Η οικονομική κρίση και το πολιτικό πραξικόπημα της 16ης Μαρτίου 2013 στην Κύπρο

Στις 16 Μαρτίου 2013 με το λεγόμενο «κούρεμα» καταθέσεων προκλήθηκε στην κυπριακή κοινωνία ένας αιφνιδιασμός.

Η άποψη πως είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης που δέχθηκε αιφνιδιασμό από τους τροϊκανούς, συνιστά  υπερμεγέθη αφέλεια για όσους πιστεύουν τέτοιες ανοησίες. Και αυτό γιατί τα ίδια τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι ο Πρόεδρος γνώριζε πολύ καλά τι έκανε και καθόλου –μα καθόλου- δεν αιφνιδιάστηκε.

Αυτός που υπέστη τον αιφνιδιασμό ήταν η κυπριακή κοινωνία, μόνον αυτή.

Ποιος ήταν αυτός που επέφερε το γρήγορο και αιφνιδιαστικό σοκ;

Δεν ήταν οι τροϊκανοί. Αυτοί συστηματικά δημοσιοποιούσαν τις προθέσεις τους απέναντι στους Κύπριους σε σχέση με το Μνημόνιο. Και το έπρατταν συστηματικά για μήνες, έστω και αν δεν ικανοποιούσαν οι δηλώσεις τους.

Αυτός που αιφνιδίασε τον κυπριακό λαό , αυτός που προκάλεσε το σοκ στους  Κύπριους εν πλήρη συνειδήσει, ήταν ο Ν. Αναστασιάδης. Γιατί;

Πρώτον, άλλα έλεγε προεκλογικά εξαπατώντας συνειδητά το λαο.

Δεύτερον, ως την τελευταία στιγμή  εξαπατούσε το λαό δηλώνοντας ότι δεν θα αποδεχθεί «κούρεμα» καταθέσεων.

Ο αιφνιδιασμός, λοιπόν,στηρίχτηκε σε μια διπλή απάτη του κ. Αναστασιάδη. Συνειδητά ο κ. Αναστασιάδης με τα λόγια αποκοίμιζε το λαό, ώστε να του δώσει ένα γρήγορο και αιφνιδιαστικό κτύπημα, να του προκαλέσει ένα σοκ, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να επιβάλει το πρόγραμμα των πολιτικών του πατρώνων με το οποίο φυσικά σε τίποτε δε διαφωνεί.

Γι αυτο ακριβώς , ως έτοιμος από καιρό, έδρασε ακαριαία, ώστε να μην προλάβει ο λαός να αντιδράσει όντας σοκαρισμένος. Έδρασε πράγματι αποφασιστικά επιφέροντας πολλά πλήγματα μαζί, ώστε ο λαός ούτε να μπορεί να κατανοήσει, αλλά και δημιούργησε ένα αίσθημα ματαιότητας στην όποια αντίδραση, αφού νομοτελειακά δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Η συνέχεια ήταν πιο εύκολη.

Με την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που δημιούργησαν και διατυμπάνιζαν αντι-συνταγματικά,  εύκολα το πολιτικό σύστημα διολίσθησε προς τον αυταρχισμό, ώστε να επιβληθεί το «αποφάσιζομεν και διατάσσομεν».

Ουσιαστικά, στην Κύπρο σήμερα με πρόσχημα την οικονομική κρίση, μια κυβέρνηση  εκλεγμένη χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει και ένα στρατιωτικό καθεστώς για να  αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Γιατί το χαρακτηριστικό της έκτακτης ανάγκης είναι η αναστολή της προηγούμενης πραγματικότητας και της συνεπακόλουθης ελευθερίας των ανθρώπων.

Πιο απλά, αν μέχρι τη  δεκαετία του 1970 οι λεγόμενοι νεοφιλελεύθεροι χρησιμοποιούσαν τις στρατιωτικές δικτατορίες για να επιβάλουν τα δόγματά τους για την ελεύθερη αγορά, από τη δεκαετία του 1980 χρησιμοποιούν εκλεγμένες κυβερνήσεις που θα κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά που θα έκαμναν και οι στρατιωτικοί δικτάτορες. Ή στις μέρες μας τα στρατιωτικά πραξικόπηματα έχουν αντικατασταθεί από πολιτικά πραξικόπηματα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: οι επικαρπωτές της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς να ενισχυθούν σε βάρος της κοινωνίας ,η οποία φτωχοποιείται.    

Στην Κύπρο το 2013 με πολιτικό πραξικόπημα άρχισε μια διαδικασία ταχείας   ανακατανομής του πλούτου υπέρ των λίγων πλουσίων και σε βάρος της πλειονότητας της κοινωνίας. Τέτοιες ανακατανομές επειδή στα πλαίσια του διαλόγου των κοινωνικών εταίρων δεν γίνονται αποδεκτές μιας και είναι αναγκαίος ο συμβιβασμός, γι αυτό και οι ολιγαρχικοί επιλέγουν το δρόμο της βίας, του στρατιωτικού/πολιτικού πραξικόπηματος.

Η κυπριακή κοινωνία ζαλισμένη παρακολουθεί τις εξελίξεις. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως μέχρι να ξε-ζαλιστεί θα βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, πολύ χειρότερη από την υφιστάμενη, γιατί οι ολιγαρχικές δυνάμεις θα την έχουν νομιμοποιήσει.

Και τοτε, θα έχει να θυμάται μόνο τη ζάλη της και τη βλακεία της. Και η μεγαλύτερη βλακεία είναι η μεταφυσική πίστη πως οι καταστροφείς σου θα μεταμορφωθούν σε σωτήρες τους! 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ  ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΑΝΤΙ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ. Ή, ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΔΕ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ  ΒΑΘΕΙΑ ΕΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ.