Ο Αριστοτέλης και οι νεο-πολίτες ή το πρόβλημα των εποίκων στην Κύπρο σήμερα

Προβάλλεται κατά κόρον από τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς και αρθρογράφους ότι μια βασική πτυχή του κυπριακού προβλήματος είναι και το θέμα των εποίκων. Όταν ανησυχείς ή κινδυνολογείς, δε σημαίνει ότι αρθρώνεις και πολιτικό λόγο. Απλώς θορυβείς.
Ο Αριστοτέλης, ο πιο σπουδαίος Έλληνας φιλόσοφος, έχοντας μπροστά του ένα πανόραμα της εξελίξης των πολιτικών συστημάτων στην πόλη – κράτος, εξετάζει και αυτό το ζήτημα προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις σε προβλήματισμούς της εποχής του. Αναφέρεται στο ζήτημα της μεταβολής της πολιτείας από ολιγαρχία σε δημοκρατία μετά από επανάσταση και εξετάζει το καθεστώς των νεο-πολιτών (Γ. Κοντογιώργης, Η θεωρία των επαναστάσεων στον Αριστοτέλη ). Η αμφισβήτηση, λοιπόν, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη δεν αφορά «το ποιος είναι ο πολίτης, αλλά εάν έγινε πολίτης νόμιμα ή παράνομα».Ο Αριστοτέλης αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας κάποιας νομιμότητας ( εξουσίας της οποίας αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα όχι όμως και τη νομιμότητα ) στους νεο-πολίτες. Και προβάλλει δύο επιχειρήματα. Πρώτον, ότι το καθεστώς του νεο-πολίτη έχει δικαιωθεί από τους συσχετισμούς των δυνάμεων, όπως ακριβώς και η περίπτωση των πολιτών που κατέχουν παράνομα πολιτικά αξιώματα Δεύτερον, ότι καθώς «ο πολίτης ορίζεται από το γεγονός της συμμετοχής του στις εξουσιαστικές διαδικασίες, είναι φανερό ότι και οι νεο-πολίτες, αφού παίρνουν μέρος στην εξουσιαστική διαδικασία είναι στην πραγματικότητα πολίτες».
Αν μεταφέρουμε την επιχειρηματολογία του Αριστοτέλη στην Κύπρο σήμερα, σε σχέση με το θέμα των εποίκων, θα υποστηρίζαμε τα εξής: Οι έποικοι δεν είναι νόμιμοι, είναι παράνομοι. Όμως στη βάση της πραγματικότητας έχουν δύο επιχειρήματα που μπορούν να συμβάλουν στη νομιμότητά τους. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιωθεί με βάση του συσχετισμούς των δυνάμεων, δηλαδή επικράτησαν στη σύγκρουσή τους με τους Ελληνοκύπριους. Με βάση αυτή την πραγματικότητα οι Ελληνοκύπριοι συζητούν με τον Ταλάτ, που κατέχει παράνομα ένα πολιτικό αξίωμα. Στη βάση της ίδιας πραγματικότητας, της επιβολής με τη δύναμη, μπορεί να νομιμοποιηθεί και ο έποικος. Όσο νόμιμος είναι ο Ταλάτ είναι και ο έποικος.Ο ένας κατέχει ένα αξίωμα και ό άλλος την ιδιότητα του πολίτη στηριγμένοι στη δικαίωσή τους από τους συσχετισμούς δύναμης.
Ακόμα ο πολίτης ορίζεται από τη συμμετοχή του στις εξουσιαστικές διαδικασίες. Και οι έποικοι συμμετείχαν στην εκλογή του Ταλάτ στην εξουσία, τον οποίο οι Ελληνοκύπριοι αναγνωρίζουν ως ηγέτη των Τουρκοκυπρίων. Ακόμα οι έποικοι συμμετείχαν στο δημοψήφισμα του 2004 τα αποτελέσματα του οποίου αναγνώρισαν και οι Ελληνοκύπριοι αλλά και η διεθνής κοινότητα.
Φαντάζομαι πως σήμερα ο Ταλάτ και οι σύμβουλοί του θα "επικαλούνται" τον Αριστοτέλη. Οι παντογνώστες Ελληνοκύπριοι πολιτικοί θα αγνοούσαν σίγουρα τον Αριστοτέλη και γι αυτό δεν άσκησαν καμία προληπτική πολιτική από το 1974 ως σήμερα. Έτσι το μόνο που τους απομένει είναι να αναγνωρίσουν σταδιακά την υφιστάμενη πραγματικότητα. Δηλαδή την πραγματικότητα να την μετατρέψουν σε νομιμότητα . Τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνουν όλοι τους - Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί - τον Αριστοτέλη μετά από 2500 χρόνια!!!

Η καταδικασθείσα σε ποινή φυλάκισης δικηγορίνα και η σπουδή του κ. Χριστόφια να την ακυρώσει

Στις 22/7/2008 το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου καταδίκασε νεαρή δικηγορίνα σε ένα μήνα φυλάκιση για σοβαρές τροχαίες παραβάσεις.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Πάφου αντί να συνέλθει αμέσως και να επιβάλει πειθαρχική ποινή στο μέλος του για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, ζήτησε αυθημερόν να απονεμηθεί χάρη στη δικηγορίνα!!!
Στις 28/7/2008 ο Πρόεδρος της Δημοκρατάς μετά από εισήγηση του Γ. Εισαγγελέα απένειμε χάρη στη δικηγορίνα «λαμβάνοντας υπόψη δύο σοβαρούς ανθρωπιστικούς λόγους που τέθηκαν ενώπιόν του».
Ο πρώτος «ανθρωπιστικός» λόγος είναι πως παρέμεινε στη φυλακή επτά συνολικά μέρες και ούτως ή άλλως σύντομα θα απολυόταν!!! Αν αυτός είναι ανθρωπιστικός λόγος, τότε εγώ είμαι εξωγήινος!!! Με αυτό το σκεπτικό και αφού ο κάθε καταδικασθείς εκτίσει το ¼ της ποινής φυλάκισης, τότε όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει στη συνέχεια να αποφυλακίζονται για «ανθρωπιστικούς» λόγους!!! Μόνο έτσι θα εφαρμοστεί η αρχή της ισονομίας.
Ο δεύτερος «ανθρωπιστικός» λόγος είναι πώς μετά την καταδίκη της θα περάσει από πειθαρχική διαδικασία ενώπιον του δικηγορικού συλλόγου!!! Τι σχέση έχει η απονομή δικαιοσύνης από την πολιτεία με τις διαδικασίες ενός επαγγελματικού σωματείου; Δηλαδή όσοι ανήκουν σε επαγγελματικά σωματεία θα τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης από το κράτος, ενώ οι άλλοι πολίτες θα θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας;
Ο Πρόεδρος και ο Γ. Εισαγγελέας έχουν παρανοήσει την έννοια «ανθρωπιστικός» λόγος. Ή πιο σωστά υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών.Παράλληλα ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας έχουν στην πράξη καταργήση την έννοια της ισονομίας, αφού για κάθε καταδικασθέντα σε ποινή φυλάκισης δεν επιδεικνύουν την ίδια ευαισθησία για "ανθρωπιστικούς" λόγους.
Η απόφαση του κ.Χριστόφια να απονέμει χάρη απλώς επιβεβαίωνει το αδιέξοδο ή και τη χρεοκοπία του πολιτικού και του δικαιϊκού συστήματος. Και ο πολίτης συνειδητοποιεί ότι το κράτος δικαίου υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Απονέμουν δικαιοσύνη κατά το δοκούν. Δηλαδή ανάλογα με το ποιος είσαι. Άλλη δικαιοσύνη για τους δυνατούς και άλλη για τους αδύνατους!!! Αυτή είναι «η δίκαιη κοινωνία» του κ. Χριστόφια.

Κυπριακό πρόβλημα: οι διαφωνίες για την κυριαρχία

Η λέξη κυριαρχία είναι σύνθετη από το κύριος και άρχω. Κυρίαρχος λοιπόν είναι ο ιδιοκτήτης της αρχής, της εξουσίας.
Στη φεουδαρχία κυρίαρχος είναι ο μονάρχης.
Στη νεοτερικότητα το πρόσωπο του μονάρχη διαδέχτηκε ένα νομικό μόρφωμα, απρόσωπο,το κράτος. που υποκατέστησε σταδιακά το πρόσωπο του μονάρχη. Η άνοδος της αστικής τάξης επιφέρει αλλαγές στον φορέα της εξουσίας, αλλάζει ο φορέας της νομής της εξουσίας στα πλαίσια του κράτους.
Κυρίαρχο είναι το κράτος, δηλαδή είναι ο ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος. Επικρατούν οι όροι κρατική κυριαρχία ή πολιτική κυριαρχία του κράτους. Αυτή η κυριαρχία αφορά τόσο τις εξωτερικές σχέσεις όσο και την εσωτερική του λειτουργία.
Στη νεοτερικότητα οικοδομήθηκαν πολλά κράτη στη βάση της αντίληψης ένα κράτος, ένα έθνος, μια ενιαία και αδιαίρετη εξουσία, μια πολιτισμικά ομοιογενής κοινωνία.
Στις μέρες μας αυτό που αλλάζει με τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση είναι η έννοια της κυριαρχίας. Δεν είναι «η απόλυτη και διαρκής εξουσία ενός κράτους», όπως ορίστηκε στον 16ο αιώνα. Σήμερα όλοι αποδέχονται ότι η εξουσία του κράτους απομειώνεται, η εξουσία του κράτους είναι σχετική ή μερική ή περιορισμένη και όχι απόλυτη.
Συμπεράσματα
1.Η έννοια της κυριαρχίας δεν είναι στατική αλλά ανανοηματοδοτείται ανάλογα με την ιστορική εξέλιξη.
2.Το πολιτικό σύστημα στη νεοτερικότητα ταυτίζεται με το κράτος. Όμως είναι διακριτές έννοιες και όχι ταυτόσημες.
Η ταύτιση του πολιτικού συστήματος με το κράτος συνεπάγεται μια μονο-πολιτειακή οργάνωση της εξουσίας. Υπάρχει όμως και η πολυ-πολιτειακή οργάνωση της εξουσίας, δηλαδή η δυνατότητα γεωγραφικών ή πολιτισμικών υπο-συνόλων να οργανώνονται πολιτειακά.
3.Σε αυτή την περίπτωση η έννοια της κυριαρχίας – κληρονομιάς της φεουδαρχίας – δεν είναι δόκιμη για να αποδώσει την πολυ-πολιτειακή οργάνωσης της σύνολης κοινωνίας. Δεδομένου ότι η εξουσία υπονοεί φορείς που την κατέχουν και είναι επιφορτισμένοι με αρμοδιότητες, θεωρώ ότι είναι σωστό να χρησιμοποιείται ο όρος αρμοδιότητα και όχι κυριαρχία, που παραπέμπει στις δεσποτικές επιβαρύνσεις του παρελθόντος.
4.Η πολυ-πολιτειακή οργάνωση μιας κοινωνίας από την άποψη της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης συνιστά πρόοδο αφού συμβάλλει στην ενίσχυση της ελευθερίας του ατόμου και προσδίδει μια νέα πολιτική δυναμική.
5. Επομένως οι αναφορές των Ελληνοκυπρίων πολιτικών για «μια κυριαρχία» ή των Τουρκοκυπρίων πολιτικών «για περισσότερες κυριαρχίες» είναι στη βάση τους συντηρητικές και αντιδραστικές και υποδηλώνουν πολιτικές στοχεύσεις ξένες προς τα συμφέροντα της σύνολης κυπριακής κοινωνίας, δηλαδή ξένες προς το κοινωνικό συμφέρον των Κυπρίων.
ΥΓ. Η φράση «κυρίαρχος λαός» είναι κενή περιεχομένου, αφού όλες οι πολιτικές αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε τρίτους και η μόνη βασικά αρμοδιότητα που του απέμεινε, είναι η νομιμοποίηση των διαφόρων φορέων στην εξουσία διά της νομιμοποιητικής ψήφου. Δηλαδή κάθε 5 χρόνια με τις εκλογές ο λαός εκχωρεί υποχρεωτικά την πολιτική του αρμοδιότητα στους λεγόμενους αντιπρόσωπους, που παρεπιπτόντως δεν είναι καν αντιπρόσωποι.

Ο Αρχιεπίσκοπος θέλει λύση επί τη βασει "μιας κανονικής ομοσπονδίας και ενιαίου κράτους"!!!

Πολιτικοί και πολιτικάντηδες βάλθηκαν να τρελλάνουν τον κόσμο!!!Δηλαδή να προκαλέσουν τέτοια σύγχυση με τα λεγόμενά τους ώστε οι πολίτες να τους βαρεθούν και να τους αφήσουν να ενεργούν κατά βούληση και εν αγνοία του λαού.
Το τι γράφεται στον τύπο για το κυπριακό είναι απίστευτο.
Ο Τάσσος θέλει μια , ενιαία και αδιαίρετη κυριαρχία. Καλά, η λύση που συζητούμε δεν είναι ομοσπονδία; Μόνο ένα εναίο κράτος έχει μια ενιαία και αδιαίρετη κυριαρχία.
Ο Α. Αγγελίδης πρώτα μας είπε ότο το κυπριακό έχει λυθεί με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.!!! Μετά, με άλλο άρθρο του, προτείνει τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας των 7 δήμων!!! Θα πάρουμε ένα μαγικό ραβδί και θα φτιάξουμε αύριο μια ομοσπονδία των δήμων. Φυσικά τους δήμους, ως φορείς εξουσίας, τους διέλυσε η ελληνοκυπριακή ηγεσία από το 1960 γιατί ήθελε όλη η εξουσία να περιέλθει στο κράτος. Έτσι οδήγησαν στην πολιτική οπισθοδρόμηση τις τοπικές κοινωνίες. Και ο κ. Αγγελίδης ούτε το κόμμα του δεν μπορεί να πείσει για την ορθότητα των θέσεών του και επιζητεί να πειστούν οι πολίτες!!!
Τώρα ο Αρχιεπίσκοπος μας λέει ότι θέλει «κανονική ομοσπονδία και ενιαίο κράτος»!!! Δεν μπορεί ο καθένας στο όνομα της ελευθερίας του λόγου να χρησιμοποιεί μια γλώσσα που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει. Εφόσον δημοσιοποιείς τις απόψεις σου, πρέπει να καταλαβαίνουν και αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι. Εννοείται για θέματα που αφορούν το κοινό μας καλό.
Υπάρχει κανονική και μη κανονική ομοσπονδία και ποιο είναι το περιεχόμενό τους;
Ποιο είναι το πολιτικό σύστημα που ταυτόχρονα είναι ομοσπονδία και ενιαίο κράτος;
Αν δεν έχεις να προτείνεις κάτι για το κοινό μας καλό, τότε καλύτερα να σιωπάς. Συνιστά πράξη αυτοσεβασμού και αλληλοσεβασμού.

Η αεροπορική τραγωδία της 14ης Αυγούστου 2005, οι πολιτικές ευθύνες και ο εμπαιγμός των πολιτών

Στις 14 Αυγούστου 2005 σκοτώθηκαν 121 συμπολίτες μας κατά την πτώση του αεροπλάνου της αεροπορικής εταιρίας ΗΛΙΟΣ στο Γραμματικό. Από τότε οι συγγενείς των αδικοχαμένων απαιτούν το αυτονόητο, δηλαδή να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Από τότε η κυβέρνηση του Τάσσου έκανε το σύνηθες: διερευνητικές επιτροπές, πορίσματα, εισαγγελίες, ανακρίσεις, αναζήτηση ποινικών ευθυνών, αναζήτηση διοικητικών ευθυνών, κλπ.,κλπ. Αυτά ξέρουν ,αυτά κάνουν.
Αυτό που δεν έγινε από την πρώτη στιγμή ίσα με σήμερα είναι η ανάληψη των εξώφθαλμων πολιτικών ευθυνών από τον τότε Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων και προερχόμενο από το κόμμα της συγκυβέρνησης ΑΚΕΛ Χάρη Θράσου. Ο εν λόγω κύριος θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή, αφού αποδεδειγμένα:
- Μέσα από εκθέσεις διεθνών οργανισμών αλλά και συμβούλων γνώριζε ως πολιτικός προϊστάμενος ότι το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας ήταν ανεπαρκές με αποτέλεσμα να μην κατοχυρώνεται η ασφάλεια των πτήσεων και των πολιτών.
- Η εταιρεία «Ήλιος»- σύμφωνα με καταγγελίες στον τύπο- τύγχανε ευνοϊκής μεταχείρισης από το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας.
- Ο ίδιος ο Υπουργός είχε χρηματιστηριακές και επιχειρησιακές σχέσεις με τον Πρόεδρο της «Ήλιος» Α. Δράκου.
Τα κομματικά συμφέροντα και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα είναι, δυστυχώς, πάνω από τη ζωή των πολιτών.
Χθες λοιπόν οι συγγενείς των αδικοχαμένων τέλεσαν το ετήσιο μνημόσυνό τους στη Μοσφιλωτή. Παρευρέθηκε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- αλήθεια, γιατί;. Οι συγγενείς εξέφρασαν την οργή τους προς τον Πρόεδρο ζητώντας τιμωρία των ενόχων. Ο Πρόεδρος ακούστηκε να λέει: « τι θέλετε να κάνω.Υπάρχουν νόμοι και σύνταγμα.Δεν είμαι ο νόμος...» Αυτά που είπε ο Πρόεδρος είναι αλήθεια. Αλλά είναι η μισή αλήθεια.
Υπάρχει και η έννοια της πολιτικής ευθύνης που δεν εμπεριέχεται σε κανένα νόμο. Και ως Πρόεδρος της Βουλής τότε, το 2005, δεν ασκούσε τον κατάλληλο έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των πολιτών. Και ως συγκυβερνήτης τότε οι δύο Υπουργοί «του» – Α Καζαμίας και Χ. Θράσου – ουδέποτε ανέλαβαν τις πολιτικές τους ευθύνες. Και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας διόρισε με καθαρά κομματικά κριτήρια τον κ. Θράσου στη θέση του Προέδρου του Δ.Σ. της ΑΗΚ προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα.
Δεν είναι δυνατό οι πολιτικοί όταν τους συμφέρει να κάνουν τους παντογνώστες και όταν έρθει η ώρα της ευθύνης να κάνουν τους αχάπαρους. Και δεν είναι δυνατό οι πολίτες να έχουν πάθει αμνησία. Και όσοι δεν οργίζονται με την πολιτική ανευθυνότητα μπροστά στον άδικο θάνατο 121 συμπολιτών μας, τους πληροφορώ ότι δεν υπάρχει φάρμακο για την πολιτική παχυδερμία.

Η έλλειψη νερού, το "δημόσιο συμφέρον" και το δημόσιο "σκοτάδι"

Η έλλειψη νερού σίγουρα φανερώνει την απρονοησία ή την ανικανότητα των πολιτικών. Οι χειρισμοί όμως της κυβέρνησης Χριστόφια είναι τουλάχιστον σκανδαλώδεις. Με συνοπτικές διαδικασίες προχώρησε στην ανάθεση της μεταφοράς νερού από την Ελλάδα στην ναυτιλιακή εταιρία Ocean Tankers. Και παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις κυβέρνησης και εταιρίας, μέχρι τώρα νερό δεν έχουμε πιει.
Το θέμα αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις από τη στιγμή που η κυβέρνηση αρνείται να δημοσιοποιήσει τη συμφωνία με την εταιρία επικαλούμενη λόγους «δημοσίου συμφέροντος»!!! Οι νεφελώδεις επικλήσεις του δημοσίου/εθνικού/γενικού/κρατικού συμφέροντος είναι η πιο αντδραστική/συντηρητική και αντιδημοκρατική προσέγγιση. Αυτό που υπάρχει είναι το κοινωνικό συμφέρον, το συμφέρον των πολιτών μιας κοινωνίας. Τα άλλα είναι επινοήματα των εξουσιολάγνων για να ξεφεύγουν από τον έλεγχο της κοινωνίας. Δηλαδή είναι ολιγαρχικές επιλογές.
Η κυβέρνηση ουσιαστικά ,όταν επικαλείται το δημόσιο συμφέρον, στην πράξη αυτό που υποστηρίζει είναι ότι η κοινωνία δεν πρέπει να ξέρει. Ξέρει η ίδια, το Τμήμα Υδάτων, η ιδιωτική εταιρία αλλά όχι ο πολίτης. Ο πολίτης πρέπει μόνο να πληρώσει τα 35 εκατομμύρια στην ναυτιλιακή εταιρία. Την ίδια στιγμή πρέπει να κρατιεται στο σκοτάδι.Γιατί με τη διαφάνεια μπορεί και να ξυπνήσει.
Ένας απολογισμός: η Ocean Tankers πήρε τα 35 εκατομμύρια. Και ο Πρόεδρός της Μιχάλης Ιωαννίδης έκανε εισφορές στην Ομόνοια και το ΑΠΟΕΛ. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Και θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μαθαίναμε, αν έκανε και άλλες εισφορές και σε ποιους.
Καλά, η δουλειά της κυβέρνησης είναι να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον!!!.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Διονύσης Χαριτόπουλος
"Εγχειρίδιο Βλακείας"
Προστέθηκε ακόμα ένα βιβλίο στην πλούσια βιβλιογραφία για τη βλακεία. Πρόκειται για το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου «Εγχειρίδιο βλακείας» (Εκδόσεις Τόπος, 2008).
Το βιβλίο – σε μικρό σχήμα – περιλαμβάνει 88 σύντομα κεφάλαια όπου εξετάζεται η βλακεία από πολλές πλευρές: εξελικτικά, χαρακτηριολογικά, κοινωνικά, πολιτικά. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι εύληπτο, ψυχαγωγικό και μορφωτικό.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει: «Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα «υπεράνω υποψίας» μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε».
Επειδή η βλακεία υπάρχει παντού, αξίζει να αναρωτηθούμε για τη δική μας βλακεία καθώς και τη βλακεία των γύρω μας. Αξίζει να διαβαστεί κυρίως όχι γιατί «η βλακεία είναι ανίατη» αλλά γιατί «η βλακεία δεν είναι αθώα».

Απευθείας διαπραγματεύσεις για το κυπριακό: Δραματοποίηση προειλημμένων αποφάσεων!!!

Είναι απόλυτα σαφές στον κάθε Κύπριο ότι το φθινόπωρο θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις Χριστόφια – Ταλάτ για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Το προανήγγειλε στις 22/6/2008 ο Άγγλος Ύπατος Αρμοστής, το προανήγγειλε ο Ταλάτ και το προετοίμασε και ο Χριστόφιας. Ως εδώ κανένα πρόβλημα.
Τι κάνει η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία; Αυτές τις μέρες ενημερώνονται τα κόμματα - σε ξεχωριστές συναντήσεις - από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το έργο των ομάδων εργασίας και δίνουν το πράσινο φως στο Χριστόφια για να αρχίσει διάλογο με τον Ταλάτ!!! Τέτοια κακόγουστη σκηνοθεσία δεν έχει ξαναφτιαχτεί. Καμώνονται ότι συζητούν για να αποφασίσουν , ενώ οι αποφάσεις έχουν ληφθεί προ πολλού!!! Είναι μια κλασική μέθοδος αυτοεξαπάτησης!!! Φυσικά οι ίδιοι πιστεύουν ότι με τέτοιες σκηνοθεσίες εξαπατούν τους πολίτες.
Και υποτίθεται ότι θα ακολουθήσει η συνάντηση Χριστόφια – Ταλάτ κατά την οποία θα αξιολογηθεί το έργο των ομάδων εργασίας και θα αποφασιστεί κατά πόσο θα αρχίσουν απευθείας διαπραγματεύσεις των δύο ηγετών!!! Δηλαδή θα ξαναποφασίσουν αυτά που ήδη έχουν αποφασίσει!!!
Όλοι αυτή συγχορδία χειρίζεται τις τύχες των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Όλοι μαζί αυτοεξαπατώνται και αλληλοεξαπατώνται. Είναι και αυτό μια πρόοδος αφού δεν αλληλοσκοτώνονται!!!

Το δράμα των συγγενών των αγνοουμένων και η απαξίωση των πολιτικών

Η Χαρίτα Μάντολες κήδεψε στις 19 Ιουλίου τέσσερις δικούς της ανθρώπους. Τριάντα τέσσερα χρόνια βίωνε μόνη το προσωπικό της δράμα. Με τις φωτογραφίες στο χέρι απαιτούσε να πληροφορηθεί για την τύχη των δικών της ανθρώπων. Με πολλή συμπόνοια από συνανθρώπους, πολλές υποσχέσεις από πολιτικούς, με πολλή περιφρόνηση από την κοινωνία. Τριάντα τέσσερα χρόνια απαιτούσε ακατάπαυστα να μάθει τι απέγιναν οι δικοί της άνθρωποι.Ήταν στη βάση του ένας μοναχικός αγώνας απέναντι στην υποκρισία των πολιτικών και την αποχαύνωση της κοινωνίας. Δηλαδή όλων εμάς.
Στις 19 Ιουλίου κήδεψε τους δικούς της αγνοούμενους η Χαρίτα Μάντολες. Και απέδωσε πολιτικές ευθύνες. Δε κάλεσε κανέναν από τους πολιτικούς να παραστεί και πολύ περισσότερο να μιλήσει. Αυτή ξέρει καλύτερα από τον καθένα το γιατί.
Η Χαρίτα Μάντολες ξέρει το γιατί. Οι πολιτικοί δυστυχώς δεν κατάλαβαν τίποτε, όπως πάντα. Ήταν βλέπετε και οι κάμερες. Κάποιοι παρέστησαν απρόσκλητοι, κάποιοι κατέθεσαν στεφάνια απρόσκλητοι.
Δυστυχώς οι πολιτικοί δεν κατενόησαν την πρόκληση. Βρίσκονταν και οι κάμερες των ΜΜΕ εκεί. Και προέβαλαν πλάνα στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Έτσι μπορέσαμε να επισημάνουμε τους απρόσκλητους.
Η κοινωνία θα ξαναγυρίσει στο παρελθόν. Για να ξανακοιτάξει το μέλλον. Φυλαχτείτε.

1960 και 2008: Ανιστόρητες πολιτικές πρακτικές

Η ιστορία, φαίνεται, διδάσκει μόνο τους άλλους. Οι Κύπριοι πολιτικοί είναι «ειδικοί» και δε χρειάζονται την ιστορική γνώση. Γι αυτό και υποπίπτουν στα ίδια λάθη.
Παρόλο που έχουν επέλθει πολλές διαφοροποιήσεις από το 1960 στο επίπεδο το ατομικό, το κοινωνικο-οικονομικό και το πολιτικό, στο τοπικό και στο παγκόσμιο πεδίο, για τους πολιτικούς τα πράγματα μένουν ακίνητα. Λες και το 2008 είναι το 1960.
Τότε, το 1960, πρωταγωνίστρια ήταν η Αγγλία, όπως και τώρα.
Και τότε οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες βρέθηκαν μπροστά στο ίδιο εκβιαστικό δίλημμα: λύση ή διχοτόμηση;
Και τότε αναζητούσαν κοινή γλώσσα και δεν έβρισκαν.
Και τότε υπήρξαν δημιουργικές ασάφειες, που μπροστά στις πρακτικές ανάγκες, οδήγησαν σε αξεπέραστα προβλήματα.
Και τότε κάποιοι ηγέτες ανέλαβαν να «σώσουν» τον τόπο.
Τότε έλεγαν πως θα θεμελίωναν κράτος (λές και δεν υπήρχε ).Τώρα η προσπάθεια είναι να θεμελιωθεί δικοινοτικό διζωνικό κράτος.
Η πολιτική πρακτική λες και κόλλησε στο 1960. Λες και ο χρόνος δεν άγγιξε δημιουργικά τους πολιτικούς ηγέτες.
Το πιο σημαντικό, όμως, και τότε και σήμερα ήταν και είναι η περιθωριοποίηση της κοινωνίας. Τότε ήταν πιο δύσκολος ο παραγκωνισμός της κοινωνίας, αφού ανθρωποκεντρικά ήταν πιο ανεπτυγμένη. Όμως με τον αγώνα του 1955 και την εξορία του Μακαρίου έγινε κατορθωτή η περιθωριοποίησή της. Δηλαδή η επιβολή μιας λύσης εν αγνοία της. Σήμερα η περιθωριοποίηση είναι πιο εύκολη. Και λόγω της αδιαφορίας του πολίτη και λόγω της λειτουργίας του ΜΜΕ. Η εξουσία σήμερα πιο εύκολα χειραγωγεί τον πολίτη.
Η κοινωνία μπορεί να περιθωριοποιηθεί παροδικά. Ούτως ή άλλως η συνειδητοποίησή της απαιτεί περισσότερο χρόνο σε σχέση με την πολιτική τάξη ή τα άρχοντα στρώματα. Όμως έστω με καθυστέρηση υποβάλλει την όποια λύση σε έλεγχο. Και αν δε συμβαδίζει με το συμφέρον της, τότε δε θα τη στηρίξει.
Το ολέθριο λάθος του Χριστόφια, της κυβέρνησης, των κομμάτων είναι η μη σφαιρική ενημέρωση των πολιτών για το κυπριακό. Αυτή η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά μια βόμβα στα θεμέλια της όποιας λύσης. Η κοινωνία πρέπει να συμβαδίζει με τις εξελίξεις. Διαφορετικά θα ανακυκλώνουμε το κακό μας εαυτό.
Η βάση κάθε πολιτείας είναι ο πολίτης. Επομένως η βάση της λύσης είναι η απάντηση στο ερώτημα: ποιος πολίτης, σε ποια κοινωνία, σε ποια πολιτεία; Και όχι ποιος πολιτικός, με ποια εξουσία, σε ποιο κράτος.
Δυστυχώς και οι συμφωνούντες και οι διαφωνούντες με τον Πρόεδρο αντιμετωπίζουν το κυπριακό ως πρόβλημα κατανομής εξουσίας. Οι διαφορές τους βρίσκονται στο μοίρασμα της εξουσίας ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους πολιτικούς ηγέτες. Όπως ακριβώς και το 1960.
Και με τη μια και την άλλη λογική η θέση του πολίτη δεν αλλάζει. Το πολιτικό σύστημα θα παραμείνει το ίδιο, δηλαδή εξουσιακεντρικό. Ο πολίτης όμως, για να στηρίξει την όποια λύση, πρέπει να βελτιώνει τη θέση του στο ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Ώστε να έχει συμφέρον να στηρίξει την πολιτεία που θα δημιουργηθεί.
Αυτή η προσέγγιση ξεφεύγει από τη λογική των οδυνηρών συμβιβασμών και εντάσσεται στη λογική μιας λύσης καλύτερης για όλους. Και φυσικά αντιτάσσεται στη λογική του αυταρχισμού, της συντήρησης και της αντιδημοκρατικής νοοτροπίας των ηγετών.

Ο Τάσσος, η κυριαρχία και η ασάφεια

Ο Τάσσος Παπαδοπούλος σχολιάζοντας το κοινό ανακοινωθέν της 1ης Ιουλίου τονίζει –σύμφωνα με τον τύπο – πως το ζητούμενο ήταν και είναι η αναφορά στη μια κυριαρχία και ιθαγένεια να ξεκαθαρίζει την κοινή ερμηνεία των δύο πλευρών τόσο για το περιεχόμενο όσο και για την εφαρμογή «της αρχής της μιας, ενιαίας και αδιαίρετης κυριαρχίας και της μιας και μοναδικής υπηκοότητας/ιθαγένειας». Και υποστηρίζει «είτε γίνονται αποδεκτές πλήρως αυτές οι αρχές είτε όχι. Δεν μπορεί να υπάρξει διαβάθμιση».
Υποστηρίζει ακόμα ο Τάσσος Παπαδόπουλος ότι η φράση στο κοινό ανακοινωθέν των δύο ηγετών «για τα οποια έχουν συμφωνήσει ως θέμα αρχής» είναι χωρίς νομικό ή πολιτικό περιεχόμενο.
Από την κριτική του κ. Παπαδοπούλου προκύπτουν ζητήματα για τα οποία οφείλει να δώσει απαντήσεις ο ίδιος, ώστε να διαφωτιστεί ο λαός. Μια υποχρέωσή του που δεν ανέλαβε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δυστυχώς συνεχίζει και ο διάδοχός του στο αξίωμα.
Τι εννοεί ο κ. Παπαδοπούλος όταν λέει «μια, ενιαία και αδιαίρετη κυριαρχία». Οφείλει να μας εξηγήσει για να διαπιστώσουμε τη συμφωνία ή την ασυμφωνία.
Εννοεί την κυριαρχία στην επικράτεια, την κυριαρχία του κράτους ή τη κυριαρχία του λαού ή κάποια απ΄αυτά; Εννοεί δηλαδή την κρατική κυριαρχία ή τη λαϊκή κυριαρχία; Εννοεί την εξωτερική κυριαρχία ή την εσωτερική κυριαρχία;
Με απλά λόγια να μας πει ποιου την κυριαρχία εννοεί, ποιο περιεχόμενο αποδίδει στην κυριαρχία και πώς το συγκεκριμένο περιεχόμενο εφαρμόζεται στην πράξη.
Οι έννοιες αποκτούν συγκεκριμένο περιεχόμενο σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα της κάθε εποχής. Και έχει τεράστια σημασία ποιος θα τις ορίσει. Και προς το συμφέρον ποιου θα τις ορίσει: της κοινωνίας, του ιδίου, του κόμματος, μιας τάξης;

Πλαίσιο λύσης: εποικοδομητική ασάφεια ή "σοφόν το σαφές";

Η προσπάθεια για καθορισμό του πλαισίου λύσης ανάμεσα στους Χριστόφια – Ταλάτ έφερε στην επιφάνεια και την έννοια της κυριαρχίας. Στο κοινο ανακοινωθέν των δύο ηγετών την 1η Ιουλίου αναφέρεται: «Οι δύο ηγέτες συζήτησαν τα θέματα της μιας κυριαρχίας και ιθαγένειας τα οποία συμφώνησαν επί της αρχής. Συμφώνησαν να συζητήσουν τις λεπτομέρειες εφαρμογής τους κατά τη διάρκεια των πλήρων διαπραγματεύσεων».
Είναι γεγονός ότι η διατύπωση είναι ασαφής και , ως εκ τούτου, επιδεκτική πολλών ερμηνειών. Γενικά αποδείκτηκε στην πράξη ότι η προσπάθεια καθορισμού πλαισίου λύσης σε θεωρητικό επίπεδο δεν ήταν υποβοηθητική, αφού αποσυνδέθηκε από την πράξη, δηλαδή την εφαρμογή των αρχών. Θεωρία και πράξη δεν μπορούν να διαχωριστούν.
Η ασάφεια στις διατυπώσεις συνδέεται και με μια άλλη πραγματικότητα. Λόγω του μεταβατικού χαρακτήρα της εποχής μας οι λέξεις δεν έχουν το ίδιο περιεχόμενο, όπως κατά την περίοδο της νεοτερικότητας, Οι λέξεις φθείρονται και επιβάλλεται η ανανοηματοδότησή τους, ώστε να συνάδουν με την ιστορική εξέλιξη.
Στο επίπεδο του λόγου των δύο ηγετών ενυπάρχει η εποικοδομητική ασάφεια, όπως ονομάζεται. Αυτό όμως δεν είναι εποικοδομητικό για τους πολίτες, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Ο πολίτης δεν μπορεί να αποπροσανατολίζεται, να συγχίζεται ή να αφήνεται στην άγνοια. Ούτε και τιμά τον Πρόεδρο η μη ενημέρωση του πολίτη ή οι διαφορές ανάμεσα στους πολιτικούς ηγέτες σε θέματα ερμηνειών. Ο Πρόεδρος οφείλει να είναι ξεκάθαρος με τους πολίτες. Ή αντί της αρχής της εποικοδομητικής ασάφειας, να ακολουθήσει την αρχή «σοφόν το σαφές». Μόνο έτσι θα καταστεί δυνατό να οικοδομηθεί μια πολιτεία απαλλαγμένη από τις επιβαρύνσεις του παρελθόντος.

Το πλαίσιο λύσης του κυπριακού κατά τον Πρόεδρο Χριστόφια

Αποσπασματικά μέχρι τώρα ο κ. Χριστόφιας έχει διαγράψει το λεγόμενο πλαίσο λύσης του κυπριακού. Τι έχει αποδεκτεί ο Πρόεδρος μέχρι στγμής;
1. Το όνομα του νέου μορφώματος θα είναι ‘Ενωμένη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Κύπρου (Η λέξη ενωμένη είναι περιττή αφού η ομοσπονδία είναι μια μορφή ένωσης).
2. Αναγνώρισε το ρόλο των εγγυητριών δυνάμεων στην προώθηση λύσης. Δηλαδή απαιτείται η σύμφωνη γνώμη τους για τη λύση (Μνημόνιο Συναντίληψης με Αγγλία).
3. Οι βρετανικές βάσεις θα παραμείνουν και μετά τη λύση (Μνημόνιο Συναντίληψης με Αγγλία) .
4. Η λύση θα βασίζεται στη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα (Κοινή δήλωση 23ης Μαίου)
5. Το νέο μόρφωμα θα είναι συνεταιρισμός .
6. Το νέο μόρφωμα θα έχει μια κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα (Πλεονασμός το «με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα». Η κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση δε γίνεται να έχει δυο διεθνείς προσωπικότητες!!! Αλλά ούτε και καμία γιατί τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης!!!)
7. Θα υπάρχουν δύο συνιστώντα κράτη με ισότιμο καθεστώς.
8. Για τη μια κυριαρχία και τη μια ιθαγένεια συμφώνησαν οι δυο ηγέτες μόνο στο επίπεδο της θεωρίας (επί της αρχής) και όχι στο επίπεδο της πράξης. Δηλαδή οι έννοιες αυτές δεν έχουν ενταχθεί στο πλαίσιο λύσης.
Η αναφορά λοιπόν «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» διευκρινίστηκε ότι παίρνει τη συγκεκριμένη μορφή ενός συνεταιρισμού δύο συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα και ισότιμο καθεστώς. Τα συνιστώντα κράτη θα έχουν μια κεντρική κυβέρνηση.
Δε τίθεται θέμα βάσεων οι οποίες θα παραμείνουν και μετά τη λύση. Αναγνωρίζεται ο ρόλος των εγγυητριών δυνάμεων οι οποίες θα πρέπει να συναινέσουν στη δημιουργία του νέου μορφώματος.
Μόνο για σκοπούς λαϊκής κατανάλωσης το σκηνικό συμπληρώνεται με την αναφορά «λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους». Παράλληλα προβάλλεται και μια σωτηριακού τύπου προσέγγιση ότι « μόνο ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ μπορούν να λύσουν το κυπριακό»!!! Και αν αυτά δεν αρκούν, ανασύρεται και το δίλημμα: λύση ή διχοτόμηση;
Όσο καλές μπορεί να είναι οι προθέσεις του Προέδρου άλλο τόσο είναι απαράδεκτες οι μεθοδεύσεις του που προκαλούν συσκότιση.

Το προαναγγελθέν κοινό ανακοινωθέν των Χριστόφια - Ταλάτ της 1ης Ιουλίου 2008

Το περιέχομενο του κοινού ανακοινωθέντος, μετά τη συνάντηση Χριστόφια – Ταλάτ την 1η Ιουλίου, ουσιαστικά δε λέει κάτι καινούριο. Οι Αγγλοαμερικάνοι, που ελέγχουν πλήρως τη διαδικασία, είχαν φροντίσει να διοχετεύσουν πολύ νωρίτερα στον τύπο ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της συνάντησης. Έτσι δεν υπήρξε καμία έκπληξη. Όπως είχαν προγραμματιστεί, έτσι και έγιναν στη συνάντηση των δύο ηγετών για λύση «από τους Κύπριους για τους Κύπριους»!!!
Δηλαδή κοινή γλώσσα δεν κατέστη δυνατό να εξευρεθεί, η λεγόμενη εποικοδομητική ασάφεια συνεχίζεται, οι πολίτες προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται και το παιγνίδι με τις ποικίλες ερμηνείες των ανακοινωθέντων συνεχίζεται.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετά από κάθε συνάντηση δηλώνει ικανοποιημένος χωρίς να εξηγεί και στους πολίτες γιατί είναι ικανοποιημένος. Έτσι οι πολίτες χάνουν τη μεγάλη ευκαιρία να νιώσουν και οι ίδιοι λίγη ικανοποίηση!!! Πολύ εγωιστής ο κ. Χριστόφιας. Μαζί με το Χριστόφια σταθερά ικανοποιημένοι κάθε φορά είναι και το ΑΚΕΛ, η Αγγλία και οι ΗΠΑ!!! Αυτοί ξέρουν!!!
Από τις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι Τουρκοκύπριοι ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν και πώς θα το επιτύχουν. Οι Ελληνοκύπριοι, όπως πάντα, πέρα από μεγαλοστομίες δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Αλλά ξέρουν πολύ καλά οι τρίτοι τι μας γίνεται!!! Και το αξιοποιούν πλήρως!!!

Η λειψυδρία, τα τάνκερς και οι χορηγίες

Η λειψυδρία από τη μια φανερώνει την ανικανότητα των πολιτικών και από την άλλη ταλαιπωρεί τους πολίτες. Αυτοί είναι εκ πρώτης όψεως οι χαμένοι.
Είναι; Σε τέτοιο βαθμό ανικανότητας έχουν περιέλθει οι πολιτικοί και τα κόμματα;
Ο κερδισμένος πάντως από τη λειψυδρία είναι η ναυτιλιακή εταιρία Ocean Tankers. Πρόεδρος της ο Μιχάλης Ιωννίδης. Από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε το πρόβλημα, μετέβη ο ίδιος στον Πρόεδρο και υπέβαλε πρόταση για μεταφορά νερού από την Ελλάδα.. Παρά τις αποθαρρυντικές θέσεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων η κυβέρνηση προχώρησε με συνοπτικές διαδικασίες στην αναθεση της μεταφοράς νερού στη συγκεκριμένη εταιρία έναντι 35 εκατομμυρίων λιρών.
Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν διαβάζεις στον τύπο ότι η συγκεκριμένη ναυτιλιακή εταιρία άρχισε τις χορηγίες προς τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Έτσι αρχικά έκανε εισφορά στην Ομόνοια. Στη συνέχεια ζήτησε εισφορά και το ΑΠΟΕΛ και ανταποκρίθηκε.
Πάντοτε έκανε εισφορές η συγκεκριμένη εταιρία προς τα δύο σωματεία ή μόνο τώρα που πήρε την προσφορά νερού από το κράτος;
Αν ισχύει το δεύτερο, η εταιρία οφείλει να δώσει απαντήσεις. Δηλαδή στην Κύπρο υπάρχει κάποιος κανόνας που λέει ότι παίρνοντας προσφορά από το κράτους, αυτό συνεπάγεται και εισφορά σε σωματεία , κόμματα,οργανώσεις κλπ.;
Δηλαδή ένα μέρος από αυτά που πληρώνει ο πολίτης και παίρνει ο επιχειρηματίας απαραίτητα πρέπει να καταλήγουν σε άλλες τσέπες; Αυτό δε συνεπάγεται ότι η προσφορά του επιχειρηματία ήταν υπέρμετρα υψηλή, αφού μοιράζει αφειδώλευτα μέρος των χρημάτων που πήρε; Ή μήπως ο επιχειρηματίας, όταν καταθέτει μια προσφορά, συνυπολογίζει και τις «αναγκαίες» χορηγίες;
Και αν οι χορηγίες είναι μέρος «του παιγνιδιού», πως τα ρυθμίζουν; Με ποιους μηχανισμούς; Η απάντηση, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι η διαπλοκή και το παρασκήνιο. Φυσικά, εννοείται πάντοτε, ότι την πληρώνει ο λαός..

Απίστευτο!!! Τελετή υποδοχής του νερού από τις αρχές!!!

Το κράτος, η εκκλησία και οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να οργανώσουν τελετή υποδοχής του δεξαμενόπλοιου που μεταφέρει νερό από την Ελλάδα!!! Λες και είναι δωρεάν και θα εκφράσουμε έτσι την ευγνωμοσύνη μας προς το δωρητή. Ο επιχειρηματίας, που μεταφέρει το νερό, εισέπραξε 35 εκατομμύρια ευρώ, ο κυπριακός λαός πλήρωσε 43 εκατομμύρια συνολικά και επιπλέον το βάζουν να πανηγυρίζει.
Αντί να ζητήσουν γονυπετείς συγνώμη από τους πολίτες αναλαμβάνοντας πλήρως τις πολιτικές τους ευθύνες, οργανώνουν τελετές υποδοχής με έξοδα των πολιτών!!!
Γιατί;
Για να καλύψουν την απρονοησία τους, την ανικανότητά τους, «τις ανόσιες» πράξεις τους με τελετουργίες που θα αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, ώστε να ξεχάσουν και αυτό το «πολιτικό έγκλημα».
Εισήγηση: Αφήστε μας και χωρίς ψωμί για να έχουμε τη δυνατότητα να διοργανώσουμε μια λαμπρή τελετή υποδοχής του πλοίου που θα μεταφέρει το σιτάρι!!! Επιπλέον εισηγούμαι να γίνουν ολονύκτιες ακολουθίες στις εκκλησιές , ώστε ο θεός να έχει καλά το καράβι με το σιτάρι. Και την ημέρα της άφιξης του πλοίου να κηρυχθεί δημόσια αργία, ώστε οι πολίτες να μπορούν να συμμετέχουν στις πανηγυρικές εκδηλώσεις.
Αυτές είναι επιλογές της δήθεν αριστερής κυβέρνησης Χριστόφια. Έλεος!!!