Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

ΠΕΡΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΛΗΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΩΝ

ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΒΑΣΑΝΟ
Είπε ο κ. Αναστασιάδης κατά την τελετή ορκομωσίας του νέου υπουργικού του συμβουλίου πως  είχε «βασανιστικό δίλημα». Δηλαδή; «Ο θεσμός του Προέδρου ή τα ανθρώπινα συναισθήματα και η ατομική μου συνείδηση;»
Η ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Οι δηλώσεις του προέδρου από πολιτική άποψη δεν έχουν κάποια  σημασία, αφού τα τραγικά διλήμματα του Προέδρου δεν επηρεάζουν τον κοινωνικό βίο. Όμως, είναι χρήσιμες για να κατανοήσεις το ποιόν του πολιτικού ανδρός.
ΤΟ ΠΟΙΟΝ
Ο κάθε άνθρωπος έχει μια  συνείδηση για το ατομικό, το κοινωνικοοικονομικό και το πολιτικό σε τοπικό και πλανητικό επίπεδο.
Από τη στιγμή που καταλαμβάνεις ένα πολιτικό αξίωμα αυτονόητα λειτουργείς  πολιτικά, δηλαδή η λήψη των αποφάσεών σου στηρίζεται στο κοινό συμφέρον  ή το συμφέρον της κοινωνίας γιατί η πολιτική είναι η ρυθμστική λειτουργία του όλου/κοινωνίας. Σε αυτά τα πλαίσια η απόφασή σου μπορεί να είναι και σε βάρος του ατομικού σου συμφέροντος γιατί προέχει το συμφέρον του συνόλου, το οποίο επέλεξες να υπηρετήσεις από μια πολιτική θέση.
Τι μας λέει ο κ. Αναστασιάδης;
Είχε «βασανιστικό δίλημμα». Δηλαδή, ακόμα να αποσαφηνίσει μέσα του  ότι κατέχει ένα πολιτικό αξίωμα και τα κριτήρια του είναι πολιτικά, αλλά τον βασανίζουν και τα προσωπικά του συναισθήματα στην λήψη πολιτικών αποφάσεων!!! Τόσα χρόνια στην κομματική ζωή και δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι σημαίνει πολιτική και κλαψουρίζει όπως  το μωρό.  Ή, ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει αποσαφηνίσει ακόμα μέσα του τη διαφορά του δημόσιου με το ιδιωτικό. Για αυτό και δημοσιοποιεί τα συναισθήματά του, τον πόνο και τη θλίψη του και τα τραγικά του διλήμματα. Ή, προσπαθεί να αναγορεύσει σε δημόσιο ζήτημα ένα καθαρά ιδιωτικό θέμα συναισθηματικό με στόχο να δημιουργήσει μια κοινωνία ανισορρόπων ηλιθίων ατόμων που θα έχουν ως επίκεντρο τα προσωπικά τους συναισθήματα και θα αδυνατούν να στοχάζονται και πολιτικά.
Δηλαδή, ο κύριος Αναστασιάδης μας λέει πως δεν πρέπει να σκεφτούμε για παράδειγμα αν ο κ. Κενεβέζος είναι κατάλληλος για το αξίωμα του υπουργού ή αν ο διορισμός του ήταν το αντάλλαγμα σε ένα πλαίσιο συναλλαγής για την υποστήριξη που δόθηκε στον κ. Αναστασιάδη για να εκλεγεί στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά να επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι ο κύριος Κενεβέζος πληγώθηκε με την παραίτησή του και χρωστά και 400.000 ευρώ και τι θα γίνει τώρα χωρίς δουλειά. Και να σκεφτούμε ότι ο κ. Αναστασιάδης πληγώθηκε με την παραίτηση Κενεβέζου και βασανίστηκε πολύ και φορτίστηκε συναισθηματικό από τον απερίγραπτο πόνο και την απέραντη θλίψη που ένιωσε, όταν ο στενός του συνεργάτης και φίλος έφυγε από το υπουργικό.
Τώρα, αν συνυπολογίσεις ότι ο κ. Αναστασιάδης αυτο-προβάλλεται ως εκφραστής της ρεαλιστικής σχολής και του ορθολογισμού , τότε μπορείς να κατανοήσεις  και το βάρος των συναισθηματικών του αντιδράσεων.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
Και αν βάλεις πάνω στη ζυγαριά το βασανιστικό δίλημμα «ποιος είναι ο πιος άχρηστος από πολιτική άποψη, ο Χριστόφιας ή ο Αναστασιάδης;», δύσκολα θα δώσεις απάντηση.
Ή το άλλο βασανιστικό δίλημμα που έχει απάντηση: «ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ  Ή ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ;»


Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Κομματικά καραγκιοζιλίκια ή περί βλακείας

Το γεγονός ότι τα κόμματα είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια της κυπριακής κοινωνίας αποτελεί μια κοινή παραδοχή.
Επίσης, κοινή ήταν και η προσδοκία  πως, μετά την καταστροφή, θα συνετίζονταν κάπως αναλογιζόμενοι το μέγεθος της εγκληματικής του συμπεριφοράς και το μέγεθος της δυστυχίας που προκάλεσαν.
Δυστυχώς, τα ολιγαρχικά σκυλιά δεν διαθέτουν την κοινή λογική για να δράσουν.Αφού εξαπατούσαν την κοινωνία για μήνες πως δήθεν θα τιμωρούνταν οι υπέυθυνοι, στην πράξη φρόντιζαν σε αγαστή συνεργασία πώς θα περισώσουντο τομάρι τους. Και φυσικά, τώρα πια, επανήλθαν στο παλιό καλό εαυτό τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα  το επεισόδιο με τη ψηφιση του νομοσχεδίου για την αποκρατικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών.
Η βλακεία και η μωρία
Τα κόμματα που δηλώνουν ότι συμφωνούν με το μνημόνιο, δεν κατόρθωσαν να ψηφίσουν έναν μνημονιακό νόμο!!! Και με κάθε σοβαρότητα προβάλλουν διάφορες καταγέλαστες δικαιολογίες.
Η βλακεία και η αυτο-εξαπάτηση
Τα κόμματα δεν έχουν να αποφασίσουν τίποτε, αλλά να εκτελέσουν τα συμφωνηθέντα. Εδώ και μήνες αυτό τον αυτο-εξευτελισμό τους προσπαθούν να τον μετατρέψουν σε πλεονέκτημα για λαϊκή κατανάλωση. Δηλαδή, η απώλεια του δικαιώματος για απόφαση επί ενός θέματος – εκχωρήθηκε στους τροϊκανούς-, τον μετατρέπουν με διάφορους θεατρινισμούς σε απόφαση επί της διαδικασίας. Στόχος να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι τάχατες αποφασίζουν οι άθλιοι.
Η βλακεία και η εικονική πραγματικότητα
Με τα καραγκιοζιλίκια τους- αντί να θρηνούν για την κατάντια τους- και μεγαλόστομες διακηρύξεις  δραματοποιούν κιόλας τη δημιουργημένη κατάσταση: έκτακτη ανάγκη, συναντήσεις, διαβουλεύσεις για να μεγεθύνουν τον «πολιτικό» τους ανάστημα!!!
Η βλακεία ως άβυσσος
Δεν τους αρκεί να φτύσουν πάνω στα μούτρα τους, πωλούν και μαγκιά: αρχίζουν τις κινδυνολογίες και τις απειλές μήπως και προς στιγμή η ηλίθια μάζα ξεχάστηκε. «Δεν θα πληρωθούν», «δεν θα ανεχθούν»  και λοιπές ανοησίες ως γνήσιοι τρομοκράτες ή φασιστοειδή νέας κοπής.
Η βλακεία με πιστοποιητικό
Στο τέλος, επιβεβαιώνουν την βλακεία τους: ψηφίζουν με καθυστέρηση κάποιων ημέρων, αυτό που σκηνοθετημένα είχαν απορρίψει!!!
Η ουσία
Η αιτία της καταστροφής της κυπριακής κοινωνίας είναι η κομματοκρατία. Οι καταστροφείς δεν μπορεί να είναι και σωτήρες. Και όποιοι δίνουν πίστη σε κόμματα και διάφορα εξαρτήματά τους, πολιτικούς, ΜΜΕ, αρχιεπισκόπους, ΚΕΒΕ-ΟΕΒ από πολιτική άποψη είναι αφελείς.