Η κυριαρχία, οι κυρίαρχοι και οι κυριαρχούμενοι

Από την έναρξη των συνομιλιών Χριστόφια – Ταλάτ για επίλυση του κυπριακού προβλήματος οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν σχεδόν καθημερινά για τη μια και μόνη κυριαρχία του κράτους. Ξυπνούν και κοιμούνται και η μοναδική τους έγνοια είναι η κυριαρχία του κράτους και όχι οι εγγυήσεις ούτε οι πρόσφυγες και το ιδιοκτησιακό.
Γιατί τόση αγωνία από τους ελληνοκύπριους πολιτικούς για την κυριαρχία του κράτους; Γιατί τα ΜΜΕ συμβαδίζουν με τις προτεραιότητες των πολιτικών και των κομμάτων;
Μια κυριαρχία του κράτους σημαίνει στην πράξη ότι το νομικό μόρφωμα του κράτους θα συνεχίσει να είναι ο ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος. Όλη η εξουσία , όλες οι αρμοδιότητες θα ανήκουν στο κυρίαρχο κράτος.
Αυτή η αναφορά δεν έιναι αρκετή για να κατανοήσει κάποιος τα διαδραματιζόμενα. Απαιτείται ακόμα ένα ερώτημα: ποιοι θα νέμονται την εξουσία του κράτους, ποιοι δηλαδή θα είναι οι κυρίαρχοι στον τόπο μας; Την κυριαρχία του κράτους τη νεμονται τυπικά οι πολιτικοί , όταν καταλάβουν ένα αξίωμα. Στην πράξη όμως η εξουσία παρασκηνιακά μεταφέρεται στα κόμματα, στα ΜΜΕ και στις διάφορες ομάδες πίεσης, όπως η ηγεσία της εκκλησίας Αυτοί είναι ουσιαστικά οι κυρίαρχοι επί της κοινωνίας. Αυτοί αποφασίζουν και καθορίζουν το μέλλον όλων μας.
Επομένως η αγωνία των κομμάτων και των ΜΜΕ για το θέμα της κυριαρχίας σχετίζεται άμεσα με το μέλλον τους, τη διατήρηση των κεκτημένων τους. Με τη διαιώνιση του υφιστάμενου καθεστώτος θα καρπώνονται δύναμη, πλούτο και προνόμια. Η κυριαρχία του κράτους αποτελεί την εγγύηση ότι θα συνεχίσουν απρόσκοπτα να εκμεταλλεύονται την κοινωνία, την οποία προορίζουν να ιδιωτεύει.
Και καλά η δουλειά του κυρίαρχου είναι να κυριαρχεί. Όμως ο κυριαρχούμενος; Με ποιο σκεπτικό ο πολίτης να συναινέσει να έχει το ρόλο του κυριαρχούμενου, του υπηκόου; Για να συνεχίσει να βιώνει το σημερινό καθεστώς της ανισότητας, της αδιαφάνειας, της διαφθοράς;
Για να περιοριστεί , όπως θέλουν οι κομματάρχες, στο να τους νομιμοποιεί στην εξουσία του κράτους και ύστερα να γίνεται χειροκροτητής; Για να έχει μόνο ένα πολιτικό δικαίωμα, να ψηφίζει κάθε πέντε χρόνια τους φορείς της εξουσίας και ο ίδιος να παραμένει στη συνέχεια χωρίς κανένα πολιτικό δικαίωμα; Είναι δυνατόν να σου λένε ότι έχεις μόνο ένα πολιτικό δικαίωμα, μια φορά κάθε πέντε χρόνια να εκχωρείς το πολιτικό σου δικαίωμα;
Ο κυριαρχούμενος πολίτης που συναινεί σε τέτοιες επιλογές δεν είναι ελεύθερος. Και δυστυχώς σε τέτοιες επιλογές που κατοχυρώνουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης ολιγαρχικής τάξης συναινούν και εθνικιστές και διεθνιστές. Κοινό τους στοιχείο ότι αναπαράγουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Γίνονται αφελή φερέφωνα της «ιδεολογίας» που τους εμφυτεύουν οι ιδιοτελείς. Και δίνουν όλοι μαζί τη μάχη με στόχο να παράμείνουν κυριαρχούμενοι σύμφωνα με τις προσταγές του αφέντη!!!
Προοδευτικός λοιπόν δεν είναι ούτε ο εθνικιστής ούτε ο διεθνιστής. Η ύπαρξή τους σε τελική ανάλυση καθορίζεται θετικά ή αρνητικά από το έθνος. Δεν καθορίζεται από τις απαντήσεις που δίνουν στο κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα Προοδευτικός λοιπόν είναι ο πολίτης που έχει ως κριτήριο αξιολόγησης και επιλογής την ελευθερία του ανθρώπου σε ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Και ιδεολογικά ταυτίζεται με κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για την ελευθερία του είτε ονομάζεται Έλληνας είτε Τούρκος είτε Ιρακινός είτε .... Ακόμα μπορεί να ταυτίζεται και με την τουρκοκυπριακή ηγεσία, αν προτείνει κάτι που προάγει την ελευθερία του ανθρώπου και να διαφωνεί με την ελληνοκυπριακή ηγεσία.
Και αν τα ελληνοκυπριακά κόμματα, ΜΜΕ, εκκλησία επιθυμούν να κατοχυρώσουν την κυριαρχία τους και τα συμφέροντά τους,δηλαδή επιθυμούν να είναι κυρίαρχοι, εγώ προσωπικά δεν επιθυμώ να είμαι κυριαρχούμενος. Δεν έχω απολύτως κανένα λόγο να αφεθώ να κυριαρχηθώ. Εσείς;