Διαρροή εγγράφων από το εθνικό συμβούλιο ή για την αναζήτηση κομπάρσων

Διέρρευσαν λοιπόν έγγραφα που είχαν κατατεθεί στην τελευταία συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου προς τα ΜΜΕ. Η δημοσιοποίηση των εγγράφων δημιούργησε ένα νέο θέαμα προς κατανάλωση. Ένα νέο θέαμα ,που δεν αφορά την ουσία της πολιτικής αλλά τη σκηνοθεσία της πολιτικής.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει έντονα ενοχλημένος, ο Πρόεδρος της Βουλής εκφράζει τη λύπη του «γι αυτή την κατάντια», οι άλλοι κομματικοί αρχηγοί καταδικάζουν τη διαρροή και τα ΜΜΕ επικαλούνται το δικαίωμα του λαού για ενημέρωση.
Η διαροοή λοιπόν δημιούργησε μια αντιπαράθεση ανάμεσα στους πολιτικούς – ποιος διέρρευσε –και ανάμεσα στα ΜΜΕ και τους πολιτικούς – ενημέρωση/μη ενημέρωση του λαού.
Και το τραγελαφικό ποιο είναι; Ότι οι μεν κομματοκράτορες δεν ενημερώνουν το λαό για το καλό του , οι δε τηλεκράτορες ενημερώνουν το λαό για το καλό του!!! Ποιος εκφράζει τελικά το καλό μας; Ποιος τελικά εκφράζει το λαό;
Φυσικά αυτή η αντιπαράθεση είναι κατά ένα μέρος εικονική με την έννοια ότι αποτελεί καθημερινή πρακτική η διαπλοκή κομματοκρατόρων και τηλεκρατόρων στη σκηνοθεσία της πολιτικής. Από κοινού μετέτρεψαν την πολιτική σε μια θεατρική σκηνή που πιο πολύ μοιάζει με πολιτική επιθεώρηση. Ο ένας παραγωγός της πολιτικής και ο άλλος σκηνοθέτης!!!
Κατά ένα μέρος όμως είναι και πραγματική με την έννοια ότι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στο όνομα της δύναμης διαπλέκονται με τους φορείς της κρατικής εξουσίας και διαγκωνίζονται ποιος θα επιβάλει τη δική του θέληση. Η τεχνολογική κοινωνία και το νέο επικινωνιακό περιβάλλον ανατρέπει τους συσχετισμούς δύναμης όχι υπέρ των κομμάτων αλλά υπέρ των καναλαρχών, που διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο στην άσκηση της πολιτικής.
Και για τους κομματάρχες όμως και για τους καναλάρχες υπάρχουν κοινές πολιτικές αντιλήψεις. Και οι δυο είναι φορείς διαμεσολάβησης ανάμεσα στην κοινωνία και την πολιτική/κράτος. Στηρίζουν και οι δυο τη δύναμή τους στην ιδιοκτησία. Και θεωρούν ότι ο πολίτης είναι απλώς ένας πελάτης. Πολιτικά είναι αχειράφετος , αμαθής και άνους και χρειάζεται τους ειδικούς να τον καθοδηγούν και να τον προστατεύουν. Και οι κομματάρχες τον μετατρέπουν σε υπήκοο και οι καναλάρχες σε καταναλωτή. Και κομματάρχες και καναλάρχες ανταγωνίζονται τώρα για τους αχειράφετους κατανάλωτες της πολιτικής: οι φορείς της εξουσίας στο όνομα της προστασίας μας μας υποβιβάζουν σε ιδιώτες και οι καναλάρχες αγωνίζονται να προστατεύσουν την ιδιωτεία μας από τους πολιτικούς!!!
Φυσικά και οι δυο θεωρούν αυτονόητο ότι η πολιτική είναι δική τους υπόθεση και ο πολίτης πρέπει να ιδιωτεύει. Είναι δηλαδή εκφραστές της λογικής του πολιτικού και οικονομικού συστήματος που στηρίζεται στην ιδιοκτησία.
Και έτσι στη νέα φάση της εξέλιξης του πολιτικού συστήματος το δίλημμα του πολίτη είναι μεγάλο: με τους κομματοκράτορες που δε θέλουν να μας ενημερώνουν ή με τους τηλεκράτορες που θέλουν να μας ενημερώνουν; Ο πολίτης θα παραμείνει πελάτης της κρατικής εξουσίας ή θα γίνει πελάτης του καναλάρχη; Κομπάρσος της κρατικής εξουσίας ή κομπάρσος της δύναμης των ΜΜΕ;
Σε κάθε περίπτωση ,και οι μεν και οι δε ο ρόλος που αναθέτουν στον πολίτη είναι ένας, αυτός του κομπάρσου!!!