Αναστασιάδης εναντίον Χριστόφια: κομματικοποίηση του κράτους ή ιδιωτικοποίηση της κρατικής εξουσίας;

Με αφορμή τις καταγγελίες του ΔΗΣΥ για ρουσφέτια από το ΑΚΕΛ προβλήθηκε και η θέση για προώθηση του φαινομένου της κομματοκρατίας ή για κομματικοποίηση του κράτους. Οι όροι αυτοί αν δεν αποσαφηνιστούν, δεν έχουν νόημα. Όπως και τόσοι άλλοι όροι,έτσι και αυτοί αποκτούν ένα νεφελώδες περιέχομενο που προσαρμόζεται στις αντιλήψεις του καθενός. Η ασάφεια φυσικά ευνοεί κατεξοχήν τους δυνατούς, δηλαδή τα κόμματα που έχουν τη δύναμη να τους αποδίδουν το "αληθινό" τους περιεεχόμενο.
Για να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα επί της διακυβέρνησης Χριστόφια πρέπει να ανασύρουμε τις αντιλήψεις του κ. Χριστόφια για το κόμμα και το ρουσφέτι.
Με αφορμή το σκάνδαλο που ξέσπασε στην Εθνική Φρουρά το Νοέμβριο του 2006, όταν η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ δημοσίευσε καταλόγους με παρεμβασεις πολιτικών, ο κ. Χριστόφιας είχε τοποθετηθεί δημοσίως.
Η πρώτη τοποθέτησή του ήταν η εξής: « Μα δεν είναι θεσμικό όργανο ένα κόμμα; Τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα αν θέλετε και οι βουλευτές και ηγετικά στελέχη των κομμάτων βεβαίως είναι θεσμικοί παράγοντες».
Αυτή η αντίληψη του κ. Χριστόφια είναι σημαντική για την κατανόηση της διαχείρισης της κρατικής εξουσίας από μέρους του.
Με βάση την υπαρκτή πραγματικότητα τα όργανα που είναι επιφορτισμένα να παίρνουν αποφάσεις για το κοινό μας καλό και να τις επιβάλλουν σε όλη την κοινωνία είναι τα θεσμικά όργανα του κράτους, δηλαδή η εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία. Αυτοί οι θεσμοί είναι υποχρεωμένοι να ενεργούν στα πλαίσια του νόμου και όχι αυθαίρετα ώστε να μην καταπατούν τα δικαιώματα των πολιτών.
Τα κόμματα δεν είναι θεσμοί κρατικοί. Είναι θεσμοί διαμεσολάβησης ανάμεσα στην κοινωνία και το κράτος. Δεν έχουν καμία νομική υπόσταση, δηλαδή δεν είναι καν θεσμοθετημένα και λειτουργού εξω-θεσμικά και στη βάση κριτηρίων που μπορεί να είναι αντίθετα με τους θεσμούς της πολιτείας.
Τα κόμματα είναι κοινωνικοί θεσμοί που δημιουργούνται από πολίτες. Λειτουργούν εξω-θεσμικά και εκφράζουν τα συμφέροντα των μελών τους ή και ευρύτερα. Δεν έχουν καμία εξουσία. Εξουσία έχουν από τη στιγμή που θα νομιμοποιηθουν από τους πολίτες σε κάποιο από τους θεσμούς της κρατικής εξουσίας (κυβέρνηση, βουλή).
Αν λοιπόν ο κ. Χριστόφιας θεωρεί το κόμμα ως το πιο θεσμικό όργανο , αυτό υποδηλώνει ότι η κρατική εξουσία θα πρέπει να υποταχθεί στην κομματική αθέσμιτη εξουσία ή στην ιδιωτική κομματική δύναμη. Ή πιο σωστά η κρατική εξουσία θα μεταφερτεί στα κόμματα που δεν είναι ενταγμένα σε κάποιο θεσμικό πλαίσιο και ενεργούν με βάση ιδιωτικά συμφέροντα ή άλλα και στη λογική της δύναμης. Στην πράξη λοιπόν αυτό που γίνεται σήμερα είναι η απο-κρατικοποίηση της εξουσίας και η ενίσχυση της ιδιωτικοποίησής της. Μιας ιδιωτικοποίησης που θα λειτουργεί με βάση τους συχετισμούς δύναμης και τη σύνθεση των συμφερόντων.
Αυτή είναι η λογική του νεο-φιλελευθερισμού και της νέας τάξης που τόσο καταράζεται ο κ. Χριστόφιας!!!
Μια δεύτερη αντίληψη που διατύπωσε τότε ο κ. Χριστόφιας είναι πως «όσοι πολίτες δεν ανήκουν σε κόμματα θα πρέπει να αποτείνονται στους βουλευτές της επαρχίας τους», για να επιλύσουν τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν!!! Δηλαδή ο κ. Χριστόφιας θεωρεί ότι η έννοια του ρουσφετιού δεν υπάρχει, την ταυτίζει με τη φιλανθρωπία και την υποχρεωτική μεσολάβηση των κομμάτων στις συνναλλαγές των πολιτών με το διοικητισμό μηχανισμό του κράτους!!! Αυτή η θέση είναι συνεπής με την πρώτη του θέση, ότι τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα. Άρα και το ρουσφέτι είναι θεσμοθετημένο, στην ουσία δεν είναι ρουσφέτι αλλά θεσμοθετημένη διαμεσολάβηση των κομματαρχών!!!
Το ερώτημα είναι γιατί στους νόμους που ψηφίζει η βουλή και ισχύουν για όλους τους πολίτες δεν περιέχεται έστω και μια αναφορά για τις ευνοιοκρατικές παρεμβάσεις των κομμάτων; Γιατί δηλαδή δε νομιμοποιούν το ρουσφέτι και, αντιθέτως, φτιάχνουν νόμους που το ποινικοποιούν;
Με βάση τις αντιλήψεις λοιπόν του κ. Χριστόφια αυτό που γίνεται σήμερα και που αποδίδεται με τον όρο κομματοκρατία ή κομματικοποίηση, είναι η μεταφορά της εξουσίας του κράτους στα κόμματα, τα οποία δεν είναι θεσμοθετημένα και λειτουργούν κατά το δοκούν. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η οριοθετήμενη δύναμη του κράτους, που λειτουργεί σε ορισμένα κανονιστικά πλαίσια, μεταφέρεται σε ιδωτικούς φορείς. Το δρόμο της ιδιωτικοποίησης ή της απελευθέρωσης από το κράτος άνοιξε η οικονομία και η επικοινωνία. Τώρα είναι η σειρά της πολιτικής, δηλαδή των κομμάτων να υποταχθούν ή να ακολουθήσουν τον προσοδοφόρο δρόμο τους.
Εγκαθιδρύεται ένας είδος κομματικής «φεουδαρχίας». Η διαφορά από τη μεσαιωνική φεουδαρχία είναι πως τότε οι φεουδάρχες κατείχαν και τον πλούτο (γη) και την εξουσία. Σήμερα στα πλαίσια της κομματικής φεουδαρχίας τα κόμματα κατέχουν μόνο το μονοπώλιο της πολιτικής. Γι αυτό και είναι υποχρεωμένα στα πλαίσια της ιδιωτικής τους εξουσίας να συναλλάσονται με τους πραγματικούς κατόχους της δύναμης, οικονομικής και επικοινωνιακής –τα ΜΜΕ και το χρηματιστικό κεφάλαιο.Αυτοί είναι οι τρεις συνετελεστές της πολιτικής που ρυθμίζουν τις τύχες της κοινωνίας στο παρασκήνιο, εξω-θεσμικά. Είναι η λεγόμενη «διακυβέρνηση» που εγκαθίδρυσαν κατά κύριο λόγο οι κ. Χριστόφιας και Αναστασιάδης, και που τώρα διαγκωνίζονται για τα λάφυρα του κράτους.

Ιδιωτική εξουσία υπήρχε και στο μεσαίωνα, η ιδιωτική εξουσία του μονάρχη. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Μόνο που από τότε ο κόσμος εξελίχτηκε: από την ιδωτική δεσποτεία περάσαμε στην κρατική δεσποτεία (συνταγματική μοναρχία) και από εκεί στην κρατική ολιγαρχία (ολίγοι κατέχουν την εξουσία του κράτους). Τώρα περνάμε στην ιδιωτική ολιγαρχία με απομείωση της κρατικής εξουσίας και του νόμου. Το μόνο πρόβλημα είναι αν θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας στις σύγχρονες κοινωνίες. Ευτυχώς υπάρχει και η παράμετρος «κοινωνία», που δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά βιώνει τελείως διαφορετικά την πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση και η κοινωνία , έστω και αν αργά συνειδητοποιείται, θα ακολουθήσει το νόμο της δύναμης στην επίλυση των προβλημάτων της.