Η κομματική κωμωδία "Αξιοκρατία" ή η εκπόρνευση των λέξεων

Είναι γεγονός πως τα κόμματα εκλαμβάνουν την πολιτική ως θέατρο. Οι πολιτικοί αυτοαναγορεύονται σε πρωταγωνιστές από τους «θιασάρχες» -ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και κάποιοι πολίτες «κόβουν εισητήριο»-τηλεθέαση για την απείρου κάλλους παράσταση των ατάλαντων «ηθοποιών».
Και πάλι προέκυψε θέμα αξιοκρατίας στο δημόσιο:Πρόβλημα στις προσλήψεις στο ΘΟΚ, ο Αναστασιάδης υπέβαλε υπόμνημα στον Πρόεδρο για τα ρουσφέτια , την ημετεροκρατία και την ΑΚΕΛοκρατία.
Η παράσταση είναι πλέον γελοία.
Τα κόμματα ως ένα σώμα και μια ψυχή, χωρίς ιδεολογικές ή άλλες ενστάσεις ψήφισαν το 2001 το νόμο 27 (1) που προβλέπει:

«Οποιοδήποτε πρόσωπο προσπαθεί με οποιοδήποτε τρόπο να επηρεάσει οποιαδήποτε αρχή, επιτροπή, συλλογικό όργανο ή οποιοδήποτε λειτουργό κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του σε σχέση με διαδικασία πρόσληψης, τοποθέτησης, μετάθεσης είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπέρβαινει τους 12 μήνες ή σε χρηματική ποινή που δεν υπέρβαινει τις χίλιες λίρες ή και στις δύο ποινές».

Γιατί ψήφισαν το νόμο για ποινικοποίηση του ρουσφετιού;
Είναι αστείο να πει κάποιος ότι ψήφισαν ένα νόμο για να πατάξουν το ρουσφέτι. Είναι μη λογική αυτή η θέση. Γιατί οι φορείς του ρουσφετιού είναι τα κόμματα και οι πολιτικοί. Δηλαδή οι βουλευτές αποκλείεται να ψηφίσουν ένα νόμο που θα προβλέπει ότι θα πρέπει να τους κλείσουν φυλακή!!!

Γιατί ψήφισαν το νόμο για ποινικοποίηση του ρουσφετιού;
Σίγουρα όταν ψήφιζαν το νόμο οι βουλευτές και τα κόμματα ήταν απολύτως σίγουροι ότι οι ίδιοι αποκλείεται να μπουν φυλακή. Γιατί απολαμβάνουν ασυλίας , όπως λέει ο Γ. Εισαγγελέας.

Γιατί ψήφισαν το νόμο;
Για να νομιμοποιήσουν το ρουσφέτι!!!
Για επτά χρόνια ούτε ένας κατηγορήθηκε για ρουσφέτι. Άρα ο νόμος ήταν αποτελεσματικός και το ρουσφέτι ως διά μαγείας εξαφανίστηκε!!!

Ο κ. Αναστασιάδης λοιπόν όταν καταγγέλλει την ημετεροκρατία εννοεί ότι είναι άδικο να βολεύονται μόνο οι ημέτεροι . Εννοεί ότι πρέπει να υπάρχει μια αναλογικότητα στο βόλεμα, δηλαδή και «υμέτεροι» και «ημέτεροι».
Εξάλλου το πολιτικό σύστημα με όλες τις στρεβλώσεις του το έστησαν τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ.
Με πληθώρα αντισυνταγματικών ρυθμίσεων προσάρμοσαν το πολιτικό σύστημα στις ανάγκες των κομμάτων τους. Χωρίς αντίληψη του κοινού συμφέροντος διαγκωνίζονται για τα ρουσφέτια και τα βολέματα παραγνωρίζοντας ότι καταργούν τη συνταγματική κατοχύρωση της ίσης μεταχείρισης των πολιτών. Το δόγμα του κάθε ρουσφετολόγου είναι σαφές: "΄μπορεί να είναι άθλιος αλλά είναι δικός μας"!!!

Ο κ. Αναστασιάδης λοιπόν διεκδικεί να σιτίζονται και «δικοί του» από τα λάφυρα του δημοσίου, να έχει και το κόμμα του τη δυνατότητα να δημιουργεί εξαρτήσεις για ψηφοθηρικούς λόγους. Τα οφέλη είναι τεράστια και ο ΔΗΣΥ δεν πρόκειται να αφήσει το μονοπώλιο του ρουσφετιού στο ΑΚΕΛ.

Σε αυτές τις συνθήκες οι αναφορές στην αξιοκρατία συνιστούν εκπόρνευση της λέξης. Τη γυρολογούν στα ΜΜΕ οι πολιτικοί για να χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών. Το θέατρό τους δεν έχει τέλος.
Το μόνο θετικό σε όλη αυτή την κατάντια των πολιτικών στην Κύπρο είναι πως η λέξη αξιοκρατία σε κάποια μυαλά πολιτών, διατηρεί ακόμα το αληθινό της νόημα. Είναι αυτοί που δεν έχουν πειστεί ότι υπάρχει "προοδευτικό" και "συντηρητικό" ρουσφέτι.