Οι θορυβοποιοί και κενολόγοι ΔΗΚΟΑΚΕΛΙΚΟΙ ή ο αρχιεξουσιαστής

Οι κατά καιρούς διαμάχες ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ έχουν καταντήσει μονότονες και κουραστικές. Για τρία χρόνια τώρα επιδίδονται σε μια ακατάσχετη συγκρουσιολαγνεία χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό περιεχόμενο. Ως ακραιφνείς ολιγαρχικοί θεωρούν ότι οι αστείες διαμάχες τους είναι στο επίκεντρο της ζωής στην Κύπρο, μόνο και μόνο γιατί τυγχάνουν προβολής από τους συνδαιτημόνες τους, τα ΜΜΕ.

Με διάφορες αφορμές ανασύρουν τα ξίφη τους και τα διασταυρώνουν: κυπριακό, οικονομία, Συνεταιρισμός για την Ειρήνη και πάει λέγοντας. Και το μεν ΑΚΕΛ ενοχλείται σφόδρα επισημαίνοντας ότι η συμμετοχή στη κυβέρνηση συνεπάγεται και υποχρεώσεις για το ΔΗΚΟ, ενώ το ΔΗΚΟ επισημαίνει ότι η συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν συνεπάγεται και την κατάργηση και της αυτονομίας του κόμματος. Και το παραμύθι συνεχίζεται για τρία χρόνια και θα συνεχιστεί.

Το είδος αυτής της σύγκρουσης ή της συνύπαρξης των δύο κομμάτων σχετίζεται αποκλειστικά με τη νομή της εξουσίας. Η κοινωνία ουδόλως τους ενδιαφέρει. Η μοναδική τους έγνοια είναι η εξουσία, στο παρόν αλλά και στο μέλλον.

Η δε καταγέλαστη τακτική τους είναι κάτι περισσότερο από σαφής, όσο και αν καμώνονται για την ύπαρξη προβλημάτων. Τα λεγόμενα προβλήματα στις σχέσεις των δύο κομμάτων είναι ανύπαρκτα και καμώνονται ότι δε βλέπουν την πραγματικότητα.Το μόνο πραγματικό πρόβλημα είναι ένα, η εξουσία.

Ποια είναι η πραγματικότητά τους;

Η πραγματικότητα έχει ως αφετηρία τις σχέσεις των τότε συγκυβερνώντων κομμάτων επί διακυβέρνησης του Τάσσου. Στις 13 Ιανουαρίου 2008 (εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ), ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Δ. Χριστόφιας και μετά την αποχώρησή του από τη συγκυβέρνηση, δήλωνε: «Ο στόχος μας δεν ήταν να φύγουμε από τη συνεργασία, αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή να συνεχιστεί η συνεργασία πάνω σε μια πιο σωστή βάση.Επιδίωξή μας δεν ήταν να φύγουμε εμείς από τη συγκυβέρνηση, αλλά να πιέσουμε, όσο γίνεται, ως συνεργάτες να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις».

Ο στόχος λοιπόν του ΑΚΕΛ τότε είναι ο στόχος του ΔΗΚΟ σήμερα. Ποιο είναι το πρόβλημα και διαμαρτύρεται το ΑΚΕΛ;

Ποια η διαφορά του τότε από το τώρα; Το γεγονός ότι το ΔΗΚΟ ασκεί πιο έντονη κριτική. Όμως και γι αυτή την επιλογή του έχει την πλήρη κάλυψη του κ. Χριστόφια ο οποίος δήλως στις 13/1/2008: «θα ήταν άδικο να πει κανείς ότι δεν ασκήσαμε και δημόσια κριτική». Αυτή την «αδικία» προσπαθεί να αποφύγει το ΔΗΚΟ σήμερα.

Σε αυτά τα πλαίσια κινούνται τα δυο κόμματα. Τώρα, αν αυτό λέγεται πολιτική είναι άλλο ζήτημα. Ή σε τι διαφέρουν τα δυο κόμματα από τις συμμορίες ή το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε μαφιόζους, είναι θέμα προσέγγισης της πραγματικότητας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δυο αυτά κόμματα καθόρισαν την ύπαρξή τους σε συνάρτηση με τη νομή της εξουσίας από τους ίδιους και φυσικά τον αποκλεισμό των άλλων. Τώρα οι κατεξοχήν εξουσιολάγνοι ολιγαρχικοί στην Κύπρο ανταγωνίζονται για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στην εξουσία, ποιος θα είναι ο αρχιεξουσιαστής.

Οι θορυβοποιοί και κενολόγοι πολιτικάντηδες δηκοακελικοί θα συνεχίσουν αμέριμνοι το ανούσιο παιγνίδι τους. Θα συνεχίσουν να φωνασκούν ανεβοκατεβάζοντας τον τόνο της φωνής τους μέχρι να πιστέψουμε ότι η κενολογία τους είναι κάτι το πολύ σοβαρό.

Φυσικά από την άποψη της πολιτικής του αντιλήψης αυτά τα βλακώδη είναι αυτονόητα. Γιατί, όπως θα έλεγε και ο Καστοριάδης, «η δουλειά των κυρίαρχων είναι να κυριαρχούν».Έτσι ξέρουν, έτσι κάμνουν ως γνήσιοι ολιγαρχικοί και αντιδημοκρατικοί φορείς.

Γιατί όμως οι κυριαρχούμενοι επιτρέπουν σε όλους αυτούς να κυριαρχούν σε βάρος τους; Γιατί τους δίνουν την ψήφο τους νομιμοποιώντας την κυριαρχία τους; Γιατί επιλέγουν να τους εκχωρούν τα πολιτικά τους δικαιώματα και να μετατρέπονται οι ίδιοι σε υπηκόους χωρίς καμία πολιτική δύναμη για πέντε χρόνια; Γιατί να εκχωρούν την πολιτική δύναμη στους λίγους και οι πολλοί να γίνονται θεατές των ανουσιοργημάτων τους;

Υ.Γ. 1Η κομματική διαμάχη για την ένταξη η μη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη συνεχίζεται ομαλά. Το ΑΚΕΛ προβάλλει την ιστορική μνήμη και το ρόλο του ΝΑΤΟ στην καταστροφή της Κύπρου. Σωστό. Όμως τι ήθελες κύριε Χριστόφια να υπογράψεις εκείνο το Μνημόνιο Συναντίληψης με την αρχιδολοφόνο των λαών Βρετανία; Πού πάνε οι αρχές και η μνήμη; Ή μήπως στην περίπτωση αυτή επικράτησε ο ρεαλισμός και το συμφέρον; ΧΑ,ΧΑ,ΧΑ!!! (Υπάρχουν και αφελείς που τους πιστεύουν).

Υ.Γ. 2 Ο ΔΗΣΥ εξήγγειλε το νέο οικονομικό του πρόγραμμα. Το σύνθημα τους είναι «όχι κράτος επιχειρηματίας» αλλά με «αποτελεσματικό έλεγχο» της οικονομικής αγοράς. Όπως ακριβώς, τότε, με τη φιλελευθεροποίηση των αεροπορικών συγκοινωνιών για την οποία πανηγύριζε ο τότε Υπουργός Συγκοινωνιών Αβέρωφ Νεοφύτου. Θυμάται κανένας την ΗΛΙΟΣ και τους 121 νεκρούς; Ότι ο κ. Αβέρωφ δεν φρόντισε η Πολιτική Αεροπορία να ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο στην αγορά/ΗΛΙΟΣ; Ότι ο. κ. Αβέρωφ ουσιαστικά είναι πολιτικά υπεύθυνος – όπως και οι διάδοχοί του Κ. Καζαμίας και Χ. Θράσου – για το θάνατο 121 συνανθρώπων μας; Ποιος πλήρωσε γι αυτό το πολιτικό έγκλημα; Ο ΔΗΣΥ περιπαίζει μας στηριγμένο αποκλειστικά στο γεγονός ότι ο κόσμος δε θυμάται. Ή κενολογεί ασύστολα ,όπως οι «συνταξιδιώτες» του ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ.