Το "θρίλερ" τους και ο εξευτελισμός τους ή ζήτω ο Ομήρου

Τα κόμματα λοιπόν με τη συνδρομή των ΜΜΕ ανήγαγαν το θέμα της εκλογής Προέδρου της Βουλής σε πραγματικό «θρίλερ»। Οι εξελίξεις έτρεχαν καθημερινά, συζητήσεις γίνονταν από τους πρωταγωνιστές με μια επιχειρηματολογία ανοητολογία και η τηλεθέαση αυξανόταν προς τέρψη των τηλεκρατόρων

Η πολιτική διάσταση

Από πολιτική άποψη, δηλαδή την πολιτική ως συνολικά ρυθμιστική λειτουργία της κοινωνίας, δεν ενείχε κάποια ιδιαίτερη σημασία η εκλογή προέδρου της βουλής. Απλώς ήταν μια πράξη στελέχωσης μιας θέσης στη δομή της κρατικής εξουσίας.

Η πραγματικότητα

Δεν υπάρχει βουλή – ως σώμα που βουλεύεται - ώστε να ενέχει κάποια σημασία η εκλογή Προέδρου. Η βουλή έχει μετατραπεί σε ένα τόπο συνάντησης κομμάτων. Άρα και ο πρόεδρος λειτουργεί ως συντονιστής των κομμάτων, χωρίς κάποιο ουσιαστικό ρόλο. Φυσικά για τον Πρόεδρο ενέχει σημασία ως θέση κύρους στη δομή της κρατικής εξουσίας αλλά και προνομίων αφού τα έξοδα που θα πληρώσει ο λαός για να έχει πρόεδρο η βουλή είναι 1.6 εκατομύρια για την προσεχή πενταετία.

Το διακύβευμα για το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ

Η εκλογή ενείχε σημασία για τα δυο μεγάλα κόμματα όχι σε σχέση με το αξίωμα, αλλά αποκλειστικά σε σχέση με την κατάληψη της θέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλαδή τη νομή της λεγόμενης εκτελεστικής εξουσίας μετά από δύο χρόνια. Και ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ προεκλογικά επικεντρώθηκαν σε αυτή την προοπτική. Ο ΔΗΣΥ θεώρησε τις βουλευτικές εκλογές όχι ως εκλογές εξουσίας αλλά μηνύματος, ενώ το ΑΚΕΛ ως εκλογές στήριξης της κυβέρνησης Χριστόφια. Και η υποκρισία και των δυο είναι τόσο μεγάλη που αλληλοκατηγορούνταν ότι στοχεύουν στις προεδρικές!!! Δηλαδή, το αυτονόητο το έκαναν είδηση.

Από τη στιγμή που η κρατική εξουσία έχει ενοποιηθεί εξωθεσμικά από τα κόμματα και οι κρατικοί θεσμοί απλώς λειτουργούν νομιμοποιητικά για ικανοποίηση των κομματικών αναγκών, είναι αυτονόητο ότι η διαμάχη θα αφορά την προεδρική καρέκλα και τίποτε άλλο. Τα μικρά κόμματα αποδέχτηκαν το «μικρό» ρυθμιστικό τους ρόλο και διαγκωνίζονται για την υφαρπαγή της καρέκλας του προέδρου της βουλής.Ακόμα και ο Περδίκης ήλπισε πως θα υφαρπάξει την ψήφο ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ - μπροστά στο διαφαινόμενο κίνδυνο να κερδίσει το αντίπαλο δέος - και να αναρριχηθεί χωρίς καμία συναλλαγή και για το κοινό καλό στην περιζήτητη καρέκλα, καθόλου καιροσκοπικά!!!

Οι λόρδοι

Στην κυπριακή βουλή υπάρχουν δύο κατηγορίες βουλευτών: αυτοί που νομιμοποιούνται ως τέτοιοι με την ψήφο των πολιτών και αυτοί που ορίζονται από τα κόμματα, «ελεώ θεού». Όπως παλιά οι αριστοκράτες θεωρούσαν αυονόητο ότι θα συμμετέχουν στη βουλή λόγω καταγωγής και θέσης στην κοινωνική κλίμακα, έτσι και σήμερα οι αρχηγοί των κομμάτων – ως γνήσιοι απόγονοι της μεσαιωνικής φεουδαρχίας –δεν επιθυμούν τη νομιμοποίησή τους από τους πολίτες. Και βασικά εκλέγονται βουλευτές αφού νομιμοποιηθούν στη θέση του αρχηγού κόμματος από τις κομματικές γραφειοκρατίες. Και ο Κάρογιαν και ο Ομήρου ανήκουν στους «λόρδους» της βουλής.

Το μέλλον

Το μέλλον για τους Κύπριους πολίτες είναι ζοφερό. Όλοι αυτοί που μέχρι τώρα ανταγωνίζονταν, θα πρέπει να φροντίσουν σε συνθήκες «συναίνεσης» και αναλαμβάνοντας από κοινού «το πολιτικό κόστος» να αφαιμάξουν το λαό, ώστε να καλύψουν τα ελλείμματα που οι ίδιοι δημιούργησαν με τη μεγαλύτερη ανευθυνότητα. Ή, από μια άλλη άποψη, το να αφαιμάξουν το λαό είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για να συνεχίσει η κομματική ολιγαρχία να νέμεται από κοινού - όπως μέχρι τώρα – πλούτο, προνόμια και εξουσία.

Οι ψηφίσαντες

Σας έβαλαν και πληρώσετε εκατομμύρια για να τους βγάλετε στην εξουσία. Τώρα θα κληθείτε να πληρώσετε πολλαπλάσια για να καλύψετε την ανευθυνότητά τους και να τους συντηρείτε.

Θα πει κάποιος: κι εσύ θα πληρώνεις. Σωστά. Όμως εγώ τουλάχιστον έχω συνείδηση του προβλήματος και της θέσης μου και δεν τρώω το κουτόχορτο των ολιγαρχικών. Γι αυτό και μπορώ να ελπίζω ότι κάποτε θα ξεφύγω από την κατάντιά μου.Ενώ εσείς είστε καταδικασμένοι να βιώνεται την ψεύτικη πραγματικότητα που σας σερβίρουν και να εναπόθετετε τις ελπίδες σας στο θεό.Ή με άλλα λόγια, προϋπόθεση για να λυθεί ένα πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξή του, αλλά η συνειδητοποίησή του από τους πολλούς.

ΖΗΤΩ ΟΙ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΙ

Υ.Γ. Μας κούφαναν οι δηκοϊκοί με τον Κουλία και την υπονόμευση της δημοκρατίας. Όντας συγχυσμένοι αιωνίως οι δηκοϊκοι και γνωρίζοντας μόνο έναν, την καρέκλα, είναι φυσικό να μην μπορούν να διακρίνουν τα στοιχειώδη στην πολιτική, δηλαδή τη διαφορά ανάμεσα στην ολιγαρχία και τη δημοκρατία.

Αλήθεια, ποιος αποφάσισε ότι ο Κάρογιαν είναι βουλευτής; Ο λαός; Ή διορίστηκε από το κόμμα; Και αν είναι σωστό, γιατί δεν διορίζονται όλοι οι βουλευτές από τα κόμματα; Τελικά τι είναι η δημοκρατία για σας; Αν μου δώσετε ένα λογικό ορισμό, θα γραφτώ στο κόμμα σας!!!