Ο κ. Γκόρντον Μπράουν και η προώθηση της λογοκρισίας στα ΜΜΕ για χάρη του "εθνικού συμφέροντος"!!!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ των Αθηνών στις 11/11/2008, η βρετανική κυβέρνηση προωθεί στη βουλη «εισήγηση νομοθεσίας, η οποία θα επιτρέπει στην κυβέρνηση να απαγορεύει στα ΜΜΕ να δημοσιεύουν ειδήσεις που κρίνεται ότι είναι ενάντια στο εθνικό συμφέρον». Δηλαδή αυτό που προωθεί η κυβέρνηση του κ. Μπράουν είναι λογοκρισία στα ΜΜΕ για χάρη του εθνικού συμφέροντος!!!

Τι σημαίνει ένας φορέας της εξουσίας –ο πρωθυπουργός της Βρετανίας - να επικαλείται το εθνικό συμφέρον στη λήψη μιας απόφασης ( λογοκρισία στα ΜΜΕ);

Σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος φορέας της εξουσίας του κράτους κατέχοντας την καθολική πολιτική αρμοδιότητα, λειτουργώντας δηλαδή και ως εντολοδόχος και ως εντολέας, ταυτίζει ετσιθελικά την έννοια του έθνους με την έννοια του κράτους. Αυθαίρετα καθορίζει το σκοπό της πολιτικής σε σχέση όχι με τη βούληση της κοινωνίας, αλλά με την οπτική του φορέα της εξουσίας για το συμφέρον του έθνους. Με αυτη ακριβώς την προσέγγιση το έθνος ιστορείται διά του κράτους.
Είναι γεγονός ότι οι φορείς της κρατικής εξουσίας διατυπώνουν διάφορες μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «δημοσίου, γενικού, εθνικού» συμφέροντος. Αυτό που μόνιμα αποσιωπούν, είναι το κοινωνικό συμφέρον, το συμφέρον του κοινού. Αυτό συμβαίνει γιατί τα πολιτικά συστήματα της νεοτερικότητας δεν είναι καν αντιπροσωπευτικά. Αν ήταν αντιπροσωπευτικά, τότε εντολέας θα ήταν το κοινωνικό σώμα και σε αυτό θα έπρεπε να αναφέρεται ο φορέας της εξουσίας. Επειδή το σύστημα είναι προ-αντιπροσωπευτικό, ο φορέας της εξουσίας νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί διάφορες νεφελώδεις έννοιες όπως το δημόσιο, το γενικό ή το εθνικό συμφέρον και να παρακάμπτει το κοινωνικό συμφέρον ή την κοινωνική βούληση. Γι αυτές τις νεφελώδεις έννοιες ο φορέας της εξουσίας μπορεί και λειτουργεί ως αυθεντικός εκφραστής, κάτι που δε θα μπορούσε να κάνει με το συμφέρον της κοινωνίας και τη δική της βούληση. Δηλαδή η επίκληση του εθνικού συμφέροντος είναι μια μέθοδος για παράκαμψη του κοινωνικού συμφέροντος ή της κοινωνικής βούλησης.
Με βάση το πιο πάνω σκεπτικό ο κ. Μπράουν εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του έθνους και εκφραστής της θέλησής του. Ή γενικεύοντας, θα πούμε ότι το κράτος, η πολιτική τάξη αντιπροσωπεύει το έθνος και όχι την κοινωνία. Δηλαδή απευθύνονται στην κοινωνία για να τους νομιμοποιήσει με την ψήφο της στην εξουσία του κράτους και στη συνέχεια, αυτονομούνται απέναντι στην κοινωνία γιατί εκπροσωπούν το έθνος!!! Και έτσι νομιμοποιούνται να παίρνουν αποφάσεις υπερ του έθνους αλλά και εναντίον της κοινωνίας!!!Αυτή είναι η λογική των πολιτικών συστημάτων της νεοτερικότητας.

Η προβολή της θέσης από την κυβέρνηση του κ. Μπράουν για την επιβολή λογοκρισίας στα ΜΜΕ για χάρη του εθνικού συμφέροντος είναι παραπλανητική στη διατύπωσή της. Ο κ. Μπράουν εξελέγη στην εξουσία από τα μέλη μιας συγκεκριμένης κοινωνίας και μόνο σε αυτή μπορεί να αναφέρεται. Δηλαδή ο κ. Μπράουν οφείλει να εξηγήσει στα μέλη της συγκεκριμένης κοινωνίας και όχι του έθνους, γιατί είναι προς το συμφέρον τους να μην ενημερώνονται για κάποια θέματα, γιατί η έλλειψη διαφάνειας είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας. Οφείλει να εξηγήσει από ποιον θα κινδυνεύει η κοινωνία, αν τα μέλη της γνωρίζουν. Υπάρχει μήπως ο κίνδυνος τα μέλη της κοινωνίας να στραφούν εναντίον του εαυτού τους; Και τι κατοχυρώνει ότι ο ίδιος ο κ. Μπράουν γνωρίζοντας μόνο αυτός, δε θα εξυπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα αλλά το συμφέρον της κοινωνίας που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί;

Η επίκληση λοιπόν από τον κ. Μπράουν και από τον όποιο «Μπράουν» του λεγόμενου εθνικού συμφέροντος έχει ως στόχο την αυτονόμηση της εξουσίας έναντι της κοινωνίας, την περιθωριοποίηση της κοινωνίας και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Η επιβολή δε λογοκρισίας στα ΜΜΕ για χάρη του λεγόμενου εθνικού συμφέροντος υποδηλώνει απλώς την ανάγκη της ολιγαρχίας στον παρόντα χρόνο, η κοινωνία να μην ενημερώνεται για κάποια θέματα. Και ο λόγος είναι γιατί η ενημέρωσή της, θα προκαλέσει και την αντίδρασή της. Γι αυτό και οι φορείς της εξουσίας επιλέγουν το δρόμο της αδιαφάνειας ή και του σκοταδισμού.

Στη Βρετανία, με επίκληση της τρομοκρατίας έχει στηθεί το μεγαλύτερο σύστημα επιτήρησης των πολιτών σε βαθμό που οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαμαρτύρονται για καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων.
Τώρα με την επίκληση του εθνικού συμφέροντος η κυβέρνηση θέλει να ελέγξει την πληροφόρηση του πολίτη. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως προετοιμάζεται το κλίμα για λήψη επώδυνων αποφάσεων σε βάρος των πολίτων ή υπέρ κάποιων άλλων, πράγμα για το οποίο είναι αναγκαία η συσκότιση ή η παραπληρόφορηση του πολίτη.
Όταν ακούεις την κρατική εξουσία να μιλα για «εθνικό συμφέρον» , τότε σημαίνει ότι κάτι ετοιμάζει εν αγνοία ή σε βάρος της κοινωνίας. Δηλαδή η επίκληση του εθνικού συμφέροντος από την κρατική εξουσία είναι ένα παραμύθι για τους αφελείς.