Ο κ. Χριστόφιας και η παράλογη αντίληψή του πως με τις εκλογές αποδίδονται ευθύνες στους πολιτικούς

Ο κ. Χριστόφιας σημειώνει στην επιστολή του προς την Ερευνητική Επιτροπή στις 22/8/2013:

«Οι πολιτικές κρίνονται από τον κυρίαρχο λαό στις εκλογές και τελικός κριτής είναι η ίδια η ζωή».«Οι πολιτικοί καθημερινά λογοδοτούν στην κοινωνία και είναι συνεχώς κάτω από κρίση με κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας, τις εκλογές».

Η αντίληψη του κυρίου Χριστόφια είναι πως ο πολιτικός και οι πολιτικές κρίνονται με τις εκλογές.Για αυτό και δεν πρέπει να υπόκεινται σε άλλη διαδικασία είτε δικαστική είτε ερευνητική.

Το επιχείρημα αυτό δεν έχει καμία απολύτως λογική βάση. Ειδικότερα:

1. Ο κύριος Χριστόφιας δεν ήταν υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές. Άρα ξέφυγε από την κρίση του λαού. Γενικότερα, αν ο πολιτικός κρίνεται με τις εκλογές, αν δεν κατέλεθει υποψήφιος πώς θα κριθεί; Το συμπέρασμα είναι πως δεν μπορεί να κρίνονται οι πολιτικοί με τις εκλογές γιατί απλούστατα μπορεί να μην κατέλθουν υποψήφιοι. Άρα, δε θα κριθούν ποτέ σε περίπτωση διάπραξης πολιτικών εγκληματών.
2. Οι πολιτικές επίσης δεν κρίνονται με τις εκλογές. Γιατί οι πολιτικοί εξαπατούν τους πολίτες με τα προεκλογικά προγράμματα. Παράδειγμα οι κύριοι Χριστόφιας και Αναστασιάδης.
3. Για να κριθεί ένας πολιτικός και οι πολιτικές του προϋποτίθεται θεσμοθετημένη διαδικασία απολογισμού για το παραχθέν έργο του. Τέτοια διαδικασία δεν υπάρχει. Άρα δεν κρίνεται. Ή , όπως γίνεται σε όλα τα σωματεία, πρώτα είναι ο απολογισμός και η έγκρισή του και μετά η εκλογή νέου Δ.Σ..
4. Η έννοια της κρίσης και η απόδοση ευθύνης προϋποθέτει δικαιϊκό σύστημα. Οι εκλογές είναι διαδικασία επιλογής του επόμενου άρχοντα και όχι απόδοση ευθύνης για τα πεπραγμένα του προηγούμενου άρχοντα. Ένα πράγμα η εκλογική διαδικασία και άλλο πράγμα η απολογιστική/ελεγκτική διαδικασία.
5. Αν οι εκλογές αποτελούν και δικαιϊκή διαδικασία,όπως λέει ο κ. Χριστόφιας, τότε η μη εκλογή δε συνιστά τιμωρία αλλά μη επιβράβευση. Για παράδειγμα, αν καταχράστηκε 100 εκατομμύρια ένας πολιτικός από το δημόσιο ταμείο και δεν εκλέγηκε στις επόμενες εκλογές, αυτό σημαίνει ότι τιμωρηθηκε για την κλοπή των 100 εκ.; Αυτά είναι γελοιότητες που δεν αντέχουν σε μια κριτική.
6. Αν με τις εκλογές αποτυπωνόταν η κρίση για τα πεπραγμένα ενός άρχοντα, τότε λογικά θα έπρεπε να παρέχεται στους κριτές-κοινωνία  η πληροφόρηση, ώστε να κρίνουν. Όχι μόνο δεν παρέχεται τέτοια πληροφόρηση, αλλά επιπλέον με τη χρήση των ΜΜΕ εξαπατούν συστηματικά την κοινωνία όχι γαι να κρίνει φυσικά, αλλά για να υποκλέψουν την ψήφο της.
7. Η έννοια της κρίσης και η απόδοση ευθύνης σε ένα πολιτικό  καθίσταται αναγκαία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις/στιγμές και όχι διαχρονικά σε μια θητεία ενός αξιωματούχου, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ίδια τη ζωή του κάθε ατόμου. Δηλαδή, αν με πράξεις ή παραλείψεις του προκαλέσει βλάβη στην κοινωνία, αν κινείται εκτός της έννομης τάξης, αν καταχράται της εξουσίας του για οικονομικό όφελος, είναι αυτές οι ενέργειες που θα κριθούν και όχι γενικά και αόριστα η θητεία του ως Πρόεδρος. Γι αυτές ακριβώς τις συγκεκριμένες πράξεις απαιτείται δικαιϊκό σύστημα για να αποδίδεται θεσμοθετημένα η απόδοση ευθύνης, όπως ταιριάζει σε ένα κράτος δικαίου/μια ευνομούμενη πολιτεία και όχι λαϊκίστικες παραστάσεις των πολιτικών με τη συνδρομή των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Η παράλογη αυτή η αντίληψη του κ. Χριστόφια είναι μια μεμονωμένη περίπτωση; Όχι. Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη ανάμεσα στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία. Δηλαδή, όλα τα κόμματα και οι διάφοροι σφογγοκωλάριοί τους τα ίδια ακριβώς υπστηρίζουν, γιατί απλούστατα έτσι τους συμφέρει. Το πολιτικο πρόβλημα είναι πως αυτό δε συμφέρει στην κοινωνία ή είναι απόδειξη πως τα κόμματα έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινωνία. Επίσης, πολιτικό πρόβλημα είναι πως η κοινωνία δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει το εκδοθέν διαζύγιο και βιώνει έναν εικονικό γάμο!!!

ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ 21^Ο ΑΙΩΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΦΕΟΥΔΑΡΧΩΝ.

Η πτώση των αξιών του Υπουργού Συγκοινωνιών Τ. Μητσόπουλου

Κάλεσαν τον κ. Μητσόπουλο στο φεστιβάλ της Παναγιάς στις 15/8/2013. Και μίλησε ο άνθρωπος.Τι είπε;

Έκανε ένα κήρυγμα ηθικής: «η ηθική πτώση και η πνευματική μας παρακμή προηγήθηκε της οικονομικής χρεοκοπίας".Ο κ. Μητσόπουλος οφείλει στον εαυτό του μια ενδοσκόπηση.

Όταν σε καλούν ως πολιτικό πρόσωπο να μιλήσεις κάπου, πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου, δηλαδή να μιλάς ως πολιτικός και όχι ως αρχιεπίσκοπος.

Όταν σε καλούν ως πολιτικό πρόσωπο να μιλήσεις κάπου και συ επιλέγεις την ηθικολογία, τότε αυτό υποδηλώνει το αυτονόητο, ότι δεν έχεις καμία απολύτως πολιτική πρόταση για ένα πρόβλημα.

Όταν σε καλούν να μιλήσεις ως πολιτικό πρόσωπο και ηθικολογώντας χρησιμοποιείς το α΄πληθυντικό πρόσωπο, τότε προσπαθείς ανήθικα να ενοχοποιήσεις το ακροατήριό σου – «όλοι φταίμε».

Όταν ως πολιτικός ηθικολογείς, ουσιαστικά κενολογείς. Και  αυτοκαταργείσαι, γιατί η πολιτική είναι η ρυθμιστική λειτουργία της συνολικής κοινωνίας, ενώ η ηθική εκλαμβάνεται ως ατομική συνείδηση και ως προϊόν ατομικής υποχρέωσης για αυτοδέσμευση του καθενός στον ηθικό κανόνα. Αυτή η προσέγγιση σκόπιμα αγνοεί ότι η ηθική συμπεριφορά εντάσσεται κάθε φορά σε ένα κανονιστικό πλαίσιο.

Γι αυτό ακριβώς και ο κ. Μητσόπουλος, όταν ηθικολογεί προσπαθώτας να ενοχοποιήσει όλους για να αθωώσει τον εαυτό του, καλό είναι να μας πει:

-Ποια είναι η ηθική βάση της ασυλίας των πολιτικών, δηλαδή της ατιμωρησίας;

-Ποια είναι η ηθική βάση  της παρανομίας, στην οποία και ο ίδιος συμμετείχε με τους παράνομους διορισμούς συμβούλων των Υπουργών, όπως κατήγγειλε δημόσια ο Γενικός Εισαγγελέας;

-Ποια είναι η ηθική βάση τα δικά σου λάθη ως πολιτικός να τα χρεώνεις στην κοινωνία, η οποία δεν ευθύνεται για τίποτε;

-Ποια είναι η ηθική βάση εσύ προσωπικά να συντηρείσαι από μια κοινωνία σε φτωχοποίηση με ετήσια δαπάνη 114.000 ευρώ;

-Ποια είναι η ηθική βάση να συμμετέχεις στην καταλήστευση του δημόσιου ταμείου για να υπάρχεις ως βουλευτής, ως υπουργός και ως κομματικός;

-Ποια είναι η ηθική βάση της εξώφθαλμης και κατά συρροήν εξαπάτησης της κοινωνίας από το κόμμα σου, δηλαδή ποια είναι η ηθική βάση του ψέματος σου;

Λοιπόν,«η ηθική πτώση και η πνευματική μας παρακμή προηγήθηκε της οικονομικής χρεοκοπίας». Ως πολιτικός δεν μπορεί να γίνεσαι εκ των υστέρων προφήτης. Όταν η διαδικασία της ηθικής πτώσης λάμβανε χώρα, εσύ το αντελήφθηκες; Και γιατί δεν ύψωσες το ηθικό σου ανάστημα; Ή επικεντρώθηκες  - όπως όλοι οι ολιγαρχικοί -  στην απόκτηση πλούτου, προνομίων και εξουσίας σε βάρος του λαού; Γιατί υποτίθεται ότι ο πολιτικός είναι αυτό που εκτιμά αντικειμενικά την κοινωνική πραγματικότητα και έχει προτάσεις για το μέλλον της. Πες μας, κύριε Μητσόπουλε, έστω και μια ηθική λέξη που αρθρώσατε έγκαιρα;

Ή λιβανίζατε τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση , γιατί έτσι σας είπαν. Και τώρα, όπως τον χαμαιλέοντα προσαρμοστήκατε στην κρατικοποίηση! Ή μας λέτε: «Συγνώμη, λάθος, δεν υπολόγισα την ηθική διάσταση του προβλήματος», όπως ο θείος σου ο Άλαν Γκρίσπαν  που μας είπε: « Είχα την άποψη πως το συμφέρον των πιστωτικών ιδρυμάτων υπαγόρευε την προστασία του μετοχικού κεφαλαίου». Και έπεσε έξω πανηγυρικά!!!

Τέλος πάντων, ποιο είναι το ηθικό σου σχέδιο κύριε Μητσόπουλε;

Έστω και τώρα, που ηθικά αποφάσισες να επανέλθεις στο σωστό δρόμο, πες μας ξεκάθαρα: ποια η σχέση σου με το ψέμα, την ατιμωρησία, τη διαπλοκή, τη λεηλασία, την παρανομία, τη διαφθορά, την εθελοδουλεία . Δε θα πεις κύριε Μητσόπουλε. Γιατί την επομένη θα πρέπει να πας στο σπίτι σου.

Αυτά για τις ηθικές αρλουμπολογίες και πνευματικές συσκοτίσεις του κάθε αδίστακτου ολιγαρχικού που μηχανεύεται τρόπους για να εξαπατά την κοινωνία.

ΥΓ. Δν ξέρω αν ο κ. Υπουργός στην Παναγιά έδωσε και τη συνηθισμένη επιταγή από τον κρατικό προϋπολογισμό (περίπου 800.000 ηθικά ευρωπουλάκια), τα γνωστά τσιεκκούθκια του Χριστόφια. Δεν ξέρω επίσης αν ο κ. Μητσόπουλος είχε κάποια ηθική αναστολή με το «τσιεκκούιν».

ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΣ: Ο θρίαμβος των τοκογλύφων της πολιτικο-οικονομικής ολιγαρχίας

Η πορεία

Συνοπτικά η ιστορική πορεία του συνεργατισμού στην Κύπρο σε συνάρτηση με το συμφέρον που σε κάθε στάδιο προωθούσε, μπορεί να αποδοθεί ως εξής:

• Τοκογλύφος (=Ιδιώτης)

          Ατομικό συμφέρον/επιδιώξη του κέρδους του ενός

• Συνεργατιστές (=τοπική κοινωνία) –ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ

          Κοινό/κοινωνικό συμφέρον

• Κρατικοί ευνοούμενοι(τοπική κοινωνία και κράτος)-ΜΕΤΑΒΑΣΗ

          Κοινό  και ατομικό συμφέρον

• Κομματικοί ευνοούμενοι (τοπική κοινωνία και κράτος/κόμμα)-ΜΕΤΑΒΑΣΗ

          Κοινό και μερικό/κομματικό συμφέρον

• Κράτος (κράτος/κόμμα και κράτος της αγοράς)-ΜΕΤΑΒΑΣΗ

          Κομματικό και ολιγαρχικό συμφέρον

• Ιδιώτες (τοκογλύφοι)-ΚΑΤΑΛΗΞΗ

          Ολιγαρχικό συμφέρον/επιδίωξη του κέρδους των λίγων πλουσίων

Ο θρίαμβος των τοκογλύφων

Όλη η πορεία του συνεργατισμού στην Κύπρο είναι συναρτημένη με την πορεία της κυπριακής κοινωνίας και τη σταδιακή επιβολή του κράτους. Σήμερα, η λεγόμενη κρατικοποίηση του συνεργατισμού αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο για την λεγόμενη ιδιωτικοποίησή του, γιατί το κράτος σήμερα θεωρείται ότι πρέπει να υπηρετεί την αγορά, δηλαδή αυτούς που  ελέγχουν την αγορά. Ή, ιστορικά η πορεία είναι η μετάβαση από τον τοκογλύφο-άτομο στον τοκογλύφο ολιγαρχική τάξη.

Η απώλεια του συνεργατισμού συνιστά επιβεβαιώση της πολλαπλής ήττας της κυπριακής κοινωνίας. Η ανατροπή της σχέση κράτους-αγοράς-κοινωνίας υπέρ της αγοράς και με τη συνέργεια του κράτους προοιωνίζει το δυσοίωνο μέλλον της κυπριακής κοινωνίας. Ο θρίαμβος της αγοράς σε βάρος της κοινωνίας στο επίπεδο του συνεργατισμού μεταφράζεται ως η επάνοδος των τοκογλύφων ή ο θρίαμβος της τοκογλυφίας. 

Τα υποκριτικά δάκρυα των καταστροφέων του συνεργατισμού

Ο Συνεργατισμός δεν πέθανε σήμερα με την περιέλευσή του στο κράτος και στη συνέχεια, στους ιδιώτες πλούσιους μετόχους(ολιγαρχικούς). Τον Συνεργατισμό τον πέθαναν σταδιακά αυτοί που τον προσέδεσαν στο κράτος(του ενός και των λίγων) αφαιρώντας τον σταδιακά από την κοινωνία. Η τωρινή του κατάληξη είναι αναπόφευκτη και συμβαδίζει πλήρως με την κατάληξη του κομματικού κράτους και των κομματικών δήμων/κοινοτήτων, δηλαδή τη χρεοκοπία.

Αυτοί που σήμερα θρηνούν επί των ερειπίων του συνεργατισμού είναι υποκριτές, γιατί αυτοί συνέβαλαν στην καταστροφή του και έπρεπε να βγάζουν τον σκασμό. Οι λεγόμενοι σήμερα «συνεργατιστές» είναι τελείως ανιστόρητοι. Γιατί ο κομματικός υπηρέτης και ο κρατικός γραφειόκρατης δεν είναι συνεργατιστές, είναι κομματικό όργανο και κράτικο όργανο και ελάχιστη ή καμία σχέση έχουν με την κοινωνία. Γιατί γνωρίζουν το κομματικό συμφέρον, γνωρίζουν το κρατικό συμφέρον, αλλά δε γνωρίζουν το κοινωνικό συμφέρον.

Όταν , λοιπόν, θρηνούν οι κομματάρχες και οι κρατικοδίαιτοι συνεργατιστές, συνιστά μια συνειδητή υποκρισία. Γιατί αυτοί πέθαναν το συνεργατισμό, γιατί αυτοί σήμερα του έβαλαν την ταφόπλακα. Και μέσα στο τσουνάμι που οι ίδιοι δημιούργησαν, και οι λίγες συνεργατικές εταιρείες που  συνέχιζαν να προσπαθούν να  κρατήσουν ζωντανό το συνεργατικό πνεύμα, θα απορροφηθούν από την κερδοσκοπική λογική των πιστωτών. Ο θρίαμβος των τοκογλύφων της ολιγαρχικής τάξης και η ήττα της κυπριακής κοινωνίας είναι δεδομένη.

Ο επικήδειος

Στη χθεσινή συνεδρία της Επιτροπής Εμπορίου της Βουλής (9/5/2013) με θαυμαστή συναίνεση εκφωνήθηκε ο επικήδειος του συνεργατισμού με επαίνους για το παρελθόν του και παρηγορητικούς λόγους για το μέλλον. Οι φονιάδες του συνεργατισμού εξυμνούσαν το θύμα τους!

Υπάρχει κάποια ελπίδα για το μέλλον;

Μόνο μία : αν η κυπριακή κοινωνία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη  για τα σχέδια της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος της.

Η οικονομική κρίση και το πολιτικό πραξικόπημα της 16ης Μαρτίου 2013 στην Κύπρο

Στις 16 Μαρτίου 2013 με το λεγόμενο «κούρεμα» καταθέσεων προκλήθηκε στην κυπριακή κοινωνία ένας αιφνιδιασμός.

Η άποψη πως είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που δέχθηκε αιφνιδιασμό από τους τροϊκανούς, συνιστά  υπερμεγέθη αφέλεια για όσους πιστεύουν τέτοιες ανοησίες. Και αυτό γιατί τα ίδια τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι ο Πρόεδρος γνώριζε πολύ καλά τι έκανε και καθόλου –μα καθόλου- δεν αιφνιδιάστηκε.

Αυτός που υπέστη τον αιφνιδιασμό ήταν η κυπριακή κοινωνία, μόνον αυτή.

Ποιος ήταν αυτός που επέφερε το γρήγορο και αιφνιδιαστικό σοκ;

Δεν ήταν οι τροϊκανοί. Αυτοί συστηματικά δημοσιοποιούσαν τις προθέσεις τους απέναντι στους Κύπριους σε σχέση με το Μνημόνιο. Και το έπρατταν συστηματικά για μήνες, έστω και αν δεν ικανοποιούσαν οι δηλώσεις τους.

Αυτός που αιφνιδίασε τον κυπριακό λαό , αυτός που προκάλεσε το σοκ στους  Κύπριους εν πλήρη συνειδήσει, ήταν ο Ν. Αναστασιάδης. Γιατί;

Πρώτον, άλλα έλεγε προεκλογικά εξαπατώντας συνειδητά το λαο.

Δεύτερον, ως την τελευταία στιγμή  εξαπατούσε το λαό δηλώνοντας ότι δεν θα αποδεχθεί «κούρεμα» καταθέσεων.

Ο αιφνιδιασμός, λοιπόν,στηρίχτηκε σε μια διπλή απάτη του κ. Αναστασιάδη. Συνειδητά ο κ. Αναστασιάδης με τα λόγια αποκοίμιζε το λαό, ώστε να του δώσει ένα γρήγορο και αιφνιδιαστικό κτύπημα, να του προκαλέσει ένα σοκ, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να επιβάλει το πρόγραμμα των πολιτικών του πατρώνων με το οποίο φυσικά σε τίποτε δε διαφωνεί.

Γι αυτο ακριβώς , ως έτοιμος από καιρό, έδρασε ακαριαία, ώστε να μην προλάβει ο λαός να αντιδράσει όντας σοκαρισμένος. Έδρασε πράγματι αποφασιστικά επιφέροντας πολλά πλήγματα μαζί, ώστε ο λαός ούτε να μπορεί να κατανοήσει, αλλά και δημιούργησε ένα αίσθημα ματαιότητας στην όποια αντίδραση, αφού νομοτελειακά δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Η συνέχεια ήταν πιο εύκολη.

Με την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που δημιούργησαν και διατυμπάνιζαν αντι-συνταγματικά,  εύκολα το πολιτικό σύστημα διολίσθησε προς τον αυταρχισμό, ώστε να επιβληθεί το «αποφάσιζομεν και διατάσσομεν».

Ουσιαστικά, στην Κύπρο σήμερα με πρόσχημα την οικονομική κρίση, μια κυβέρνηση  εκλεγμένη χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει και ένα στρατιωτικό καθεστώς για να  αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Γιατί το χαρακτηριστικό της έκτακτης ανάγκης είναι η αναστολή της προηγούμενης πραγματικότητας και της συνεπακόλουθης ελευθερίας των ανθρώπων.

Πιο απλά, αν μέχρι τη  δεκαετία του 1970 οι λεγόμενοι νεοφιλελεύθεροι χρησιμοποιούσαν τις στρατιωτικές δικτατορίες για να επιβάλουν τα δόγματά τους για την ελεύθερη αγορά, από τη δεκαετία του 1980 χρησιμοποιούν εκλεγμένες κυβερνήσεις που θα κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά που θα έκαμναν και οι στρατιωτικοί δικτάτορες. Ή στις μέρες μας τα στρατιωτικά πραξικόπηματα έχουν αντικατασταθεί από πολιτικά πραξικόπηματα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: οι επικαρπωτές της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς να ενισχυθούν σε βάρος της κοινωνίας ,η οποία φτωχοποιείται.    

Στην Κύπρο το 2013 με πολιτικό πραξικόπημα άρχισε μια διαδικασία ταχείας   ανακατανομής του πλούτου υπέρ των λίγων πλουσίων και σε βάρος της πλειονότητας της κοινωνίας. Τέτοιες ανακατανομές επειδή στα πλαίσια του διαλόγου των κοινωνικών εταίρων δεν γίνονται αποδεκτές μιας και είναι αναγκαίος ο συμβιβασμός, γι αυτό και οι ολιγαρχικοί επιλέγουν το δρόμο της βίας, του στρατιωτικού/πολιτικού πραξικόπηματος.

Η κυπριακή κοινωνία ζαλισμένη παρακολουθεί τις εξελίξεις. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως μέχρι να ξε-ζαλιστεί θα βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, πολύ χειρότερη από την υφιστάμενη, γιατί οι ολιγαρχικές δυνάμεις θα την έχουν νομιμοποιήσει.

Και τοτε, θα έχει να θυμάται μόνο τη ζάλη της και τη βλακεία της. Και η μεγαλύτερη βλακεία είναι η μεταφυσική πίστη πως οι καταστροφείς σου θα μεταμορφωθούν σε σωτήρες τους! 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ  ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΑΝΤΙ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ. Ή, ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΔΕ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ  ΒΑΘΕΙΑ ΕΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ.

Ο κ. Αναστασιάδης, το "παχύ" μας κράτος και άλλες μπουρδολογίες

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει τηλεοπτικά μετά την επίσκεψη της τρόικας και να επισημάνει: «Τα ελπιδοφόρα μηνύματα από την πρώτη αξιολόγηση....».

Μα ποια ελπιδοφόρα και για ποιους είναι ελπιδοφόρα; Έχασες την επαφή σου με την πραγματικότητα κ. Πρόεδρε; Και αυτό που θεωρεί θετικό η τρόικα και εσείς και οι ομογάλακτοί σας είναι θετικό και για την κυπριακή κοινωνία; Είναι στάση που αντέχει στην κοινή λογική ένας Πρόεδρος, ο οποίος κλαψούριζε ότι τον «εκβίασαν» με το μνημόσιο, να πανηγυρίζει γιατί  εφαρμόζει πιστά αυτό που δεν ήθελε;

Φυσικά, οι χιλιάδες άνεργοι, αυτοί που ζουν με την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης και της καθημερινής αβεβαιότητας και για τους οποίους , όπως λέτε, τα χειρότερα δεν ήλθαν, ποια ελπίδα να έχουν; Αναφερόμαστε πια σε δυο κοινωνίες, την κοινωνία της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που ελπίζει βάσιμα και δεν επωμίζεται το κόστος της κρίσης και την κοινωνίας των πολλών που βρίσκεται σε μια διαδικασία φτωχοποίησης. Είναι ολοφάνερο ποια κοινωνία εκπροσωπεί ο κ. Αναστασιάδης.

Η κοροϊδία εκ μέρους του Προέδρου είναι χωρίς όρια: το κράτος παρουσιάζει μια «παχυσαρκία», υπάρχει πάχος για να αποκοπεί έτσι ώστε ο ασθενής να είναι υγιέστερος και υπέδειξε την αναγκαιότητα για πάταξη της διαφθοράς, των σπαταλών και της παραβίασης των κανόνων της χρηστής διοίκησης.

Έλεος κ. Πρόεδρε, δεν αντεχούμε άλλο τέτοιες προσεγγίσεις.

• Όταν διόριζες τον κ. Ρ. Ερωτοκρίτου στη θέση του Β.Γ.Γ Εισαγγελέα με ετήσια δαπάνη αφαίμαξης των πολιτών γύρω στις 200.000 ευρώ ήταν για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Όταν διόριζες 14 συμβούλους  κομματικούς με ετήσια δαπάνη γύρω στις 500.000 χιλιάδες ευρώ  ήταν για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Όταν αύξανες την κρατική χορηγία προς τα κόμματα κατά 3.000.000 ευρώ για να βολεύουν οι κομματικοί τα δικά τους παιδιά ήταν για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Όταν δεν αγγίζεις τα εκατομμυρία των επιδομάτων προς τους πολιτικούς είναι για να λεπτύνει ή να παχύνει το κράτος;
• Και φυσικά, τα 1,6 δις από τη φοροδιαφυγή δεν φροντίζεις να τα εισπράξεις, γιατί έτσι θα παχύνει το κράτος!!! Και όταν αυξάνεις τις φορολογίες, τότε συγχυζόμαστε: θα παχύνει ή θα λεπτύνει το κράτος;

Υπάρχουν άπειρα παραδέιγματα παχύνσεως του κράτους από σένα κ. Πρόεδρε.

Φυσικά , το κράτος ως απρόσωπο και αφηρημένο ούτε λεπταίνει ούτε παχαίνει!!! Είναι κάποιοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το κρατικό ταμείο που λεπταίνουν ή παχαίνουν. Και είναι φανερό ότι εσείς και οι ομοϊδεάτες σας επιλέξατε να παχύνετε λεηλατώντας το κρατικό ταμείο προς όφελος ατομικό και κομματικό.Παράλληλα, επιλέξατε να φτωχοποιήσετε ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία πουλώντας διάφορα παραμύθια με σωτηριακό περιεχόμενο.

Έχει, λοιπόν, δίκαιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να θεωρεί ελπιδοφόρα για τον ίδιο και τους συγκατανευσιφάγους που τον περιτρυγυρίζουν την αξιολόγηση της τρόικας. Για την κυπριακή κοινωνία και οι τροϊκανοί και ο Πρόεδρος είναι ένας εφιάλτης-άξιος συνεχιστής του καταστροφικού έργου του προκάτοχού του.  

Και δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνά ο κ. Πρόεδρος: πραγματικά τον νομιμοποίησαν στην εξουσία του κράτους των 58% των ψηφισάντων στις προεδρικές εκλογές. Αλλά τον ψήφισαν, αφού εξαπατήθηκαν από τον ίδιο. Και η απάτη δε δημιουργεί πραγματικά αποτελέσματα. Ή, κατέχει την εξουσία του κράτους χάριν στη χρήση της απάτης σε βάρος της κοινωνίας και όχι γιατί με την ψήφο τους οι πολίτες εξέφρασαν την πραγματική τους βούληση. Δηλαδή, η κατοχή της εξουσίας από τον κ. Αναστασιάδη σήμερα οφείλεται σε ένα πολιτικό πραξικόπημα.