Ο βουλευτής Μαρίνος Σιζόπουλος και το τίμημα

Ο Αντιπρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος κατέθεσε πρόσταση νόμου στη βουλή στις 12/6/2008 ώστε να τίθενται πρόσθετες προϋποθέσεις για να δικαιούται ένας πολίτης να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η πρόταση είναι αντισυνταγματική – ο κ. Σιζόπουλος ως βουλευτής ορκίστηκε πίστη και υπακοή στο σύνταγμα – αλλά το παραβλέπω, γιατί το πολιτικό σύστημα λίγη σχέση έχει με τις πρόνοιες του συντάγματος. Τα κόμματα το προσάρμοσαν στα μέτρα τους, δηλαδή στα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα.
Προτείνει λοιπόν ο κ. Σιζόπουλος ότι ο κάθε υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καταβάλλει 35 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή ο κ. Σιζόπουλος εισηγείται να καθοριστεί τίμημα 35 000 ευρώ για να δικαιούται κάποιος να διεκδικήσει τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο κάθε νοήμονας μπορεί να αντιληφθεί ότι ο στόχος του τιμήματος είναι ο αποκλεισμός πολιτών από τις αρχές με κριτήριο το συγκεκριμένο ύψος του τιμήματος. Είναι η λογική του κάθε ολιγαρχικού που θεωρεί ιδιοκτησία του τα διάφορα αξιώματα και θέλει να αποκλείσει τους πολλούς από τη διεκδίκησή τους, για να μπορεί να τα νέμεται απρόσκοπτα. Είναι η λογική του κάθε ολιγαρχικού που θεωρεί τον εαυτό του ειδικό στην πολιτική και στοχεύει στον αποκλεισμό αυτού που θεωρεί «αμαθή και παρείσακτο όχλο».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ποικιλώνυμοι ολιγαρχικοί θέτουν ως κριτήριο το τίμημα, δηλαδή το πλούτο, για τον αποκλεισμό του ανθρώπου από την πολιτεία και τις αρχές.
Στα νεότερα χρόνια είναι γνωστό ότι το δικαίωμα ψήφου καθιερώθηκε καθολικά μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα. Μέχρι τότε με κριτήριο το τίμημα απέκλειαν από την πολιτεία τους φτωχούς. Και με αγώνες τα λεγόμενα κατώτερα στρώματα κέρδισαν την καθολική ψήφο, ένας άνθρωπος μια ψήφος. Η αριθμητική ισότητα επέτρεψε στους φτωχούς να εισέλθουν στην πολιτεία ως πολίτες και να καταλαμβάνουν και τα διάφορα αξιώματα. Η αριθμητική ισότητα επίσης επιφυλάσσει στον κάθε πολίτη τη ίδια πολιτική δυνατότητα.
Η καθολική ψήφος λοιπόν οδήγησε στην κατάρρευση τη λογική του πολιτικού αποκλεισμού και το ολιγαρχικό τιμηματικό σύστημα.
Η πρόταση του κ. Σιζόπουλου για να τεθεί τίμημα στην εκλογή των «αρχόντων» συνιστά σοβαρή πρόκληση προς τους πολίτες και υπερμεγέθη πολιτική οπισθοδρόμηση. Ουσιαστικά αποτελεί επαναφορά της λογικής του 19ου αιώνα σε μια σαφή προσπάθεια η νομή της εξουσίας να παραμείνει στα χέρια ενός κλειστού κυκλώματος, της λεγόμενης πολιτικής τάξης, της πολιτικής ολιγαρχίας.