Το πολιτικό παραμύθι "φταίνε οι τράπεζες"

Κυριολεκτικά έχω βαρεθεί το μονότονο σύνθημα του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης: «Φταίνε οι τράπεζες και οι τραπεζίτες».
Θα πει κάποιος: «Δεν είναι έτσι;»
Η απάντηση είναι: «Εξαρτάται από το έτσι». Αν δεν ορίσεις το έτσι, δεν μπορείς να αποδίδεις ευθύνες.

Η πραγματικότητα
Η κυπριακή κοινωνία δε σχετίζεται πολιτικά με τις τράπεζες: ούτε τις ελέγχει ούτε καθορίζει το θεσμικό πλαίσιο της λειτουργίας τους. Με λίγα λόγια, η κυπριακή κοινωνία απλώς συναλλάσσεται με τη μεσολάβηση των τραπεζών. Επομένως, όταν κάποιος λέει πως «φταίνε οι τράπεζες», εμένα δε μου λέει κάτι. Γιατί στη συνείδηση της κοινωνίας οι τράπεζες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και με βάση τη λογική της εποχής μας οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν ελέγχονται ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από την κοινωνία. Πιο απλά, για την κοινωνία δεν τίθεται πολιτικό θέμα με τις τράπεζες γιατί είναι εκτός των πολιτικών της δικαιωμάτων. Γι αυτό ακριβώς και οι πολίτες διερωτούνται «γιατί να πληρώσουμε εμείς τις ζημιές των τραπεζών».
Για την κοινωνία πολιτικό θέμα υπάρχει με αυτούς που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν την εξουσία του κράτους με «εντολή» της κοινωνίας και -από τυπική άποψη- προς όφελός της. Και αυτοί είναι στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρίως και η Βουλή. Επομένως, αν υπάρχουν παραλείψεις, λάθη ή άλλες αδυναμίες από μέρους τους , για την κοινωνία αυτοί είναι πολιτικά υπεύθυνοι και κανένας άλλος. Αυτοί έχουν τις αρμοδιότητες να ελέγχουν, να παρεμβαίνουν και να προβαίνουν σε διορθωτικές πράξεις, αν κριθεί αναγκαίο. Και αυτό αφορά όχι μόνο το κράτος αλλά και τους ημικρατικούς οργανισμούς και τους ανεξάρτητους αξιωματούχους που διορίζονται στις θέσεις τους.
Τι μας λέει το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος; Ότι η εκτελεστική εξουσία (ο Πρόεδρος) διόρισε ένα Διοικητή και ένα Συμβούλιο στην Κεντρική Τράπεζα, οι οποίοι ήταν παντελώς ανίκανοι να εποπτεύουν κάποιες τράπεζες και τα συμβούλια αυτών των τραπεζών οδήγησαν την κυπριακή κοινωνία στην καταστροφή! Και εγώ ως εξουσία απλώς τους κατηγορώ ενώπιον του λαού για να περνώ την ώρα μου!!!Καλά, ρε αθεόφοβοι, με τόση εξουσία στα χέρια σας και αφήσατε ένα διορισμένο υπάλληλο , όντας ανίκανος κατά σας , να καταστρέψει την κοινωνία; Ποια λογική έχει αυτή η θέση;
Δηλαδή, είναι δυνατόν ένας διορισμένος υπάλληλος σε αυτό τον τόπο να έχει τόση εξουσία, ώστε να μας καταστρέψει όλους; Μα περιπαίζετέ μας; Γιατί δεν το στείλατε έγκαιρα στο σπίτι του, αφού είναι η κυβέρνηση που εποπτεύει τους διορισμένους;
Δηλαδή, τι μας λέει το ΑΚΕΛ; Πως η πολιτική ευθύνη για την καταστροφή δεν ανήκει στους πολιτικούς αλλά σε υπαλλήλους και τραπεζίτες!!! Μα, αν εκείνοι έχουν την πολιτική ευθύνη, τότε γιατί η κοινωνία δεν εκλέγει εκείνους και εκλέγει εσάς;
Με τέτοια τεχνάσματα το ΑΚΕΛ ουσιαστικά αυτο-εξευτελίζεται, αφού θεωρεί ότι οι πολιτικοί είναι «γλάστρες» στα χέρια τεχνοκρατών και τραπεζιτών!!! Ε, τότε γιατί να σας ψηφίσει η κοινωνία; Αφού είστε έρμαιο στα χέρια του ιδωτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και δεν μπορείτε να κάνετε κάτι;

Το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης
Το ΑΚΕΛ καλό είναι να σταματήσει τον αυτο-εξευτελισμό του για να καλύψει τις ασήκωτες πολιτικές του ευθύνες. Γιατί αν φτάσαμε ως εδώ πολιτικά υπεύθυνος κατά κύριο λόγο είναι ο κ. Χριστόφιας και το κυβερνών ΑΚΕΛ που είχε την ευθύνη και να κυβερνά και να ελέγχει!!! Γιατί ο διορισμός ή η παύση ενός αξιωματούχου γίνεται με πολιτική απόφαση, με πολιτική απόφαση δόθηκαν εν μια νυκτί τα εκατομμύρια στη Λαϊκή Τράπεζα, με πολιτική απόφαση μεταφέρθηκαν οι ζημιές των τραπεζών στο κράτος και από το κράτος στην κυπριακή κοινωνία, με πολιτική απόφαση προσφύγαμε στην τρόικα και με πολιτική απόφαση θα εγκριθεί το όποιο μνημόνιο.

Διαπλοκή και της διαφθορά
Πέρα από τα αυτονόητα οι πολιτικές ευθύνες γίνονται πιο μεγάλες λόγω της παραδοσιακής διαπλοκής των πολιτικών και των κομμάτων με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που όλοι γνωρίζουν και προσποιούνται ότι είναι αχάπαροι. Πιο απλά, πολιτικοί και κόμματα έκαναν πλάτες στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο προκειμένου να αποκομίσουν είτε ίδιον είτε κομματικό όφελος. Ή αλλιώς έθεταν την πολιτική εξουσία στη διάθεση των τραπεζιτών αντί προς όφελος του λαού. Επομένως οι ευθύνες των πολιτικών και των κομμάτων δεν περιορίζονται σε κάποιου είδους ανικανότητα αλλά και σε απληστία, όπως ακριβώς είναι και το νόημα της ύπαρξης των τραπεζιτών.
Η διαγραφή χρεών κομμάτων και φίλα προοσκειμένων οργανώσεων από τους τραπεζίτες, οι χορηγίες, ο διορισμός τραπεζιτών στη θέση υπουργού, η μεγάλη κλοπή του χρηματιστηρίου αποδεικνύουν περίτρανα τη διαπλοκή των πολιτικών και των κομμάτων. Ότι σκοπός τους δεν ήταν η εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος αλλά του ιδίου συμφέροντος.

Η αδιαφάνεια
Ο βαθμός διαφθοράς των πολιτικών και των κομμάτων δεν είναι γνωστός ακόμα στην κοινωνία γιατί όλα τα κόμματα είτε ψήφιζαν «πελλό-νομους» ή παρεμπόδιζαν την εφαρμογή τους , ώστε να συνεχίσουν το μεγάλο φαγοπότι σε βάρος του λαού. Φρόντιζαν με μεγάλη συνοχή να επιβάλουν ένα σκοταδιστικό σύστημα, ώστε να μην γνωρίζει κανένας τα εισοδήματά τους και τις διαπλοκές τους. Και ο νόμος περί δήθεν προσωπικών δεδομένων έγινε το εφαλτήριο της προστασίας της κάθε μορφής παρανομίας.

Η ασυλία
Οι άνοες και άπληστοι που αυτοαποκαλούνται πολιτικοί και συστεγάζονται σε συμμορίες που αυτοαποκαλούνται «κόμματα», γνωρίζοντας τις παρανομίες τους, φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους. Έθεσαν τον εαυτό τους υπεράνω του νόμου και για το δημόσιο και για τον ιδωτικό τους βίο ως γνήσια φεουδαρχικά κατάλοιπα με τη βοήθεια του περιβόητου Γενικού Εισαγγελέα. Γιατί, λέει, πρέπει να αυτορυθμίζονται! Εγκληματούν σε βάρος της κοινωνίας αυτορυθμιζόμενοι ως γνήσιοι μαφιόζοι!

Η ιδεολογία
Όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως υπηρέτησαν πιστά το νεοφιλεύθερο δόγμα, ότι η πολιτική και η κοινωνία πρέπει να υπηρετούν την οικονομική αγορά. Και αφού οι ίδιοι έγινα σφογγοκωλάριοι του χρηματοπιστωτικού κεφαλάιου με το αζημίωτο, τώρα στενά συνεργαζόμενοι προσπαθούν να μετατρέψουν την κυπριακή κοινωνία σε δουλοπαροικιακή. Είναι αδίστακτοί γιατί είναι και άνοες και άπληστοι. Και πωλούν στον κόσμο διάφορα δραματικά σενάρια διάσωσης , αφού, πρώτα τον κατέστρεψαν.

Επίλογος
Την πολιτική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση τη φέρει κατεξοχήν ο πρόεδρος και το ΑΚΕΛ και η βουλή. Οι τραπεζίτες ευθύνονται; Αδιαμφισβήτητα. Όμως η πολιτική ευθύνη ανήκει σε αυτούς που αυτο-αποκαλούνται πολιτικοί. Η αδίστακτη πολιτική ολιγαρχία της Κύπρου είναι διπλά υπεύθυνη: και γιατί αποδείχτηκε ανίκανη να διαχειριστεί το πολιτικό σύστημα και γιατί μετατράπησε σε σφογγοκωλάριο των τραπεζιτών με αποτέλεσμα την καταστροφή της κυπριακής κοινωνίας.
ΓΙ ΑΥΤΌ ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ ΣΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΎΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. ΣΕ ΣΑΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ Ο ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΘΥΤΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΊΓΟΥΡΑ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ.ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΒΛΑΚΑΣ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ!

Μηχανισμός στήριξης, κομματικές αντιδράσεις και κυπρο-καραγκιοζιλίκια

Η αίτηση της Κυπριακής κυβέρνησης για ένταξη στο μηχανισμό στήριξης προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.
Η οικονομική ολιγαρχία και οι επιστήμονες/ειδικοί μηρυκαστικά προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο μηχανισμός είναι κάτι θετικό ή όχι αρνητικό. Σε αυτή τη κατηγορία εντάσσεται και ο ΔΗΣΥ , το κατεξοχήν φερέφωνο της τοπικής οικονομικής ολιγαρχίας.
Αυτή η προσέγγιση ψελλίζει διάφορα «κουφά», όπως:
-ο μηχανισμός δημιουργήθηκε από τα αδελφά κράτη της ΕΕ για επίδειξη αλληλεγγύης. Αυτή η αιτιολόγηση είναι λογική. Μόνο που είναι πολύ ασαφής: αλληλεγγύη σε ποιους; Στους αποτυχημένους τραπεζίτες ή στους αποτυχημένους πολιτικούς/διαχειριστές του δημόσιου πλούτου; Είναι φανερό από τις περιπτώσεις όπου χρησιμοποιήθηκε ο μηχανισμός στήριξης ότι αυτό έγινε προς όφελος της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας και όχι των κοινωνιών. Μάλιστα, ο μηχανισμός χρησιμοποιήθηκε από τις τοπικές πολιτικές και οικονομικές ολιγαρχίες ως άλλοθι για επιβολή μέτρων σε βάρος των κοινωνιών και συντήρηση της οικονομικής και πολιτικής θέσης της χρεοκοπημένης άρχουσας τάξης. Ή ο μηχανισμός στήριξης είναι κατεξοχήν μηχανισμός διασφάλισης των συμφερόντων της ολιγαρχίας στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που σήμερα διανύουμε. Πιο απλά, οι κομματοκράτορες γεμάτοι υποκριτική οδύνη θα τα φορτώσουν στους «κακούς ξένους» και θα αναλάβουν το εθνοσώτηριο έργο της διάσωσης του τόπου!!!
-απαιτείται ισχυρή διαπραγματευτική ομάδα. Για να κάμει τι ρε άθλιοι; Για να αποφύγουμε τους επαχθείς όρους. Τους επαχθείς όρους για ποιους ρε καραγκιόζηδες; Φυσικά, η έγνοια τους είναι μόνο μία: να διασφαλιστεί μέσα από τη διαπραγμάτευση ότι δε θα θιγούν τα κεκτημένα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας και ότι σίγουρα τα βάρη θα φορτωθούν στους εργαζόμενους!!!Αυτή είναι η μοναδική τους αγωνία και αυτό τους ενώνει όλους, γιατί είναι κοινά τα συμφέροντά τους ως τάξης και σαφής ο αντίπαλός τους, η κοινωνία.
- η άφιξη της τρόικας δεν είναι αρνητική γιατί θα δοθεί η ευκαιρία να μάθουμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες, ώστε να εξέλθουμε από την κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται η αριθμολαγνεία για το ύψος των δανειακών αναγκών της Κύπρου: 4,6,8,10,11 εκατομμύρια. Καλά, ρε άθλιοι, τόσο καιρό παίρνατε αποφάσεις χωρίς να γνωρίζετε τα πραγματικά δεδομένα και περιμένετε τώρα να έλθει η τρόικα να σας διαφωτίσει; Μα είσαστε τόσο βλάκες και δεν το ξέρετε;
Πέρα από τη βλακώδη επιχειρηματολογία, αναπτύσσεται και η κομματική αντιπαλότητα: φταίει ο Χριστόφιας λένε οι αντιπολιτεύομενοι, φταίνε οι τράπεζες λέει το ΑΚΕΛ. Και αμέσως μετά προσθέτουν όλοι ως χορωδία: δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών!!! Οι άνθρωποι έχουν νοητικό πρόβλημα ή είναι για το τρελλοκομείο. Η ευθύνη της κυβέρνησης Χριστόφια είναι αδιαμφισβήτητη, όπως και των τραπεζών. Όμως εσείς κύριοι αντιπολιτευόμενοι δεν ευθύνεστε; Εσείς δε λυμαίνεστε εξίσου το δημόσιο πλούτο, όπως και οι Ακελικοί; Όλοι μαζί δεν ψηφίζατε τους προϋπολογισμούς και τους νόμους που κατοχυρώναν το ατομικό και κομματικό συμφέρον σε βάρος του λαού; Εντάξει, ο Χριστόφιας το παράκανε και σας εξόργισε, ήθελε να λαφυραγωγεί μόνο το ΑΚΕΛ το δημόσιο πλούτο και όχι σε συνεργασία μαζί σας. Αυτό είναι γεγονός. Αλλά, εσείς δεν απομυζάτε ως νεοφεουδάρχες το δημόσιο πλούτο με σκανδαλώδη υπερπρονομία και απολαβές προς ατομικό και κομματικό όφελος; Αφού τόσο αγωνιάτε για την οικονομία, γιατί δεν αποποιείστε των προνομίων σας και των σκανδαλωδών απολαβών σας; Τόση ξεδιαντροπιά πια;
Ποιο είναι το πρόβλημα για την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία τώρα με το μηχανισμό στήριξης; Μόνο ένα, ότι δε θα θιγούν τα κεκτημένα προνομία της και ότι τα οικονομικά βάρη θα φορτωθούν στην κοινωνία. Αυτή είναι η αγωνία τους και αυτό θα κατοχυρώσουν οι αποτυχημένοι ολιγαρχικοί μέσα από τη διαπραγμάτευση. Από την άλλη, οι πιστωτές της Κύπρου αναζητούν τέτοια αποτυχημένα ανθρωπάκια που θα τους υπηρετούν πιστά. Γι αυτό και με χαρά θα συναινέσουν στα μέτρα. Γιατι το συμφέρον της τοπικής και διεθνούς ολιγαρχία ταυτίζεται. Και αμφότεροι έχουν έναν μόνο εχθρό, τις κοινωνίες.
ΥΓ1.Ο κ. Αναστασιάδης πήγε στην Ευρώπη για να μας σώσει! Τη βάψαμε κανονικά!!!
ΥΓ2. Υπάρχει νοήμων άνθρωπος στην Κύπρο που πιστεύει ότι οι Χριστόφιας, Αναστασιάδης, Ομήρου, Κάρογιαν, Συλλούρης, Περδίκης μπορούν να αρθρώσουν έστω και ένα επιχείρημα σοβαρό στα πλαίσια μιας διαπραγμάτευσης με σκοπό το συμφέρον της κοινωνίας;Δηλαδή, η ολιγαρχική πολιτική τάξη να αναιρέσει τον εαυτό της, προς όφελος της κοινωνίας; Δηλαδή, να υποστηρίξουν την αυτοκατάργησή τους; Σκάστε και πληρώνετε, τρώτε κουτόχορτο και χειροκροτάτε. Εννοείται πάντοτε, οι πολιτικά αφελείς.