Ο ΔΗΣΥ, εκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ είναι ένα αυταρχικό κόμμα, προβάλλει συστηματικά τη «δημοκρατία», ώστε να αναδείξει το δικό του ιδεολογικό στίγμα. Δηλαδή, έντεχνα καλλιεργεί την αντίληψη ότι από τη μια πλευρά βρίσκεται το αυταρχικό ΑΚΕΛ και από την άλλη ο δημοκρατικός ΔΗΣΥ.
Σε αυτά τα πλαίσια τους τελευταίους μήνες ο ΔΗΣΥ προβάλλει κατά κόρον την έννοια της δημοκρατίας. Τελευταίος σταθμός αυτής της προσέγγισης είναι η σημερινή συνέντευξη (13/3/2011)του κ. Αναστασιάδη στην εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Ο κ. Αναστασιάδης επιμένει εμφαντικά :« Επιμένουμε στη διαβουλευτική δημοκρατία».
Τι είναι η διαβουλευτική δημοκρατία;
Μέχρι τώρα η έννοια της δημοκρατίας συνοδευόταν από ποικίλους χαρακτηρισμούς: άμεση και έμμεση, κοινοβουλευτική και προεδρική, αστική και λαϊκή. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Οι ποικίλοι χαρακτηρισμοί απλώς επιβεβαιώνουν το βαθμό εκπόρνευσης της λέξης από αυτούς που την επικαλούνται.
Τώρα ο κ. Αναστασιάδης ανακάλυψε και ένα νέο φρούτο, «τη διαβουλευτική δημοκρατία». Τι είναι αυτό;
Η έννοια της διαβούλευσης αναφέρεται στην πολιτική λειτουργία και στα τρία στάδιά της: τη διαβούλευση, την εισήγηση-απόφαση και την εκτέλεση. Στο στάδιο της διαβούλευσης και με την ανταλλαγή απόψεων διαμορφώνονται οι πολλαπλές επιλογές/εκδοχές για ένα πολιτικό πρόβλημα.
Η διαβούλευση ως μέρος της πολιτικής λειτουργίας υπάρχει και τώρα στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου. Δεν είναι κάτι καινούριο. Διαβουλεύονται τα κόμματα, η κυβέρνηση με τα κόμματα, τα κόμματα με τους χορηγούς τους, τα κόμματα με διάφορες οργανώσεις. Ποιο είναι το νέο στοιχείο που προτείνει ο ΔΗΣΥ, ώστε να διαφοροποιείται η υπαρκτή πραγματικότητα;
Υποστηρίζει ο κ. Αναστασιάδης: «Έχουμε δώσει το δικαίωμα στους πολίτες με 500 υπογραφές, ανεξαρτήτως του αν ανήκουν ή όχι στο ΔΗΣΥ, να θέτουν ενώπιον των συλλογικών οργάνων του κόμματος σε συζήτηση θέματα που απασχολούν την ευρύτερη κοινωνία». Συμπεράσματα:
1.Ο ΔΗΣΥ πήρε διαζύγιο από την κοινωνία και δεν γνωρίζει τα προβλήματά της.
2.Επιτρέπει σε 500 πολίτες ενυπόγραφα να ζητήσουν τη συζήτηση ενός θέματος στα κομματικά όργανα. Δηλαδή να εγγραφεί ως θέμα και αφού διαβουλευτούν τα κομματικά όργανα, να αποφασίζουν. Και αυτό οι αθεοφόβοι το ονομάζουν διαβούλευση. Η διαβουλευτική διαδικασία δεν εκφεύγει των κομματικών οργάνων και να μεταφερθεί στην κοινωνία, ώστε μάλιστα να χαρακτηρίζεται βαρύγδουπα η νέα εφεύρεση ως «διαβουλευτική δημοκρατία»!!! Η πολιτική διαδικασία –διαβούλευση, εισήγηση/απόφαση, εκτέλεση -μένει περίκλειστη εντός των κομματικών οργάνων. Σε αυτά τα πλαίσια συνιστά μια διαδικασία εξαπάτησης των πολιτών και, ταυτόχρονα, αναδεικνύει τον αυταρχικό και βαθιά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του ΔΗΣΥ. Δηλαδή, η κομματική γραφειοκρατία του ΔΗΣΥ δεν είναι διατεθειμένη να αποβάλει τον ολιγαρχικό της χαρακτήρα.
Τι είναι αυτή η νέα κενολογία του ΔΗΣΥ;
Το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ επιτρέπει ως κόμμα εξωθεσμικά να υποβάλλονται στον ολιγαρχικό κόμμα θέματα για συζήτηση δεν συνιστά διαβούλευση. Η έννοια της διαβούλευσης για να αποκτήσει πολιτικό περιεχόμενο πρέπει να είναι θεσμοθετημένη. Σε τέτοια περίπτωση αυτόματα αναγνωρίζεται δικαίωμα στον καθένα να συμμετέχει στη διαβουλευτική διαδικασία και δεν συνιστά αρμοδιότητα των συλλογικών κομματικών οργάνων. Παράλληλα, στη διαδικασία της διαβούλευσης, όπου ανταλλάσονται απόψεις, για να έχει νόημα η συμμετοχή του πολίτη, επιβάλλεται να υπάρχει και η ισότητα των συμμετεχόντων στη διαβούλευση. Ή διαφορετικά, η διαβούλευση χωρίς ισηγορία είναι γράμμα κενό. Και αν δεν το κατανοούν οι «δημοκράτες» του ΔΗΣΥ, ας σκεφτούν λογικά:ποιο το νόημα να προβάλλεις 50 πειστικά επιχειρήματα στο κόμμα για ένα θέμα, όταν μπορεί η γραφειοκρατία του κόμματος να απαντήσει αρνητικά γιατί «έτσι θέλει» και με ένα εκατομμύριο προφάσεις.
Η «διαβουλευτική δημοκρατία» του ΔΗΣΥ είναι απόδειξη και της πολιτικής του ανωριμότητας. Γιατί ένα πολιτικό σύστημα δε χαρακτηρίζεται από τη διαβούλευση, αλλά από την απόφαση. Το ζητούμενο σε ένα πολιτικό σύστημα είναι ποιος αποφασίζει. Αυτός που αποφασίζει χαρακτηρίζει και το σύστημα. Μπορεί ο μονάρχης να διαβουλεύεται με 10 συμβούλια του και 500 συμβούλους του, όμως το πολιτικό σύστημα είναι μοναρχικό, αν αποφασίζει ο ένας. Και στην προκειμένη περίπτωση μπορεί ο ΔΗΣΥ να «διαβουλεύεται» και με ολόκληρη την κοινωνία, αλλά αν αποφασίζει η κομματική ολιγαρχία, το σύστημα είναι ολιγαρχικό.
Τι είναι λοιπόν η «διαβουλευτική δημοκρατία» του ΔΗΣΥ;
Είναι μια φαντασιακή πρόσληψη, ένα κατασκεύασμα του νου, μια απάτη, μια φτηνή προπαγάνδα. Γιατί δεν υπάρχει κάτι ως φαινόμενο που να μπορεί δυνητικά και λογικά να ονομαστεί «διαβουλευτική δημοκρατία». Η δημοκρατία ως πολιτικό σύστημα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο λαός συγκροτείται θεσμικά σε δήμο και αποφασίζει. Κάτι τέτοιο ούτε υιοθετεί ο ολιγαρχικός κ. Αναστασιάδης ούτε το κόμμα του. Στη δημοκρατία αυτονόητα επίσης και η διαβούλευση και η εισήγηση/απόφαση ανήκουν στο δήμο, ο οποίος κυβερνά. Πιο απλά: αν το σύστημα είναι δημοκρατία δεν χρειάζεται κανένας επιθετικός προσδιορισμός γιατί αυτονόητα η δημοκρατία εμπεριέχει και τη διαβούλευση. Αν πάλι, το σύστημα είναι απλώς διαβουλευτικό-όπως το κατανοεί ο κ. Αναστασιάδης, τότε αποκλείεται να είναι δημοκρατία.
Και το άκρον άωτον της απελπισίας: επειδή ένα κόμμα προτείνει κάτι δε σημαίνει ότι αλλάζει και το πολιτικό σύστημα, ώστε να το χαρακτηρίζει ο κ. Αναστασιάδης ως «διαβουλευτική δημοκρατία»!!!Μπορεί να υποστηρίξει ότι ο ΔΗΣΥ στοχεύει σε ένα τέτοιο ανύπαρκτο σύστημα, αλλά το υπαρκτό πολιτικό σύστημα είναι ολιγαρχικό και κομματοκρατικό.
Κανένα κόμμα δεν προτείνει αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Γιατί τα κόμματα έχουν κοινά συμφέροντα και τα διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού. Και στους αφελείς πλασάρουν διάφορα παραμύθια περί «διαβουλευτικής δημοκρατίας» για να τους εξαπατήσουν.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥΣ ΗΓΕΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ. ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΤΕ, ΟΣΕΣ ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΜΗΧΑΝΕΥΤΟΥΝ.
Υ.Γ.Αφού σου αρέσει τόσο πολύ η «διαβουλευτική δημοκρατία» , κ. Αναστασιάδη, γιατί διαμαρτύρεσαι για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας διαβουλεύεται μαζί σου, αλλά δεν συναποφασίζει; Γιατί, ενώ εσύ δεν θέλεις να είσαι ο νεροκουβαλητής του κ. Χριστόφια – και σωστά , έχεις την απαίτηση μια ολόκληρη κοινωνία να είναι νεροκουβαλητής σου; Νομίζεις ότι η δική σου αξιοπρέπεια μετρά παραπάνω από τη δική μας; Με τέτοιες αντιλήψεις θα οδηγήσετε την κυπριακή κοινωνία μπροστά; Δυστυχώς, το δίδυμο Χριστόφια- Αναστασιάδη αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες των Κυπρίων, όπως η ανομβρία και οι ακρίδες που μαστίζαν κάποτε τούτον τον τόπο.
4 σχόλια:
Δημοσιεύουμε συχνά τις ανακοινώσεις σας στην ιστοσελίδα http://ediknews.blogspot.com/
Μας χρειάζεται ο στοχασμός πάνω στη δημοκρατία ως προυπόθεση της εφαρμογής της.Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα τάσσεται ενάντια στη κομματοκρατία και απαιτεί ριζική αναθέσμιση ώστε να εκφράζεται αποτελεσματικά η λαική βούληση μέσα απο την τοπική αυτοδιοίκηση που θα στηριχθεί στην τοπική εκκλησία του δήμου και μέσα απο τις παραγωγικές ενώσεις του λαού , αποκλειομένου του ληστρικού παρασιτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
ως εκ τούτου επικροτούμε κάθε θετική σκέψη προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της εθνικής κοινότητας.
Είσαστε ένα κόμμα που "τάσσεται εναντίον της κομματοκρατίας". Κάτι δεν ταιριάζει στην πρόταση.Αν δεν ενδιαφέρεστε να υποκαταστήσετε τους υφιστάμενους κομματοκράτορες, γιατί αυτο-αποκαλείστε κόμμα; Αν πάλι είστε κόμμα διαφορετικό από τα άλλα, άρα έχετε μια διαφορετική δομή και οργάνωση, άρα δεν είστε κόμμα με την κυρίαρχη έννοια του όρου.
Αναφέρεστε μόνο στην εθνική κοινότητα. Καλά, "οι άλλοι" θα έιναι εκτός δημοκρατίας, δηλαδή πολιτικού συστήματος;
Αν πράγματι είστε δημοκρατικοί, θα πιστεύατε ότι η δημοκρατία θα ισχύει για όλους, όχι μόνο γι λίγους εκλεκτούς, τους του έθνους σας. Ούτως ή άλλως η δημοκρατία στις μέρες μας δεν μπορεί να αφορά μόνο μια κοινωνία ή μόνο ένα έθνος ή μόνο ένα κράτος. Τέτοιες προσεγγίσεις είναι εκτός πραγματικότητας.Δηλαδή, είτε η δημοκρατία θα ισχύει σε πολλές κοινωνίες που θα αποτελούν ένα κοσμοσύστημα είτε είναι ανέφικτη.
Διαφωνώ επίσης πλήρως ότι εσείς, ως κόμμα, είστε οι προασπιστές της εθνικής κοινότητας. Το τι έιναι το έθνος και ποιο είναι το συμφέρον του, σε μια δημοκρατία το αποφασίζει η ίδια η κοινωνία. Από σωτήρες έχουμε χορτάσει.
Ποια είναι η διαφορά μας;Άλλο ο εκδημοκρατισμός της εθνικής κοινότητας και άλλο ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας. Ή, αν θέλετε, προκειμένου να εκδημοκρατικοποιηθεί η κοινωνία, απαιτείται και υπέρβαση της υφιστάμενης πρόσληψης του έθνους.
Κοντολογής, είναι ανέφικτος στόχος ο εκδημοκρατισμός της εθνικής κοινότητας. Αντίθετα, ο εκδημοκρατισμός μπορεί να προωθηθεί και με την υπέρβαση της υφιστάμενης εθνοκρατικής ιδεολογίας. Γιατί, ο οποιος εκδημοκρατισμός δεν μπορεί να αφορά μόνο μια κοινωνία, μόνο ένα έθνος-κράτος.
Επιλογικά, σκέφτεστε και δράτε με βάση την εθνοκρατική ιδεολογία, μια ιδεολογία που ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία. Και αυτό επιβεβαιώνεται και από την ίδια την ιστορία των τελευταίων αιώνων.Ακόμα και την ελληνική.
Δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο που διασφαλίζει τη λαϊκή κυριαρχία. Συνεπώς προέχει ο προσδιορισμός των εννοιών του λαού και της κυριαρχίας. Για μας τους εθνικιστές ο λαός δεν είναι μια αφηρημένη ή συγκεχυμένη πραγματικότητα αλλά προσδιορίζεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά , γένους , ιστορικής παρουσίας στο χώρο που λέγεται πατρίδα , τρόπου και πολιτισμού . Στη προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε στον ελληνικό λαό (που στην ιστορικο- βιολογικο-πνευματική του διάσταση ονομάζεται έθνος και στη παροντική του διάσταση δήμος) ο οποίος πέτυχε μια εθνική κυριαρχία μέσα από μακρούς αιματηρούς αγώνες. Στα πλαίσια αυτής της εθνικής κυριαρχίας τίθεται η αναγκαιότητα της δημοκρατίας ως λαϊκής κυριαρχίας . Άρα η κυριαρχία αφορά το συγκεκριμένο ιστορικό υποκείμενο , την εθνική κοινότητα και όχι την ανθρωπότητα εν γένει ή την αφηρημένη κοινωνία ή την αποεθνικοποιημένη κοινωνία των πολιτογραφημένων αλλοφύλων και αλλοεθνών εισροών. Από κει και πέρα, είναι ο εθνικώς προσδιορισμένος λαός που δικαιούται να διεκδικήσει τη κυριαρχία του ενάντια σε κάθε θεσμό η συνθήκη ή κατάσταση που του αναιρεί αυτή τη κυριαρχία. Το ζήτημα είναι να μπορεί να αναγνωρίζει πότε και πως αναιρείται η κυριαρχία του , όπως για παράδειγμα από την κομματοκρατία , την πλουτοκρατία, την φαυλοκρατία , το πελατειακό κράτος και την πελατειακή σχέση του ίδιου του λαού με τους πολιτικούς , την υπέρμετρη συσσώρευση του πλούτου και την μετατροπή του σε πολιτική εξουσία ή ποδηγέτηση της κοινής γνώμης .Για αυτό το σκοπό υπάρχει το εθνικιστικό κόμμα , όχι για να αφαρπάξει την κυριαρχία του λαού αλλά για να καταδείξει τους εχθρούς της λαϊκής κυριαρχίας και να εργαστεί για την αναθέσμιση εκείνη που θα την αναπαράγει και διασφαλίζει στο διηνεκές.
Η ιδεολογία σας είναι εθνοκρατική, δηλαδή η επικρατούσα εθνοτική ομάδα να καταστεί το κύριον του κράτους.Γι αυτό και είναι βαθιά αντιδημοκρατική και επιπλέον, ξενοφοβική. Σας εξοργίζει η παρουσία των ξένων, των αλλοφύλων, αντί να το δείτε και ως ευκαιρία για ενίσχυση για παράδειγμα του ελληνισμού.
Αλλά και παράλογη.Γιατί ο ξενος/αλλόφυλος σε αυτό που μειονεκτεί δεν είναι πολιτισμικά, αλλά πολιτικά, δεν είναι πολίτης του κράτους.
Άρα η κυρίαρχη εθνοτική ομάδα επιθυμεί να διαφυλάξει τα προνόμια της τα πολιτικά και απλώς χρησιμοποιεί το έθνος για να τα νομιμοποιήσει. Το ίδιο παραμύθι "παίζεται" για δυο αιώνες στα πλαίσια της εθνοκρατικής ιδεολογίας. Και φυσικά αυτό που ονομάζεται ελληνισμός συρρικνώθηκε σε τέτοιο βαθμό που έιναι αγνώριστος.
Τώρα,η αναφορά πως ο ελληνικός λαός με αιματηρούς αγώνες απέκτησε εθνική κυριαρχία, είναι συζητήσιμη. Δεν ξέρω αν τους αγώνες τους έκανε ο ελληνικός λαός ή ο ελληνισμός. Όμως φτιάχτηκε ένα κράτος, που το οικειοποιήθηκαν κάποιοι και πέρασαν εκείνοι καλά και μεις χειρότερα.
Αυτό που ονομάζεται ελληνισμός ουδέποτε είχε τέτοιες στάσεις απέναντι στους ξένους.αλλόφυλους. Γι αυτό και ήταν και οικουμενικός και κατόρθωσε να επιβιώσει.
Δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα όπου το κύριον της αρχής είναι ο δήμος, δηλαδή η θεσμοθετημένη κοινωνία με αποφασιστική αρμοδιότητα.Τώρα αν οι πολίτες του δήμου είναι για παράδειγμα, μόνο Αθηναίοιή υπάρχουν και μέτοικοι, δηλαδή κάτοικοι και άλλων ελληνικών πόλεων ή και δούλοι που απελευθερώθηκαν, είναι άλλο ζήτημα. Και πάντως όχι το κύριο, αντίθετα από ότι εσεις πιστεύετε για τη σημασία του έθνους και την "καθαρότητά" του.
Δημοσίευση σχολίου