22Μαίου 2011:Η μεγάλη γιορτή των ολιγαρχικών στην Κύπρο

Αφού η κομματική ολιγαρχία συνεπικουρούμενη από την οικονομική ολιγαρχία και τα ΜΜΕ, βομβάρδισαν για μήνες τον «όχλο» με τις αερολογίες τους, τα κατασκευασμένα ψευτο-διλήμματα, τις εικονικές διαμάχες, ήλθε η ώρα να «ακούσουν τα νομίσματα να πέφτουν πάνω στο τραπέζι».
Τώρα οι ολιγαρχικοί άρχισαν άλλο τροπάριο: αύριο – ημέρα των εκλογών – είναι η μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας!!!
Ποιας δημοκρατίας ρε ανίδεοι; Πόση υποκρισία που ούτε το αυτονόητο δεν μπορείτε να αποδεχθείτε, ότι δηλαδή είστε ολιγαρχικοί;
Φυσικά αύριο, 22 Μαίου 2011 είναι η μεγάλη γιορτή των ολιγαρχικών στην Κύπρο. Εναγωνίως προσδοκούν να εξασφαλίσουν τη νομιμοποίηση στην εξουσία για μια ακόμα πενταετία.
Τι είναι αυτό που κάνουν οι ολιγαρχικοί –όλων των αποχρώσεων- μέσω της εκλογικής διαδικασίας;
Ουσιαστικά υποχρέωνουν τον πολίτη κάθε 5 χρόνια να εκχωρεί τα πολιτικά του δικαιώματα σε έναν τρίτο πρόσωπο και ο ίδιος να παραμένει αιωνίως χωρίς πολιτικά δικαιώματα, δηλαδή να είναι ιδιώτης.
Διαφορετικά, η ολιγαρχική τάξη υποστηρίζει το δόγμα: έχεις ένα πολιτικό δικαίωμα, δηλαδή να μην έχεις κανένα πολιτικό δικαίωμα. Γι αυτό και κάθε 5 χρόνια πρέπει να το εκχωρείς στα ολιγαρχικά κόμματα ή πρόσωπα.
Γι αυτό και η ψήφος στις ολιγαρχίες έχει απλώς νομιμοποιητικό χαρακτήρα στην εξουσία των αντιμαχομένων ολιγαρχικών. Η ψήφος είναι αδύνατο να είναι «κριτική» - όπως αφελώς κάποιο διατυμπανίζουν- ή συμμετοχική – αφού η συμμετοχή σου στις εκλογική διαδικασία ουσιαστικά εκφράζει τη συναίνεσή σου για αποκλεισμό σου από την πολιτική - ή ακόμα και εκ-λογική - η ψήφος δεν προέρχεται εκ- λόγου αλλά εκ προπαγάνδας.
Λένε κάποιοι ότι τουλάχιστον μια φορά κάθε 5 χρόνια οι πολίτες είναι ελεύθεροι. Αυτό συνιστά πολιτική βλακεία. Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος που πολιτικά είναι πολιτικά κατακτημένος για 5 χρόνια, ξαφνικά να απελευθερωθεί για μια ημέρα. Γι αυτό ακριβώς και το αποτέλεσμα των εκλογών είναι προδιαγεγγραμμένο πριν καν γίνουν εκλογές λόγω του συνεχους και ασφυκτικού ελέγχου που ασκούν οι ολιγαρχικοί στους πολίτες:τα ΜΜΕ ως ιδιοκτήτες της είδησης και της προπαγάνδας, το ιδωτικό κεφάλαιο ως ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και τα κόμματα ως ιδιοκτήτες της κρατικής εξουσίας.
Όλοι αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως ειδικούς, ιεραρχικά τοποθετούνται υπαράνω και εκλαμβάνουν τον «όχλο» ως μια μάζα από ηλίθια ανθρωπάκια, τα οποία ανταγωνίζονται να κατευθύνουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Οι ολιγαρχικοί απεχθάνονται την πολιτική ισότητα και την πολιτική ελευθερία. Γιατί αυτά θα επιφέρει και το θάνατο τους. Έτσι στις εκλογές αναφέρονται σε γενικές αρλουμπολογίες χωρίς περιεχόμενο, παρουσιάζονται ως σωτήρες, ως εθνοσωτήρες, ως οικονομο-σωτήρες, καταφεύγουν στο παρελθόν το οποίο προσαρμόζουν στις τωρινές τους ανάγκες, προσφέρουν κούφια ελπίδα.Η αγαπημένη τους λέξη είναι η δύναμη την οποία χρησιμοποιούν χωρίς να ντρέπονται. Η ελευθερία και η ισότητα τους τρομάζει και τις αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Οι ολιγαρχικοί κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Η δουλειά του κάθε εξουσιολάγνου είναι να εξουσιάζει μονίμως και να ικανοποιεί την απληστία του.
Το ζήτημα είναι άλλο: γιατί οι πολίτες αποδέχονται να εξουσιάζονται και να αντιμετώπιζονται από τους εξουσιαστές ως ηλίθια ανθρωπάκια;
Η αποχή και η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν είναι ένα τυπικό ή ασήμαντο θέμα. Ουσιαστικά αντικατοπτρίζει δυο διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις: από τη μια οι δημοκρατικοί και από την άλλη οι ολιγαρχικοί. Σίγουρα οι ολιγαρχικοί σήμερα επικρατούν ολοκληρωτικά.Η αντίστροφη μέτρηση όμως άρχισε. Και το γνωρίζουν πολύ καλά.

ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΑΠΛΗΣΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ