Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Η αποχή και οι κενολογίες των κομματικών νεολαιών

Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου είναι οι θέσεις των εκπροσώπων των κομματικών νεολαιών ΕΔΟΝ και ΝΕΔΗΣΥ για την αποχή (εφ. Ο Φιλελευθέρος, 22/1/2011).

Σε τι συμφωνούν οι εκπρόσωποι των δύο κομματικών νεολαιών;

1.Η αποχή συνιστά μια πράξη που υποδηλώνει «απαξίωση των κομμάτων και της πολιτικής». Αυτή η αντίληψη είναι αποκύημα της φαντασίας τους και της ανεπάρκειάς τους. Η αποχή από την εκλογική διαδικασία ως μαζικό φαινόμενο δεν είναι απαξίωση της πολιτικής. Η αποχή από την εκλογική διαδικασία συνιστά απαξίωση του κομματικού φαινομένου και των πολιτικών. Αυτή η απαξίωση αποτελεί πολιτική πράξη και όχι αποπολιτικοποίηση.

Το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των κομματικών νεολαιών ταυτίζουν την πολιτική με το κόμμα είναι αποτέλεσμα γνωσιολογικής ανεπάρκειας. Η πολιτική είναι η ρυθμιστική λειτουργία μιας κοινωνίας. Το κομματικό φαινόμενο είναι προϊόν της νεοτερικότητας και της κατασκευής του έθνους –κράτους. Πολιτική υπάρχει και χωρίς την ύπαρξη των κομμάτων ως διαμεσολαβητών ανάμεσα στην κοινωνία και την κρατική εξουσία, η οποία μονοπωλεί σήμερα την πολιτική. Διαφορετικά, πολιτική υπάρχει και στη μοναρχία και στην αριστοκρατία και στην ολιγαρχία – όπως σήμερα – και στη δημοκρατία. Το κομματικό φαινόμενο ως ολιγαρχική έκφραση δεν αποτελεί και το απώγειο των κατακτήσεων του ανθρώπου ούτε και έφτασε το τέλος της ιστορίας!!! Συνιστά απλώς ένα στάδιο της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης.

2. Οι εκπρόσωποι των δύο κομματικών νεολαιών καλούν επίσης από κοινού τους νέους να εγγραφούν στους καταλόγους και να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Και οι δυο συμφωνούν ότι οι νέοι οφείλουν να νομιμοποιούν με την ψήφο τους το υφιστάμενο ολιγαρχικό σύστημα, όντας οι ίδιοι φερέφωνα και στυλοβάτες του. Έτσι, από συστημική άποψη τάσσονται στο ίδιο στρατόπεδο, της συντήρησης του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Δηλαδή από την άποψη της συγκρότησης και της λειτουργίας της πολιτικής, δεν διαφωνούν σε κάτι.

3.Για την αιτιολόγηση της αποχής συμφωνούν, αν και με διαφορετικές ορολογίες ,ότι φταίει το σύστημα. Ποιο σύστημα; Γιατί δεν το ορίζουν; Το οικονομικό σύστημα; ο καπιταλισμός; Μα ο καπιταλισμός νομιμοποιείται όχι σε ένα πολιτικό κενό, αλλά σε ένα πολιτικό σύστημα , το ολιγαρχικό, το οποίο εκπροσωπούν οι κομματικές νεολαίες. Και όπως το οικονομικό σύστημα ελέγχεται από τους λίγους που καρπώνονται προνομιακά τα υλικά αγαθά, έτσι και το πολιτικό σύστημα ελέγχεται από τους λίγους που καρπώνονται προνομιακά τα πολιτικά αγαθά. Ή, το πολιτικό σύστημα που εκφράζει τον καπιταλισμό είναι η ολιγαρχία. Εκτός και αν οι εκπρόσωποι των κομματικών νεολαιών πιστεύουν ότι η πολιτική είναι ανεξάρτητη από την οικονομία!!!

Από την άλλη, οι εκπρόσωποι τον νεολαιών είναι μέρος του υπαρκτού πολιτικού συστήματος. Συνιστά αμοραλισμό να επικρίνεις αυτό που εκπροσωπείς. Είναι υποκρισία να αρθρώνεις αντι-συστημικό λόγο, όταν εκπροσωπείς το σύστημα και καλείς μάλιστα τους νέους να το νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους. Αυτό συνιστά μια διαδικασία εξαπάτησης τω νέων και υφαρπαγής της ψήφου τους.Ή τελος πάντων, διαλέξετε: είστε με το σύστημα ή είστε εναντίον; Και όχι να μεταλλάσεστε ανάλογα με τις περιστάσεις, όπως τους κομματικούς σας πάτρωνες.

4. Επίσης, οι εκπρόσωποι των κομματικών νεολαιών μη έχοντας να προτείνουν κάποια συστημική αλλαγή, κινδυνολογούν,όπως και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους. Κινδυνεύει η «δημοκρατία», «η πολιτική ζωή του τόπου». Είναι πραγματικά ευχάριστο που το αντιλαμβάνονται ότι οι μόνοι που κινδυνεύουν με την αποχή είναι οι ίδιοι και τα κόμματά τους. Η δημοκρατία δεν έχει κανένα απολύτως κίνδυνο. Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει και δεύτερον, γιατί αποκλείεται ο λαός/δήμος να στρεφόταν ποτέ εναντίον του εαυτού του καταργώντας ένα σύστημα που θα του έδινε την ατομική, κοινωνική κι πολιτική ελευθερία. Με την εκπόρνευση των λέξεων που επιχειρούν τα κόμματα και οι νεολαίες τους, προσπαθούν να εμφανιστούν ως σωτήρες αυτού που δεν υπάρχει, της δημοκρατίας!!! Αυτή είναι η λογική του κάθε εξουσιαστή, διαχρονικά: μονάρχη, αριστοκράτη ολιγάρχη και των συνοδοιπόρων τους. Αυτή είναι η λογική αυτών που αγωνιούν για το πολιτικό μέλλον τους.

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ

Υ.Γ. 1. Και ενώ ο εκπρόσωπος της δεξιάς νεολαίας ΝΕΔΗΣΥ καλεί τους νέους να ψηφίσουν, ο εκπρόσωπους της αριστερής ΕΔΟΝ καλεί τους νέους να ψηφίσουν γιατί η αποχή αποτελεί έκφραση «δεξιάς συντηρητικής ιδεολογία/τοποθέτησης»!!! Έλεος!!!

2.Τι έχουν να πουν οι κομματικές νεολαίες για το γεγονός ότι υποχρεώνεται το κοινωνικό σύνολο να τις συντηρεί με ετήσια χορηγία εκατοντάδων χιλιάδων λιρών από το δημόσιο ταμείο και δεν μπαίνουν στον κόπο να εισπράττουν και να συντηρούνται από τα «πολιτικοποιημένα» μέλη τους; Η απάντηση είναι απλή: αν ήταν αναγκασμένοι να εισπράττουν από τα μέλη τους, θα βρίσκονταν στο σπιτάκι τους εδώ και καιρό. Κανένας δεν θα πλήρωνε για να ακούει τις κενολογίες τους.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η αποχή σε μεγάλα ποσοστά θα αποτελούσε σίγουρα μια πρόκληση για τα δεδομένα της κυπριακής πολιτικής. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά και ποιος ή ποιοι και με ποιο τρόπο θα καθορίσουν το μέλλον αυτής της κοινωνίας. Εύχομαι να ισχύσει και μια φορά το "λαός ορίζει, λαός γκρεμίζει"

Ανώνυμος είπε...

Πολύ χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ με τη νέα χρονιά.Η φώνη σου είναι φωνή πολλών από μας μας που δεν τολμουν, δεν ευκαιρούν...

andreas f.stavrou είπε...

@Ανώνυμο 1
Η μη νομιμοποίηση με την ψήφο του πολιτικού συστήματος από την πλειοψηφία των πολιτών, σημαίνει ότι οι εκλεγμένοι δεν δικαιούνται να επικαλούνται το λαό γιατί δήθεν τους ψήφισε εν λευκώ να κάνουν ότι τους καπνίσει.
Μπορεί να το αγνοήσουν το γεγονός, αν είναι παχύδερμοι, αλλά τότε θα μιλούμε για τυραννία.Είμαι σίγουρος ότι η ανθρωπιά τους δεν θα τους επιτρέψει να αναγορευτούν σε τυράννους!!!

andreas f.stavrou είπε...

@Ανώνυμο 2

Γιατί δεν τολμάς; Ποιο είναι το πρόβλημα; Δεν είσαι ελεύθερος άνθρωπος;
Ο χρόνος είναι αλήθεια πρόβλημα. Χωρίς χρόνο για τους πολίτες η πολιτική θα είναι μονοπώλιο της κομματικής ολιγαρχίας εσαεί.

MARINOS είπε...

Αγαπητέ Ανδρέα,

Για άλλη μια φορά με βρίσκεις σύμφωνο με την ανάρτησή σου.

Το υπάρχον σύστημα δεν αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας. Έχουμε πρόβλημα ηγεσίας και λειτουργίας των θεσμών.

Οι πολίτες ζητούν περισσότερη διαφάνεια, ποιοτική δημοκρατία, αξιοκρατία.

Οι νέοι αδιαφορούν και αυτό από μόνο του είναι μια πολιτική πράξη που θα πρέπει να προβληματίσει βαθιά και ουσιαστικά.