Περί ανομίας στην κοινωνία της ζούγκλας

Ανομία, ζούγκλα, αποσύνθεση.Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των πολιτικών με αφορμή τη δολοφονία του εκδότη Α. Χατζηκωστή.
Διερωτώμαι αν οι κύριοι πολιτικοί έχουν συνείδηση των όσων λένε.
Γιατί η κυπριακή κοινωνία-ζούγκλα - αν υπάρχει -δε δημιουργήθηκε από μόνή της ούτε και ελέω θεού. Κάποιοι κατέχουν το πολιτικό και το οικονομικό σύστημα και ρυθμίζουν τη λειτουργία της κοινωνίας.
Αν λοιπόν γίναμε ζούγκλα, καλό είναι οι πολιτικοί να φτύνουν στα μούτρα τους γιατί η πολιτικη ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους ίδιους. Δηλαδή οι ικανότητές τους έφταναν μέχρι την οικοδόμηση μιας κοινωνίας της ανομίας-ζούγκλας.
Από την άλλη, ο κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: όλοι αυτοί οι πολιτικοί δεν ντρέπονται να πολιτεύονται και να εκπροσωπούν μια κοινωνία-ζούγκλα; Για παράδειγμα, δεν είναι ντροπή να είσαι βουλευτής στην κοινωνία της ζούγκλας!
Φυσικά , πέρα από τα κροκοδείλια δάκρυα και τις κενολογίες οι κύριοι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι ίδιοι είναι οι πρωτομάστορες της ανομίας-ζούγκλας. Μαζί με την οικονομική ολιγαρχία οικοδομούν ένα σύστημα στηριγμένο αποκλειστικά στη δύναμη και όχι στο νόμο και στο δίκαιο. Και ηδονίζονται με τη χρήση του πλούτου, των προνομίων και της εξουσίας, που απολαμβάνουν μαζί με τους καναλάρχες και το κεφάλαιο σε βάρος του λαού. Το νόμο της δύναμης ως τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας, δεν τον επέλεξε ο λαός. Τον επέβαλε η πολιτική και η οικονομική ολιγαρχία - τοπική και διεθνής -για την εξυπηρέτηση των ιδίων αυτής συμφερόντων.
Το πολιτικό πρόβλημα δημιουργείται όταν ο δημιουργός αποκηρύσσει το δημιούργημά του, ιδίως όταν αυτό λέγεται κοινωνία, ακόμα και της ζούγκλας!