Η πολιτική ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας, το σύνταγμα, ο Γ. Εισαγγελέας και η απάτη

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Το άρθρο 45 του συντάγματος ορίζει τα εξής:
1.Ο Πρόεδρος ή ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας δεν υπόκειται εις οιανδήποτε ποινικήν δίωξιν διαρκούσης της θητείας αυτού, ειμή μόνο ως εν τω παρόντι άρθρω ορίζεται.
2. Ο Πρόεδρος ...της Δημοκρατίας δύναται να διωχθή επί εσχάτη προδοσία.
3. Ο Πρόεδρος... της Δημοκρατίας δύναται να διωχθή ποινικώς δι οιονδήποτε αδίκημα ατιμωτικόν ή ηθικής αισχρότητος.
5.Τηρουμένων των διατάξεων της δευτέρας και τρίτης παραγράφου του παρόντος άρθρου ο Πρόεδρος...δεν διώκεται δι οιονδήποτε αδίκημα τελεσθέν υπ΄ αυτού εν τη ασκήσει του λειτουργήματός του, πλην όμως δύναται να διωχθή μετά την λήξιν της θητείας αυτού δι οιονδήποτε έτερον αδίκημα τελεσθέν κατά τη διάρκεια αυτής.
6.Ο Πρόεδρος...δεν δύναται να εναχθή δι οιανδήποτε πράξιν ή παράλειψιν αυτού εν τη εκτελέσει του λειτουργήματός του.Ουδέν όμως των εν τη παρούση παραγράφω οριζομένων δύναται να ερμηνευθή ως απσοτερούν καθ΄ οιονδήποτε τρόπον οιονδήποτε πρόσωπον του δικαιώματος εναγωγής της Δημοκρατίας ως ο νόμος προβλέπει.
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ
Σε συνέντευξή του ο Γενικός Εισαγγελέας στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» στις 17/7/2011είπε και τα εξής:
«Ερώτηση: Είπατε ότι άσυλο έχουν μόνο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όχι οι Υπουργοί. Εάν οι ευθύνες αγγίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τι θα γίνει;
Απάντηση: Κάνεις αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για άρση της ασυλίας».
Η ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν αφελής. Θα μπορούσε να ρωτήσει: «Ποιες ευθύνες είναι δυνατόν με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία είναι δυνατον να αποδώσετε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα πλαίσια της έρευνάς σας;»
Τότε, η απάντηση θα ήταν ΚΑΜΙΑ.
Η ΑΠΑΤΗ
Φυσικά ο Γ. Εισαγγελέας λαϊκίζει ασύστολα.Γιατί με βάση το σύνταγμα δεν μπορεί να αποδώσει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΥΘΥΝΗ στον Πρόεδρο. Και όταν αναφέρεται πως θα απευθυνθεί στο Ανωτατο Δικαστήριο για άρση της ασυλίας, ας μας πει σε ποιο άρθρο του συντάγματος στηρίζεται.Γιατί στην περίπτωση της δολοφονίας των 13 στο Μαρί δεν έχουμε ούτε εσχάτη προδοσία ούτε ατιμωτικόν ούτε ηθικής αισχρότητας αδίκημα. Είναι πολιτικό έγκλημα που προκύπτει από την άσκηση των καθηκόντων του Προέδρου της Δημοκρατίας και για τα οποία το σύνταγμα ρητώς ορίζει ότι δεν διώκεται. Από πολιτική άποψη το αξίωμα του Προέδρου είναι υπεράνω του νόμου, ανεύθυνος και απαραβίαστος.
Από την άλλη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν δεσμεύεται ότι θα αποδοθούν ευθύνες και στο υψηλότερο επίπεδο, και αυτός περιπαίζει μας. Γιατί γνωρίιζει πολύ καλά ότι με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία και διαδικασία, προκαταβολικά είναι αθώος. Άρα, είναι αδύνατο να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες στον Πρόεδρο ή ποινικές.
Η διαδικασία έρευνας είναι απλώς μια διαδικασία εξαπάτησης της κοινωνίας. Είναι η συνήθης τακτική που ακολουθεί το άθλιο πολιτικό κατετσημένο της Κύπρου για να αυτοαθωώνεται.. Έτσι και τώρα.
Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ειλικρινής, θα έπρεπε να στείλει ο ίδιος τροποποίηση των εδαφίωνν 5 και 6 του άρθρου 45 του συντάγματος στη Βουλή, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα να διώκεται για τα τυχόν πολιτικά του εγκλήματα.
ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Γ. Εισαγγελέας τι μας λένε;
Ο εκλεγμένος ανώτατος άρχοντας του τόπου διόρισε ένα υπάλληλό του να του αποδώσει ευθύνες!!!Έλεος , κύριοι, μην αυτο-εξευτελίζεστε.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ
Το πρόβλημα της μη απόδοσης πολιτικών ευθυνών είναι άμεσα συνυφασμένο με τον αποκλεισμό της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα. Γιατί οι πολιτικοί μπορεί να είναι υπόλογοι μόνο απέναντι σε αυτούς που εκπροσωπούν, δηλαδή τους πολίτες.
Όμως, εάν εμένα οι πολιτικοί αξιωματούχοι του κράτους με τις ενέργειες ή παραλείψεις του με εμπαίζουν, με κλέπτουν ή και με σκοτώνουν, δεν μπορώ να κάνω τίποτε απολύτως, Μόνο να φωνάζω και να διαδηλώνω. Ή να κινηθώ εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, οπόταν θα κληθεί το κοινωνικό σύσνολο να πληρώσει για τα εγκλήματα των πολιτικών!!!
ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗ «ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ»
Στο παρόν σύστημα η κοινωνία δεν μπορεί να ελέγξει την κυβέρνηση. Πολιτικό έλεγχο στην κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει μόνο η Βουλή. Οι κύριοι εκεί προσποιούνται ότι δε συμβαίνει τίποτε. Η μεγαλύτερη τραγωδία του τόπου είναι πως ολόκληρο το πολιτικό και διοικητικό σύστημα, στάθηκε αδύνατο να αποτρέψουν το θάνατο 13 συμπολιτών μας και καθόλου δεν προβληματίζονται. Και φυσικά καμία πρόταση για να βελτιωθούν τα πράγματα.Οπόταν, περιμένουμε το επόμενο πολιτικό έγκλημα για να ξαναβγούμε στους δρόμους, για να γίνει πάλι μια άλλη ερευνητική επιτροπή, για να...
Υ.Γ.Η παραίτηση δε συνιστά απόδοση πολιτικής ευθύνης. Απόδοση πολιτικής ευθυνης σημαίνει κύρωση/τιμωρία και απαιτείται και δίκαιο και δικαιοδοτικό όργανο το οποίο θα απονέμει την πολιτική ευθύνη. Όμως οι πολιτικοί στην Κύπρο θεωρούν ότι είναι σωστό την πολιτική ευθύνη να την αναλαμβάνουν μόνοι τους!!!Και να παραιτούνται με δική τους πρωτοβουλία και τις ζημιές από τα εγκλήματά τους να τις πληρώνουμε όλοι μαζί!!!

Νεκρολογίες εναντίον νεκρού πολιτικού λόγου ή η διάσταση κοινωνίας και κομμάτων στην Κύπρο

Τα κόμματα, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ με αφορμή τη δολοφονία 13 συμπολιτών μας έστησαν ένα σκηνικό αηδιαστικό. Οι τρεις φορείς – κατακτητές της κυπριακής κοινωνίας συνεχίζουν να παίζουν το πιο ανέντιμο και ανήθικο παιγνίδι σε βάρος των πολιτών.
Σύγκρουση των ολιγαρχικών
Τα κόμματα σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, με αφορμή τη δολοφονία των 13, έστησαν ένα παιγνίδι ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με στόχο το μοναδικό λόγο ύπαρξής τους:ποιος θα νέμεται την εξουσία.
Το ΑΚΕΛ παρουσιάζεται δέσμιο της βλακώδους και αντι-συνταγματικής επιλογής του να αυτο-αναγορευτεί σε κυβερνών κόμμα. Έτσι ταυτίζει την τύχη του με το μέλλον της κυβέρνησης, κάτι που επέβαλε στο κόμμα ο κ. Χριστόφιας.
Τα άλλα κόμματα άρπαξαν την ευκαιρία να λαϊκίσουν σε βάρος της κυβέρνησης με την ελπίδα ότι θα είναι οι μελλοντικοί κάτοχοι της εξουσίας. Ή η διαμάχη των νεκρολάγνων πολιτικών είναι η μεν κυβέρνηση -ΑΚΕΛ να περιορίσουν τη ζημιά που προκαλούν οι νεκροί , της δε αντιπολίτευσης είναι να προσπορτιστεί όφελος από τους νεκρούς.
Ένας Πρόεδρος εκτός τόπου και χρόνου
Το διάγγελμα του Προέδρου είναι απόδειξη του αδιεξόδου της κυβέρνησης. Δεν είπε τίποτε καινούριο. Αντίθετα, ακολουθώντας τη γνωστή τακτική προσπάθησε ο Πρόεδρος να πείσει ο Πρόεδρος το λαό ότι κινδυνεύει η δημοκρατία με ανούσιες συγκρίσεις με το 1974!!! Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος έχει μανία να θέλει να αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων, όταν και εξώφθαλμα είναι ουραγός.
Από την άλλη, ανέδειξε ο Πρόεδρος ότι και ο ίδιος και το κόμμα του είναι κατεξοχήν φορείς της συντήρησης και της αντίδρασης στην Κύπρο. Γιατί το ουσιαστικό κάλεσμά του ήταν προς τα άλλα κόμματα να συνεργαστούν μαζί του εναντίον του κινδύνου που ονομάζεται λαός. Αντί, ο προοδευτικός κύριος Χριστόφιας να αρπάξει την ευκαιρία και να ταυτιστεί με το λαό σε όλα, επέλεξε για χάρη της καρέκλας, να ζητήσει τη συνδρομή του κατεστημένου εναντίον της κοινωνίας!!! Αντί ο κύριος Χριστόφιας να αξιοποιήσει την αντίδραση του λαού εναντίον του αστικού κράτους, επέλεξε να το προασπιστεί!!! Φυσικά, μπορεί το ΑΚΕΛ να νιώθει μια πίκρα, γιατί για χρόνια πρόσφερε -περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα- νομιμοποιήση στο παρόν τρισάθλιο πολιτικό συστημα, και τώρα που ήλθε η στιγμή να καρπωθούν και οι ίδιοι κάποια ωφελήματα με την κατάληψη της εξουσίας, βλέπουν όλα γύρω τους να γκρεμίζονται. Αυτό φυσικά αφορά το ΑΚΕΛ, δεν αφορά την κοινωνία.
Οι αερολογίες των αντι-πολιτευομένων
Τα αντι-πολιτευόμενα κόμμματα πήραν χρόνο στα ΜΜΕ και μαζεύονται νυχθημερόν στα ΜΜΕ και θρηνούν τους αδικοχαμένους και ζητούν την απόδοση ευθυνών!!! Όταν μιλούν για απόδοση ευθυνών εννοούν μόνο ένα, να παραιτηθεί ο Χριστόφιας για να αναλάβουν οι ίδιοι. Ουδόλως τους ενδιαφέρει η τιμωρία των ενόχων, γιατί και οι ίδιοι, όπως και ο κ. Χριστόφιας απολαμβάνουν της περιβόητης ασυλίας.
Όταν λοιπόν το ΑΚΕΛ τους κατηγορεί ότι λαϊκίζουν σε μεγάλο βαθμό έχει δίκιο. Όμως δεν είναι αρκετό αυτό.Η στάση του ΑΚΕΛ τους διευκολύνει να λαϊκίζουν.
Από την άλλη τα αντι-πολιτευόμενα κόμματα που τώρα θρηνούν νυχθημερόν το χαμό των 13 συμπολιτών μας, γνώριζαν και αποδείκτηκαν ανίκανοι να ασκήσουν αποτελεσματικό έλγχο στην κυβέρνηση. Αν το μισό χρόνο από όσο διαθέτουν τώρα για θρηνωδίες, τον διέθεταν προηγουμένως για κοινοβουλευτικό έλεγχο, ίσως κάτι να περισωζόταν.Γι αυτό και οι πιο πολλοί πολίτες δεν τους παίρνουν στα σοβαρά, όσο και αν κλαψουρίζουν ή πομπωδώς απαιτούν την απόδοση ευθυνών.
Στην περίπτωση της δολοφονίας των 13 το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε χρεοκοπημένο τόσο στο επίπεδο της εκτελεστικής όσο και της νομοθετικής εξουσίας.
ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σε αυτό το άθλιο σκηνικό , η κοινωνία επικεντρώνεται σε κάτι άλλο: όχι απόδοση ευθυνών γενικά και αόριστα, όχι παραιτήσεις για ανάληψη ευθυνών, αλλά τιμωρία των ενόχων.
Στο σημείο αυτό δημιουργείται ένα πολιτικό πρόβλημα. Πρώτον, κανένας Υπουργός από ιδρύσεως Κυπριακής Δημοκρατίας δεν οδηγήθηκε σε δικαστήριο και να τιμωρηθεί για τις πολιτικές του αποφάσεις, έστω και αν προκλήθηκε βλάβη στην κοινωνία. Δεύτερον, ο Πρόεδρος και οι βουλευτές απολαμβάνουν «ασυλίας», είναι υπεράνω του νόμου και σε καμία περίπτωση δεν διώκονται αν οι πολιτικές τους επιλογές έβλαψαν την κοινωνία.
Παράλληλα, η κοινωνία ξανα-ανακαλύπτει το όλον, δηλαδή το άτομο επανεντάσσει τον εαυτό του στο εξελεκτικό γίγνεσθαι ως μέλος της κοινωνίας.Ή ο επιμέρους κομματικός πατριωτισμός εξασθενεί υπέρ ενός πολιτικού πατριωτισμού με άξονα τη βούληση της κοινωνίας και το κοινό καλό.
Παράλληλα, εγκαθιστά στα πλαίσια των διαδηλωσέων δημοκρατικές διαδικασίες.Οι πολίτες ανακαλύπτουν ξανά τη δημοκρατία και εντάσσουν τους εαυτούς τους ως μόριον εντός του όλου, της πολιτικής κοινωνίας.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η σύγκρουση στο παρόν αφορά από τη μια ένα μέρος της κοινωνίας που διαδηλώνει στους δρόμους και απαιτεί τιμωρία και από την άλλη την κομματική ολιγαρχία που συγκρούεται για τη νομή της εξουσίας. Είναι μια διπλή σύγκρουση.
Στο βαθμό που οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν και θα αποκτήσουν αυξημένη συμμμετοχή – η κοινωνία ως δύναμη- αναπόφευκτα όλα τα κόμματα θα αναγκαστούν να συνεργαστούν για να περισώσουν τα κεκτημένα τους.Θα χρησιμοποίησουν την ανάγκη της «ειρήνης, της τάξης και της ασφάλειας», τα οικονομικά προβλήματα, το κυπριακό σε επίπεδο ρητορείας. Σε επίπεδο πράξης θα χρησιμοποιήσουν τη δύναμη του κράτους εναντίον της δύναμης των πολιτών. Κάποιες προβοκάτσιες είναι αναγκαίες δεδομένου ότι οι διαδηλώσεις είναι ειρηνικές.
Ανεξάρτητα από την επιτυχία ή όχι των διεκδικήσεων των διαδηλωτών, η κοινωνία εισέρχεται σε μια νέα περίοδο συνειδητοποίησης, που αναπόδραστα- «ακαταμάχητα» - θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα.
ΠΡΟΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ
Το πρόβλημα που δημιούργηθηκε είναι πολιτικό, συνιστά μια σύγκρουση ανάμεσα στην κοινωνία και τα κόμματα ως φορείς της εξουσίας. Είναι και προς το συμφέρον σας να προσαρμοστείτε τώρα στις απαιτήσεις της κοινωνίας με αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, που θα στρέφονται μάλιστα εναντίον σας, τώρα. Είναι τραγικό για σας κάτι τετοιο, το ξέρω, η εξουσία είναι ο έρωτάς σας. Όμως αν δεν το πράξετε τώρα, τότε το πολιτικό σας μέλλον θα είναι τρισχειρότερο με δικής σας αποκλειστικά ευθύνη. Γιατί , όταν θα έπρεπε να συλλάβετε τα μηνύματα, αδυνατούσατε. Και αντί να ταυτιστείτε με την κοινωνία – που είναι και ο μοναδικός λόγος της ύπαρξης σας–επιλέξατε να την αγνοήσετε ή και αν στραφείτε εναντίον της. Έχετε την ευκαιρία να υλοποιήσετε τώρα ανώδυνα όλες τις απαιτήσεις της κοινωνίας.Τώρα.
Διαφορετικά, θα βιώσετε τον εφιάλτη ενός προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου, πολύ χειρότερου και πιο επώδυνου και από τον προαναγγελθέντα θάνατο των 13. Ή οι νεκρολογίες μπροστά στα άψυχα σώματα των 13, θα διαλύσουν τον νεκρό πολιτικό λόγο. Έχετε γνώση τώρα: η έκρηξη στη ναυτική βάση στο Βασιλικό ήταν αναπόδραστη, αφέθηκε να γίνει αναπόδραστη. Φανταστείτε μόνο την έκρηξη σε μια κοινωνία ποιους θα συμπαρασύρει στο πέρασμά της. Γι αυτό σας λέω, ξυπνήστε τώρα, υποκύψετε στις απαιτήσεις της κοινωνίας.Τουλάχιστον έτσι θα εξασφαλίσετε ακόμα λίγο καιρό το πολιτικό μέλλον σας, «ίσια με πάρατζι» που λέμε στα κυπριακά.
ΖΗΤΩ Η ΕΧΕΦΡΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ
(για να δείτε πόσο πολύ σας σκέφτομαι και σας αγαπώ, σας δίνω και προτάσεις διεξόδου, ρε άθλιοι ολιγάρχες)

Υ.Γ. Ένας ακελικός διερωτήθηκε: "Καλά, θα πήγαινε ο Πρόεδρος να καθαρίσει το χόρτο στο στρατόπεδο;" Η απάντηση είναι όχι.Αλλά αν έχει ένα διοικητικό μηχανισμό και δεν μπορεί να τον λειτουργήσει αποτελεσματικά, τότε - ναι - την πολιτική ευθύνη να καθαρίσει το χορτάρι την έχει ο ίδιος.

Το πολιτικό έγκλημα στην Κύπρο και τα αβάσταχτα δάκρυα της υποκρισίας

ΟΙ 121 ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ «ΗΛΙΟΣ»
Όταν στις 14 Αυγούστου 2005 κατέπεσε το αεροπλάνο της «ΗΛΙΟΣ» και χάθηκαν τελείως άδικα 121 άνθρωποι, ελάχιστοι συγκινήθηκαν. Χάθηκαν 121 άνθρωποι.
Οι πολιτικοί και τότε έδειξαν εγκληματική αμέλεια. Η κυβέρνηση Κληρίδη φιλελευθεροποίησε τις αεροπορικές συγκοινωνίες, αλλά το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας ήταν ανεπαρκές για έλεγχο της εταιρείας με αποτέλεσμα να τίθεται συνεχώς σε κίνδυνο η ασφάλεια όσων ταξίδευαν με τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Ποιος είχε την πολιτική ευθύνη για αυτή την εξώφθαλμή έλελιψη που στοίχισε τη ζωή σε 121 ανθρώπους; Φυσικά, ο Υπουργός Συγκοινωνιών ο τότε – ο κ. Θράσου- αλλά και οι προκάτοχοί του – Κ. Καζαμίας και Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτοί έπρεπε να κατοχυρώσουν την ασφάλεια των ανθρώπων, αλλά ύπνωτταν.
Κανένας πολιτικός τότε δεν παραιτήθηκε , κανένας φυσικά δεν τιμωρήθηκε. Διόρισαν μια ερευνητική επιτροπή και κουκούλωσαν τα πάντα.
ΟΙ 12 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Αν διαβάσεις τον τύπο της εποχής, οι πολιτικοί λες και έχουν μαγνητόφωνο μέσα στο στόμα τους: «τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου». Ύφος θλίψης για το δυσάρεστο γεγονός, έκφραση αποφασιστικότητας «να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση». Τότε το πρόβλημα ήταν να ξεφορτωθούν ανώδυνα τους 121 νεκρούς. Σήμερα το πολιτικό πρόβλημα είναι επίσης πως να ξεφορτωθούν τους 12 νεκρούς.
Η ΕΡΕΥΝΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
Όποτε ξεσπάσει ένα σκάνδαλο ή συμβεί ένα δυσάρεστο γεγονός, οι φορείς της εξουσίας έχουν έτοιμη τη συνταγή: ερευνητική επιτροπή. Η ερευνητική επιτροπή που διορίζεται είναι το μέσον με το οποίο ο φορέας της εξουσίας κερδίζει χρόνο μέχρι να ξεχαστεί το θέμα.Παράλληλα, είναι το μέσον με το οποίο ο φορέας της εξουσίας δημιουργεί την αλήθεια που θα πλασάρει στον «όχλο». Γιατί την αλήθεια τη γνωρίζει πολύ καλά ο πολιτικός, απλώς με την επιτροπή διορίζει ανθρώπους στους οποίους δίνει στοιχεία για να πλάσουν μια αλήθεια. Και φυσικά η διορισμένη επιτροπή ουδέποτε θα αποδώσει ευθύνες σε αυτόν που τη διόρισε. Θα βρει κανένα κατώτερο υπάλληλο ή κανένα πεθαμένο να τα φορτώσει.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Οι κομματάρχες, όταν ξεσπάσει κάτι ανεπιθύμητο, χρησιμοποιούν όλοι – κυβέρνηση και αντιπολίτευση – τα ίδια λόγια εξαπάτησης του «όχλου»: ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ. Αν η πίεση από την κοινωνία είναι μεγάλη, μπορεί να παραιτηθεί κανένας Υπουργός. Ως εκεί. Η αντιπολίτευση είναι ικανοποιημένη γιατί κέρδισε λίγους πόντους στην προσπάθειά της να καταλάβει την εξουσία.
Τι σημαίνει για όλα τα κόμματα –όλη τη συντροφιά της πολιτικής ολιγαρχίας - απόδοση ευθυνών; Ο αρμόδιος επιδεικνύει ευθυξία και παραιτείται. Ως εκεί. Αυτό υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα. Ο θιγόμενος πολιτικός εξαναγκάζεται κάτω από την πίεση των πραγμάτων να αναλάβει ο ίδιος –από μόνος του –την ευθύνη για το ανεπιθύμητο γεγονός.Ή αν είναι πολύ παχύδερμος, μπορεί αυτός που τον διόρισε –ο Πρόεδρος- να τον παραιτήσει.
ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΌ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Το σύστημα δικαίου που υπάρχει στη Δύση και στην Κύπρο –κληρονομιά του δεσποτισμού - αποδίδει ευθύνες και τιμωρεί μόνο για τα ατομικά εγκλήματα. Αν ένα άτομο σκοτώσει κάποιο άλλο, πάει δικαστήριο και εφόσον αποδειχτεί η ευθύνη του, τότε τιμωρείται.
Για τα πολιτικά εγκλήματα, τα οποία είναι πολύ πιο σοβαρά από τα ατομικά, γιατί το ατομικό έγκλημα συνήθως βλάπτει έναν ,ενώ το πολιτικό έγκλημα βλάπτει πολλούς, δεν υπάρχει σύστημα τιμωρίας, δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΩΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΝΕΟ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ
Οι πολιτικοί δεν αποδέχονται ότι υπάρχει έννομο συμφέρον του πολίτη από την πολιτική και ως εκ τούτου δεν μπορείς να τους ενάγεις αν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους βλάψουν την κοινωνία. Κατά απομίμηση της μεσαιωνικής φεουδαρχίας θεωρούν τους εαυτούς τους ανεύθυνους και απαραβίαστους , όπως ο ελέω θεού βασιλιάς. Γι αυτό και δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο, γι αυτό και οι πολιτικοί μπορούν να σε κλέπτουν ή να σε σκοτώνουν με τις πράξεις ή παραλείψεις τους, αλλά κανένας δεν τους αγγίζει. Οι ίδιοι είναι υπεράνω του νόμου, ανεύθυνοι και απαραβίαστοι. Και όλοι οι πολιτικοί το γνωρίζουν και για αυτό διαπλέκονται, διαφθείρονται, είναι παντελώς ανίκανοι, αλλά ουδόλως τους ενδιαφέρει. Δεν λογοδοτούν ούτε τους πιάνει ο νόμος.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Ο θάνατος 12 συμπατριωτών μας στη ναυτική βάση στο Μαρί είναι ένα πολιτικό έγκλημα. Οι αρμόδιοι Υπουργοί και μη με τις πράξεις ή παραλείψεις τους ουσιαστικά επέφεραν το θάνατό τους.
Το πολιτικό έγκλημα είναι δεδομένο. Δε χρειάζεται καμία έρευνα, δεν χρειάζεται καμία απόδειξη. Γι αυτό και κάποιοι υπέβαλαν τις παραιτήσεις του αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη.Μέχρις εκεί.
Δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο στην Κύπρο που να οδηγεί σε δικαστήριο για τιμωρία τον πολιτικό που έβλαψε την κοινωνία και να τιμωρηθεί. Ή τα πολιτικά εγκλήματα δεν τιμωρούνται στην Κύπρο. Οι πολιτικοί λένε ότι αποδίδεται δικαιοσύνη μέσω της εκλογικής διαδικασίας κάθε 5 χρόνια!!! Αυτή φυσικά είναι μια ανόητη θέση.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;
Το να φωνάζουν οι πολίτες ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι, δε σημαίνει ότι θα συμβεί κιόλας. Πιο ορθολογιστική προσέγγιση θα ήταν τώρα που όλα τα κόμματα έχουν ερωτευτεί με τη φράση «απόδοση ευθυνών» , να μας απαντήσουν και «ποιος θα τις αποδώσει». Δηλαδή επιβάλλεται η δημιουργία πολιτικού δικαίου ώστε να οδηγούνται στα δικαστήρια οι πολιτικοι εκείνοι που βλάπτουν αποδεδειγμένα την κοινωνία.Δηλαδή επιβάλλεται να χορηγηθεί το δικαίωμα στον πολίτη να οδηγεί ενώπιον της δικαιοσύνης όποιον πολιτικό έβλαψε την κοινωνία, δηλαδή να αναγνωρισθεί ότι ο πολίτης έχει έννομο συμφέρον από την πολιτική.
Φυσικά, κανένα κόμμα δε θα δεχθεί να χάσει τα προνόμια που τώρα έχει. Εδω τα πρόστιμα από παραβάσεις της τροχαίας δεν δέχονται να πληρώνουν , όπως όλοι οι πολίτες, και θα δεχθούν να ελέγχονται από το λαό για τις πολιτικές τους αποφάσεις;
Σήμερα, η επικρατούσα ιδεολογία στην Κύπρο είναι η ολιγαρχική και όχι η δημοκρατική. Ο λαός δεν είναι κυρίαρχος, αλλά κατακτημένος από τους φορείς της πολιτικής ολιγαρχίας, τα κόμματα.
ΕΠΩΔΟΣ
Τα δάκρυα των πολιτικών, οι ρητορείες τους, ο χρόνος και η βλακεία θα δώσουν τόπο στην οργή. Για άλλη μια φορά θα επικρατήσει η γενικευμένη ανικανότητα ή βλακεία.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
Υ.Γ. Στο προεκλογικό πρόγραμμα του Τ. Παπαδοπούλου το 2003 υπήρχε μια δέσμευση για θεσμοθέτηση της ποινικής ευθύνης Υπουργών. Δεν έγινε τίποτε. Η ίδια αναφορά υπάρχει και στο προεκλογικό πρόγραμμα Χριστόφια. Δεν έγινε τίποτε.Καληνύκτα.

ΖΗΤΩ Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΈΛΕΙ ΚΑΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΖΗΤΩ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ