O Πρόεδρος του ΔΗΣΥ "είπε": "Σιωπήηηηη!!! Κινδυνεύει το σύστημα!!!!!"

Όταν το 1999-2000 ξέσπασε η κρίση – κλοπή του χρηματιστηρίου, οι πολιτικοί και τα κόμματα άρχισαν να αλληκατηγορούνται. Το θέαμα ήταν όντως απολαυστικό. Μέχρι που ο κ. Ομήρου υποστηρίξε ότι πρέπει να σιωπήσουν όλοι, γιατί υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα. Πραγματικά όλοι σιώπησαν και οι πολιτικοί και τα κόμματα ξεπέρασαν τότε την κρίση. Υιοθετήθηκε ο νόμος της μαφίας, ο νόμος της σιωπής.
Τώρα πάλι, με αφορμή την κρίση που ξέσπασε μετά την αθωωτική απόφαση του Κακουργιοδικείου και τις αλληκατηγορίες των φορέων της εξουσίας, βγήκε ο κ. Αναστασιάδης και υποστήριξε (28/3/2009) «τον τερματισμό των όποιων δημόσιων αντιπαραθέσεων και αποφυγή των πράξεων και των δηλώσεων που επιτείνουν την εντύπωση ότι οι θεσμοί βάλλονται, υπονομεύονται και διαλύονται». Πάλι ο νόμος της σιωπής.
Καλά κύριε Αναστασιάδη, δεν είστε υπέρ της διαφάνειας και του πλουραλισμού; Ή μήπως είστε με την προϋπόθεση ότι δεν επηρεάζονται τα συμφέροντά σας;
Φυσικά όταν ο κ. Ομήρου ή ο κ. Αναστασιάδης μιλούν για προστασία των θεσμών εννοούν κάτι άλλο. Εννοούν περίπου ότι «ανεξάρτητα από το κουτόχορτο που πουλάμε στο λαό, όλα τα κόμματα και οι πολιτικοί έχουμε κοινά συμφέροντα που πρέπει να διαφυλάξουμε. Άρα το σύστημα πρέπει να το προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού γιατί επιτρέπει σε όλους μας να απολαμβάνουμε πλούτο, προνόμια και εξουσία.Το διακύβευμα για όλους μας είναι τεράστιο. Γι αυτό είναι καλύτερα να βγάλουμε το σκασμό».

Και, ω του θαύματος!!! Το μήνυμα δόθηκε και όλοι σιώπησαν. Ποιοι; Η κρατική εξουσία (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική ) , τα κόμματα, τα ΜΜΕ και όσοι έχουν συμφέρουν να σιωπήσουν (π.χ. Δικηγορικός Σύλλογος). Η σιωπή καλύπτεται πίσω από τη βαρύγδουπη διακήρυξη: προστασία των θεσμών.
Και οι μεν φορείς της κρατικής εξουσίας έχουν κάθε λόγο να σιωπήσουν: διαφυλάσσουν τα πολιτικά και οικονομικά αγαθά που απολαμβάνουν
Τα κόμματα έχουν κάθε λόγο να σιωπήσουν: εξωθεσμικά ελέγχουν το πολιτικό σύστημα με όλα τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Πλησιάζουν και οι ευρωεκλογές και πρέπει να μην ανατραπεί ο κομματικός πραγραμματισμός για έλεγχο των «αμνοεριφίων».
Τα ΜΜΕ έχουν λόγο να σιωπήσουν: κέρδισαν κατά κράτος το δικαίωμα να δημοσιεύουν ειδήσεις χωρίς τους περιορισμούς που αποπειράθηκε να θέσει το Κακουργιοδικείο. Στο όνομα της ενημέρωσης ουσιαστικά κατοχύρωσαν εξωθεσμικά πρόσθετη δύναμη: εκτός από τον έλεγχο της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας προστέθηκε και η δικαστική.
Οι δικηγόροι έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν το σύστημα αφού καρπούνται τεράστια οικονομικά αλλά και πολιτικά οφέλη.
Φυσικά παραμένει μια εκκρεμότητα και αφορά της σύγκρουση εκτελεστικής-δικαστικής εξουσίας. Αλλά αυτή θα διευθετηθεί στο παρασκήνιο.
Και οι πολίτες;
Στο βαθμό που οι αντιδράσεις των πολιτών τροφοδοτούνταν από τα κόμματα και τα ΜΜΕ για τους δικούς τους λόγους, αναμένεται να υπάρξει μια κάμψη.Το θέμα θα πάρει το δρόμο του και ο χρόνος θα επιφέρει τη λήθη.
Στο βάθμο όμως που οι αντιδράσεις των πολιτών ήταν αποτέλεσμα μιας άλλης συνειδητοποίησης , τότε υπάρχει προοπτική. Μια προοπτική που τώρα πια δεν μπορεί να τροφοδοτείται απέξω και από πάνω, αλλά πρέπει να δοθεί από τους ίδιους τους πολίτες.
Το ζήτημα λοιπόν στην παρούσα φάση είναι αν, οι συνελεύσεις της ALERT και οι αυτόνομοι πολίτες ή ομάδες, θα κατορθώσουν να προβάλουν πολιτικές προτάσεις – πέρα από τη οργή ή την άρνηση – που θα δώσουν προοπτική στην κοινωνία και στις διεκδικήσεις.
Οι πάνω επέλεξαν το νόμο της σιωπής γιατί έτσι τους συμφέρει. Οι κάτω;