Η συνέντευξη του Προέδρου Χριστόφια: πολιτική ευθύνη και πολιτική ανευθυνότητα

Ο κάθε αρμόδιος έχει ευθύνη για τους χειρισμούς που γίνονται με τις πράξεις του. Ευθύνη έχει και για τις παραλείψεις του. Ο κάθε πολιτικός που αναλαμβάνει εξουσία στο κράτος, ταυτόχρονα έχει κάποιες αρμοδιότητες για τις οποίες είναι υπεύθυνος απέναντι στην κοινωνία.
Όταν λοιπόν ένας πολιτικός που κατέχει ένα αξίωμα του κράτους με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, δηλώνει ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος, τότε εξαπατά τον εαυτό του και την κοινωνία. Και το χειρότερο είναι ότι παρουσιάζεται ως ανεύθυνος για τις πράξεις του. Το ανεύθυνο και το απαραβίαστο του «μονάρχη» είναι επικίνδυνο για την κοινωνία. Γι αυτό και οι λαοί αγωνίστηκαν να θεμελιώσουν κράτος δικαίου, με κατανομή αρμοδιοτήτων και ευθυνών.
Η πολιτική ανευθυνότητα στην Κύπρο είναι από τις πιο εξελιγμένες παγκοσμίως!!! Το τι σκαρφίζονται οι πολιτικοί για να μην αναλάβουν τις πολιτικές ευθύνες τους ή να τις αναλάβουν εικονικά, δεν μπορεί να περιγραφεί. Και η πολιτική ανευθυνοποίησης είναι συμφυής με το πολιτικό σύστημα, αφού δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας λοπόν στη δημοσιογραφική συνέντευξή του (6/3/2009) επέρριψε τις ευθύνες για το θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας και το θέμα των εποίκων στους προκατόχους του. Είναι ένα άλλο δείγμα ανευθυνοποίησης πολιτικού ανδρός. Εδώ ο Πρόεδρος χρησιμοποίησε την γνωστή μέθοδο μετάθεσης ευθύνης: φταίει ο ιμπεριαλισμός, φταίει η Τουρκία, φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, φταίνε οι προηγούμενοι διαπραγματευτές.
Όταν λοιπόν ο Πρόεδρος δηλώνει ότι για το γεγονός ότι υπέβαλε ο ίδιος πρόταση στον Ταλάτ για την εκ περιτροπής προεδρία , ευθύνονται οι προηγούμενοι πρόεδροι που το αποδέχτηκαν, τι σημαίνει αυτό;
1.Δεδομένου ότι στη συνέντευξή του ο Πρόεδρος προέβαλε ως μαρτυρία για ενίσχυση της θέσης του τις διαπραγματεύσεις για το σχέδιο Ανάν, τότε οι προηγούμενες αναφορές του ότι «το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό» αποτελούν ψεύδος και εξαπάτηση των πολιτών.
2. Φυσικά στο προεκλογικό του πρόγραμμα- το νέο «ευαγγέλιο»-ξέχασε να μας διαφωτίσει επί του ζητήματος, ώστε να μη διερωτώμαστε. Ότι δηλαδή θεωρεί τον εαυτό του δεσμευμένο από όσα αποδέχτηκαν επί του κυπριακού οι προκάτοχοί του. Δηλαδή παρέλειψε να ενημερώσει τους πολίτες πλήρως επί των θέσεών του.
3. Η ενοχοποίηση του Τάσσου Παπαδόπουλου πως « όταν συζητείτο το σχέδιο Ανάν και έγινε αναφορά σε εκ περιτροπής προεδρία ανά χρόνο, η ε/κ πλευρά δεν το απέρριψε αλλά ζήτησε επέκταση του χρόνου εναλλάγης της εξουσίας», αθωώνει τον κ. Χριστόφια; Δηλαδή ο κ. Χριστόφιας, όντας «συγκυβερνήτης» διαφώνησε με αυτή την προσέγγιση του Τάσσου; Ή συμφώνησε και βγαίνει εκ των υστέρων και τον κατηγορεί για να αθωώσει τον εαυτό του στο παρόν στα μάτια της κοινωνίας;
4. Φυσικά τα πράγματα γίνονται τραγελαφικά όταν διερωτηθείς: αν οι δεσμεύσεις των προηγούμενων προέδρων βρίσκονται σε ισχύ, αν το σχέδιο Ανάν δεν εμφανίστηκε από τον ουρανό, τότε τι απομένει ο κ. Χριστόφιας να διαπραγματευτεί; Τίποτε απολύτως.
Και αν είναι έτσι, τότε τι νόημα έχουν τα συνθήματα για «αρχές με ευελιξία», «λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους», «όχι στα χρονοδιαγράμματα και την επιδιαιτησία»; Είναι και αυτά συνθήματα εξαπάτησης της κοινωνίας;

Από την άλλη είναι πιθανόν ο ίδιος να μη συμφωνεί με την εκ περιτροπής προεδρία και απλώς αναγκάστηκε να κάνει κάτι «κακό», κάτι που δεν το ήθελε. Καλά, εφόσον ο ίδιος διαφωνεί με την εκ περιτροπής προεδρία, τότε ποια είναι η πρότασή του για το πολιτικό σύστημα στα πλαίσια μιας λύσης; Μόνο μια απάντηση υπάρχει, η προεδρία να ανήκει σε Ελληνοκύπριο. Σε μια τέτοια περίπτωση συμφωνεί με αυτούς που κατηγορεί ως «εθνικιστές» !!!
Στην πραγματικότητα τώρα η μετάθεση ευθυνών στους προηγούμενους δε συνεπάγεται κάποιο κόστος για τους προηγούμενους προέδρους. Επομένως από πολιτική άποψη συνιστά μια πράξη εκ τους ασφαλούς ενοχοποίησης του άλλου, αφού οι συνέπειες για τον άλλο είναι μηδενικές. Ταυτοχρόνως όμως η ενοχοποίηση του άλλου λειτουργεί εμμέσως ως αθώωση του αποδίδοντος την ετυμηγορία. Είναι δηλαδή μια λαϊκιστική μέθοδος, μια μέθοδος εξαπάτησης των πολιτών.
Τα βρήκε λοιπόν ο Πρόεδρος όλα αυτά, τα κληρονόμησε και προσπαθεί ο ίδιος να διορθώσει πολλά κακώς έχοντα: «προσπαθώ να βελτιώσω με τις δικές μου προτάσεις αυτά που δέχθηκαν οι προκάτοχοί μου». Εδώ ο λαϊκισμός συνδυάζεται με μια σωτηριακού τύπου προσέγγιση της πολιτικής. Οι προηγούμενοι είναι οι καταστροφείς και ο τωρινός είναι ο σωτήρας!!! Το πρόβλημα είναι πως κανένας τόπος δε σώθηκε ποτέ από την καταστροφή με εθνοσωτήριους λόγους!!! Όταν σταματά η πολιτική επιχειρηματολογία, τότε στην πολιτική σκηνή εμφανίζοναι οι σωτήρες και οι μεσσίες!!! Είναι και αυτή μια μέθοδος αποπροσανατολισμού των πολιτών. Και μάλιστα η πιο επικίνδυνη.
Αντί λοιπόν ο κ. Χριστόφιας να μεταθέτει ευθύνες με πολλή δόση λαϊκισμού, ως υπέυθυνος πολιτικός άνδρας θα έπρεπε να υποστηρίξει με επιχειρήματα γιατί κατέθεσε ο ίδιος πρόταση για εκ περιτροπής προεδρία καθώς και τα επιχειρήματα που προέβαλε στον κ. Ταλάτ για να τον πείσει για την ορθότητα της θέση του. Και τα όποια επιχειρήματά του να τα προβάλει μπροστά στην κοινωνία. Έτσι
αναβαθμίζεται ο πολιτικός λόγος και οι πολιτικοί και επιδεικνύεται ο απαιτούμενος σεβασμός στο κοινωνικό σώμα.
Με επιχειρήματα λοιπόν ο Πρόεδρος θα έπρεπε να πείσει το λαό και έτσι θα τον προετοίμαζε και για τη λύση. Με τη μέθοδο της ενοχοποίησης των προηγούμενων προέδρων ουσιαστικά ο νυν πρόεδρος ομολογεί ότι προωθεί μια λύση την οποία ο ίδιος δε θέλει. Ο λαός γιατί να τη θέλει; Και ο κ. Χριστόφιας δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι προκάτοχοί του , τους οποίους και επικαλείται για να νομιμοποιήσει τις επιλογές του στον παρόντα χρόνα, ο ίδιος ο λαός στη συνέχεια δεν τους νομιμοποίησε στην εξουσία με την ψήφο του, δηλαδή τους «μαύρισε» στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.