Το πολιτικό έγκλημα στην Κύπρο και τα αβάσταχτα δάκρυα της υποκρισίας

ΟΙ 121 ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ «ΗΛΙΟΣ»
Όταν στις 14 Αυγούστου 2005 κατέπεσε το αεροπλάνο της «ΗΛΙΟΣ» και χάθηκαν τελείως άδικα 121 άνθρωποι, ελάχιστοι συγκινήθηκαν. Χάθηκαν 121 άνθρωποι.
Οι πολιτικοί και τότε έδειξαν εγκληματική αμέλεια. Η κυβέρνηση Κληρίδη φιλελευθεροποίησε τις αεροπορικές συγκοινωνίες, αλλά το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας ήταν ανεπαρκές για έλεγχο της εταιρείας με αποτέλεσμα να τίθεται συνεχώς σε κίνδυνο η ασφάλεια όσων ταξίδευαν με τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Ποιος είχε την πολιτική ευθύνη για αυτή την εξώφθαλμή έλελιψη που στοίχισε τη ζωή σε 121 ανθρώπους; Φυσικά, ο Υπουργός Συγκοινωνιών ο τότε – ο κ. Θράσου- αλλά και οι προκάτοχοί του – Κ. Καζαμίας και Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτοί έπρεπε να κατοχυρώσουν την ασφάλεια των ανθρώπων, αλλά ύπνωτταν.
Κανένας πολιτικός τότε δεν παραιτήθηκε , κανένας φυσικά δεν τιμωρήθηκε. Διόρισαν μια ερευνητική επιτροπή και κουκούλωσαν τα πάντα.
ΟΙ 12 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Αν διαβάσεις τον τύπο της εποχής, οι πολιτικοί λες και έχουν μαγνητόφωνο μέσα στο στόμα τους: «τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου». Ύφος θλίψης για το δυσάρεστο γεγονός, έκφραση αποφασιστικότητας «να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση». Τότε το πρόβλημα ήταν να ξεφορτωθούν ανώδυνα τους 121 νεκρούς. Σήμερα το πολιτικό πρόβλημα είναι επίσης πως να ξεφορτωθούν τους 12 νεκρούς.
Η ΕΡΕΥΝΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
Όποτε ξεσπάσει ένα σκάνδαλο ή συμβεί ένα δυσάρεστο γεγονός, οι φορείς της εξουσίας έχουν έτοιμη τη συνταγή: ερευνητική επιτροπή. Η ερευνητική επιτροπή που διορίζεται είναι το μέσον με το οποίο ο φορέας της εξουσίας κερδίζει χρόνο μέχρι να ξεχαστεί το θέμα.Παράλληλα, είναι το μέσον με το οποίο ο φορέας της εξουσίας δημιουργεί την αλήθεια που θα πλασάρει στον «όχλο». Γιατί την αλήθεια τη γνωρίζει πολύ καλά ο πολιτικός, απλώς με την επιτροπή διορίζει ανθρώπους στους οποίους δίνει στοιχεία για να πλάσουν μια αλήθεια. Και φυσικά η διορισμένη επιτροπή ουδέποτε θα αποδώσει ευθύνες σε αυτόν που τη διόρισε. Θα βρει κανένα κατώτερο υπάλληλο ή κανένα πεθαμένο να τα φορτώσει.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Οι κομματάρχες, όταν ξεσπάσει κάτι ανεπιθύμητο, χρησιμοποιούν όλοι – κυβέρνηση και αντιπολίτευση – τα ίδια λόγια εξαπάτησης του «όχλου»: ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ. Αν η πίεση από την κοινωνία είναι μεγάλη, μπορεί να παραιτηθεί κανένας Υπουργός. Ως εκεί. Η αντιπολίτευση είναι ικανοποιημένη γιατί κέρδισε λίγους πόντους στην προσπάθειά της να καταλάβει την εξουσία.
Τι σημαίνει για όλα τα κόμματα –όλη τη συντροφιά της πολιτικής ολιγαρχίας - απόδοση ευθυνών; Ο αρμόδιος επιδεικνύει ευθυξία και παραιτείται. Ως εκεί. Αυτό υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα. Ο θιγόμενος πολιτικός εξαναγκάζεται κάτω από την πίεση των πραγμάτων να αναλάβει ο ίδιος –από μόνος του –την ευθύνη για το ανεπιθύμητο γεγονός.Ή αν είναι πολύ παχύδερμος, μπορεί αυτός που τον διόρισε –ο Πρόεδρος- να τον παραιτήσει.
ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΌ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Το σύστημα δικαίου που υπάρχει στη Δύση και στην Κύπρο –κληρονομιά του δεσποτισμού - αποδίδει ευθύνες και τιμωρεί μόνο για τα ατομικά εγκλήματα. Αν ένα άτομο σκοτώσει κάποιο άλλο, πάει δικαστήριο και εφόσον αποδειχτεί η ευθύνη του, τότε τιμωρείται.
Για τα πολιτικά εγκλήματα, τα οποία είναι πολύ πιο σοβαρά από τα ατομικά, γιατί το ατομικό έγκλημα συνήθως βλάπτει έναν ,ενώ το πολιτικό έγκλημα βλάπτει πολλούς, δεν υπάρχει σύστημα τιμωρίας, δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΩΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΝΕΟ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ
Οι πολιτικοί δεν αποδέχονται ότι υπάρχει έννομο συμφέρον του πολίτη από την πολιτική και ως εκ τούτου δεν μπορείς να τους ενάγεις αν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους βλάψουν την κοινωνία. Κατά απομίμηση της μεσαιωνικής φεουδαρχίας θεωρούν τους εαυτούς τους ανεύθυνους και απαραβίαστους , όπως ο ελέω θεού βασιλιάς. Γι αυτό και δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο, γι αυτό και οι πολιτικοί μπορούν να σε κλέπτουν ή να σε σκοτώνουν με τις πράξεις ή παραλείψεις τους, αλλά κανένας δεν τους αγγίζει. Οι ίδιοι είναι υπεράνω του νόμου, ανεύθυνοι και απαραβίαστοι. Και όλοι οι πολιτικοί το γνωρίζουν και για αυτό διαπλέκονται, διαφθείρονται, είναι παντελώς ανίκανοι, αλλά ουδόλως τους ενδιαφέρει. Δεν λογοδοτούν ούτε τους πιάνει ο νόμος.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Ο θάνατος 12 συμπατριωτών μας στη ναυτική βάση στο Μαρί είναι ένα πολιτικό έγκλημα. Οι αρμόδιοι Υπουργοί και μη με τις πράξεις ή παραλείψεις τους ουσιαστικά επέφεραν το θάνατό τους.
Το πολιτικό έγκλημα είναι δεδομένο. Δε χρειάζεται καμία έρευνα, δεν χρειάζεται καμία απόδειξη. Γι αυτό και κάποιοι υπέβαλαν τις παραιτήσεις του αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη.Μέχρις εκεί.
Δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο στην Κύπρο που να οδηγεί σε δικαστήριο για τιμωρία τον πολιτικό που έβλαψε την κοινωνία και να τιμωρηθεί. Ή τα πολιτικά εγκλήματα δεν τιμωρούνται στην Κύπρο. Οι πολιτικοί λένε ότι αποδίδεται δικαιοσύνη μέσω της εκλογικής διαδικασίας κάθε 5 χρόνια!!! Αυτή φυσικά είναι μια ανόητη θέση.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;
Το να φωνάζουν οι πολίτες ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι, δε σημαίνει ότι θα συμβεί κιόλας. Πιο ορθολογιστική προσέγγιση θα ήταν τώρα που όλα τα κόμματα έχουν ερωτευτεί με τη φράση «απόδοση ευθυνών» , να μας απαντήσουν και «ποιος θα τις αποδώσει». Δηλαδή επιβάλλεται η δημιουργία πολιτικού δικαίου ώστε να οδηγούνται στα δικαστήρια οι πολιτικοι εκείνοι που βλάπτουν αποδεδειγμένα την κοινωνία.Δηλαδή επιβάλλεται να χορηγηθεί το δικαίωμα στον πολίτη να οδηγεί ενώπιον της δικαιοσύνης όποιον πολιτικό έβλαψε την κοινωνία, δηλαδή να αναγνωρισθεί ότι ο πολίτης έχει έννομο συμφέρον από την πολιτική.
Φυσικά, κανένα κόμμα δε θα δεχθεί να χάσει τα προνόμια που τώρα έχει. Εδω τα πρόστιμα από παραβάσεις της τροχαίας δεν δέχονται να πληρώνουν , όπως όλοι οι πολίτες, και θα δεχθούν να ελέγχονται από το λαό για τις πολιτικές τους αποφάσεις;
Σήμερα, η επικρατούσα ιδεολογία στην Κύπρο είναι η ολιγαρχική και όχι η δημοκρατική. Ο λαός δεν είναι κυρίαρχος, αλλά κατακτημένος από τους φορείς της πολιτικής ολιγαρχίας, τα κόμματα.
ΕΠΩΔΟΣ
Τα δάκρυα των πολιτικών, οι ρητορείες τους, ο χρόνος και η βλακεία θα δώσουν τόπο στην οργή. Για άλλη μια φορά θα επικρατήσει η γενικευμένη ανικανότητα ή βλακεία.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
Υ.Γ. Στο προεκλογικό πρόγραμμα του Τ. Παπαδοπούλου το 2003 υπήρχε μια δέσμευση για θεσμοθέτηση της ποινικής ευθύνης Υπουργών. Δεν έγινε τίποτε. Η ίδια αναφορά υπάρχει και στο προεκλογικό πρόγραμμα Χριστόφια. Δεν έγινε τίποτε.Καληνύκτα.

ΖΗΤΩ Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΈΛΕΙ ΚΑΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΖΗΤΩ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ