Προβάλλεται κατά κόρον από τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς και αρθρογράφους ότι μια βασική πτυχή του κυπριακού προβλήματος είναι και το θέμα των εποίκων. Όταν ανησυχείς ή κινδυνολογείς, δε σημαίνει ότι αρθρώνεις και πολιτικό λόγο. Απλώς θορυβείς.Ο Αριστοτέλης, ο πιο σπουδαίος Έλληνας φιλόσοφος, έχοντας μπροστά του ένα πανόραμα της εξελίξης των πολιτικών συστημάτων στην πόλη – κράτος, εξετάζει και αυτό το ζήτημα προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις σε προβλήματισμούς της εποχής του. Αναφέρεται στο ζήτημα της μεταβολής της πολιτείας από ολιγαρχία σε δημοκρατία μετά από επανάσταση και εξετάζει το καθεστώς των νεο-πολιτών (Γ. Κοντογιώργης, Η θεωρία των επαναστάσεων στον Αριστοτέλη ). Η αμφισβήτηση, λοιπόν, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη δεν αφορά «το ποιος είναι ο πολίτης, αλλά εάν έγινε πολίτης νόμιμα ή παράνομα».Ο Αριστοτέλης αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας κάποιας νομιμότητας ( εξουσίας της οποίας αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα όχι όμως και τη νομιμότητα ) στους νεο-πολίτες. Και προβάλλει δύο επιχειρήματα. Πρώτον, ότι το καθεστώς του νεο-πολίτη έχει δικαιωθεί από τους συσχετισμούς των δυνάμεων, όπως ακριβώς και η περίπτωση των πολιτών που κατέχουν παράνομα πολιτικά αξιώματα Δεύτερον, ότι καθώς «ο πολίτης ορίζεται από το γεγονός της συμμετοχής του στις εξουσιαστικές διαδικασίες, είναι φανερό ότι και οι νεο-πολίτες, αφού παίρνουν μέρος στην εξουσιαστική διαδικασία είναι στην πραγματικότητα πολίτες».
Αν μεταφέρουμε την επιχειρηματολογία του Αριστοτέλη στην Κύπρο σήμερα, σε σχέση με το θέμα των εποίκων, θα υποστηρίζαμε τα εξής: Οι έποικοι δεν είναι νόμιμοι, είναι παράνομοι. Όμως στη βάση της πραγματικότητας έχουν δύο επιχειρήματα που μπορούν να συμβάλουν στη νομιμότητά τους. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιωθεί με βάση του συσχετισμούς των δυνάμεων, δηλαδή επικράτησαν στη σύγκρουσή τους με τους Ελληνοκύπριους. Με βάση αυτή την πραγματικότητα οι Ελληνοκύπριοι συζητούν με τον Ταλάτ, που κατέχει παράνομα ένα πολιτικό αξίωμα. Στη βάση της ίδιας πραγματικότητας, της επιβολής με τη δύναμη, μπορεί να νομιμοποιηθεί και ο έποικος. Όσο νόμιμος είναι ο Ταλάτ είναι και ο έποικος.Ο ένας κατέχει ένα αξίωμα και ό άλλος την ιδιότητα του πολίτη στηριγμένοι στη δικαίωσή τους από τους συσχετισμούς δύναμης.
Ακόμα ο πολίτης ορίζεται από τη συμμετοχή του στις εξουσιαστικές διαδικασίες. Και οι έποικοι συμμετείχαν στην εκλογή του Ταλάτ στην εξουσία, τον οποίο οι Ελληνοκύπριοι αναγνωρίζουν ως ηγέτη των Τουρκοκυπρίων. Ακόμα οι έποικοι συμμετείχαν στο δημοψήφισμα του 2004 τα αποτελέσματα του οποίου αναγνώρισαν και οι Ελληνοκύπριοι αλλά και η διεθνής κοινότητα.
Φαντάζομαι πως σήμερα ο Ταλάτ και οι σύμβουλοί του θα "επικαλούνται" τον Αριστοτέλη. Οι παντογνώστες Ελληνοκύπριοι πολιτικοί θα αγνοούσαν σίγουρα τον Αριστοτέλη και γι αυτό δεν άσκησαν καμία προληπτική πολιτική από το 1974 ως σήμερα. Έτσι το μόνο που τους απομένει είναι να αναγνωρίσουν σταδιακά την υφιστάμενη πραγματικότητα. Δηλαδή την πραγματικότητα να την μετατρέψουν σε νομιμότητα . Τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνουν όλοι τους - Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί - τον Αριστοτέλη μετά από 2500 χρόνια!!!
5 σχόλια:
είναι αμφισημο το σχολιο σας :
"Όσο νόμιμος είναι ο Ταλάτ είναι και ο έποικος.Ο ένας κατέχει ένα αξίωμα και ό άλλος την ιδιότητα του πολίτη στηριγμένοι στη δικαίωσή τους από τους συσχετισμούς δύναμης."
O Ταλάτ είναι εκλελεγμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου..
ακόμα κι αν δεν μας αρέσει το ψευδοαπαφτό του, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι είναι Πρόεδρος εκλελεγμενος από νόμιμες εκλογές ενός πληθυσμου που διαμενει σε ενα κοινο τόπο.
Δεν αντιλαμβανομαι γιατί ο οποιοδήποτε μπορεί να ανακηρυχθεί πρόεδρος οποιασδήποτε ομαδας (με νομικό καθεστώς ή χωρίς) αλλά ο Μεχμετ Αλι Ταλατ να μην είναι.
δεν θα διαφωνήσω για τα υπολοιπα
απλά πιστεύω ότι η προθεση σας να αποδειξετε τους λόγους που δικαιωματικά ο Ταλατ και οι εποικοι έχουν ρόλο την επόμενη μέρα της λύσης του Κυπριακου βρήκε ένα ατυχες σχόλιο που κουβαλά την τάση να υποβαθμιζουμε την Τ/κ κοινοτητα ως την "αλλη" οντοτητα εδω και δεκαετίες αλλά ξεχνάμε ότι δεν προκειται για άλλους, για μειοψηφία, για κάτι παρακατιανούς
είναι Κυπριοι όπως οι υπόλοιποι και δεν τους παραχωρούνται δικαιωματα - τα έχουν
η σταση μας απλα τους υποχρεωνει να γίνουν πιο μαχητικοί - αγνωστο αν θα επικρατήσουν ή όχι
μακαρι!
Το κείμενό μου είναι μια προσπάθεια κατανόησης της σημερινής πραγματικότητας με βάση τη σκέψη του Αριστοτέλη. Γι αυτό και γράφω αρχικά: "Αν μεταφέρουμε την επιχειρηματολογία του Αριστοτέλη στην Κύπρο σήμερα, σε σχέση με το θέμα των εποίκων, θα υποστηρίζαμε τα εξής".
Δηλαδή δεν είναι προσωπκό σχόλιο.
Επί της ουσίας συμφωνώ με τη θέση ότι η κάθε συλλογική ταυτότητα πρέπει να έχει προβολή στο πολιτικό πεδίο με τρόπο τέτοιο ώστε να μην μετατρέπεται σε μειονότητα. Δηλαδή δε συμφωνώ με την κυρίαρχη λογική της νεοτερικότητας περί έθνους - κράτους κλπ..
Επομένως θεωρώ αναφαίετο δικαίωμαα της κάθε γεωγραφικής ή πολιτισμικής ομάδας για αυτοθέσμιση χωρίς να μετατρέπεται σε προσάρτημα του κράτους. Το ζήτημα είναι η ανάπτυξη της ελευθερίας του ανθρώπου και όχι η νομιμότητα της εξουσίας του κράτους. Αυτές όμως οι προσεγγίσεις δε σχετίζονται με τη λογική του συγκεκριμένου κειμένου.
κατανοητο :-)
σημείωση:
με τον Αριστοτέλη έχω κάτι ανοικτους λογαριασμούς εδω και χρόνια και οταν του αποδίδουν τον τίτλο "μεγαλυτερος φιλοσοφος" αντιπαραβαλλω τον χαρακτηρισμό "πολυγραφότερος" ή "αυτος που η εκκλησια φροντισε να μην του κάψουν τα βιβλία"
Το θεωρώ ότι είναι ο πιο σπουδαίος από όσους έχουν διασωθεί με την έννοια ότι αυτός κατόρθωσε να συλλάβει και να αποδώσει την εξελικτική πορεία των κοινωνιών της εποχής της πόλης -κράτους από τη μοναρχία ως τη δημοκρατία.
Τώρα πώς τον αξιοποίησε η εξουσία ή πώς τον διαστρέβλωσε είναι άλλο ζήτημα.
Και στο μεσαίωνα και στη νεοτερικότητα υπάρχει ένα πρόβλημα γνωσιολογικής προσέγγισης του Αριστοτέλη. Νομίζω γνωσιολογικά πλεονεκτεί ο Αριστοτέλης γιατί μπορεί και διαλέγεταιέχοντας τη γνώση μιας πλήρους εξελικτικής πορείας των κοινωνιών της αρχαιότητας, ενώ εμείς σήμερα αξιολογούμε τα πράγματα με βάση μια περιρισμένη γνώση της πραγματικότητας, δηλαδή τη μετάβαση από τη φςουδαρχία στο νεοτερικό κράτος. Και μάλιστα αν το θεωρήσεις το βιούμενο ως το ανώτερο από όλα, τότε ήδη προβαίνεις και σε μια αξιολόγηση η οποία σε εμποδίζει να διαλεχθείς γόνιμα με τον Αριστοτέλη.
Παρεπιπτόντως να σου αναφέρω ότιέχει ασχοληθεί και με τιπρόβλημα της λεγόμενης "παρθενογένεσης". Θα γράψω σύνομα ένα άρθρο όχι για να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με τον Αριστοτέλη αλλά σε μια προσπάθεια να κατανοήσω πληρέστερα αυτόπου συζητείται σήμερα στην Κύπρο,δηλαδή μετεξέλιξη του υφιστάμενου κράτους ή νέο κράτος. Υποτίθεται είναι ένα από τα σημεία διαμάχης των Ελληνοκύπριων και των Τουρκοκύπριων πολιτικών.
Δημοσίευση σχολίου