ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ:οι νέοι πολιτικοί κατακτητές

ΤΟ ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ λοιπόν επιχειρούν να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο με αύξηση του εκλογικού μέτρου από το 1.8% σε 3.5%, με αύξηση του αριθμού των βουλευτών κατά επτά εκ των οποίνω οι έξι θα είναι «επικρατείας» , δηλαδή διορισμένοι από το κόμμα.

Με αφορμή λοιπόν την πρόταση των δύο κομμάτων άρχισε μια συζήτηση με επίκληση της δημοκρατίας κυρίως από τα μικρότερα κόμματα, που διαφωνούν με τη συγκεκριμένη πρόταση.

Ολιγαρχία και δημοκρατία

Για να αποφευχθεί η εκπόρνευση των λέξεων πρέπει να τονιστεί ότι ούτε ο τωρινός εκλογικός νόμος ούτε ο προτεινόμενος έχουν οιανδήποτε σχέση με τη δημοκρατία. Γιατί το πολιτικό σύστημα όντας ολιγαρχικό αυτό το οποίο μπορεί κάποιος να υποστηρίξει είναι ότι η πρόταση ενισχύει ή αποδυναμώνει τον ολιγαρχικό χαρακτήρα του συστήματος.

Πραγματικά η πρόταση ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ενισχύει την ολιγαρχία εντός της ολιγαρχίας με την έννοια ότι ένα μέρος της στοχεύει να ενισχύσει τη θέση του σε βάρος των άλλων ολιγαρχικών. Γι αυτό και παρατηρούμε ότι η σύγκρουση είναι σκληρή ανάμεσα στα ολιγαρχικά κόμματα.

Ο κ. Χάσικος του ΔΗΣΥ

Οκ. Χάσικος, βουλευτής του ΔΗΣΥ υποστήριξε ότι είναι δικαίωμα της πλειοψηφίας να αποφασίζει. Ο κ. Χάσικος θεωρεί το αυτονόητο ως πολιτική θέση. Και από την άλλη βγαίνει ο εκπρόσωπος τύπου του ΔΗΣΥ και υποστηρίζει ότι ο ΔΗΣΥ απαντά μόνο σε επιχειρήματα!

Φυσικά ο κ. Χάσικος δε μας λέει γιατί δεν περιέχεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΔΗΣΥ η συγκεριμένη θέση, ώστε να προβάλλει την κοινωνική νομιμοποίηση της θέσης του ΔΗΣΥ. Ή νομίζει ο κ. Χάσικος ότι τούτος ο τόπος έχει κτηνά που εξιοσοδοτούν εν λευκώ τον κάθε φεουδάρχη να ενεργεί κατά το συμφέρον του; Ευτυχώς, ο άνθρωπος δήλωσε ότι αποχωρεί από τη βουλή. Αυτό είναι προς τιμή του.

Ο κ. Μητσόπουλος του ΔΗΣΥ

Νέος άνθρωπος ο κ. Μητσόπουλος αλλά πάσχει από γεροντισμό των ιδεών. Τον έστειλάν σε μια εκπομπή να υποστηρίξει την τροποποίηση του εκλογικού νόμου. Και συνεχώς προέβαλλε ότι έκαμνε μια έρευνα στα άλλα μικρά κράτη και έχουν περισσότερους βουλευτές. Άρα θα πρέπει να αυξηθούν και στο μικρό κράτος της Κύπρου. Φυσικά η «έρευνα» του κ. Μητσόπουλου είναι μόνο για τον κάλαθο των αχρήστων. Απλώς δεν απαντά η έρευνά του και σε ένα άλλο ερώτημα:σε ποιο άλλο κοινοβούλιο στον κόσμο οι 11 από τους 63 βουλευτές είναι διορισμένοι ή ποσοστό 17% των βουλευτών;

Άλλο επιχείρημα του κ. Μητσόπουλου είναι ο τεράστιος φόρτος εργασίας των βουλευτών σε 21 επιτροπές! Έλεος κ. Μητσόπουλε! Το πρόβλημα είναι απλό, λιγόστεψετέ τις. Ή μήπως εκάμετε κάμποσες επίτροπες γιατι ο κάθε βουλευτής θέλει να είναι και πρόεδρος ή μήπως για να αδυνατούν τα μικρά κόμματα να παρακολουθούν τις εργασίες της βουλής; Και με βάση αυτό το σάπιο δεδομένο θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος;

Και το ΑΚΕΛ

Το ΑΚΕΛ επιχειρηματολογεί κενολογώντας αναφερόμενο σε «εκσυγχρονισμό» - δε μας λένε ποιο είναι το ΄συγχρονο στο οποίο θα πρέπει να προσομοιάσουμε- ή επικαλούμενο τα άλλα κράτη της Ευρώπης. Το τελευταίο είναι το ΄συνηθες επιχείρημα πολιτικής ανευθυνοποίησης της ηγεσίας του ΑΚΕΛ: για το κυπριακό φταίνε οι προηγούμενοι, για την οικονομία φταίει το παγκόσμιο και για τον εκλογικό νόμο η καταραμένη η Ευρώπη ! Οι άνθρωποι είναι ετερόφωτοι , οπόταν θα πρέπει να απευθυνθούμε στους υπεύθυνους των προβλμάτων γιατί το ΑΚΕΛ δεν κυβερνά, απλώς υλοποιεί τις θέσεις που του επιβάλλουν άλλοι. Ποιοι άλλοι φταίνε; Τα άλλα κόμματα, που αποσύρθηκαν από τη συζήτηση!Έλεος!

Επίσης το ΑΚΕΛ είναι κατηγορηματικό:δεν πρέπει να υπάρξει οικονομικό κόστος. Και ποιος σας πιστεύει;

Κάποτε, το 2003, εβάλετε χέρι στα δημόσια ταμεία με την κρατική χορηγία προς τα κόμματα με τη δέσμευση ότι θα ρυθμιστούν με νόμο τα οικονομικά των κομμάτων. Το κόμμα που δεν αποδέχεται οποιοδήποτε έλεγχο στα οικονομικά του είναι το ΑΚΕΛ. Μετά από 7 χρόνια ποιος θυμάται τις δεσμέυσεις του;

Οι νέοι πολιτικοί κατακτητές

Το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ είναι ουσιαστικά οι πολιτικοί κατακτητές της κυπριακής κοινωνίας. Κατά ανάλογο τρόπο που ένας ξένος κατακτητής χρησιμοποιούσε το πολιτικό σύστημα προς ίδιον όφελος, έτσι και τώρα οι ομοεθνείς κατακτητές χρησιμοποιούν το πολιτικό σύστημα προς ίδιον όφελος.

Φυσικά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εθνική (από αλλοεθνείς) και την πολιτική κατάκτηση (από ομοεθνείς). Στη μια περίπτωση οι λαοί επικεντρώνονται να διώξουν τον ξένο κατακτητή και να αποκτήσουν την εθνική τους ελευθερία. Στην άλλη οι λαοί σταδιακά επικεντρώνονται να διώξουν τον ομοεθνή κατακτητή και να αποκτήσουν την πολιτική τους ελευθερία.

Το πολιτικό πρόβλημα επί του παρόντος είναι η βαρβάρότητα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που διακαώς στοχεύει και προωθεί τη διαιώνιση της εξουσίας της πάνω σε ανθρώπους, χωρίς να ντρέπεται καθόλου. Αυτοί οι νέοι φεουδάρχες, που νομίζουν ότι η κοινωνία είναι ιδιοκτησία τους και μπορούν να δένουν και να λύνουν κατά το δοκούν σε βάρος των συμφερόντων της, είναι το πρόβλημα.