Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το σύνταγμα και ο νόμος της ζούγκλας

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι, λέει, «θεματοφύλακας του Συντάγματος»!!!

 Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος έχετε παρέμβει στην ποινική διαδικασία εναντίον του Β.Γ.Γ.;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος έχετε διορίσει το Ρίκκο Ερωτοκρίτου στη θέση του Β.Γ.Γ. , μια θέση που ανήκει σε Τουρκοκύπριο; Και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης επιβαρύνοτας το δημόσιο ταμείο αχρείαστα με ποσό πέραν των 200.000 ευρώ ετησίως; Αυτό λέγεται χρηστή διοίκηση;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος θεωρείτε ότι ο σκοπός της πολιτικής είναι να υπηρετεί τις αγορές και όχι την κοινωνία;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος παραδώσατε την εξουσία του κράτους στους τροϊκανούς;

Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος διορίσατε παρανόμως συμβούλους και παρασυμβούλους, όπως κατήγγειλε ο Γενικός Εισαγγελέας στη Βουλή;

Και αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε και ξεείπε, προσπάθησε εκ τους ασφαλούς «να την φέρει» του Γενικού Εισαγγελέα: «δεν θα παραλείψω εντούτοις να σας καλέσω όπως αξιοποιήσετε τη βοήθεια που  η Πολιτεία σας παραχώρησε , προκειμένου το ταχύτερο δυνατό να προσαχθούν επιτέλους ενώπιον της δικαιοσύνης οι υπεύθυνοι για την οικονομική καταστροφή του κράτους».

Καλά, η Γενική Εισαγγελεία εξετάζει την οικονομική καταστροφή του κράτους; Ποιος της έδωσε τέτοιες οδηγίες; Ή κύριε Πρόεδρε, ποιες συγκεκριμένες πτυχές του τραπεζικού συστήματος εξετάζει η Γ.Ε. με δική σας συμφωνία;

Αν πράγματι σας απασχολεί η οικονομική καταστροφή του κράτους, τότε γιατί αθωώσατε προκαταβολικά τους πολιτικούς με το διορισμό ερευνητικής επιτροπής; Γιατί αν το κράτος καταστράφηκε χωρίς να πάρουν είδηση η πολιτικοί, τότε πρόκειται περί ηλιθίων.

Από την άλλη, μια από τις αιτίες της οικονομικής καταταστροφής είναι η διαπλοκή πολιτικών-τραπεζιτών. Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί έστω και ένας ένοχος για την καταστροφή; Αυτά είναι αερολογίες για αφελείς.

Και επί της ουσίας: Ο Αρχηγός της Αστυνομίας υπάγεται απευθείας σε εσάς. Τι μπορεί να κάμει ο όποιος Γενικός Εισαγγελέας, εάν οι πολιτικοί ως διαπλεκόμενοι αποφάσισαν να καλύψουν το έγκλημα, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει;

Είναι αμοραλισμός να καλείς το Γενικό Εισαγγελέα να κάνει κάτι, όταν εσύ γνωρίζεις ότι είναι αδύνατο να το κάνει. Τον εκθέτεις εκ του ασφαλούς. Γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας όσο και να διερευνά, μπορεί να βρει κάποια επιμέρους αδικήματα στους τραπεζίτες, αλλά τους υπεύθυνους της οικονομικής καταστροφής δε θα τους βρει ποτέ. Και το γνωρίζεις  πολύ καλά κύριε Πρόεδρε.

 Είναι λοιπόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεματοφύλακας του συντάγματος; Το γεγονός ότι το τονίζει δημόσια, ενώ μπορούσε να σιωπήσει, φανερώνει την πρόθεση του να ξηλώσει το σύνταγμα και να λειτουργήσει ως ένας απόλυτος μονάρχης. Η περίπτωση του τέως διοικητή και της νυν διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας, η περίπτωση του Γενικού Εισαγγελέα φανερώνουν πως όποιος αντιτάσσεται στη βούληση του «μονάρχη» , θα πηγαίνει στο σπιτάκι του «νομότυπα».

Το κράτος πρέπει να λειτουργήσει όπως και οι αγορές, ώστε να τις υπηρετεί καλύτερα. Δηλαδή, να επικρατεί μόνο ένας νόμος, ο νόμος της δύναμης ή ο νόμος της ζούγκλας. Έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Όλα αυτά που κάνει ο Πρόεδρος είναι μια σταδιακή εξοικείωση των πολιτών με την εφαρμογή του νόμου της δύναμης. Και ο νόμος της δύναμης δεν ανέχεται τα όποια όρια. Γι αυτό ακριβώς το ξήλωμα του συντάγματος ή της  εξουσίας του κράτους είναι βασική προϋπόθεση για την εξυπηρέτηση της ντόπιας και διεθνούς ολιγαρχίας.

Θα οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι ένοχοι της οικονομικής καταστροφής; Ποτέ. Μπορεί να οδηγηθούν κάποιοι που θα δώσει το «πράσινο φως» ο Πρόεδρος είτε γαι εκτόνωση του «όχλου» είτε για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στις αντιμαχόμενες ολιγαρχικές συμμορίες, αλλά για δευτερεύσης σημασίας θέματα.

Θα δει άσπρη μέρα η κυπριακή κοινωνία; Για δεκαετίες θα προσπαθεί απεγνωσμένα να κτίσει και να ξανακτίσει τη ζωή της και συνεχώς θα ανακαλύπτει ότι το μόνο που επιτυγχάνει είναι να κτίζει τη ζωή των άλλων, των αδίστακτων ολιγαρχικών.

ΥΓ1. Μετά την εκλογή στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας των κ.κ. Χριστόφια και Αναστασιάδη, είναι νόμιμο και λογικό το αίτημα να μην γίνουν ξανά εκλογές και να γίνεται κλήρωση για την κατάληψη του αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα είναι και ανέξοδο. Και θα επιλύσει και τη διαφορά των οριζοντίων με τους κάθετους!!!

ΥΓ2. Οι πολιτικοί, τα κόμματα και οι αγορές θα αυτορυθμίζονται. Και η κοινωνία των δουλοπαροίκων θα πληρώνει για την ικανοποίηση των αυτορυθμιζομένων. Αυτή είναι η ιδεολογία και η πρακτική τους.

ΠΕΡΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΛΗΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΩΝ

ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΒΑΣΑΝΟ

Είπε ο κ. Αναστασιάδης κατά την τελετή ορκομωσίας του νέου υπουργικού του συμβουλίου πως  είχε «βασανιστικό δίλημα». Δηλαδή; «Ο θεσμός του Προέδρου ή τα ανθρώπινα συναισθήματα και η ατομική μου συνείδηση;»

Η ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Οι δηλώσεις του προέδρου από πολιτική άποψη δεν έχουν κάποια  σημασία, αφού τα τραγικά διλήμματα του Προέδρου δεν επηρεάζουν τον κοινωνικό βίο. Όμως, είναι χρήσιμες για να κατανοήσεις το ποιόν του πολιτικού ανδρός.

ΤΟ ΠΟΙΟΝ

Ο κάθε άνθρωπος έχει μια  συνείδηση για το ατομικό, το κοινωνικοοικονομικό και το πολιτικό σε τοπικό και πλανητικό επίπεδο.

Από τη στιγμή που καταλαμβάνεις ένα πολιτικό αξίωμα αυτονόητα λειτουργείς  πολιτικά, δηλαδή η λήψη των αποφάσεών σου στηρίζεται στο κοινό συμφέρον  ή το συμφέρον της κοινωνίας γιατί η πολιτική είναι η ρυθμστική λειτουργία του όλου/κοινωνίας. Σε αυτά τα πλαίσια η απόφασή σου μπορεί να είναι και σε βάρος του ατομικού σου συμφέροντος γιατί προέχει το συμφέρον του συνόλου, το οποίο επέλεξες να υπηρετήσεις από μια πολιτική θέση.

Τι μας λέει ο κ. Αναστασιάδης;

Είχε «βασανιστικό δίλημμα». Δηλαδή, ακόμα να αποσαφηνίσει μέσα του  ότι κατέχει ένα πολιτικό αξίωμα και τα κριτήρια του είναι πολιτικά, αλλά τον βασανίζουν και τα προσωπικά του συναισθήματα στην λήψη πολιτικών αποφάσεων!!! Τόσα χρόνια στην κομματική ζωή και δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι σημαίνει πολιτική και κλαψουρίζει όπως  το μωρό.  Ή, ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει αποσαφηνίσει ακόμα μέσα του τη διαφορά του δημόσιου με το ιδιωτικό. Για αυτό και δημοσιοποιεί τα συναισθήματά του, τον πόνο και τη θλίψη του και τα τραγικά του διλήμματα. Ή, προσπαθεί να αναγορεύσει σε δημόσιο ζήτημα ένα καθαρά ιδιωτικό θέμα συναισθηματικό με στόχο να δημιουργήσει μια κοινωνία ανισορρόπων ηλιθίων ατόμων που θα έχουν ως επίκεντρο τα προσωπικά τους συναισθήματα και θα αδυνατούν να στοχάζονται και πολιτικά.

Δηλαδή, ο κύριος Αναστασιάδης μας λέει πως δεν πρέπει να σκεφτούμε για παράδειγμα αν ο κ. Κενεβέζος είναι κατάλληλος για το αξίωμα του υπουργού ή αν ο διορισμός του ήταν το αντάλλαγμα σε ένα πλαίσιο συναλλαγής για την υποστήριξη που δόθηκε στον κ. Αναστασιάδη για να εκλεγεί στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά να επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι ο κύριος Κενεβέζος πληγώθηκε με την παραίτησή του και χρωστά και 400.000 ευρώ και τι θα γίνει τώρα χωρίς δουλειά. Και να σκεφτούμε ότι ο κ. Αναστασιάδης πληγώθηκε με την παραίτηση Κενεβέζου και βασανίστηκε πολύ και φορτίστηκε συναισθηματικό από τον απερίγραπτο πόνο και την απέραντη θλίψη που ένιωσε, όταν ο στενός του συνεργάτης και φίλος έφυγε από το υπουργικό.

Τώρα, αν συνυπολογίσεις ότι ο κ. Αναστασιάδης αυτο-προβάλλεται ως εκφραστής της ρεαλιστικής σχολής και του ορθολογισμού , τότε μπορείς να κατανοήσεις  και το βάρος των συναισθηματικών του αντιδράσεων.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Και αν βάλεις πάνω στη ζυγαριά το βασανιστικό δίλημμα «ποιος είναι ο πιος άχρηστος από πολιτική άποψη, ο Χριστόφιας ή ο Αναστασιάδης;», δύσκολα θα δώσεις απάντηση.

Ή το άλλο βασανιστικό δίλημμα που έχει απάντηση: «ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ  Ή ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ;»

Kυριαρχία ή ποιος θα είναι ο κυρίαρχος;

Η συζήτηση περί κυριαρχίας με βάση το κοινό ανακοινωθέν έχει ανάψει. Στο λεξιλόγιο που προβάλλεται καταγράφονται πληθώρα εννοιών: εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία, μία και αδιαίρετη ή τρεις και διαιρεμένες και άλλα πολλά.

Το γεγονός ότι σε κάθε πολιτικά συγκροτημένη κοινωνία υπάρχει κάτι που αποδίδεται με την έννοια της κυριαρχίας είναι αδιαμφίσβητητο. Ή, είναι αυτονόητο. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Αλλά για να αξιολογήσεις ένα πολιτικό σύστημα πρέπει να θέσεις ένα άλλο ερώτημα: Ποιος είναι ο κυρίαρχος, ποιος είναι ο κύριος της αρχής; Η απάντηση στο ερώτημα αποκαλύπτει και το είδος της πολιτεύματος αλλά και το επίπεδο της εξελικτικής πορείας της κοινωνίας.

Με βάση το κοινό ανακοινωθέν είναι δεδομένο ότι κυρίαρχος δεν θα είναι λαός, δηλαδή η συνολική κοινωνία ή οι πολίτες. Αυτό είναι μια θέση αποδεκτή γενικά. Γι αυτό και δεν υπάρχει αίτημα από κανένα για κάτι διαφορετικό. Η κοινωνία δεν επικεντρώνεται στο πολιτικό ζήτημα παρόλο ότι το κυπριακό αποτελεί κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα. Ή διαφορετικά, το επίπεδο του αναπτύγματος στην κοινωνία στον παρόντα χρόνο την καθιστά ικανοποιημένη με το υπαρκτό πολιτικό σύστημα.

Ποιος θα είναι λοιπόν ο κυρίαρχος εφόσον δε θα είναι ο λαός/δήμος;

Η κυριαρχία με βάση το κοινό ανακοινωθέν αποδίδεται σε τρία μορφώματα ή νομικές κατασκευές: το κράτος και τα κρατίδια. Αυτά τα κατασκευάσματα θα κατέχουν την κυριαρχία. Όμως αυτά τα κατασκευάσματα είναι απρόσωπα. Κατοχυρώνουν ότι η κυριαρχία δεν θα ανήκει στο λαό. Αλλά δεν απαντούν στο ερώτημα: Ποιος θα την κατέχει;

Ποιος θα είναι λοιπόν ο κυρίαρχος;

Με βάση την υπαρκτή πραγματικότητα –το κοινό ανακοινωθέν δεν αναφέρει ούτε λέξη- αυτοί που θα κατέχουν την κυριαρχία θα είναι τα κόμματα που υπάρχουν στις δυο κοινότητες/πολιτείες. Αυτοί θα είναι οι φορείς άσκησης της κυριαρχίας με βάση την υπαρκτή πραγματικότητα.

Είναι αρκετό αυτό για να αποσαφηνίσουμε ποιος είναι ο κυρίαρχος; Όχι, γιατί πρέπει να συνδέσεις τον φορέα της κυριαρχίας με την κοινωνική πραγματικότητα. Και να απάντήσεις στο ερώτημα: ποιου το συμφέρον εξυπηρετεί ο φορέας της κυριαρχίας;

Το δεδομένο είναι πως αποκλείεται να εξυπηρετείται το κοινό συμφέρον , δηλαδή το συμφέρον Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι φορείς της κυριαρχίας μπορεί να εξυπηρετούν το ίδιον συμφέρον, το κομματικό συμφέρον, το διαπλεκόμενο συμφέρον, το συμφέρον των φορέων οικονομικής δύναμης. Διαφορετικά, ο κυρίαρχος εξυπηρετεί ατομικά ή μερικά συμφέροντα και όχι το κοινό συμφέρον.

Ποιος θα είναι ο κυρίαρχος λοιπόν με βάση την κυοφορούμενη λύση; Η υφιστάμενη πολιτική ολιγαρχία –τα κόμματα- και η οικονομική ολιγαρχία. Αυτοί θα καθορίσουν τις αποφάσεις με βάση το συμφέρον τους και όχι το συμφέρον της κυπριακής κοινωνίας συνολικά.

Ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει με βάση την κυοφορούμενη λύση; Αυτό ενδιαφέρει την κοινωνία γιατί στην παρούσα φάση της εξελικτικής της πορείας προτεραιότητά της είναι το οικονομικό και όχι το πολιτικό ζήτημα.

Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να συντηρήσει και να επαυξήσει τα οφέλη της από τη λύση και φυσικά θα το επιτύχει. Σίγουρα, η κοινωνία θα έχει απώλειες με την έννοια ότι τις ζημιές που προκαλεί η λύση και οι αναπροσαρμογές που θα γίνουν, θα κληθεί να τις πληρώσει προς όφελος των λίγων της μιας ή της άλλης πλευρά ή και των δύο. Αυτό στην πράξη σημαίνει μια απομείωση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών.

Τι σημαίνει σε αυτές τις συνθήκες το δημοψήφισμα;

Το δημοψήφισμα σε ολιγαρχικές πολιτείες δεν σημαίνει δημοκρατία. Η θέσπιση ενός ευκαιριακού δήμου ο οποίος καλείται μέσα σε δοσμένες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί εν αγνοία του και χωρίς επαρκή πληροφόρηση και με κριτήριο όχι πολιτικό αλλά οικονομικό καλείται να αποφασίσει για ένα ζήτημα καθαρά πολιτικό, αποτελεί διακωμώδηση της δημοκρατίας ή πιο σωστά νομιμοποίηση της ολιγαρχίας. Γιατί ο λαός μπορεί να κληθεί να αποφασίσει «δημοκρατικά» με το «πιστόλι στον κρόταφο»!!! Δηλαδή, να επικύρωσει  έκων-άκον την βούληση κάποιου άλλου. Έτσι θα δικαιωθεί η ολιγαρχική άρχουσα τάξη που θεωρεί το λαό ως μια μάζα ηλιθίων.

ΥΓ. Όταν ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξαπατά εξώφθαλμα τους πολίτες σε σχέση με το κοινό ανακοινωθέν και οι πολίτες ούτε καν το αξιολογούν αρεσκόμενοι να εξαπατούνται, τότε αυτό δικαιώνει πλήρως την ολιγαρχική τάξη για τις όποιες επιλογές της. Γιατί φανερώνει ότι η κοινωνία από πολιτική άποψη βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία. Και αμέσως ως καλοκουρδισμένα βιολιά αρχίζουν τις συνήθεις κακόγουστες συγχωρδίες: υπέρ ή κατά των συνομιλιών, υπέρ ή κατά της ομοσπονδίας, ισχυρή και ανίσχυρη κεντρική εξουσία και λοιπά. Κανένας δεν διερωτάται: στα πλαίσια της λύσης πώς η κοινωνία στο σύνολό της θα ενισχύσει την πολιτική της θέση, άρα και το συμφέρον της;  Άρα, η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία δικαίως επικεντρώνεται στο πόσο επώδυνη θα είναι η λύση για την κοινωνία και όχι για τους ίδιους τους ολιγαρχικούς.

Ανακοινωθέν, ερμηνείες και απάτη

Προσπαθώ και εγώ, όπως κάθε πολίτης, να κατανοήσει τα διαδραματιζόμενα σε σχέση με το κυπριακό. Και θεωρώ ανησυχητικό το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το αντιμετωπίζει ως επικοινωνιακό πρόβλημα και όχι ως ζήτημα που αφορά τη ζωή των πολιτών τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Γι αυτό και συνεχίζει αμέριμνος το παιγνίδι της εξαπάτησης της κοινωνίας. Γιατί; Θα αναφερθώ μόνο σε ένα παράδειγμα.

ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Το επίσημο ανακοινωθέν αναφέρει: "μία και μόνη κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών με δυνάμει του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και η οποία  εκπηγάζει εξίσου από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους".

 Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Στην απαντητική του επιστολή προς τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ ο κ. Αναστασιάδης γράφει:"Το ότι η κυριαρχία εκπηγάζει εξίσου από τους Ε/Κ και Τ/Κ και όχι από  τις δύο κοινότητες, όπως είχαμε αποδεχτεί στο παρελθόν, θα πρέπει  να θεωρείται επίτευγμα αφού παραπέμπει στα συστατικά στοιχεία που  αποτελούν τον κυπριακό λαό και όχι στις κοινότητες όπως αυτές  αναγνωρίζονται και από το Σύνταγμα του 1960.

 Ως εκ τούτου καμία κυριαρχία δεν εκχωρείται χωριστά σε πολίτες που  αποτελούν το λαό ενός κράτους".

Ποια είναι η ερμηνεία που δίνει ο κ. Αναστασιάδης στην αναφορά «η κυριαρχία ... εκπηγάζει εξίσου από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους»;

Πρώτον, χαρακτηρίζει την αναφορά «επίτευγμα».

Γιατί επιτυχία;

Γιατί , υποστηρίζει, ενώ στο σύνταγμα του 1960 η εξουσία εκπήγαζε από κοινότητες, τώρα εκπηγάζει από πολίτες που αποτελούν το λαό ενός κράτους.

Είναι έτσι τα πράγματα;

      1.Στο σύνταγμα του 1960 η εξουσία εκπήγαζε πάλι από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους πολίτες. Οι πολίτες διαφορετικής εθνοτικής προέλευσης στη συνέχεια σύστηναν κοινότητες και ως τέτοιες συμμετείχαν στην άσκηση της εξουσίας.  Πιο απλά, και το 1960 υπήρχαν πολίτες Ε/Κ και Τ/Κ, αλλά η πολιτική τους έκφραση γινόταν στα πλαίσια της κοινότητας τους, κοινότητα που είχε μια μορφή αυτονομίας σε ορισμένα θέματα. Και ως κοινότητα με αναγνωρισμένα εθνικά και πολιτικά δικαιώματα συμμετείχε και στη συγκρότηση της κεντρικής εξουσίας κατά τον τρόπο που όριζε το σύνταγμα.

      2.Η θέση πως «τώρα εκπηγάζει από πολίτες που αποτελούν το λαό ενός κράτους» δεν έχει λογική βάση. Γιατί στο ανακοινωθέν τονίζεται εμφαντικά πως «η εξουσία εκπηγάζει εξίσου από Ε/Κ και Τ/Κ». Η αναφορά «εξίσου» δεν αναφέρεται στον κάθε πολίτη χωριστά ως ατομική οντότητα. Για παράδειγμα, η αναφορά  «η κυριαρχία πηγάζει εξίσου από τους Γάλλους» δεν έχει λογική βάση. Η αναφορά εξίσου αναφέρεται όχι στους Ε/Κ και Τ/Κ ως ατομικές πολιτικές οντότητες αλλά  στις εθνοτικές τους ομάδες, δηλαδή ως σύνολο, δηλαδή ως κοινότητες με διαφορετική εθνοτική προέλευση

       3.Αν δεν υπάρχει η αναφορά σε κοινότητες, όπως το 1960, δεν είναι γιατί εξαφανίστηκαν  ούτε γιατί ξεπεράστηκε η έννοια του έθνους. Ο λόγος είναι γιατί σήμερα οι τότε κοινότητες έχουν μετεξελιχθεί σε κρατίδια/πολιτείες. Δηλαδή, η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το 1960 είναι το γεγονός ότι τότε ήταν οι Ε/Κ και Τ/Κ ήταν ανάμεικτοι και διάσπαρτοι  σε όλη την Κύπρο και σύστηναν διακριτές εθνοτικές/πολιτικές οντότητες που τις ονόμαζαν κοινότητες, ενώ σήμερα ελέγχουν συγκεκριμένο έδαφος και έχουν συστήσει ξεχωριστά κρατίδια/πολιτείες.

      Ενώ λοιπόν το 1960 οι Ε/Κ και Τ/Κ  είχαν ως εθνοτικές ομάδες πολιτική έκφραση σε μια οντότητα που λεγόταν κοινότητα, σήμερα έχουν πολιτική έκφραση σε μια οντότητα που λέγεται κρατίδιο/πολιτεία με κύρια διαφοροποίηση την ομοιογένεια στα πλαίσια ενός ελεγχόμενου εδάφους από τη κάθε μια κοινότητα.

      ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

      -Δεν υπάρχει κανένα επίτευγμα, όπως πανηγυρίζει ο κ. Αναστασιάδης. 

      -Δεν μπορεί ο Πρόεδρος της ΚΔ να εξαπατά τόσο εξώφθαλμα τον κυπριακό λαό, λες  και απευθύνεται σε ηλίθιους ή δεν ξέρει τι λέει, γεγονός που τον καθιστα επικίνδυνο.

      -Η νέα διατύπωση αντανακλά την υπαρκτή πραγματικότητα , όπως έχει διαμορφωθεί  μετά το 1974.

       Και στο ερώτημα  «από πού εκπηγάζει η κυριαρχία;», πέρα από λεκτικές ακροβασίες, η ουσία είναι μόνο μία: από Ε/Κ και Τ/Κ ως διακριτές συλλογικές ταυτότητες και μέσω  των πολιτειών/κρατιδίων τους.  Η υφιστάμενη Κ/Δ και το ψευδο-κράτος θα εκχωρήσουν  ως διακριτές πολιτικές οντότητες κάποιες αρμοδιότητες στην Ομοσπονδιακή κυβέρνηση ή την κεντρική εξουσία.  

      Το πολιτικό ζήτημα είναι άλλο: γιατί φοβάται ο Πρόεδρος να πει την αλήθεια; Με την απάτη θα οικοδομηθεί η λύση;

Ο κ. Αναστασιάδης και το ηλεκτροσόκ

ΕΙΔΗ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ

• Ψυχιατρικό θεραπευτικό ηλεκτροσόκ
• Πειραματικό ηλεκτροσόκ παλινδρόμησης και επανεγγραφής (Κάμερον με χρηματοδότηση της SIA)
• Βασανιστικό ηλεκτροσόκ από SIA με αξιόποιηση πορισμάτων Κάμερον
• Οικονομικό ηλεκτροσόκ (Μίλτον Φρίντμαν)  

           Οικονομικό ηλεκτροσόκ με χρήση στρατιωτικής βίας
            (δικτατορίες, πόλεμος)

           Οικονομικό ηλεκτροσόκ με συναίνεση εκλεγμένων κυβερνήσεων

• Πολιτικό ηλεκτροσόκ (Αναστασιάδης για επίλυση του κυπριακού)

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

• Υπαρξη/Πρόκληση  κρίσης (πραγματικής ή τεχνητής)
• Απόφαση για εφαρμογή πειράματος
• Κήρυξη έκτακτης ανάγκης: αναστολή συντάγματος και ελευθεριών ατόμου
• Πρόκληση σοκ: πανικός-μείωση αντιστάσεων –παραίτηση

ΣΤΟΧΟΙ

Απορρύθμιση πολιτικού και οικονομικού συστήματος: πολιτικές απορρύθμισης του κράτους-ιδιωτικοποιήσεων-μείωσης κοινωνικών δαπανών

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Ανακατανομή του πλούτου της χώρας υπέρ των λίγων και φτωχοποίηση των πολλών σε συνθήκες ανομίας.

Η ΚΡΙΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

"ΣΥΓΝΩΜΗ, ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ", λένε οι ειδικοί στα πειραματόζωα

ΥΓ.Η συνταγή αυτή εφαρμόζεται συστηματικά εδώ και είκοσι χρόνια, αν και έχει προϊστορία 40 χρόνων. Όλα είναι γνωστά. 

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Στυλιανίδης ως εφευρετικός κενολόγος

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Στυλιανίδης είναι ενδεικτική περίπτωση ανθρώπου που θεωρεί πως ,όντας εξουσία, μπορεί να ανοίγει το στόμα του και η γλώσσα του να πηγαίνει περίπατο. Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα επιπολαίοτητας και αναξιοπιστίας του ανδρός. Τον τρόπο της πολιτικής του σκέψης, δηλαδή το βαθμό της περιορισμένης αντιληπτικής του ικανότητας, αναδεικνύει και μια ακόμα συνέντευξή του στην καθεστωτική εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος».

Αναφερόμενος, λοιπόν, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Στυλιανίδης στην πρόσληψη συμβούλων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επιχειρηματολογεί συγκρίνοντας τους όρους εργοδότησης από το κράτος  ενός δημοσίου υπαλλήλου και ενός συμβούλου: «Τους δημόσιους υπαλλήλους που έχει προσθέσει η προηγούμενη πενταετία θα τους επωμιστεί η κυπριακή οικονομία για το υπόλοιπο της ζωής τους, με όλα τα δημοσιοϋπαλληλικά οφέλη και πλεονεκτήματα για τους ίδιους και τους εξαρτώμενούς τους» ενώ οι σύμβουλοι του Προέδρου της Δημοκρατίας «δεν απολαμβάνουν των προνομίων της Δημόσιας Υπηρεσίας, απασχολούνται με συμβόλαια και θα αποχωρήσουν, στην καλύτερη περίπτωση, με τη συμπλήρωση της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας».

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Ο κ. Στυλιανίδης προβάλλει δύο επιχειρήματα υπέρ της απασχόλησης συμβούλων: τα οφέλη της θέσης και τη διάρκεια τους ή τους όρους και τη διάρκεια του εργασίας.

Για παράδειγμα, η διαφορά στη  διάρκεια της σύμβασης ενός δημόσιου υπαλλήλου και ενός συμβούλου είναι αδιαμφίσβητητο γεγονός: ο πρώτος για όλη την εργασιακή του ζωή , ο δεύτερος το πολύ πέντε χρόνια. Όμως, αυτό το γεγονός από την άποψη της κοινωνίας δεν σημαίνει και κάποιο οικονομικό όφελος. Γιατί, αν ο εκάστοτε εκλεγμένος Πρόεδρος διορίζει συμβούλους με πενταετή συμβόλαια, για την κοινωνία σημαίνει πληρώνω εφ΄ όρου ζωής. Άρα, δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος για την κοινωνία από τη διάρκεια της σύμβασης τους.

Σε σχέση τώρα με τους όρους της σύμβασης, για να γίνει σύγκριση πρέπει να γνωστοποιηθούν τα συμβόλαια των συμβούλων, ώστε να διαπιστώσουμε αν πράγματι θα υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος για την κοινωνία, κάτι που αποκρύπτεται επιμελώς με ευθύνη των κυβερνώντων.

Φυσικά, σε σχέση με την κοινωνία υπάρχει και άλλη διάσταση: τη θέση δημόσιου υπαλλήλου μπορεί να τη διεκδικήσει ο κάθε πολίτης, ενώ του συμβούλου είναι διορισμός αυθαίρετος μόνο για παιδιά του κομματικού σωλήνα ή των ημετέρων! Ή από μια πιο γενική άποψη, το ζήτημα για την κοινωνία είναι να πληρώνει λιγότερα και αναγκαία  και όχι ποιος θα τα παίρνει χωρίς να υπάρχει κοινωνική ανάγκη!

Η ΜΕΡΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το ζήτημα, όπως το εκλαμβάνει ο κ. Στυλιανίδης, σχετίζεται με την κομματική/μερική οπτική: τι έκαναν οι προηγούμενοι κυβερνώντες, τι κάναμε εμείς. Η προσέγγισή του δεν σχετίζεται με την οπτική της κοινωνίας, αλλά μόνο μιας μερίδας που καρπώνονται οφέλη από την κοινωνία-του κόμματος. Δηλαδή, προκαταβολικά ο ίδιος δηλώνει ότι αδυνατεί να αντιληφθεί το κοινωνικό όλον και ότι είναι εκφραστής ενός μέρους επιβεβαιωνόντας πόσο περιορισμένη είναι η αντίληψη του για την κοινωνική πραγματικότητα.

Η ΟΥΣΙΑ: ΑΠΑΤΗ

Αν υπεισέλθεις στην ουσία του ζητήματος, δηλαδή συνεξεταστεί με την υπαρκτή πολιτική πραγματικότητα, τότε κυριολεκτικά «τραβάς τα μαλιά σου». Η κυβέρνηση διακηρύττει την ανάγκη περιορισμού των κρατικών δαπανών, τη σταδιακή μείωση των δημόσιων υπαλλήλων και την ίδια στιγμή αντικαθιστούν τις θέσεις των δημόσιων υπαλλήλων με προσλήψεις μίσθωσης υπηρεσιών και συνεργατών για βόλεμα των κομματικών!!! Και λένε πως θα μεταρρυθμίσουν το κράτος και θα σώσουν την οικονομία! Η αποθέωση της απάτης!!!

ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Κοντολογής, ο κ. Στυλιανιδης επιχειρηματολογεί κενολογώντας , όπως το συνηθίζει. Αδυνατεί παντελώς να αρθρώσει πολιτικό λόγο για το κοινό καλό, αφού αδυνατεί να κατανοήσει και την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι, δηλαδή, εκτός τόπου και χρόνου,   ένα πιστό ολιγαρχικό φερέφωνο. 

Ν. Αναστασιάδης: "μας έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο" ή μήπως ήταν νεροπίστολο;

Η ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνέχιζει αμέριμνος το θέατρο εξαπάτησης του κυπριακού λαού. Αυτή τη φορά ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής, όπου έριξε το σύνθημα: «μας έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο»!!! Αυτή η αναφορά δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά συνέχεια του παραμυθιού που έπλασε από την ημερομηνία του «κουρέματος» των καταθέσεων στις 16 Μαρτίου 2013.

Ο εκλεγείς στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τη μέθοδο της απάτης, προσπαθεί νυχθημερόν να μας πείσει ο αθεόφοβος ότι βρέθηκε προ εκβιασμών, απειλών, τετελεσμένων, τραγικών διλημμάτων και άλλων παρομοίων στις Βρεξέλλες και αναγκάστηκε να πάρει ιστορικές αποφάσεις και ευθύνες!

«Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ»

Το παραμύθι άρχισε στις 17 Μαρτίου2013  με μια δήλωση-ανακοίνωση του Πρόεδρου:

«Με την έκτακτη σύγκληση του Eurogroup  βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προειλημμένες αποφάσεις και τετελεσμένα τα οποία μας έθεταν ενώπιον των ακολούθων διλημμάτων:

Είτε την Τρίτη 19 Μαρτίου να επιλέξουμε το καταστροφικό σενάριο της άτακτης χρεοκοπίας, είτε το σενάριο μιας επώδυνης αλλά ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, που θα θέτει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα και θα αποτελέσει την αφετηρία επανεκκίνησης της οικονομίας μας».

Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

 Θυμηθείτε την αφήγησή του στη Βουλή στις 18 Μαρτίου 2013 ενώπιον κυριολεκτικά αχάπαρων βουλευτών:

«Εφάτσιησα τα χέρια μου στο τραπέζι – με συγχωρείτε για τη φράση – και σηκώθηκα να φύγω. Την ώρα που έβγαινα από την πόρτα, μου λέει ο Άσμουσεν, «Κύριε Πρόεδρε, οφείλω να σας ενημερώσω για να μην καταληφθείτε εξ απροόπτου, αυτή την ώρα είμαι υποχρεωμένος να τηλεφωνήσω στον κ. Ντράγκι. Την Τρίτη, βεβαίως η Λαϊκή Τράπεζα θα κλείσει. Ειρήσθω εν παρόδω, η ρευστότητά της δεν υπερβαίνει τα 159 εκατ. Τώρα με τούτες τις περικοπές ενδεχόμενα να φτάσει στο 1 δις – αν και εφόσον υλοποιηθεί – και βεβαίως την επομένη θα κλείσει και η Τράπεζα Κύπρου».

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Το ίδιο παραμύθι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φρόντισε να το επαναλάβει με κάθε σοβαρότητα στις 31/3/2013 σε συνέντευξή του –πού άλλου – στο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ με τίτλο «Απείλησαν να κλείσουν τις δυο τράπεζες»:

«Τότε ο κ. Άσμουσεν μου απάντησε πως θα τηλεφωνήσει στον κ. Ντράγκι και να τον ενημερώσει σχετικά, και την Τρίτη, ανέφερε «να μην έχετε παράπονο όταν δεν θα έχετε καμιά από τις δύο τράπεζες να λειτουργεί».. Μου ανέφερε ότι κόβονται τα οποιαδήποτε ποσά ρευστότητας, η Λαϊκή ούτως ή άλλως είναι χρεοκοπημένη, η άλλη δεν θα έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει».

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αντί με αφηγήσεις να φτιάχνει μυθιστόρημα, είναι σίγουρα προτιμότερο ο Πρόεδρος να κάνει πολιτικές αναλύσεις, αν μπορεί εννοείται. Και η πολιτική πραγματικότητα εξώφθαλμα υποστηρίζει πως ούτε τον εκβίασε κάποιος ούτε έπεσε θύμα ο ίδιος. Αλλά εν πλήρει συνειδήσει αποδέχθηκε το μνημόνιο στις 16 Μαρτίου.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1^ο  

Ο κ. Αναστασιάδης ήταν πλήρως ενήμερος ότι η παροχή ρευστότητας στη Λαϊκή τράπεζα από την ΕΚΤ θα τερματιζόταν στις 21 Μαρτίου 2013. Σε ανακοίνωση της ΚΤΚ την 1η Απριλίου 2013 (εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος) αναφέρεται:

«Να σημειωθεί ότι το ΔΣ της ΕΚΤ σε συνεδρία του κατά το τέλος Ιανουαρίου 2013 έκρινε ορθό, λαμβάνοντας υπόψη και τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, να επεκτείνει τη διορία της αναστολής της Λαϊκής Τράπεζας στο ELA μέχρι τις 21 Μαρτίου 2013....Την απόφαση αυτη του ΔΣ της ΕΚΤ κοινοποίησε ο διοικητής της ΚΤΚ στο νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας με επιστολή του στις 4 Μαρτίου 2013».

Γνώριζε ,λοιπόν, ο Πρόεδρος ότι η ημερομηνία λήξης για συνομολόγηση του μνημονίου ήταν η 21η  Μαρτίου. Είχε προειδοποιηθεί έγκαιρα και δεν αντέδρασε. Το αντίθετο, δήλωνε ότι βιαζόταν να υπογράψει το Μνημόνιο. Επομένως οι αναφορές και τα παραμύθια περί εκβιασμών είναι αποκυήματα της φαντασίας του Προέδρου.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 2^ο  

Ήδη από τις 10 Μαρτίου ο κ. Αναστασιάδης είχε αποδεχθεί ότι  η τρόικα θα παραχωρήσει δάνειο 10 δις και τα υπόλοιπα  θα βρεθούν από ίδιους πόρους, δηλαδή τα υπόλοιπα 8 δις. Και δεδομένης της αφαίρεσης 2 σχεδόν δις από την πώληση των παραρτημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, απέμεινε η εξεύρεση  5.8 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των δύο τραπεζών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ο πρόεδρος πήγε στο Eurogroup με πλήρη γνώση ότι θα έπρεπε να υποδεχθεί ένα μνημόνιο και ότι εκκρεμούσε η εξεύρεση 5.8 δις και για τους τροϊκανούς η λύση – όπως δημοσιεύταν για εβδομάδες προηγουμένως - ήταν μόνο μία, το κούρεμα.

Ο ίδιος πήγε στο Eurogroup χωρίς κανένα σχέδιο Β – όπως το ονομάζουν – και συνειδητά επέλεξε να συμφωνήσει σε ό,τι του πρότειναν. Ούτε σκέφτηκε ούτε σχεδίασε ούτε και ήθελε κάτι άλλο.

Ο κ. Αναστασιάδης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη μέθοδο της απάτης και είναι υποχρεωμένος ως το τέλος της θητείας του –αν το θελήσουν οι διεθνείς πάτρωνές του – να εργάζεται με τη μέθοδο της απάτης. Τώρα, αν η κυπριακή κοινωνία επιθυμεί να εξαπατάται, είναι δημοκρατικό της δικαίωμα!!!

ΥΓ. Ο πιο αποτελεσματικός υποστηρικτής του κ. Αναστασιάδη είναι το ΑΚΕΛ. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλει ανακοίνωση και να είναι πειστικό στην κοινωνία. Έχει ήδη στην πλάτη του το τεκμήριο της αναξιοπιστίας και της ανευθυνότητας. Πάντως, είναι θετικός ο ανταγωνισμός των αρχι-καταστροφέων - ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ - της κυπριακής κοινωνίας για τους δύσπιστους ακόμα! 

Η οικονομική κρίση και το πολιτικό πραξικόπημα της 16ης Μαρτίου 2013 στην Κύπρο

Στις 16 Μαρτίου 2013 με το λεγόμενο «κούρεμα» καταθέσεων προκλήθηκε στην κυπριακή κοινωνία ένας αιφνιδιασμός.

Η άποψη πως είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που δέχθηκε αιφνιδιασμό από τους τροϊκανούς, συνιστά  υπερμεγέθη αφέλεια για όσους πιστεύουν τέτοιες ανοησίες. Και αυτό γιατί τα ίδια τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι ο Πρόεδρος γνώριζε πολύ καλά τι έκανε και καθόλου –μα καθόλου- δεν αιφνιδιάστηκε.

Αυτός που υπέστη τον αιφνιδιασμό ήταν η κυπριακή κοινωνία, μόνον αυτή.

Ποιος ήταν αυτός που επέφερε το γρήγορο και αιφνιδιαστικό σοκ;

Δεν ήταν οι τροϊκανοί. Αυτοί συστηματικά δημοσιοποιούσαν τις προθέσεις τους απέναντι στους Κύπριους σε σχέση με το Μνημόνιο. Και το έπρατταν συστηματικά για μήνες, έστω και αν δεν ικανοποιούσαν οι δηλώσεις τους.

Αυτός που αιφνιδίασε τον κυπριακό λαό , αυτός που προκάλεσε το σοκ στους  Κύπριους εν πλήρη συνειδήσει, ήταν ο Ν. Αναστασιάδης. Γιατί;

Πρώτον, άλλα έλεγε προεκλογικά εξαπατώντας συνειδητά το λαο.

Δεύτερον, ως την τελευταία στιγμή  εξαπατούσε το λαό δηλώνοντας ότι δεν θα αποδεχθεί «κούρεμα» καταθέσεων.

Ο αιφνιδιασμός, λοιπόν,στηρίχτηκε σε μια διπλή απάτη του κ. Αναστασιάδη. Συνειδητά ο κ. Αναστασιάδης με τα λόγια αποκοίμιζε το λαό, ώστε να του δώσει ένα γρήγορο και αιφνιδιαστικό κτύπημα, να του προκαλέσει ένα σοκ, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να επιβάλει το πρόγραμμα των πολιτικών του πατρώνων με το οποίο φυσικά σε τίποτε δε διαφωνεί.

Γι αυτο ακριβώς , ως έτοιμος από καιρό, έδρασε ακαριαία, ώστε να μην προλάβει ο λαός να αντιδράσει όντας σοκαρισμένος. Έδρασε πράγματι αποφασιστικά επιφέροντας πολλά πλήγματα μαζί, ώστε ο λαός ούτε να μπορεί να κατανοήσει, αλλά και δημιούργησε ένα αίσθημα ματαιότητας στην όποια αντίδραση, αφού νομοτελειακά δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Η συνέχεια ήταν πιο εύκολη.

Με την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που δημιούργησαν και διατυμπάνιζαν αντι-συνταγματικά,  εύκολα το πολιτικό σύστημα διολίσθησε προς τον αυταρχισμό, ώστε να επιβληθεί το «αποφάσιζομεν και διατάσσομεν».

Ουσιαστικά, στην Κύπρο σήμερα με πρόσχημα την οικονομική κρίση, μια κυβέρνηση  εκλεγμένη χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει και ένα στρατιωτικό καθεστώς για να  αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Γιατί το χαρακτηριστικό της έκτακτης ανάγκης είναι η αναστολή της προηγούμενης πραγματικότητας και της συνεπακόλουθης ελευθερίας των ανθρώπων.

Πιο απλά, αν μέχρι τη  δεκαετία του 1970 οι λεγόμενοι νεοφιλελεύθεροι χρησιμοποιούσαν τις στρατιωτικές δικτατορίες για να επιβάλουν τα δόγματά τους για την ελεύθερη αγορά, από τη δεκαετία του 1980 χρησιμοποιούν εκλεγμένες κυβερνήσεις που θα κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά που θα έκαμναν και οι στρατιωτικοί δικτάτορες. Ή στις μέρες μας τα στρατιωτικά πραξικόπηματα έχουν αντικατασταθεί από πολιτικά πραξικόπηματα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: οι επικαρπωτές της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς να ενισχυθούν σε βάρος της κοινωνίας ,η οποία φτωχοποιείται.    

Στην Κύπρο το 2013 με πολιτικό πραξικόπημα άρχισε μια διαδικασία ταχείας   ανακατανομής του πλούτου υπέρ των λίγων πλουσίων και σε βάρος της πλειονότητας της κοινωνίας. Τέτοιες ανακατανομές επειδή στα πλαίσια του διαλόγου των κοινωνικών εταίρων δεν γίνονται αποδεκτές μιας και είναι αναγκαίος ο συμβιβασμός, γι αυτό και οι ολιγαρχικοί επιλέγουν το δρόμο της βίας, του στρατιωτικού/πολιτικού πραξικόπηματος.

Η κυπριακή κοινωνία ζαλισμένη παρακολουθεί τις εξελίξεις. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως μέχρι να ξε-ζαλιστεί θα βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, πολύ χειρότερη από την υφιστάμενη, γιατί οι ολιγαρχικές δυνάμεις θα την έχουν νομιμοποιήσει.

Και τοτε, θα έχει να θυμάται μόνο τη ζάλη της και τη βλακεία της. Και η μεγαλύτερη βλακεία είναι η μεταφυσική πίστη πως οι καταστροφείς σου θα μεταμορφωθούν σε σωτήρες τους! 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ  ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΑΝΤΙ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ. Ή, ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΔΕ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ  ΒΑΘΕΙΑ ΕΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ.

Ο κ. Αναστασιάδης, το "παχύ" μας κράτος και άλλες μπουρδολογίες

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει τηλεοπτικά μετά την επίσκεψη της τρόικας και να επισημάνει: «Τα ελπιδοφόρα μηνύματα από την πρώτη αξιολόγηση....».

Μα ποια ελπιδοφόρα και για ποιους είναι ελπιδοφόρα; Έχασες την επαφή σου με την πραγματικότητα κ. Πρόεδρε; Και αυτό που θεωρεί θετικό η τρόικα και εσείς και οι ομογάλακτοί σας είναι θετικό και για την κυπριακή κοινωνία; Είναι στάση που αντέχει στην κοινή λογική ένας Πρόεδρος, ο οποίος κλαψούριζε ότι τον «εκβίασαν» με το μνημόσιο, να πανηγυρίζει γιατί  εφαρμόζει πιστά αυτό που δεν ήθελε;

Φυσικά, οι χιλιάδες άνεργοι, αυτοί που ζουν με την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης και της καθημερινής αβεβαιότητας και για τους οποίους , όπως λέτε, τα χειρότερα δεν ήλθαν, ποια ελπίδα να έχουν; Αναφερόμαστε πια σε δυο κοινωνίες, την κοινωνία της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που ελπίζει βάσιμα και δεν επωμίζεται το κόστος της κρίσης και την κοινωνίας των πολλών που βρίσκεται σε μια διαδικασία φτωχοποίησης. Είναι ολοφάνερο ποια κοινωνία εκπροσωπεί ο κ. Αναστασιάδης.

Η κοροϊδία εκ μέρους του Προέδρου είναι χωρίς όρια: το κράτος παρουσιάζει μια «παχυσαρκία», υπάρχει πάχος για να αποκοπεί έτσι ώστε ο ασθενής να είναι υγιέστερος και υπέδειξε την αναγκαιότητα για πάταξη της διαφθοράς, των σπαταλών και της παραβίασης των κανόνων της χρηστής διοίκησης.

Έλεος κ. Πρόεδρε, δεν αντεχούμε άλλο τέτοιες προσεγγίσεις.

• Όταν διόριζες τον κ. Ρ. Ερωτοκρίτου στη θέση του Β.Γ.Γ Εισαγγελέα με ετήσια δαπάνη αφαίμαξης των πολιτών γύρω στις 200.000 ευρώ ήταν για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Όταν διόριζες 14 συμβούλους  κομματικούς με ετήσια δαπάνη γύρω στις 500.000 χιλιάδες ευρώ  ήταν για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Όταν αύξανες την κρατική χορηγία προς τα κόμματα κατά 3.000.000 ευρώ για να βολεύουν οι κομματικοί τα δικά τους παιδιά ήταν για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Όταν δεν αγγίζεις τα εκατομμυρία των επιδομάτων προς τους πολιτικούς είναι για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Και φυσικά, τα 1,6 δις από τη φοροδιαφυγή δεν φροντίζεις να τα εισπράξεις, γιατί έτσι θα παχύνει το κράτος!!! Και όταν αυξάνεις τις φορολογίες, τότε συγχυζόμαστε: θα παχύνει ή θα λεπτύνει το κράτος;

Υπάρχουν άπειρα παραδέιγματα παχύνσεως του κράτους από σένα κ. Πρόεδρε.

Φυσικά , το κράτος ως απρόσωπο και αφηρημένο ούτε λεπταίνει ούτε παχαίνει!!! Είναι κάποιοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το κρατικό ταμείο που λεπταίνουν ή παχαίνουν. Και είναι φανερό ότι εσείς και οι ομοϊδεάτες σας επιλέξατε να παχύνετε λεηλατώντας το κρατικό ταμείο προς όφελος ατομικό και κομματικό.Παράλληλα, επιλέξατε να φτωχοποιήσετε ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία πουλώντας διάφορα παραμύθια με σωτηριακό περιεχόμενο.

Έχει, λοιπόν, δίκαιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να θεωρεί ελπιδοφόρα για τον ίδιο και τους συγκατανευσιφάγους που τον περιτρυγυρίζουν την αξιολόγηση της τρόικας. Για την κυπριακή κοινωνία και οι τροϊκανοί και ο Πρόεδρος είναι ένας εφιάλτης-άξιος συνεχιστής του καταστροφικού έργου του προκάτοχού του.  

Και δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνά ο κ. Πρόεδρος: πραγματικά τον νομιμοποίησαν στην εξουσία του κράτους των 58% των ψηφισάντων στις προεδρικές εκλογές. Αλλά τον ψήφισαν, αφού εξαπατήθηκαν από τον ίδιο. Και η απάτη δε δημιουργεί πραγματικά αποτελέσματα. Ή, κατέχει την εξουσία του κράτους χάριν στη χρήση της απάτης σε βάρος της κοινωνίας και όχι γιατί με την ψήφο τους οι πολίτες εξέφρασαν την πραγματική τους βούληση. Δηλαδή, η κατοχή της εξουσίας από τον κ. Αναστασιάδη σήμερα οφείλεται σε ένα πολιτικό πραξικόπημα.

"Ηθικός φρονηματισμός" των δημοσίων υπαλλήλων και άλλα παραμύθια της ανύπαρκτης κυβέρνησης Αναστασιάδη

Μετά τη Χάρτα Δεοντολογίας που υπέγραψαν οι Υπουργοί του κ. Αναστασιάδη για αυτο-ρύθμιση και ηθική αυτο-διαπαιδαγώγηση, τώρα η ευφάνταστη κυβέρνηση κυκλοφόρησε και «οδηγό συμπεριφοράς και δεοντολογίας των δημοσίων υπαλλήλων» (εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, 8/7/2013). Ο οδηγός αποτελεί ένα κείμενο με λόγια του αέρα, δηλαδή «ηθικού φρονηματισμού».

Δε θα αναφερθώ σε κενολόγες διακηρύξεις για «χρηστή διοίκηση», «διαφάνεια», «πάταξη της διαφθοράς», «νομιμότητα», «αντικειμενικότητα» και άλλα παραμύθια που καθημερινά αναιρούνται από τους κυβερνώντες.

Θα περιοριστώ στην πολιτική προσέγγιση του «οδηγού». Αναφέρεται στον «οδηγό»:

«η θεμελιακή υποχρέωση του δημόσιου υπαλλήλου να υπηρετεί το σύνολο του λαού ως εκφραστής της θέλησης του κράτους» ή « ο δημόσιος υπάλληλος ως εκφραστής και εκτελεστής της θέλησης του κράτους» ή «ο δημόσιος υπάλληλος οφείλει να σέβεται την αποστολή του και να αποδεικνύει με τις πράξεις  και τη συμπεριφορά του ότι είναι ταγμένος στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και των πολιτών».

Τι μας λέει λοιπόν η κυβέρνηση;

Διαχωρίζει το κράτος από τον πολίτη και την κοινωνία ή το δημόσιο συμφέρον από το κοινωνικό συμφέρον. Θεωρεί ότι ένα πράγμα είναι το δημόσιο/γενικό/κρατικό/εθνικό συμφέρον και άλλο πράγμα το κοινωνικό συμφέρον ή το συμφέρον του κάθε πολίτη.

Εάν η κυβέρνηση θεωρεί ότι το δημόσιο συμφέρον είναι κάτι άλλο από το κοινωνικό συμφέρον, τότε ποιον αντιπροσωπεύει; Την κοινωνία ή κάτι άλλο; Και ποιο είναι αυτό το άλλο που κρύβεται πίσω από τις νεφελώδεις διακηρύξεις περί δημόσιου/κρταικού/ εθνικού συμφέροντος;

Φυσικά, και δε θα απαντήσουν, γιατί με τη χρήση των λέξεων οι ολιγαρχικοί κομματοκράτορες εξαπατούν κατ΄ εξακολούθηση την κοινωνία.

Ή, όντας πολιτικά απαίδευτοι έμειναν προσκολλημένοι στον 18^ο  αιώνα. Τότε που οι αστοί χρησιμοποίησαν το έθνος για να στραφούν εναντίον της μοναρχίας και στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν το έθνος για να στραφούν εναντίον της κοινωνίας.

Και φτάσαμε στις αρχές του 21^ου αιώνα και να παρουσιάζεται το τραγελαφικό να επιζητούν την ψήφο των πολιτών, αλλά όταν πάρουν την εξουσία, τότε λένε πως εξυπηρετούν όχι το κοινωνικό συμφέρον, αλλά διάφορα βαρύγδουπα, όπως το εθνικό, δημόσιο συμφέρον, κάτι άλλο πάνω και πέρα από την κοινωνία που τους εξέλεξε. Και φυσικά, με επίκληση του δήθεν εθνικού/δημόσιου συμφέροντος να στρέφονται και εναντίον της κοινωνίας.

Και όποιος, φυσικά, εμπιστεύεται τους κομματοκράτορες έχει σοβαρό πρόβλημα αντίληψης και κατανόησης της πραγματικότητας.

Η απάτη με τη Διερευνητική Επιτροπή

Η συνταγή της πολιτικής ολιγαρχίας (όλοι κομματοκράτορες) στην Κύπρο, όταν εγκληματίσει σε βάρος της κοινωνίας, είναι μία: διορισμός διερευνητικής επιτροπής.

Υποτίθεται ότι η διερευνητική επιτροπή (ΔΕ) θα ανακαλύψει αυτά που ξέρουν αυτοί που την διόρισαν! Ή, οι άθλιοι πολιτικοί προσποιούνται ότι δεν ξέρουν τι έκαναν και εγκλημάτισαν σε βάρος του λαού και διορίζουν κάποιο για να τους φωτίσει! Ή, ένας κλέφτης διορίζει έναν ερευνώντα λειτουργό για να του πει πώς έκλεψε! Πιο απλά, ο διορισμός μιας ερευνητικής επιτροπής είναι μια μέθοδος εξαπάτησης της κοινωνίας από τα κόμματα και τους πολιτικούς.

Η τωρινή ερευνητική επιτροπή για την οικονομική κατάρρευση στην Κύπρο είναι μια γελοία διαδικασία από τη γέννησή της. Ο κύριος λόγος είναι πως οι ένοχοι του εγκλήματος είναι γνωστοί προκαταβολικά και δε χρειάζεται να ψάξει κάποιος για να τους βρει:

-Τα Δ.Σ.και οι διευθύνοντες συμβούλοι των τραπεζών Κύπρου και Λαϊκής

-Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας

-Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι Υπουργοί

-Οι 56 βουλευτές

Το μερίδιο της ευθύνης δεν είναι σίγουρα το ίδιο, είναι ζήτημα ποινικής ανάκρισης και δικαστηρίου. Άλλοι ένοχοι δεν υπάρχουν, όσο και να ψάξει κάποιος.

Αν κάποιος αναλογιστεί ότι

α)ο πρόεδρος της δημοκρατίας και οι βουλευτές απολαμβάνουν πολιτικής ασυλίας και δεν μπορούν να τιμωρηθούν για τις πολιτικές τους ευθύνες και αθωώνονται προκαταβολικά,

β)οι πολιτικοί , σύμφωνα με την έκθεση  της ανεξάρτητης επιτροπής για το τραπεζικό σύστημα, διαπλέκονταν με τους τραπεζίτες,

γ)την αποκλειστική ευθύνη για την κατάρρευση των κρατικών οικονομικών την έχουν οι πολιτικοί που δεν τιμωρούνται,

τότε τι είναι αυτό που θα κάνει η διερευνητική επιτροπή πέρα από την εξαπάτηση του λαού και την κάλυψη των πολιτικών εγκληματιών; Η κυπριακή πολιτικοικονομική ολιγαρχία έστησε  ένα θέατρο θεωρώντας πως απευθύνεται σε ηλίθιους.

Τι θα γίνει στη συνέχεια;

Οι αδίστακτοι ολιγαρχικοί θα ψάξουν να βρουν κάποιο εξιλαστήριο θύμα για να του τα φορτώσουν όλα και να εκτονωθεί η μάζα, πως τάχα αποδίδεται δικαιοσύνη. Προσπάθησαν με το Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και δεν τους βγήκε. Θα βρουν κάποιο άλλο εκτός της συμμορίας τους και θα του τα φορτώσουν.

Υπάρχει λύση;

Όλα αυτά γίνονται γιατί  ο λαός με τη σιωπή του τους ανέχεται και το εκλαμβάνουν ως συγχωροχάρτι για να συνεχίζουν το εγκληματικό τους έργο.

Όλα αυτά γίνονται γιατί ο λαός ακόμα να αποφασίσει να δράσει. Και η μοναδική ελπίδα σήμερα είναι ο κάθε πολίτης και η κοινωνία ως σύνολο. Ο εφιάλτης είναι η διαιώνιση του υφιστάμενου καθεστώτος της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΞΙΟΥ ΣΥΝΕΧΙΣΤΉ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ Ν.ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Επαναλαμβάνει ψευδώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι « οι ένοχοι θα τιμωρηθούν». Ας πούμε ότι εσύ ο ίδιος είσαι ένοχος κ. Πρόεδρε. Με ποιο τρόπο, με ποια δικαστική διαδικασία θα τιμωρηθείς; Γιατί εξαπατάς τους πολίτες προσθέτοντας ατιμώρητα ακόμα ένα αδίκημα σε βάρος σου; Έτσι θα αποκτήσεις αξιοπιστία και θα σώσεις τον τόπο;

Φυσικά, ο κ. Αναστασιάδης μαζί με τους Υπουργούς του και τους 56 βουλευτές καθώς και τον προηγούμενο Πρόεδρο με τους Υπουργούς του θα έπρεπε να βρίσκονται ήδη στη φυλακή για τα πολιτικά τους εγκλήματα σε βάρος της κυπριακής κοινωνίας και όχι να παρουσιάζονται υποκριτικά ότι θα μας σώσουν και από πάνω. Έλεος!  

Ο κ. Αναστασιάδης, το κυπριακό και η διαιώνιση της απάτης

Ο πανάξιος συνεχιστής του καταστροφικού έργου του κ. Χριστόφια κύριος Νίκος Αναστασιάδης, αφού ολοκήρωσε την καταστροφική πορεία της κυπριακής κοινωνίας, βάλθηκε να λύσει και το κυπριακό πρόβλημα.

Η λογική που ακολουθεί είναι η δοκιμασμένη μνημονιακή λογική. Η μνημονιακή λογική στηρίζεται σε δύο άξονες επιβολής: ο ένας είναι η ηλιθιότητα, δηλαδή « εγώ εν τζιαι ήξερα»-«εν οι άλλοι που φταίσιν» και ο άλλος είναι  ο φασισμός, δηλαδή «ο μονόδρομος»/ «δεν είχαμε άλλη επιλογή»! Αυτές οι προσεγγίσεις είναι η αποθέωση της ανθρωπίνης βλακείας, γιατί ούτε ένα μωρό δεν προβάλλει τέτοιες δικαιολογίες.

Φυσικά, πίσω από τον αυτοεξευτελισμό του ανθρώπου με τέτοιες προσεγγίσεις βρίσκεται η ακλόνητη πίστη του να υπηρετήσει τους διεθνείς πάτρωνές του, γιατί σε κείνους δίνει πιστοποιητικά εθελοδουλείας  και , παράλληλα, να εξαπατά μονίμως την κοινωνία με αφελείς προσεγγίσεις. Το κύριο χαρακτηριστικό της κυβερνητικής πολιτικής είναι η απάτη.

Όπως λοιπόν τα έκαμε μαντάρα στην οικονομία λόγω κυρίως ανικανότητας/απάτης, τα ίδια μεθοδεύει απτόητος και στο κυπριακό. Με αφοπλιστική αφέλεια προβάλλει θέσεις χωρίς καμία ουσία που προκαλούν τη νοημοσύνη της κοινωνίας.

1.Η πρώτη θέση που προβάλλει είναι όχι τώρα συνομιλίες λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά από τον Οκτώβριο. Θέλει , λέει, να ασχοληθεί απερίσπαστος  με την «επανεκκίνηση» της οικονομίας. Δηλαδή, κύριε Πρόεδρε, τι θα κάνεις από τώρα μέχρι τον Οκτώβρη για την επανεκκίνηση της οικονομίας; Τίποτε απολύτως δεν μπορείς να κάνεις. Γιατί ό,τι αφορά το δημόσιο, το σκηνικό το έχουν στήσει οι τροϊκανοί. Ό,τι αφορά τον ιδιωτικό τομέα το σκηνικό το έχουν στήσει οι Ευρωπαίοι.

Ύστερα, αν δεν επανεκκινήσει η οικονομία ως τον Οκτώβρη, θα ακυρώσεις το ραντεβού σου; Ή, ως τον Οκτώβρη σοβαρά αναμένει κάποιος επανεκκίνηση της οικονομίας, ώστε να το θέτεις ως προϋπόθεση για επανέναρξη των συνομιλιών;

Φυσικά, το πρόβλημα του κυρίου Αναστασιάδη είναι άλλο. Δε θέλει συσσώρρευση ξεπουλημάτων για να μην προκληθεί κοινωνική αγανάκτηση. Αλλιώς, η εθελοδουλεία του κυρίου Αναστασιάδη , όπως και του προκατόχου του, είναι παροιμιώδης.

2.Η δεύτερη θέση που εισπράξαμε με κάθε σοβαρότητα από τον κύριο Αναστασιάδη είναι πως «το έγγραφο επιδόθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ύστερα από αίτημα του ιδίου, κατά την τελευταία συνάντηση που είχε με τον κύριο Ντάουνερ» (Χρ. Στυλιανίδης, 16/5/2013).

Ποια ανάγκη ώθησε τον κύριο Αναστασιάδη να ζητήσει το έγγραφο με τις συγκλίσεις από τον κύριο Ντάουνερ; Αν ήταν απλώς λόγοι πληροφόρησης, τότε θα μπορούσε να ρωτήσει τον κύριο Χριστόφια. Θα πει κάποιος πως δεν τον εμπιστεύεται.Μα καλά, εμπιστεύεται τον Ντάουνερ; Φυσικά, ο κύριος Αναστασιάδης, ως γνώσιος συνεχιστής του καταστροφέα Δ. Χριστόφια, θέλει να ολοκληρώσει το έργο του. Και η κατάθεση εγγράφου από τον ΟΗΕ είναι αναγκαία και επαρκής προϋπόθεση. Τι δηλαδή, να αγνοήσουμε έγγραφο του ΟΗΕ που απεικονίζει μια πραγματικότητα επιβεβαιωμένη και από τον κύριο Χριστόφια; Να στραφούμε εναντίον του ΟΗΕ από τον οποίο ζητούμε εμείς λύση; Έτσι, σιγά σιγά στήνεται το σενάριο λύσης. Το οποίο με τη βοήθεια της «άγνοιας» και του «μονόδρομου» θα ολοκληρωθεί. Ή πιο σώστα με τη χρήση της απάτης της διεθνούς ολιγαρχίας και των τοπικών εθελόδουλων φερεφώνων της.

Και επί του παρόντος η κυπριακή κοινωνία σιωπά. Είναι πολύ απαισιόδοξο αλλά και πολύ ενθαρρυντικό. Ίδωμεν!

Κυπριακά κομματοκαραγκιοζιλίκια

Οι Κύπριοι πολιτικοί και τα κόμματα κατάντησαν γελοίοι. Παρακολουθώντας τα λεγόμενά τους τότε οδηγείσαι με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι άργησαν κιόλας να καταστρέψουν την κυπριακή κοινωνία! Το τι λένε είναι θεόσταλτο και μόνο ο θεός τους ακούει.

Αναζητείται  πολιτική ευθύνη  

Ψάχνει η κυβέρνηση να βρει τους ενόχους για το έγκλημα σε βάρος της κυπριακής κοινωνίας. Μα οι εγκληματίες είναι γνωστοί προκαταβολικά: οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι του κράτους (56 βουλευτές και ένας πρόεδρος . Αυτοί με τις πράξεις τους ή τις παραλέιψεις τους οδήγησαν την κυπριακή κοινωνία στη φτωχοποίηση. Έχουν το ίδιο μερίδιο πολιτικής ευθύνης; Όχι. Αλλά θα μπορούσε να κατανεμηθεί το μερίδιο της πολιτικής ευθύνης, ανάλογα με τη συμμετοχή του καθενός σε αυτό το πολιτικό έγκλημα.

Τι κάνουν οι αθεόφοβοι;

Διορίζουν μια διερευνητική επιτροπή για να οδηγήσει στα δικαστήρια τους ένοχους τραπεζίτες. Οι ίδιοι οι πολιτικοί έχουν αυτο-αθωωθεί!!! Οι πρώτοι που θα έπρεπε να οδηγηθούν στα δικαστήρια είναι οι πολιτικοί, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα ψελλίζοντας διάφορα άναρθρα περί ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής. Ναι ρε άχρηστοι, είναι και δίκαιο και ορθό σε ένα κράτος δικαίου, όταν ένας πολιτικός με τις πράξεις ή παραλείψεις του προκαλέσει βλάβη στην κοινωνία, τότε να οδηγείται ενώπιον της δικαιοσύνης. Ποιο είναι το πρόβλημα σας; Τι θέλετε; Να βλάπτετε ατιμώρητα την κοινωνία, γιατί δήθεν δε θα πρέπει να ποινικοποιηθεί η πολιτική ζωή;

Είστε σοβαροί άνθρωποι εσείς για να ηγείστε μιας κοινωνίας ή είστε υπολείμματα του δεσποτισμού του παρελθόντος;

Ψευτοδιλήμματα: μέσα ή έξω από την ευρωζώνη

Για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους τα ολιγαρχικά κόμματα εφευρίσκουν ψευτοδιλήμματα του τύπου: μέσα ή έξω από την ευρωζώνη. Η απάντηση είναι απλή: είτε μέσα είτε έξω με τους καταστροφολάγνους κομματικούς ολιγαρχικούς στην εξουσία η μοίρα της κοινωνίας είναι προδιαγεγραμμένη, η καταστροφή. Είναι τόσο ανίκανοι και άπληστοι που καμία προοπτική δεν μπορούν να δώσουν στην κοινωνία. Με αυτούς τους ανθρώπους στην εξουσία είτε μέσα είτε έξω από την ευρωζώνη, η καταστροφή της κοινωνίας είναι αναπόφευκτη. Χωρίς αλλαγή του πολιτικού συστήματος και χωρίς απαλλαγή από τα κομματικά αρρωστημένα μυαλά δεν υπάρχει δρόμος σωτηρίας.

Σωρεία κυβερνητικών εξαγγελιών

Για επικοινωνιακούς λόγους κάθε τρεις και λίγο ο Πρόεδρος εξαγγέλλει μέτρα ανάκαμψης της οικονομίας, μέτρα για την ανεργία, μέτρα για τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Έτσι πουλά ελπίδα στους  πολίτες, πως κάτι γίνεται για να δει η κοινωνία φως, ενώ στην ουσία απεργαζόνται την περαιτέρω καταστροφή της κοινωνίας με μέτρα αδιέξοδα.

Φυσικά τα μέτρα δεν αφορούν το ζητούμενο: τι αλλάζει στο υφιστάμενο αδιέξοδο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο της Κύπρου; Τίποτε σε βάρος φυσικά της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, δηλαδή της συνωμοταξίας της καταστροφής. Μόνο μέτρα στην πράξη για φτωχοποίηση της κοινωνίας στα πλαίσια ενός εργασιακού  και κοινωνικού μοντέλου που έπλασε η διεθνής των ολιγαρχών. Δηλαδή, αλλάζουν την κοινωνία. Λες και αυτή ευθύνεται για τα σημερινά αδιέξοδα και όχι η δική τους η αφεντιά.

Και φυσικά ούτε λόγος για το ποιος πληρώνει τις ζημιές. Στο ολιγαρχικό μυαλό τους η απάντηση είναι αυτονόητη: οι βλάκες οι πολλοί! Αυτό είναι το όραμά τους!

Ευφάνταστα μέτρα: επιχορήγηση της εργασίας!

Με πομπώδεις δικαηρύξεις στα κατάπτυστα ΜΜΕ προβάλλει η κυβέρνηση τα μέτρα στήριξης των ανέργων. Ποια είναι τα μέτρα;

-επιχορήγηση των τουριστικών επιχειρηματιών για πρόσληψη φτηνού εργατικού δυναμικού

-επιχορήγηση ανέργων επιστημόνων για απόκτηση εργασιακής πείρας ή μη αποκοπής από τη λογική της μισθωτής εργασίας

-επιχορήγηση ευέλικτων μορφών εργασίας

Ποια είναι η λογική των μέτρων;

Το πρόβλημα της εργασίας των πολιτών σήμερα είναι συνυφασμένο με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και τη μετανάστευση από τρίτες χώρες που επηρεάζει την εργασία του πολίτη στις χώρες υποδοχής, δεδομένου ότι οι εργοδότες επιλέγουν μη πολίτες για εργασία, ώστε να αντλούν πρόσθετη υπεραξία και λόγω χαμηλότερης αμοιβής αλλά και απαλλαγής από επιβαρύνσεις που επιφέρει η εργασία του πολίτη.

Η επιχορήγηση της εργασίας ως μέτρο αντιμετώπισης της ανεργίας είναι βλακώδης. Ουσιαστικά καλείται το κοινωνικό σύνολο να καταβάλει μέρος του κόστους εργασίας του πολίτη, ώστε αυτή να καταστεί ανταγωνιστική προς την εργασία του μη πολίτη! Αυτή η λογική εξυπηρετεί την επιβολή της λογικής του εργοδότη για εξομοίωση των όρων  εργασίας του πολίτη και του μετανάστη.

Το συγκεκριμένο μέτρο δεν θα επιφέρει ανάπτυξη, μόνο πιθανόν πρόσκαιρη ανακούφιση των ανέργων. Όμως το όφελος για την οικονομική ολιγαρχία είναι τεράστιο, γιατί ουσιαστικά επιβάλλεται από το κράτος η δική της λογική για την εργασία του πολίτη σε μια διαδικασία εξομοίωσης με την εργασία του μετανάστη.

Η λογική τέτοιων μέτρων δεν απαντούν στο ερώτημα: πώς θα εξασφαλίζει την επιβίωσή του ο πολίτης; Για την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία αυτό δεν είναι πρόβλημα. Γιατί δεν αναγνωρίζουν την  ύπαρξη πολιτών παρά μόνο φτηνού εργατικού δυναμικού που θα καταστήσει  δήθεν πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα.

Και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου ως θεόσταλτος σωτήρας της κυβέρνησης Αναστασιάδη

Ευτυχώς που ο πνευματικός μας πατέρας διάλεξε στρατόπεδο, δηλαδή ταυτίστηκε με τους καταστροφείς της κυπριακής κοινωνίας. Ευτυχώς που δεν είναι μαζί με τους πιστούς, αλλά με τους δυνάστες των πιστών. Ευτυχώς που η κυβέρνηση Αναστασιάδη τον έκαμε ωσάν «κυβερνητικό εκπρόσωπό της», ώστε να την αηδιάσουμε πιο γρήγορα. Και ο άσχετος αναλαμβάνει μέρος της φθοράς της πολιτικής εξουσίας, για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του να βγαίνει στα ΜΜΕ και να λέει κενολογίες για ηλιθίους. Οι Κύπριοι δεν έχουν σωτηρία ούτε επίγεια ούτε επουρανία! 

Η απάτη της ανασυγκρότησης του κράτους από τον κ. Αναστασιάδη

O Πρόεδρος Αναστασιάδης προχώρησε στις 30 Απριλίου 2013 σε εξαγγελίες αναφορικά με την ανασυγκρότηση και εκσυγχρονισμό του κράτους σε διάφορους τομείς: διαφθορά, μεταρρύθμιση δημόσιας διοίκησης, πολιτική ευθύνη και λογοδοσία, αξιοκρατία-ισοπολιτεία, ενεργός συμμετοχή των πολιτών, ταχεία απονομή της δικαιοσύνης.

Τα εξαγγελθέντα μέτρα από πολιτική άποψη είναι επιδερμικά και αποπροσανατολιστικά. Τι εννοώ;

Το πολιτικό πρόβλημα σήμερα στην Κύπρο είναι το πολιτικό σύστημα και οι φορείς του - τα κόμματα – τα οποία κυριολεκτικά αποδείχτηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν το δημόσιο αγαθό, αποδείχτηκαν άπληστοι και ληστές του δημόσου αγαθού, αποδείχτηκαν απατεώνες, αφού στήριξαν την επιλογή τους στην εξαπάτηση των πολιτών. Το πρόβλημα είναι οι πολιτικοί και το πολιτικό σύστημα. Η διοίκηση έχει προβλήματα αλλά είναι αποτέλεσμα της λογικής και πρακτικής αυτών που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης του συστήματος, δηλαδή των πολιτικών.

Σε μια περίοδο οικονομικής και πολιτικής κρίσης είναι φανερό ότι ο κ. Αναστασιάδης προσπαθεί να περισώσει –όχι την κοινωνία- αλλά το κομματικό σύστημα με προτάσεις σε πολλά σημεία γελοίες.

Ας εξετάσουμε δυο από τις προτάσεις του για να δούμε το βάθος της σκέψης και της απάτης.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

Κάτω από το θεματικό τίτλο «πολιτική ευθύνη και λογοδοσία» προτείνει:

«Με συνταγματική τροποποίηση διασφαλίζεται η πλήρης ελευθερία λόγου και η ελευθέρα άσκησις του δικαιώματος ψήφου των βουλευτών κατά την ενάσκηση των νομοθετικών τους καθηκόντων. Αίρεται, όμως, η ασυλία τους για για όλες τις μορφές αδικημάτων».

Διαβάζοντας την παραπάνω πρόταση κυριολεκτικά θλίβεσαι για το ήθος και το μυαλό των ανθρώπων που κυβερνούν αυτό τον τόπο. Και εξηγούμαι:

1.Το άρθρο 83 (1)του συντάγματος της Κ.Δ.   αναφέρει: «Οι βουλευταί δεν υπόκεινται εις ποινικήν δίωξιν και δεν ευθύνονται αστικώς ένεκεν οιασδήποτε εκφρασθείσης γνώμης ή ψήφου δοθείσης υπ΄ αυτών εν τη Βουλή των Αντιπροσώπων».

Τι εξαγγέλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Πώς θα κάνει συνταγματική τροποποίηση για να διασφαλίσει τα ήδη διασφαλισθέντα από το σύνταγμα και να να άρει την ήδη αρθείσα από το σύνταγμα ασυλία; Αφού αυτά που προτείνει ήδη κατοχυρώνονται στο σύνταγμα, τι είναι αυτό που θα αλλάξει;

Ζούμε μήπως σε ένα απέραντο τρελλοκομείο;

Είναι λογικό, για παράδειγμα, κάποιος να προτείνει συνταγματική τροποποίηση για να έχουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν ήδη έχουμε;

2.Μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα;

Ναι, δεν είναι έτσι. Γιατί τα κόμματα και οι βουλευτές , ενώ ορκίστηκαν πίστη και υπακοή στο σύνταγμα, στην πορεία το ξέχασαν και υπέταξαν το σύνταγμα στις ανάγκες τους. Διεκδίκησαν ελέω θεού και κατά παράβαση του συντάγματος να έχουν ασυλία στον ατομικό και κοινωνικό τους βίο. Και με τη βοήθεια του κύριου στυλοβάτη της παρανομίας Γενικού Εισαγγελέα, κατόρθωσαν –όχι τυπικά- αλλά ουσιαστικά να τυγχάνουν ασυλίας, να είναι υπεράνω του νόμου, να είναι προνομιούχοι δεσποτίσκοι.

Λογικά αυτή την αυθαιρεσία των κομμάτων, της βουλής, της κυβέρνησης και του γενικού εισαγγελέα αναμένεται να τερματίσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ναι, αλλά τότε γιατί δεν εφαρμόζει το σύνταγμα και θέλει να το αλλάξει;

Το πιο πιθανό είναι γιατί θέλει να κατοχυρώσει και συνταγματικά την ασυλία των βουλευτών, ενώ διακηρύττει ότι θα την καταργήσει!!! Γιατί  στην πράξη αυτός που επέβαλε την ασυλία  δεν ήταν το σύνταγμα , αλλά ο Γενικός Εισαγγελέας.

Το πιο πιθανό, λοιπόν, είναι ο κ. Αναστασιάδης με τη συνταγματική τροποποίηση να θεσμοθετήσει το ρόλο του Γενικού Εισεγγελέα, ώστε να κρατεί «όμηρους» τους βουλευτές σε περίπτωση αδικημάτων. Δηλαδή θα εισαχθούν πρακτικές της μαφίας στην πολιτική ζωή με απειλές και εκβιασμούς!

3.Ασυλίας , όμως, δεν τυγχάνουν μόνο οι βουλευτές αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το θέμα αρχής που τίθεται είναι αν σε ένα κράτος δικαίου και ισονομίας μπορεί κάποιος να έχει προνόμια ως κληρονομιά της προγενέστερης φεουδαρχίας; Ο Πρόεδρος πιστεύει στην ασυλία για τον εαυτό του λες και είναι απόλυτος μονάρχης. Αν, λοιπόν, ο Πρόεδρος ως θέση αρχής είναι εναντίον της ασυλίας θα έπρεπε να προτείνει την κατάργηση της δικής  του ασυλίας με τροποποίηση του άρθρου 45 του συντάγματος. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

4.Τώρα, αν συνδυάσεις τον τίτλο των θεματικών προτάσεων του Προέδρου «πολιτική ευθύνη και λογοδοσία» με την πρότασή του για πλήρη ελευθερία των βουλευτών στο λόγο και την ψήφο, τότε κυριολεκτικά τραβάς τα μαλιά σου! Γιατί αν έχουν πλήρη ελευθερία λόγου και ψήφου , τότε αυτό δεν είναι πολιτική ευθύνη αλλά πολιτική ανευθυνότητα! Η πολιτική ευθύνη συνεπάγεται την ύπαρξη δικαιοσύνης και τη λογοδοσία για τις πράξεις ή αποφάσεις σου ως βουλευτή που μπορεί να έβλαψαν την κοινωνία και για τις οποίες καλείσαι να απολογηθείς και να τιμωρηθείς.

5. Και ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είτε εν πλήρει συγχύσει είτε συνειδητά εξαπατά το λαό με διάφορες κενολογίες, το ΑΚΕΛ είναι πιο ειλικρινές: δε θέλει με τίποτε πολιτική ευθύνη γιατί λέει συνιστά ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής! Βασικά συμφωνούν και οι δυο ως γνήσια κατάλοιπα της δεσποτείας, μόνο που το ΑΚΕΛ το εκφράζει φανερά και ο Πρόεδρος καλυμμένα. Επί της ουσίας , όμως ως γνήσια νεοφεουδάρχες δεσποτίσκοι, είναι εξίσου φανατικόι της πολιτικής ανευθύνοτητας, γιατί έτσι τους συμφέρει. Φυσικά το συμφέρον της κοινωνίας είναι άλλο, να τους ελέγχει  και να τους αποπέμπει και να τους ανακαλεί και να τους τιμωρεί, αν με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους είτε αποδεικνύονται ανεπαρκείς είτε βλάπτουν την κοινωνία είτε υιοθετούν επιλογές που μπορεί να βλάψουν την κοινωνια, είτε εξαπατούν την κοινωνία είτε λειτουργούν έκνομα. Μόνο με το θεσμοθετημένο  κοινωνικό έλεγχο των αρχών η κοινωνία μπορεί να γλυτώσει τα χειρότερα.

ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

Κάτω από το θεματικό τίτλο «πολιτική ευθύνη και λογοδοσία» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προτείνει: «Τα ομόφωνα ευρήματα των ερευνητικών επιτροπών θα είναι δεσμευτικά για τον υπό διερεύνηση πολιτειακό αξιωματούχο».

Τι εννοεί ο Πρόεδρος;

Μια ερευνητική επιτροπή αποφαίνεται ομόφωνα ότι ο κ. Αναστασιάδηςή η βουλή, για παράδειγμα, έχει πολιτικές ευθύνες για τη χρεοκοπία του κράτους. Τι σημαίνει αυτή η θέση της ερευνητικής επιτροπής είναι δεσμευτική; Εντάξει, είπε ο  Πρόεδρος ή η βουλή ότι αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αποδόθηκε από την ερευνητική επιτροπή. Παρακάτω;

Αυτά στα κυπριακά λέγονται «καρκασιαλλίκια». Η απονομή ευθύνης προϋποθέτει την ύπαρξη κανονιστικού πλαισίου –δικαίου και δικαιοσύνης-  και όχι δημόσιο διασυρμό ανάλογα με τους συσχετισμούς δύναμης. Γιατί τότε στην κοινωνία θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας. Και μάλλον αυτός είναι ο στόχος του κ. Αναστασιάδη, αφού είναι λάτρης της αυτο-ρύθμισης των κομμάτων και της αγοράς και όχι της ύπαρξης δικαιϊκού πλαισίου, ώστε ο εκάστοτε δυνατός να ερμηνεύει και να εφαρμόζει αυτό που του συμφέρει σε κάθε περίσταση!!!  Σε αυτή την περίπτωση η πρόταση Αναστασιάδη είναι αδιαμφίσβητητα εκπόρνευση λέξεων για εξαπάτηση του λαού.

Επίλογος

Τι είναι τελικά τα εξαγγελθέντα εκσυγχρονιστικά μέτρα του κ. Αναστασιάδη; Μέτρα απόπειρας εκσυγχρονισμού της κομματοκρατίας/ολιγαρχίας σε βάρος καθ΄ολοκληρίαν της κοινωνίας. Η πορεία της κυπριακής κοινωνίας προς τον όλεθρο δεν έχει τέλος.

ΥΓ.Τα κόμμματα και οι πολιτικοί στην Κύπρο είναι αυτοί που κατήργησαν το σύνταγμα, ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Οι όποιες συνταγματικές τροποποιήσεις επιφέρουν θα είναι για κατάργηση του συντάγματος προς ίδιον όφελος και όχι γιατί γνοιάζονται για το κανονιστικό πλαίσιο δράσης τους. Σκέπτονται ακριβώς όπως αυτοί που ελέγχουν την οικονομία. Στόχος του είναι η πλήρης υποταγή της κοινωνίας στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.