Παρασκηνιακά, δηλαδή εκτός των επίσημων θεσμών του κράτους, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ Χρ. Πουργουρίδης συμφώνησαν σε αύξηση του αριθμού των βουλευτών κατά επτά. Οι έξι θα είναι επικρατείας, δηλαδή θα τους διορίζει ονομαστικά το κόμμα. Έτσι, εκτός από τους τέσσερις αρχηγούς των κομμάτων που εκλέγονται ελέω θεού , προστίθενται ακόμα έξι διορισμένοι από τα κόμματα.
Η ανοησία που προβάλλεται για νομιμοποίηση της επιλογής είναι εκπληκτική: από τη μια τα κόμματα υποστηρίζουν ότι θα μειωθεί η αντιμισθία των βουλευτών στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης και την ίδια στιγμή λένε ότι την εξοικονόμηση θα τη χρησιμοποιήσουν για τη δημιουργία νέων θέσεων βουλευτών! Δηλαδή, περιπαίζουν ξεδιάντροπα τον περήφανο κυπριακό λαό. Και φανερώνει ποιο πραγματικά είναι το αληθινό τους πρόσωπο σε σχέση με την οικονομική κρίση, ότι δηλαδή για τα ίδια προέχει το κομματικό συμφέρον και όχι το κοινωνικό.
Το πιο εκπληκτικό είναι η θαυμαστή ομοφωνία ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ στο συγκεκριμένο ζήτημα:αυτό φανερώνει ότι οι αντιλήψεις τους για το πολιτικό σύστημα είναι ταυτόσημες. Ταυτίζουν το κράτος με το πολιτικό σύστημα , τα κόμματα μεσολαβούν ανάμεσα στο κράτος και στην κοινωνία και αρχίζουν τη λεηλασία του κράτους, δηλαδή του δημόσιου πλούτου, δηλαδή του λαού.
Το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ ως γνήσιοι εκφραστές της πολιτικής ολιγαρχίας στην Κύπρο είναι πολύ λογικό να συνεργάζονται στη νομή του κράτους, δηλαδή του δημόσιου πλούτου, των προνομίων και της εξουσίας. Είναι αληθινά οι πολιτικοί κατακτητές της κοινωνίας και αποφασίζουν φυσικά όχι με βάση το συμφέρον της, αλλά το ίδιον και το κομματικό συμφέρον.
Τώρα αν ο ένας διακινεί το σοσιαλισμό και ο άλλος τον φιλελευθερισμό στην Κύπρο, αυτά είναι για κατανάλωση των αφελών πολιτών. Γιατί τα εν λόγω κόμματα από καιρό έχουν ανακαλύψει ότι το να πουλάς ιδεολογία στο λαό είναι ένας ασφαλής τρόπος να αρμέγεις το λαό.
Σε σχέση λοιπόν με το πολιτικό σύστημα, δηλαδή την πολιτική ως ρυθμιστικής λειτουργίας της κοινωνίας, ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ όντας βαθιά αντιδημοκρατικά κόμματα, δηλαδή εξόχως ολιγαρχικά, είναι απόλυτα λογικό να συνεργάζονται στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου σε βάρος του λαού.
Και αυτοί οι δυο πολιτικοί που νοιάζονται για το καλό μας καλό θα ήταν , εφόσον κατέχουν δημόσιο αξιώμα, να δημοσιοποιήσουν την οικονομική τους κατάσταση, ώστε να γνωρίζει ο λαός αν κέρδισαν ή ζήμιωσαν, όταν τον υπηρετούσαν . Για να σταματήσουν και οι αφελείς πολίτες να τρώνε το κουτόχορτο που τους πλασάρουν επενδεδυμένο με βαθυστόχαστες αναλύσεις και ιδεολογίες.
ΥΓ Έχω την αίσθηση ότι η αγωνία για δημιουργία βουλευτών επικρατείας γίνεται για να βολέψουν ονομαστικά κάποιους από την οικονομική ολιγαρχία. Γιατί, σωστά διαβλέπουν ότι στον παρόντα χρόνο το πολιτικό κατεστημένο, δηλαδή οι κομματοκράτορες, μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από τους φορείς του χρηματιστικού πλούτου. Σε αυτά πλαίσια ο λαόςθα πληρώσει τους «φτωχούς» της οικονομικής ολιγαρχίας για να μην αμφισβητήσουν την πολιτική κομματική ολιγαρχία. Πάντοτε με τη βοήθεια του θεού, της ιδεολογίας και της βλακείας.
14 σχόλια:
"Τώρα αν ο ένας διακινεί το σοσιαλισμό και ο άλλος τον φιλελευθερισμό στην Κύπρο, αυτά είναι για κατανάλωση των αφελών πολιτών. Γιατί τα εν λόγω κόμματα από καιρό έχουν ανακαλύψει ότι το να πουλάς ιδεολογία στο λαό είναι ένας ασφαλής τρόπος να αρμέγεις το λαό"
Μην τα λες απότομα γιατί ξιπάζονται ... Φταιμε και εμείς όμως..
Κάποτε είπα το εξής :
Ο λαός θέλει ηγέτες όχι πολιτικούς βοσκούς .
Περιττό να σου πω την αντίδραση ...
Καλημέρα.
Συμφωνω με αυτη σου την αναρτηση. Η μεγαλυτερη ιδεολογια για τα κομματα ειναι η ιδεολογια της κομματοκρατιας και του "πως να μοιρασουμε καλυτερα μεταξυ μας την εξουσια".
Κύριε ANDREA F.STAVROU,
ΕΓΩ θα τοποθετηθώ κάπως διαφορετικά από τους δύο προλαλήσαντες σχολιογράφους.
Εξ αρχής να πω ότι δεν διαφωνώ με το γενικότερο μήνυμα που θέλεις να μεταφέρεις με το κείμενο σου, δηλ. ότι η αύξηση των βουλευτικών εδρών [κατά 7] και η αύξηση του εκλογικού μέτρου για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή στο 3,5%, μπορεί αν εξυπηρετεί τα δύο μεγάλα κόμματα ... Όμως διαφωνώ με αρκετές από τες επιμέρους τοποθετήσεις σου όπως τούτες παρατίθενται, μέσα από το κείμενο σου και οι οποίες βασικά εκφράζουν το ιδεολόγημα σου περί «κομματικής ολιγαρχίας» που νέμεται[όπως διακηρύττεις] την πολιτική ζωή.
Λόγου χάριν να πούμε, οι τοποθετήσεις σου
1. “… αυτό φανερώνει ότι οι αντιλήψεις τους [σημ.: του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ] για το πολιτικό σύστημα είναι ταυτόσημες …” και
2. “… ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ όντας βαθιά αντιδημοκρατικά κόμματα, δηλαδή εξόχως ολιγαρχικά, είναι απόλυτα λογικό να συνεργάζονται στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου σε βάρος του λαού.”,
εκφράζουν τες διαχρονικές [καταγγελτικές] θέσεις σου περί των κομμάτων ... Όμως ουκ ολίγες φορές σε έχω προκαλέσει να κάμεις συγκεκριμένες εισηγήσεις για το πως θα περάσουμε από την καλούμενη [από ΣΕΝΑ] «κομματική ολιγαρχία» σε κάτι άλλο – σ’ άλλη μορφή πολιτικής οργάνωσης [που ποτέ δεν διευκρίνισες ή δεν όρισες τι μπορεί να είναι αυτό], αλλά “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”.
Να πω όμως τζιαι μια δκυο κουβέντες επί της ουσίας: Έχω την άποψη ότι τα δύο [μεγάλα] κόμματα είναι πλέον οι δύο βασικοί παίκτες στο παιχνίδι για την προεδρική εξουσία. Σ’ αυτό το παιχνίδι, το ΑΚΕΛ μπήκε για καλά πλέον μετά την επιτυχία της εκλογής Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Τα δυο αυτά κόμματα όμως [το ΑΚΕΛ κι ο ΔΗΣΥ], που εμοιάσαν της παροιμίας που λαλεί “φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη”, θέλουν και επιδιώκουν
- να εξασφαλίσουν από την μια, όσο το δυνατόν πιο πολλές προσβάσεις στην εξουσία μέσω πολιτειακών αξιωμάτων
- και από την άλλη να διασφαλίσουν και την [πολιτική] στήριξη “ανεξαρτήτων” οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων [που δεν έχουν εμπλακεί άμεσα στην κομματική ζωή]. Τούτοι οι “παράγοντες” για να δώσουν τη στήριξη τους θέλουν να έχουν εχέγγυα για την εκλογή τους [αν θα είναι υποψήφιοι], γι’ αυτό και τα δύο κόμματα αναγκάζονται να “συμμαχήσουν” [το κάθε ένα για τους δικούς του λόγους] για την καθιέρωση των βουλευτών επικράτειας. Προσωπικά ΔΕΝ με παραξενεύει η στάση του “Συναγερμού” [εξ άλλου αυτοί έχουν και τους αριστίνδην υποψηφίους], όμως θεωρώ λανθασμένη τη στάση του ΑΚΕΛ [πάνω στο θέμα των βουλευτών επικρατείας και με δεδομένου ότι αυτοί θα εκλέγονται από λίστα κι όχι με σταυρό προτίμησης. Αυτή η στάση προάγει καθαρά τον παραγοντισμό κι αφαιρεί από το δικαίωμα επιλογής των ψηφοφόρων] ...
Γενικά όμως η αύξηση του αριθμού των βουλευτών ΔΕΝ με βρίσκει αντίθετο. Ίσως ο χρόνος να είναι κάπως ακατάλληλος λόγω της οικονομικής κρίσης [κάτι που θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με περαιτέρω έξοδα – μάλλον τούτος πρέπει να είναι και ο λόγος που δεν θα προχωρήσουν τελικά στες 70 βουλευτικές έδρες], αλλά ίσως [η αύξηση των βουλευτών] να είναι κι ένας τρόπος να προωθηθούν [ή να βγουν από την αφάνεια] και νέοι άνθρωποι ...
Όμως αν διαφωνείς μ’ αυτά που λέω εγώ ποιες είναι οι εισηγήσεις σου για αλλαγή του σκηνικού;
@ανευ
Αν πράγματι είναι αναγκη να προωθηθούν νέοι άνθρωποι, τότε γιατί δε φεύγουν οι παλιοί; Και επειδή μες τα κόμματα έχει μια συμμορία που τα έλεγχει, τούτοι πρέπει να κρατούν τις καρέκλες ωσπου να πεθάνουν; Δηλαδή να πληρώνει η κοινωνία αργόσχολους γιατί τα κόμματα είναι αντιδημοκρατικά; Είνια λογικό αυτό; Αφού θέλεις εισηγήσεις , ας μπει όριο δυο θητείες και να πηγαίνουν σπίτι τους. Θα μου πεις πως δε δέχεται ο αρχηγός. Γιατί είναι διακτορία το κόμμα και ότι πει ο αρχηγός;
Ύστερα, αφού ήθελε το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ να αυξήσουν τους βουλευτές, γιαί δεν το είπαν προεκλογικά, γιατί τότε έπαθαν αμνησία; Είναι δικτατορία σε τούτο τον τόπο και έχουν εν λευκώ εντολή, όπως τους δικτατόρες;
Και αφού θέλεις εισήγηση, να δημιουργηθεί ένα ελεγκτικό ΄σωμα από πολίτες το οποίο θα ελέγχει αν οι ενέργεις των κομμάτων και των βουλευτών συνάδουν με τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.Και σε περίπτωση παρασπονδίας να χάνουν τη θέση τους ως απατεώνες.
Μην μου πεις, είναι καλές οι εισηγήσεις μου!
Κύριε ANDREA F.STAVROU,
Έγραψες ένα κειμενάκι 160 τόσων λέξεων [ας πούμεν ως απάντηση στα όσα είπα ΕΓΩ πιο πάνω], στο οποίο [κείμενο σου] βρίθουν οι απαξιωτισμοί [τζιαι μετά περιμένεις να πούμεν ότι “… είναι καλές οι εισηγήσεις σου”.
Σταχυολογώ:
i. «... μες τα κόμματα έχει μια συμμορία που τα ελέγχει ...»
ii. «... πληρώνει η κοινωνία αργόσχολους ...»
iii. «... τα κόμματα είναι αντιδημοκρατικά ...»
iv. «... έπαθαν αμνησία ...»
v. «...Είναι δικτατορία σε τούτο τον τόπο ...»
vi. «δικτάτορες», «απατεώνες»
Αυτοαναιρείσαι κύριε STAVROU! Ο λόγος ΣΟΥ είναι και κενός και μετέωρος. Αναφορικά με τις λεγόμενες εισηγήσεις ΣΟΥ, τούτες είναι και ιδεαλιστικές, ανέφικτες και πρακτικά μη εφαρμόσιμες [τουλάχιστον στη δική μας εποχή]. Παραπέμπουν σε μια κοινωνία του μακρινού φωτεινού κομμουνιστικού [αν υπάρξει]μέλλοντος.
Πέραν τούτου καταφανώς αντιφάσκουν και με την όλη συλλογιστική σου [και το ιδεολόγημα σου]. Δεν μπορεί από τη μια να θεωρείς ότι τα κόμματα και όσοι δραστηριοποιούνται μέσα απ’ αυτά ως «συμμορίες», «αργόσχολους», «δικτάτορες», «απατεώνες» και τα λοιπά και από την άλλη να μας λες ότι θα μπορούσαν να κάμουν κινήσεις πους την ουσία και στην πράξη θα αυτοκαταργούνται [θα βγουν έξω από το παιχνίδι από μόνοι τους] ...
Εισηγείσαι, ας πούμεν [γενικώς κι αορίστως]: «...να δημιουργηθεί ένα ελεγκτικό σώμα από πολίτες το οποίο θα ελέγχει αν οι ενέργειες των κομμάτων και των βουλευτών συνάδουν με τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.» Ποιος θα φτιάξει αυτό το σώμα κύριε STAVROU; Τα ίδια τα κόμματα ή το κράτος που ελέγχεται από τα κόμματα; Γιατί ΔΕΝ το φτιάχνετε εσείς οι ελευθέρα σκεπτόμενοι και μη κομματικοποιημένοι πολίτες; Όμως ΔΕΝ είναι σαν να αναγνωρίζεται την κομματοκρατία έτσι; Όμως δεν είναι την κομματοκρατία [ή όπως την λαλείς «κομματική ολιγαρχία] που πολεμάτε [άλλη αντίφαση κι αυτή!];
Και τι θα κάμνει αυτό το Σώμα; Θα μελετά τα προγράμματα ΟΛΩΝ των κομμάτων και να ελέγχει αν αυτά τα κόμματα έχουν παρεκκλίνει από ένα άλφα ή ένα ωμέγα από τες προγραμματικές τους διακηρύξεις; Άραγε δεν θα ήταν πιο σωστό [και πρακτικό] αν εγκαθιδρύαμε ένα είδος συμβουλίων [σοβιέτ], τα μέλη των οποίων να είναι ανακλητά ανά πάσα στιγμή;
@aνευ
Το θέμα της συζήτησης είναιη αύξηση του αριθμού των βουλευτών. Προέβαλες τη θέση ότι τα δύο κόμματα εξουσίας ανταγωνίζονται κλπ.κλπ. Το ερώτημα είναι απλό: οι όποιες αποφάσεις των κομμάτων εξουσίας θα πρέπει να ικανοποιούν τις ανάγκες της κοινωνίας ή των κομμάτων και των συμφερόντων της κομματικής ολιγαρχίας;
Εσύ είσαι κομματικός, εγώ δεν είμαι. Εννοείς ότι πρέπει να σε λιβανίζω για να διαλεγόμαστε; Εγώ έθεσά σου έτσι όρο; Και επειδή σε απαξιώνω ως κομματικό, γι αυτό και εισηγήσεις μου απορρίπτονται; Ωσάν να είναι λίγο επικίνδυνη η λογική σου;
Γιατί είναι ανέφικτο να φύγουν οι παλιοί και να έρθουν νέοι στα κόμματα; Αυτό εσένα δεν σε ενοχλεί στο κόμμα που δραστηριοποιείσαι;
Όσο για τα περί ανέφικτων είναι αποκύημα της φαντασίας σου και της σφόδρα αντιδημοκρατικής σου ιδεολογίας. Ο κάθενάς που έχει εξουσία είναι φυσικό να θεωρεί ως πραγματικότητα μόνο την εξουσία του και με αυτή να αξιολογεί τα πάντα.Έτσι πίστευαν παλιά και οι μονάρχες και οι ευγενείς και οι ολιγάρχες. Οτιδήποτε δεν εντάσσεται στην κυρίαρχη λογική είναι ανέφικτο, ουτοπία και τέτοια.Το παιγνίδι είναι χιλιοπαιγμένο από τον κάθε εξουσιαστή.
Ο λόγος μου μπορεί να είναι κενός αλλά δεν βλάπτω κανένα. Εσύ και οι όμοιοι σου που πολιτεύεστε εν κενώ και απομυζάτε μια ολόκληρη κοινωνία , για τα πολιτικά σας εγκλήματα πότε θα πληρώσετε;
Τα σοβιέτ εγκαθιδρύθηκαν σε μια συγκεκριμένη κοινωνία μια συγκεκριμένη εποχή και για συγκεκριμένους λόγους. Η Κύπρος μπορεί να αντλήσει δημοκρατικά πρότυπα διακυβέρνησης από το παρελθόν της, δε χρειάζεται να γυρεύκουμε αλλού.
Πάντως είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ένα μέλος της κοινωνίας -εγώ - διατυπώνω μια άποψη και εμφανίζεται κάποιος ως εκπρόσωπος της εξουσίας να παίξει το ρόλο της. Καλά, ρε άνθρωπε, νιώθεις καλά με έτσι ρόλο;Δηλαδή ο ανθρωποκεντρισμός σου δεν εξεγέιρεται εναντίον σου και να πεις: τι κάμνω τωρά;
Kαλα ρε Ανεφ, ζεις στον κοσμο σου. Φυσικα μπορεις να λες πως τα κομματα λειτουργουν ως εξουσιομανεις, συμμοριες κτλ κτλ και να εχεις την απαιτηση να λειτουργησουν με καποια Α) αξιοπρεπεια και να σεβαστουν τον κυπριακο λαο. Δεν ειναι ο κριτης των κομματων που πρεπει να απολογηθει για την κριτικη του καθως «δεν μπορει να απαξιωνεις εναν αχρηστο και μετα να εχεις απαιτηση να μην ειναι αχρηστο». Η δημοκρατια ειναι το υπερτατο αγαθο και δεν πρεπει να απολογηθουμε οταν κρινουμε αυτους που θελουν να μας κανουν ακομα περισσοτερο κοματοκρατια.
Αυτη ειναι παραλογικη και εισαι υποπτος που την χρησιμοποιεις.
Εκτος εαν αυτος που εχει το μπλογκ δεν πιστευει στην δημοκρατια αλλα σε κατι αλλο. Τωρα εσυ που πιστευεις στον κομμουνισμο τι να σου πω. Σοβαρα οποτε ακουω καποιον να μιλαει για κομμουνισμο για μενα ειναι ψυχοπαθεια της πολιτικης. Ειναι τρελα. Ειναι προβληματικο. Οπως οταν βλεπεις καποιον ανθρωπο σε αλλους τομεις της ζωης να συμπεριφερεται ως θεοπαλαβους ετσι ειναι και για τα πολιτικα οταν βλεπω καποιον να μιλαει για κομμουνισμο.
Καλά ρε Skorpion, ΕΣΥ σε ποιον κόσμο ζεις , αυτόν του κου Stavrou; ΕΓΩ αναμένω από κάποιον που επικρίνει τόσο έντονα και αυστηρά τα κόμματα, τα οποία μάλιστα ονομάζει και «κομματική ολιγαρχία» [και λίγο πολύ τα θεωρεί «καρκίνο» για την κοινωνία] και ότι τούτα κόβουν και ράβουν κατά το δοκούν και νέμονται την πολιτική εξουσία εκμεταλλευόμενοι τον κόσμο [και την «σύνολη κοινωνία»] τζιαι αποκαλεί όσους δραστηριοποιούνται μέσα στα κόμματα «απατεώνες», «δικτάτορες» και τα λοιπά και τα λοιπά, θα ανάμενα λοιπόν ότι θα έκαμνε τουλάχιστον τζιαι κάποιες συγκεκριμένες εισηγήσεις για το πως θα ξεφύγουμε απ’ αυτήν την κατάσταση τζιαι ότι θα έβαζε τζιαι την ραshην του πουκάτω να σηκώσει τζιαι φορτίο για την υλοποίηση τους ... Τζι’ όι να το παίζει από καθέδρας καθοδηγητής, κάμνοντας γενικόλογες προτάσεις όπως ας πούμεν για τη σύσταση ενός Σώματος απροσδιορίστων αρμοδιοτήτων [κάτι σαν τους “Αδιάφθορους”, έναν πράμα] που θα ελέγχει [υποτίθεται] τα κόμματα! [Μα για εν τα θέλουμεν τούτα σιόρ, τζιαι εν να τα καταργήσουμε! Οξά μέχρι τότε εν ννα τους βάλουμεν τζιαι ελεγκτές;] ...
Αναφορικά με τα περί «ψυχοπάθειας» να το κοιτάξεις πρώτα για τον Εαυτό ΣΟΥ! Ασχέτως των δικών μου απόψεων για τον «Κομμουνισμό», που και πότε μίλησα ΕΓΩ για κομμουνισμό στα ΕΔΩ σχόλια μου; Μα αντζιελοθωρείς οξά θωρείς φαντάσματα; Μάλλον εν ννα φκάλλεις τσούννες άμα ακούεις τη λέξη «Κομμουνισμός» τζιαι ποτιτσινώνεσαι!!!
Η μόνη μου αναφορά [και μάλιστα με ψήγματα ειρωνείας – και διερωτούμαι έτσι φωτεινό μυαλό που είσαι πως και δεν το κατάλαβες], ήταν ότι αυτά που πρεσβεύει ο εδώ Blogοδεσπότης κος Andreas F. Stavrou μπορεί αν τα δούμε να εφαρμόζονται “… σε μια κοινωνία του μακρινού φωτεινού κομμουνιστικού [αν υπάρξει] μέλλοντος…” Τώρα γιατί μουγιάστηκες ΕΣΥ, μάλλον πρέπει αν έχει με τα ψυχολογικά σου [ίσως παιδικά τραύματα]...
Υ.Γ.: Θα επανέλθω για μια απάντηση στα σχόλια του Blogοδεσπότη [προς ΕΜΕΝΑ] ...
Ένας ύποπτος [όμως για ίντα πράμα;]
[Είπες μου: “Αυτη ειναι παραλογικη και εισαι υποπτος που την χρησιμοποιεις.”].
@ανευ
Είσαι τόσο τυφλωμένος από την κομματική πραγματικότητα που δεν μπορείς να κατανοήσεις τίποτε άλλο εκτός από την κομματική λογική.
1.Ο Πρόεδρος Χριστόφιας λέει ότι εφαρμόζει το προεκλογικό του πρόγραμμα, το οποίο τον δεσμεύει στο λαό.
2. Τα κόμματα λένε ότι το πολιτικό σύστημα είναι αντιπροσωπευτικό. Αντιπροσωπευτικό ένα σύστημα είναι όταν ο εντολέας ελέγχει τον εντολοδόχο.
3. Αν αποδέχεσαι τα πιο πάνω, τότε ποιο είναι το πρόβλημα οι εντολείς να ελέγχουν τους εντολοδόχους;
Να σου πω εγώ ποιο είναι το πρόβλημα. Θέλουν να παίρνουν τα αξιώματα και ύστερα να ενεργούν για την εξυπηρέτηση όχι του κοινωνικού συμφέροντος αλλά άλλων.
Θέλουν εν εν λευκώ εντολή.Φυσικά μόνον ένας παλαβός μπορείνα δεχθεί να δώσει στον άλλον εν λευκώ εντολή.Γιατί τότε είναι σαν αν δημιουργεί ένα απόλυτο μονάρχη, όπως το μεσαίωνα.
Η δική σου θέση ποια είναι;Πες μας θέση και όχι γενικόλογες αναφορές. Να σου πα και τη θέση σου: είναι ουτοπίες, ανέφικτα, τα κόμματα δεν θα δεχθούν να χάσουν εξουσία κλπ.Σερβίρεις δηλαδή ότι πιο συντηρητικό και αντιδραστικό γεννά ο νους του κάθε εξουσιολάγνου.Φυσικά έχοντας μια αντιδημοκρατική ιδεολογία είναι λογικό. Αλλά θαυμάζω το θάρρος σου να υποστηρίζεις δημόσια τέτοιες θέσεις σε βάρος των ανθρώπων και για χάρη της εξουσίας.Νόμιζα ότι εξαλείφθηκε αυτό το είδος.
@ανευ
Αναφορικά με την ορολογία που ολοφάνερα σε ενόχλησε καιτην επαναλαμβάνεις, μου προκαλεί εντύπωση το γιατί.
1. Ολιγαρχία είναι το πολιτικό σύστημα όπου η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει σε λίγους. Είναι κομματική γιατί οι φορείς της ολιγαρχίας είναι τα κόμματα. Εσύ το πολιτικό σύστημα δηλαδή που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά πώς το ονομάζεις; Φυσικά για να είμαστε δίκαιοι το πολιτικό σύστημα της Κύπρου είναι ένα μείγμα μοναρχίας και ολιγαρχίας.
2. Το κάθε σύστημα εξουσίας που στηρίζεται αυτονόητα στο γεγονός ότι η κοινωνία υποχρεώνεται να ιδιωτεύει, χρησιμοποιεί διαχρονικά ως μέσα προς υποταγή και συμμόρφωση ή για ορθή εκγύμναση των μαζών τη βία και την απάτη. Αυτοί που χρησιμοποιούν τη βία και την απάτη πώς ονομάζονται;
3.Ο όρος πολιτική συμμορία δεν είναι καινούριος. Όπως η οικονομική συμμορία ενεργεί εκτός του νόμου.θεσμικού πλαισίου έτσι και τα κόμματα ενεργούν εκτός του νόμου και μάλιστα αρνο΄νται εδώ και δέκα χρόνια να θεσμοθετηθεί η ύπαρξή τους.Επίσης ,όπως η οικονομική συμμορία επικεντρώνεται στο οικονομικό όφελος τβν συμμοριτών και της οργάνωσής τους ,έτσι και τα κόμματα. Φυσικά σε προηγούμενους χρόνους , τον καιρό της αγελαίας προσχώρησης στα κόμματα, έστω η εξωθεσμική παρέμβαση των μαζών συσνιστούσε μια μορφή ελέγχου των κομμάτων. Σήμερα που δεν εκφράζουν βασικά καμία διαφορετική κοινωνική ομάδα και έχουν ομογενοποιηθεί έχουν ταυτόχρονα συμμοριτοποιηθεί, αφού είναι πλήρως ξεκομμένα από την κοινωνία.
4. Δικτατορία ή τυραννία είναι η ανομιμοποίητη εξουσία από την κοινωνία. Τους αρχηγούς των κομμάτων και τους εκκολαπτόμενους τώρα της επικρατείας ποιος τους νομιμοποιεί; Πώς ονομάζεις το φαινόμενο;
Επομένως δεν κατανοώ γιατί ενοχλείσαι. Εκτός και αν συμμετέχεις σε όλα αυτά και νομίζεις ότι δε συμμετέχεις.Σε αυτή την περίπτωση τι φταίω εγώ;
Δεν ειναι κακη ιδεα να ξεκινησει μια πλατφορμα «πειτε Οχι στην κομματοκρατια» . Η δικαιολογια που κρυβεται απο πισω ο Ανεφ ειναι το «Δεν σε ειδα να προτινεις λυση για ουλα τα προβληματα» Η «δεν αναφερεις κατι συγκεκριμενο και αυτο που αναφερεις περι αδιαφθορου σωματος δεν ειναι σωστο»
Εγω λοιπον προτεινω λογου χαρην αντιδραση για τουτο το εκλογικο μετρο ωστε να μεν περασει. Ετω ενα πραγμα που μπορουμε να κανουμε. Εν και συκεκριμενο πραγμα. Ενεν για τουτο που ασχολουμαστε τωρα τελευταια ; Η δειχνουμας το δασος και βλεπουμε το δεντρο ;
Ανθρωποι που εχουν λυση για ολα τα προβληματα δεν υπαρχουν.
Στο πλαισιο της αντιδρασης στην κομματοκρατια μπορουμε να αντιδρασουμε και να απαιτησουμε καποιοι «θεσμοι» οπως οι θεσεις των ημικρατικων να οριζονται και διοριζονται οι ανθρωποι που τα κομματα, να παψει να υφισταται. Το παιχνιδι της εξουσιας και διαμερισμου της εξουσιας (βολεματος) στο οποιο ΦΑΝΕΡΑ συμετεχουν ολα τα κομματα να παψει.
Και με βαση διαφορετικων κρητιριων και διαδηκασιων να γινονται τα πραγματα σε τουτω τον τοπο.
Skorpion,
Κατ’ αρχάς θα ήταν πιο σωστό [δεοντολογικά] αν όταν κάμνεις [υποτίθεται] quote κείμενα, εισηγούμαι όπως τα μεταφέρεις αυτούσια [δηλ. όπως είναι γραμμένα στο αρχικό κείμενο] κι όχι όπως ΕΣΥ τα αντιλαμβάνεσαι. Όσα έχεις γράψει εντός εισαγωγικών και υποτίθεται ότι τα έχεις μεταφέρει από το προηγούμενο δικό μου κείμενο ΔΕΝ είναι ακριβώς όπως τα είπα ΕΓΩ!
************************
Επί της ουσίας τώρα: Είναι πασιφανές ότι ο Blogοδεσπότης κος Andreas F.Stavrou, πέραν του να καταγγέλλει με αφοριστικό τρόπο την “επάρατη” κομματοκρατία και την «κομματική ολιγαρχία», ΔΕΝ μπορεί [αδυνατεί] να κάμει μια ολοκληρωμένη πρόταση που να κάμνει το ιδεολόγημα του να έχει πρακτική αξία και εφαρμογή. Έστω κι αν θεωρεί ότι ΕΓΩ “είμαι τόσο τυφλωμένος από την κομματική πραγματικότητα που δεν μπορώ να κατανοήσω τίποτε άλλο εκτός από την κομματική λογική”, επανειλημμένα τον έχω καλέσει να κάμει εισηγήσεις για το πως θα ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα που μας έχει οδηγήσει η «κομματική ολιγαρχία» ή πως θα οργανωθεί η πολιτική ζωή πέραν και μακράν των κομμάτων, αλλά αυτός περί άλλων τυρβάζει! Μπορεί να θεωρεί ότι εγώ είμαι «τυφλωμένος από την κομματική πραγματικότητα», αλλά τι εμποδίζει τον ίδιο να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις;
************************
@ Κύριο Andrea F. Stavrou:
Δάσκαλε,
Μετά λύπης μου παρατηρώ ότι έχεις χάσει την ψυχραιμία σου! ΣΕ καταλαβαίνω όμως. ΔΕΝ είναι και λίγο πράμα να αμφισβητείται τόσο έντονα και βάσιμα το ιδεολόγημα ΣΟΥ!
Σ’ ευχαριστώ για την προσπάθεια ΣΟΥ να ΜΟΥ επεξηγήσεις τι περιλαμβάνει αυτό, καθώς και διάφορες ορολογίες, όμως δεν θα ήταν καλύτερα να τες απλοποιούσες ολίγο τι;
Κύριε Andrea F. Stavrou,
ΣΟΥ έχω υποδείξει την αντιφατικότητα που εμπεριέχουν οι [δήθεν] εισηγήσεις σου, όπως ας πούμεν η σκέψη σου να δημιουργηθεί “… ένα ελεγκτικό σωμα από πολίτες το οποίο θα ελέγχει αν οι ενέργειες των κομμάτων και των βουλευτών συνάδουν με τις προεκλογικές τους υποσχέσεις …” Αλλά αντί αν απαντήσεις στα ερωτήματα μου σε σχέση μ’ αυτό το σώμα [και αν τεκμηριώσεις την άποψη ΣΟΥ], ΕΣΥ ΜΕ κατηγορείς [κι ΕΜΕΝΑ και τους «όμοιους» μου – όπως τους αποκαλείς] για «πολιτικά εγκλήματα» [!!!] και ότι «απομυζούμε μια ολόκληρη κοινωνία»!!! Με ξέρεις κε Stavrou; Είτε κομματικός είμαι, είτε απλώς δραστηριοποιούμαι σε συγκεκριμένο πολιτικό/κομματικό χώρο [γιατί έτσι κρίνω σωστό υπό τες παρούσες συνθήκες] αυτό με καθιστά αυτόματα και μιαρό κι αντιδημοκράτη; Από πότε δαιμονοποιείται η όποια κοινωνική δράση, έστω και μέσα από κάποιο πολιτικό χώρο; ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ είμαστε οι διεφθαρμένοι κι ΕΣΕΙΣ οι ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ; ΔΕΝ νομίζεις ότι αυτή η προσέγγιση ΣΟΥ όζει ρατσισμού; Και τι είναι αυτό που ΣΕ κάμνει ΕΣΕΝΑ άμεμπτο, ηθικό και δημοκράτη; Το γεγονός και μόνο ότι θεωρητικολογείς και συνεχώς ξιφουλκείς εναντίον των κομμάτων; Μα αυτό που στην ουσία κάμνεις, είναι να καταγγέλλεις και να απορρίπτεις χωρίς να αντιπροτείνεις! Νομίζεις ότι αυτό από μόνο του σε κάμνει αντιεξουσιαστή; Με αναγκάζεις [αν και ΔΕΝ το θέλω] να διερωτηθώ πως λειτουργείς [ας πούμεν] στον επαγγελματικό σου χώρο [των καθηγητών] όπου κυριαρχούν [έχουν επιβληθεί] η λογική και τα στεγανά της κατεστημένης εξουσίας της ΟΕΛΜΕΚ. Όταν ως καθηγητής αναπαράγεις στην τάξη τα συντηρητικά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας αυτή σου η πρακτική ΔΕΝ συντηρεί τα καταστημένα;
Πέραν τούτου, προσωπικά έχω ακούσει, ουκ ολίγες φορές κόσμο να λέει ότι τα κόμματα [στην Κύπρο τουλάχιστον] είναι και παραμένουν αιχμάλωτοι των συνδικαλιστικών οργανώσεων των δημοσίων υπαλλήλων, των καθηγητών και των δασκάλων, καθώς τούτες οι οργανώσεις έχουν εξελιχτεί σε “κράτος εν κράτει” και κανένα κόμμα δεν θέλει να πάει κόντρα σ’ αυτές Γιατί ΔΕΝ τα βάζεις και με τη δημοσιοϋπαλληλική ολιγαρχία;
Και τέλος πάντων «ρε άνθρωπε», τι είναι αυτός ο «ανθρωποκεντρισμός» ο δικός ΣΟΥ που παράγει μόνο θεωρίες κι όχι κοινωνικές δράσεις; Και τι προσφέρει [θετικό] στο σήμερα, [αυτό το ιδεολόγημα ΣΟΥ] που να βοηθήσει και την κοινωνία να ξεφύγει από την κομματοκρατία, [αν δεχτούμε ότι αυτή φταίει για όλα]; Ο δικός σου “… ανθρωποκεντρισμός δεν εξεγέιρεται εναντίον σου και να πεις: τι κάμνω τωρά …” όταν χρειαζόμαστε άμεσα [για σήμερα, για αύριο, για μεθαύριο] λύσεις και δυναμικές, κι ΕΣΥ συνεχίζεις [σαν μοναχικός καβαλάρης] τες θεωρητικολογίες ΣΟΥ;
Γιατί θεωρείς ότι μόνο ΕΣΥ [κι όχι κι ΕΓΩ] είσαι «μέλος της κοινωνίας»; Και γιατί ΔΕΝ είσαι [κι] ΕΣΥ εκπρόσωπος [ή κομμάτι] της εξουσίας αφού αυτά που λες [χωρίς να τα συνοδεύεις με συγκεκριμένες οργανωτικές κινήσεις για να μπουν σε εφαρμογή και να γίνουν τα λόγια ΣΟΥ πράξεις] διαιωνίζουν την παρούσα εξουσιαστική κατάσταση [είτε των κομμάτων είτε της οικονομικής ελίτ] ... ΔΕΝ με ενοχλεί ο λόγος ΣΟΥ εναντίον των κομμάτων. Αντιδρώ στην απουσία έργων που να συνοδεύει τον λόγο ΣΟΥ!
Πολύ σωστά λες ότι “τα σοβιέτ εγκαθιδρύθηκαν σε μια συγκεκριμένη κοινωνία μια συγκεκριμένη εποχή και για συγκεκριμένους λόγους”, όμως δεν μας λες και ποια είναι αυτά τα “... δημοκρατικά πρότυπα διακυβέρνησης ... [που] ... η Κύπρος μπορεί να αντλήσει από το παρελθόν της ”; Μπορείς να τα συγκεκριμενοποιήσεις; [Εγώ έχω κάτι υπ’ όψη μου αλλά αυτά “ ... εγκαθιδρύθηκαν σε μια συγκεκριμένη κοινωνία μια συγκεκριμένη εποχή και για συγκεκριμένους λόγους”].
Πάντως κύριε Stavrou, έχω παρατηρήσει ότι όσες φορές ΣΕ προ(σ)κάλεσα να καταθέσεις συγκεκριμένες εισηγήσεις για το πως ακυρώνεται ή/και καταργείται η κομματική ολιγαρχία ΕΣΥ μιλάς για άλλ’ αντ’ άλλων!
@ανευ
Δεν προβάλλεις καμία απολύτως θέση για τίποτα πέρα από το να στηρίζεις το υφιστάμενο σύστημα. Και δε φτάνεις που δεν έχεις θέσεις, ασκείς και κριτική της αρπαχτής.
Συζητώ μαζί σου αρκετό καιρό. Θέλεις θέσεις. Οι θέσεις που προτείνω δεν είναι για κάποιους εξωγήινους, αλλά για τη συγκεκριμένη κοινωνία. Όταν λοιπόν προτείνεις μια θέση,δεν κάμνεις χρεοπίστωση σε λογαριασμό. Η κάθε θέση έχει ένα θεωρητικό υπόβαθρο που καταλήγει σε μια πρόταση. Αφού σε θεωρητικό υπόβαθρο δεν επικοινωνούμε, τι θέλεις τη θέση;
Εκτός και αν πιστεύεις ότι πολιτική είναι μόνο διαχείριση της εκάστοτε πραγματικότητας, ότι δηλαδή έχει μόνο επιχειρησιακή διάσταση.
Αμφισβητείς , λές, το ιδεολόγημά μου. Μπράβο σου. Τώρα, πες μου ποιο είναι το ιδεολόγημά μου και ύστερα βρες και ένα επιχείρημα να το ανατρέψεις για να σε πιστέψω. Εκάμετε την κενολογία επιστήμη.
Λες ότι η πρότασή μου για "ελεγκτικό σώμα" φανερώνει τις αντιφάσεις μου. Αφού είναι έτσι, τότε εσύ ο ίδιος πώς οδηγείσαι στο συμπέρασμα ότ με την πρόταση τα κόμματα " στην πράξη αυτοκαταργούνται";
Αν η διάκριση δημοκρατικός-ολιγαρχικός είναι ρατσιστική, τότε η διάκριση αριστερός - δεξιός τι είναι; Βρες άλλο επιχείρημα.
Θέλεις λύσεις δυναμικές σήμερα και αύριο. Έτσι πράμα δε γίνεται. Και τις λύσεις τις δυναμικές τις εξυφαίνει η κοινωνία. Και η κοινωνία θέλει χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Δεν αρκεί να λες ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Εκείνο που απαιτείται είναι η συνειδητοποίησή του από την κοινωνία.Και υπάρχουν και εκείνοι που δε θα προσαρμοστούν με τίποτε.Άρα είναι και θέμα ανανέωσης του πληθυσμού. Σιγά-σιγά, μη βιάζεσαι και όλα θα γίνουν.
Προσωπικά δεν έχω καμία ανάγκη για ηρωισμό, ώστε να δράσω εδώ και τώρα με τον τρόπο που εσύ καταλαβαίνεις. Μόνο αφελείς ΤΑ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ ΑΥΤΆ.
Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις δε θα καθοριστούν από τους επίσημους θεσμούς της εξουσίας. Η πολιτική δυναμική που αναπτύσσεται εξωθεσμικά είναι πρωτοφανής και αυτή θα δώσει και το στίγμα του μέλλοντος. Τα κόμματα θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να επιβραδύνουν τις εξελίξεις ώστε να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.Το εκάμαν και άλλοι.Όση επιβραδύνση και να φέρουν, την κοινωνική εξέλειξη δεν μπορούν να την ανακόψουν. Και είναι αστείο κάποιος να πιστεύει ότι έφτασε το τέλος της ιστορίας, ότι δεν έχουμε τίποτε να προσδοκούμε, ότι είμαστε καταδικασμένοι ως άνθρωποι να έχουν αιωνίως πάνω στη κκελλέ μας έναν Χριστόφια και έναν Αναστασιάδη.
Για τα επαγγελματικά μου και τα δημοσιουπαλληλικά άλλη φορά, Εξάλλου το θέμα είναι η αύξηση του αριθμού των βουλευτών.Μην αποπροσανατολιζόμαστε μόνοι μας.
Δημοσίευση σχολίου