Η ψηφοφορία για τα αξιώματα και η εκπόρνευση της δημοκρατίας

Κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία για την κατάληψη κάποιου αξιώματος, τα συνθήματα είναι τα ίδια : «γιορτή της δημοκρατίας», «νίκησε η δημοκρατία», «επιβεβαίωση της δημοκρατίας» και άλλες παραλλαγές.
Αυτές οι ανούσιες συνθηματολογίες προβάλλονται πάντοτε από αυτούς που αγωνιούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του πολίτη την όλη διαδικασία. Φυσικά αυτές οι συνθηματολογίες καμία απολύτως σχέση έχουν με τη δημοκρατία. Όμως οι φορείς της εξουσίας αυθαίρετα νοηματοδοτούν τις λέξεις , όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι που «ερήμωναν τα πάντα και το ονόμαζαν ειρήνη»!!!
Στις εκλογές για ανάδειξη των αξιωματούχων του κράτους η ψήφος είναι νομιμοποιητική. Δηλαδή οι πολίτες με την ψήφο τους νομιμοποιούν κάποιο στην εξουσία του κράτους. Εξάλλου αυτό είναι και το μοναδικό πολιτικό δικαίωμα που έχουν: είναι υποχρεωμένοι κάθε πέντε χρόνια να εκχωρούν σε κάποιο άλλο την πολιτική τους αρμοδιότητα και οι ίδιοι να παραμένουν με χέρια αδειανά και να ιδιωτεύουν. Και αν λάθεψαν στην επιλογή τους, τότε γράφουν κάποιο κείμενο διαμαρτυρίας ή διαδηλώνουν. Το αστείο είναι ότι αυτό το πράγμα το ονομάζουν δημοκρατία!!!
Στις εκλογές των διαφόρων οργανώσεων και κομμάτων υπάρχει μια ποικιλία διαδικασιών για ανάδειξη των αξιωματούχων. Σε αυτές λοιπόν τις οργανώσεις η πιο «προοδευτική» προσέγγιση είναι αυτή που μιμείται τις κρατικές εκλογές, δηλαδή επιτρέπει σε όλα τα μέλη της οργάνωσης να συμμετέχουν στη ψηφοφορία για την ανάδειξη του αξιωματούχου!!! Όμως υπάρχουν και πιο συντηρητικές προσεγγίσεις, κατάλοιπα της δεσποτικής κληρονομιάς. Όπως η έμμεση ψήφος στη ψηφοφορία με την ύπαρξη εκλεκτόρων ή η ύπαρξη ενός κλειστού συμβουλίου «ευγενών» για ανάδειξη του «μονάρχη».
Στην εποχή μας όμως κάθε ψηφοφορία είναι επιβεβαίωση της δημοκρατίας!!! Εννοείται κατά την εκτίμηση αυτών που καρπώνονται τα αξιώματα και συνεπακόλουθα τα προνόμια, την εξουσία και τον πλούτο και που έχουν κάθε λόγο να εκπορνεύουν τις λέξεις,όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Σε όλους αυτούς λοιπόν έχουν δοθεί απαντήσεις από πολλούς συγγραφείς.
Ο Νόαμ Τσόμσκι αναφέρει:
«Στη δημοκρατία μας επιτρέπεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στα μέλη του «αποπροσανατολισμένου κοπαδιού» να συμμετέχουν, μέσω αυτών που αποκαλούνται «εκλογές», στην επικύρωση της επιλογής του ηγέτη. Όταν όμως επικυρώσουν την επιλογή του ηγέτη κάποιου από τα μέλη της εξειδικευμένης τάξης, πρέπει να αποσυρθούν από το προσκήνιο και να ξαναγίνουν θεατές».
Ο Γιώργος Κοντογιώργης υποστηρίζει:
«Η ψήφος του (πολίτη)– η μόνη πολιτική αρμοδιότητα που του έχει εκχωρηθεί –δεν αποβλέπει παρά στη διαιτητεύουσα νομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστεί την εξουσία του κράτους».
Αν θέλετε πιο βαθυστόχαστες αναλύσεις, υπάρχει και ο Δ. Χαριτόπουλος στο «Εγχειρίδιο βλακείας»:
«Και φυσικά ένα πρώτης τάξεως ηρεμιστικό των αμνών είναι η φενάκη της ψήφου.Μόνο που η επιλογή είναι προκαθορισμένη στο δίλημμα: κρύα ή ζεστά σκατά».