Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Η υποχρεωτική ψήφος και η ανομία

Υπάρχει πρόβλημα με την υποχρεωτική ψήφο. Τα κομματικά μυαλά βασανίζονται να βρουν λύση. Και όλο ψάχνουν και όλο δε βρίσκουν.
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Η νομική διάσταση του προβλήματος «υποχρεωτική ψήφος» είναι τραγελαφική.Γιατί;
Το δικαίωμα της πολιτικής ψήφου ρυθμίζεται από το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ειδικότερα το άρθρο 31, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στον πίνακα των «θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών» του πολίτη, αναφέρει:
«Τηρουμένων των διατάξεων του Συντάγματος και οιωνδήποτε δυνάμει τούτου ψηφιζομένων εκλογικών νόμων της Δημοκρατίας ή της αρμόδιας Κοινοτικής Συνελεύσεως, πας πολίτης δικαιούται να ψηφίζη εις οιανδήποτε εκλογήν διενεργουμένην συμφώνως τω Συντάγματι και οιωνδήποτε τοιούτω νόμω».
Τι σημαίνει η ψήφος είναι δικαίωμα συνταγματικά κατοχυρωμένο; Σημαίνει ότι στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος οι φορείς της εξουσίας του κράτους δεν μπορούν να αναζητήσουν εξω-κοινωνική νομιμοποίηση. Οι φορείς της εξουσίας του κράτους νιμιμοποιούνται στην εξουσία μόνο με την ψήφο των πολιτών. Η ψήφος είναι δηλαδή νομιμοποιητική. Και επαφίεται αποκλειστικά στον πολίτη το αν και το πώς θα την εξασκήσει. Η ψήφος δε συνιστά νομική υποχρέωση του πολίτη απέναντι στους φορείς της εξουσίας του κράτους. Δεν έχει νόημα η φράση «υποχρεωτικό δικαίωμα»!!! Δικαιούχος είναι ο πολίτης και υπόχρεο το κράτος.
Οι φορείς της εξουσίας του κράτους όμως μετέτρεψαν αντισυνταγματικά το πολιτικό δικαίωμα του πολίτη σε νομική υποχρέωση που επιφέρει ποινικές συνέπειες και πρόστιμα μέχρι 200 λίρες!!! Και όσο οι μάζες προσέτρεχαν στους ηγέτες και στα κόμματα, δηλαδή η κοινωνία αποδεχόταν την υποχρεωτικότητα της ψήφου, δεν υπήρχε πρόβλημα.
Όμως την τελευταία εικοσαετία η κοινωνία αμφισβητεί την υποχρεωτική ψήφο. Δεκάδες χιλιάδες νέοι αρνούνται να εγγραφούν στον εκλογικό κατάλογο (υπολογίζονται σε 75-80 χιλιάδες ). Και ενώ η αποχή από τις βουλευτικές εκλογές το 1991 ήταν 7%, το 2006 ανήλθε στο 11%. Και ενώ τα λευκά το 1996 ήταν 1,82%, το 2006 ανήλθαν στο 2.27%.Και ενώ τα άκυρα το 1996 ήταν 2.37%, το 2006 ανήλθαν στο 3.30%. Δηλαδή με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται ότι ένας αυξανόμενος αριθμός πολιτών αρνείται να νομιμοποιήσει με την ψήφο του τους φορείς της εξουσίας, τα κόμματα. Αποστασιοποιείται από αυτό που τα κόμματα ονομάζουν πολιτική.
Από το 2001 ο Γ. Εισαγγελέας δεν διώκει κανένα που δεν προσέρχεται να ψηφίσει. Και πολύ λογικά αφού τυχόν εφαρμογή της «παράνομης» νομοθεσίας, θα έιχε ως αποτέλεσμα τη δίωξη δεκάδων χιλιάδων πολιτών. Από την άλλη η αστυνομία είναι αδύνατο να μελετήσει τόσους φακέλους και να τους οδηγήσει στο δικαστήριο.
Έτσι αυτή τη στιγμή έχουμε ένα «παράνομο» νόμο που δεν εφαρμόζεται!!!
Τα κόμματα διχάζονται για την τροποποίηση του νόμου για την υποχρεωτική ψήφο. Και ενώ υπάρχει πρόβλημα, τα κόμματα το διαιωνίζουν γελοιποιώντας κάθε έννοια νομική και δικαιϊκή!!! Γιατί τόση δυστοκία εκ μέρους των κομμάτων;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ανδρέα

Χωρίς να ισχυρίζομαι πως είμαι σε θέση να φέρω γλαύκας εις τας Αθήνας (ελπίζω να τόγραψα σωστά), αλλά μια και η εμπειρία μου με το κυπριακό πολιτειακό σύστημα και το κομματικό με έχει καταστήσει πολύ καχύποπτο, διακρίνω σε αυτήν την εμμονή μια φοβία των κομμάτων. Φοβούνται μη χάσουν το μανδρωμένο τους κοπάδι ψηφοφόρων. Θεωρώντας ότι οι Κύπριοι σπάνια αλλάζουν κομματικές προτιμήσεις διότι η παραδοσιακή εκλογική συμπεριφορά κατά κανόνα υπερνικά μια έστω και προσωρινή δυσαρέσκεια με το κόμμα τους, μπροστά στην κάλπη βρίσκονται αντιμέτωποι με το δίλημμα "το κόμμα μου ή το άγνωστο;" και πιστεύουν ότι είναι ευκολότερο να τους μανδρώσουν έτσι, εστιάζοντας μάλιστα και τη δική τους προεκλογική εκστρατεία σε θέματα που δημιουργούν ανασφάλειες.

andreas f.stavrou είπε...

Συμφωνώ μαζί σου ότι αυτή η δυστοκία εκφράζει την αγωνία και τη αβεβαιότητα των κομμάτων για το μέλλον. Το κύριο ζητούμενο για τα κόμματα είναι η ανεύρεση τρόπων χειραγώγησης του πολίτη ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι να κρπώνονται αξιώματα και τιμές, πλούτο και προνόμια. Είναι η συντηρητική και αντιδραστική στάση κάθε ολιγαρχικού.

Ανώνυμος είπε...

Ανδρέα, αυτό όμως εγείρει ταυτόχρονα και το έρώτημα για το πως είναι δυνατό να τερματίσουν οι πολίτες αυτήν τη χειραγώγηση, όπως και για το κατά πόσον είναι σε θέση και προ παντός εάν θέλουν. Φοβάμαι ότι μια μεγάλη μερίδα κυπρίων δεν έχει τέτοιους προβληματισμούς και ως εκ τούτου, μια και μια άλλη σημαντική μερίδα που θα μπρούσε να τους είχε έχει βολευτεί με το σύστημα αυτό, φαίνεται η διαιώνισή του εξασφαλισμένη...

andreas f.stavrou είπε...

Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας προβάλλει μια νέα ατομική πολιτική ταυτότητα η οποία δεν έχει καμία σχέση με την παλιά αγελαία προσχώρηση στα κόμματα.
Αυτό είναι πιο εμφανές στις νέες γενιές παρά στις μεγαλύτερες.Τα σημάδια αυτής της αλλαγής είναι πολλά, πάρα πολλά.
Επί του παρόντος αυτή νέα πολιτική ατομικότητα δεν βρήκε έκφραση στο πολιτικό πεδίο.
Θα βρει; Εάν το συμφέρον της κοινωνίας το επιβάλλει, τότε θα βρεί και διέξοδο. Ελπίζω πολύ στους νέους.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως έχω κολίτιδα, και διάρροια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Χέστηκα στην κυριολεξία για τις εκλογές!!!