Ο αξιοπρεπής Υπουργός Παιδείας και το "γάλεμα" του "όχλου"

Η πρόσφατη αποκάλυψη-καταγγελία στην εφημερίδα «Ο φελελεύθερος» (3012/2010) ότι ο Υπουργός Παιδείας Αντρέας Δημητρίου «ζητούσε υπερπολυτελείς υπηρεσίες στα ταξίδια του» « για τις οποίες η Δημοκρατία πλήρωσε 300 ευρώ περίπου την ώρα», ανέδειξε για άλλη μια φορά τη στρεβλή αντίληψη των κυβερνώντων για τα δημόσια πράγματα.

Γιατί ο Υπουργός χρησιμοποιούσε αυτές τις υπερπολυτελείς υπηρσίες;

Ο Υπουργός υποστήριξε: «Φανταστείτε έναν Υπουργό να περιμένει στην ουρά, να βγάζει τα παπούτσια και τη ζώνη του, δεν είναι αξιοπρεπές»!!!

Δηλαδή τι λέει αυτός ο άνθρωπος; Πως ο κάθε πολίτης που περιμένει στην ουρά, βγάζει τα παπούτσια και τη ζώνη του, ακολουθεί μια διαδικασία αναξιοπρεπή. Υποχρεώνεται να ενταχθεί σε μια εξευτελιστική διαδικασία , όταν θα ταξιδεύσει, μια διαδικασία ελέγχου η οποία δε συνάδει με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Τότε, μπορεί να μας εξηγήσει ο κ. Υπουργός γιατί οι κυβερνήσεις εξευτελίζουν τους ανθρώπους με τέτοιες διαδικασίες; Γιατί οι κυβερνήσεις εισάγουν ρυθμίσεις με στόχο τον πλήρη ευτελισμό του ανθρώπου;

Θα πει κάποιος ότι η προσέγγιση είναι ισοπεδωτική και μηδενιστική αφού ο κύριος Αντρέας Δημητρίου είναι Υπουργός. Καλά, η αξιοπρέπεια του Υπουργού είναι ανώτερη από την αξιοπρέπεια του οποιουδήποτε ανθρώπου; Δηλαδή υπάρχουν διαβαθμίσεις ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Αν ισχύει αυτό, τότε θα έπρεπε να μετράται η αξιοπρέπεια και να ταξινομείται για τον κάθε άνθρωπο μεμονωμένα. Εκτός και αν η αξιοπρέπεια φυσικά, αντικρύζεται ως καθαρά ταξικό ζήτημα: άλλη η αξιοπρέπεια των πάνω και άλλη των κάτω.

Αυτή ακριβώς είναι η προσέγγιση του κ. Δημητρίου. Εντάσσει τον εαυτό του σε μια άλλη τάξη, με μια διαφορετική διαβάθμιση αξιοπρέπειας η οποία θα πρέπει να τυγχάνει διαφορετικής μεταχείρισης. Αυτή είναι η λογική του κάθε ολιγαρχικού που θεωρεί ότι διακρίνεται από τον «όχλο». Του κάθε ολιγαρχικού ,που αντί να θεωρεί τιμή του την ταύτισή του με τους πολίτες, θεωρεί όνειδος τις διαδικασίες που ο ίδιος επέβαλε, και απαιτεί εξαίρεση για χάρη της αξιοπρέπειας!!! Ή, οι νόμοι και οι κανονισμοί ισχύουν για τον «αναξιοπρεπή όχλο» και όχι για τις «πεπαιδευμένες τάξεις» που αποζούν ως παράσιτα σε βάρος του λαού.

Θα πει κάποιος ότι η περίπτωη Δημητρίου είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Δεν είναι όμως γιατί και άλλοι Υπουργοί της κυβέρνησης Χριστόφια – σύμφωνα με το δημοσίευμα- διακατέχονται από το ίδιο «δημόσιο πνεύμα».Και το χειρότερο, ο Υπουργός βρήκε πλήρη κάλυψη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στ. Στεφάνου. Τι μας είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος;

«η έρευνα για τη διαρροή θα στοιχίσει παραπάνω από ό,τι στοίχισαν οι τρεις διελεύσεις του Υπουργού Παιδείας σε τρία διαφορετικά ταξίδια από VIP αίθουσα με το πολύ «σημαντικό» ποσό των 1065 ευρώ...».

1.Το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι η διαρροή στον τύπο!!! Σε αυτό έχει δίκιο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και η μεγαλύτερη πράξη διαφθοράς μιας κυβέρνησης δεν αποτελεί πρόβλημα, εφόσον δεν δημοσιοποιείται.Άρα το πρόβλημα, δεν είναι η διαφθορά, αλλά η αποκάλυψή της. Σε αυτά τα πλαίσια μια κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την αντιμετώπισή της ,αλλά για τη μη αποκάλυψή της!!!Έλεος, σύντροφοι, έλεος και δεν μας σώζει τίποτε.

2.Από τη δήλωση προκύπτει συνειδητή προσπάθεια υποβάθμισης του γεγονότος με την επανάληψη του «τρια» και την ειρωνεία για το ποσό , το «πολύ σημαντικό» των 1065 ευρώ. Σημαντικό για ποιον;

Γι τον πλούσιο κυβερνητικό εκπρόσωπο είναι ασήμαντο, ενώ για έναν άνεργο πολύ σημαντικό. Τι σημαίνει σημαντικό; Η σημασία του χρήματος για τον καθένα είναι ανάλογη με πολλές παραμέτρους. Εδώ αναφερόμαστε σε χρήματα που δεν ανήκουν στον κ. Στεφάνου, είναι απλώς διαχειριστής χρημάτων κάποιων τρίτων. Και ο τρίτος που σου εμπιστεύτηκε τη διαχείρισή τους , δε σου είπε ποτέ πως μέχρι τα 1065 ευρώ κάνε ότι θέλεις, γιατί είναι ασήμαντο ποσό.

Από την άλλη, κάποιος που έχει συνείδηση ότι διαχειρίζεται λεφτά που δεν του ανήκουν και, μάλιστα ανήκουν στην κοινωνία, και διακατέχεται από υψηλό δημόσιο φρόνημα , σίγουρα θεωρεί και το τελευταίο σεντ του δημόσιου ταμείου πολύ σημαντικό. Γιατί η χρηστή διαχείριση είναι και απόδειξη τιμιότητας.

Τέτοιες προσεγγίσεις φυσικά είναι ξένες και στην παρούσα αλλά και στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Θεωρούν το δημόσιο ταμείο ως λάφυρο της εξουσίας τους και το υφαρπάζουν με χίλια δυο τεχνάσματα, γιατί η απληστία τους δεν έχει τελειωμό. Θεωρούν τους πολίτες ως κορόιδα και υποτακτικούς τους ,που επιπλέον θα πρέπει να τους χρωστούν και χάρη γιατί τους κυβερνούν, αφού ο λαός είναι παντελώς ανίκανος να αυτοκυβερνηθεί!!! Η αποθέωση του αριστοκρατικού και ολιγαρχικού πνεύματος στην Κύπρο του 21^ου αιώνα!!!

Φυσικά, υπάρχει και η μειονότητα των αφελών πολιτών, που εκλαμβάνουν την ολιγαρχική αντιπαράθεση ως δικό τους πρόβλημα και επιχαίρουν γιατί με τις αποκαλύψεις εκτίθεται η κυβέρνηση Χριστόφια, ενώ αγνοούν ότι και οι «δικοί» τους τα ίδια έπρατταν, όταν κυβερνούσαν. Αγνοούν ότι σε κάθε περίπτωση είναι ολαός που πληρώνει τους λογαριασμούς των νεο-φεουδαρχών. Αγνοούν ότι η εκμετάλλευση δεν έχει χρώμα, και την χρωματίζουν ως δεξιά και αριστερά, ώστε να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους στο όνομα του επουράνιου «καλού και κακού».

Φυσικά δεν διερωτούνται ποτέ: γιατί όλοι αυτοί οι κοματάρχες-πολιτικοί δεν είναι τρισευτυχισμένοι απλώς από το γεγονός ότι ο λαός με την ψήφο του τους αποδίδει ύψιστες πολιτικές τιμές τοποθετώντας τους σε αξιώματα της πολιτείας, αλλά επιζητούν εναγωνίως κυριολεκτικά «να γαλεύκουν» το λαό; Δν μας «εγαλεύκαν»στο παρελθόν και οι Τούρκοι και οι Άγγλοι; Θα πει κάποιος: «μα τούτους ψηφίζουμεν τους». Καλά, ψηφίζεις τους για να σε γαλεύκουν; Ή σε τι διαφέρει το «γάλεμα» του μη ψηφισμένου από τον ψηφισμένο «γαλευτή»;

Εντάξει, υπάρχει διαφορά, μην τα ισοπεδώνουμε και όλα: όταν είσαι κατακτημένος σου τα παίρνουν με τη βία, ενώ όταν τους ψηφίζεις σου τα παίρνουν με το νόμο τους!!! Και φυσικά, αν δεν υπακούσεις –και μόνο τότε-προχωρούν στην χρήση του μονοπωλίου της κρατικής βίας. Οπότε, ας σκάσουμε και ας πληρώνουμε προς δόξαν της εκπορνευμένης «δημοκρατίας».