Ο πολιτικός λόγος του κ. Ομήρου ή η επιχειρηματολογία των ολιγαρχικών

Σε συνέντευξή του στην καθεστωτική εφημερίδα  «Ο φιλελεύθερος» στις 4/1/2015 ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γ. Ομήρου αναφέρει ανάμεσα σε πολλά και διάφορα: «Μια πολιτική που να στηρίζεται σε Κόμματα που συνιστούν την τυπική προϋπόθεση για τη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας...».

Είναι έτσι τα πράγματα;

1.Η πολιτική δε στηρίζεται στα κόμματα. Η πολιτική στηρίζεται στην κοινωνία. Χωρίς την κοινωνία δεν υπάρχουν κόμματα! Ή η πολιτική είναι η ρυθμιστική λειτουργία μιας κοινωνίας με ή χωρίς κόμματα.

2.Τα κόμματα αποτελούν την τυπική προϋπόθεση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως υποστηρίζει ο κ. Ομήρου; Η  ορθή θέση θα έπρεπε να υποστηρίζει ότι «τα κόμματα  ήταν  η τυπική προϋποθεση για τη λειτουργία του πολιτεύματος στα νεότερα χρόνια», τη διάδοχη περίοδο της δυτικής φεουδαρχίας.

3.Υπάρχει κάποιο πολίτευμα που μπορεί να ονομαστεί αντιπροσωπευτική δημοκρατία; Όχι. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα και η δημοκρατία είναι δύο διαφορετικά πολιτεύματα. Αυτό εύκολα μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος, αφού στο ένα πολίτευμα κυβερνούν οι αντιπρόσωποι και στο άλλο ο λάος=δήμος. Δε γίνεται να κυβερνά ταυτόχρονα και ο αντιπρόσωπος και ο δήμος!

4. Έχουν τα κόμματα της νεοτερικότητας κάποια σχέση με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία;

Καμία. Γιατί στα νεότερα χρόνια δεν υπήρξε τέτοιο πολίτευμα. Τα κόμματα ταυτίστηκαν με το προ-αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα με την έννοια ότι ήταν διαμεσολαβητές ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία, αλλά η κοινωνία δεν είχε καμία πολιτική αρμοδιότητα ή η εξουσιοδότηση προς τα κόμματα ήταν εν λευκώ. Ένα πολιτικό σύστημα για να είναι αντιπροσωπευτικό πρέπει η κοινωνία να αναγνωριστεί ως εντολέας και το κόμμα ως εντολοδόχος με δικαίωμα στον εντολέα να ελέγχει και να ανακαλεί τον εντολοδόχο.Αν η εξουσιοδότηση προς τα κόμματα είναι εν λευκώ, τότε το πολιτικό σύστημα είναι προ-αντιπροσωπευτικό.

5. Ποιο είναι το πολιτικό σύστημα της νεοτερικότητας με το οποίο έχουν ταυτιστεί τα κόμματα; Το πολιτικό σύστημα είναι η ολιγαρχία- οι λίγοι άρχουν. Στα νεότερα χρόνια η ολιγαρχία πήρε τη μορφή της κομματοκρατίας.

Ο κ. Ομήρου είναι ένας ακραιφνής ολιγαρχικός, όπως και οι άλλοι φορείς της κομματοκρατίας, και  μπορεί «ελέω θεού» να αυτο-αναγορεύεται σε  δημοκρατικό. Όμως, άλλο ολιγαρχία και άλλο δημοκρατία. Και αν μεν υποστηρίζει ότι είναι δημοκρατικός λόγω άγνοιας, τότε είναι επικίνδυνος ως πολιτικός για την κοινωνία. Αν όμως το υποστηρίζει λόγω απάτης, δηλαδή για εξαπάτηση του λαού, τότε συνιστά και πολιτικό έγκλημα. Γεγονός που σε μια δημοκρατία θα επέσυρε και την τιμωρία αυτού που προσπάθησε να εξαπατήσει το λαό!

Ο Πρόεδρος της Βουλής Γ. Ομήρου ως εθελόδουλος και ανεύθυνος

Ο Πρόεδρος της Βουλής Γ. Ομήρου συχνά αρθρογραφεί με κείμενα γεμάτα ρητορείες. Το ίδιο κάνει και σε σημερινό άρθρο του στην καθεστωτική εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» (15/9/2013) με τίτλο «Η συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις».

Στο άρθρο του αναφέρεται στην πολιτική τάξη που επιβλήθηκε μετα-μνημονιακά ή στην τροϊκανή εποχή.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της τροϊκανής εποχής, σύμφωνα με τον κ. Ομήρου;

-«της απόλυτης συμμόρφωσης «προς τας υποδείξεις»,

-«εποπτεία που παραπέμπει σε αποικιακές νοοτροπίες»,

-«της δουλικής και άνευ εντάσεων υπακοής στα κελεύσματα και τις εντολές της τρόικας»,

-«η νοοτροπία της απόλυτης υποταγής στον δεσποτισμό της Τρόικας»,

-«το σύνταγμα, ως ο υπέρτατος νόμος του κράτους, καταργείται και αντικαθίσταται με την υπέρτατη εξουσία της Τρόικας»,

-«γκρέμισμα των αρχών του διαλόγου, των δημοκρταικών διαδικασιών και του Συντάγματος της χώρας».

Γιατί μας τα λέει όλα αυτά ο κ. Ομήρου;

Ακολουθεί τη μέθοδο του κάθε ολιγαρχικού, δηλαδή προβάλλει ο ίδιος τα προβλήματα που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει νομίζοντας ότι έτσι αποενοχοποιείται ή αυτοαθωώνεται!!!

Αν πράγματι πιστεύει αυτά που γράφει και ο ίδιος αυτή τη στιγμή είναι ένας Πρόεδρος Βουλής δουλικής, υποταγμένης στην Τρόικα, χωρίς καμία βούληση,

Αν αυτά που γράφει σχετίζονται με την παραβίαση του συντάγματος και με τις δημοκρατικές του αρχές,

Αν δε θέλει να συνδέσει το όνομά του με τη δικτατορική τροϊκανή εποχή,

τότε μια επιλογή έχει, να παραιτηθεί από τη θέση του.

Αν δεν παραιτείται από την καρέκλα και απλώς τα γράφει, είναι μια μέθοδος εξαπάτησης της κοινωνίας και σε τίποτε δε διαφέρει από αυτούς που κατηγορεί, αφού με την παρουσία του νομιμοποιεί τις αποφάσεις που του επιβάλλουν δικτατορικά μετατρέποντάς τον σε ένα φερέφωνο, σε ένα εθελόδουλο, σε ένα πιόνι, σε έναν προδότη κοινωνίας.

ΥΓ. Αφού ο κ. Ομήρου έχει τόσες δημοκρατικές  ευαισθησίες, γιατί όταν η κυβέρνηση προέβαλλε την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που παρέπεμπε σε περιορισμό της ελευθερίας, δεν τους σταμάτησε επικαλούμενος το Σύνταγμα που προβλέπει επακριβώς πότε κηρύσσεται «έκτακτη ανάγκη»; Οι ευθύνες του κ. Ομήρου στη συνταγματική διολίσθηση και την πορεία προς τη δικτατορία είναι τεράστιες, αφού ως Πρόεδρος της Βουλής προτίμησε να κάμνει «τη γλάστρα» και να βολεύεται στην καρέκλα του,αντί να τηρήσει τον όρκο που έδωσε «για πίστη και υπακοή στο σύνταγμα». 

Γιατί αυτά που λέει στους πολίτες δεν τα γράφει ως θέμα στη βουλή; Τελικά, ποιος νομίζει ότι είναι ο ρόλος του;