Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Η αποχή, η κομματική ολιγαρχία και το γελόκλαμα

Οι κομματοκράτορες στην Κύπρο νομίζουν ότι η ευφυία τους είναι πάνω από κάθε ανθρώπινο μέτρο, ώστε να μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες και κανένας να μην τον καταλαβαίνει. Φυσικά άλλο πράγμα η ευφυία και άλλο η πονηρία.

Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που η ολιγαρχική τάξη αντιμετώπισε το πρόβλημα της αποχής.

1.Για έξι μήνες μονοπωλούσαν τον πολιτικό λόγο, τα ΜΜΕ τους βοηθούσαν συστηματικά και δεν κατάφεραν τίποτε απολύτως.Για έξι μήνες γνώριζαν το πρόβλημα και ο πολιτικός τους λόγος ήταν τόσο κενολόγος που άνοιξαν μια τρύπα μέσα στο νερό. Δεν έπεισαν κανένα, μάλλον με τις κενολογίες τους ενίσχυσαν τα ποσοστά αποχής. Για έξι μήνες, αν πράγματι ενδιαφερόνταν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της αποχής, είχαν όλο το χρόνο να καταθέσουν πολιτικές προτάσεις. Αντί όμως για προτάσεις, επιδόθηκαν σε ένα ακατάσχετο υβρεολογία κατά των συμπολιτών που θα απείχαν και μια φτηνή προπαγάνδα που αναδείκνυε την ασχετοσύνη τους.

2.Αφού απέτυχε η προπαγάνδα, παραμονές των εκλογών άλλαξαν τροπάριο, όλοι μαζί οι ολιγαρχικοί, σαν μια γροθιά. Άρχισαν με κάθε σοβαροφάνεια τις εκκλήσεις να προσέλθουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες. Εκεί που απέτυχαν έξι μήνες, θα το πετύγχαιναν με μια έκκληση.

3.Τη μέρα των εκλογών, όταν επιβεβαιώθηκε πια το μεγάλο ποσοστό αποχής χρησιμοποίησαν πιο εξευγενισμένες μεθόδους. Από το μεσημέρι στο ΡΙΚ παρέλαυναν άτομα του κατεστημένου από όλα τα κόμματα και προσπαθούσαν να αρθώσουν λόγο τάυτισης με αυτούς που απείχαν. Αυτοί που οδήγησαν το πολιτικό σύστημα εδώ, ταυτίζονταν με τους απέχοντες, ίσως τους ξεγελάσουν και ψηφίσουν!!!Το ΡΙΚ μάλιστα προέβαλλε και ένα διαχρονικό φιλμάκι με τις εκλαγές σε διάφορες περιόδους,ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους παρευρισκόμενους να επισημάνουν πόσο μεγάλη πρόοδος επήλθε μέσα στο χρόνο! Από δίπλα ο Γενικός Έφορος εκλογών ένιωσε την ανάγκη να μας υπενθυμίσει ότι η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική!Με τη χρήση του φόβου ότι αρπάξουν.

4.Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όλοι δάκρυσαν για την αποχή, τόνισαν τη σοβαρότητα του προβλήματος που οι ίδιοι δημιούργησαν και δεν μπόρεσαν να λύσουν και άλλαξαν τροπάριο.ΜΜΕ και κόμματα τώρα πια επικεντρώνονται στο πολύ σοβαρό θέμα της εκλογής προέδρου της βουλής.

Άρχισαν τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και συζητούν με βάση αρχές ποιος είναι ο πιο κατάλληλος!!!Έλεος.

5.Ποιος είναι ο χαμένος των εκλογών; Ο κυπριακός λαός.Πλήρωσε εκατομμύρια στα κόμματα για να καλύψουν τα έξοδα των εκλογών, πλήρωσε εκατομμύρια στους Δ.Υ. για τη διεξαγωγή των εκλογών, πλήρωσε μερικά εκατομμύρια σύνταξη και εφάπαξ στους αποτυχόντες υποψηφίους βουλευτές. Και το πιο σημαντικό: στο όνομα της ενότητας όλη η ολιγαρχική τάξη θα πάρει μέτρα αφαίμαξης του λαού για να πληρωθούν τα ελλείμματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

6.Τα κόμματα -είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν- δεν μπορούν να κάνουν τίποτε απολύτως για την αποχή. Μπορεί να χρησιμοποίησουν νέες μορφές προπαγάνδας, νέες μορφές επικοινωνίας, νέους ως κράχτες των κομμάτων, νέες πρακτικές, αλλά δεν μπορούν να ακυρώσουν τον εαυτό τους ούτε και να επιδράσουν ποσώς στις αναπόφευκτες κοσμοσυστημικές εξελίξεις Και η αποχή ως πολιτικό πρόβλημα είναι πρόβλημα κατανομής εξουσίας και διεύρυνσης της ελευθερίας των πολιτών, στο ατομικό-κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό επίπεδο.

3 σχόλια:

the Idiot Mouflon είπε...

Εδώ δεν κατάφεραν να κάμουν μια ολοκληρωμένη πρόταση Νόμου... να ξέρει τουλάχιστον εκείνο το 80% που δεν απείχε... ΓΙΑΤΙ τους ψηφίζει.

Όιλίλι.... όοοο ιλίλι...

Και κάτι ακόμα: ισχύει ότι ορισμένοι έξυπνοι που έβαλαν ακριβώς 28 υποψήφιους... τώρα θα εισπράξουν και από τα κονδύλια για χρηματοδότηση των κομμάτων;

(http://proedrikes.blogspot.com/2011/05/blog-post_26.html)

the Idiot Mouflon είπε...

Έλαβες απάντηση στο σχόλιο σου. Όταν ευκαιρήσεις, κόπιασε να την δεις. Απολογούμαι για την καθυστέρηση.

TRELLOS είπε...

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;