Το μνημόνιο συναντίληψης Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου: επιτυχίες και αποτυχίες

Γράφτηκαν πολλά για το Μνημόνιο Συναντίληψης Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου στις 5 Μαίου 2008. Το Μνημόνιο μπορεί να αξιολογηθεί μόνο στη βάση της συγκεκριμένης χρονικής συγκυρίας, δηλαδή των προσδοκιών των δύο πλευρών στη βάση της προοπτικής επίλυσης του κυπριακού.
Από πολιτική άποψη οι δεσμεύσεις της Αγγλίας για το είδος της λύσης δε συνιστούν κάτι νέο. Τις ίδιες δεσμεύσεις ανέλαβε και στα πλαίσια των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και η επανάληψή τους απλώς επιβεβαιώνει την αναξιοπιστία της Αγγλίας.
Τόσο το περιεχόμενο του Μνημονίου όσο και η συνέντευξη Χριστόφια προσδίδουν τους πραγματικούς στόχους της κάθε πλευράς. Ο Χριστόφιας προσπάθησε να εξαλείψει αυτό για το οποίο κατηγορήθηκε έντονα μετά τη συμφωνία του με τον Ταλάτ στις 23/5/2008, δηλαδή την λεγόμενη παρθενογένεση και το νέο κράτος. Έτσι και οι αναφορές στο Μνημόνιο «στις εκατέρωθεν υποχρεώσεις τους όπως απορρέουν από τις Συνθήκες του 1960», «στις υποχρεώσεις του που απορρέουν από την ιδιότητα του της εγγυήτριας χώρας», «θα συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού με εποικοδομητικό τρόπο σε όλα τα θέματα που απορρέουν από τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης».
Γι αυτό και ο Πρόεδρος Χριστόφιας στη συνέντευξή του τόνισε πως «υποστηρίζουμε τις Συνθήκες του 1960 και αυτό δεν είναι τυχαίο. Για αυτό το λόγο ανέφερα ότι συμφωνούμε ότι το ενιαίο κράτος θα μεταμορφωθεί σε ένα διζωνικό, δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για την Κύπρο».
Από τη μια λοιπόν ο Χριστόφιας προσπάθησε μέσα από το μνημόνιο να εξασφαλίσει υποστήριξη στη μετεξέλιξη του κράτους και να αποκλείσει την παρθενογένεση και τη λογική ενός νέου κράτους, κάτι που επιδιώκουν οι Τουρκοκύπριοι. Από την άλλη οι Αγγλοι αξιοποίησαν αυτή την προσέγγιση Χριστόφια για να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα. Έτσι η Αγγλία κατοχύρωσε ότι μέσα από τη λύση δε θα τεθεί θέμα βρεττανικών βάσεων και επαναβεβαίωσε το ρόλο της ως εγγυήτριας δύναμης, ρόλος φυσικά που επαναβεβαιώνεται και για τη Ελλάδα και την Τουρκία.
Φυσικά δεν έλειψαν και οι λαϊκισμοί Χριστόφια.Δηλαδή ενώ από τη μια αναγνώριζε το ρόλο της Αγγλίας ως εγγυήτριας δύναμης και συμφωνούσε να εκπληρώσει τις υποχρέωσεις της, από την αλλή στη συνέντευξη τύπου υποστήριζε πως «η θέση μας είναι ότι οι Κύπριοι είναι αρκετά ώριμοι να χειριστούν τις δικές τους υποθέσεις χωρίς εγγυητές και εγγυήσεις»!!! Δηλαδή ο κ. Χριστόφιας μας είπε ότι η Αγγλία θα αναλάβει τις υποχρεώσεις της ως εγγυήτρια δύναμη και αυτές είναι η κατάργησή της ως εγγυήτριας δύναμης!!!
Η Αγγλία λοιπόν εξασφάλισε την παραμονή των βρεττανικών βάσεων και τη συνέχιση του ρόλου της εγγυήτριας δύναμης, όπως η Ελλάδα και η Τουρκία. Και τα εξασφάλισε από αυτούς που θα μπορούσαν να τα αμφισβητήσουν, τους Ελληνοκύπριους. Από την άλλη δεν δεσμεύτηκε σε τίποτε απολύτως. Γιατί αποδέχεται ότι η λύση θα προέλθει από τους Κύπριους, δηλαδή ό,τι συμφωνήσουν ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ. Με απλά λόγια η Αγγλία πήρε αυτό που ήθελε από τους Ελληνοκύπριους και τώρα θα πρέπει οι δυο κοινότητες να τα βρουν μόνες τους!!! Και αν δεν τα βρουν; Οι Άγγλοι και σε αυτή την περίπτωση κατοχυρώνουν τις βάσεις και τις εγγυήσεις!!!
Το μνημόνιο είναι επιτυχία; Εξαρτάται πώς διαβάζεις τις εξελιξεις και δεν είσαι φερέφωνο του οποιουδήποτε που στοχεύει σε ένα και μόνο, να σε κρατεί στο σκοτάδι για να δρα ανεμπόδιστος. Έστω και αν διακηρύσσει τη βούλησή του για δίκαιη λύση!!! Δίκαιη για ποιον; Στην ιστορία πάντοτε υπήρχαν πολλές ιδέες για τη δικαιοσύνη.