Ο πολιτικός λόγος του κ. Ομήρου ή η επιχειρηματολογία των ολιγαρχικών

Σε συνέντευξή του στην καθεστωτική εφημερίδα  «Ο φιλελεύθερος» στις 4/1/2015 ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γ. Ομήρου αναφέρει ανάμεσα σε πολλά και διάφορα: «Μια πολιτική που να στηρίζεται σε Κόμματα που συνιστούν την τυπική προϋπόθεση για τη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας...».

Είναι έτσι τα πράγματα;

1.Η πολιτική δε στηρίζεται στα κόμματα. Η πολιτική στηρίζεται στην κοινωνία. Χωρίς την κοινωνία δεν υπάρχουν κόμματα! Ή η πολιτική είναι η ρυθμιστική λειτουργία μιας κοινωνίας με ή χωρίς κόμματα.

2.Τα κόμματα αποτελούν την τυπική προϋπόθεση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως υποστηρίζει ο κ. Ομήρου; Η  ορθή θέση θα έπρεπε να υποστηρίζει ότι «τα κόμματα  ήταν  η τυπική προϋποθεση για τη λειτουργία του πολιτεύματος στα νεότερα χρόνια», τη διάδοχη περίοδο της δυτικής φεουδαρχίας.

3.Υπάρχει κάποιο πολίτευμα που μπορεί να ονομαστεί αντιπροσωπευτική δημοκρατία; Όχι. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα και η δημοκρατία είναι δύο διαφορετικά πολιτεύματα. Αυτό εύκολα μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος, αφού στο ένα πολίτευμα κυβερνούν οι αντιπρόσωποι και στο άλλο ο λάος=δήμος. Δε γίνεται να κυβερνά ταυτόχρονα και ο αντιπρόσωπος και ο δήμος!

4. Έχουν τα κόμματα της νεοτερικότητας κάποια σχέση με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία;

Καμία. Γιατί στα νεότερα χρόνια δεν υπήρξε τέτοιο πολίτευμα. Τα κόμματα ταυτίστηκαν με το προ-αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα με την έννοια ότι ήταν διαμεσολαβητές ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία, αλλά η κοινωνία δεν είχε καμία πολιτική αρμοδιότητα ή η εξουσιοδότηση προς τα κόμματα ήταν εν λευκώ. Ένα πολιτικό σύστημα για να είναι αντιπροσωπευτικό πρέπει η κοινωνία να αναγνωριστεί ως εντολέας και το κόμμα ως εντολοδόχος με δικαίωμα στον εντολέα να ελέγχει και να ανακαλεί τον εντολοδόχο.Αν η εξουσιοδότηση προς τα κόμματα είναι εν λευκώ, τότε το πολιτικό σύστημα είναι προ-αντιπροσωπευτικό.

5. Ποιο είναι το πολιτικό σύστημα της νεοτερικότητας με το οποίο έχουν ταυτιστεί τα κόμματα; Το πολιτικό σύστημα είναι η ολιγαρχία- οι λίγοι άρχουν. Στα νεότερα χρόνια η ολιγαρχία πήρε τη μορφή της κομματοκρατίας.

Ο κ. Ομήρου είναι ένας ακραιφνής ολιγαρχικός, όπως και οι άλλοι φορείς της κομματοκρατίας, και  μπορεί «ελέω θεού» να αυτο-αναγορεύεται σε  δημοκρατικό. Όμως, άλλο ολιγαρχία και άλλο δημοκρατία. Και αν μεν υποστηρίζει ότι είναι δημοκρατικός λόγω άγνοιας, τότε είναι επικίνδυνος ως πολιτικός για την κοινωνία. Αν όμως το υποστηρίζει λόγω απάτης, δηλαδή για εξαπάτηση του λαού, τότε συνιστά και πολιτικό έγκλημα. Γεγονός που σε μια δημοκρατία θα επέσυρε και την τιμωρία αυτού που προσπάθησε να εξαπατήσει το λαό!