Κυπριακό πρόβλημα: ενιαία εκλογή ή αυτοτελής εκπροσώπηση κάθε κοινότητας;

Αναφορικά με τη συγκρότηση της εξουσίας της κεντρικής πολιτείας μια διαφορά ανάμεσα στους συνομιλητές είναι: προεδρικό σύστημα ή προεδρικό συμβούλιο. Για το ζήτημα αυτό έχω παραθέσει τις απόψεις μου υποστηρίζοντας ότι το συμφέρον της κοινωνίας είναι το προεδρικό συμβούλιο.
Προέκταση του πιο πάνω ζητήματος είναι ο τρόπος εκλογής, η νομιμοποίηση των φορέων της εξουσίας στα συγκεκριμένα αξιώματα. Οι διαφορές των δύο πλευρών είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Και ο μεν Χριστόφιας υποστηρίζει η σύνολη κοινωνία να αποτελέσει ενιαίο εκλογικό σώμα που θα εκλέγει με κοινή ψηφοφορία τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο, ενώ ο Ταλάτ φαίνεται να προβάλλει την αυτοτελή για κάθε κοινότητα εκπρόσωπηση στην εξουσία της κεντρικής πολιτείας. Είναι δυο διαφορετικές προσεγγίσεις με καφαλαιώδες το διακύβευμα για το μέλλον της σύνολης κοινωνίας.
Ενιαία εκλογή της κεντρικής εξουσίας ή αυτοτελής εκπροσώπηση της κάθε κοινότητας στην κεντρική εξουσία; Αυτό είναι το ζήτημα.
Ο κ. Χριστόφιας λοιπόν υποστηρίζει ενιαία εκλογή της κεντρικής εξουσίας. Γιατί; Για να εξασφαλιστεί η ενότητα του λαού!!! Αυτή η προσέγγιση είναι αφελής. Γιατί δεν υπάρχει κανένας νοήμων άνθρωπος που υποστηρίζει ότι η ενιαία εκλογή διασφαλίζει την ενότητα του λαού. Αντίθετα η ενιαία εκλογή σε προεδρικό σύστημα κατοχυρώνει τη διαίρεση του λαού,αφού η εκλογική μειοψηφία μετατρέπεται σε πολιτική μειονότητα ως τις επόμενες εκλογές και πάρα πέρα.Όντας το προεδρικό σύστημα ανταγωνιστικό κατοχυρώνει τη διαίρεση της κοινωνίας. Απλώς με την ενιαία εκλογή η εκλογική μειοψηφία θα είναι δικοινοτική.
Αυτό που κατοχυρώνει η θέση Χριστόφια δεν είναι η ενότητα του λαού αλλά το κομματικό συμφέρον. Γιατί με την ύπαρξη ενιαίου εκλογικού σώματος τα κόμματα θα συνεχίσουν το σημερινό κυρίαρχιο ρόλο τους. Δηλαδή θα είναι οι μεσολαβητές ανάμεσα στην κοινωνία και την κεντρική εξουσία. Θα συνεχίσουν να δρουν εξω-θεσμικά , εξω-συνταγματικά για να νομιμοποιούνται στην εξουσία. Η δε κοινωνία αφού τους νομιμοποιήσει στην εξουσία, θα περιπίπτει πάλι στην κατάσταση του ιδιώτη ως τις επόμενες εκλογές.
Επιπρόσθετα, με το ενιαίο εκλογικό σώμα κατοχυρώνεται ότι δε θα απομειωθεί η εξουσία τους. Η ιδιοκτησία του πολιτικού συστήματος θα παραμείνει στο κράτος. Δηλαδή αφού νομιμοποιηθούν στην εξουσία, θα απολαμβάνουν την ιδιότητα και του εντολέα και του εντολοδόχου περιθωριοποιώντας την κοινωνία. Δηλαδή η κεντρική εξουσία και η νομή της από τα κόμματα θα συνεχιστεί απρόσκοπτα με πρόσχημα την δήθεν ενότητα του λαού!!!
Η αυτοτελής εκπροσώπηση της κάθε κοινότητας στην κεντρική εξουσία συνεπάγεται τη συνοδική συγκρότηση της εξουσίας. Δηλαδή οι εκπρόσωποι της κάθε κοινότητας έχουν αυτοτελή νομιμοποιητική αναφορά στην κοινότητά τους και δεν εξαρτώνται από τη βούληση των κατόχων της κεντρικής εξουσίας. Η πολιτική σύνθεση, η σύνθεση του κοινού συμφέροντος της σύνολης κοινωνίας δεν προέρχεται από τη δυναμική αντιπαράθεση της κοινωνίας με την κρατική εξουσία αλλά εντός της πολιτικής εξουσίας. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι η ιδιότητα του εντολέα αφαιρείται από την κεντρική εξουσία και μεταφέρεται στις κοινότητες. Το κράτος δεν είναι ο ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος.
Η συνοδική συγκρότηση της εξουσίας επιβάλλει ότι η πολιτική σύνθεση από τα μέλη της κεντρικής εξουσίας επιτυγχάνεται με την αρχή της ομοφωνίας μεταξύ τους και σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με την ενισχυμένη πλειοψηφική αρχή.Έτσι δεν μπορούν να αυτονομηθούν έναντι της σύνολης κοινωνίας ούτε και να δημιουργήσουν ενδο-εξουσιαστικές ιεραρχίες. Και το πιο σημαντικό, είναι αδύνατο η εθνοτική μειοψηφία να μετατραπεί σε πολιτική μειονότητα .
Με τη συνοδική συγκρότηση της εξουσίας και την αυτοτελή εκπροσώπηση της κάθε κοινότητας σε αυτή, τα υπαρκτά κόμματα χάνουν τον ήμισυ της υφιστάμενης εξουσίας τους. Παράλληλα εισάγεται στο πολιτικό σύστημα ο έλεγχος των εκπροσώπων της κάθε κοινότητας στην κεντρική εξουσία, αφού αυτή εκπροσωπούν και σε αυτή λογοδοτούν. Δηλαδή εισάγεται η λογική του ελέγχου των φορέων της εξουσίας , που σήμερα είναι ανεξέλεγκτοι ελέω κομμάτων.
Σε αυτά τα πλαίσια η εξασθένιση της κεντρικής εξουσίας και των φορέων της – της κομματικής εξουσίας – συμβάλλει αποφασιστικά στην απελευθέρωση των πολιτών από τα ποικίλα εξουσιαστικά δεσμά και προσδίδει μια δυναμική εντελώς διαφορετική στη σύνολη κοινωνία. Το ενοποιητικό στοιχείο δε θα είναι η καταγωγή ή η θρησκεία αλλά η διεύρυνση της ελευθερίας, ατομικής –κοινωνικής – πολιτικής όλων των πολιτών.
Επιλογικά υποστηρίζω ότι η δημοκρατική ιδεολογία δεν ταυτίζεται με την αρχή της πλειοψηφίας και της ενιαίας εκλογής του ενιαίου έθνους –κράτους της νεοτερικότητας. Η δημοκρατική ιδεολογία προϋποθέτει όχι την ταύτιση αλλά την απόσπαση του πολιτικού συστήματος από το κράτος, την εναρμόνισή του με τις εθνοτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές, γεωγραφικές ετερότητες της σύνολής κοινωνίας, τη συνοδική συγκρότηση της εξουσίας, τον έλεγχο των αντιπροσώπων ( ύπαρξη πολιτκού δικαίου και όχι ασυλίας ), την πολυ-πολιτειακή οργάνωση της κοινωνίας.