Φαντασιώσεις Κυπρίων πολιτικών περί δημοκρατίας

Είναι μια γενική παραδοχή ανάμεσα τουλάχιστον στα κόμματα και τους κομματικούς πως η δημοκρατία ταυτίζεται με το κόμμα. Γι αυτό ωσάν μηρυκαστικά επαναλαμβάνουν την επωδό: «τα κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατίας»! Πες πες στο τέλος –σκέφτονται- θα τους πιστέψει «ο αμαθής όχλος». Σε αυτό τα μονότονα επαναλαμβανόμενο σύνθημα είναι απόλυτα φυσιολογική και η δήλωση στις 10/4/2015 του βουλευτή του ΔΗΣΥ Α. Θεμιστοκλέους: «Χώρες με δημοκρατία αλλά χώρίς κόμματα ούτε υπήρξαν, ούτε υπάρχουν και ποτέ δεν θα υπάρξουν»!

Τέτοιες δηλώσεις επιβεβαιώνουν την ελλειμματική πολιτική γνωσιολογία – δηλαδή την πολιτική ασχετοσύνη – καθώς και την ευτελή προπαγάνδα των αμαθών κομματικών στην αγωνία τους να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον που τους αμφισβητεί. Το μήνυμά τους είναι σαφές: «έχουμε δημοκρατία και αν θέλετε δημοκρατία πρέπει να ταυτιστείτε μαζί μας», «δεν έχετε να περιμένετε τίποτε καλύτερο σε πολιτειακό επίπεδο, αφού έχουμε φτάσει στο απώγειο της πολιτικής εξέλιξης», « αν δε θελετε τα κόμματα=δημοκρατία, τότε είστε υπέρ του φασισμού, της δικτατορίας», κλπ., κλπ.. 

Φυσικά, η προσέγγιση των κομματικών δεν έχει καμία απολύτως γνωσιολογική βάση, δηλαδή κάποια σχέση με την πραγματικότητα, είναι ένας μύθος που εδράζεται αποκλειστικά στην απάτη και την ιδιοτέλεια με σκοπό να συνεχίσουν οι συμμορίες τους να καρπούνται  αυτά που μονοπωλούν, δηλαδή την εξουσία και τη λεηλασία του δημόσιου ταμείου.

Ανεξάρτητα από την ευτελή επιχειρηματολογία των ολιγαρχικώ/κομματικών κα΄ποιες επισημάνσεις είναι αναγκαίες:

• Το σύνταγμα των ΗΠΑ του 1787 παρέμεινε σε σχέση με την κατανομή της εξουσίας αναλλοίωτο ως σήμερα, το 2015. Ήταν το πρώτο αβασίλευτο πολίτευμα. Οι «σοφοί πατέρες» των ΗΠΑ τότε, όταν θεσμοθετούσαν, επέλεξαν συνειδητά να απορρίψουν το πολίτευμα της δημοκρατίας και το πρότυπο της Αθήνας. Γι αυτό και επέλεξαν ως πρότυπό τους την αρχαία Ρώμη και Σπάρτη, που ουδέποτε ήταν δημοκρατικές πολιτείες. Και εν πλήρει συνειδήσει οι «σοφοί πατέρες» ονόμασαν το πολίτευμα τους «πολιτεία» (republic)  και όχι δημοκρατία (democracy). Γιατί εμείς σήμερα ονομάζουμε το πολίτευμα των ΗΠΑ «δημοκρατία» , ενώ αυτοί που θεσμοθέτησαν το πολίτευμα απέρριπταν τη δημοκρατία και ονόμασαν το πολίτευμα τους «πολιτεία», που όντως είναι; Ή το 1787 οι σοφοί πατέρες των ΗΠΑ δεν ήξεραν τι έκαναν ή εμείς σήμερα δεν ξέρουμε τι λέμε. Φυσικά το ιστορικό ερώτημα είναι: τι μεσολάβησε  και ένα μη δημοκρατικό πολίτευμα μετονομάστηκε σε  «δημοκρατία»; Ποιος και γιατί δημιούργησε αυτή την πλάνη;
• Η πλάνη γίνεται πιο φανερή, όταν στοχαστούμε την νεοτερική  ιστορική εξέλιξη: από τη φεουδαρχία περάσαμε στην απόλυτη ποναρχία , στη συνταγματική μοναρχία και, στη συνέχεια , μεταπηδήσαμε στη δημοκρατία!  Έλεος! Ευτυχώς, οι νεότεροι δεν είχαν το προνόμιο να βιώσουν την ολιγαρχία! Και ξαφνικά οι κοινωνίες από δουλοπαροικιακές έγιναν δημοκρατικές και κατέκτησαν την πλήρη ελευθερία, ατομική, κοινωνική και πολιτική! Αυτά μπορεί να υποστηρίζονται από άσχετους ειδικούς και ιδιοτελείς πολιτικούς και όχι από έλλογα όντα.
• Τι είναι η δημοκρατία; Ο ορισμός εμπεριέχεται μέσα στην έννοια: είναι το πολίτευμα όπου υπάρχει ένα θεσμοθετημένο όργανο, όπως η βουλή ή το υπουργικό συμβούλιο, με την ονομασία «δήμος» και στο οποίο συμμμετέχουν όλοι οι πολίτες και είναι κάτοχος της καθολικής πολιτικής αρμοδιότητας ( αυτού που σήμερα κατέχει το κράτος). Είναι παράλογο κάποιος να υποστηρίζει ότι υπάρχει ένα πολίτευμα που ονομάζεται δημοκρατία αλλά χωρίς να υπάρχει δήμος!
• Τι είναι το κόμμα; Είναι ομάδες πολιτών που θεωρούν ότι είναι ειδικοί στην πολιτική και μονοπωλούν την εξουσία του κράτους, όταν το πολίτευμα είναι ολιγαρχικό.  Τα κόμματα είναι τα κύτταρα της ολιγαρχίας και όχι της δημοκρατίας.
• Μπορεί να υπάρξει καλύτερο πολίτευμα από το υφιστάμενο ολιγαρχικό/κομματοκρατικό; Βεβαίως. Το πολίτευμα σήμερα είναι ολιγαρχικό με προ-αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα. Δηλαδή, οι πολίτες νομιμοποιούν  κάποιο στην εξουσία με την ψήφο τους ,αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να τον ελέγχουν ή με την ψήφο τους εξουσιοδοτούν κάποιον εν λευκώ να διαχειριστεί την εξουσία. Στην εξέλιξή του το πολίτευμα με τα τωρινά δεδομένα μπορεί να γίνει αντιπροσωπευτικό, δηλαδή να νομιμοποιείς κάποιον με την ψήφο σου στην εξουσία, αλλά όχι εν λευκώ, να έχεις και το δικαίωμα να τον ελέγχεις. Η δημοκρατία είναι αλλό είδος πολιτευμάτος πολύ μακριά από τις διεκδικήσεις του παρόντος.

Η ιστορική εξέλιξη, λοιπόν, δεν καθορίζεται με τους αφορισμούς εξουσιαστών, μηρυκαστικών ή συγκατανευσιφάγων, αλλά από την ίδια την κοινωνική πραγματικότητα. Και μόλις πρόσφατα η κοινωνία άρχισε να αμφισβητείτο το  υπαρκτό προ-αντιπροσωπευτικό ολιγαρχικό/κομματοκατικό σύστημα. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι μεσοπρόθεσμα και σε μια περίοδο έντονων αμφισβητήσεων  και αναταράξεων η ολιγαρχική τάξη θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τους ιδιοτελείς δογματισμούς της, θα απεγκλωβιστεί από τους μύθους της και θα στοχαστεί για την αναθεώρηση του πολιτεύματος, ώστε να γίνει αντιπροσωπευτικό. Στην παρούσα φάση, όμως, η πολιτική ολιγαρχία – τα κόμματα- θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει τα προνόμια  της, δηλαδή τη μονοπώληση της εξουσίας του κράτους και τη διαχείριση του δημόσιου ταμείου, με τη χρήση της απάτης, της βίας ή και απλώς της  ανοχής της κοινωνίας.