Η διανοητική σύγχυση των κομματικών υποψηφίων ή η καπηλεία της δημοκρατίας

Οι εκπρόσωποι των «κυττάρων της δημοκρατίας», δηλαδή διάφοροι υποψήφιοι από τις κομματικές λίστες που θα κληθεί ο λαός να τις επικυρώσει στις βουλευτικές εκλογές,αρθρώνουν λόγο περί δημοκρατίας.Είναι όντως πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις οι ολιγαρχικοί θυμούνται να διαλεχθούν για το πολίτευμα.

Οι «κυτταροδημοκράτες» στον ύπνο τους επικαλούνται τη δημοκρατία προκειμένου κυρίως να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες. Ο συλλογισμός τους είναι τόσο αφοπλιστικός που κυριολεκτικά συν-κινεί:

-«Τα κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατίας».

-«Ο δημοκρατικός πολίτης θα πρέπει να ψηφίσει τους υποψηφίους των «κυττάρων της δημοκρατίας».

-«Άρα, όποιος απέχει, δεν είναι δημοκρατικός».

Με αυτή την καταγέλαστη και φτηνή προπαγάνδα προσπαθούν να υφαρπάσουν για άλλη μια φορά οι ολιγαρχικοί την ψήφο των πολιτών.

Το γελοίο του πράγματος είναι εμφανές. Έχουμε δημοκρατία, αλλά οι πολίτες την υποσκάπτουν και τα κόμματα προσπαθούν να την περισώσουν!!!

Σε αυτή τη λογική είναι ενταγμένα όλα ανεξαίρετα τα κόμματα, οι φορείς της κρατικής εξουσίας. Ομοφωνούν με θαυμαστό τρόπο, δεν έχουν καμία διαφορά σε σχέση με το πολιτικό σύστημα( με εξαίρεση ίσως τους Οικολόγους).

Η επιχειρηματολογία που προβάλλεται από τους ολιγαρχικούς υποψήφιους είναι ενδιαφέρουσα. Αποσπασματικά παραθέτω μερικές απόψεις:

Το κατεστημένο εναντίον του κατεστημένου!!!

Σε κείμενα τους στον τύπο υποψήφιοι της κομματικής ολιγαρχίας υποστηρίχουν την ίδια θέση: «Ψηφίστε μας για να έλθουμε σε ρίξη με το κατεστημένο»!!! Η πρόταση νοηματικά είναι ορθή αλλά πολιτικά είναι βλακώδης. Αν το ΑΚΕΛ θα έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο, αν ο ΔΗΣΥ θα έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο, και το ίδιο θα πράξουν και το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, οι Οικολόγοι, τότε ποιος είναι το κατεστημένο; Και τα γράφουν οι υποψήφιοι με κάθε σοβαρότητα!!!

Το πολιτικό και το α-πολίτικο

Υποψήφιοι που θεωρητικολογούν σε κείμενά τους για το πολιτικό σύστημα υποστηρίζουν: με την αποχή οι πολίτες «πλήττουν τη δομή του πολιτικού συστήματος» (υποψήφιος ΔΗΣΥ). Στη συνέχεια του κειμένου του ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ θεωρεί την αποχή ως «απολίτικη στάση»!!! Δηλαδή, θεωρεί ότι η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος δεν είναι πολιτική στάση, αλλά απολίτικη.Η αποθέωση της συντήρησης και της αντίδρασης αλλά και του παραλογισμού.

Αμφισβήτηση και συνενοχή

«Δεν είναι οι πολιτικοί αυτοί που αμφισβητούνται με την αποχή , αλλά το ίδιο το οικοδόμημα της δημοκρατίας (υποψήφιος ΑΚΕΛ). Ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ στη συνέχεια του κειμένου του θεωρεί ότι η αποχή είναι «συνενοχή». Τώρα, πώς γίνεται να είμαι συνένοχος σε κάτι που αμφισβητώ, δεν νομίζω πως υπάρχει λογικός άνθρωπος να το εξηγήσει. Η αποθέωση του παραλογισμού!!! Αντίθετα, οι μόνοι ένοχοι και συνενόχοι του υφιστάμενου οικοδομήματος είναι οι υποψήφιοι που το στηρίζουν.

Η ψήφος ως λευκή επιταγή

Ακελικός υποψήφιος θεωρεί την αποχή ως «λευκή επιταγή στον κάθε πολιτικά επιτήδειο και ανάξιο». Καλά, αυτοί που δεν απέχουν και ψηφίζουν, δε δίνουν και αυτοί λευκή επιταγή στους εκλεγμένους; Δηλαδή, αφού εκλεγούν ποιος ψηφοφόρος μπορεί να ελέγξει τον υποψήφιο που ψήφισε και με ποιο θεσμικό μηχανισμό; Ή πιο απλά, είτε ψηφίσεις είτε δεν ψηφίσεις η επιταγή είναι λευκή!!! Ή αν δεν το καταλαβαίνει ο ακελικός υποψήφιος , τότε θα τον βοηθήσει η αναφορά σε έγγραφο του Wikileaks στο οποίο ο Πρόεδρος Χριστόφιας λέει: «δίνω λογαριασμό μόνο στον εαυτό μου» (Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 21/3/2011).

Η αποχή ως αδιαφορία

Μερικοί από την κομματική ολιγαρχία ερμηνεύουν την αποχή και ως αδιαφορία. Αυτή η προσέγγιση είναι μη λογική με την έννοια ότι και αυτός που ψηφίζει δε σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για την πολιτική. Ή διαζευκτικά, ένας που μια φορά κάθε πέντε χρονιά εκχωρεί τα πολιτικά του δικαιώματα σε έναν τρίτο πρόσωπο το οποίο ψηφίζει και στη συνέχεια ιδιωτεύει είναι πιο πολιτικοποιημένος από κάποιον που δεν ψηφίζει , δηλαδή δεν θεωρεί τον εαυτό του δούλο, αλλά ενδιαφέρεται πάντοτε για τα πολιτικά ζητήματα;

Απαξίωση και ρουσφέτι

Τα δυο μεγάλα κόμματα –ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ – θεωρούν ότι ένας από τους λόγους της απαξίωσής τους εκ μέρους των πολιτών είναι και το ρουσφέτι. Αυτό λογικά δε στέκει. Αντίθετα, αν υπήρχε η δυνατότητα για διαιώνιση του ρουσφετιού ώστε όλοι να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, οι πολίτες θα έτρεχαν να ψηφίσουν. Απλώς σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης, οι ρουσφετολόγοι κομματάρχες δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους ρουσφετολογικά. Και οι πελάτες – ψηφοφόροι δεν έχουν κάποιο λόγο – κίνητρο να τους ψηφίσουν. Γιατί ο Κύπριος ,όντας πολιτικά ανεπτυγμένος δεν εκχωρούσε εν λευκώ την ψήφο του στον κάθε κομματάρχη, αλλά ζητούσε αντάλλαγμα. Σήμερα που δεν υπάρχουν ανταλλάγματα, ο Κύπριος δεν έχει κίνητρο να ψηφίσει.

Επομένως ο Κύπριος πάντοτε απαξίωνε τους πολιτικούς, τους θεωρούσε ικανούς μόνο για ρουσφέτι. Τογεγονός ότι τους ψήφιζαν έναντι ανταλλάγματος, αυτό δε σημαίνει ότι και τους εκτιμούσαν. Σίγουρα τους θεωρούσαν άξιους για το ρουσφέτι.

Το ρουσφέτι δεν είναι το αίτιο του προβλήματος αλλά απλώς ένα σύμπτωμα της κρίσης που πάντοτε αντιμετώπιζε το πολιτικό σύστημα της Κύπρου, εφόσον το πολιτικό σύστημα δεν ικανοποιούσε τις πολιτικές ανάγκες της κοινωνίας. Το μόνο νόημα ήταν το ρουσφέτι.

Το ίδιο και το διαφορετικό

Υποψήφιος της ΕΔΕΚ τιτλοφορεί το κείμενό του: «γιατί να ψηφίσω;» Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν έχει αποφασίσει αν θα ψηφίσει , αν και είναι υποψήφιος!!! Φυσικά και δεν εννοεί αυτό. Απλώς άλλαξε προσωπείο και υποδύεται το ρόλο του πολίτη προκειμένου να πείσει τους άλλους να τον ψηφίσουν!!! Ποιο είναι το κύριο επιχείρημα του; «Δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι». Αυτό είναι αδιαμφίσβητητο και αυτονόητο. Εξίσου όμως αδιαμφίσβήτητο είναι και το γεγονός ότι αποτελούν όλοι τους στυλοβάτες του ίδιου πολιτικού συστήματος. Ή βλέπει το δέντρο και αδυνατεί να δει και το δάσος.

Το πολιτικό και το κομματικό

Πολλοί υποψήφιοι αναφέρονται σε απαξίωση της πολιτικής στις μέρες μας. Αυτό είναι μη λογικό. Αυτό που απαξιώνεται στις μέρες μας δεν είναι η πολιτική γιατί καμία κοινωνία δεν μπορεί να αυτο-καταργηθεί. Αυτό που απαξιώνεται είναι τα κόμματα και οι κομματικοί. Ή διαφορετικά, η ολιγαρχική ιδεολογία που οικοδόμηθηκε στη δύση τους δύο τελευταίους αιώνες ως διάδοχο σύστημα της προγενέστερης μοναρχίας.

Ή αν δεν μπορούν να το κατανοήσουν, τότε η απαξίωση της μοναρχίας, για παράδειγμα τον 19^ο αιώνα δε συνιστούσε απαξίωση της πολιτικής, αλλά του φορέα του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος, δηλαδή του μονάρχη. Και σήμερα δεν είναι η πολιτική που απαξιώνεται, αλλά οι φορείς του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος, δηλαδή τα κόμματα.

Κινδυνεύει η δημοκρατία με την απαξίωση των κομμάτων; Φυσικά και όχι. Πρώτον, γιατί το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία –άρα δεν μπορεί να κινδυνεύει κάτι που δεν υπάρχει –και, δεύτερον, το σύστημα είναι ολιγαρχία- άρα αυτός που κινδυνεύει είναι το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα και οι λίγοι που το καρπώνονται , δηλαδή η κομματική και οικονομική ολιγαρχία. Το γεγονός ότι τα κόμματα οικειοποιούνται τη δημοκρατία για να παραπλανούν το λαό, αυτό δείχνει είτε την άγνοιά τους είτε την απάτη τους. Και το ένα και το άλλο δε σώζει το ολιγαρχικό τους σύστημα. Απλώς θα επιβραδύνει τον αναπόφευκτο θάνατό του. Και με το καλό, ίσως δούμε άσπρη μέρα ως κοινωνία.

ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ, ΜΗΝ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ –ΠΕΡΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ- ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Υ.Γ.Τα κείμενα των υποψηφίων ολιγαρχικών να τα διαβάζετε με προσοχή.Είναι σοβαρός λόγος για να μην τους ψηφίσετε.Κυρίως έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε ηλίθιους.

Υ.Γ.Στην Κύπρο η ψήφος είναι μια πόρνη που ικανοποιεί όλα τα γούστα: ψήφος-μήνυμα, ψήφος-δύναμη, ψήφος-τιμωρός, ψήφος-εμπιστοσύνη, ψήφος-νομιμοποίηση, ψήφος-ολιγαρχική,ψήφος-φύλο, ψήφος-ηλικία...