Η απόφαση των κατοίκων του Κ. Πύργου, οι αντιδράσεις των φορέων της εξουσίας ή μια άλλη ανάγνωση της πολιτικής

Η απόφαση των κατοίκων του Κάτω Πύργου να αποφασίσουν οι ίδιοι και να μην περιμένουν τους φορείς της εξουσίας του κράτους να επιλύσουν το πάγιο αίτημά τους για άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη, συνιστά μια κατεξοχήν πολιτική πράξη.
Οι κάτοικοι λοιπόν του Κ. Πύργου ως μια επίμερους συνολικότητα – η κοινότητά τους – αποφάσισε να θέσει ένα νέο πλαίσιο διαπραγμάτευσης προκειμένου να επιταχύνει το άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη. Με ένα εκβιαστικό δίλημμα ουσιαστικά απευθύνονταν οι ίδιοι στην τουρκοκυπριακή ηγεσία προβάλλοντας ένα πάρε – δώσε για να επιτύχουν το στόχο τους στο παρόν.
H απόφαση των κατοίκων του Κ. Πύργου ουσιαστικά συνιστά αμφισβήτηση του πολιτικού μονοπωλίου του κράτους. Σωρευτικά παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα και στο μέλλον θα αυξάνονται. Να θυμηθούμε την αντίδραση του Δήμου Πάφου στο θέμα του περιορισμού στην κατανάλωση νερού, την αντίδραση των αγελαδοτρόφων στο θέμα των αφλατοξίνων. Οι τοπικές κοινωνίες θα διεκδικούν μελλοντικά όλο και περισσότερο να ακουγέται η φωνή τους σε θέματα που σήμερα θεωρούνται αρμοδιότητα των φορέων της κρατικής εξουσίας. Ήδη την αυτονόμησή τους από το κράτος έχουν επιβάλει οι παράμετροι της οικονομίας και την επικοινωνίας. Ήδη οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών – σε περίπτωση που δεν είναι κομματικά παραρτήματα – διαλέγονται απευθείας με το εξωτερικό και γίνονται «καλοί αγωγοί» της νέας τάξης πραγμάτων.
Τα νέα αυτά φαινόμενα συνδέονται με τη νέα πραγματικότητα, που επιγραμματικά αποδίδεται με τον όρο παγκοσμιοποίηση. Συνέπεια της παγκοσμιοποίησης είναι και η αποδυνάμωση του κράτους, με συνεπακολούθο το ανάπτυγμα της ελευθερίας ατόμων και ομαδώσεων και η διεκδίκηση από μέρους τους πολιτικού ρόλου.
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των φορέων της εξουσίας;
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και ο κ. Αναστασιάδης συντονίστηκαν και είπαν ότι υπάρχει υπεύθυνη κυβέρνηση για να χειριστεί το θέμα. Φυσικά το κυπριακό δεν είναι η κυβέρνηση που το χειρίζεται αλλά ο Πρόεδρος με το εθνικό συμβούλιο!!!Επίσης η κυβέρνηση μπορεί να είναι αρμόδια. Αυτό δε συνεπάγεται ότι είναι και υπεύθυνη!!! Γενικά οι φορείς της εξουσίας έχοντας τη δύναμη έκαναν το αναμενόμενο, δηλαδή πίεσαν τους κατοίκους να αναιρέσουν την απόφασή τους.
Η αντίδραση των φορέων της εξουσίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας ήταν πιο ειλικρινής: «εμείς είμαστε λαός και δεν δεχόμαστε εκβιασμούς από κοινοτάρχες»!!! Φυσικά θα μπορούσαν να ορίσουν και οι ίδιοι ένα κοινοτάρχη να συζητά με τον κοινοτάρχη του Κ. Πύργου. Ίσως και να τα κατάφερναν καλύτερα από τους πολιτικούς!!!