ΔΕΝ τους ψηφίζω για 20+1 λόγους

Γιατί δεν τους ψηφίζω;

1.Απεχθάνομαι το ολιγαρχικό πολίτευμα και τους ολιγαρχικούς εκφραστές του . Όσοι πιστεύουν δε ότι το πολίτευμα είναι δημοκρατία είναι πολιτικά άσχετοι/αχάπαροι. Σήμερα είναι η γιορτή των ολιγαρχικών και δεν με αφορά.

2.Αν εκχωρήσω το δικαίωμα που ψήφου που έχω, αυτό φανερώνει ότι είμαι ένας μη ενεργός πολίτης. Γιατί αυτοί που τρέχουν να ψηφίσουν τους ολιγαρχικούς  υποψήφιους, είναι αυτοί που δε θέλουν να ασχολούνται με την πολιτική και φορτώνουν το δικό τους δικαίωμα σε κάποιο άλλο. Με πρόσχημα την «εκτέλεση του δημοκρατικού καθήκοντος» αποκρύπτουν την πλήρη αδιαφορία τους για τα κοινά.

3.Eίναι μη λογικό να εκχωρείς εν λευκώ τα δικαιώματά σου. Γιατί αυτό σε καθιστά δούλο του άλλου. Και εγώ δε θέλω εν λευκώ να τους δώσω την ψήφο μου και να γίνω ένας ξευτιλισμένος πολιτικά δούλος.

4. Δεν ανέχομαι την πολιτική βλακεία. Όταν ο άλλος μου λέει ότι έχω ένα πολιτικό δικαίωμα , την ψήφο, αλλά είμαι υποχρεωμένος κάθε πέντε χρόνια να το εκχωρώ, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχω κανένα πολιτικό δικαίωμα. Προσωπικά, δεν το εκχωρώ γιατί θεωρώ ότι το πολιτικό δικαίωμα με καθιστά πολίτη και δεν θέλω να είμαι α-πολις.

Γιατί λοιπόν δεν θα ψηφίσω;

1.Αηδιάζω τους ψεύτες και τους απατεώνες. Είναι άνθρωποι πονηροί και επικίνδυνοι για κάθε κοινωνία.

2.Αηδιάζω τους εξώφθαλμα  ανίκανους με την έννοια ότι δεν μπορούν με το μυαλό τους να διατυπώσουν μια πολιτική σκέψη - το μυαλό τους είναι κασέτα μαγνητοφώνου -  ή λειτουργούν ως «μηρυκαστικά» και θέλουν να με κάνουν να πιστέψω ότι η ανικανότητά τους είναι ικανότητα και θα πρέπει να τους ψηφίσω.

3.Αηδιάζω όσους εγκλημάτισαν πολιτικά εναντίον της κοινωνίας και το παίζουν υπεράνω και τιμωροί στα λόγια, όταν οι ίδιοι θα έπρεπε να βρίσκονται φυλακή. Θυμηθείτε την κλοπή του χρηματιστηρίου το 1999, την υπόθεση ΗΛΙΟΣ το 2005 και το Μαρί πρόσφατα.

4. Αηδιάζω τους χορτασμένους που διακηρύττουν ότι ο λαός θα πρέπει να σφίξει τα ζωνάρια.

5. Θεωρώ υπέρτατη βλακεία να επιλέγεις με την ψήφο σου τον θυτη σου.

Ειδικότερα:

1    1. Δεν ψηφίζω άνθρωπο που προβάλλει το σύνθημα «η κρίση θέλει....». Τον θεωρώ βλάκα γιατί αυτονόητα η κρίση δεν έχει βούληση, ώστε να θέλει οτιδήποτε.

2    2. Δεν ψηφίζω άνθρωπο που ζητά την ψήφο μου για να σώσει το έθνος ή για να σχηματίσει κυβέρνηση «εθνικής» κλπ.κλπ.. Και οι φασίστες και οι δικτάτορες πάνω από την κοινωνία έβαζαν διάφορα νεφελώδη, όπως το έθνος.

3    3. Δεν ψηφίζω με τίποτε υποψήφιο που εμφανίζεται ως σωτήρας. Αυτός έχει τις περισσότερες πιθανότητες να συμπεριφερθεί ως δικτάτορας.

4    4.  Δεν ψηφίζω με τίποτε υποψήφιο που προβάλλει τον εαυτό του ως ηγέτη. Είναι άτομο ατομοκεντρικό, αντι-συλλογικό και πολύ πιθανόν αντι-κοινωνικό και σίγουρα αντι-δημοκρατικό.

5    5.  Δεν ψηφίζω με τίποτε άνθρωπο που δεν απευθύνεται στον πολίτη με λογικά επιχειρήματα και μόνο πουλά «φόβο και ελπίδα». Όποιος πουλά «φυσικό αέριο» είναι γιατί δεν έχει καμία απολύτως πολιτική πρόταση για την κοινωνία σήμερα.

6    6.Δεν ψηφίζω με τίποτε ανθρώπους που μάχονται με τις λεγόμενες «συσπειρώσεις». Αυτοί οι άνθρωποι αντικρύζουν τα άτομα όχι ως πολιτικές ατομικότητες αλλά ως «αχειράφητες μαζες» και εννοούν την πολιτική ως τη συσπειρωμένη δύναμη της μάζας. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με τους ηγέτες των φασιστικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων.

7    7.  Δεν ψηφίζω «πονηρό», «αχυράνθρωπο» και  «καιροσκόπο». Αυτοί εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα και όχι το συμφέρον της κοινωνίας.

8    8. Δεν ψηφίζω υποψήφιο που προβάλλεται ως άτομο για ένα αξίωμα και μετά εκχωρεί την εξουσία που πήρε με κουτοπόνηρο τρόπο σε κάποιο άλλο, όπως το κόμμα, και προκύπτει το σχήμα « είναι πρόεδρος ο άλφα και κυβερνών κόμμα το βήτα και συγκυβερνών το γάμα και συνεργαζόμενος ο δέλτα». Τελικά ποιος κυβερνά, ποιος έχει την πολιτική ευθύνη; Ο κανένας;Τελικά ο πρόεδρος ποιον υποθετικά εκφράζει; Το πρόγραμμά του, το κόμμα, τους συνεργαζόμενους, τους παρασκηνιακά συνεργαζόμενους, τον εαυτό του ή την κοινωνία; Ποιου τελικά το συμφέρον εξυπηρετεί; Κανένας υποψήφιος δεν προβάλλει το κοινωνικό συμφέρον εφόσον η κοινωνία είναι και ο λόγος της ύπαρξής του.Το αντίθετο μάλιστα, θεωρούν την κοινωνία ως τον αντίπαλό τους που πρέπει να εξαπατήσουν, να τιθασεύσουν, να υποτάξουν, να εκμεταλλευτούν.

Πιο ειδικά:

1    1.Απορρίπτω υποψήφιο που δεν μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά ανάμεσα στις έννοιες «κόμμα» και «συμμορία» ή «κράτος» και «πολίτευμα» ή «δημοκρατία» και «ολιγαρχία»

      Πιο γενικά:

1.Δεν επιλέγω ποτέ το «λιγότερο κακό» σε σχέση με πρόσωπα αλλά μόνο σε καταστάσεις.  Ο άνθρωπος που δέχεται να προβάλει τον εαυτό του ως το «λιγότερο κακό» είναι άτομο που δε σέβεται τον εαυτό του, του λείπει η αξιοπρέπεια, γι αυτό και είναι επικίνδυνος για την κοινωνία. Είναι εξουσιολάγνος και αδίστακτος. Από την άλλη, το λιγότερο κακό στην επιλογή προσώπων, συνιστά βλακεία. Γιατί ανάμεσα σε τρεις, για παράδειγμα κλέφτες, ποιο είναι το λιγότερο κακό; Από την άλλη, ο εθισμός της κοινωνιας να επιλέγει το κακό, συνιστά αυτοκτονία.

2.Γελώ με την απύθμενη βλακεία όσων λένε: «Ψήφισε. Μην αφήσεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα». Είτε ψηφίσεις είτε δεν ψηφίσεις οι άλλοι είναι προκαταβολικά δεδομένο στο υπαρκτό πολιτικό σύστημα ότι θα αποφασίζουν για σένα.

3. Κλαίω με την επισήμανση: «Δεν είναι όλοι οι υποψήφιοι οι ίδιοι». Αυτονόητα κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Από πότε το αυτονόητο είναι πολιτική θέση; Όμως όλοι οι υποψήφιοι συμφωνούν στη θεωρία και στην πράξη ότι το κόστος της πολιτικής ανικανότητας τους  θα το πληρώνει ο λαός. Αυτό είναι που τους καθιστά φορείς της ίδιας ολιγαρχικής ιδεολογίας και πρακτικής. Αλλά, ακόμα και έτσι, αν ένας ολιγαρχικός υποψήφιος έλεγε ότι αν όλα αυτά που υποστηρίζω προεκλογικά, δε τα υλοποιήσω, τότε θα... τι θα κάνει; Ή εσύ ο πολίτης, αν θεωρήσεις ότι σε εξαπάτησα ή σε έβλαψα , τότε μπορείς να......... Μόνο που σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται πρόταση για ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα. Και κανένας δεν προτείνει κάτι τέτοιο.

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΟΥΛΟΣ ΕΚΧΩΡΕΙ ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΤΗΝ  ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΡΙΜΕΣ

ΥΓ. Είναι κρίσιμες οι εκλογές; Για ποιον; Για την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία φυσικά. Με τόση αποδεδειγμένη απληστία και ανικανότητα, είναι πραγματικά κατόρθωμα να εξασφαλίσει από την κοινωνία τη νομιμοποίησή της αποδεδειγμένα με την ψήφο, δηλαδή τη συναίνεση της κοινωνίας στη συνέχιση του απεχθούς έργου της σε βάρος της κοινωνίας και σε αγαστή συνεργασία με τη διεθνή ολιγαρχία, προς την οποία είναι διαθετειμένη να ξεπουλήσει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωσή της, δηλαδή τη διαιώνιση της πολιτικής και της οικονομικής εκμετάλλευσης του κυπριακού λαού από την ίδια. Μπράβο τους!

Είναι κρίσιμες οι  εκλογές για την κοινωνία; Όχι, γιατί η μοίρα της έχει ήδη προδιαγραφεί. Τουλάχιστον, όμως ψηφίζει!