει να καταβληθεί από το κράτος.
Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Σταύρος Ευαγόρου πρότεινε όπως η ΑΗΚ καλύψει τα 11 εκατομμύρια ευρώ που αφορούν εκπομπές ρύπων με δανεισμό που θα αποπληρωθεί στη δεκαετία, ώστε η επιβάρυνση του καταναλωτή να είναι αμελητέα.
Ο βουλευτής Άγγελος Βότσης ( ΔΗΚΟ) υποστήριξε: «Αναπόφευκτα δυστυχώς τη νύφη την πληρώνει ο καταναλωτής, είτε το πρόστιμο το πληρώσει ο ίδιος με τη σημερινή αύξηση, είτε η κυβέρνηση, είτε η ΑΗΚ».
Ο βουλευτής Γιώργος Βαρνάβα (ΕΔΕΚ) κάλεσε το κράτος «να εξεύρει διαφορετικό τρόπο από την επιβολή αύξησης του ηλεκτρικού ρεύματος».
Ποιο είναι το κοινό στοιχείο των δηλώσεών τους; Στο τέλος θα την πληρώσει ο καταναλωτής με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Φυσικά αυτή η θέση είναι η ιδεολογία του κάθε ολιγαρχικού, δεξιού, κεντρώου ή αριστερού. Γιατί το πρόστιμο θα έπρεπε να το πληρώσει αυτός που έχει την πολιτική ευθύνη, αυτός που εγκλημάτισε σε βάρος των πολιτών. Και αυτοί είναι οι πολιτικοί και τα κόμματα. Αυτοί ήταν οι αρμόδιοι να αποφασίσουν κατά το συμφέρον της κοινωνίας και δεν το έπραξαν. Οι πολιτικοί και τα κόμματα να πληρώσουν.
Φυσικά ούτε καν περνά από το μυαλό τους. Γιατί η κομματοκρατία στη συνείδησή τους έχει ταυτιστεί με την κλεπτοκρατία. Γιατί η κομματοκρατία στη συνείδησή τους είναι ταυτισμένη με την απληστία και την απάτη, τη διαπλοκή και τη διαφθορά, την αυθαιρεσία και την ανομία.
Το πρόβλημα είναι λοιπόν οι νέοι ομόφυλοι κατακτητές της κοινωνίας που τη χαρατσώνουν κανονικά, εξυπηρετούν το ίδιον συμφέρον, νέμονται πλούτο, προνόμια και εξουσία και πωλούν αγώνες και αγωνίες στους πολίτες.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι οι πολίτες που ανέχονται αυτή την ολιγαρχική πολιτική τάξη να τους καταληστεύει και να τους εξανδραποδίζει. Το πρόβλημα είναι γιατί ο κατακτημένος βολεύεται με τη σκλαβιά του.
Εντάξει, «δημοκρατία» έχουμε και το παίρνω πίσω. Άκου κατακτημένοι, άκου σκλάβοι...

Το πολιτικό έγκλημα στην Κύπρο ή περί μιας πτυχής της κομματοκρατίας και της κλεπτοκρατίας ή "σκάστε και πληρώνετε"

Η έννοια πολιτικό έγκλημα απουσιάζει από το λεξιλόγιο των νεότερων χρόνων. Η λέξη έγκλημα ταυτίστηκε με το ατομικό έγκλημα. Μιλώντας για εγκληματικότητα εννοούμε μόνο τους κάτω. Η δικαιοσύνη υπάρχει για τα εγκλήματα των πολιτών.

Η έννοιες "πολιτικό δίκαιο και πολιτικό έγκλημα" είναι άγνωστες στην εποχή μας. Αυτοί που κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία ή η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία ούτε καν δέχονται να συζητηθεί το θέμα. Εξεγείρονται σε μια τέτοια περίπτωση και βροντοφωνάζουν: «όχι στην ποινικοποίηση της πολιτικής». Φυσικά κανένας δε μίλησε για ποινικοποίηση της πολιτικής, αλλά αυτών που θέλουν να ονομάζονται πολιτικοί και διατείνονται ότι εκφράζουν το κοινωνικό συμφέρον.
Εάν λοιπόν με τις ενεργείες τους προκαλούν βλάβη στο κοινωνικό σύνολο, δεν πρέπει να κατανέμονται ευθύνες; Και πώς μια πολιτεία αποδίδει ευθύνες για το ατομικό έγκλημα που συνήθως βλάπτει μόνο το θύμα, ενώ για τα εγκλήματα των πολιτικών που βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο και είναι απείρως πιο σοβαρά, οι κρατούντες σφυρίζουν αδιάφορα; Γιατί η έννοια της πολιτικής ευθύνης να μην αποδίδεται και αντίθετα, να συντηρείται το φεουδαρχικό πρότυπο πως ο μονάρχης είναι υπεράνω του νόμου;
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Με αφορμή την εξής είδηση:
Το κυπριακό κράτος δε φρόντισε έγκαιρα να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου με βάση την κατανομή που καθόρισε η Ευρωπαίκή Ένωση. Δηλαδή η χρόνια καθυστέρηση στην έλευση του φυσικού αερίου όσο και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έχει ως αποτέλεσμα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να ξεπερνά τις καθορισμένες ποσότητες που ενέκρινε η Ε.Ε..
Παρατήρηση πρώτη: πολιτικό έγκλημα κατά του φυσικού περιβάλλοντος με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον άνθρωπο.
Οι υπερβάσεις λοιπόν στην εκπομπή ρύπων επιφέρει τη επιβολή προστίμου από την ΕΕ. Για πέντε χρόνια λοιπόν η ΑΗΚ θα πληρώνει ετήσιο πρόστιμο 10 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, συνολικά 50 εκ. για την πενταετία 2008-2012. Και η ΑΗΚ αποφάσισε να μετακυλίσει το πρόστιμο στις πλάτες των καταναλωτών.Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι από τον Απρίλιο του 2009 ο κάθε καταναλωτής θα επιβαρύνεται με 3% στο τιμολόγιο του ρεύματος.
Παρατήρηση δεύτερη: πολιτικό έγκλημα σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας αφού η ολιγωρία ή η αμέλεια ή η σκοπιμότητα των φορέων της κρατικής εξουσίας ( κόμματα, πολιτικοί ) έχει ως αποτέλεσμα να αφαιρεθούν εισοδήματα 50 εκ. ευρώ από τους πολίτες και την κοινωνία. Αυτό το πολιτικό έγκλημα των φορέων της εξουσίας το πληρώνει ο πολίτης με ένα αντίτιμο 50 εκ. ευρώ.

Και είναι μόνο αυτά; Όχι, υπάρχουν και άλλα. Μόνο σε πρόστιμα στην Ε.Ε. πληρώσαμε το 2006 πρόστιμο 20 εκ. ευρώ για υπερβολικά αποθέματα ζάχαρης και το 2007, 115 χιλ.ευρώ για υπερβολικά αποθέματα ρυζιού. Τα κέρδη από τους μειωμένους δασμούς τα καρπώθηκε το κεφάλαιο και τις ζημιές τις πλήρωσε το κράτος, δηλαδή το κοινωνικό σύνολο!!! Το δόγμα «τα κέρδη στους λίγους και οι ζημιές στους πολλούς» είναι απαραβίαστο και από τους δεξιούς και από τους αριστερούς και από τους κεντρώους .

Ο πολίτης λοιπόν δεν έχει κάποια ευθύνη για να κληθεί να πληρώσει το κόστος της απρονοησίας ή ανικανότητας των φορέων της εξουσίας. Την πολιτική ευθύνη την έχουν αποκλειστικά οι πολιτικοί. Και ενώ ευθύνονται οι ίδιοι όχι μόνο δεν πληρώνουν κάποιο κόστος, αλλά υποχρεώνουν τους πολίτες να το πληρώσουν!!! Οι ένοχοι πολιτικού εγκλήματος εξαναγκάζουν τους αθώους να καταβάλουν το τίμημα!!! Τα δικά τους λάθη μετατρέπονται σε φορολόγηση του πολίτη!!! Γιατί; Γιατί δηλαδή να υπάρχουν συνέπειες για τους πολίτες και όχι για τους πολιτικούς και τα κόμματα; Γιατί να μη δημευθεί η περιουσία τους ή τα μετρητά τους και να τα πληρώσουν οι ίδιοι και να πρέπει να τα πληρώσει ο κόσμος που δε φταίει σε τίποτε;

Η απουσία λοιπόν πολιτικού δικαίου καθιστά μονίμως αθώους τους πολιτικούς και μονίμως ένοχη την κοινωνία. Η απουσία πολιτικού δικαίου και η μη απόδοση πολιτικής ευθύνης είναι το εκτροφείο της διαφθοράς, της διαπλοκής, της αυθαιρεσίας και της ανομίας και των πολιτικών και των κομμάτων. Ή διαφορετικά η κομματοκρατία κατάντησε συνώνυμο της κλεπτοκρατίας. «Ούλλοι πιάνουν τα κανονικά»!!! Απομυζούν τον ιδρώτα του λαού προς ίδιον όφελος και ο λαός τρώει ιδεολογία και άλλα παραμύθια γιατί έτσι τον έμαθαν αυτοί που του τα παίρνουν!!! Και αν διαμαρτυρηθείς, θα σε δείρουν και από πάνω!!! Γιατί το κράτος «δεν δέρνεται».

Πολιτική και ξυλοδαρμός πολιτών από την αστυνομία ή "ο ένας τους εαυτός δέρνει μας και ο άλλος τους εαυτός διαμαρτύρεται"!!!

Λογικά θα ανέμενε κάποιος ότι το κράτος έχει αποστολή να υπηρετεί τον πολίτη. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν αδιανόητη η άσκηση βίας εναντίον του πολίτη ή της κοινωνίας. Γιατί θα ακύρωνε το σκοπό του κράτους , το σκοπό της πολιτικής ώς έκφρασης του συμφέροντος της συνολικής κοινωνίας.
Αντίθετα λοιπόν με την κυρίαρχη λογική , το κράτος ασκεί βία εναντίον των πολιτών με διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένου και του ξυλοδαρμού. Τα όργανα άσκησης της βίας είναι οι αστυνομικοί. Οι αστυνομικοί , όταν ξυλοκοπούν τους πολίτες, δεν ενεργούν με δική τους πρωτοβουλία. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, ο πρώτος που θα αποτολμούσε κάτι τέτοιο, θα φαινόταν τόσο παρανοϊκό, που θα εξαποστελλόταν στο πυρ το εξώτερον. Οι αστυνομικοί ασκούν βία συστηματικά
εναντίον των πολιτών και με εντολή ή ανοχή των πολιτικών προϊσταμένων. Οι αστυνομικοί αποτελούν απλώς ένα διοικητικό μηχανισμό του κράτους , τη διαχείριση του οποίου φέρει ο πολιτικός προϊστάμενος. Αυτός φέρει την πολιτική ευθύνη για τις πράξεις της αστυνομίας. Όπως διοικητικός μηχανισμός του κράτους είναι και η δικαιοσύνη η οποία έχει αρμοδιότητα μόνο στους πολίτες και την κοινωνία, αλλά όχι στους πολιτικούς!!!
Επομένως αν δε θέλουμε να είμαστε αιθεροβάμονες, η πραγματική απεικόνιση του γεγονότος είναι: η αστυνομία ξυλοκοπεί τους πολίτες με την ανοχή ή την εντολή των φορέων της εξουσίας, δηλαδή των κομμάτων. Χωρίς αυτή την κάλυψη η αστυνομία δε θα αποτολμούσε να ξυλοκοπεί αυτούς που την πληρώνουν και υποτίθεται ότι αποστολή της είναι να τους υπηρετεί.
Το πολιτικό ζήτημα λοιπόν είναι: γιατί οι φορείς της κρατικής εξουσία (πολιτικοί , κόμματα) επιλέγουν ή ανέχονται τα διοικητικά όργανα να δρούν σε βάρος του πολίτη;
Το ερώτημα μπορεί να επιμεριστεί σε πολλά ειδικότερα:
-Γιατί οι φορείς της εξουσίας ψηφίζουν ένα νόμο, για παράδειγμα ένα όριο στα έξοδα των υποψηφίων σε μια εκλογική αναμέτρηση, και τον παραβιάζουν;
-Γιατί οι πολιτικοί αρνούνται να πληρώσουν τα πρόστιμα για παραβάσεις στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας;
- Γιατί οι πολιτικοί αποφασίζουν ότι το ρουσφέτι είναι παράνομο και στη συνέχεια οι ίδιοι παρανομούν;
- Γιατί οι πολιτικοί ψηφίζουν να χρησιμοποιούν τα χρήματα του κοινωνικού συνόλου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων τους και στη συνέχεια αρνούνται να δώσουν λογαριασμό;
-Γιατί οι πολιτικοί και τα κόμματα διαπλέονται με το ιδιωτικό κεφάλαιο και απομυζούν το δημόσιο πλούτο;
-Γιατί οι βουλευτές και τα κόμματα ψηφίζουν νόμους για την παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πολιτών καταργώντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης επικοινωνίας;
Όλα αυτά τα φαινόμενα εκδηλώνονται σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα , ένα σύστημα εκτροφείο της κατάχρησης και της διαφθοράς.
Δηλαδή οι πολιτικοί, όταν αναλάβουν την εξουσία, αυτονομούνται έναντι του πολίτη και της κοινωνίας. Θεωρούν ότι πια δεν είναι αντιπρόσωποι των πολιτών και στον πολίτη δεν αναγνωρίζεται η αρμοδιότητα να τους ελέγχει ως εντολέας. Έτσι ιδιοποιούνται το πολιτικό σύστημα και ενεργούν κατά τη δική τους βουληση, έστω και αν έρχεται σε σύγκρουση με τη βούληση της κοινωνίας. Η ιδιοποίηση του πολιτικού συστήματος ταυτίζεται με την καταχρηστική λειτουργία της πολιτικής σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή λειτουργούν σε ένα περιβάλλον ανομίας.
Η κατάχρηση δεν τους ενοχλεί γιατί απολαμβάνουν ασυλίας όχι μόνο για τον πολιτικό τους βίο αλλά και τον ιδιωτικό τους βίο. Επιπλέον δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο, αν και οι πράξεις τους είναι περισσότερο επιβλαβείς από το κοινό έγκλημα. Γιατί το ιδιωτικό έγκλημα ενέχει βλάβη μόνο για το θύμα, ενώ το πολιτικό έγκλημα βλάπτει ολόκληρη την κοινωνία. Έτσι η όποια δράση του πολίτη υπόκειται στη δικαιοσύνη, ενώ η όποια δράση του πολιτικού είναι ανεξέλεγκτη (η κατ΄ φαντασία ισονομία).
Το τρίπτυχο λοιπόν ιδιοποίηση-κατάχρηση-ασυλία των φορέων της κρατικής εξουσίας είναι το εκτροφείο του ξυλοδαρμού των πολιτών και όχι μόνο. Και οι πολίτες δε θα πρέπει να αναμένουμε αποδείξεις για τον επόμενο ξυλοδαρμό, ώστε να βγούμε στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε. ΄Η να συστήνουμε παρατηρητήρια για να μετατρέπεται ο ξυλοδαρμός σε ένα στατιστικό αριθμό. Οι πολίτες οφείλουν να προβάλλουν πολιτικές διεκδικήσεις για να βελτιώνεται η θέση όλων, δηλαδή για το κοινωνικό συμφέρον. Και στο θέμα του ξυλοδαρμού αντίπαλος είναι – είτε συνειδητοποιείται είτε όχι – οι φορείς της κρατικής εξουσίας. Και όσο οι πολίτες δε διεκδικούν τη θεσμοθέτηση του ελέγχου των πολιτικών, του ελέγχου των φορέων της κρατικής εξουσίας , τότε απλώς θα επιβραδύνεται ή θα επιταχύνεται, θα αποκαλύπτεται σποραδικά ή θα αποκρύπτεται ο ξυλοδαρμός των πολιτών. Αλλά ο πολίτης θα δέρνεται. Μπορεί να εκλεπτυνθούν και οι μορφές άσκησης βίας, να γίνουν πιο μοντέρνες και πιο αποτελεσματικές. Όμως το πολιτικό ζήτημα είναι εκεί. Και όσο δε δίνεται πολιτική απάντηση από τους πολίτες, οι φορείς της κρατικής εξουσίας θα ασκούν βία γιατί έτσι τους συμφέρει. Και θα μας δέρνουν και ταυτόχρονα θα διαμαρτύρονται στους δρόμους μαζί μας γιατί μας έδειραν!!!
Το πολιτικό ζήτημα λοιπόν του ξυλοδαρμού των πολιτών από την αστυνομία είναι για μεν τους φορείς της κρατικής εξουσίας ( κόμματα) η διαιώνιση της ασυδοσίας να ασκούν βία σε βάρος των πολιτών με διάφορα προσχήματα, για δε τους πολίτες αν θα διαιωνίσουν με την ανοχή τους τη δυνατότητα να «βιάζονται» από τους εξουσιαστές ή αν θα απαίτησουν το δικαίωμα να ελέγχουν τους εξουσιαστές μέσα από θεσμούς, ώστε να αποδίδεται και πολιτική ευθύνη για τις πράξεις τους. Ή όπως στον ίδιωτικό βίο η πρόκληση βλάβης επιφέρει και ενοχή, έτσι και στον πολιτικό βίο η πρόκληση βλάβης στο κοινωνικό σώμα, αν θα επιφέρει και ενοχή των πολιτικών. Θέλουμε ή δε θέλουμε κράτος δικαίου και ισονομία στη θεωρία και στην πράξη;

Η συνέντευξη του Προέδρου Χριστόφια: πολιτική ευθύνη και πολιτική ανευθυνότητα

Ο κάθε αρμόδιος έχει ευθύνη για τους χειρισμούς που γίνονται με τις πράξεις του. Ευθύνη έχει και για τις παραλείψεις του. Ο κάθε πολιτικός που αναλαμβάνει εξουσία στο κράτος, ταυτόχρονα έχει κάποιες αρμοδιότητες για τις οποίες είναι υπεύθυνος απέναντι στην κοινωνία.
Όταν λοιπόν ένας πολιτικός που κατέχει ένα αξίωμα του κράτους με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, δηλώνει ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος, τότε εξαπατά τον εαυτό του και την κοινωνία. Και το χειρότερο είναι ότι παρουσιάζεται ως ανεύθυνος για τις πράξεις του. Το ανεύθυνο και το απαραβίαστο του «μονάρχη» είναι επικίνδυνο για την κοινωνία. Γι αυτό και οι λαοί αγωνίστηκαν να θεμελιώσουν κράτος δικαίου, με κατανομή αρμοδιοτήτων και ευθυνών.
Η πολιτική ανευθυνότητα στην Κύπρο είναι από τις πιο εξελιγμένες παγκοσμίως!!! Το τι σκαρφίζονται οι πολιτικοί για να μην αναλάβουν τις πολιτικές ευθύνες τους ή να τις αναλάβουν εικονικά, δεν μπορεί να περιγραφεί. Και η πολιτική ανευθυνοποίησης είναι συμφυής με το πολιτικό σύστημα, αφού δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας λοπόν στη δημοσιογραφική συνέντευξή του (6/3/2009) επέρριψε τις ευθύνες για το θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας και το θέμα των εποίκων στους προκατόχους του. Είναι ένα άλλο δείγμα ανευθυνοποίησης πολιτικού ανδρός. Εδώ ο Πρόεδρος χρησιμοποίησε την γνωστή μέθοδο μετάθεσης ευθύνης: φταίει ο ιμπεριαλισμός, φταίει η Τουρκία, φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, φταίνε οι προηγούμενοι διαπραγματευτές.
Όταν λοιπόν ο Πρόεδρος δηλώνει ότι για το γεγονός ότι υπέβαλε ο ίδιος πρόταση στον Ταλάτ για την εκ περιτροπής προεδρία , ευθύνονται οι προηγούμενοι πρόεδροι που το αποδέχτηκαν, τι σημαίνει αυτό;
1.Δεδομένου ότι στη συνέντευξή του ο Πρόεδρος προέβαλε ως μαρτυρία για ενίσχυση της θέσης του τις διαπραγματεύσεις για το σχέδιο Ανάν, τότε οι προηγούμενες αναφορές του ότι «το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό» αποτελούν ψεύδος και εξαπάτηση των πολιτών.
2. Φυσικά στο προεκλογικό του πρόγραμμα- το νέο «ευαγγέλιο»-ξέχασε να μας διαφωτίσει επί του ζητήματος, ώστε να μη διερωτώμαστε. Ότι δηλαδή θεωρεί τον εαυτό του δεσμευμένο από όσα αποδέχτηκαν επί του κυπριακού οι προκάτοχοί του. Δηλαδή παρέλειψε να ενημερώσει τους πολίτες πλήρως επί των θέσεών του.
3. Η ενοχοποίηση του Τάσσου Παπαδόπουλου πως « όταν συζητείτο το σχέδιο Ανάν και έγινε αναφορά σε εκ περιτροπής προεδρία ανά χρόνο, η ε/κ πλευρά δεν το απέρριψε αλλά ζήτησε επέκταση του χρόνου εναλλάγης της εξουσίας», αθωώνει τον κ. Χριστόφια; Δηλαδή ο κ. Χριστόφιας, όντας «συγκυβερνήτης» διαφώνησε με αυτή την προσέγγιση του Τάσσου; Ή συμφώνησε και βγαίνει εκ των υστέρων και τον κατηγορεί για να αθωώσει τον εαυτό του στο παρόν στα μάτια της κοινωνίας;
4. Φυσικά τα πράγματα γίνονται τραγελαφικά όταν διερωτηθείς: αν οι δεσμεύσεις των προηγούμενων προέδρων βρίσκονται σε ισχύ, αν το σχέδιο Ανάν δεν εμφανίστηκε από τον ουρανό, τότε τι απομένει ο κ. Χριστόφιας να διαπραγματευτεί; Τίποτε απολύτως.
Και αν είναι έτσι, τότε τι νόημα έχουν τα συνθήματα για «αρχές με ευελιξία», «λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους», «όχι στα χρονοδιαγράμματα και την επιδιαιτησία»; Είναι και αυτά συνθήματα εξαπάτησης της κοινωνίας;

Από την άλλη είναι πιθανόν ο ίδιος να μη συμφωνεί με την εκ περιτροπής προεδρία και απλώς αναγκάστηκε να κάνει κάτι «κακό», κάτι που δεν το ήθελε. Καλά, εφόσον ο ίδιος διαφωνεί με την εκ περιτροπής προεδρία, τότε ποια είναι η πρότασή του για το πολιτικό σύστημα στα πλαίσια μιας λύσης; Μόνο μια απάντηση υπάρχει, η προεδρία να ανήκει σε Ελληνοκύπριο. Σε μια τέτοια περίπτωση συμφωνεί με αυτούς που κατηγορεί ως «εθνικιστές» !!!
Στην πραγματικότητα τώρα η μετάθεση ευθυνών στους προηγούμενους δε συνεπάγεται κάποιο κόστος για τους προηγούμενους προέδρους. Επομένως από πολιτική άποψη συνιστά μια πράξη εκ τους ασφαλούς ενοχοποίησης του άλλου, αφού οι συνέπειες για τον άλλο είναι μηδενικές. Ταυτοχρόνως όμως η ενοχοποίηση του άλλου λειτουργεί εμμέσως ως αθώωση του αποδίδοντος την ετυμηγορία. Είναι δηλαδή μια λαϊκιστική μέθοδος, μια μέθοδος εξαπάτησης των πολιτών.
Τα βρήκε λοιπόν ο Πρόεδρος όλα αυτά, τα κληρονόμησε και προσπαθεί ο ίδιος να διορθώσει πολλά κακώς έχοντα: «προσπαθώ να βελτιώσω με τις δικές μου προτάσεις αυτά που δέχθηκαν οι προκάτοχοί μου». Εδώ ο λαϊκισμός συνδυάζεται με μια σωτηριακού τύπου προσέγγιση της πολιτικής. Οι προηγούμενοι είναι οι καταστροφείς και ο τωρινός είναι ο σωτήρας!!! Το πρόβλημα είναι πως κανένας τόπος δε σώθηκε ποτέ από την καταστροφή με εθνοσωτήριους λόγους!!! Όταν σταματά η πολιτική επιχειρηματολογία, τότε στην πολιτική σκηνή εμφανίζοναι οι σωτήρες και οι μεσσίες!!! Είναι και αυτή μια μέθοδος αποπροσανατολισμού των πολιτών. Και μάλιστα η πιο επικίνδυνη.
Αντί λοιπόν ο κ. Χριστόφιας να μεταθέτει ευθύνες με πολλή δόση λαϊκισμού, ως υπέυθυνος πολιτικός άνδρας θα έπρεπε να υποστηρίξει με επιχειρήματα γιατί κατέθεσε ο ίδιος πρόταση για εκ περιτροπής προεδρία καθώς και τα επιχειρήματα που προέβαλε στον κ. Ταλάτ για να τον πείσει για την ορθότητα της θέση του. Και τα όποια επιχειρήματά του να τα προβάλει μπροστά στην κοινωνία. Έτσι
αναβαθμίζεται ο πολιτικός λόγος και οι πολιτικοί και επιδεικνύεται ο απαιτούμενος σεβασμός στο κοινωνικό σώμα.
Με επιχειρήματα λοιπόν ο Πρόεδρος θα έπρεπε να πείσει το λαό και έτσι θα τον προετοίμαζε και για τη λύση. Με τη μέθοδο της ενοχοποίησης των προηγούμενων προέδρων ουσιαστικά ο νυν πρόεδρος ομολογεί ότι προωθεί μια λύση την οποία ο ίδιος δε θέλει. Ο λαός γιατί να τη θέλει; Και ο κ. Χριστόφιας δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι προκάτοχοί του , τους οποίους και επικαλείται για να νομιμοποιήσει τις επιλογές του στον παρόντα χρόνα, ο ίδιος ο λαός στη συνέχεια δεν τους νομιμοποίησε στην εξουσία με την ψήφο του, δηλαδή τους «μαύρισε» στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Το μεγάλο αναπάντητο ερώτημα: ποιος έχει τελικά την ευθύνη για τις μεταθέσεις στην αστυνομία;

Η σύγκρουση της ηγεσίας του ΔΗΣΥ με την κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ είναι στο απόγειό της. Πραγματικά ή εικονικά συγκρούονται. Γίνεται μεγάλη φασαρία στα ΜΜΕ. Αφορμή τώρα οι μεταθέσεις των αστυνομικών και το ρουσφέτι και η αξιοκρατία και η κομματικοποίηση. Και είναι και οι ...ευρωεκλογές στη μέση.

Πάντως υπάρχει σε ένα πράγμα ομοφωνία: υπάρχει σήψη και διαφθορά!!! Το δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αφορμή την υπόθεση Κίτα, το δηλώνει και τώρα ο κ. Αναστασιάδης με αφορμή τις μεταθέσεις στην αστυνομία.

Και αβίαστα ανακύπτει το ερώτημα: ποιος έχει την πολιτική και διοικητική ευθύνη για τις μεταθέσεις στην αστυνομία;
Λοιπόν ο κυβερνητικό εκπρόσωπος σε δηλώσεις του στις 17/2/2008 (Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών) με διαφώτισε τόσο πολύ και είπα να σας διαφωτίσω και εσάς.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης έχει την πολιτική ευθύνη, δηλαδή είναι ο πολιτικός προϊστάμενος της Αστυνομίας.
Όμως ο Αρχηγός της Αστυνομίας υπάγεται απευθείας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δηλαδή πολιτικός προϊστάμενος ειδικά του Αρχηγού της Αστυνομίας είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στον οποίο υπάγεται, είναι υπό- του.
«Η εξουσία για τις μεταθέσεις είναι στον Αρχηγό της Αστυνομίας, είπε ο κυβερνητικό εκπρόσωπος. Όχι και η εξουσία, μάλλον εννοεί η αρμοδιότητα. Δηλαδή αυτός έχει τη διοικητική ευθύνη να αποφασίζει για τις μεταθέσεις. Κατανοητό.
Όμως τις μεταθέσεις δεν τις υπογράφει ο Αρχηγός της Αστυνομίας, αν και είναι ο αρμόδιος, δηλαδή διοικητικά υπεύθυνος.Τις υπογράφει εδώ και ενάμισυ χρόνο ο Βοηθός Αρχηγός Διοίκησης εκ μέρους του αρχηγού.

Ποιος είναι υπεύθυνος τελικά;
Κανείς, κανείς, κανείς, κανείς.
Φυσικά η αλήθεια να λέγεται: είναι αστείο να ζητάς υπεύθυνους και ευθύνες στο βασίλειο της σήψης και της διαφθοράς, όπως το ονομάζουν ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης.

Ανάληψη πολιτικής ευθύνης σημαίνει παραίτηση

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αναγνωρίζει ότι είχε την πολιτική αρμοδιότητα για τους χειρισμούς που έγιναν και με τις πράξεις του ή τις παραλείψεις του έβλαψε την κοινωνία.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει αμέσως να παραιτηθεί και να αφήσει την πρωθυπουργική καρέκλα ώστε να μην έχει τη δυνατότητα να επαναλάβει το ίδιο σφάλμα και να βλάψει το κοινωνικό συμφέρον.

Είναι αδιανόητο ένας πολιτικός να αναγνωρίζει την ευθύνη του για κάτι "κακό" και να προσποιείται ότι δε συμβαίνει και κάτι σοβαρό και να κατακρατεί την καρέκλα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, όπως σημειώνει ο Κ. Τσουκαλάς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 10/12/2008, «ο περί πολιτικής ευθύνης λόγος είναι ακόμη ένα άδειο ρητορικό σχήμα».
Όπως ακριβώς στην Κύπρο ο Υπουργός Δικαιοσύνης παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη σχετικά με την απόδραση του ισοβίτη κατάδικου Αντώνη Προκοπίου Κίτα, έτσι θα πρέπει να πράξει και ο κ. Καραμανλής.

Φυσικά το πολιτικό σύστημα δε θα αλλάξει με αυτή την πρακτική. Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, η πολιτική ευθύνη δεν πρέπει να επαφίεται στην καλή προαίρεση του πολιτικού για να την αναλάβει, αλλά να έχει το δικαίωμα ο πολίτης και η κοινωνία να την αποδίδει. Αυτό είναι ένα ζητούμενο για ένα πιο δημοκρατικό μέλλον και λιγότερο εξουσιοκεντρικό.

Μια απόδραση ή η νεο-φεουδαρχία στην Κύπρο

Με αφορμή την απόδραση του ισοβίτη Αντώνη Προκοπίου Κίτα επανήλθε το θέμα της απόδοσης πολιτικών ευθυνών. Στο επίκεντρο της αναταραχής βρίσκεται ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κύπρος Χρυσοστομίδης.
Αρχικά ο κ. Χρυσοστομίδης ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη σκανδαλώδη απόδραση υποβάλλοντας την παραίτησή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όταν ο Πρόεδρος δεν την αποδέχτηκε, ξέχασε τις πολιτικές ευθύνες και παρέμεινε στη θέση του. Δηλαδή ο κ. Χρυσοστομίδης θεωρεί ότι η πολιτική του ευθύνη δεν είναι έναντι των πολιτών αλλά απέναντι στον Πρόεδρο που τον έχει διορίσει!!! Και θεωρεί ότι εφόσον ο Πρόεδρος δεν αποδέχτηκε την παραίτησή του, έχει απαλλαχτεί των όποιων πολιτικών ευθυνών!!!
Δηλαδή η ανάληψη πολιτικής ευθύνης εξαρτάται από ένα πρόσωπο, τον Πρόεδρο, όπως ακριβώς και την περίοδο της φεουδαρχίας. Ο μονάρχης έχει μια προσωποπαγή εξουσία και είναι το πρόσωπό του ανεύθυνο. Στις μέρες μας η ενσώματη εξουσία του μονάρχη έχει αντικατασταθεί από την α-σώματη εξουσία ενός νομικού μορφώματος, του κράτους. Ο κάτοχος της εκτελεστικής εξουσίας του κράτους ουσιαστικά διατηρεί τα κεκτημένα του μονάρχη της φεουδαρχίας, δηλαδή το προσωποπαγές και το ανεύθυνο.
Γι αυτό και ο κ. Χριστόφιας στην επιμονή των δημοσιογράφων για απόδοση πολιτικών ευθυνών στον Υπουργό Δικαιοσύνης, απάντησε στις 16/12/2008: «μπορεί να τίθεται και δεν δέχομαι την παραίτησή του. Πώς θέλετε να σας το πω διαφορετικά;” Αυτή τη προσέγγιση του κ. Χριστόφια είναι που ονομάζω κληρονομιά της φεουδαρχίας.
Φυσικά η αγωνία των πολιτικών στην Κύπρο είναι να μην αναληφθεί η πολιτική ευθύνη με παραίτηση. Να αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη μόνο λεκτικά, δηλαδή χωρίς κόστος. Γιατί η πρώτη παραίτηση στην πράξη, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και για τους άλλους πολιτικούς.
Γι αυτό και ο κ. Χριστόφιας αρνείται την παραίτηση του κ. Χρυσοστομίδη. Γιατί αν την κάνει αποδεκτή, πολύ πιθανόν να βρεθεί χωρίς Υπουργούς και όχι μόνο!!!
Το ερώτημα είναι το εξής: Αν οι πολιτικοί στην εργασία τους είναι ανεύθυνοι, ποιο μήνυμα στέλλουν στην κοινωνία; Και γιατί οι ίδιοι στην εργασία τους να είναι ανεύθυνοι και όλοι οι άλλοι υπεύθυνοι; Γιατί κρύβονται πίσω από την ασυλία και την έλλειψη πολιτικού δικαίου για να ενεργούν ως νεο-φεουδάρχες σε βάρος των πολιτών ή πιο σωστά των «υπηκόων»;

Η ανύπαρκτη πολιτική ευθύνη, η υπευθυνότητα των νέων και το εμπόριο της υποκρισίας των βολεμένων

Η πρακτική που ακολουθείται στο θέμα της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης είναι παντού η ίδια, εννοώ στα πολιτικά συστήματα της δύσης. Το διαπιστώσαμε και πρόσφατα στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Ο Υπουργός υποβάλλει την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο. Με την υποβολή παραίτησης αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για ένα δυσάρεστο έως τραγικό γεγονός που συμβαίνει στο χώρο της αρμοδιότητάς τους είτε για εξώφθαλμα λανθασμένες επιλογές.
Στη συνέχει ο Πρόεδρος ή ο Πρωθυπουργός δεν αποδέχεται την παραίτηση και την ανάληψη πολιτικής ευθύνης από τον αρμόδιο Υπουργό. Δηλαδή ο Υπουργός υποστηρίζει ότι έχει πολιτική ευθύνη και παραιτείται και ο αρχηγός της κυβέρνησης υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη και δεν παραιτείται!!!
Στη συνέχεια ο Υπουργός παραμένει στη θέση του μη αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη, εφ΄ όσον έτσι όρισε ο αρχηγός της κυβέρνησης!!! Αυτά φυσικά είναι κωμωδίες και σκηνοθεσίες γιατί στο τέλος δεν αποδίδεται καμία πολιτική ευθύνη!!! Μάλιστα ο Υπουργός μπορεί κα να επαινεθεί γιατί έδειξε ευθυξία και υπέβαλε την παραίτησή του, παρόλο ότι παραμένει τελικά στη θέση του μη αναλαμβάνοντας τελικά τις πολιτικές του ευθύνες!!! Και έτσι η επίκριση μετατρέπεται και σε έπαινο!!!

Έτσι οι φορείς της εξουσίας (κόμματα, κυβέρνηση, βουλευτές ) δεν αναλαμβάνουν ποτέ την πολιτική ευθύνη. Και ενώ παρουσιάζονται ως οι ειδικοί στην πολιτική, οι πλέον αρμόδιοι, όταν έρθει η στιγμή της απόδοσης πολιτικής ευθύνης, εμφανίζονται ως αναρμόδιοι!!! Αυτές οι προσεγγίσεις των διαφόρων εξουσιαστών είναι συνυφασμένες με το υπαρκτό πολιτικό σύστημα, που τους επιτρέπει να καρπώνονται ανεμπόδιστα πλούτο, προνόμια και εξουσία σε βάρος της κοινωνίας. Αυτή η πολιτική ανευθυνοποίηση είναι προϋπόθεση για την ύπαρξή τους . Γι αυτό και είναι αναγκασμένοι να εφευρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους ώστε να είναι ανεύθυνοι και να εξαπατούν την κοινωνία. Στο οπλοστάσιό τους υπάρχουν τόσοι τρόποι πολιτικής ανευθυνοποίησης, που και το πιο πονηρό μυαλό, δε θα μπορούσε να συλλάβει.
Μερικοί από αυτούς είναι:
Επίκληση της άγνοιας: «δε γνώριζα, δεν ενημερώθηκα»!!! Όπως τα μωρά!!! Γιατί στον κόσμο των ενήλικων η άγνοια δεν αποτελεί στοιχείο ελαφρυντικό για τον πολίτη.
Μετάθεση της ευθύνης στους ιεραρχικά κατώτερους: «Φταίνε οι υπηρεσιακοί παράγοντες»!!! Εδώ επέρχεται σύγχυση του μυαλού στη σύλληψη του επιχειρήματος. Γιατί αυτονόητα είναι διαφορετική η πολιτική από τη διοικητική ευθύνη!!!
Μετάθεση του χρόνου λήψης απόφασης: « Ήδη διόρισα διερευνητική επιτροπή»!!! Εδώ προκαταβολικά δηλώνει αθώος και ψάχνει ενόχους στο μέλλον!!!
Μετάθεση της ευθύνης στους πεθαμένους: «Φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση»!!! Γι αυτό ακριβώς και οι πολίτες με τις εκλογές σας ανέδειξαν εσάς στην εξουσία; Για να λέτε ότι φταίουν οι προηγούμενοι;
Μετάθεση της ευθύνης στους πολλούς: «Ευθύνεται η κοινωνία»!!!Βασικά εδώ ενοχοποιείται το θύμα ή ο κανένας!!!
Προβολή της τραγικότητας των στιγμών ή η τέχνη της δραματοποίησης: «Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών»!!! Τούτο σημαίνει ότι η ευθύνες θα αποδοθούν μετά θάνατον!!! Προέχει η απόλαυση της τραγικότητας των στιγμών λες και η πολιτική είναι παράσταση ή τραγωδία!!!
Επιβολή του νόμου της μαφίας: «Σιωπή»!!! Αυτό υποδηλώνει ότι το πολιτικό έγκλημα έγινε από πολλούς φορείς και συντονίζονται οι φορείς της κρατικής εξουσίας και τα ΜΜΕ και το αποσιωπούν, ώστε να εξαφανιστεί στη συνείδηση των πολιτών, να θωρηθεί ως μη γενόμενο!!!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Για να υποστηρίξω ότι οι νέοι που εξεγείρονται συμπεριφέρονται πολύ πιο υπεύθυνα από τους πολιτικούς!!! Για να υποστηρίξω ότι οι νέοι και λόγω ηλικίας έχουν κάποια ελαφρυντικά, ενώ οι πολιτικοί κανένα. Για να υποστηρίξω πως όση ανευθυνότητα και να δείξουν οι νέοι , σε σύγκριση με τους πολιτικούς είναι αγγελικά πλασμένοι. Για να υποστηρίξω ότι το πολιτικό έγκλημα θα έπρεπε να τιμωρείται πολύ αυστηρότερα γιατί βλάπτει πολλούς σε σύγκριση με το ατομικό έγκλημα.
Για να εκφράσω την αηδία μου για κείνους που "εξεγείρονται" για την εγκληματική συμπεριφορά των νέων, αλλά σιωπούν για την πιο ζημιογόνα πολιτική εγκληματικότητα.
Για να εκφράσω την αηδία μου για την άμετρη υποκρισία αυτών που διδάσκουν την ανευθυνότητα, αλλά απαιτούν από τους νέους να είναι υπεύθυνοι.
Για να πω ότι επιλέγω τους δήθεν ανεύθυνους νέους από τους δήθεν υπεύθυνους πολιτικούς, δημοσιογράφους, πολίτες .
Για να πω τελικά ότι χίλιες φορές ταυτίζομαι με την αθωότητα ενός εξεγερμένου νέου παρά με την υποκρισία του κόσμου των βολεμένων και εφησυχασμένων.

Τρία χρόνια από την αεροπορική τραγωδία της 14ης Αυγούστου 2005

«Παριπαίζουν μας. Ακόμα λίο θα μας πουν ότι φταίνε τα θύματα γιατί τόλμησαν να αποφασίσουν να παν διακοπές»

Στις 14 Αυγούστου 2005 σκοτώθηκαν 121 συμπολίτες μας κατά την πτώση του αεροπλάνου της αεροπορικής εταιρίας ΗΛΙΟΣ στο Γραμματικό. Την περασμένη Κυριακή τελέστηκε το τρίτο ετήσιο μνημόσυνο των αδικοχαμένων. Τα ΜΜΕ προέβαλαν δεόντως το γεγονός εμπλουτίζοντας το ρεπορτάζ με δηλώσεις των συγγενών των νεκρών.
Ένας από τους συγγενείς που μίλησαν θα ήταν γύρω στα 75, λιγνός και με βλέμμα σπινθηροβόλο. Για το θέμα της τιμωρίας των ενόχων είπε: «Περιπαίζουν μας. Ακόμα λίο θα μας πουν ότι φταίνε τα θύματα γιατί τόλμησαν να αποφασίσουν να παν διακοπές».
Αυτή είναι η αίσθηση ενός πολίτη για το πολιτικό σύστημα και το σύστημα δικαιοσύνης σε αυτό τον τόπο. Και αυτή την αντίληψη, απαύγασμα της πείρας της ζωής, δεν μπορεί να την ακυρώσει ή να τη διαγράψει καμιά κυβέρνηση, κανένας υπουργός, κανένας γενικός εισαγγελέας και κανένα ΜΜΕ. Αυτοί μπορούν να σκηνοθετούν, να μεθοδεύουν σε βάρος των πολιτών και να χαριεντίζονται με τις «επιτυχίες» τους.
‘Ομως τη βαθιά συνειδητοποίηση του πολίτη και της κοινωνίας για το ρόλο της εξουσίας δεν μπορεί να ακυρωθεί. Και αν τώρα αυτή η συνειδητοποίηση ακόμα δεν μπόρεσε να βρει πολιτική έκφραση – η κοινωνία πάντοτε καθυστερεί σε σχέση με τα άρχοντα στρώματα να συνειδητοποιηθεί και να διεκδικήσει λόγω μεγέθους - , το γεγονός αυτό δεν υποδηλώνει ότι στην κοινωνία δε γίνονται πολιτικές διεργασίες. Και θα έλθει η στιγμή που θα βρουν τρόπο να εκδηλωθούν.
Το κύριο ζητούμενο για τον πολίτη είναι η ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Και οι πολιτικά αρμόδιοι για τρία χρόνια προσποιούνται τους αναρμόδιους. Ο ένας Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων ( Κ. Καζαμίας ) υποστήριξε για τα χάλια του Τμήματος Πολιτική Αεροπορίας ότι δε γνώριζε τίποτε. Ό διάδοχός του υποστήριξε ( Χ. Θράσου ) ότι ο ίδιος έκαμε κάτι, ενώ ο προηγούμενος τίποτε. Και οι διάδοχοι κάμνουν έρευνες Τρεις πάγιες μέθοδοι πολιτικής ανευθυνοποίησης στην Κύπρο: άγνοια, μετάθεση πολιτικής ευθύνης, έρευνα.
Αυτά κάνουν οι πάνω. Οι κάτω; 121 συμπολίτες μας νεκροί, κάποια ορφανά, κάποιες κατεστραμμένες ζωές και εκατοντάδες συγγενείς και φίλοι να θρηνούν. Ζητώντας δικαιοσύνη.

Η αεροπορική τραγωδία της 14ης Αυγούστου 2005, οι πολιτικές ευθύνες και ο εμπαιγμός των πολιτών

Στις 14 Αυγούστου 2005 σκοτώθηκαν 121 συμπολίτες μας κατά την πτώση του αεροπλάνου της αεροπορικής εταιρίας ΗΛΙΟΣ στο Γραμματικό. Από τότε οι συγγενείς των αδικοχαμένων απαιτούν το αυτονόητο, δηλαδή να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Από τότε η κυβέρνηση του Τάσσου έκανε το σύνηθες: διερευνητικές επιτροπές, πορίσματα, εισαγγελίες, ανακρίσεις, αναζήτηση ποινικών ευθυνών, αναζήτηση διοικητικών ευθυνών, κλπ.,κλπ. Αυτά ξέρουν ,αυτά κάνουν.
Αυτό που δεν έγινε από την πρώτη στιγμή ίσα με σήμερα είναι η ανάληψη των εξώφθαλμων πολιτικών ευθυνών από τον τότε Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων και προερχόμενο από το κόμμα της συγκυβέρνησης ΑΚΕΛ Χάρη Θράσου. Ο εν λόγω κύριος θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή, αφού αποδεδειγμένα:
- Μέσα από εκθέσεις διεθνών οργανισμών αλλά και συμβούλων γνώριζε ως πολιτικός προϊστάμενος ότι το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας ήταν ανεπαρκές με αποτέλεσμα να μην κατοχυρώνεται η ασφάλεια των πτήσεων και των πολιτών.
- Η εταιρεία «Ήλιος»- σύμφωνα με καταγγελίες στον τύπο- τύγχανε ευνοϊκής μεταχείρισης από το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας.
- Ο ίδιος ο Υπουργός είχε χρηματιστηριακές και επιχειρησιακές σχέσεις με τον Πρόεδρο της «Ήλιος» Α. Δράκου.
Τα κομματικά συμφέροντα και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα είναι, δυστυχώς, πάνω από τη ζωή των πολιτών.
Χθες λοιπόν οι συγγενείς των αδικοχαμένων τέλεσαν το ετήσιο μνημόσυνό τους στη Μοσφιλωτή. Παρευρέθηκε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- αλήθεια, γιατί;. Οι συγγενείς εξέφρασαν την οργή τους προς τον Πρόεδρο ζητώντας τιμωρία των ενόχων. Ο Πρόεδρος ακούστηκε να λέει: « τι θέλετε να κάνω.Υπάρχουν νόμοι και σύνταγμα.Δεν είμαι ο νόμος...» Αυτά που είπε ο Πρόεδρος είναι αλήθεια. Αλλά είναι η μισή αλήθεια.
Υπάρχει και η έννοια της πολιτικής ευθύνης που δεν εμπεριέχεται σε κανένα νόμο. Και ως Πρόεδρος της Βουλής τότε, το 2005, δεν ασκούσε τον κατάλληλο έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των πολιτών. Και ως συγκυβερνήτης τότε οι δύο Υπουργοί «του» – Α Καζαμίας και Χ. Θράσου – ουδέποτε ανέλαβαν τις πολιτικές τους ευθύνες. Και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας διόρισε με καθαρά κομματικά κριτήρια τον κ. Θράσου στη θέση του Προέδρου του Δ.Σ. της ΑΗΚ προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα.
Δεν είναι δυνατό οι πολιτικοί όταν τους συμφέρει να κάνουν τους παντογνώστες και όταν έρθει η ώρα της ευθύνης να κάνουν τους αχάπαρους. Και δεν είναι δυνατό οι πολίτες να έχουν πάθει αμνησία. Και όσοι δεν οργίζονται με την πολιτική ανευθυνότητα μπροστά στον άδικο θάνατο 121 συμπολιτών μας, τους πληροφορώ ότι δεν υπάρχει φάρμακο για την πολιτική παχυδερμία.

Η νέα μέθοδος πολιτικής ανευθυνοποίησης: "άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση"

Το σύνθημα «άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση» πλασαρίστηκε έντονα από την εποχή της τριμερούς διακυβέρνησης του Τάσσου. Όταν ένα από τα κόμματα της τριμερούς διαφωνούσε με μια απόφαση της κυβέρνησης, τότε προέβαλλε αυτή τη θέση.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και πρόσφατα με την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το ΑΚΕΛ προέβαλε πάλι αυτή τη θέση εμπλουτισμένη με τη σύνθημα «στηρίζουμε την κυβέρνηση αλλά δεν ταυτιζόμαστε».
Η θέση αυτή περιέχει ένα αυτονόητο, δηλαδή δε λέει κάτι. Σίγουρα η κυβέρνηση είναι ένας φορέας εξουσίας του κράτους, ενώ το κόμμα ένας διαμεσολαβητικός μηχανισμός ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Γιατί όμως τα κόμματα προβάλλουν το αυτονόητο;Είναι τόσο ηλίθια;
Προβάλλουν αυτή τη θέση ώστε να μην επωμιστούν τις ευθύνες από τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση. Είναι μια μέθοδος ανευθυνοποίησης των κομμάτων και εξαπάτησης των πολιτών. Στο παρασκήνιο θέλουν να καρπούνται τα προνόμια, το πλούτο, το κύρος, τη ψηφοθηρία από την άσκηση της εξουσίας, ενώ στα μάτια των πολιτών θέλουν να φαίνονται ότι δεν έχουν καμία ευθύνη.
Φυσικά αυτή η προσέγγιση των κομμάτων είναι αστεία. Γιατί εξέλεξαν ένα Πρόεδρο στη βάση ενός προγράμματος με το οποίο έχουν συμφωνήσει. Άρα ταυτίζονται πλήρως και με το πρόγραμμα και με τον φορέα της εξουσίας.
Η αποστασιοποίησή τους από το προεκλογικό πρόγραμμα με το σύνθημα «άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση» φανερώνει ότι πιστεύουν προκαταβολικά ότι ο Πρόεδρος που εξέλεξαν, δε θα εφαρμόσει το πρόγραμμα. Άρα εξαπάτησε τους πολίτες!!!
Γενικά αυτές οι συνθηματολογίες είναι μια από τις πολλές μεθόδους ανευθυνοποίησης των κομμάτων και των πολιτικών και στοχεύουν στην εξαπάτηση των πολιτών. Και όσοι αρέσκονται να εξαπατώνται, καλό ύπνο.

Η πτώση μιας στέγης και μέθοδοι πολιτικής ανευθυνοποίησης

Έπεσεν η στέγη του δημοτικού θεάτρου Λευκωσίας!!!Είχε ανακαινιστεί πριν δύο χρόνια με κόστος 4 εκατομ. λίρες.
Ποια ήταν η αντίδραση των πολιτικών για το δυσάρεστο αυτό γεγονός;
Η συνηθισμένη, δηλαδή πώς να μην αναλάβει ούτε ένας αρμόδιος την πολιτική ευθύνη. Σε τέτοιες περιπτώσεις το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους πολιτικούς είναι η διαιώνιση της πολιτικής τους ανευθυνότητας.
Με μια φωνή ολοι λοιπόν υποστήριξαν: «Να διοριστεί διερευνητική επιτροπή» !!!
Τι σημαίνει στην Κύπρο ο διορισμός μιας διερευνητικής επιτροπής;
Κανένας δεν ενδιαφέρεται να λάμψει η αλήθεια. Αντίθετα στόχος είναι να σκεπαστεί η αλήθεια και κυρίως οι εξώφθαλμες πολιτικές ευθύνες.
Έτσι με τη σύσταση της επιτροπής οι φορείς της εξουσίας απορροφούν τις όποιες αντιδράσεις ,ώστε αρχικά να εκτονωθεί η κατάσταση και τελικά να ξεχαστεί.Κέρδιζουν δηλαδή χρόνο.
Στη συνέχεια προβάλλεται η ανεξαρτησία της επιτροπής, ώστε να νομιμοποιηθούν τα όποια πορίσματά της.
Ακολουθεί η μόνιμη επωδός: «Δεν πρέπει να μιλάμε για το γεγονός ώστε να μην επηρεαστεί το έργο της επιτροπής». Έτσι οι πολίτες κρατούνται στο σκοτάδι και επικρατεί ο νόμος της σιωπής των αρμοδίων, λες και είναι η μαφία.
Οι λεγόμενες διερευνητικές επιτροπές είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια των πολιτικών για κατοχύρωση της πολιτικής ανευθυνοποίησής τους. Καμία πολιτική ευθύνη δεν πρόκειται να αποδοθεί.
Θα διερωτηθεί κάποιος: Τελικά είναι δυνατόν να μην φταίει κανείς για την πτώση της στέγης; Η απάντηση είναι έτοιμη από τώρα: η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στη στέγη, που αποφάσισε να πέσει χωρίς να ρωτήσει κανένα!!!