Γιαννάκης Ομήρου: Κράτος ή αγορά; Όχι, μπανάνες!!!

Σε κείμενό του στην εφημεριδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ (12/7/2009) ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ
Γ. Ομήρου θέτει το ερώτημα: Κράτος ή αγορά;
Η ουσία των θέσεών του είναι η εξής αναφορά: «Για μας είναι συντηρητικές οι απόψεις που αφορίζουν το κράτος όπως και οι απόψεις που αφορίζουν και απορρίπτουν την αγορά. Για μας προοδευτική - σοσιαλιστική πολιτική είναι η σύνθεση κράτους και αγοράς προς όφελος της κοινωνίας, μακριά από δόγματα και αναχρονιστικές δαιμονοποιήσεις.»
Διερωτάσαι , όταν διαβάζεις το κείμενο, αν οι πολιτικοί παρέμειναν στα μαθητικά τους χρόνια και συνεχίζουν ως ανάμνηση νοσταλγική να συγγράφουν εκθέσεις ιδεών επιπέδου γυμνασίου.
Το κράτος λοιπόν είναι ο ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος. Και οι δυνάμεις που ελέγχουν την αγορά είναι και οι ιδιοκτήτες του οικονομικού συστήματος. Με τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση οι δυνάμεις της αγοράς, που ως τότε έβρισκαν προστασία εντός του κράτους, επεζήτησαν και κατόρθωσαν να απελευθερωθούν από τους κρατικούς περιορισμούς. Και ακόμα κατόρθωσαν, η πολιτική να υποταχθεί στη λογική της οικονομίας. Η λεγόμενη διακυβέρνηση , η κοινωνία των πολιτών, αυτές οι κατασκευές άλλαξαν άρδην τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας και όχι της κοινωνίας.
Σε αυτές τις συνθήκες οι πολίτες είδαν σταδιακά την οικονομική τους θέση να επιδεινώνεται. Αντίθετα, οι δυνάμεις της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας πέτυχαν μια ανακατανομή του πλούτου προς όφελός τους. Ή ανατράπηκε η ισορροπία που επικρατούσε σε βάρος της κοινωνίας.
Τι μας λέει ο σοσιαλιστής κύριος Ομήρου;
Είναι συντηρητικές οι απόψεις που αφορίζουν το κράτος και την αγορά!!! Δηλαδή η συντήρηση του κράτους και της αγοράς είναι πρόοδος ,ενώ ο αφορισμός τους συντήρηση!!! Έλεος κ. Ομήρου!!! Ως κύριος εκφραστής των συμφερόντων της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, ως κύριος εκφραστής των συμφερόντων του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου είναι φυσικό να ευλογείς τα γένια σου. Απολαμβάνεις από το σύστημα πλούτο, προνόμια, εξουσία σε βάρος του λαού.Γιατί να είσαι εναντίον του συστήματος; Όμως συνιστά ανοησία να θεωρείς πρόοδο τη συντήρηση του κράτους και της αγοράς και της πραγματικά αυτονόητης κενολογίας περί σύνθεσης των συμφερόντων τους!!!
Τι μας λέει ο κ. Ομήρου;
Αυτοί που κατέχουν το πολιτικό σύστημα , δηλαδή τα κόμματα, να συνεχίσουν να το κατέχουν. Αυτοί που κατέχουν το οικονομικό σύστημα, το κεφάλαιο, επίσης να συνεχίσουν να το κατέχουν. Ποιο είναι το πρόβλημα; Να τα βρουν οι δυνάμεις της ολιγαρχίας μεταξύ τους!!!
Καλά, κύριε σοσιαλιστή; Και η κατακτημένη κοινωνία να συνεχίσει να είναι κατακτημένη από τους ολιγάρχες;
Το πρόβλημα λοιπόν, πολιτικό και οικονομικό, σήμερα είναι ποιος ελέγχει το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Πρόοδο στις μέρες μας συνιστά κάθε πρόταση που στόχο έχει τον έλεγχο τους από την κοινωνία, δηλαδή τον εκδημοκρατισμό του συστήματος. Αντίθετα , πολιτικοί, όπως ο κύριος Ομήρου, είναι κατεξοχή εκφραστές της συντήρησης ,γιατί δεν προτείνουν καμία πολιτική αλλαγή προς όφελος της κοινωνίας. Σερβίρουν χορτάτα λόγια στους νηστικούς θεωρώντας ότι είναι ηλίθιοι.
Οι συντηρητικές δυνάμεις στην Κύπρο και διεθνώς , μπροστά στην κρίση, αναδιπλώνονται με στόχο η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία να διατηρήσει τα κεκτημένα της και ο λαός να καταβάλει το κόστος. Ως νέοι κατακτητές απαιτούν από τους πολίτες μονίμως να πληρώνουν φόρο υποτέλειας στους αφέντες, ντόπιους και ξένους.
Το πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα είναι γιατί η κοινωνία ανέχεται τους κατακτητές της; Μα υπάρχει τόση εξαχρείωση;
Φυσικά και τους δούλους, όταν τους απελευθέρωσαν οι αφέντες τους, πολλοί ήθελαν να επιστρέψουν πίσω στη δουλεία τους, γιατί θεωρούσαν τη σκλαβιά τους ως ελευθερία. Και σήμερα πολλοί αφελείς πολίτες θεωρούν τη σκλαβιά τους ως ελευθερία!!! Προσευχή και μετάνοια αδελφοί, με τη βοήθεια του Κυρίου οι αόμματοι θα αναβλέψουν!!! Μόνο που το θαύμα αργεί. Όμως είναι κάποιου είδους ελπίδα, όταν η λογική υποχωρεί.
Μια λοιπόν από τις τραγωδίες της Κύπρου είναι η ανεπάρκεια των πολιτικών της.

Οι βουλευτές παρανομούν, ο Γενικός Εισαγγελέας τους καλύπτει και εγώ λέω να πάει σπίτι του

Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Τάσος Μητσόπουλος υπέβαλε ερώτηση στο Υπουργείο των Εσωτερικών αναφορικά με το ποιοι υποψήφιοι βουλευτές στις εκλογές της 21ης Μαίου 2006 υπεβαλαν έκθεση εκλογικών εξόδων.
Η απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών είναι συγκλονιστική: 28 από τους 56 βουλευτές δεν κατέθεσαν ως όφειλαν τις προεκλογικές του δαπάνες!!!
Οι νομοθέτες παρανομούν και δεν ιδρώνει το αυτί τους!!! Υποτίθεται ότι ψήφισαν το νόμο για πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς αλλά οι ίδιοι επιμένουν και να διαπλέκονται και να διαφθείρονται!!! Ψήφισαν το νόμο, έτσι για πλάκα, για να υπάρχει. Οι πολιτικοί λοιπόν είναι αυτοί που γεννούν την ανομία, τη διαφθορά και τη διαπλοκή και όχι ο υπόκοσμος.
Οι 28 βουλευτές είναι «ένοχοι παρανόμου ενεργείας», όπως λέει ο νόμος. Λογικά θα πρέπει να προσαχθούν ενώπιον δικαστηρίου, όπως και ο κάθε πολίτης που παρανομεί.
Θα προσάγονταν ενώπιον δικαστηρίου, αν δεν τους κάλυπτε ο σεβαστός Γενικός Εισαγγελέας. Έμαθε το ποίημά του απέξω: «απολαμβάνουν ασυλίας». Αυτό είναι το μόνιμο τροπάριο του Γενικού Εισαγγελέα.
Ποιο άρθρο του συντάγματος καθορίζει ότι «απολαμβάνουν ασυλίας»; Πού το βρήκε ο Γενικός Εισαγγελέας; Ή μήπως το κατασκεύασε ο ίδιος για να λειτουργεί ως προστάτης των πολιτικών και όχι ως θεματοφύλακας του Συντάγματος;
Εγώ το μόνο Σύνταγμα που γνωρίζω, δεν περιέχει τέτοια ασυλία για τους βουλευτές.
Το άρθρο 83 του Συντάγματος αναφέρει:
1. Οι βουλευται δεν υπόκεινται εις ποινικήν δίωξιν και δεν ευθύνονται αστικώς ένεκεν οιασδήποτε εκφρασθείσης γνώμης ή ψήφου δοθείσης υπ΄ αυτών εν τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
2. Ο βουλευτής δεν δύναται άνευ αδείας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να διωχθή, συλληφθή ή φυλακισθή εφ΄ όσον χρόνον εξακολουθεί να είναι βουλευτής.

Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρο.Για το θέμα της ασυλίας του βουλευτή ρητώς αναφέρεται ότι αυτή αφορά γνώμη ή ψήφο εντός της Βουλής. Και αυτή η αναφορά του Συντάγματος συνάδει και με σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Νοέμβριος 2006).Παράλληλα θεσμοθετείται μια διαφορετική διαδικασία δίωξής του με κύριο γνώρισμα την έκδοση άδειας από το Ανώτατο Δικαστήριο. Αυτή η διαδικαστική διαφοροποίηση των βουλευτών είναι και η μόνη σε σύγκριση με τους πολίτες. Αν και επιφέρει μια διαδικαστική διάκριση, δεν καταργεί την ισότητα όλων των πολιτών ενώπιον του νόμου.
Τι θα ζητήσει ο Γενικός Εισαγγελέας από το Ανώτατο Δικαστήριο; Την άρση της ασυλίας λόγω εκλογικού αδικήματος, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Και από τη στιγμή που θα καταδικαστούν , με βάση πάλι το Σύνταγμα, στερούνται της «εκλογιμότητος» και δε δικαιούνται να είναι ξανά υποψήφιοι βουλευτές!!!
Και αν το Ανώτατο αρνηθεί την άρση της ασυλίας, τότε το αδίκημα δεν παραγράφεται και με τη λήξη της θητείας του βουλευτή διώκεται κανονικότατα.
Ο Γενικός Εισαγγελέας λοιπόν παραπληροφορεί την κοινωνία και συνειδητά παραβιάζει το Σύνταγμα, αντίθετα με την αποστολή του. Και επειδή δεν υπάρχει θεσμοθετημένη διαδικασία να τον ελέγξω ούτε και είναι εφικτή η κομματική αντιμετώπισή του προβλήματος , γιατί είναι τους κομματικούς που προστατεύει, ζητώ όπως αυτός ο κύριος παραιτηθεί γιατί βλάπτει το δημόσιο συμφέρον. Και επειδή επανειλημμένως έχει αρνηθεί να διώξει βουλευτές για τις παρανομίες τους, δηλαδή επανειλημμένως έχει βλάψει το κοινωνικό σύνολο, ζητώ όπως του αφαιρεθούν και τα πολιτικά του δικαιώματα για πέντε χρόνια., ώστε να κατανοήσει τη σημασία της ιδιότητας του πολίτη και της λειτουργίας της πολιτείας με βάση το νόμο και όχι με βάση το συμφέρον των ολιγαρχικών.

Φτάνει πια: Ισονομία στην κλοπή του δημόσιου πλούτου

Η κατάσταση με τη νομή του δημόσιου πλούτου από τα ίδια πρόσωπα είναι επιεικώς απαράδεκτη. Είναι αδιανόητο μια συμμορία να εναλλάσσεται στις θέσεις/αξιώματα κρατικά και ημικρατικά με αποτέλεσμα να να τρώνε πάντα οι ίδιοι αλλά και να πληρώνουν πάντα οι ίδιοι.
Μια συμμορία νέμεται το δημόσιο πλούτο. Αρχίζει από Υπουργός, πάει βουλευτής, κάνει και ένα διάλειμμα ως πρεσβευτής, διορίζεται πρόεδρος του ημικρατικού οργανισμού και πάει λέγοντας. Είναι κομματικός έμμισθος και για να μην πληρώνει το κόμμα, τον φορτώνουν στο λαό διορίζοντάς το σε μια δημόσια θέση.
Από δίπλα συναλλασσόνται με αυτή τη συμμορία και η άλλη συμμορία, της οικονομικής ολιγαρχίας. Όντας και εκείνοι κρατικοδίαιτοι, κανονίζουν να τρώνε βρέξει χιονίσει.Ταίζουν όλους τους πολιτικάντηδες και καλοπερνούν.
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Όταν τα ίδιοι άτομα τρώνε το δημόσιο πλούτο , τότε αυτό είναι κλοπή του δημόσιου πλούτου. Γιατί φροντίζουν να προσαρμόζουν το σύστημα στα μέτρα τους για να διάγουν βίο ανθόσπαρτον!!!Δηλαδή νομιμοποιούν την κλοπή!!!
Η μόνη λύση, αφού η κλοπή είναι πια θεσμοθετημένη, είναι να κλέπτουμε όλοι με τη σειρά. Δηλαδή να ρυθμιστεί το πολιτικό σύστημα, ώστε ο κάθε πολίτης να τρώει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του πάνω στη ράχη των άλλων.
Η πρόταση μου είναι όντως δημοκρατική: «εν μέρει κλέπτειν , εν μέρει κλέπτεσθαι». Αυτή θα είναι η βασική αρχή της ισότητας όλων των πολιτών.
Με βάση αυτή την αρχή θα εξασφαλιστεί η ενότητα της πολιτείας μας – όλοι θα είμαστε κλέφτες κατά ίσο μερίδιο – αλλά και κανένας δε θα είναι δυσαρεστημένος, αφού θα ξέρει πως θα έρθει η σειρά του και εκείνος να κλέψει , όπως ακριβώς τον κλέπτουν.
Η ψηφοφορίες θα καταργηθούν αφού είναι ανοησίες. Είναι βλακεία να ψηφίζεις αυτό που θα σε κλέπτει, γιατί τότε νομιμοποιείς εκείνος να κλέπτει και εσύ να είσαι το θύμα. Και οι Κύπριοι είναι αρκετά ευφυείς, για να μη δέχονται τέτοιες εξυπνοβλακείες.
Όσοι συμφωνούν μαζί μου, εισηγούμαι να οργανωθούμε με αίτημα «ισονομία στην κλοπή του δημόσιου πλούτου». Και να απαιτήσουμε τις δημόσιες θέσεις/αξιώματα να τις καταλάβουν οι νέοι και οι άνεργοι, γιατί εκείνοι έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη να κλέψουν το δημόσιο πλούτο τώρα. Δε χρειάζεται κανένα προσόν, μόνο να είσαι καλός υφαρπακτής.Και όλοι είναι, όλοι μετέχουν της ικανότητας αυτής.
Η συμμορία της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας να πάει να δουλέψει στην οικονομική παραγωγή, όπως όλος ο κόσμος. Αρκετά έχουν φάει χωρίς να παράγουν τίποτε απολύτως.
Εισηγούμαι ακόμα να προωθήσουμε το αίτημα και στους Τουρκοκύπριους ώστε να κλέπτουμε όλοι μαζί, ένας λαός, μια γροθιά για ισονομία. Ποιος θα αρνηθεί να κλέπτει νόμιμα και σίγουρα; Η νέα πολιτεία που θα δημιουργήσουμε με τους Τουρκοκύπριους θα είναι σιδηροκέφαλη. Γιατί θα στηρίζεται σε αρχές: «εν μέρει κλέπτειν εν μέρει κλέπτεσθαι». Και τούτη η αρχή είναι η βάση της δημοκρατίας μας γιατί στηρίζεται στην άλλη μεγάλη αρχή: « εν μέρει άρχειν, εν μέρει άρχεσθαι».
Έτσι θα ξεπεράσουμε τις εθνοτικές μας διάφορες γιατί ο μεγάλος εχθρός όλων μας θα είναι όλοι εκείνοι που θα έχουν την απαίτηση μόνο εκείνοι να κλέπτουν – η ολιγαρχική συμμορία - και οι πολλοί – Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι- μονίμως να είμαστε τα θύματα της κλοπής!!!
ΖΗΤΩ Η ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΟΠΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
ΖΗΤΩ Η ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ

Μια είδηση, μια ανάγνωση και η ανομία τους

Η είδηση όπως δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδα και ως πρώτη στην εφ. Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στις 5/7/2009 είχε το εξής τίτλο και υπότιτλο: «Βέτο από ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ – Ημικρατικοί: Τα δύο κόμματα επιχειρούν να σπάσουν την πλειοψηφία του ΑΚΕΛ».
Αυτό το γεγονός μπορεί να διαβαστεί με διάφορους τρόπους. Θα προσπαθήσω να το κατανοήσω με την προσέγγιση της πολιτικής ως δύναμης.
- Η συνεργασία των δύο κομμάτων είναι εξωθεσμική. Δηλαδή δε γίνεται εντός των θεσμών της κρατικής εξουσίας (υπουργικό, βουλή). Θεωρώντας ότι από άποψης εκλογικής δύναμης μειονεκτούν από το ΑΚΕΛ, αποφασίζουν να συνενώσουν τις δυνάμεις τους για να επιτύχουν τους όποιους στόχους τους στους διορισμούς των ΔΣ των ημκρατικών οργανισμών.
Την ίδια στιγμή αυτά τα κόμματα δεν είναι ούτε θεσμοί του κράτους ούτε και έχει θεσμοθετηθεί από το κράτος η ύπαρξή τους. Δηλαδή η λειτουργία τους δεν οριοθετείται περιοριστικά και εντάσσονται σε μια λογική κατά την οποία θεωρούν ότι η πολιτική είναι δύναμη και όχι εξουσία και ενεργούν εξωθεσμικά για να επιβάλουν τη θέλησή τους. Επομένως δρουν στο παρασκήνιο, εκλαμβάνουν την πολιτική στη βάση των συσχετισμών δύναμης και ως σύνθεση των συμφερόντων που αναπτύσσονται στις παρυφές της κρατικής εξουσίας. Δηλαδή αυτά τα κόμματα έχουν την αντίληψη ότι μπορούν να αυτο-ρυθμίζονται με βάση τους συσχετισμούς δύναμης.
-Η συνεργασία των δύο κομμάτων επιβάλλεται για να αντιμετωπιστεί το πιο δυνατό – το ΑΚΕΛ- το «κυβερνών κόμμα». Αν και το πολιτικό σύστημα είναι προεδρικό, λειτουργεί τυπικά μόνο σε αυτή τη βάση. Έχει υιοθετήσει «την κοινοβουλευτική πρακτική» με τα κυβερνώντα κόμματα. Αυτή η μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος έγινε επί της διακυβέρνησης του Τάσσου Παπαδοπούλου με την εισαγωγή «των συγκυνερνώνων κομμάτων.
Με το Δ. Χριστόφια εισήχθηκε η λογική του κυβερνώντος κόμματος και των συνεργαζομένων κομμάτων. Το κόμμα λοιπόν, το ΑΚΕΛ, αντισυνταγματικά αυοαναγορεύθηκε σε κυβερνών, προσάρμοσε αυθαίρετα το πολιτικό σύστημα στις κομματικές ανάγκες και λειτουργεί και αυτό εξωθεσμικά προσπαθώντας να νομιμοποιήσει τις όποιες επιλογές του μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ουσιαστικά η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει στο Πρόεδρο με βάση το Σύνταγμα ,όμως πιο πολύ λειτουργεί ως «διαλλάκτης» στη σύνθεση των συμφερόντων που αναπτύσσονται εξωθεσμικά.
-Ο ΔΗΣΥ διεκδικεί συμμετοχή στα ΔΣ με το επιχείρημα ότι «ο δικός του» εκπρόσωπος θα ελέγχει «τους άλλους»!!! Αυτή η λογική είναι γελοία από πολλές πλευρές αλλά νομιμοποιείται γι αυτόν που λειτουργεί με όρους δύναμης, δηλαδή εξωθεσμικά και με βάση την εκλογική δύναμη.
-Η είδηση λοιπόν για συνεργασία ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ αποκτά νόημα στην πολιτική σκηνή γιατί δημοσιοποιείται μέσω ενός εντύπου, μιας εφημερίδας. Η πολιτική λοιπόν συμπληρώνεται από ένα άλλο πόλο, που λειτουργεί επίσης εξωθεσμικά, τα ΜΜΕ. Οι δύο αυτοί πόλοι, κόμματα και ΜΜΕ, θεωρούν ότι είναι δική τους υπόθεση η πολιτική και διεκδικούν να την καθορίζουν εξωθεσμικά με βάση τα συμφέροντα που προώθουν.
-Η διαμάχη είναι για τα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών. Και έχουν ιδιαίτερη σημασία για τα κόμματα γιατί διαπλεκόνται με το ιδιωτικό κεφάλαιο με το οποίο συναλλάσσονται είτε ως εντολοδόχοι είτε για να αντλήσουν οικονομικά κεφάλαια. Και οι φορείς του ιδιωτικού κεφαλαίου είναι ο τρίτος πόλος που λειτουργεί εξωθεσμικά, στο παρασκήνιο, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνονται να προωθούν το δικό του συμφέρον.
-Ενώ λοιπόν παλαιότερα η πολιτική λειτουργούσε εντός των κρατικών θεσμών, σήμερα είναι εξωθεσμική με κύριους πρωταγωνιστές τα κόμματα, το ιδιωτικό κεφάλαιο και τα ΜΜΕ. Ενώ λοιπόν παλαιότερα η πολιτική εκλαμβανόταν ως εξουσία -δύναμη που οριοθετείται από το νόμο - , τώρα εκλαμβάνεται ως δύναμη.
Και παλαιότερα και σήμερα ο ρόλος της κοινωνίας σύμφωνα με τους κατόχους της δύναμης – κόμματα, ΜΜΕ, ιδιωτικό κεφάλαιο – είναι να ιδιωτεύει, δηλαδή να μην έχει καμία συμμετοχή στη διαμόρφωση του κοινού μέλλοντος. Είναι άσχετη, λένε, και πρέπει να αποφασίζουν οι ειδικοί. Έτσι η κοινωνία περιθωριοποιείται από την πολιτική.
-Γιατί αυτή η μετάλλαξη στο πολιτικό σύστημα; Είναι εισαγόμενη. Με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση το επιχειρηματικό κεφάλαιο πέτυχε να αποδεσμευτεί από τα κρατικά δεσμά και να αυτορυθμίζεται. Δηλαδή επέβαλε τη θέλησή του στην πολιτική και στα κόμματα τα οποία βασικά ακολούθησαν την οικονομική λογική της αυτορύθμισης. Έτσι η πολιτική μεταφέρθηκε εκτός των κρατικών θεσμών. Όπως ακριβώς διακρατικά η πολιτική λειτουργεί ως δύναμη, έτσι και ενδοκρατικά υιοθετήθηκε η ίδια λογική.
-Αυτή ακριβώς η μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική στο παρόν για την κοινωνία. Γιατί η πολιτική διαμορφώνεται όχι με βάση το κοινωνικό συμφέρον αλλά με βάση τους συχετισμούς δύναμης στο παρασκήνιο, όπου η κοινωνια απουσιάζει παντελώς.
Ουσιαστικά η διαμάχη για τους διορισμούς στα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών ουδόλως ενδιαφέρει την κοινωνία, αλλά ενδιαφέρει την ολιγαρχική τάξη γιατί επιφέρει ανακατανομή πλούτου, προνομίων και εξουσίας για τα κόμματα αλλά όχι για την κοινωνία.
-Η κοινωνία θα συνεχίσει να κατέχεται από την πολιτική ολιγαρχία όσο διάστημα αδυνατεί να κατανοήσει τις μεταλλάξεις του συστήματος και δε διατυπώνει πολιτικά αιτήματα με βάση τη δική της δύναμη και συμφέρον απέναντι στους ολιγαρχικούς, αιτήματα που θα στοχεύουν στον έλεγχο από την κοινωνία του πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
-Τα φαινόμενα ανομίας λοιπόν που όλοι καταράζονται ως νεόκοποι πολιτικοί φονταμελιστές είναι γέννημα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Σταδιακά η κοινωνία εξοικειώνεται με τους όρους των ολιγαρχικών και επεκτείνονται έτσι οι πρακτικές ανομίας. Το μέλλον της κοινωνίας σε αυτό το στάδιο είναι η ανομία.Δεν υπάρχει αντίπαλη πολιτική πρόταση. Ούτε και μπορεί να διατυπωθεί από τους κατέχοντες.
-Οι κατέχοντες στο παρόν στάδιο θα συνθηματολογούν για «τη σήψη, τη διαφθορά, την ανομία» για να δίνουν την αίσθηση στον «αμαθή όχλο» ότι κάτι γίνεται αλλά και για να αυτοαθωωθούν: «αυτός που καταγγέλλει είναι αθώος»!!!

Κύριε Πρόεδρε. μα περιπαίζετε τον περήφανο κυπριακό λαό;

Έγινε ο διαμοιρασμός των λαφύρων ανάμεσα στα κόμματα με το διορισμό της πενταμελούς Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας. Ενδιαφέρον έχουν οι πανηγυρικοί που εκφωνήθηκαν μπροστά στα ΜΜΕ για κατανάλωση από το λαό.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας λοιπόν μίλησε και ζήτησε από την ΕΔΥ «της εξάλειψης της παγιωμένης αντίληψης ότι αν ο πολίτης δεν έχει μέσο δεν μπορεί να διοριστεί ή να προαχθεί» και «να εμπεδώσουν πνεύμα αξιοκρατίας».
Οι πιο πάνω αναφορές του Προέδρου δεν πείθουν κανένα ούτε καν τον ίδιο που τα λέει. Γιατί χάνει την ώρα του με τέτοιες κενολογίες, δε γνωρίζω.
1.Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι δηλωμένος οπαδός του κομματικού ρουσφετιού. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα ραβασάκια των πολιτικών για ρουσφέτια στην Εθνική Φρουρά, δήλωε στην εφημερίδα Ο ΠΟΛΙΤΗΣ (19/11/2006): «Μα δεν είναι θεσμικά όργανα τα κόμματα; Δεν κατάλαβα. Τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα που υπάρχουν αν θέλετε και οι βουλευτές και ηγετικά στελέχη των κομμάτων βεβαίως είναι θεσμικοί παράγοντες»!!!Και στο ερώτημα δημοσιογράφου για το τι πρέπει να κάνουν όσοι δεν ανήκουν σε κόμματα.ο κ. Χριστόφιας τους παρέπεμψε στους βουλευτές της επαρχίας τους!!!
2.Από τη μια ο Πρόεδρος δηλώνει οπαδός του κομματικού μέσου, το οποίο θεωρεί και θεσμικό, και από την άλλη διακηρύττει ότι πρέπει να εξαλειφθεί η αντίληψη που ο ίδιος και το κόμμα του επέβαλαν!!! Το δούλεμα πάει κάπνος προς τους αφελείς πολίτες.
3.Ποιος θα εξαλείψει την αντίληψη ότι «αν δεν έχεις μέσο», τίποτε δε γίνεται; Τα μέλη της ΕΔΥ που διορίστηκαν με κομματικό μέσο!!! Θα μας τρελλάνουν οι άνθρωποι.
4.Και το κερασάκι είναι άλλη μια διακήρυξη περί αξιοκρατίας. Μα αφού κύριε Πρόεδρε, γνοιάζεσαι τόσο πολύ για την αξιοκρατία, γιατί δεν την εφάρμοσες πρώτος διορίζοντας άξιους στην ΕΔΥ; Ή το δόγμα σου είναι αναξιοκρατία για τους πάνω και αξιοκρατία για τους κάτω;
5.Τα μέλη της ΕΔΥ είναι αδύνατο να εφαρμόσουν την αξιοκρατία αφού οι ίδιοι είναι ευεργεθητέντες του κομματικού μέσου, το οποίο στη συνείδησή τους ταυτίζουν με την «αξιοκρατία», γιατί είναι αδύνατο κάποιος να υποτιμήσει τον εαυτό του λέγοντας «ναι, είμαι ανίκανος αλλά τα κατάφερα με το κομματικό ρουσφέτι».
6.Η αξιοκρατία, κύριε Πρόεδρε , δεν είναι κομματοκρατία. Και εσείς και οι διορισθέντες στην ΕΔΥ από εσάς, είστε δέσμιοι της κομματοκρατίας , δηλαδή με την προώθηση του κομματικού συμφέροντος σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος. Είναι αδύνατο για εσάς και τους διορισθέντες από εσάς να απεγκλωβιστείτε από την κομματική λογική και να αποκτήσετε μια συνολική αντίληψη της κοινωνίας, από την οποία θα επιλέξετε τους πιο ικανούς για να προωθήσουν τα συμφέροντά της.
7.Όσο για τη θέση σας πως «τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα», αν δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας, τότε είναι επικίνδυνη για όλους τους πολίτες.

Η καταλήστευση λοιπόν του δημόσιου πλούτου από τα κόμματα θα συνεχιστεί ομαλώς. Το έκαναν και παλαιότερα οι κυβερνήσεις, το κάνει και τώρα η κυβέρνηση Χριστόφια. Το μόνο που αλλάζει είναι ποιος νέμεται περισσότερο το δημόσιο πλούτο. Για τον πολίτη όμως τίποτε απολύτως δεν αλλάζει αφού είτε κλέφτει ο άλφα είτε ο βήτα, ο ίδιος είναι μονίμως το θύμα της κλοπής. Τα κόμματα λοιπόν είναι ίδια και απαράλλαχτα στη νομή του πλούτου και της εξουσίας σε βάρος των πολιτών. Οι ιδεολογικές διαφορές τους είναι προεκλογικές και εικονικές και απευθυνονται στους αφελείς. Είναι μια τάξη όλοι τους πολιτική, αντίστοιχη της οικονομικής ολιγαρχίας, που καταδυναστεύει, οπως κάθε κατακτητής – ντόπιος ή ξενος – ,το λαό.

Δυστοκίες, παρανομίες και η ΕΔΕΚ: άλλα λέω και άλλα κάνω

Η είδηση στο σημερινο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ (1/7/2009 )είναι ενδιαφέρουσα.
Υπάρχει , λέει, δυστοκία στο διορισμό της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας γιατί διαφωνούν Χριστόφιας-Ομήρου για το άτομο που θα προέρχεται από το χώρο της ΕΔΕΚ. «Ο μεν Γιαννάκης Ομήρου επιμένει στον επαναδιορισμό του Μιχάλη Στασόπουλου» και «δεν συζητά οποιοδήποτε άλλο όνομα» ενώ ο Πρόεδρος Χριστόφιας «άφησε να διαφανεί η προτίμησή του στην Κατερίνα Φλουρέντρζου-Μελισσηνού (υποψήφια ευρωβουλευτής της ΕΔΕΚ)».
Η πιο πάνω είδηση μπορεί να προσεγγιστεί από πολλές πλευρές.Μια από αυτές είναι και η ανομία.
Με βάση ποιο άρθρο του συντάγματος –έχουμε και τέτοιο – ο Πρόεδρος διαπραγματεύεται με τα κόμματα –εξωθεσμικοί φορείς – κάτι που ανήκει στην αρμοδιότητά του;
Ο Πρόεδρος παρανομεί όχι μόνο σε σχέση με την εκχώρηση αρμοδιότητας αλλά και σε σχέση με την παραβίαση του άρθρου 28 για την ίση μεταχείριση όλων των πολιτών.
Θα πει κάποιος: Μα ο Πρόεδρος δε θα διαβουλεύεται πριν τη λήψη μιας απόφασης;
Μπορεί να διαβουλευτεί με τα θεσμικά όργανα της πολιτείας: το υπουργικό συμβούλιο, τη βουλή αλλά όχι με εξωθεσμικούς φορείς και μάλιστα στα πλαίσια μιας συναλλαγής.

Ο κ. Ομήρου της ΕΔΕΚ πράγματι προασπίζει τους θεσμούς!!!Αν θεωρήσουμε ότι η πολιτική λειτουργία περιέχει τα στάδια της διαβούλευσης-εισήγησης, απόφασης και εκτέλεσης, ουσιαστικά ο κ. Ομήρου θέλει να αποφασίσει ο ίδιος εξωθεσμικά και όχι ο αρμόδιος κρατικός θεσμός!!!
Τα πράγματα γίνοναι πιο ενδιαφέροντα γιατί ο κ. Ομήρου πριν καμιά εβδομάδα είχε ξεκινήσει πόλεμο κατά της ανομίας και του υποκόσμου και του «λευκού κολλάρου». Είχε βασικά ξεκινήσει πόλεμο κατά του εαυτού του. Και το διατυμπάνιζε συνεχώς ώστε να πιστέψουμε ότι ο ίδιος εξαιρείται της ανομίας, της διαφθοράς και της διαπλοκής!!!
Οι πολιτικοί βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Το πρόβλημα είναι πως σέρνουν και ένα λαό πίσω τους.Στόχος τους είναι να τον βουτήξουν στη δική τους σήψη και διαφθορά!!! Ευτυχώς οι πολίτες αντιστέκονται και οι πολιτικοί ευτυχώς ανακυκλώνονται στα αξιώματά τους, δηλαδή στη διαφθορά τους. Ευτυχώς που επαναδιορίζονται πάντοτε οι ίδιοι. Έτσι γλυτώνει αρκετός κόσμος από τη διαφθορά αλλά και δημιουργούν ακόμα πιο πολλούς αντιπάλους. Ευτυχώς που αποφάσισαν τα κόμματα να αυτο-ξεμπερδευτούν.

Οι αρχές της καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου και τα προσόντα των ¨ληστών"

ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ: Η πίστη στις αρχές
Η συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ στην άσκηση της κρατικής εξουσίας αντιμετωπίζει στον παρόντα χρόνο νέες προκλήσεις. Οι κομματικές ηγεσίες υπό την «πεφωτισμένη» υπερ-ηγεσία του Δ. Χριστόφια βιώνουν πια ένα νέο φλερτ, στηριγμένοι όπως πάντοτε σε αρχές και αξίες. Γιατί αυτές οι αρχές και οι αξίες είναι που τους επιτρέπουν να κατέχουν την εξουσία και να προασπίζουν τα «δίκαια» του λαού. Ένας λαός που αναγνωρίζει τη θυσία των κομματικών ηγεσιών για χάρη του νομιμοποιώντας τες στην εξουσία.
Οι νέες προκλήσεις, που τίθενται μπροστά στις «δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις» του τόπου, δεν είναι το κυπριακό ούτε η εκπαίδευση ούτε η υγεία ούτε η εργασία ούτε η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η ισότητα. Οι νέες προκλήσεις αφορούν το διαμοιρασμό των προεδριών και των θέσεων στα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών!!! Αυτό το θέμα είναι το κυρίαρχο στα ΜΜΕ καθημερινά.

Το μέγα αυτό θέμα, που αγγίζει την ψυχή και την καρδιά κάθε Ελληνοκύπριου, άγγιξε αυτονόητα και τις κομματικές ευαισθησίες. Αυτό καταδεικνύει και το δημοκρατικό χαρακτήρα των κομμάτων, αφού λειτουργούν μόνο με βάση τις επιθυμίες των πολιτών.

Μέσα σε συνθήκες όπου οργιάζει το παρασκήνιο, η διαφθορά και η διαπλοκή «οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις» αγωνίζονται με σθένος να πετύχουν μια δίκαιη μοιρασιά. Το μέγα ζήτημα είναι ποιος θα καταληστεύσει σε μεγαλύτερο ποσοστό το δημόσιο πλούτο. Και είναι δίκαιο και σωστό. Γιατί ο δημόσιος πλούτος θα καταληστεύεται ούτως ή άλλως. Γιατί λοιπόν να κλέπτει ο άλφα και όχι ο βήτα;

Προσόντα υποψηφίων: α-φάνταστα;
Βασικό κριτήριο στη σύνταξη των λιστών καταλήστευσης, δηλαδή στον καθορισμό των αρπακτικών ονομάτων που θα υποβληθούν από τα κόμματα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για διορισμό,είναι η πείρα σε τέτοιες ευγενείς πράξεις!!!
Δηλαδή αν έχεις διατελέσει υπουργός, βουλευτής ή είσαι κομματικός στέλεχος, τότε έχεις την απαιτούμενη εμπειρία. Έχεις εξοικειωθεί με τη ληστεία του δημόσιου χρήματος και αποτελεί ένα σημαντικό προσόν για διορισμό. Πιο απλά πρέπει να ανήκεις στη «λίστα των ανακυκλωμένων» προσώπων, στην αρπακτική τάξη την εξοικειώμενη με την καταλήστευση των πολλών από τους λίγους.
Η μακρόχρονη λοιπόν θητεία σου στη ληστεία είναι καθοριστικό στοιχείο για διορισμό γιατί αποδεικνύει την πίστη σου και την εμπιστοσύνη σου στους θεσμούς που καταληστεύουν. Επίσης η μακροχρόνια επίδοση στην καταλήστευση του δημόσιου πλούτου περιορίζει την απληστία του υποψηφίου και επιτρέπει στους πάτρωνές του να καρπώνονται πιο πολλά.
Σημαντικό προσόν επίσης είναι και η αβουλία. Δεν πρέπει να έχεις δική σου θέληση. Πρέπει να αναγνωρίζεις ότι η δική σου θέληση είναι η θέληση του κομματικού πάτρωνα. Έτσι εξασφαλίζεται η απαιτούμενη εχεμύθεια και η κατοχύρωση ότι τα λάφυρα δε θα καταλήγουν όλα στη τσέπη του διορισμένου αρπακτικού. Το πνεύμα λοιπόν δουλοφροσύνης του υποψηφίου είναι βασικό προσόν για διορισμό. Γιατί είναι αδιανόητο ο διορισθείς να αυτονομηθεί στη συνέχεια απο το κόμμα και να «τρώει μόνος του».
Επίσης πρέπει να είσαι και ολίγον βλάξ. Δηλαδή να μην κατέχεις γνώσεις που ορθολογιστικά μπορείς να προβάλεις , όταν λαμβάνεται μια απόφαση στο ΔΣ του ημικρατικού οργανισμού. Η τυχόν γνώση του υποψηφίου τον καθιστά επικίνδυνο να αυτονομηθεί από τις κομματικές εντολές, δηλαδή η χρήση της γνώσης είναι επικίνδυνη. Γι αυτό αν κάποιος δεν είναι βλάκας, πρέπει οπωσδήποτε να έχει εξοικειωθεί με το ρόλο να προσποιείται ότι είναι βλάκας.
Η καθοριστική σημασία που ενέχουν τα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών στην προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής και στα πλαίσια μιας αξιοκρατικής επιλογής, επιβάλλουν και την κατόχη και άλλων προσόντων για διορισμό σε τέτοιες στρατηγικής σημασίας θέσεις.
Πρέπει να είσαι και ολίγον σχιζοφρενής. Δηλαδή πρέπει να έχεις εσωτερικεύσει μια λογική αναγκαία για τη διαιώνιση του συστήματος. Έτσι τη στιγμή που παίρνεις μια άδικη απόφαση, τη στιγμή που καταληστεύεις θα πρέπει να έχεις πείσει ήδη τον εαυτό σου ότι αγαθοεργείς, προσφέρεις στον άλλο και δεν τον ζημιώνεις. Πρέπει να έχεις πείσει τον εαυτό σου πως με την κλοπή ευεργετείς το θύμα σου. Ενώ είσαι μισ-άνθρωπος, να πιστεύεις ότι είσαι φιλ-άνθρωπος.
Και ακριβώς έτσι αναδεικνύονται και τα ηθικά προσόντα ενός υποψηφίου. Η ηθική υποστάθμη είναι αναγκαίο προσόν. Πρέπει απαραιτήτως να κάνεις το κακό και να νομίζεις ότι κάνεις το καλό. Και με αυτές τις ανόσιες πράξεις, δεν πρέπει να διακατέχεσαι από ενοχές. Οι τύψεις είναι ανορθολογιστικές. Πρέπει να κάνεις το κακό χωρίς τύψεις, πρέπει να είσαι αμοραλιστής μόνο στην πράξη. Θεωρητικά οφείλεις να είσαι πρότυπο ηθικού ακόμα και θρησκευόμενου ανθρώπου. Και αν εξομολογείσαι στον ιερέα, τότε εξασφαλίζεις και τη συναίνεση του ιερατείου στην ανηθικότητα.
Η καταλλήλοτητα και η ικανότητα στα παραπάνω δεν αποτελούν επαρκή στοιχεία για διορισμό. Εννοώ ότι δεν είναι αρκετό να είσαι βλαξ ή να προσποιείσαι ότι είσαι βλάξ. Πρέπει να θεωρείς και τους άλλους βλάκες. Μόνο έτσι μπορείς να εσωτερικεύσεις ότι η δική σου βλακεία δεν είναι βλακεία αλλά εξυπνάδα. Και αυτή η εσωτερική μετάλλαξη είναι καθοριστικής σημασίας, αποτελεί το κομβικό σημείο για νομιμοποίηση στην κοινωνία της επιλογής του υποψηφίου.

Γιατί αυτή η μετάλλαξη της βλακείας σε εξυπνάδα δικαίωνει το νόμο, το κόμμα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γιατί αυτή η μετάλλαξη της βλακείας σε εξυπνάδα σε τελική ανάλυση δικαιώνει την αξιοκρατία, όπως την ορίζει ο νόμος και το προεκλογικό πρόγραμμα του κ. Χριστόφια

ΔΗΣΥ:Όταν η συμμετοχή γίνεται συνενοχή
Η απαίτηση του κ. Αναστασιάδη (ΔΗΣΥ) για συμμετοχή και ενός εκπροσώπου του κόμματος στα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών είναι όντως δίκαιη. Έτσι θα καταστεί δυνατό κάποιος να ελέγχει τους ληστές. Και επειδή το πιο πιθανό είναι και ο ελεγκτής των ληστών να παρασυρθεί και αυτός στη ληστεία, ο αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ Α. Νεοφύτου διαφοροποιήθηκε από τον αρχηγό του. Σε κείμενό του στην εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στις 27/6/2009 προβάλλει τη θέση «ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν πρέπει να εμπλακεί σ΄αυτήν τη διαδικασία ούτε να παραδώσει λίστες υποψηφίων».
Πολύ πιθανόν μόλις το διάβασε ο Χριστόφιας, να πήρε τηλέφωνο τον Αναστασιάδη και να του ζήτησε αμέσως λίστες υποψηφίων. Γιατί το διακύβευμα είναι μεγάλο. Κινδυνεύει η νομιμοποίηση της ληστείας!!!