Περί νομιμότητας και πατρωνίας ή ένας διάλογος με το προεδρικό

Γράφτηκε στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ στις 9/2/2008 ότι ο Υφυπουργός παρά τω Προέδρω και ο Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου έστειλαν επιστολές στο Υπουργείο Υγείας με τις οποίες ζητούσαν εξυπηρέτηση για κάποιους πολίτες. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου επί του θέματος.
Είπε λοιπόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι οι επιστολές δεν μπορούν να θεωρηθούν ρουσφέτι.Είναι;
Είναι ρουσφέτι γιατί ο νόμος της βουλής για το ρουσφέτι αναφέρει: «Οποιοδήποτε πρόσωπο προσπαθεί με οποιοδήποτε τρόπο να επηρεάσει οποιαδήποτε αρχή, επιτροπή, συλλογικό όργανο ή οποιοδήποτε λειτουργό κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του...». Με τις επιστολές τους οι προεδρικοσύμβουλοι προσπαθούν να επηρεάσουν τη λήψη μιας απόφασης. Και αν δεν προσπαθούσαν κάτι τέτοιο, τότε γιατί έστειλαν την επιστολή; Για να καταναλώνουν το μελάνι; Κάθε χαριστική πράξη εκδούλευσης είναι ρουσφέτι. Και δε θα αλλάξει το νόημα των λέξεων γιατί έτσι θέλει η εξουσία.
Είναι και πατρωνία γιατί προωθεί την άτυπη, ανταλλακτική, δεσμευτική και προσωπική σχέση ανάμεσα στον πελάτη και τον πάτρωνα.
Είναι και μέσον γιατί οι προεδρικοσύμβουλοι χρησιμοποιούν τη θέση τους για να παρακαμφθούν οι νόμιμες διαδικασίες και να τύχει κάποιος ευνοϊκής μεταχείρισης την οποία κανονικά δε δικαιούται.
Είναι και πελατειακές σχέσεις αφού η ικανοποίηση αιτημάτων των πολιτών στη βάση της προσωπικής εξυπηρέτησης γίνεται με αντάλλαγμα την ψήφο.
Είναι και αντισυνταγματική -έχουμε και τέτοιο -γιατί παραβιάζει την ίση μεταχείριση των πολιτών. Και ενώ όλοι ορκιζονται «σεβασμόν και πίστιν στο Σύνταγμα», την επομένη επέρχεται απροσδόκητη λήθη.
Και έτσι καλλιεργείται ένα κλίμα ανομίας αγνοώντας πού οδηγείται η κοινωνία. Το δόγμα « ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στερείται οποιασδήποτε πολιτικής ή ηθικής νομιμοποίησης γιατί, κύριε Στεφάνου, ποιος θα «αγιάσει» τον σκοπό; Το κομματικό συμφέρον;
Είπε και άλλα ο κ. Στεφάνου. Ότι τα αιτήματα που προωθούνται στις διάφορες υπηρεσίες προς επίλυση εννοείται ότι αντικρύζονται στα πλαίσια της νομιμότητας!!!
Αν φυσικά τα αιτήματα που προωθεί το προεδρικό είναι στα πλαίσια της νομιμότητας, τότε τι είναι αυτό που ανάγκασε κάποιους πολίτες να καταφύγουν στο προεδρικό; Το γεγονός ότι παρανόμησαν αυτοί που νομότυπα απέρριψαν το αίτημά των πολιτών; Η Κύπρος τείνει να μετατραπεί σε ένα απέραντο τρελλοκομείο!!! Ή είμαστε όλοι πολύ βλάκες και δεν καταλαβαίνομε τα στοιχειώδη ή είμαστε πολύ έξυπνοι και αδυνατούμε να συνεννοηθούμε!!!
Η δήλωση του κ. Στεφάνου «περί νομιμότητας» είναι πονηρή. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι η νομότυπη εξέταση ενός αιτήματος, όπως διατείνεται ο κ. Στεφάνου, αλλά αν ο νόμος καθορίζει ότι στα καθήκοντα του Υφυπουργού παρά τω Προέδρω ή ακόμα του βουλευτή είναι και η αποστολή τέτοιων επιστολών «ανθρωπιστικού χαρακτήρα». Και στα καθήκοντα των φορέων της εξουσίας δεν περιλαμβάνουν τέτοια «ιερή αποστολή».
Αυτά τα καθήκοντα αναλήφθησαν από τους πολιτικούς γιατί αδυνατώντας να καταθέσουν στην κοινωνία κάποια πρόταση για το κοινό μας καλό, βρήκαν ως μόνη διέξοδο την πελατειακή σχέση προς «άγραν ψήφων» για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.
Και για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα και άραχνα, τέτοιες ενέργειες της εξουσίας εμπεριέχουν και θετικές προοπτικές για την κοινωνία!!!
Πρώτα από όλα επιβεβαιώνουν ότι οι πολίτες έχουν ανεπτυγμένη πολιτική αντίληψη. Δηλαδή δεν είναι «ψώνια» για να εκχωρούν τα πολιτικά τους δικαιώματα στους πολιτικούς χωρίς αντάλλαγμα. Και να τρων οι πολιτικοί και οι πολίτες να απολαμβάνουν ιδεολογίες και «θα». Αυτό είναι θετικό από την πλευρά των πολιτών γιατί υποδηλώνει μια πολιτική στάση που απορρίπτει την ταύτιση του κράτους με το πολιτικό σύστημα και την ιδιωτεία του πολίτη. Στη συνείδηση του πολίτη η κρατική εξουσία δεν είναι νομιμοποιημένη . Ή αλλιώς το πολιτικό σύστημα υστερεί σε σχέση με την ανθρωποκεντρική ανάπτυξη των Κυπρίων.
Το δεύτερο θετικό είναι πως απομειώνεται περαιτέρω η κρατική εξουσία.Μετά την απόσπαση της οικονομίας και της επικοινωνίας από το κράτος, οι πολιτικοί –μεταφέροντας την οικονομική λογική στην πολιτική- αποσπούν την πολιτική από το κράτος και την μεταφέρουν στα κόμματα. Έτσι απομειώνεται η κρατική εξουσία υπέρ των δυνάμεων της ολιγαρχίας –πολιτικής και οικονομικής. Αυτό σε ένα πρώτο στάδιο θα επιδεινώσει τη θέση του πολίτη. Αλλά θα είναι παροδικό. Το νόμο της δύναμης θα τον μάθουν πολύ εύκολα και οι πολίτες και μάλιστα με τον τρόπο που τον εφαρμόζει η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία!!!
Επί του παρόντος όμως το πρόβλημα είναι το ρουσφέτι, που δεν είναι «ρουσφέτι» αλλά ανθρωπιστική παρέμβαση , παράνομη μεν αλλά στα πλαίσια της νομιμότητας!!!